Het huis van Flynn en Guila

Guila liet haar zoon dichter naar haar toe kruipen, om vervolgens zijn handen op haar buik te leggen. Teder streek ze langs zijn haren, terwijl ze opmerkte hoe hij probeerde om zijn zusje te voelen. 'Jij zal altijd de grootste en de oudste blijven van al jouw broertjes en zusjes,' murmelde Guila op trotse toon, terwijl ze voorzichtig langs zijn donkere krullen streek. Ze dacht niet dat Matheo op zijn nog jonge leeftijd besefte wat dat betekende, maar ze kon duidelijk zien hoe Matheo ooit als grote broer zou zorgen voor zijn jongere broers en zussen. Hij kon het bijna vergelijken met de broederlijke zorg die Flynn voor Robyn had, al kon ze enkel naar de Goden bidden dat haar dochter niet op haar schoonzus zou lijken. Dan zou ze al veel te snel rimpels krijgen. Guila lachte verrukt om het voorstel van haar echtgenoot, maar glimlachte nog breder nadat ze zijn innige kus had ontvangen en ze zijn nabijheid voelde. 'Ik heb jou allang vergeven, mijn lief,' murmelde tegen zijn lippen aan, waarna ze hem nogmaals innig kuste. 'Net zoals ik hoop dat jij mij hebt vergeven voor mijn daden.' Uiteraard doelde ze hierbij op Iker. Ze had haar hand op zijn wang gelegd en glimlachte teder naar hem. 'Ik heb nog wel wat pudding over. Je weet dat ik dat graag eten als ik zwanger ben.' Met een grijns kwam ze met wat hulp van Flynn overeind en liep ze achter Matheo aan om de grote bol met lekkernij tevoorschijn te toveren. 'Kom, laten we papa eens zien hoe knus we het bed hebben gemaakt, Matheo!'

Flynn genoot van de warmte van niet enkel Guila's lichaam, maar ook de toon waarop ze sprak. Hij glimlachte naar haar, maar met een ernstige frons. Ook al had ze hem vergeven, het was voor hem belangrijk dit uitgesproken te hebben. Ze mocht best horen dat hij inmiddels wist dat hij moest leren van zijn fouten en niet net moest doen alsof hij niets fout gedaan had. 'Natuurlijk,' gaf hij zacht aan voor hij haar wang nog zacht kuste. Glimlachend dacht hij aan het vooruitzicht van pudding en stond zo op om vervolgens Guila omhoog te helpen. Hij liet zijn vrouw en zoon alvast vooruit gaan terwijl hij zelf nog de woonkamer en keuken kort rond keek. Er was genoeg voor hem te doen hier. Misschien moest hij zijn broers vragen om wat meubilair opnieuw te maken. Ondanks dat de reden voor het werk hem niet goed lag, was hij wel bereid opnieuw de energie in het huis te steken. Ze konden zich nu immers direct op de uitbreiding richten. Meer plek konden ze wel gebruiken. Flynn stapte de slaapkamer geeuwend in en trok daar zijn natte kleding uit om een oud overhemd over zijn hoofd te trekken en zo het bed in te kruipen. Hij nam nog een paar happen pudding en spoorde zijn zoon aan om hem over zijn dag te vertellen, maar merkte dat zijn ogen vanzelf al dicht begonnen te vallen.

Nieuw

Flynn liep met een zucht van de stallen richting het huis nadat hij zijn paard gestald had. Hij had een stapel papieren onder zijn ene arm geklemd en een buidel met vers brood en ander lekkers onder zijn andere arm. De kok had hem die middag onderschept om hem de lekkernijen mee te geven. Flynn kende de man al sinds zijn jeugd. Jakob was opgegroeid in hetzelfde dorp, maar was als jongeman vertrokken naar Evenfall om daar een restaurant te beginnen en was pas sinds kort aan de slag gegaan in het kamp nadat hun oude kok plots ontslag had genomen. Flynn had enkele dagen met de handen in het haar gezeten terwijl verschillende soldaten de taken van de hoofdkok gepoogd hadden over te nemen. Met dank aan de Goden had zijn moeder Flynn op het juiste moment weten te vertellen dat Jakob recent teruggekeerd was naar het Noorden om dichter bij zijn bejaarde ouders te zijn en naar werk zocht. Het was maar één van de recente ontslagen en vertrekken waar hij mee te kampen had gehad. Elke dag leek hij weer een nieuwe positie te moeten vullen om het kamp draaiende te houden. Hester zocht naar nieuwe verpleging, Gael had meer leraren nodig of tenminste oppassers voor de kinderen, Chaol wilde enkel huizen heropbouwen en weigerde aan de infrastructuur van het innerlijke kamp te werken, Nolan had geen stalknechten meer over. Het leek er op alsof nog maar weinig soldaten de taak van soldaat vervulden. Maar de rest van de raad leek hem vooral te willen vervelen met dat ene ‘grote probleem’. Mal en de anderen die hem inmiddels meer leken te steunen hadden het vandaag weer opgebracht: de positie van Generaal was volgens hem óók open. Flynn had geen energie meer gehad om er tegen in te gaan. Hij had de vergadering gesloten tot het ongenoegen van iedere aanwezige en was op tijd op weg naar huis gegaan. Morgen zou hij zich weer druk maken om de rotzooi die hij achter gelaten had in Indra’s tent. Bij het openen van de deur kon hij enkel aan zijn gezin denken. Flynn trok zijn mantel van zijn schouders en trapte zijn laarzen uit terwijl hij de gang door liep. ‘Jakob heeft me wat van de gedroogde vis waar je naar vroeg meegegeven en dat rozijnenbrood dat hij wel eens maakt voor de kinderen,’ kondigde hij alvast aan terwijl hij zijn vrouw en zoon zocht.

Guila lag thuis comfortabel op de bank met dikke kussens achter haar rug geplaatst en haar benen omhoog. Ze was nu dusdanig ver in haar zwangerschap dat ze zo ongeveer haar eigen boek als tafel kon gebruiken om toetsen na te kijken van haar leerlingen, zoals ze nu ook aan het doen was. Op die manier probeerde ze Gael wat te ontlasten in haar werk, gezien ze zelf niet meer in de school kon helpen. Hester had haar namelijk verteld dat ze binnenkort haar uitgerekende datum zou bereiken, dus dat de bevalling ook elk moment kon gebeuren. Zelf voelde het echter niet alsof haar dochter al naar buiten wilde komen. Dat betekende echter niet dat Guila wilde dat haar dochter nog lang in haar buik zou blijven: door de grootte van haar buik kon ze maar weinig, kreeg ze rugpijn en kon ze nauwelijks overeind komen als ze in bed lag of op de bank plaats had genomen. Dan moest of haar zoon - die groeide als kool - of Flynn haar helpen. Zo hadden Flynn en Guila hun zoon eerder die week streng toegesproken dat hij binnen rustig moest zijn en enkel buiten, als zijn vader er ook was, mocht stoeien. Als er namelijk iets zou gebeuren, zou het Guila veel te lang de tijd kosten om bij hem te zijn of hulp te roepen. Gelukkig leek Matheo de ernst van de situatie - of in elk geval de ernst in de stemmen van zijn ouders - te begrijpen en was dan ook op de grond aan het spelen met zijn houten dieren. Niet alles had de ravage van de inval overleefd, maar gelukkig was Chaol zo ongelofelijk vriendelijk om de laatste tijd juist datgene te herbouwen wat ze zo erg verlangde - en dat was voor Matheo onder andere zijn speelgoed geweest. Toen ze plots de deur achter haar hoorde open gaan en de stem van haar echtgenoot hoorde, gebaarde ze naar Matheo dat hij naar zijn vader toe mocht gaan. De laatste tijd oefende ze steeds meer en meer Quandaïs met hem. Je wist nooit wanneer dat van pas zou komen. 'Help papa maar om de spullen binnen te krijgen,' sprak ze hem toe met een glimlach, waarna ze zelf een poging deed om overeind te komen. Dat lukte enigszins, maar ze moest zich ervan weerhouden om niet om te vallen door de leuning van de bank stevig vast te grijpen met haar hand. Zo liep ze met één hand tegen haar buik voor ondersteuning en met de ander steunend aan het meubilair naar haar echtgenoot toe. De verrukkelijke geuren van het eten van Jakob kwamen haar al tegemoet, al was ze in haar zwangerschap erg selectief in wat ze wel en niet kon eten. Ze hoopte dat dat zou verdwijnen als haar dochter op de wereld was. 'Dank de Goden voor Jakob,' glimlachte ze, terwijl ze toekeek hoe Matheo de spullen overnam en naar de keuken bracht. 'En dank de Goden voor jou.' Zo legde ze glunderend haar hand op Flynns wang en kuste ze hem teder. 'Ben je er al klaar voor om niet meer langer met zijn drieën te zijn?'

Flynn zag Matheo al verschijnen voor hij bij zijn vrouw aankwam en voelde hoe de spullen onder zijn armen uitgetrokken werden door zijn zoon. Grinnikend wreef hij nog door zijn krullen, maar Matheo snelde al weer terug naar zijn moeder. Hij was een stuk beter geworden in het luisteren naar zijn ouders. Guila dacht dat het kwam omdat ze nu eindelijk een goede manier hadden gevonden om met hem te praten, maar Flynn verdacht Matheo er vooral van dat hij door had dat zijn moeder hulp nodig had nu er iets groots stond te gebeuren. Hij verliet de zijde van Guila amper. Flynn keek met een glimlach toe hoe Guila hem al tegemoet kwam en boog voorover om haar terug te kussen. 'Jakob doet dit enkel en alleen voor jou. Mij en de andere soldaten zet hij gewoon hetzelfde gezonde en zogenaamd voedzame eten voor,' grinnikte Flynn. Hij mocht niet klagen. De man wist van de weinige ingrediënten die ze hadden eten voor te bereiden voor het hele kamp dat iedereen precies genoeg voedde. Bovendien was hij blij te merken dat er weer iemand in het kamp zijn vrouw zo graag in de watten legde. Hij wist alleen niet te verklaren waarom de kok haar zo graag hielp. Flynn streek met een hand langs de wang van zijn echtgenoot en knikte tevreden. 'Je weet dat ik niet kan wachten tot we ons nieuwe gezinslid mogen ontmoeten.' Zijn hand gleed kort langs hij bolle buik voor hij iets in de keuken hoorde vallen. 'Ga zitten, dan dek ik de tafel met Matheo,' stelde Flynn voor om maar snel de keuken alvast in te lopen en te zien wat er gevallen was.

Guila keek glunderend naar haar man. Ze had het idee dat hij daadwerkelijk een balans had kunnen vinden in zijn werk als Kapitein en zijn leven als vader en echtgenoot, zelfs nu het werk zoveel tijd en aandacht vroeg. Maar zijn privéleven zou snel ook veel tijd vragen met de komst van hun kleine baby. En dan sprak ze nog niet over de brief die vandaag binnen was gekomen... 'Ik geloof alleen dat onze Roshan nog niet veel haast heeft om geboren te worden,' merkte ze met een glimlach op, waarna ze ook iets hoorde vallen vanuit de keuken. Ze hoorde gelukkig nog niet meteen het gehuil van Matheo erachteraan, wat hopelijk betekende dat hij zichzelf niet bezeerd had. 'Je hebt gelijk, ik ga snel zitten.' Ze voelde zich namelijk alweer wiebelig worden door de zwaarheid in haar benen en het ongemak van haar rug. Terwijl ze plaats nam op één van de stoelen dacht ze terug aan de jonge kok Jakob in het paleis. 'Ik heb misschien laatst net iets te charmant naar hem geglimlacht, Flynn,' plaagde ze haar geliefde. 'Wist je dat ik hem nog van het paleis ken?' Hij was één van de leerlingen geweest van de koninklijke kok en mocht daarom zo nu en dan zijn gezicht laten zien in het paleis. Zo jong als Guila was geweest destijds vond ze het heerlijk om in haar meest prachtige jurken langs de jonge mannen te lopen. Jakob werd daarnaast nog interessanter bevonden door haar doordat hij een oude vriend was geweest van Flynn. Maar hoe preuts ze was, was er natuurlijk nooit meer gebeurd dan de dramatische blikken die ze uit kon delen op die leeftijd. 'Gaat alles goed met Matheo?' vroeg ze uiteindelijk bezorgd, omdat ze zowel vader als zoon nog niet de keuken had zien komen.

'Wees maar voorzichtig, Jakob is er nogal eentje om hard voor mooie dames te vallen,' grinnikte Flynn goedlachs. Ooit hadden ze samen achter de meisjes in het dorp aan gezeten. Maar waar Flynn dat met bravure en iets te veel zelfverzekerdheid had gedaan, was Jakob een stuk verlegener geweest. Flynn stapte met een frons de keuken in om te zien wat zijn zoon uitgespookt had. Hij had er nogal een talent voor om met iets te veel enthousiasme een hoop zooi en schade aan te richten. Zoals ook nu. Matheo keek met een pruillip op van de vloer waar hij de inhoud van de buidel verspreid lag. Met een oog op het dienblad dat er naast lag ging Flynn er van uit dat zijn zoon graag zelf het eten binnen had willen brengen. 'Kom, het is niet erg. Ik geloof dat mama vanochtend de vloer nog schoon heeft gemaakt. Maar niets tegen haar zeggen hoor.' Hij was bij Matheo geknield om vlug de broodjes op te rapen en ze met een knipoog naar de jongen met een schone theedoek af te vegen. 'Niets aan de hand, schat,' stelde Flynn Guila nog gerust. Hij hielp het eten terug te stoppen of op het dienblad uit te stallen en gaf Matheo vervolgens zijn eigen kom en beker die hij alvast naar de eettafel kon brengen. Zelf droeg hij het zware dienblad en zette het voor zijn vrouw neer. 'Hoe zijn de toetsen gemaakt?' Hij zag het papierwerk nog op de bank liggen. Hij was blij dat ze iets had waarmee ze zich bezig kon houden.

'Hm, zo eentje ken ik ook nog,' glimlachte Guila goedlachs, terwijl ze terug dacht aan de versierder die haar echtgenoot vroeger was geweest. De mannen hadden elkaar vast vaak genoeg opgejut in de kroeg van hun dorp. De grenzen van het knusse, maar kleine dorpje waren echter te klein geweest voor beide mannen. 'Je zou hem eens moeten uitnodigen voor een diner hier thuis.' Terwijl ze opgelucht kon adem halen dat Matheo zichzelf in elk geval niet verwond had, haalde ze ondertussen een brief vanuit Tyrosh tevoorschijn en legde ze deze op tafel. Het was een brief met de datum van de rechtszaak van Robyn. Ze waren er al een tijd op aan het wachten, maar ze kregen constant van Robyn bericht dat de datum uitgesteld was. En nu was het toch zo ver... Nadat Matheo weer was verschenen en zijn kom en beker neer had gezet, kwam hij als vanzelf weer bij zijn moeder staan. Het was mooi om te zien hoe gemakkelijk en hoe lief Flynn met hun zoon leek om te gaan en hoe hecht hun band was geworden. Het was duidelijk wat voor goede invloed dat op hun zoon had gehad. Zo nam Guila haar zoon dan ook in een stevige omhelzing en drukte ze meerdere kussen op zijn donkere krullen. Flynn en Guila wisten allebei dat het niet makkelijk zou zijn voor Matheo om de aandacht van zijn ouders te moeten delen met een nieuw zusje, maar het zou wel een waardevolle les voor hem zijn. En ook bij Matheo merkte ze dat hij zijn tante miste. 'Niet goed, helaas,' verzuchtte ze, terwijl ze Matheo op zijn eigen stoel liet zitten en ze een broodje voor hem open sneed. Haar blik bleef echter twijfelachtig op haar man hangen. 'Het is duidelijk dat de kinderen niet goed in hun vel zitten. Ze snappen niet wat er is gebeurd, wat er nu plaats vindt en wat ze te wachten kan staan. Niet alle ouders zijn er even goed in om dat aan hun kinderen uit te leggen. En het is nu aan Gael om te kijken hoe ze al deze cijfers met haar leerlingen gaat communiceren.' Vervolgens schoof ze ook de brief dichter naar Flynn toe. 'Over cijfers en data gesproken... deze brief gaat over Robyns rechtszaak.'

'Ik was niet van plan hem aan te moedigen door hem hier uit te nodigen,' merkte Flynn kort verontwaardigd op. Maar het voorstel van zijn vrouw was natuurlijk enkel een vriendelijk gebaar. Ze konden wel wat afleiding gebruiken die ze maar weinig kregen als ze hun andere vrienden uitnodigden. Flynn zette Guila een bord voor en schonk Matheo wat van de geitenmelk die ze nog over hadden van die ochtend in. Hij schoof de stoel van zijn zoon aan voor hij zelf ook ging zitten. Bedenkelijk luisterde Flynn naar Guila's uitleg over de kinderen. Hij had er al een paar keer met Gael over gepraat, vooral direct na de strijd. Hij had het niet verstandig gevonden de school meteen weer te openen, maar zijn vriendin had er op gewezen dat het goed was voor jongste bewoners van het kamp om direct weer wat structuur en iets normaals in hun leven te hebben. Bovendien hielp het de ouders ook wat rust te geven zodat ze zich op hun eigen taken konden richten. Hij had er dus maar zijn best in gedaan om de school als eerste terug in oude staat te brengen, of tenminste zo goed dat ging terwijl er nog altijd families in de klaslokalen woonden terwijl ze wachtte tot hun huizen herbouwd waren. Flynn pakte voor zichzelf ook een broodje en de kaas die hij ook in de buidel had gevonden. Hij herkende het als een kaas die in zijn dorp veel werd gemaakt. Met een grijns hield hij het voor bij Matheo die met een vies gezicht de kaas van zich weg duwde. Flynns aandacht werd echter getrokken door de brief die Guila hem toeschoof. Verrast liet hij dan ook het eten met rust om direct het bericht te lezen. Met een zucht nam hij de datum in zich op. 'Het is al over twee weken?' De advocaat die Marcus aanbevolen had had gepoogd het uit te stellen, maar blijkbaar wilden de Quandaïers er haast van maken. 'Dat is precies wanneer je uitgerekend bent,' mopperde Flynn terwijl hij over zijn been wreef onder de tafel. Hij had erg gehoopt dat hij naar Tyrosh zou kunnen reizen zodra hij wist dat de bevalling goed was gegaan en Guila en de baby gezond waren, maar dat werd zo onmogelijk gemaakt. 'Wat schreef Robyn in haar laatste brief? Ze was in de taverne geweest, toch? Marcus zal haar er niet alleen voor laten staan, maar-' Fronsend las Flynn de brief opnieuw. 'Misschien kan ik Brayden of Levi overtuigen er heen te gaan. Ik weet dat ze zich liever buiten kampzaken houden maar ze zullen toch verdomme wel bereid zijn hun zus te helpen?'

Guila glimlachte geamuseerd om de reactie van haar echtgenoot. 'Of we nodigen onszelf bij hem uit ter diner, Flynn. Dan kunnen we ook nog eens rekenen op een overheerlijke maaltijd. En dat is aan jou om te regelen, want ik zou niet durven om mezelf bij hem over de vloer te vragen.' Lachend zag ze toe hoe Matheo verafschuwd weg draaide van de kaas, dus besloot ze maar om jam op zijn brood te doen. Hij was gelukkig gek op de jams die ze maakte van de bramen, frambozen en aardbeien die in hun tuin groeiden. In die zin was hij een snoeperd en hield hij vooral van zoet eten. Zoiets hartigs als kaas zou hij op den duur hopelijk ook lusten. Guila smeerde voor haarzelf ook een broodje, terwijl ze afwachtte hoe haar man zou reageren op de brief. 'Het is over twee weken,' bevestigde ze, waarna ze met haar vrije hand over haar buik wreef. 'Het is puur een datum gebaseerd op losse cijfers. Matheo was ook een week te vroeg geboren. Wie weet of vannacht al mijn vliezen breken.' Guila leunde over de tafel heen en pakte Flynns hand vast. 'Ik wil daarmee zeggen dat ik het erg fijn zou vinden als je bij de rechtszaak bent. Robyn kan wel wat steun gebruiken.' Ze gleed met haar duim over de ruwe huid van zijn hand en glimlachte geruststellend naar hem. 'Je weet dat ik het onbeschrijfelijk fijn zou vinden als je bij de bevalling zou zijn. Maar dat geluk zou in het niets vallen als Robyn-' Ze slikte moeizaam en voelde hoe haar glimlach verdween. 'Als Robyn een ernstige uitspraak krijgt en dat in haar eentje moet opvangen.' Ze gaf veel om haar schoonzus en vooral om de band die Flynn en Matheo met haar hadden. 'Als ik bij jouw moeder en zus op de boerderij ben, zou je me dan alleen durven laten?' vroeg ze zich hardop af. Ze had er al de hele dag over nagedacht. Als ze dan al bevallen was, dan was ze in goede handen van haar schoonfamilie. En als ze dan nog zwanger was, dan was het dorp van haar schoonmoeder dichter bij Tyrosh dan het kamp. Dan kon Flynn snel weer terug reizen.

Flynn had de zijn ogen nog niet los kunnen maken van de brief. Ze hadden er natuurlijk op zitten wachten, maar nu het er was voelde het pas echt dat Robyn zich zou moeten verdedigen tegenover Quandaï. Hij had zich bitter gevoeld bij het vertrek van zijn zus. Het was één van de laatste direct bevelen van Indra geweest om Robyn met de prinses naar Tyrosh te sturen. Hij had het niet tegen willen spreken, vooral niet omdat hij zelf ook boos was geweest. Hij had Robyn al zo vaak gezegd dat ze haar onstuimigheid in moest tomen. En juist toen hij zichzelf in had weten te houden voor de strijd los was gebarsten, was Robyn uit de slof geschoten en had ze de prinses aangevallen om hém te verdedigen? Hij had er verdomme nooit om gevraagd. Ze was zelf verantwoordelijk voor deze zooi en moest leren dat zelfs een uitdagende prinses niet genoeg reden was om als soldaat dit te doen. Maar wie zou zijn zusje te verdedigen zoals hij bereid was dat te doen? Flynn keek op toen hij de hand van Guila voelde. 'Ik kan het klaren om in minder dan een week heen en weer te reizen als het weer mee zit. Ik ken de weg, maar-' Flynn zuchtte en kneep in de hand van zijn echtgenote. Hij wilde niet eerdere fouten herhalen. 'We kunnen Nadine of mijn moeder vragen of ze hierheen willen komen. Dan zou Hester een oogje in het zeil kunnen blijven houden.' Hij zou Chaol vragen of hij voor hem op een andere manier het huis in de gaten hield en misschien kon Indra- Flynn fronste diep. 'Ik zal het eerst ook nog met de raad moeten bespreken.'

Guila hoorde opgelucht aan dat Flynn oprecht erover nadacht om zijn zuster bij te staan tijdens de rechtszaak. Als er iemand voor Robyn zou vechten, dan was het wel Flynn. En Guila vreesde dat ze wel wat support vanuit haar kant nodig kon hebben als ze tegenover de Quandaïers stond. 'Ik zou het fijn vinden om Nadine of jouw moeder hier bij mij te hebben,' zei ze oprecht. 'Dan kan Henry ook lekker thuis blijven. Hij neemt zijn taken namelijk erg serieus.' Hierbij wierp ze een vertederde blik naar haar zoon toe. Hij had wel door dat er iets groots stond te gebeuren. Ze keerde zich echter weer naar haar man toe en beet twijfelachtig op haar lip. 'Zou Gael niet iets kunnen laten vallen? Ze lijken nu goed naar haar te luisteren.' Ergens zag ze echter nog twijfel in het gezicht van haar man. Ze schoof haar stoel dichter naar hem toe en legde haar vrije hand op zijn wang, om zo teder langs zijn baard te strelen. 'Uit mijn en Ikers dromen weten we dat Roshan gezond ter wereld komt. Je hoeft je dus om haar geen zorgen te maken, mijn lief,' stelde ze hem gerust. 'En om mij-' Het kwam weleens voor dat moeder ernstig ziek werden tijdens of na de bevalling of erger- Ze kon daar geen beloftes over doen aan haar man. 'De Goden zullen mij beschermen. En Hester.' Ze glimlachte geruststellend en drukte een kus op zijn wang. Als Flynn tevens naar Tyrosh zou reizen, brandde er een vraag op haar tong.

Flynn was opgelucht te horen dat Guila instemde met het idee om zijn familie hierheen te halen in plaats van haar op weg te sturen naar de boerderij. Het zat hem dwars dat hij de boerderij moest beschouwen als een onveilige plek, maar hij kon dat gevoel maar met moeite kwijtraken sinds Guila daar vast gezeten had. Gelukkig waren ze er al samen langs geweest en had dat het nare gevoel tenminste een beetje kunnen sussen, maar het bleef aanwezig. Matheo was er ook niet erg gerust geweest. Flynn's frons verdween niet toen zijn vrouw Gael noemde. 'Ze heeft tenminste het oor van Mal. Hij zal niet blij zijn met dit plan.' Of misschien dacht hij juist dat het een ultieme kans zou zijn om zijn eigen plannen verder uit te werken. Flynn keek Guila aan en probeerde haar geruststellende woorden tot zich te nemen. Hij wist dat hij erg voorzichtig was en overbezorgd, maar het was hem eindelijk gelukt in de laatste weken om tenminste een beetje balans te vinden in zijn leven. Als vader en echtgenoot en als soldaat en Kapitein - of wat hij nu dan ook was terwijl Indra zich thuis opsloot. Het voelde alsof hem weer een verandering stond te wachten waar hij zich niet goed op voor kon bereiden. 'Dan zal ik morgen beginnen met het voorbereiden van de reis naar Tyrosh.' Flynn glimlachte kort naar Guila en merkte toen dat Matheo ongemakkelijk naar zijn ouders keek. Hij begon al zo veel meer te begrijpen dat ze niet zomaar ieder gesprek in zijn bijzijn konden voeren. Flynn boog over tafel en streek geruststellend langs zijn krullen. 'Papa gaat jouw tante Robyn opzoeken in Tyrosh, Matheo. Hopelijk kan ze dan snel weer op bezoek komen.'

Guila wist dat Flynn hetzelfde moest voelen over de boerderij en ze was dan ook dankbaar geweest dat hij zelf met het plan was gekomen. Het voelde voor haar nog steeds vervelend om negatief te spreken over de boerderij, gezien ze er het grootste deel van de tijd alleen maar goede herinneringen had gemaakt. De laatste manen echter... De rillingen liepen weer over haar rug als ze eraan dacht. Het was daarom ook goed geweest voor haar en Matheo om de boerderij opnieuw bezocht te hebben. Het was weer een nieuw stukje verwerking geweest, niet alleen voor haar, maar ook voor Matheo. Ze had het dan ook spijtig gevonden dat Robyn er niet bij was geweest, want die wist altijd een situatie voor Matheo weer positief en gezellig te maken. 'Of hij pakt de mogelijkheid met beide armen aan om ruimte te winnen voor zichzelf als jij er niet bent. Dan zwaait ie je straks nog tevreden uit als je vertrekt,' merkte Guila ietwat kritisch op. De man had nog nooit een vriendelijk woord tegen haar gesproken en zat Flynn de laatste tijd ook alleen maar op de nek. Van Flynn keek ze vervolgens naar Matheo en hoe vader zijn zoon aan sprak. Matheo leek gelukkig al iets te ontspannen. 'En de baby?' vroeg Matheo vervolgens. Nu was het de beurt aan Guila om haar zoon gerust te stellen. Glimlachend veegde ze met haar duim een restje jam van zijn mondhoek af. 'Papa gaat proberen om op tijd terug te zijn voor de geboorte van jouw zusje Roshan, maar als dat niet lukt, dan is dat ook goed. Mama krijgt heel veel hulp van onze familie en vrienden. En weet je nog dat tante Gael en tante Indra hadden beloofd dat ze met jou gaan spelen als mama bezig is met de baby?' Die namen lieten haar tevens vragend naar haar man kijken. Hij had in de ochtend gezegd dat hij nog bij Indra langs zou gaan.

Flynn zuchtte toen hij Guila hoorde uitspreken wat hij zelf gedacht had over Mal. Hij wreef bezorgd met zijn hand langs zijn voorhoofd. De laatste dagen was hij de man vooral uit de weg gegaan. Hij kon al sinds voor de strijd nog maar moeilijk in gesprek raken met Mal. Ze waren nooit boezemvrienden geweest, maar hij had vooral in zijn eerste jaren in het kamp wat avonturen met hem beleefd. Hij wist niet zo goed wanneer dat geëindigd was. Flynn luisterde naar Guila's woorden over hun komende gezinsuitbreiding om van zijn zorgen afgeleid te worden. Het noemen van Gael en Indra deed dat helaas niet. Hij schudde zijn hoofd naar zijn vrouw. 'Ze liet me niet binnen,' vertelde hij zacht terwijl Matheo al weer druk bezig leek te zijn met zijn broodje nu hij enigszins gerust gesteld was. Hij had zich als een idioot gevoeld toen hij roepend voor de deur had gestaan. Hij had in de eerste weken Indra's afzondering begrepen, maar het had zo lang geduurd... Het leek alsof ze enkel met hem sprak en alleen maar op de zeldzame momenten dat ze hem binnen liet. Flynn werkte hard om begrip te krijgen van de Raad, maar het werd met de dag moeilijker en hij kreeg met de dag meer verantwoordelijkheden die hij niet wilde. 'Ik zal met haar moeten praten voor ik ga, maar ik zoek Gael eerst op morgen.' Flynn zuchtte weer en keek naar zijn eigen maal op zijn bord dat hij amper aangeraakt had. Zijn etenslust was hij al een tijdje kwijt. 'Is Chaol langs geweest vandaag?' vroeg hij maar gauw terwijl hij naar het speelgoed wees. Het had Matheo's aandacht ook getrokken. Hij was de stoel al af geklommen om zijn speelgoed erbij te pakken en het trots aan zijn vader te laten zien.

Guila fronste haar wenkbrauwen. Ze was bezorgd om haar goede vriendin, niet alleen om haar fysieke gesteldheid, maar vooral haar geestelijke gesteldheid. Het was niets voor haar om zich zo op te sluiten in haar huis en laat staan om haar vrienden niet binnen toe te laten. En al die taken die ze liet liggen, kwamen bij Flynn terecht. 'Ze zullen je denk ik niet laten gaan voordat Indra haar gezicht laat zien,' voorspelde ze zachtjes. Wie moest anders al die taken op zich nemen? 'Misschien weet Gael inderdaad wel meer over de huidige toestand. Zij is echter de laatste tijd ook veel prikkelbaarder dan normaal.' Bij het horen van Chaols naam veerde ze plots op. 'Bij de Goden, dan ben ik helemaal vergeten,' murmelde ze, waarna ze geheimzinnig naar haar man glimlachte. 'Matheo, wil je papa laten zien wat oom Chaol vandaag heeft langs gebracht voor jou?' Chaol was zo ongelofelijk vriendelijk geweest, al weken, om te helpen om hun huis weer op te bouwen. Ook had hij aangeboden om alles klaar te maken voor de komst van Roshan. Ondanks dat Matheo al tijden uit zijn babybedje was gegroeid, was er de laatste tijd zo ongelofelijk veel gebeurd dat er geen tijd of mogelijkheid was geweest om een nieuw bedje voor Matheo te realiseren. Hij had daarom vaak bij zijn ouders in bed gelegen. Chaol had echter vandaag met een verrassing voor de deur gestaan voor hun zoon.

Flynn zat er erg mee dat Indra hem juist vandaag niet het huis in had willen laten komen. Er waren zaken te bespreken, maar meer nog: hij wilde weten hoe het met haar ging. Het werd hem onmogelijk gemaakt om een oogje in het zeil te houden als ze enkel op zelf gekozen momenten de deur voor hem open deed. Via Gael en Hester wist hij meer. Hij had gehoord van haar slapeloze nachten en het langzame herstel. Maar hij was boos dat zijn vriendin het niet toe liet haar te helpen. Hij had haar toegelaten toen hij zelf met zijn herstel bezig was geweest. Hij had op haar gebouwd en dat had een hoop vertrouwen gekost. Het was moeilijk te accepteren dat hij niet hetzelfde terugkreeg van Indra. Vooral terwijl hij bezig was om het kamp bijeen te houden in haar afwezigheid. Flynn stopte de gedachtes aan Indra weg om zich op Matheo te focussen. Geïnteresseerd luisterde hij naar Guila's woorden en zag toen dat zijn zoon hem met erg veel enthousiasme met zich mee probeerde te trekken. Pas in de slaapkamer begreep Flynn waarom. 'Een echt bed, Matheo! Daar zal je vast heerlijk in slapen. En wat aardig van Chaol. Ik hoop dat je hem heel erg bedankt hebt.' Het voelde dubbel om te zien dat Chaol hen zo hielp en dat hij wel degelijk aan het werk bleef, maar hij nog weigerde deel uit te maken van het kamp. Flynn moest dankbaar zijn voor het werk dat hij deed, maar hij bleef zich afvragen of zijn vriend zich wel bevond op een plek waar hij zich thuis kon voelen. Hij had er echter als geen ander voor gezorgd dat Guila en Matheo hier zich weer thuis konden voelen. Flynn glimlachte toen Matheo met zijn diertjes het bed op klom. 'Eet eerst je broodje op, dan kan je weer verder spelen,' bemerkte hij nog kort voor ze terug naar de tafel liepen. 'Ik heb Chaol met de drukte al te lang niet gezien. Laten we hem en Hester snel uitnodigen om hem nog eens te bedanken.' Dat broodje was zo op na zijn voorstel en grinnikend zag Flynn zijn zoon al van de tafel verdwijnen. Het gaf hem tenminste een moment om Guila eerlijk aan te spreken. Hij pakte haar handen vast en kuste ze beiden teder. 'Wat er ook gebeurd met Indra en het kamp,' begon hij voorzichtig. 'Ik vergeet niet dat ik je beloofd heb dat ons gezin mijn prioriteit is. Niet mijn taken als Kapitein.'

Guila's gedachten bleven bij Indra hangen. Ze dacht terug aan haar vorige zwangerschap en hoe Indra haar er zo doorheen had geloodst terwijl Flynn op missie was. Echter, sinds haar verwonding had ze de vrouw niet meer gezien of gesproken. Dat deed pijn, om te weten dat iemand zo dichtbij was, maar haar niet wilde zien of spreken. En ze had daadwerkelijk nog voor de deur gestaan toen het haar nog lukte om verre stukken te lopen. Ze besloot maar te focussen op datgene wat haar gelukkig maakte en dat was haar gezin. Ze kon aan de enthousiaste bewegingen van haar zoon, hoe hij op en neer bewoog op zijn benen, zien hoeveel het hem deed om de goedkeuring van zijn vader te hebben over zijn nieuwe aanwinsten. 'Het is zo fijn voor Matheo om een eigen bed te hebben,' verzuchtte ze, terwijl ze voelde hoe Flynn haar handen vast pakte. 'Dan heeft hij ook zijn eigen plekje om zich terug te trekken als de kleine er is. En ik waardeer enorm dat Chaol dat ook besefte. En met al die hulp moeten we hem zeker snel uitnodigen.' Met een glimlach keek ze toe hoe haar zoon weer aan tafel kwam zitten en zijn broodje snel wegwerkte. 'Al is het maar de vraag of hij niet weer meteen bij ons in bed kruipt,' zei ze zachtjes tegen haar man. Guila luisterde vervolgens vertederd toe hoe Flynn haar aan sprak en haar kuste. Ze streek met haar duimen langs de huid van zijn handen en knikte kort. 'Dat weet ik, mijn lief. Ik zal daar nooit aan twijfelen, wat er ook gebeurt met-' Ze slikte moeizaam. Het was niet ondenkbaar dat Indra het stokje over zou geven aan iemand anders in het kamp. Ze kon bijna niet anders na haar lange afwezigheid. En gezien Flynn zoveel taken van haar over had genomen. En nu ze toch eerlijk met elkaar spraken... 'Als je naar Tyrosh reist,' begon ze voorzichtig, terwijl ze zijn blik niet durfde te kruisen, 'en als ik een brief schrijf, zou je dan die kunnen geven aan-' Ze kreeg de zin niet uitgesproken en ze kon enkel hopen dat Flynn hem voor haar af kon maken.

Flynn knikte instemmend. Het was verrassend toe te zien hoe goed Chaol wist in te schatten wat hij en zijn gezin nodig hadden. Hij moest zijn vriend als hij op bezoek was ook maar eens goed ondervragen hoe zijn relatie met Hester er voor stond. Als er ook maar iets was dat hij kon doen om hen beiden te helpen, zou hij dat zeker direct doen. Hij zou altijd bij hen in het krijt staan, ook al twijfelde hij aan de keuzes van Chaol of de manier waarop Hester zich zo afzijdig hield in de politiek van het kamp. Flynn bestudeerde het gezicht van zijn partner met een minieme glimlach. Ze had al veel van de lasten van zijn verantwoordelijkheden moeten dragen. Hij hoopte dat daar maar weinig bij zou komen in de aankomende weken, vooral nu ze hun dochter snel zouden verwelkomen. Flynn kon maar met moeite omvatten dat hij vader zou zijn van een zoon én dochter. Robyn had hem er al regelmatig op gewezen wat voor een saaie huisvader hij was geworden en dat hij dat nooit gewild had als jongen of jongeman. Hij kon echter niet ontkennen wat voor rust het hem bracht zo geworteld te zijn op deze plek en met zijn gezin. Hij begreep sinds de komst van Matheo erg de besluiten van zijn vader én zijn moeder wat betrof hun familie. Flynn keek op naar Guila toen ze over een brief begon. 'Iker,' mompelde hij zacht. Het bracht hem ergernis door middel van berichten uit de stad te horen dat de prins terug op zijn zetel zat in Tyrosh en samen leek te werken met Celine alsof er maar weinig gebeurd was. Hij hoopte dat de man achter gesloten deuren nog flink moest zwoegen om zijn plek te behouden. Flynn knikte maar. Hij had haar al eerder afgeraden zelf geen brieven te sturen. Als ook maar iemand in het kamp die post onderschepte zouden ze weer een hoop gedoe hebben. Maar als hij zelf de brief kon afleveren hoefde daar niemand tussen te komen. Wellicht gaf dat hem wel wat voldoening: om zelf Guila's bericht aan Iker te overhandigen.

Guila keek in stilte, maar met een gerust hart naar haar man na zijn belofte, terwijl ze op de achtergrond hoorde hoe hun zoon aan het spelen was met zijn diertjes. Zijn fantasie begon steeds levendiger te worden en zo kon hij hele avonturen bedenken die zijn dieren moesten ondergaan. Hij moest eens weten wat voor avonturen zijn eigen ouders hadden meegemaakt. 'Ik hoop dat je bij de bevalling kan zijn,' zei ze zachtjes en oprecht. 'En Robyn ook. Weet je nog dat ze zei dat Roshan vast op haar gaat lijken? Net zoals Matheo op haar lijkt.' Ze vond het enorm fijn om te weten dat Flynn bij haar schoonzus zou zijn, maar ze zou het ook fijn vinden om hem naast haar te hebben als ze weer een zware bevalling in zou gaan. Haar mondhoeken zakte echter iets omlaag toen hij al zo snel wist waar ze het over had. Over wíé ze het had. Ze was voorovergebogen en legde haar hand op zijn knie. Zo bleef ze hem ernstig aan kijken. 'Ik wil weten-' Ze slikte en kon zichzelf er niet van weerhouden om terug te denken aan die keren dat ze hem had bezocht in de tent. Hoe ze allebei dezelfde dromen hadden gehad en hoe elk van deze uit was gekomen... en nu haar dochter ook geboren zou worden. 'Ik wil weten of hij nog iets heeft gezien in zijn slaap.' Haar dromen waren akelig leeg geweest sinds het moment dat Iker weggevlucht was uit het kamp. Het had haar zowel gerustgesteld, beangstigd en laten verlangen naar die beelden. 'Kan je alsjeblieft vragen of hij antwoord wil geven op mijn vragen die ik in de brief ga zetten? Je mag de tekst zelf ook lezen.'

Flynn wist hoe nutteloos hij was geweest tijdens Guila's eerste bevalling. Hij had samen met Indra gewacht tot hen het verlossende nieuws gebracht werd dat zijn zoon geboren was en het goed ging met zijn vrouw. Hij wist dat het een zware bevalling was geweest en het beangstigde hem dat het moeilijk te voorspellen was of het deze keer beter of slechter zou gaan. Zelfs zijn tantes hadden hem niet gerust kunnen stellen. 'Hopelijk zijn we beiden hier,' stemde Flynn dan ook maar in. Hij nam met een zo neutrale mogelijke uitdrukking Guila's reactie of de prins in zich op. Hij wilde er niet voor de zoveelste keer het groter maken dan het was. De man had hem al genoeg hoofdpijn bezorgd en nu zat hij ver weg in Tyrosh. Na alles wat er al gebeurd was, wat kon de man hem nog maken? En toch- Flynn knikte weer met een frons. 'Je hoeft me het niet te laten lezen, Guila. Dit zijn jouw zaken, niet de mijne.' Hij keek hierbij kort zijn vrouw aan. Enkele manen geleden zou zijn houding anders geweest zijn. 'Maar laten we hopen dat we niet nog eens dromen hoeven te vergelijken. Er hangt ons momenteel niets boven het hoofd behalve de komst van onze dochter.' Hij zei dit met enige zelfverzekerdheid, vooral om Guila te kalmeren. Hoe sterk ze ook geloofde in haar Goden, hij kon er niet altijd in mee gaan. Flynn ging er nog altijd van uit dat de beelden waar ze over had gesproken betrekking hadden gehad tot dreigingen die er altijd al waren geweest, mogelijke situaties die hij zich ook in had kunnen beelden. Hetzelfde gold voor wat ze had gezien over hun dochter. Ze had al langer meer kinderen gewild. Was het dan zo raar dat in haar dromen te zien? Flynn keek naar zijn bord en nam nog een hap van zijn maal voor hij het liet voor wat het was en opstond om de borden op te ruimen.

Nieuw

Indra had al een tijdje in de stal bij het huis van haar vrienden gestaan. Ze was in het kamp geweest om de laatste dingen te regelen en had toen ze gezien had dat Flynn druk bezig was haar kans genomen om naar het huis te rijden. Het was er nu uit. Ze zou naar Tyrosh gaan en dan voor een tijd naar het Oosten vertrekken. De Raad had gereageerd zoals ze verwacht had: met een hoop lawaai. Uiteindelijk had ze gesteld dat ze beter niet bij de vergaderingen kon zijn waarin ze zouden beslissen hoe ze hier op moesten reageren. Ze had er toch nooit doorheen kunnen zitten. Het was te vermoeiend uit te moeten blijven leggen waarom ze ging en wat ze hier dan moesten doen en wat ze van plan was. Die uitleg was ze hen verschuldigd, maar ze hoefde het niet meer dan eens te vertellen. Indra wist echter dat het ook noodzakelijk was om zich nu buiten de besprekingen te houden voor haar eigen bestwil: ze kon en wilde zichzelf niet meer tegen laten houden. Die houding maakte het makkelijker te praten met Flynn en met Hester. Ze hoopte dat haar ook zou helpen eindelijk met Guila te praten. Maar verrassend genoeg vond ze het erg moeilijk zich er toe te zetten haar op te zoeken. Toen ze merkte dat het wel erg laat begon te worden, en de kans groter zou worden dat Flynn naar huis zou komen, stapte ze toch op het huis af en klopte aan.

Guila had zich de laatste dagen druk willen houden met het voorbereiden van Flynns reis, maar had zich tot weinig toe kunnen zetten. De zorg voor haar zoon koste haar al genoeg energie en zelf moest ze ook zorgen dat ze genoeg at en dronk op een dag. Soms bad ze tot de Goden of haar dochter niet gewoon geboren kon worden. De laatste dagen hadden zich echter vooral gevuld met het nieuws van Indra, die lange tijd op reis zou gaan, en de mogelijkheid daardoor dat er een nieuwe Generaal zou komen. Het had haar ernstig verontrust of die verantwoordelijkheid plots op Flynn zou vallen en- Plots werd er op de deur geklopt, waardoor Matheo meteen opveerde. Flynn had precies een gat in de tussendeur op ooghoogte voor Matheo gemaakt, zodat hij eerst kon kijken wie er voor de deur stond, dat aan zijn moeder kon doorgeven en pas bij haar toestemming de deur open kon doen. Ze konden nog steeds niet honderd procent erop vertrouwen dat het veilig was. 'Het is tante Indra,' riep Matheo echter naar zijn moeder toe, waarna hij onmiddellijk al de tussendeur open deed en naar de voordeur rende. Guila riep nog waarschuwend zijn naam, maar de jongen luisterde al niet meer. Bij de Goden, wat deed Indra voor de deur? Met moeite kwam ze overeind en zo liep ze richting haar zoon en haar oude vriendin toe. Stilzwijgend keek ze in de tussendeur toe hoe haar zoon de vrouw begroette, maar zei ze zelf nog niets. Het was niet met een kwade bedoeling, gezien Guila werkelijk met een mond vol tanden stond en niet wist wat ze moest zeggen.

Ondanks dat Indra eindelijk de knoop door had gehakt en toch echt voor de deur van Guila en Flynn had gestaan, had ze haar woorden nog niet klaar. Ze was dan ook opgelucht dat Matheo de deur voor haar open had gedaan in plaats van Guila. Met een grijns hurkte ze voor Matheo neer en streek over zijn bol voor hij al snel aan haar arm trok om haar naar binnen te krijgen. Ze tilde hem echter op en maakte hem aan het lachen door hem in zijn zij te prikken. Zelfs in de paar weken dat ze hem amper had gezien was Matheo al zo hard gegroeid. Ook verraste hij haar door een verhaal te starten over een stel houten dieren die hij cadeau had gekregen en die hij overduidelijk graag aan haar wilde laten zien. Indra voelde dat het haar enigszins gerust stelde dat de jongen haar tenminste ontving alsof er niets gebeurd was in de tussentijd. Dat Guila hen echter stil tegemoet kwam ondermijnde die eerste geruststelling. De voormalige prinses had altijd wel iets te zeggen. Sterker nog, Indra had vaak genoeg gewenst dat Guila haar mond voor eens zou houden en haar ongevraagde adviezen of wat ze dan ook wilde delen voor zich hield. Nu begroette ze de vrouw met een even ongemakkelijke stilte van haar kant. Ze keek kort naar de immense ronding van haar buik en merkte toen dat Matheo ongeduldig in haar armen heen en weer bewoog. Ze liet hem dus maar gaan om terug het huis in te rennen en liet zijn moeder bij haar achter. 'Flynn was nog druk in gesprek,' zei Indra als eerste. Ze wilde duidelijk maken dat ze hier niet voor haar vriend was. 'Is het oké als ik even binnen kom?' vroeg ze toch nog maar.

Terwijl Guila zo naar de Generaal keek, wreef ze nerveus over haar buik heen. Hester had haar juist geadviseerd om geen momenten van stress of spanning op te zoeken. Echter moest Guila helaas toegeven dat deze confrontatie haar geen enkele ontspanning gaf en juist haar bloed liet koken. 'Matheo heeft je gemist,' merkte ze op, terwijl ze zag hoe Matheo's grijns niet groter kon zijn dan dat hij nu was. 'Hij heeft meerdere tekeningen voor je gemaakt en samen met ons er mee voor je deur gestaan.' Zo keek ze toe hoe haar zoon langs haar rende, waarschijnlijk om zijn houten dieren te laten zien. 'Laat je de tekeningen zo aan tante Indra zien, lieverd?' Matheo hoorde haar waarschijnlijk al niet meer, en zou dus geen verlosser zijn in een één-op-één gesprek met de Generaal, en zo stond ze samen met Indra in de gang. Bedachtzaam keek ze naar de andere vrouw. 'Het zal vast belangrijk zijn. Dat zijn de enige momenten dat je toe laat dat we toenadering naar je zoeken.' Ze verwees naar het moment dat Indra de bom had laten vallen bij haar echtgenoot over hoe ze ging reizen. 'Dus kom binnen.' Zelf was ze inmiddels omgedraaid en met moeite naar de keuken gelopen, om water op te zetten voor thee. Daar verloor ze echter haar kwade bedoelingen. Ze was wel degelijk blij om haar oude vriendin te zien en op te merken dat ze er goed uit zag. 'Je gaat weg,' zei ze uiteindelijk maar, zonder om te kijken of Indra al naar binnen was gelopen.