Vertrekken van Isaia

Toen Iker naast haar kwam zitten, legde ze haar hand op zijn been en keek ze hem zo liefdevol aan. 'En ik heb ook mijn prioriteiten bij jullie, maar daar moet ik beter naar handelen en niet dus zomaar verdwijnen zonder bericht. Dat- Het gaat niet meer gebeuren. En daarom was jij, Celine, terecht gefrustreerd. Ik zou ook niet willen dat de mensen waar ik van houd zomaar verdwijnen.' Ze wilde dat hij, maar ook Celine, wist dat hun bemoedigende en geruststellende woorden haar veel goeds deden, zelfs als ze haar hart zo openbaarden aan allebei haar geliefden. En vooral Ikers begrip dat ze achter Diane aan was gegaan. Met haar vrije hand duwde ze teder enkele van zijn donkere haren achter zijn oor en boog vervolgens voorover om hem een zachte kus te geven. Hij rook nog net zo heerlijk als altijd en zijn lippen- Ze kon er niet genoeg van krijgen, net zozeer dat ze verlangd had naar de tederheid en zachte lichaam van haar vriendin. Zo draaide ze zich naar Celine toe en klopte ze hoopvol op de plek naast haar, afwachtend of ze bij haar kwam zitten. Vervolgens besloot ze om het hele verhaal op tafel te leggen: hoe ze benaderd was door een goede vriend van Diane, hoe ze onder een vermomming naar de Zomereilanden waren vertrokken en hoe ze Diane met een list het paleis uit gekregen hadden. 'Ik heb de Zomereilanden nauwelijks gezien,' gaf Isaia met een spijtige blik toe. 'Ik kon de stranden via kieren in mijn vertrekken zien. Maar de geur-' Ze sloot haar ogen en liet zich terugbrengen naar het eerste moment dat ze geroken en gemerkt had dat ze dichtbij haar oude thuis was. De zilte zee vermengde zich dan met het gepraat van vissers en de geur van vis. 'Ik ben nooit uit mijn vertrekken geweest, laat staan op het dek of voor een raam gestaan. Niemand weet dat ik bij de Zomereilanden ben geweest. Maar mijn broer zal er nu wel achter gekomen zijn dat Diane is vertrokken. Het is een kwestie van tijd of hij mij verdenkt.' Zo keek ze Celine angstvallig aan. 'Heb jij toevallig post ontvangen van mijn familie?'

Celine voelde nu pas hoe gespannen de situatie haar had gemaakt. Ze had niet echt dit verwacht van Isaia. Ze was haar hele relatie met de vrouw zonder enige verwachtingen tegemoet gegaan, maar ze merkte ook hoe verwikkeld ze er ook in was geraakt. Het zou haar een groot verlies zijn als de prinses en prins er voor kozen om haar buiten hun huwelijk te houden. Celine was echter blij te horen wat Iker zei en hoe hij de situatie leek te kunnen verzachten. Uiteindelijk was Isaia boos geworden om iets dat ze zelf nog niet uitgevogeld hadden. Er was nog niets gebeurd, geen beloftes gemaakt, geen ware gevoelens uitgesproken. Het was tot nu toe enkel een interesse, niet genoeg om verbonden voor op te breken. Celine nam plaats naast de prinses toen ze haar aanspoorde bij het paar te komen zitten. Met een glimlach sloeg haar ze haar benen over elkaar en luisterde naar de uitleg van Isaia. 'Er is nog niets gekomen van jouw broer, maar ik begrijp dat we dat wel kunnen verwachten. Hij zal echter niet kunnen bevestigen waar je was. Iker en ik hebben de afgelopen tijd jouw afwezigheid uitgelegd door te stellen dat de reis terug naar Tyrosh je ziek had gemaakt. Je bent aan het herstellen in je vertrekken.' Ze wreef geruststellend over de arm van de andere vrouw en glimlachte toen ze Ikers hand op haar schouder voelde. Het gaf haar genoeg zekerheid om haar schoenen uit te trappen, haar wijn glas op te pakken en met haar benen op de bank getrokken de prinses om meer verhalen over haar zeereis te vertellen. Ze kon zo nog wel uren met Iker en Isaia spenderen.

Nieuw

Diane liep met een diepe zucht de vertrekken van de prinses binnen en liet een zucht de natte mantel van haar schouders glijden. Er raasde een flinke zomerstorm door de stad heen die de haven bijna onbegaanbaar had gemaakt met de harde wind en hoge golven. Ze had echter beloofd te helpen om de nieuwe artikelen voor het pamflet van volgende week bij de drukkerij af te leveren. Een van haar bodes was ziek geworden en Nuria had haar verteld dat ze iets nieuws op papier had staan. Ze kon altijd maar moeilijk 'nee' zeggen tegen de jonge vrouw vooral omdat ze niemand kende die schreef zoals zij deed. Het hielp bovendien om minder nieuwsgierige ogen op zich te hebben terwijl iedere bewoner zich door de regen haastte. Ze was met gemak en ongezien bij de drukkerij aangekomen. Het was er echter ook op neer gekomen dat ze zich naar het paleis had moeten haasten. Ze was laat voor haar afspraak met Isaia. Haar prinses was veelal druk met haar echtgenoot, de Landvrouwe en zelfs prinses Inanna. Ze had hen maar de tijd en ruinte gegeven om die dynamiek weer uit te vogelen. Als ze heel eerlijk was, had ze hereniging ook met enige pijn in haar hart aangezien. Diane trapte haar natte schoenen uit en liep zo op blote voeten verder de zitkamer in. 'Het spijt me dat ik zo laat ben,' riep ze het vertrek alvast door.

Isaia zat ontspannen met haar benen omhoog en haar ogen dicht op de bank, terwijl ze genoot van het geluid van regen. Het was een zege geweest dat Diane te laat was, want daardoor had ze eindelijk wat tijd voor haar zelf gehad. Die tijd had ze altijd goed beschermd tijdens haar reizen, waarbij ze de nachten graag doorbracht met gezelschap, maar het grootste deel van de dag liever alleen was. Hedendaags was ze veel samen met haar echtgenoot of met Celine. Zo nu en dan was Inanna er ook bij en dat waren de momenten die haar de meeste energie koste. Ze kon niet openlijk het meisje er constant op wijzen dat ze niet haar moeder was. Tegelijkertijd moest het ook geen gewoonte worden dat ze een of ander huisje, boompje, beestje gezin waren. Dat moest Inanna maar bij Iker en Celine zoeken. Plots hoorde ze de deuren open gaan, gevolgd door een diepe zucht. Dat bracht een grijns op Isaia's gezicht. 'Bij de Oceanen, je weet dat ik niet op de klok kijk. Als je niets had gezegd, had ik niets doorgehad,' riep Isaia naar haar goede vriendin terug, waarna ze haar ogen openden en met een diepe gaap overeind kwam. 'Kom eens hier.' Ze opende haar armen voor Diane, om haar met een diepe omhelzing en liefdevolle kus op haar wang te verwelkomen. In Tyrosh zagen ze elkaar heel regelmatig. Tijdens Isaia's reizen had ze elke dag wel een brief naar haar vriendin gestuurd om haar op de hoogte te houden van haar avonturen en om de laatste nieuwtjes van het paleis op te vragen. Nu had ze haar vriendin en zus dus ook al snel uitgenodigd na haar terugkeer. De huidige omhelzing voelde echter nat en met een vies gezicht trok Isaia zich terug. 'Kom, zal ik je in een warme badjas wikkelen? Ik wil niet het risico lopen dat je een verkoudheid oploopt.

Diane moest lachen toen ze het antwoord van Isaia hoorde. Ze stapte op de prinses af en boog voorover om haar armen om haar heen te slaan en de kus aan te nemen. Zuchtend plofte ze op de bank naast Isaia en wuifde haar woorden weg. 'Oh, het droogt vast zo op. De mantel heeft het meeste van de regen gevangen.' Ze leunde naar achteren op de bank en pakte ondertussen de hand van de andere vrouw vast om er een kneepje in te geven. 'Dankje voor de uitnodiging.' Ze spendeerde vaak tijd met Isaia als ze in Tyrosh was, maar dat was veel minder dan ze zou willen. Zo af en toe had ze het ook zo kunnen regelen dat ze toch met Isaia op reis kon, maar dat deed ze altijd maar voor een maximum van een paar weken. Meestal reisde ze snel terug naar Tyrosh. Eerst simpelweg om bij Saul te zijn. Later om ook haar rol in de stad te blijven voltooien en om bij Inanna in de buurt te blijven. Maar de laatste lentes- Ze had Tyrosh niet willen verlaten. 'Ik wilde onderweg wat pasteitjes voor je meenemen, maar ik ging er van uit dat die doorweekt zouden zijn voor ik hier aan kwam.' Ze kende een bakkerij in de stad die het precies zo maakte zoals zij ze herinnerde van haar jeugd op de Zomereilanden. Geen van hen twee misten hun levens daar, dat hadden ze regelmatig besproken, maar soms kon Diane toch het land en de cultuur missen. Vanzelfsprekend kon ze een beetje van dat vinden bij Isaia. Al was het maar omdat ze tegen elkaar in het Islaais spraken. 'Heb je vanochtend iets gedaan?' vroeg ze benieuwd.

Isaia rolde glimlachend met haar ogen en nam ook weer plaats op de bank. 'Als je mij maar niet koud en nat maakt, dan vind ik alles prima,' zei ze in haar eigen moedertong. Het was heerlijk om de taal met Diane te kunnen spreken. Ze keek glimlachend naar hun verbonden handen en vervolgens naar haar goede vriendin. 'Bedankt dat je de uitnodiging aan hebt genomen, Diane. Ik weet hoe druk je het hebt én-' begon ze, voordat Diane haar zou tegenspreken, 'ik weet dat ik er ook weinig ben door al het reizen. Maar dat is nu verleden tijd.' Ze had Iker de belofte gedaan dat ze niet meer zo vaak weg zou gaan en ze zou zich aan die belofte houden. Toen Diane over de pasteitjes begon, herinnerde Isaia zich dat ze eten had laten klaar zetten door de koks en ze wenkte dus ook haar bedienden om het eten op te halen. 'Dat stel ik enorm op prijs, Diane, maar hier hebben we ook droog eten,' plaagde ze haar vriendin, omdat ze wist dat Diane had bedoeld dat ze hun favoriete Islaïse pasteitjes wilde halen. 'Laten we ze binnenkort samen halen als het beter weer is. Misschien wil Iker ze ook wel proberen.' De bakker was pas geopend nadat Iker al weggestuurd was naar Quandaï toe. 'Vanochtend? Ach, niet veel meer dan verwend te worden door mijn echtgenoot, een uitgebreid bad genomen te hebben en al mijn zalfjes en cremes die ik op mijn reizen heb verzameld op mijn lichaam te hebben gebruikt. Nu ik weer onder de adel kom, moet ik ook maar wat moeite doen om er goed uit te zien. Ik heb uiteindelijk een reputatie hoog te houden,' merkte Isaia met een dubieuze glimlach op. 'Maar jij dan, Diane, wat heb jij uitgespookt in de regen? En heb je nog leuke roddels voor mij?' Ze streek met haar duim langs Dianes hand en keek haar enigszins nieuwsgierig aan. 'Ik zag je op het feest ook praten met een onbekende man,' begon ze voorzichtig.

Diane keek geinteresseerd naar Isaia toen ze haar hoorde zeggen hoe haar vele gereis iets van het verleden was. Omdat ze beiden zo druk waren geweest, had ze nog niet na kunnen gaan hoe de terugkomst van Iker was geweest voor haar. Ze had Inanna wel haar tijd gegeven om te vertellen hoe ze zich voelde, maar het leek er op dat de jonge prinses vooral erg blij was om haar vader weer in de buurt te hebben. 'Dat lijkt me een goed idee.' Ze moest binnenkort nog maar eens met de prins gaan praten. Uiteindelijk moesten zij hun relatie, wat die dan ook was, ook weer oppakken aangezien ze beiden veel tijd met de Islaise prinsessen spendeerden. Ze grinnikte om Isaia's beschrijving. 'Dus daarom voelt jouw hand zo zacht? Ik ben blij te horen dat je van iedere luxe gebruik maakt hier.' Zelf deed ze dat ook wel eens als ze haar atelier in de stad en de tocht die daar altijd door de kieren kwam beu was of als ze niet zelf haar water wilde verwarmen om zich te wassen. Wat dat betrof kon ze wel wat minder comfort aan, maar als ze dan toch de mogelijkheid had.. 'Je zou de hofdames eens moeten horen. Ze begrijpen niet hoe jij er nog altijd even jong uit ziet. Maar die vrouwen zitten alleen maar op hun achterwerk te roddelen in het paleis. Natuurlijk maakt dat hen snel lelijk.' Als ze eens wisten wat Diane allemaal had gehoord in de afgelopen jaren en hoe vaak die informatie ook uitgelekt was buiten de paleismuren zouden ze haar verslinden. Ze vreesde hen echter niet. 'Ik was bij de drukkerij. Er komt een nieuw pamflet uit.' Ze zocht in een zak verstopt tussen de stoffen van haar kleding en haalde een opgevouwen kopie voor Isaia tevoorschijn. Ze kon niet alles met Isaia delen. Als het op beweging aan kwam kon ze namelijk niet het vertrouwen van de anderen schaden en uiteindelijk was Isaia wel van adel. Maar met het schrijven van de pamfletten had ze het niet lang kunnen vermijden. Isaia hoorde het te weten, vooral omdat het vaak ook kritiek op Celine bevatte. 'Welke onbekende man? Er waren er een hoop,' glimlachte ze.

Isaia gebaarde verwelkomend naar haar vertrekken. 'Ik maak er zeker gebruik van. En jij weet dat mijn huis ook jouw huis is. Als je weer een keer flink verwend wil worden, dan ben je hier altijd welkom. De laatste keer zal alweer manen geleden zijn,' zei Isaia bedachtzaam, waarna een brutale grijns op haar gezicht kwam. 'Weet je nog die eerste keer dat ik ooit met Celine naar haar badhuis was geweest?' Ze grijnsde hierbij: ze was nog zo jong en naïef geweest. Maar ze was wel serieus over haar aanbod. Ook Diane verdiende het om even haar gedachten achter te laten buiten de paleismuren en te genieten van alle faciliteiten van rijk zijn. 'Ze zijn gewoon jaloers op ons bloed. Wij Islaïers worden langzaam oud. Heb je jezelf weleens in de spiegel gezien?' Haar bediendes probeerde altijd uit haar te krijgen wat het precies was dat ze gebruikte om haar huid strak te houden en haar tanden recht en wit. Ze hield ervan om de vrouwen in een mysterie te hullen en dan verschillende, onwerkzame ingrediënten op te noemen. Het was gemeen, dat wist ze ook wel, maar dan moesten ze maar niet zoveel over haar roddelen achter haar rug om. 'Ah, een nieuw pamflet!' Isaia liet Dianes hand los om het stuk papier over te nemen en gretig de tekst te lezen. Ze las enkel en ze vroeg niets door. Het was juist de mysterie eromheen dat Isaia enthousiast maakte. De kritische stukken vielen echter minder goed in de smaak en Isaia vouwde het papier na het lezen dus maar weer met een zucht dicht. Ze vroeg er echter, zoals ze altijd deden, niet over door. 'Het belandt vast snel genoeg in Iker en Celines handen, niet waar?' Ze besloot om maar weer naar een leuker onderwerp over te gaan. 'Ach, Diane, je weet wie ik bedoel,' glimlachte Isaia ongeduldig, 'die knappe die zijn ogen niet van je af had kunnen houden!' Er waren meerdere mannen geweest die dat niet hadden gekund, maar er zat er altijd wel eentje die meer ruimte in nam met zijn aanwezigheid en gladde woorden. Dat waren vaak ook diegene die het beste in bed waren, maar in de ochtend wel weer verdwenen waren. 'Heb je hem mee naar bed genomen?' vroeg ze benieuwd.

Diane klopte dankbaar op Isaia's arm. Ze had in Isaia's afwezigheid ook wel eens hier geslapen, vooral voor ze toch besloten had Inanna aan Celine te laten vragen om voor haar gastenvertrekken vrij te houden. Soms kwam ze hier toch. Als ze haar vriendin miste, maar ook als ze liever de grotere en luxure vertrekken wilde gebruiken. Ze lachte vervolgens om de herinnering die Isaia op haalde. Ze wist nog met wat voor grote ogen haar jonge voogd toen over die ervaring had verteld. Diane had de interesse van Celine in Isaia niet zien aankomen, maar daarna was het vrij duidelijk geworden hoe de Landvrouwe over de prinses dacht. 'Misschien moeten wij eens een dagje daar spenderen. Celine nodigt me er nooit uit, behalve als Inanna vraagt dat ik haar vergezel.' Ze wist dat er een stoomkamer was waar ze graag even in uit zou willen rusten. Diane deed haar best met niet te veel nieuwsgierigheid Isaia's gezicht in de gaten te houden terwijl ze het pamflet las. Ze spraken er amper over en leken dat beiden beter te vinden. Wat dat betrof hadden ze nogal wat conflicten als het op hun vriendschap, relaties en taken aan kwam. Diane was enkel blij dat het nooit tussen hen in had gestaan als een obstakel. 'Ja, Celine zal het in haar correspondentie ontvangen. Maar Iker zal het nog niet zo direct krijgen.' Ze hadden een onbekende bezorger die de pamfletten in het paleis wist te verspreiden. Ze had de persoon instructies gegeven om de prins nog een keer over te slaan. Diane rolde vervolgens met haar ogen en haalde wat onverschillig haar schouders op. 'Hij had wel wat,' gaf ze toe. 'Maar ik heb alleen geslapen na het feest.' Als ze in het paleis was had ze wel vaker bezoek. Juist omdat het hier minder verkeerd voelde een bed te delen met iemand die niet Saul was. In hun atelier had het altijd fout gevoeld. 'De Koning heeft me laatst opgezocht. Ik had gedacht dat hij misschien nog eens langs zou komen voor zijn vertrek,' vertelde ze toen.

Isaia knikte enthousiast, terwijl ze toe keek hoe een bediende een schaal vol met lekkernijen naar binnen bracht. 'Blijf alsjeblieft vannacht slapen, Diane. Dan gaan we morgenochtend naar het badhuis toe.' Isaia keek Diane vervolgens met een dankbare blik aan. 'Goed zo. Hij zal er vroeger of later achter komen, maar in elk geval niet vandaag. Hij heeft nog rust nodig.' Het had geen zin om Iker nu al zorgen te geven door hem die pamfletten te laten lezen. Wellicht zou hij het haar niet in dank afnemen, maar dat was dan maar zo. Voor nu vond ze het meest verstandige besluit om hem hier buiten te laten. Daarbij probeerde ze hem ook al sinds zijn terugkeer te overtuigen om nog niet aan zaken te zitten, ondanks dat het hof het daartoe dwong. Laat ze in hun eigen bevelen stikken, had ze Iker verteld, maar ze wist dat het complexer voor hem zat. Ze had zelfs Inanna in haar argument gegooid om ervoor te zorgen dat hij rust nam. Over Inanna gesproken... 'Waarom gaat trouwens de roddel door het paleis dat de prinses en de Oostelijke prins het bed hebben gedeeld? Kan jij dat bevestigen of ontkennen?' vroeg ze benieuwd. 'Die twee hebben het geluk dat er nog geen roddels over die pamfletten gedeeld worden.' Ze wist hoe hecht Diane en Inanna waren. Er waren periodes geweest dat ze jaloers was op die relatie, omdat Diane noch de biologische ouder noch de wettelijke ouder van Inanna was, iets wat Isaia ook had begeerd. Op andere momenten herinnerde ze zichzelf eraan dat het zo beter was. 'Ach, wat jammer. Hij zag er knap uit. Als Iker er niet was geweest, had ik hem zelf wel meegenomen.' Ze wist dat Diane hoogstwaarschijnlijk aan Saul had gedacht. Die rouw en ervaringen hadden ze samen kunnen delen. Iker was misschien niet overleden, maar bij het afscheid had ze gedacht dat hij nooit meer terug zou keren. Heel wat jaren later overleed Saul ook daadwerkelijk. 'Smachtte hij nog steeds zo naar je?' vroeg Isaia benieuwd. Ze had zijn uitdrukking tijdens het feest wel gezien als hij naar haar vriendin keek.

'Dat lijkt me een perfect plan.' Diane voelde dat ze zelf ook al meteen enthousiast werd van het spontane voorstel. Nadat ze de regen getrotseerd had om die artikelen af te leveren, vond ze dat ze vanavond ook wel een pauze mocht nemen van de vergadering waar ze eigenlijk bij hoorde te zijn. Er werd druk gespeculeerd over het feit dat er nu actie ondernomen moest worden na de onnodige en dure uitgave die gemaakt waren van het geld van het volk voor Inanna's verjaardag. Het was weer eens een complex probleem geweest waar Diane zich liever buiten sloot. 'Wat denk je zelf, Isaia?' vroeg ze grinnikend. Iedereen had de twee zien dansen en kussen tijdens het grote feest. Ze wilde het haar echter niet kwalijk nemen dat ze onwetend was. 'Ze heeft me om advies gevraagd. Ik weet dat ze voorzichtig is geweest met de prins. Maar ik moet zeggen dat ik niet weet of dit alleen maar lust en een prille verliefdheid is, of meer.'  Wat dat betrof was de prinses nog zo jong en kon Diane het zich moeilijk voorstellen dat ze direct de liefde zou vinden. Tegelijkertijd wist ze ook dat zij ook Saul op die leeftijd had ontmoet. Als dat niet opgebroken was, had ze misschien ook geen andere partners meer gehad. 'Eerlijk gezegd waren zijn gespreksonderwerpen doodsaai, maar hij zal vast goed in bed zijn geweest,' verzuchtte Diane. Ze haalde vervolgens haar schouders op. 'We hebben elkaar al zo lang niet gesproken. Hij zei eerst dat het een vriendschappelijk bezoek was en condoleerde me zelfs omwille van Saul's-' Ze zei het woord niet en kwam zuchtend wat overeind om wat eten op te pakken. 'Maar daarna ging hij over op zaken.' Ze keek opzij naar haar vriendin. 'Ik zou hem niet moeten vertrouwen.'

'Afgesproken.' Isaia klapte haar handen vol enthousiasme in elkaar. Ze had verlangd naar een dag voor hun tweeën zonder gezeik aan hun hoofden. Na zo'n dag kon ze ook alles aan, zelfs de aanwezigheid van haar dochter. 'Ik had al zo'n vermoeden,' glimlachte Isaia, 'maar ik wilde de bevestiging uit jouw mond horen. Daarbij heeft Inanna sowieso haar seksuele uitleg van jou gehad, gezien ik nooit zou geloven dat Celine dat spontaan zou doen.' Ondanks dat de vrouw niet preuts was, kon ze het niet voor zich zien dat ze met Inanna zomaar dat gesprek aangegaan was. Diane, daarentegen, was daar een perfecte tante voor. Ook Isaia had vaak genoeg relatie advies aan haar gevraagd en altijd goed advies ontvangen. 'Kleine meiden groeien op,' mompelde Isaia vervolgens met een lichte frons, maar het gevoel in haar buik schudde ze vervolgens van haar af. Inanna was haar dochter niet. Vervolgens luisterde ze aandachtig naar de woorden over de Koning. Die man durfde wel, om zo haar vertrekken binnen te vallen om zaken te doen. Celine zou van niets weten. 'Je moet hem ook niet vertrouwen,' zei Isaia onmiddellijk met een onbehaaglijk gevoel. 'Wanneer heb je ooit op hem kunnen rekenen?'

'Ik weet wel zeker dat Celine haar naar mij toe gestuurd heeft juist om dat soort gesprekken te vermijden,' grinnikte Diane. De Landvrouwe had het nooit zo in woorden uitgedrukt, maar ze had wel eens gedacht een bedankje te hebben ontvangen van de vrouw in de vorm van een erg lekker fles zomerwijn. Geintrigeerd bekeek ze Isaia toen ze bijna sentimenteel leek te klinken. Diane legde dan ook geruststellend haar hand weer in die van haar vriendin nadat ze haar gebakje opgegeten had. Het was haar natuurlijk niet ontgaan dat Isaia het soms moeilijk had gevonden rondom Inanna, vooral omdat Iker vertrokken was. Diane hoopte dat haar eigen betrokkenheid wat van de complexiteit in de situatie had vergemakkelijkt, al was het maar om Inanna de uitleg te geven die Celine moeilijk te verwoorden vond en Isaia niet als moederlijk figuur wilde geven. Diane twijfelde even nu ze Isaia zo duidelijk haar wantrouwen naar de Koning uit sprak. Ze moest glimlachen en schudde haar hoofd. 'Het is ongelooflijk dat ik Inanna probeer te waarschuwen over de charmes van de zoon en alsnog mijn interesse niet kan negeren als het om de vader gaat. Liam heeft me veel ruimte gelaten om te doen wat ik wil, zelfs tegen de wil van zijn vrouw in.' Diane zuchtte en liet haar hoofd naar achteren hangen. 'Ik kan alleen maar denken aan hoe boos Saul zou zijn.'

Isaia glimlachte om de opmerking van Diane; dat klonk inderdaad als iets dat Celine zou doen. Vanavond zou de landvrouwe ook eindelijk bij haar en Iker komen dineren, zodat ze hun- relaties konden bespreken. Ze hoopte dat Iker en Celine hun eerdere sterke band weer konden oppikken waar ze het achtergelaten hadden, gezien ze veel steun aan elkaar hadden gehad én ze allebei meer liefde verdiende dan dat enkel Isaia hun kon geven. Inanna keek haar vriendin vervolgens met een scheve grijns aan. Zelfs de aanwezigheid van de Koningin, de knappe en loyale Saul, drie kinderen en meerdere lentes had de opgebouwde band tussen Liam en Diane op de Zomereilanden niet stuk kunnen krijgen. Isaia had het altijd een mysterie gevonden hoe die twee hun weg altijd naar elkaar vonden, uiteraard op een platonische manier, maar met een spanning die in de lucht te proeven was. ‘Het gaat helaas niet meer om de gevoelens van Saul. Het belangrijkste om hierbij te bedenken is of je jezélf zal vergeven dat je de Koning vertrouwt, zelfs als het niet goed uit lijkt te pakken.’ Isaia had Dianes hand tussen haar eigen handen vastgepakt en keek haar zo bedachtzaam aan. ‘Kan je hem niet nog een keer bezoeken voordat hij vertrekt? Of heeft hij Tyrosh al verlaten?’ Ze vond het niet typisch voor de Koning om niets voor Diane achtergelaten te hebben na zo’n gunst aan haar gevraagd te hebben.

Diane keek opzij naar Isaia. 'Hij zei iets soortgelijks,' mompelde ze gefrustreerd. In de mond van haar vriendin klonken de woorden echter niet zo slecht zoals het bij Liam had gedaan. Diane kon tegelijkertijd niet negeren dat ze het wel moeilijk vond dit te accepteren. Ze had de afgelopen tijd eindelijk gedacht dat ze haar dagelijkse dingen kon doen zonder dat haar hoofd constant bij Saul zat. Met een hoop werk en een sterke routine, had ze zich kunnen focussen op alles om haar heen. Maar hoe goed dat ook gegaan was, iets had er in de vorige week of twee haar gemis en pijn weer teruggebracht. Het beangstigde Diane dat ze niet kon voorspellen wanneer haar verdriet plots verscheen of door wat het veroorzaakt zou worden. Ze had manenlang met dezelfde favoriete mok haar thee gedronken in de ochtenden tot het haar drie dagen geleden plots geraakt had dat het Sauls favoriete mok was geweest maar hij met de tijd maar met Diane in had gestemd dat deze van haar was. 'Ik heb hem daarna mijn vertrekken uitgestuurd,' vertelde ze nog, de emoties onderdrukkend. 'Hij zal al onderweg naar Myr zijn.' Ze haalde haar schouders op, alsof het zo beter was, en trok haar hand toen uit die van Isaia om nog een gebakje te pakken. 'Vertel me eens meer over jouw echtgenoot. Hoe doet hij het?'

Isaia bedacht zich dat de Koning het ook had gezegd omdat het de waarheid was. Saul leefde niet meer, maar Diane leefde wel in de veronderstelde wensen van haar overleden partner. Maar de wereld was aan het veranderen om hun heen, dat bleek ook wel door de terugkeer van Iker en Robyn. Niemand had ooit durven denken dat Quandaï zich aan haar beloftes zou houden. 'Misschien is het maar beter dat hij weer weg is. Iedereen stond onder druk door zijn aanwezigheid. En al helemaal Celine na hun... bewogen verleden.' Het leek alsof de twee wel alweer wat beter met elkaar om konden gaan, maar natuurlijk moest de volgende generatie weer die kwetsbare relatie op proef zetten. Ze liet Dianes hand gaan en nam haar comfortabele plek in de kussens van haar bank weer in. 'Hoe Iker het doet? Bedoel je-' Haar blik werd speels, maar ze wist dat Diane het zo niet bedoeld had. Ze besloot er dus ook maar niet verder op in te gaan. 'Met Iker gaat het... redelijk. Ik denk dat hij de druk van het hof voelt om weer aan het werk te gaan, of om zijn ervaringen in Quandaï met de rest te delen. Er zijn bepaalde politici die denken dat we er voordeel uit kunnen halen, omdat Iker bepaalde strategische plekken kent en-' Isaia gooide haar handen gefrustreerd in de lucht. 'Alsof hij tijdens zijn dwangarbeid daar aandacht aan besteedde! Wie denken die mensen wel dat ze zijn?' Geërgerd haalde ze haar hand door haar korte haren heen. 'Ze moeten hem gewoon de ruimte geven om te herstellen, om tijd door te brengen met zijn dochter en mij en Celine.'

Diane zag de blik van haar vriendin en kon zich al wel inbeelden wat ze moest denken van haar. Ze had het vast ook al wel eens recht toe recht aan tegen haar gezegd dat ze niet steeds in het verleden kon blijven hangen. Was het wreed te zeggen dat dat voor Isaia makkelijk was nu haar echtgenoot terug was? Ze hadden jarenlang kunnen delen in hun gemis en nu- Diane probeerde haar eigen gedachten aan de kant te zetten en luisterde zo aandachtig wat Isaia te vertellen had over haar prins. 'Ik neem aan dat men zich ook afvraagt of hij niet bespeeld is door de Moeder en weer aan haar zijde staat.' Ze bood de andere vrouw ook een van de gebakjes aan om dan tenminste haar frustratie weg te eten. Zelf was Diane ook erg benieuwd naar de ervaringen van Iker. Misschien had ze hem daarom ook nog niet opgezocht. Ze wist niet of ze zichzelf ervan kon weerhouden om niet wat te vissen naar informatie. 'Het zal niet makkelijk zijn zich weer aan te passen. Die kampen- Het zijn vreemde plekken.' Ze wilde echter niet de zorgen van Isaia vergroten. 'Iker zal ook wel weten waar zijn prioriteiten liggen momenteel. Hij lijkt er erg op gesteld om zijn tijd met Inanna in te halen.' Ze had dat zelf van haar nichtje ook al gehoord. Ze had zo enthousiast geleken. Diane was enkel opgelucht dat prins Iker in zijn situatie toch had kunnen voldoen aan de honge verwachtingen van zijn dochter. 'En hoe voel jij je?' Ze keek benieuwd naar Isaia. Ze leek geruster dan ze haar in jaren had gezien en hoewel ze dat aan het goede seksleven waar ze zojuist aan gehint had kon wijden, verwachtte ze dat er meer achter zat.

Isaia keek Diane met een twijfelachtige blik aan. Ze wilde niet horen wat voor bizarre roddels het hof nou weer verzonnen had. Iker die samen spande met de verdomde Moeder? Of Iker die gebrainwasht was door de kampen waar hij had moeten werken? 'Iker is Iker en dat zal ik Celine en al die verdomde politici en raadsleden van haar laten weten. Er is niets mis met hem en hij- hij spant al helemaal niet samen met zijn- zijn oude familie!' Door haar frustratie struikelde ze over haar woorden heen, iets dat haar maar zelden overkwam. Nerveus beet ze op haar duimnagel en dacht ze terug aan de lange gesprekken die ze 's nachts hadden gevoerd. Natuurlijk moest hij wennen om thuis te zijn, dat moest zij ook, maar dat was normaal. 'Ik voelde me goed totdat jij die verdomde roddels opbracht,' klaagde ze, waarna ze al snel Diane met een verontschuldigende blik aan keek. 'Het spijt me, dat bedoelde ik niet zo.' Ze haalde weer diep adem en probeerde haar kalmte van eerder weer terug te vinden. 'Het gaat juist zo goed. Tussen mij en Iker en- en zelfs tussen mij en Inanna.'

Diane hoorde de geagiteerde woorden Isaia met een frons aan. Ze wist dat het haar vriendin aan zou gaan wat er gezegd werd over Iker, veel minder dan dat ze zich ooit zorgen maakte over wat er over haar gepraat werd. 'Dat is niet erg. Ik had het op een ander moment op kunnen brengen, maar weet dat ik mijn oren open houd naar wat er gezegd wordt. Mocht het ooit handig zijn te weten wie wat zegt of insinueert.' Ze knipoogde hierbij naar de andere vrouw en legde vervolgens een arm om haar heen. 'Ik ben blij dat te horen.' Het was geen gemakkelijke situatie geweest om de prins te zien vertrekken, vooral omdat er een dochter in het spel was gekomen. Isaia en Iker hadden nooit een relatie gehad die binnen de conventies van Tarth hoorde en ook niet echt die van hun thuislanden, maar ze hadden het wel enigszins uitgevogeld hoe het voor hen werkte met Celine en met Inanna. Diane had haar vriendin ook wel degelijk begrepen dat ze geen moeder wilde zijn. Dat was voor haar ook nooit weggelegd. Het feit dat zij niet biologisch gerelateerd was aan Inanna, had het wel veel makkelijker gemaakt voor haar om toch een relatie op te bouwen met de prinses. Ze wist hoe anders dat voor Isaia was. Diane bleef voor even in de stilte hangen en nam zo de rust van de vertrekken in zich op. Ze dacht niet ooit zo een stil moment in de stad te kunnen krijgen. Al was het maar omdat haar eigen gedachten haar altijd bezig hielden of anders de geluiden van een drukke stad. 'Inanna komt amper de stad in omdat Celine haar zo graag dicht in de buurt houdt. Ik neem haar wel eens mee naar de markt of een taverne. Waarom ga je niet een keer mee?'