De Barnes boerderij

-

Guila zat voor de kleine spiegel in Flynn’s kamer en haalde haar borstel langzaam door haar krullen heen. Uiteraard had zij de oude kamer van haar verloofde gekregen tijdens de dagen voor de bruiloft. Ze had hem gelukkig het grootste deel van de laatste avond en nacht kunnen delen met haar beste vriendin, want anders had ze zich maar eenzaam gevoeld. Sibel had haar een heerlijke avond gegeven, waarbij ze honderduit met elkaar gesproken hadden en hun huid getrakteerd hadden op dure en verzorgende klei uit het Noorden. Sibel had echter Muriel die ochtend bij Tobias en Renee moeten ophalen, om vervolgens mee te helpen met het ontbijt. Guila had dus ook besloten om alvast te beginnen met haar eigen voorbereidingen. Ze had nog beneden gestaan om te helpen met het huishouden, maar Leona had haar onmiddellijk weer omhoog gestuurd om zich in alle rust klaar te maken voor de bruiloft. Vanuit de spiegel zag ze haar gele jurk op het bed uitgestald en met een zucht bekeek ze zichzelf weer in de spiegel. Ze had al haar oude schmink meegenomen, maar ze voelde geen behoefte om haar gezicht te bedekken met de verschillende kleuren. Al sinds haar verblijf bij Rani en Syd had ze beseft hoe gezond haar huidskleur eruit zag, hoe veel sproeten ze had en hoe erg haar haren kleurde. Ze zag er zo gelukkig en stralend uit dat ze die emoties niet wilde verhullen. Op hetzelfde moment werd er op haar deur geklopt. ‘Kom binnen!’ riep ze terug. Toch keek ze ook om, om er zeker van te zijn dat niet zomaar iemand binnen kwam lopen. Guila was erg serieus over de traditie dat niemand buiten haar familie haar mocht zien voordat de bruiloft was begonnen.

Willa had een heerlijke avond gespendeerd met haar echtgenoot en hun oude vriend Ren. Ze was verrukt geweest zijn brief te ontvangen waarin hij hen vertelde over zijn plannen om een dag eerder langs te komen zodat hij bij hen thuis langs kon komen. Hoewel ze het een lange tijd vol had gehouden met hem en haar man te praten over al het nieuws in Ren's leven, over de herinneringen die ze deelden van Evenfall, over de mensen die ze misten en wat nog meer, was ze uiteindelijk vroeg naar bed gegaan. Ze wilde de twee broers hun tijd samen geven en bovendien wist ze dat de volgende dag lang zou worden. De bruiloft zou veel energie op gebruiken, hoe gelukkig de gelegenheid ook was. Willa had haar echtgenoot overtuigd om al vroeg op pad te gaan. Ze wilde erbij zijn om te helpen met voorbereiding. Het zou niet eerlijk zijn als Leona dat allemaal op zich moest nemen. Bovendien wist ze goed dat ze nog een andere belangrijke taak had. Haar enige dochter zou trouwen. Alleen de gedachte daar aan maakte haar al emotioneel. Ze waren net aangekomen en had vele oude vertrouwde gezichten al aanwezig gezien. Ze keek er naar uit met hen bij te kletsen. Echter kon ze enkel aan Guila denken en besloot ze eerst haar dochter op te zoeken. Ze klopte aan op de deur en stapte met een glimlach binnen. 'Hallo, lieverd.' Willa opende haar armen om de bruid te omhelzen en een paar dikke kussen op haar voorhoofd te geven. 'Hoe gaat het? Heb je kunnen slapen?'

Guila haalde opgelucht adem bij het zien van haar lieve moeder in de deuropening. 'Mama,' riep ze geëmotioneerd uit, waarna ze opstond en haar moeder vol liefde in haar armen nam. 'Wat ben ik blij dat jij er bent, mama. Is de tocht goed gegaan? Was het gezellig met ome Ren? Gaat het allemaal goed met papa?' Ze drukte ook een stevige kus op haar moeders wang en keek haar vervolgens met een glimlach aan. Ze was zo opgelucht dat haar moeder er was om haar te helpen met voorbereiden op de grote dag en dat haar ouders überhaupt deze dag nog zouden meemaken. 'Het gaat goed, maar ik heb maar weinig geslapen. Sibel heeft mij wel gezelschap gehouden, wat heerlijk was en veel afleiding bracht.' Ze pakte haar moeders handen vast en gebaarde vervolgens naar de jurk die op het bed lag. Ze had de jurk samen met haar moeder op maat voor haar lichaam gemaakt nadat Flynn haar ten huwelijk had gevraagd. Het was zo heerlijk om zo samen met haar moeder bezig geweest te zijn, net zoals hun gezamenlijke werk aan de tuin, en dat ze nu het resultaat ervan mocht dragen. Zo voelde het alsof ze haar beide moeders en haar tante met zich mee droeg. 'Ik vind het zo spannend,' vertrouwde ze uiteindelijk haar moeder zachtjes toe met een bescheiden glimlach. 'Hoe voelde jij je op jouw bruiloft, mama? Bij de Goden, ik weet niet eens of Flynn al terug is uit het legerkamp na zijn avond met zijn maten.'

Willa streek langs de armen van Guila en knikte met een glimlach. 'Je doet net alsof we half Tarth door hebben gereisd. Het is gelukkig niet ver hier naartoe.' Ze had ze zorgen van haar kinderen altijd maar met een korreltje zout genomen. Vooral nu het leek dat het vaker en vaker voor kwam dat ze zorgelijke woorden van ze hoorde. 'Je ome Ren had een hoop verhalen te vertellen. Hij lijkt erg gelukkig te zijn in Tyrosh met zijn dochter en kleinkinderen. Wat een geluk dat hij dat hij dat nu toch nog heeft kunnen doen,' verzuchtte Willa. Ze gunde haar goede vriend al het geluk van de wereld na wat hij allemaal op had gegeven om haar echtgenoot te steunen - en ook haarzelf - al die jaren. 'Toch is het net zoals vroeger. Die twee broers kletsen je de oren van het hoofd als je niet op let.' Willa lachte zacht en liet haar blik toen op de jurk vallen. Zoiets kleurrijks had zij nooit gedragen als Koningin. Ze had zich niet vrij genoeg gevoeld in haar rol om zo uitbundig voor de dag te komen. Ook haar trouwjurk was niet te vergelijken geweest met het mooie gewaad van Guila's tante. Ze had in de haast om te trouwen een japon van Jillian in laten nemen. Of wellicht was hij van de Zuidelijke landvrouwe zelf geweest? Ze wist het eerlijk gezegd niet meer. 'Ach, je weet dat de bruiloft van jouw vader en mij niet zo veel voorstelde. Laten we het daar maar niet over hebben.' Al die jaren had ze er sowieso maar weinig over gesproken. Ze had het moeilijk gevonden toentertijd met de verhuizing naar het Zuiden, met de jonge Tobias, de komst van de tweeling, Henry die zijn strijd om de troon bekend maakte- Willa maande Guila te gaan zitten en had de borstel van haar overgenomen om teder de mooie krullen door te kammen. Het hielp haar rust terug te vinden. Tegenwoordig maakten al die herinneringen haar snel van stuur. Ze leken zo recent. 'Flynn is al terug,' vertrouwde ze haar dochter toe. 'Hij hielp zijn moeder in de keuken. Ik heb hem gezegd, traditie of niet, dat hij zo maar even hier langs moet komen.'

Guila glimlachte geruststellend naar haar moeder. 'Vroeger draaide jij je hand er niet voor om, om zelfs naar papa in het Zuiden te reizen. Dan stelt deze reis helemaal niets voor.' Natuurlijk was ze bezorgd geweest om de reis van haar ouders, hoe kort het ook was geweest. Uiteindelijk bleef het echtpaar de voormalig Koning en Koningin van het land én kon haar moeder ook nog weleens onvoorspelbaar uit de hoek komen. Daarom zou ze zelf naar haar ouders gegaan zijn om ze op te halen als ome Ren niet gestuurd had dat hij eerst die kant op zou gaan. 'Wat fijn dat jullie zo'n gezellige avond samen hebben gehad,' zei ze oprecht, terwijl ze haar moeders handen vast pakte en zo met haar op bed ging zitten. Het deed haar pijn om haar moeder zo over haar eigen huwelijk te horen praten, maar ze besloot om er maar niet te veel over door te gaan. Dat zou haar moeder van stuur maken. 'Ik vind dat je er prachtig uit ziet, mama. Maar papa zal dat vast al honderden keren vandaag hebben gezegd,' glimlachte ze, terwijl ze haar moeder liefdevol over haar rug wreef. Ze kende haar vader goed genoeg om dat te weten. 'Zijn de jongens er al met alle kinderen? De gezinnetjes van Adrian en Tobias? En Augustus en Iwan?' Bij de woorden over Flynn moest ze blozen en deed ze haar kamerjas nog wat dichter om haar lichaam heen. Ze kreeg het al warm als ze alleen al aan haar geliefde dacht. 'De Goden zullen ons vast vergeven om de schending van hun traditie,' glimlachte ze stralend.

Willa schudde met een frons haar hoofd. 'Ik reisde nooit naar het Zuiden voor je vader.' Ze kon zich niet herinneren dat ze dat deed. Henry was haar vaak op komen zoeken nadat haar moeder ziek was geworden, maar zij was enkel naar Lorath gegaan als haar hele familie ging voor gelegenheden of gewoon familie bezoekjes. Het ergerde haar dat haar dochter die fout maakte. Ze wist toch dat haar moeder veel liever in het Noorden was gebleven. Ze had de borstel met rust gelaten om door Guila op het bed gezet te worden en bekeek haar met een flauwe glimlach. Het voelde dubbel te bedenken hoe fijn de avond geweest was. Ze was zich namelijk maar al te bewust dat het niet vaak meer voor zou komen. Ze keek naar de jurk die ze droeg en klopte zacht op Guila's been. 'Een oude vrouw heeft niet zo veel meer aan die complimentjes. Bovendien zal jij degene zijn die straalt vandaag, Guila.' Het stelde haar gerust Guila zo levendig te zien na die lange manen van onrust. Ze had zich zo veel zorgen gemaakt terwijl ze in het Oosten was, omdat ze geen idee had of Guila zich daar wel beter aan het voelen was. 'Adrian en Tobias zijn al vroeg aangekomen met de kinderen. Augustus was er net en Iwan-' Hoofdschuddend keek Willa naar haar dochter. 'Mijn jongen zal wel weer net op tijd zijn.' Haar gezicht werd harder toen Guila de Goden noemde. Ze had veel moeite gehad met haar eigen geloof. Al jaren twijfelde ze er sterk aan. Haar moeder had zo vaak gepoogd haar in te laten zien dat ze vredelievend waren. Echter had Willa dat maar niet kunnen accepteren. 'De Goden hebben het vertrouwen van de mensen al vaak genoeg geschonden.' Ze was opgestaan en had de jurk van Guila opgepakt. 'Kom, laten we deze maar eens aan doen.'

Guila keek wat bedeesd toe hoe haar moeder haar gefrustreerd aan keek. Dat was zeker niet de bedoeling geweest met de opmerking, al wist ze dat haar moeder de laatste tijd zó onvoorspelbaar was geworden, dat het misschien niet eens aan de opmerking had gelegen. Er viel wel meer in het verkeerde keelgat bij haar moeder. Ze stond net zoals haar moeder op en deed vervolgens haar kamerjas uit. Terwijl ze bezig waren zo voorzichtig mogelijk de jurk aan te doen, sprak Guila verder: 'Ik ben al blij genoeg dat Iwan wilde komen en dat hij op tijd in Tyrosh was om de uitnodiging te ontvangen. Het is zo fijn om weer eens met zijn allen samen te zijn.' Haar ouders waren er niet bij geweest tijdens de bruiloft van Sibel en Liam, waarbij ook alle broers samen waren geweest. Bij de opmerking van haar moeder over de Goden onderdrukte ze een zucht en focuste ze zich maar meer op de jurk. 'Ik ben ze dankbaar dat ze mij ooit naar jullie toe hebben gestuurd, mama. Als klein meisje.' Ze streek met een glimlach langs de haren van haar moeder, terwijl het laatste beetje jurk op zijn plaats viel. De stof voelde als zijde op haar naakte huid en al snel werd ze omringd door de lenteachtige gele kleur van haar jurk. 'Bedankt voor alle hulp met de jurk,' zei ze zachtjes tegen haar moeder, waarna ze breed glimlachte. 'Hier droom ik al mijn hele leven over. En als ik dan nog meer gegund ben-' Ze legde kort haar handen op haar buik, maar wuifde het gebaar vervolgens ook wel weer weg met een lach. 'Maar dat komt allemaal nog wel.'

Willa glimlachte zwak om de woorden van Guila over haar broer. Ze was enerzijds blij geweest toen haar kinderen haar verteld hadden dat Iwan met hen gedineerd had in het Oosten en hij eindelijk wat toenadering had gezocht. Maar het had haar ook gefrustreerd dat het zo ver weg was geweest. Waarom was hij niet gewoon naar het Noorden gekomen? Ze had hem al zo vaak brieven gestuurd, als ze hem ergens kon lokaliseren, om hem te smeken eens langs te komen. En hoe vaak waren die onbeantwoord gebleven? Het was haar man die haar er wel eens op had gewezen om misschien te stoppen met de brieven. Ze had niet begrepen waarom hij daar om had gevraagd. 'Ik hoop enkel dat hij niet meteen morgen weer weg is,' verzuchtte Willa. Ze had Guila in haar jurk geholpen en reeg voorzichtig het lijfje van het zonnige gewaad dicht. Ze moest zelfbewust lachen om de droom van Guila. Ze had haar dochter er vaak genoeg aan herinnerd dat ze er ook andere dromen konden zijn, maar de jonge Guila had het nooit los gelaten. Eerlijk gezegd had Willa geen idee gehad waar ze toch met het idee vandaan was gekomen. Verrast keek ze toe hoe haar dochter haar buik aan raakte. Stilletjes keek ze haar aan en wist voor even niet wat ze moest zeggen. Uiteindelijk glimlachte ze en klopte op Guila's wang. 'Ga eens zitten. Dan kan ik je haar doen.'

Guila nam plaats op de stoel en voelde al snel de handen van haar moeder in haar haren. Met een zucht bekeek ze zichzelf in de spiegel en vervolgens de reflectie van haar moeder. Het verontruste haar hoe stilletjes haar moeder had gereageerd op haar woorden, maar al snel toverde ze weer een glimlach op haar gezicht. 'Iwan heeft beloofd om nog een optreden te geven,' glimlachte ze verrukt. Ze keek erg naar het toneelspel van haar broer uit. Altijd had ze van de kunsten van Iwan gehouden. Met heel haar hart hoopte ze dan ook dat haar broer langer bleef rondhangen en ook met hun ouders mee zou reizen. Dat zou haar moeder goed doen, maar ze wist zeker dat haar broers Iwan daar ook op zouden wijzen. 'Ik ben blij dat ik dichtbij jullie ga wonen,' zei ze uiteindelijk. Al jaren voelde ze alsof ze niet haar eigen plek of thuis had gehad. Zelfs op het landgoed van Rani en Syd had ze zichzelf niet volledig thuis kunnen voelen, omdat ze wist dat ze er niet zou blijven. Nu was het echter anders met haar eigen huis samen met Flynn. 'En dichtbij Tobias. Ik heb hem, Renee en de kinderen de laatste tijd zo weinig gezien!' Ze vond het heerlijk om tijd door te brengen met haar neefjes en nichtjes. Ze was ook blij dat haar ouders nog al hun kleinkinderen konden meemaken. 'Wat heeft vader voor kleding aangetrokken?' vroeg ze vervolgens benieuwd.

Willa was blij dat Guila over haar stilte heen sprak. Ze zou het moeilijk vinden om uit te moeten leggen aan haar dochter waar ze bang voor was. Echter, al sinds haar zoons kinderen hadden, had ze gemerkt hoe erg ze zich zorgen had gemaakt om hun veiligheid. Het was iets dat ze ernstig onderdrukt had toen het voor het eerst op was komen zetten. Ze dacht nog altijd dat het verlaten van het paleis het beste was dat ze konden doen, maar haar overbezorgdheid was niet weg gegaan. Ze had die gevoelens altijd geweten aan de strenge regels die Henry op had gelegd en aan de bewaking die er altijd was geweest in Evenfall. Ze moest echter toegeven dat ze met vlagen plots zo bang kon worden om de gevaren die haar kinderen en kleinkinderen liepen dat ze er niet van kon slapen. Het had niet geholpen toen het hele gebeuren met Quandaï voorbij was gekomen. Sterker nog, het had haar veel meer angst bezorgd dan ze gedacht had of toe wilde geven. En nu met het recente bezoek van de politicus, met Guila en Flynn die in hun eigen huis gingen wonen, met toekomstige kinderen- Willa kon enkel denken aan alles wat Henry haar verteld had om haar te overtuigen naar het Zuidelijke paleis te verhuizen. Verzonken in haar gedachten gleed Willa door de krullen van Guila. Ze vlocht enkele strengen haar samen, maar liet de rest los en vrij. 'Ach ik moet er nog zo aan wennen jullie niet allemaal thuis te hebben. Hoe kunnen we nou Adrian en zijn familie vak genoeg zien?' verzuchtte ze toen ze merkte dat ze wel erg stil was geweest. 'Ik denk dat hij iets ouds uit de kast heeft getrokken.' Ze wist het eigenlijk niet goed. Ze vond het maar niets dat hij nog zo vaak oude kleding uit het paleis droeg. Het liet hem veel te streng lijken.

Guila keek in de spiegel hoe haar moeder de krullen die voor haar ogen vielen bijna als een kroon op haar andere krullen vlocht. Ze begon steeds meer te realiseren wat er vandaag zou gebeuren en dat liet haar als een mengeling van nervositeit en enthousiasme voelen. Het liet haar verlangen naar haar verloofde. 'Ik kan met jullie mee reizen naar het Oosten,' spoorde ze haar moeder aan met een glimlach via de spiegel. 'Elke maan wel een keer! Ik zie ook graag mijn broer en zijn familie en Sibel vaker.' Ze draaide zich om op haar stoel en pakte haar moeders handen stevig vast. Ze zag de onrust en nervositeit getekend op het nog altijd mooie gezicht van Willa en ze hoopte zo erg dat ze haar moeder gerust kon stellen. Maar ze was er niet zeker van of haar moeder ooit nog werkelijk tot rust zou komen met al haar kinderen en kleinkinderen buitenshuis. 'Het komt allemaal goed, mama. Ik weet zeker dat de jongens allemaal vaker langs zullen komen. Misschien dat Gus zelfs wel paar dagen bij jullie blijft slapen met zijn partner of dat Tobias met zijn familie bij jullie blijft. En anders ben ik er sowieso over paar dagen.' Ze drukte een kus op de verweerde handen van de vrouw tegenover haar en hoorde op hetzelfde moment geklop op de deur.

'Dat is erg lief, Guila, maar je vader kan niet meer zo vaak en ver reizen.' Willa klopte op Guila's hand en glimlachte geruststellend. Ze was niet blij dat ze haar kinderen niet vaker kon zien, maar ze had er enigszins genoegen mee genomen. Ze wist dat haar kinderen hun eigen levens hadden en dat was het enige dat ze ooit gewild had. Dat ze allen Evenfall uitgeraakt waren kon alleen maar veel goeds betekenen vond ze. Ze moest triest glimlachen om het feit dat haar dochter haar gerust probeerde te stellen terwijl zij die taak op zich zou moeten nemen op deze belangrijke dag. 'Het maakt mij al erg gelukkig als oude vrouw om dit gebeuren mee te mogen maken. Ik ben er zo blij om dat jij en Flynn elkaar hebben en-' Het geklop op de deur onderbrak haar woorden. 'En jij hoort je geen zorgen te maken om je moeder. Laat dat voor maar eens aan je broers over,' besloot ze voor ze naar de deur liep om deze te openen.

Flynn werd begroet door zijn tante met een kus op beide wangen. Hij glimlachte dankbaar om haar steunende woorden, maar liet zijn ogen al snel naar Guila zoeken. Flynn had niet gedacht dat hij zich ooit voor zou moeten bereiden op zijn eigen bruiloft. Hij was er inmiddels al bij velen aanwezig geweest, maar had nooit opgelet wat er nou echt belangrijk was voor een dag zoals deze. Hij had geen idee gehad wat voor kleding hij hoorde te dragen of hij iets moest zeggen tijdens de ceremonie of hij zijn familie naast zich kon hebben of niet. Zijn moeder was erg behulpzaam geweest, maar uiteindelijk had hij voornamelijk Guila haar wensen uit laten spreken. Zij had al zo veel dromen gehad over deze dag en hij wilde zo graag haar dromen uit laten komen. Toch had Flynn zelf maar al te graag de dag willen delen met zijn familie. Dat was voor hem het belangrijkste geweest. Hij wilde namelijk absoluut niet dat zijn relatie met Guila de familie nog verder op zou breken. Na zijn gesprek met zijn vader had Flynn dan ook iedere gast hartelijk ontvangen. Het was zijn tante die er hem op had gewezen dat iemand anders hem misschien harder nodig had. Zijn glimlach klaarde zijn gezicht op toen hij de stralende verschijning in zijn oude kamer zag. Glunderend stapte hij binnen en hoorde de deur achter zich sluiten. 'Bij de Goden,' mompelde hij met een mond vol tanden.

Guila begon te stralen bij het zien van haar verloofde in de deuropening. Nog steeds dankte ze de Goden dat haar ouders zo goed overweg konden met Flynn en hoe ze zelf steeds meer toenadering vond bij de ouders van haar partner. Zelfs ome Nathan leek haar meer en meer te kunnen uitstaan. Ze wierp haar moeder nog een dankbaar kushandje toe, waarna haar moeder de deur achter zich dicht trok. Ondanks dat ze nog zoveel meer had willen bespreken voelde het wel alsof ze plots weer vrij kon ademhalen bij de afwezigheid van haar geliefde familielid. Flynn zou dat gevoel vast ook bij zijn vader hebben. Langer kon ze er echter niet over nadenken, want ze voelde de blik van haar partner op haar gericht en dat liet haar al snel warm worden. Als hij zo naar haar zou kijken en haar zo zou aanspreken tijdens de ceremonie- 'Vind je het mooi?' kon ze enkel uitbrengen, terwijl ze met haar hand langs het gele lichaampje van haar jurk gleed, al wist ze het antwoord op die vraag. Flynn had het al vele malen eerder voor elkaar gekregen dat Guila zichzelf als prachtig zag. Het stond in schril contrast met de onzekerheid die ze haar hele leven in het paleis had gevoeld, vooral als ze jurken als deze droeg. Als ze zichzelf was. 'Beloof me alsjeblieft dat als je de deur uit loopt, dat je vergeet hoe ik er nu uit zie en dat je mij dezelfde blik geeft tijdens de ceremonie,' murmelde ze met een charmante glimlach, terwijl ze overeind kwam en naar hem toe liep met de rokken van haar jurk in haar handen. Het kwam niet vaak voor dat de Flynn Barnes, toekomstig Kapitein en haar bijna-echtgenoot, met een mond vol tanden stond.

Flynn had graag betere woorden in zijn mond gehad dan deze stilte om Guila te kunnen laten weten hoe hij zich voelde. Echter was er weinig dat hij kon zeggen om deze gevoelens van geluk uit te leggen. Een jongensachtige grijns tekende zijn gelaat toen hij de opmerking van zijn prachtige verloofde hoorde. Hij stapte op haar af, maar hield stand net voor haar. 'Zelfs al zou ik dit honderdmaal mee mogen maken dan zal ik er nog niet gewend aan raken om mijn verloofde gehuld in haar bruidsgewaad te zien.' Hij hield zijn handen op om ze met alle zorg en tederheid rond haar gezicht te leggen. Hij wilde haar kapsel of haar jurk, noch de schmink die ze wellicht droeg, niet verpesten met zijn onzorgvuldige handelingen. Toch kon hij het niet laten haar te kussen. Hij had niet veel andere manieren waarop hij zijn geluk of liefde voor deze vrouw kon uiten. Woorden zouden hem nooit genoeg zijn. 'Guila,' begon Flynn nog altijd glimlachend en liet haar weer los. 'Ik wilde je laten zien dat je verloofde zich fit als een hoentje kan vertonen op zijn bruiloft na zijn wilde nacht.' Hij grinnikte en pakte haar handen vast. 'Hoe was jouw avond met Sibel?'

Guila liet haar vriend dichter naar haar toe komen en haar zo vast pakken. 'Ik houd je aan die belofte, Flynn,' glimlachte ze, waarna ze vol genot de kus ontving. Het leek alsof ze compleet onder spanning stond door de aanwezigheid van haar geliefde en het liet haar nog meer van dit bijzondere moment genieten. Bij zijn volgende woorden pakte ze met een opgetrokken wenkbrauw zijn blouse vast en hield ze hem zo dicht bij haar. 'Ik ben benieuwd of je morgenochtend net zo fris en fruitig gaat zijn na onze nacht samen,' murmelde ze sensueel tegen zijn lippen, terwijl ze hem via zijn blouse wat naar haar toe had getrokken. Ze kon het niet laten om hem nogmaals te kussen met een liefdevolle en verlangende glimlach. De bruiloft en hun eerste huis samen zouden weer hele nieuwe avonturen worden. Ze mochten echter wel een stuk minder adrenaline met zich meebrengen dan hun avontuur in Quandaï. Uiteindelijk liet ze hem toch los en voelde ze hoe hun vingers met elkaar vervlochten. 'Het was heerlijk. We hebben zo fijn bij kunnen praten,' verzuchtte ze glimlachend. Het was al zo'n opluchting geweest dat haar beste vriendin plots voor haar neus had kunnen staan. Sibel had maar weinig brieven kunnen sturen, met het risico dat ze onderschept zouden worden door de bodes, dus waren Liam en Sibel met Muriel zonder aankondiging naar het Noorden gereisd. Blijkbaar had ze daar meer zaken te regelen. 'En hoe was de avond met Liam erbij?' Ze moest onbewust toch lachen: de vriend van haar beste vriendin had erop gestaan om met Flynn mee te gaan naar het kamp, om zo hun band sterker te laten worden. Guila had echter zo haar twijfels dat de laatste avond daar nou het perfecte moment voor was geweest.

Flynn liet zich gewillig tegen Guila aantrekken en kuste haar deze keer harder terug. 'Je speelt met vuur, prinsesje, ik zou dit hele gebeuren afblazen om de dag met jou in bed te spenderen.' Hierbij trok hij speels een wenkbrauw naar haar op. Geen haar op zijn hoofd zou werkelijk de bruiloft nu af zeggen. Zijn familie zou hem levend villen als ze daar achter kwamen. Maar natuurlijk keek hij uit naar het moment dat ze met zijn tweetjes waren. Zo heel veel tijd hadden ze nog niet eens samen kunnen spenderen sinds hij het aanzoek had gedaan. Flynn was maar enkele dagen bij Guila's ouders op bezoek geweest en had toen weer aan het werk gemoeten. Ze zouden echter hun tijd hebben na deze hele dag. Dan konden ze hun huis betreden en voor even de buitenwereld uit sluiten. Hij hoorde tevreden aan terwijl Guila over haar avond met Sibel vertelde. Ook hij was verrast geweest te horen dat de Koningin werkelijk te gast zou zijn op hun bruiloft, maar hij waardeerde het erg. Guila haalde veel uit haar vriendschap met Sibel. Hij zette maar snel een glimlach toen ze naar Liam vroeg. 'Hij deed flink mee met de jongens. Ik moet toegeven dat ik dat niet verwacht had.' Ze hoefde niet te weten hoe stomdronken de Koning was geweest. Sowieso wist hij niet of het wel een goed idee was dat zijn vrienden dat maar met jan en alleman zouden delen. Echter, wie zou hen geloven als ze vertelden dat ze met de Koning rond een kampvuur hadden gezeten en hij zichzelf in slaap had gedronken? Flynn had niet goed geweten wat hij überhaupt met Liam aan moest. Hij begreep dat de man een poging wilde doen om vriendelijk naar elkaar te zijn, maar ze hoefden niet te doen alsof de relatie van hun partners ook hen samen moest brengen. Hij had er voornamelijk mee ingestemd omdat Indra gezegd had dat Liam niet de slechtste was en ze hem er aan herinnerd had dat de Koning flink geholpen had hem uit Quandaï te krijgen. Echter was zijn Generaal al voor de nacht goed begon weggegaan, terwijl Liam stug vol had gehouden. 'Heb je hem of Sibel al gezien?' vroeg hij voorzichtig, maar nieuwsgierig.

Guila begon bijna zijn voorstel aanlokkelijker te vinden dan hun huwelijk en dat liet ze dan ook weten met een verliefde glimlach. 'Ach, ik ben helaas al helemaal aangekleed voor de ceremonie. Maar jij, luitenant, daarentegen...' Haar blik viel op de simpele blouse en broek die hij droeg - waarvan ze toch sterk hoopte dat het niet de outfit was waarin hij zou trouwen - en dezelfde speelse wenkbrauw trok ze ook naar hem op. Toch stond er een rode blos op haar gezicht bij de suggestieve woorden van allebei. De tent in het kamp was niet de meest geschikte plaats geweest om zich samen af te zonderen en veel privacy hadden ze al helemaal niet gehad toen Guila tijdelijk bij Indra en Gael had gewoond. Gelukkig konden ze uit kijken naar hun eigen paleisje dichtbij het legerkamp en dichtbij hun beide ouders. Haar gezicht klaarde nog meer op bij de positieve woorden over Liam. 'Ik ben blij om dat te horen. Sibel zei al dat hij er naar had uitgekeken om tijd met jou door te brengen en ook Indra weer te zien.' Ze streek langs Flynns hals en drukte een zachte kus op zijn wang. Ze was verbaasd om de laatste vraag te horen. 'Sibel is bij Muriel, maar ik had verwacht dat Liam met jou terug zou reizen? Is hij nu niet bij hun?' Nieuwsgierig keek ze haar verloofde aan, waarna ze al snel weer met haar gedachten ergens anders bij zat. 'Hoe is het met jouw familie? En- en vooral jouw vader? Ik hoorde hem vannacht door het huis spoken, hij stond nog even te kloppen op de deur om te vragen of jij al wakker was. Hij was alweer vergeten dat jij niet hier zou slapen'

Flynn was snel verleid door de suggestieve woorden van Guila. Hij kon eerlijk gezegd niet geloven dat zij door ging met het spel. Niet erg kenmerkend voor Flynn, had hun relatie amper om het fysieke deel gedraaid. Echter zou je hem niet horen klagen. Hij keek verlangend toe en moest verrukt glimlachen toen hij de rode wangen van Guila zag. Hij streek langs de warme huid met zijn vingertoppen. 'Werkelijk, Indra en Liam, dat is één van de vreemdste combinaties die ik heb gezien.' Hij had ze op de bruiloft in het Oosten al samen zien bulderen van het lachen. Flynn had Indra nooit zo gezien. Zelfs hij kreeg haar maar zelden aan het lachen. De vorige avond had hij meer van hun vriendschap gezien en het gewaardeerd dat de twee elkaar van alles toe konden vertrouwen. Een Generaal en Koning konden maar elkaars advies gebruiken. Flynn haalde zijn schouders op. 'Ik weet zeker dat hij meteen naar ze toe zal zijn gegaan bij zijn ontwaken.' Hij kon het niet laten een vage grijns zijn gezicht te laten overnemen, maar stopte die gauw weg. 'Vader was al vroeg op. Ik kwam hem tegen in de stallen toen ik aanreed. Hij was nerveus.' Flynn had meteen gemerkt dat de oude man zich anders gedroeg dan normaal, maar had niet direct geweten wat het was. Echter had hij snel door gehad dat zijn eigen zenuwen ook bij zijn vader te vinden waren. Flynn zuchtte en wreef langs zijn voorhoofd. 'Marcus vertelde me zojuist dat hij naar Naevia had gevraagd.' De oud Generaal had erg bezorgd geleken en dat had Flynn goed begrepen. 'Ik heb hem het idee gegeven samen met jouw ouders mee te komen als ze naar het huis komen kijken. Ik hoop zo dat hij eens goed met jouw moeder praat. Misschien luisteren ze naar elkaar.'

De verlangende blik van haar vriend ontging haar niet, maar ze wisten allebei dat ze zo vast gestoord werden of dat ze teveel in het moment op zouden gaan. De ceremonie zou ook alweer over enkele uren starten. Ze besloot dus maar al dat verlangen op te sparen voor hun avond samen. 'Zelfs Sibel weet niet hoe Liam het doet,' grinnikte Guila geamuseerd. Uiteraard had ze Sibel eens flink uitgehoord over de vreemde vriendschap tussen Liam en Indra, maar haar vriendin had haar geen verdere uitleg erover kunnen geven. Blijkbaar had Liam enkel gezegd dat ze dezelfde humor deelden én had hij nog een flink verhaal gehouden over hoe hij de Generaal talloze keren in het ontspanningspoging had gered. Sibel had haar ogen erbij gedraaid, dus wist Guila dat ze het vast met een korreltje zout moesten nemen. Door de woorden van Flynn werd Guila echter ongerust. 'Naar Naevia? Bij de Goden, Flynn,' verzuchtte ze bezorgd, terwijl ze een zorgzame hand in Flynns korte haren legde. 'Misschien zijn het de zenuwen... misschien slaat hij daarom de plank vandaag wat meer mis dan normaal, vooral omdat hij plots al die bekende, maar toch onbekende gezichten om zich heen ziet. Heb je jouw vader bij jouw moeder en broers gezet? Dan wordt hij wat rustiger.' De zorgen over hun ouders deed haar veel. Het was waarom Flynn en Guila wat meer haast achter de bruiloft hadden gezet. Ze wisten allebei niet hoe lang ze nog van hun geliefde ouders konden genieten. 'Fijn dat je dat hebt voorgesteld, lief. Dan pikken we ze over paar dagen op en laten we ze het huis zien. Het zal ze vast ook goed doen om er een dagje tussenuit te zijn.' Ze had haar voorhoofd tegen die van haar vriend gelegd in stille bezorgdheid. Echter moesten de zorgen niet te groot worden op deze dag, die zo feestelijk hoorde te zijn.

Flynn moest eerlijk bekennen dat hij ook niet goed wist hoe Guila zulke goede vriendinnen was met Sibel. Hij wist dat ze al jaren veel met elkaar optrokken, maar voor hem leken ze zo verschillend in hun doen en laten. Hij moest de Koningin nog maar eens bedanken dat ze ook nu blijk gaf aan haar loyaliteit aan zijn vriendin. Hij kon zich voorstellen dat ze honderd andere dingen te doen had deze dagen. Maar wat hij dan verwacht van de vrouw die Guila en hemzelf vrij had gekregen uit Quandaï? Hij kon soms nog niet bevatten dat ze zo een groot risico had genomen. Vooral omdat het gevaar nog niet geweken was. Zeker niet nu. Flynn wreef afwezig langs Guila's rug. 'We kunnen de lange route nemen. Dan hoeft je moeder niet door het kamp. Vader kan er over klagen wat hij wil, maar daar kan hij een andere keer dan maar op bezoek gaan.' Hij drukte een kus tegen haar slaap en liet haar toen los om om zijn bed heen te lopen naar het raam. 'Moeder heeft zowat de hele tuin kaal geplukt om de bloemen als versiering te gebruiken en de bloemenmeisjes met genoeg in hun mandjes de ceremonie te laten openen. De oudste van Tobias blijkt de leiding op zich te hebben genomen om haar jongere neefjes en nichtjes rond te commanderen,' vertelde Flynn grinnikend. Hij moest toegeven dat al dat jong grut samen hem zenuwachtig maakte. Toch was het heerlijk die hoop samen te zien spelen. Bovendien speelde hij graag de imposante oom voor de kinderen van Brayden, Levi en Nadine met zijn zwaard en uniform. 'Hakeem en Erin zijn ook net aangekomen. Ik wist helemaal niet dat die al twee kinderen hadden.'

'Ik denk dat het verstandig is als we het kamp mijden met mijn moeder en al helemaal met mijn vader. Of met jouw vader,' verzuchtte ze. De twee mannen hadden nogal eens staan razen in het midden van alle soldaten. Ze keek toe hoe Flynn naar het raam liep en volgde hem al snel. 'Het kan niet anders dan dat de ceremonie prachtig wordt. Jouw moeder heeft daar een heel goed oog voor.' Guila kwam naast Flynn staan en sloeg haar armen stevig om zijn middel heen, om zo tegen hem aan te leunen. Ook haar blik was gevestigd op de groep kinderen die in de tuin aan het spelen waren. 'Zo was Tobias vroeger ook met ons,' glimlachte ze, 'zelfs met jou en jouw broers en zusters als jullie op bezoek kwamen. Zelfs Brayden kon niet tegen hem in praten. Tot Tobias ziek werd, natuurlijk.' Nog altijd kon ze emotioneel worden als ze de kinderen van Tobias rond zag lopen met de gedachten dat er een moment was geweest dat ze allemaal hadden gedacht dat hij zijn dochter niet meer groot zou zien worden. De Goden hadden hem echter zoveel meer gegund. De gedachte aan kinderen liet haar ook haar vriend aan kijken met een stille vraag. Ze hadden het nooit zo expliciet over hun eigen kinderen gehad, ondanks dat Flynn wel moest weten wat er in Guila's hoofd omging. Guila had er nooit een geheim van gemaakt dat ze haar eigen gezinnetje wilde. 'Hakeem en Erin zijn gezegend met hun kinderen. Het zijn zulke schatten. Misschien kan je vandaag ook wel wat bijpraten met Hakeem?' vroeg ze voorzichtig, terwijl ze met haar hand langs zijn arm streek. Zo nonchalant mogelijk continueerde ze haar woorden: 'Wellicht dat hij en Erin zelfs wel wat tips voor ons hebben.'

Flynn glimlachte bij het compliment dat Guila over zijn moeder gaf. 'Ze begint al te klagen dat dit wellicht de laatste grootse gelegenheid is die ze kan regelen voor haar kinderen.' De steun die zijn moeder had gegeven aan ieder lid van het gezin was bewonderenswaardig. Flynn dacht niet dat ze het gered zouden hebben zonder haar. Zeker zijn vader niet. Zijn blik liet het uitzicht op de versierde voortuin van de boerderij voor wat het was om Guila aan te kijken. 'Ik werd altijd gek van de idiote regeltjes die je broer ons oplegde.' Hij had uiteindelijk maar weinig met de prinses gespeeld. Als jongen had hij ze niet zo interessant gevonden en toen Guila naar het grote, verre paleis vertrok, had hij met haar ook nog maar amper een woord gewisseld. Het kon vreemd lopen. Flynn merkte hoe de ogen van zijn verloofde plots nieuwsgierig hem gadeslagen. Ergens wist hij waar hij over begonnen was door de kinderen te noemen. Het was iets geweest wat zijn zuster Nadine had opgemerkt toen hij over de verloving vertelde. 'Ach, ik weet niet of Hakeem dat ziet zitten.' Zijn oude vriend en hij hadden een lange geschiedenis, maar het was nooit erg soepel verlopen nadat hij als tiener Hakeem plots links had laten liggen. Flynn had een halfslachtige poging gedaan dichter tot de zoon van Marcus te komen tijdens de missie, maar ook dat was moeizaam verlopen. Die hele missie was immers vermoeiend geweest. Flynn pakte Guila's hand vast terwijl ze zo voorzichtig met haar woorden was en drukte glimlachend een kus op haar vinger. 'Ik denk dat jij sowieso Erin uit zal horen zoals je al met mijn zuster en schoonzusters hebt gedaan.' Bedenkelijk legde hij zijn andere hand op haar wang. 'Maar misschien hebben Hakeem en Erin inderdaad wel een inzicht dat wat anders is, dat past bij onze situatie, onze mogelijkheden.'

Guila moest lachen om de woorden van haar verloofde over haar oudste broer. 'Hij was extra streng voor jou, omdat jij hem dwars zat! Samen met Robyn zelfs later!' lachte ze geamuseerd. Haar vader had altijd geklaagd dat de kinderen van zijn zuster zulke sterke persoonlijkheden hadden en altijd alles naar hun hand wilde zetten. Zij herinnerde zich nog hoe haar moeder had gezegd dat het nog maar kinderen waren. Zelf had ze ook niets van de drukke kinderen van Nathan en Leona Barnes moeten weten. 'Ik was blij dat in elk geval Levi en Gus geen interesse hadden om rond te rennen en vies te worden zoals jij,' grinnikte ze, terwijl ze hem porde met haar schouder. Ze had die twee jongens altijd kunnen overtuigen om met haar bezigheden mee te doen. 'En om hun zusjes te plagen. Jij hebt mij ooit nog eens zover gekregen om taartjes te stelen van de kok, waarna mijn vader mij op mijn kop gaf!' Het was pas jaren en jaren later dat ze had geprobeerd om juist Flynn zo ver te krijgen tijd met haar door te brengen. Dat was nog flink lastig geweest. Tijdens haar gedachtegang had ze opgemerkt hoe Flynn haar nieuwsgierige blik had opgemerkt. Zijn glimlach zorgde er echter voor dat haar hart een sprongetje maakte. 'Eerst maar eens trouwen,' glunderde ze, waarna ze hem een liefdevolle kus gaf. 'En daarna zal ik Erin eens flink uithoren over haar verhaal rondom haar lieve kinderen. Muriel smeekte Sibel gisteravond al of ze eens bij haar tante Guila mag logeren.'

Flynn moest lachen om de herinneringen. 'Ik kreeg je wel zo ver om ernstigere streken met me uit te halen toen je nog in het kamp was.' Ze hadden veel tijd samen gespendeerd als kleine kinderen enkel om uit elkaar te groeien in hun tienerjaren. Er was zo veel heen en weer gegaan tussen hen, dat Flynn ergens een trots voelde dat ze hier nu samen stonden en besloten hadden om zich aan elkaar te verbinden. Met een glimlach nam hij de stralende blik van zijn vriendin in zich op en knikte instemmend. 'Eerst maar eens trouwen,' herhaalde hij zacht. Hij had haar nog eens in zijn armen genomen en legde zijn kin op haar hoofd terwijl hij kort zijn ogen sloot. Het was al een drukke ochtend geweest en de dag zou alleen maar drukker worden. Dit moment van rust nam hij dus maar al te graag in zich op. Hij wilde dus nog niet te veel aan de toekomst denken. Het hebben van kinderen bracht hem wel degelijk een hoop zorgen. 'Ik kan me beter maar eens om gaan kleden voor ik mijn moeder en zuster nog ongeruster maak.' Flynn liet Guila los om haar grinnikend aan te kijken. 'Je gaat verrast zijn hoe goed jouw mannetje nog op kan knappen.' Nadine had er op gestaan om het oude pak van hun grootvader te verstellen zodat hij het niet alleen kon dragen, maar het hem ook als gegoten zat. Uiteindelijk had hij daar maar allemaal mee ingestemd. Hij kuste Guila nog een keer voor hij naar de deur liep.