Vertrekken van Celine

Isaia kon niet anders dan genieten van de bewonderende blik in Celines ogen. Ze had eerder al niet vaak aan de liefde van de vrouw getwijfeld, maar na deze woorden en uitdrukkingen zou ze er al helemaal niet meer aan twijfelen. Opnieuw en opnieuw vond ze de lippen van de vrouw, terwijl ze nog even niet antwoordde. Het was allemaal weer goed: Celine zou het Noorden terug winnen, zij zelf zou de wereld in trekken en Iker- Ze moest maar niet te veel aan hem denken, want dan zou er opnieuw een steen in haar maag ontstaan. Dat was al ontstaan nadat hij haar zo enthousiast thuis verwelkomd had. En allebei haar geliefden wisten tevens nog niet wat hun te wachten stond als Isaia plots verdween... 'Nee, jij bent geweldig,' plaagde ze de vrouw, nadat ze haar los liet en Celine bekeek terwijl ze zo rond liep in haar vertrek. De vragen over Ed verbaasde haar enigszins. Misschien had ze nog niet eerder zo direct de link tussen de twee gelegd als familieleden. 'Het was heerlijk met Ed. Hij gaat trouwen en ik moest hem overduidelijk helpen met zijn kostuum! En, ach, Kain is zo'n schat. Het is een prachtig koppel.' Ze was ook overeind gekomen en rekte haar spieren uit. Al die tijd in die wagen was niet goed voor haar lichaam. Ze aarzelde even bij de benoeming van Liam. 'Het gaat- prima,' loog ze dus maar. Ze had wel degelijk de Koning vermoeid en slecht ter been zien rondlopen door het paleis, al hield hij de schijn goed op tijdens de vergaderingen. 'Hoe was het hier tijdens mijn afwezigheid?' Hoe was Iker, wilde ze er bijna achteraan vragen.

Celine glimlachte om het geplaag van de jonge vrouw, maar ging er niet tegen in. Isaia mocht haar plagen zo veel ze wilde. 'Ik zal hem mijn felicitaties moeten sturen.' Ze had via de Isaia te horen moeten krijgen dat Eddard verloofd was. Niet dat ze verwacht had dat ze het persoonlijk van hem zou horen. Ze was een stuk ouder dan Ed en hoewel hij met zijn broer en zus en ouders zo af en toe op bezoek waren in het Noorden, hadden ze nooit echt een band kunnen vormen. Celine herinnerde zich nog wel dat ze veel met Renee had gespeeld en dat vooral haar tante altijd erg vriendelijk naar haar was geweest. Maar uiteindelijk waren haar en haar vader veelal op elkaar aangewezen. Celine miste hem nog iedere dag, ook al was ze meer gewend aan zijn afwezigheid. Het maakte haar bovendien des te meer bereid om alles te riskeren om het Noorden terug onder haar macht te krijgen. Dit was het levenswerk van haar vader. Celine had het glas van Isaia gevuld en liep naar haar toe om het aan te bieden toen ze antwoord gaf op haar vraag over Liam. Ze fronste, maar besloot niet verder te vragen. Het speet haar erg, maar Liam had ook een fout gemaakt door te blijven. 'Onrustig. Er zijn weer een handvol schepen met vluchtelingen gearriveerd. Kalim heeft zijn zinnen gezet op het uitschakelen van de volksopstand, wat dat ook mag betekenen en Iker-' Gefrustreerd sloeg Celine haar armen over elkaar. 'Sinan zegt dat hij niet tegen Kalim in wil gaan en zich maar focust op de Quandaïers die de oversteek maken. Hij riskeert mijn volk. We hoeven geen vijanden te zien in mensen die het enkel beter willen maken hier in Tyrosh voor de inwoners en nieuwkomers!'

Isaia nam dankbaar het glas wijn aan en sipte er kalmpjes van. Haar ogen gleden ondertussen over het gelaat en het lichaam van de landvrouwe. Ze had haar woorden over de gesteldheid van Celine gemeend: ze zag er echt beter uit. De kleur op haar wangen was teruggekeerd en ook haar bewegingen bezaten maar zekerheid. Langzaam fronste ze bij elk woord dat Celine uitsprak over haar echtgenoot. Ze besloot er echter maar niets over te zeggen en vooral niet haar echtgenoot te verdedigen. Ze wist namelijk hoe moeilijk de communicatie tussen hem en Kalim was. 'Ik ben er nu weer. Misschien kan ik hem enigszins sturen in zijn beslissingen.' Ze had haar glas wijn op tafel gezet en zuchtte zachtjes. Het benoemen van haar echtgenoot had haar aan het denken gezet. 'Maar ik moet je-' Ze beet op haar lip en twijfelde over haar woorden. Toch kon ze niet zomaar de steun van de Koningin overdragen zonder ook haar eigen voorwaarden te stellen en niet de veiligheid van haar geliefden te verzekeren. Eén geliefde specifiek. 'Je moet mij beloven dat je Iker niets aan doet.' Met een ernstige blik keek ze haar andere geliefde aan.

Celine leunde tegen de tafel aan terwijl ze ontevreden haar lippen op elkaar drukte. Ze had vanzelfsprekend al veel kritiek gehad op de prins. Hij was degene die het Noorden onder haar neus weggehaald had en deed alsof hij haar plaatsvervanger was. Ze had hem daar nooit het recht toe gegeven. Ze had al driemaal besloten dat ze hem er mee zou confronteren, maar Sinan had dat uit haar hoofd weten te praten. Uiteindelijk was het vooral de gedachte aan Isaia dat haar tegen had gehouden. Ze wist dat ze gesteld was op haar echtgenoot, maar ze hadden het er nooit over gehad wat er met hem zou gebeuren als Celine haar Noorden terug nam. Het was dus ook geen verrassing het volgende uit Isaia's mond te horen. Celine had er alleen niet meteen een antwoord op. Stil keek ze de andere vrouw aan en knikte uiteindelijk. 'Ik beloof je dat ik hem niets aan doe, maar Isaia-' Ze zette ook haar glas weg en stapte op de prinses af. 'Als ik het Noorden terug onder mijn controle heb en Iker hier zijn rol niet behoudt, de dader van Rohans moord niet vindt, dan zal hij mij en mijn regering niet moeten vrezen, maar zijn eigen Moeder.' Ze wist wat hem eerder was overkomen toen hij niet had kunnen voldoen aan de eisen van de Quandaïse regeerder en Godheid. De verhalen over de straffen van de Moeder deden al lenteslang de ronde in Tyrosh. Ze kon niet zeggen wat Iker precies te wachten stond en ze wist niet wat ze hem kon bieden hier in Tyrosh, maar het zou hem veel kosten nu weer de macht te verliezen.

Een plotse vlaag van nervositeit overviel haar en met een misselijk gevoel liep ze naar het balkon toe. De frisse zeelucht kalmeerde haar enigszins, maar ze zat nog steeds met haar echtgenoot in haar hoofd. 'Dan moeten we hem alles bieden om te kunnen vluchten,' maakte Isaia er maar van. Misschien zou ze hem toch inlichten over haar plannen en dan konden ze samen het paleis verlaten. Maar zou ze dan werkelijk echt vrij zijn? Haar handen hadden zich gekruld om de stof van het gordijn en zo keek ze uit over de stad en de achterliggende zee. Nog steeds stond ze beschut genoeg om niet vanuit buiten gezien te worden. 'Of- ach, ik weet het niet.' Ze kon niet zomaar voorstellen dat Celine wellicht Iker kon gebruiken om het Noorden én Quandaï tevreden te houden. Dan konden ze voor de buitenwereld, in elk geval voor Quandaï, de schijn nog ophouden. 'Je weet dat ik om je geef en- en, bij de Goden, je heel graag zie. Maar ik houd ook van Iker.' Ze wist niet waarom ze haar gevoelens zo expliciet op tafel legde. Misschien was het al haar begin om afscheid te nemen van allebei en ze daarbij niet al te veel pijn te doen. 'Laat mij er de komende dagen over nadenken.'

Celine keek met een zucht toe hoe Isaia van haar weg liep, terug naar het balkon. Ze had hier helemaal nog niet genoeg over na gedacht ook al had ze wel kunnen weten dat haar geliefde hier over in zou zitten. Met een bedenkelijke frons bekeek ze Isaia's rug en zag alleen al in haar gespannen schouders dat ze hier moeite mee had. Echter had ze geen woorden om de prinses gerust te stellen. Ze wist dat wat ze hadden niet zomaar kon vervangen wat het huwelijk tussen Iker en Isaia was en eerlijk gezegd was ze er ook niet van uit gegaan dat ze na dit alles samen zouden kunnen wonen. Het zou niet geaccepteerd worden door het hof, niet door de familie van Isaia, niet door Quandaï. Het was niet nieuw voor Celine om een relatie geheim te houden, maar ze had natuurlijk gehoopt dat het ditmaal anders zou zijn. Ze luisterde naar de andere vrouw en legde in een teder en geruststellend gebaar haar handen op Isaia's rug. Ze kneep zacht in haar schouders en probeerde haar blik te vangen. 'Natuurlijk, maar weet dat er niet veel tijd meer is.' Ze konden niet te lang wachten. Als er te veel krijgsmachten uit Quandaï de haven bereikten, zou het enkel moeilijker worden van ze af te komen. Celine boog voorover om haar lippen in Isaia's nek te drukken. 'Dit is niet makkelijk en ik koester elk moment dat ik met je heb. Maar ik wil dat je bedenkt wat jou het meest gelukkig zou maken. Niet mij of Iker.' Ze had de prinses bij haar middel gegrepen om haar naar zich om te draaien en serieus aan te kijken. Ze schrok er niet van terug te horen dat Isaia gevoelens had voor haar echtgenoot. Ze wilde er enkel zeker van zijn dat het Isaia niet bij haar weg zou houden. Zelf kon ze ook niet al haar beslissingen af laten hangen van de liefde die ze voelde voor deze vrouw. Ze hadden hun eigen verlangens, ook al brachten juist die verlangens hen regelmatig bij elkaar in bed.

Isaia was opgelucht om de vertrouwde handen van Celine op haar lichaam te voelen. De geruststellende woorden en gebaren van haar geliefde deden haar goed, maar het verhielp nog niet alle zorgen. Ze wist dat ze niet meer lang hadden, voordat ze moesten gaan handelen. Elke dag kwamen er weer meer en meer soldaten vanuit Quandaï aan en ook Kalim leek op rooftocht te zijn. Daarbij vroeg ze zich af hoe goed Iker nog de touwtjes in handen had. 'Ik weet het,' murmelde ze zacht en met een onheilspellend gevoel in haar buik. Zouden al haar plannen wel uit komen? En zouden Celine én Iker hier goed uit komen? Ze durfde er niet aan te denken dat beiden er vanuit zouden gaan dat Isaia met hun zou eindigen, als de realiteit zo ver lag. Gewillig liet ze zich vervolgens vastpakken door haar minnares, om vervolgens in haar ernstige blik te kijken. Moeizaam slikte ze. 'Ik houd van jullie beiden. Ik word gelukkig door-' Ze zuchtte en wreef langs haar voorhoofd. Ze twijfelde niet dat Iker het niet erg zou vinden als ze hier en daar haar eigen seksuele escapades had, maar dit ging zoveel verder dan puur een seksuele aantrekkingskracht. En als Celine zou weten dat ze Iker niet zomaar zou verlaten... Bij de Goden, wat complex. Ze had ook haar armen om Celine heen geslagen en drukte ook haar lippen in Celines slanke hals. 'Ik had niet gedacht dat dit zo'n ingewikkeld gesprek zou worden, vooral niet nadat ik zo lang naar je verlangd heb.'

Celine hield Isaia met een enigszins trieste blik vast. Door het gemis en de zorgen had ze misschien niet genoeg nagedacht over wat er te gebeuren stond als hun plannen eenmaal uitgevoerd waren. Ze kon Isaia niet tegen haar zin hier houden. Dan was ze geen haar beter dan Galivar. Ze had er al voor gezorgd dat de prinses hier naartoe verscheept was. Zoiets wilde ze absoluut niet een tweede keer laten gebeuren. Isaia hoorde haar vrijheid te hebben. Ze had geen verantwoordelijkheid naar een volk of regio zoals zij zelf had. Uiteindelijk was dat namelijk haar prioriteit, hoe erg ze ook verlangde naar de warmte van Isaia. Ze zou in ieder geval flink haar best doen om de liefde van deze vrouw nog wat langer te kunnen ontvangen. Celine legde een hand op Isaia's wang en suste haar met een kleine glimlach. 'Je hoeft dit niet meteen te weten. Je hebt een lange reis achter de rug. Rust uit, denk er over na en we praten hier later over. Weet in ieder geval dat er hier altijd een vrouw smachtend op je wacht.' Haar glimlach werd enkel breder terwijl ze de prinses dichter naar haar toe trok en verlangend op haar neer keek. Ze legde een vinger onder de kin van de mooie Islaïse vrouw en wachtte zo met een uitnodigende blik af of ze haar woorden begrepen had. Misschien was dit niet het moment waarop ze hoorden te praten.

Bedachtzaam keek Isaia naar de andere vrouw op, terwijl ze angstvallig afwachtte op haar reactie. Isaia wist niet hoe het was om te weten dat een partner niet enkel van jouzelf hield, maar ook van een ander. En Iker wist nog niet eens van Isaia's gevoelens af en- en Celine deed er zo lief over. 'Ik verdien jou niet,' verzuchtte ze met bijna rode wangen. Hoe kon Celine nog zo meegaand zijn, terwijl Isaia toegaf dat ze niet kon kiezen tussen haar geliefden? Isaia glimlachte stralend op naar haar geliefde en boog zo dichter naar haar toe. 'Oceanen, wat ben je toch mooi,' murmelde ze tegen haar lippen aan, waarna ze Celine vol verlangen kuste. Hier had ze al die weken weg van Tyrosh naar verlangd. Haar zachte lippen en prachtige lichaam en begerige kussen... Celine was meermaals in haar dromen voorgekomen en ze kon er niet genoeg van krijgen. Isaia's handen zochten al snel de plekken op van Celines kleding waardoor ze haar huid kon bereiken en trok haar zo dichter naar haar toe.

Celine schudde haar hoofd voor ze de kus gewillig aan nam. Isaia verdiende wel beter dan haar. Ze kon immers nooit datgene geven wat een echtgenoot - of echtgenote - kon bieden. Ze had haar taken, haar verantwoordelijkheden, en daar zou ze niet altijd een partner in kunnen passen. Misschien was dat uiteindelijk wel waarom het zo verzwakt was tussen haar en Chaol. Hij had zo veel meer van haar gewild dan ze had kunnen geven en ze had gedacht dat dat de enige manier was om een relatie te onderhouden. Ze wist inmiddels wel beter. 'Lang niet zo mooi als jij, Isaia van de Zomereilanden,' fluisterde ze terug tegen de lippen van haar lief. Met gesloten ogen genoot ze van de aanrakingen van de andere vrouw en gaf zich zo over aan de prinses. Nu ze echter zich weer beter voelde, en bovendien al vele nachten na had kunnen denken over hun weerzien, wilde ze maar al te graag de leiding nemen. Ze had Isaia richting haar slaapkamer getrokken en hield haar onderweg met kussen en strelingen bezig. Eenmaal in de zachte kussens van haar bed, terwijl ze meer van Isaia's zijdezachte huid ontblootte, bestudeerde ze haar kort. 'Ik houd ook van jou,' murmelde ze uiteindelijk. Afwachtend hield ze de reactie van Isaia in de gaten. De prinses had de woorden gebruikt in hun gesprek, maar enkel in relatie tot Iker en Celine had er amper op gereageerd. Ze kon alleen niet negeren hoe warm het haar maakte en hoe nerveus om ook daadwerkelijk zelf die uitspraak te doen. Ze wilde echter even onverschrokken kunnen zijn als Isaia.

Isaia dacht dat ze steeds beter werd in het verlossen van Celine van haar kleding. Eerder had ze de meest ingewikkelde japonnen gedragen, inclusief kleine strikjes en knoopjes, maar nu ging het nog gemakkelijker. Tegelijkertijd wist Celine ook precies hoe ze Isaia van haar blouse kan verlossen en ook de knopen van haar broek kon openen. Zo zochten ze allebei naar meer van elkaars huid en liet Isaia kussen op elk beetje blote huid achter. Ze wist niet eens hoe ze in het bed was beland, want haar ogen en aandacht waren enkel op Celine gericht. Het wond haar enorm op dat de oudere vrouw zo de leiding nam. Toen ze even de rust vond in haar verwennerij van de andere vrouw luisterde ze vertederd naar de woorden van de landvrouwe. Met een glimlach gleed ze met haar hand langs de korte, blonde haren. 'Dat weet ik,' murmelde ze zachtjes, waarna ze de andere vrouw weer kuste met nog meer liefde dan dat ze al had getoond. Ze had het al zo lang geweten. Toch maakte het haar opnieuw warm om de woorden te horen.

Celine had het antwoord van Isaia geduldig afgewacht, maar voelde de spanning haar lichaam verlaten zodra ze de glimlach op het gezicht van de prinses zag. Ze had de Goden eerder al eens vervloekt dat ze de prinses zo mooi hadden gemaakt, maar ze bewonderde hen nu enkel voor de prachtige trekken die ze deze vrouw hadden weten te geven. Gretig liet ze zich weer kussen door Isaia en trok haar verder het bed op. Na de weken gescheiden te zijn geweest hadden ze wel wat goed te maken. Bovendien was het maar de vraag hoe lang het nog zo door zou gaan. Ze had in de tussentijd heus nog wel geprobeerd een andere bed partner te vinden, maar niemand stelde haar tevreden. Niet in vergelijking met de schoonheid van de prinses of haar passie. Ze had het erg gemist. Het gaf Celine in ieder geval genoeg energie om Isaia precies te laten weten hoe gemeend haar woorden waren geweest. Bovendien was ze euforisch. Haar plannen om Tyrosh terug te krijgen konden in gang worden gezet en dat terwijl ze ook nog het geluk had de liefde van deze vrouw te mogen voelen. Hoe voorzichtig ze ook om wilde gaan met de triomf die ze voelde, vooral omdat er nog zo veel hen tegen kon zitten, liet dat haar er niet van weerhouden Isaia lief te hebben zoals ze verdiende. Ze zou later wel haar vertrouwelingen op de hoogte stellen. Dat kon voor nu wachten.

Nieuw

Celine stond met een kritische blik voor de spiegel die haar twee bediendes voor haar op hielden en draaide van links naar rechts terwijl ze haar eigen voorkomen goed in de gaten hield. Geërgerd zuchtend schudde ze haar hoofd en zag ze hoe Talisa haar meisjes aanspoorde vlug andere opties uit de kast te halen. Normaal vertrouwde Celine er wel op dat haar dienstmeid wist wat ze zou willen dragen, maar vandaag was ze kieskeuriger dan normaal. Ze kon niet aan tafel plaats nemen in iets dat minder dan spectaculair was. De aandacht zou naar haar uit moeten gaan. Zelfs bij een eenvoudig diner met haar Raad en huidige gasten. Zij was de landvrouwe. Maar zo makkelijk was het sinds haar lange bedrust al niet meer. Was het niet één van de rijke handelaren die haar raad probeerde te charmeren en geld af te troggelen, dan was het wel prins Iker die met zijn tong en voorkomen de aandacht naar zich toe wist te trekken. Misschien moest Celine inmiddels ook wel toegeven dat het al sinds ze met Rohan Altarion in zee was gegaan niet meer zo simpel was. Zuchtend liet ze zich uitkleden en trok ze de volgende jurk aan die ze ook afkeurend in de spiegel bekeek.

Tussen haar drukke schema door probeerde ze haar relaties met Iker en Celine in stand te houden en vooral te onderhouden. Iker zag ze uiteraard bijna elke avond als ze naar bed ging, maar met Celine was het iets ingewikkelder, gezien de landvrouwe ook een (zeer) drukke planning had. Soms had ze geen idee waar de vrouw zich in het paleis bevond. Uiteraard zochten ze elkaar op als ze allebei vrij hadden en gelukkig hadden ze ook weer de toenadering naar elkaar gevonden. Terwijl ze naar het vertrek van de vrouwe liep, kon ze dan al de zachte handen van Celine op haar lichaam voelen. Die gedachte gaf haar kippenvel en een snellere stap in haar wandel. De bedienden en wachters waren goed geïnstrueerd, want ze lieten Isaia zo doorlopen naar de slaapkamer van de landvrouwe, waar de vrouwe blijkbaar nog bezig was om haar outfit voor de avond te kiezen. Van achteren stapte Isaia op Celine af, al wist ze zeker dat de landvrouwe haar al via de spiegel had zien aan komen. Zo sloeg ze haar armen om haar middel heen en drukte ze haar lippen op haar schouderblad. 'Waarom kijk je zo ontevreden? De jurk staat je prachtig,' murmelde Isaia met een blik op de spiegel. De weerspiegeling van Celine was beeldschoon.

Celine gaf de vele handen om zich heen een moment om de knopen te sluiten en de plooien in de jurk op de juiste plek te strijken, maar ze zag meteen dat het niet zat zoals ze wilde. Ze weerhield zich er echter van om de hemelsblauwe stof bezet met allerlei bloemen zoals ze groeiden in de tuinen van het paleis. Ze had namelijk al gezien dat de deuren van het vertrek geopend waren om Isaia binnen te laten. Haar mondhoeken krulden als vanzelf omhoog en ze liet zich gewillig in de armen van de prinses nemen. Ze had niet precies geweten wat haar te wachten had gestaan nadat ze in de herberg Isaia had gevraagd terug naar Tyrosh te komen. Vooral niet toen ze ingestemd had om Iker eveneens een plek te geven in het paleis. Sommige dagen liep ze elkaar mis in de drukte van het paleis of simpelweg omdat de prins zijn vrouw op eiste. Maar Celine was er al snel gewend aan geraakt. Ze had de tijd om zich te focussen op haar werk, maar kon ook de ruimte vrij maken om tijd met Isaia te spenderen. Natuurlijk verlangde ze soms naar meer- Celine gleed met haar handen over de zachte armen van de andere vrouw. 'Ik heb niet genoeg aan pracht en praal,' verzuchtte ze. Ze plukte aan de stof die langs haar schouders naar beneden droop en wuifde vervolgens naar haar bediening. 'Ik probeer zelf nog een andere jurk,' stelde ze Talisa gerust voor de vrouwen de ruimte uit verdwenen. Celine draaide zich vervolgens om naar Isaia en nam haar met een glimlach in zich op. 'Sinds wanneer krijg ik een bezoek voor het diner?' Ze gleed met haar hand langs de middel van de prinses en leunde naar voren om haar zacht te kussen.

Isaia zag met een glimlach toe hoe de landvrouwe zich dichter naar haar toe boog, om vervolgens haar zachte lippen op de hare te voelen. Met een goedkeurend geluid legde Isaia haar hand in Celines nek en zette ze de kus nog wat aan. Het was alweer dagen geleden dat ze Celine voor het laatst voor zichzelf had gehad. 'Ik hoop er een gewoonte van te kunnen maken,' murmelde ze met een glimlach en nog een laatste kus op Celines lippen, voordat ze een stap naar achteren zette en de jurk van Celine nogmaals kritisch bekeek. Vervolgens liep ze naar de kast en rommelde ze door de jurken heen. Ze stopte pas toen ze bij één specifieke jurk aan was gekomen. 'Laat ze zien dat jíj de landvrouwe bent,' begon Isaia, terwijl ze zorgvuldig de jurk tevoorschijn haalde, 'met déze jurk.' Het was een nachtblauwen en satijnen jurk, die o zo zacht was, en de vrouw tegenover haar prachtig stond. Ze legde het kledingstuk voorzichtig op bed en ging vervolgens achter Celine staan om haar uit de huidige jurk te helpen. 'Iker zat nog in een vergadering en ik had geen zin om in mijn vertrekken op hem te moeten wachten,' legde ze uit, om nog haar vraag te beantwoorden waarom ze er zo vroeg al kon zijn. 'Hij weet vast dat ik naar jou toe ben gegaan.'

Celine genoot van de warmte van Isaia's nabijheid. Ze herinnerde zich hoe koud het paleis had gevoeld na het vertrek van de prinses. Ze had één nacht alleen in de lege vertrekken van de prins en prinses gezeten. Dat was de enige avond die ze zichzelf had gegeven om de emoties de overhand te laten nemen. Ze had niet alleen verdriet en spijt gehad wat betreft Isaia, maar had ook met enige wanhoop haar andere acties en beslissingen opnieuw opgerakeld. De weken in bed nadat ze hetzelfde gif als Rohan in haar systeem had gehad, had niet enkel haar lichaam aangetast. Het had haar mentaal ook flink toegetakeld om zo verslagen en hulpeloos in bed te liggen. Dat kon niet nogmaals gebeuren en toch- Er was meer om voor te vechten dan enkel haar status als landvrouwe. Celine glimlachte naar Isaia. 'Laat me er alsjeblieft niet zo streng uit laten zien als Sibel. En waarschuw me als ik net zo veel frons.' Met een goedkeurende blik keek ze naar het kleed dat Isaia tevoorschijn had gehaald. Het was veel simpeler dan wat ze nu droeg. Ze stapte uit de bloemige jurk die ze nu aan had en keek om naar de prinses. 'Dat weet hij vast,' herhaalde ze bedenkelijk. Celine vroeg niet verder over wat de prins er precies van dacht dat Isaia hier was. Hij had al vaak genoeg aangegeven dat hij erg goed op de hoogte was van wat er zich afspeelde tussen zijn echtgenote en zijn gastvrouw, maar hij was er tegen haar nooit direct over geweest. 'Waar heb jij je vandaag mee bezig gehouden?' vroeg ze om van onderwerp te veranderen.

'Ik heb een brief van Eddard beantwoord,' verzuchtte Isaia. 'In Evenfall zijn enkele ambassadeurs voor mijn broer en zij eisen een audiëntie van de Koningin. Hij is er nog niet over uit wat ze precies willen en hij heeft mij gevraagd om het een en ander uit te leggen over mijn cultuur om makkelijker in gesprek te raken. Onbekend maakt onbemind, niet waar?' Het baarde haar zorgen dat haar broer, buiten haar weten om, mensen naar Tarth stuurde om wat dan ook voor elkaar te krijgen. Ze vroeg zich af of Diane er vanaf wist, maar ze had het idee dat zij ook al een tijd geen brief meer had ontvangen van haar broer. Ze hielp Celine ondertussen om het gewaad aan te krijgen en knoopte de kleine lusjes en strikjes op de rug vast. 'Ik hoopte dat jij, Iker en ik binnenkort eens konden dineren... puur met zijn drieën. Wellicht om voor het eerst eens uit te spreken dat ik met jullie tweeën... tegelijkertijd...' Ze kon het juiste woord er niet voor vinden. Haar wangen bloosden, ondanks dat ze toestemming van allebei haar minnaars had gehad. Iker moest ze nog vragen of hij het ook zag zitten.

Geïnteresseerd luisterde Celine naar de zaken waar Isaia zich mee bezig had gehouden terwijl ze de mouwen van haar jurk recht trok. Ze liet de prinses het gewaad dicht binden en overdacht de situatie. 'Jouw voogd is van plan binnenkort terug te keren. Wellicht kan zij dat tot op de bodem uitzoeken?' Ze noemde Diane nog altijd Isaia's voogd. Voornamelijk omdat het binnen de paleismuren nog niet erg duidelijk was dat de vrouw meer deed. Ze wilde dat graag zo houden. 'Ik neem aan dat zij wel bereid zal zijn te doen wat jij haar opdraagt.' Celine had het niet als vraag gesteld, maar ze was benieuwd naar het antwoord. De twee vrouwen waren overduidelijk gesteld op elkaar, maar zij was voornamelijk geïnteresseerd of Isaia controle had over haar landgenoot. Met een minieme glimlach keek ze om toen ze hoorde hoe de prins weer in hun gesprek terug kwam. Ze liep ondertussen naar de kaptafel waar ze enkele lades opentrok. 'Dat je ons beiden bemint?' stelde ze voor waarna ze een paar smaragden tegen haar oren hield en in de spiegel bestudeerde. 'Het lijkt me een goed idee. Jouw man vindt het momenteel erg vermakelijk in besprekingen insinuaties te maken die enkel ik begrijp en eerlijk gezegd-' Met getuite lippen zocht ze een ander paar juwelen op. 'Ik had niet zoiets kinderachtigs van hem verwacht.'

Isaia luisterde enigszins verbaasd naar de woorden over Diane, maar probeerde de uitdrukking van haar gezicht te houden en focuste ze zich dus maar op het dicht maken van de jurk. 'Ik kijk er naar uit om Diane weer te zien,' zei ze eerlijk, 'en dan zal ik uitgebreid met haar spreken.' Isaia's openheid over Diane had echter zo zijn grenzen en dat kwam door haar vertrouwen in en met haar goede vriendin. Ze zou nooit Dianes geheimen open en bloot leggen, niet tegen Iker en ook niet tegen Celine. Ze streek de stof van Celines jurk glad en keek vervolgens tevreden in de spiegel naar hoe haar vriendin eruit zag. Ze was wonderschoon. Iker moest dat ook wel zien. Haar wangen waren inmiddels rood gekleurd door de woorden die Celine voor haar invulde én door de insinuatie die ze uit sprak tegenover haar echtgenoot. Ze wist niet wat er gebeurde als Iker en Celine samen vergaderingen hielden, nochtans sprak haar echtgenoot er uitgebreid over. Dit hoorde ze dus voor het eerst. 'Het is ook een goed idee,' stemde ze in, al klikte ze bedachtzaam met haar tong. 'Maar- ik denk dat het Ikers manier is om er mee om te gaan. Maar zijn vermaak ofwel irritatie moet zich niet op jou focussen.'