Het huisje van Gael en Indra

Nieuw

Indra was zoals gewoonlijk al vroeg wakker geworden. Hoewel ze normaal zo vroeg in de ochtend ontwaakte om alvast te kunnen trainen voor haar vriendin ook op stond, was ze die dag echter in bed blijven liggen. Gael zou vandaag met Matheo naar haar dorp vertrekken. Het had het beste idee geleken om de zoon van Guila en Flynn al op pad te sturen voor ze zelf vertrokken, om hopelijk de ogen die het stel in de gaten hielden geconcentreerd op hun bewegingen te houden. Zodra ze zelf op pad gingen, zouden ze niet met zekerheid kunnen zeggen of er geen zoektocht in het kamp opgezet werd. Zeker omdat het moeilijk te verbergen zou zijn dat ze níet met hun zoon samen reisden. Het betekende echter ook dat Indra eerder afscheid moest nemen van haar partner. Ook al hadden ze dat al vaker moeten doen, kon ze er niet aan wennen om plots die vlaag aan nervositeit te voelen. De laatste dagen en uren voor een vertrek voelde het altijd alsof ze niet genoeg tijd hadden, alsof de uren van hen weggenomen werden. Het extra uur dat ze nu kon nemen om bij Gael in bed te blijven liggen, nam ze dus ook gretig aan. Stilletjes was ze op haar zij gerold en had ze haar arm onder haar hoofd geplaatst om het slapende gelaat van haar vriendin in zich op te nemen.

Gael was altijd al een rumoerige slaper geweest, maar nu had het nog meer moeite gekost om de slaap te vatten. Ze zat met haar gedachten bij haar vriendin en vrienden en hoe ze het zouden hebben in het Noorden. Of ze gevaar zouden lopen, of Rohan een publiekelijke aanval zou doen, of allemaal heelhuids thuis zouden keren... en dan begon ze nog niet eens over haar zorgen over de zorg van Matheo en of ze hem wel veilig kon houden. Ze had nog nooit zulke intensieve zorg geleverd aan een kind. Haar contacten met de kinderen van haar school gingen namelijk niet verder dan onderwijs, want voor de opvoeding hadden ze altijd wel minstens één ouder gehad. Ze werd dan ook rusteloos wakker en het kostte haar enkele seconden om zich te oriënteren en vervolgens haar vriendin naast haar te treffen. 'Indra,' mompelde ze nog half slaapdronken, maar ook teder. Ze legde haar hand op haar vriendins wang en trok haar zo naar haar toe voor een kus. Vervolgens krulde ze zich op tegen de andere vrouw en wikkelde ze haar armen en benen om haar heen. Ze vond het heerlijk om wakker te worden tegen het warme lichaam van Indra in en tegelijkertijd haar kussen en strelingen te ontvangen. 'Het is zo ver, niet waar? Hoe laat zouden Flynn en Guila ook alweer Matheo brengen?'

Indra kon nog een korte tijd de stille gestalte van Gael bewonderen voor ze zag dat haar vriendin ontwaakte. Met een kleine glimlach kuste ze haar terug. Ze liet zichzelf terug in de kussens zakken en kroop dichter naar Gael toe om haar stevig vast te houden. Toen ze de vraag van de andere vrouw hoorde, knikte Indra zwijgend. Ze wilde het nog niet zo duidelijk uit spreken, erkennen dat de plannen vandaag pas echt in beweging zouden raken. Indra had veel om zich zorgen over te maken, alle radertjes die individueel bij moesten dragen om het plan te laten werken. Maar ze zag dit soort missies allang niet meer als bestaande uit radertjes en stukken van een puzzel. Het waren haar vrienden, haar familie, haar partner. 'Ik heb ze gisteren verteld af te wachten tot de regen stopt. Het hoort tegen het einde van de ochtend op te klaren.' Het was maar een klein geluk dat het weer zo omgeslagen was de vorige dag en ze zo meer tijd had met Gael. Ze gleed met haar hand door Gaels krullen en kuste haar nogmaals. 'Heb je kunnen slapen? Je was zo aan het draaien gisterenavond.' Indra had er zelf nooit zo veel problemen mee gehad om te slapen als ze gestrest was. Haar lichaam had genoeg stress verdragen in haar leven dat het gelukkig rust kon nemen wanneer ze wist dat het moest.

'Laten we hopen dat het nog een hele ochtend regent,' murmelde Gael tevreden, terwijl ze zich nog tegen Indra aan drukte. Ze kende genoeg herbergen langs de weg naar haar geboortedorp om niet bezorgd te zijn dat ze pas in de middag zouden vertrekken. 'Hm, ik heb verschrikkelijk geslapen,' gaf ze toe, nadat ze genoten had van Indra's kus. Ze kon nooit genoeg krijgen van haar vriendin en van haar lichaam, haar stem, haar gedachten en haar lippen. Elk deel van Indra zou ze wel elke dag bij haar willen dragen. 'Er spelen gewoon zoveel zorgen en gedachten door mijn hoofd. 'Bij de- Indra, ik heb nog nooit een kind verzorgd, laat staan het kind van iemand anders. Wat nou als het fout gaat... Of als het bij jullie fout gaat!' Ze klemde haar kaken op elkaar van spanning en verstopte haar gezicht tegen Indra's borst aan. Ze zou vast pas de rust vinden als ze eenmaal haar geboortedorp had bereikt en ze iemand had gevonden die de juiste zorg aan het kleine jongetje kon geven. Dan kon ze zelf de komende tijd het dorp bewaken en in de buurt patrouilleren. Misschien zou ze zelfs wel een hoop vallen opzetten. 'Herinner me er nog eens aan waarom jullie bij die bruiloft aanwezig moeten zijn,' mompelde ze klagerig.

Indra liet een goedkeurend geluid horen. Ze zou er ook erg blij mee zijn als ze hier kon blijven liggen terwijl het buiten doorregende. Haar blik veranderde echter in een bezorgde frons toen ze hoorde hoe haar partner plots zo vol zorg over haar aankomende reis sprak. Ze liet haar uitspreken. Indra begreep maar al te goed dat het soms werkte om dat soort zorgen uit te drukken, in plaats van ze opgekropt te houden. Dat had ze zelf moeten leren, onder andere van Gael. Geruststellend legde ze haar beide handen rond het gezicht van haar vriendin en dwong haar zo teder haar aan te kijken. 'Gael, ik zou je nooit deze taak hebben gegeven als ik niet er van overtuigd was dat je er de meest geschikte persoon voor bent.' Zij had het volste vertrouwen in Gael en haar kunnen. Bovendien vertrouwden Guila en Flynn haar ook voor de volle honderd procent. 'Bovendien zal je in het dorp vast hulp kunnen krijgen. Hoe lang we ook weg zullen blijven.' Dat laatste was nog altijd erg onzeker. Hoewel Indra er op had gestaan dat Flynn en Guila hun heen- én terugreis al zouden hebben gepland, was ze er op voorbereid zelf langer te moeten blijven. Bovendien hoopte ze dat er geen complicaties zouden zijn tijdens of na de bruiloft. 'Voor Liam,' mompelde Indra zacht. 'Voor Matheo.' Haar blik dwaalde af van het gezicht van Gael terwijl ze haar kaken op elkaar klemde.

Het deed Gael goed om de zelfverzekerde woorden over haar doen en laten te horen uit de mond van haar vriendin. Vroeger was ze erg overtuigd geweest van haar eigen kunnen, tot ze het tegen de Generaal op had genomen en hopeloos had verloren. Sindsdien had ze nooit meer zo'n beschermde rol aangenomen als dat ze nu zou doen. Ze wilde- ze wilde gewoonweg niet falen en daardoor het kind van haar geliefde vrienden in gevaar brengen. Dan zou ze niet met haarzelf kunnen leven. 'Hm, dat zijn twee hele goede redenen,' murmelde ze in Indra's nek, waarna ze de vrouw met een ernstige blik aan keek. Ze had spijt van haar eerdere klagerige woorden. Gael had altijd geweten dat ze geen persoon was geweest om een partner te vinden, laat staan een gezin te starten. Ze prees zich dan ook gelukkig dat Indra op haar pad was gekomen en ze prees zich nog gelukkiger dat ze anderen konden helpen met de functies die ze hadden. Ze hadden namelijk minder op het spel staan dan anderen, geen Matheo zoals Flynn en Guila hadden of Liam met zijn echtgenote en kinderen. Ze geloofde er namelijk ook werkelijk in dat Liam en Sibel Tarth konden veranderen op een positieve manier. Toen ze zag hoe Indra's gezicht verstrakte, drukte ze zacht haar lippen keer op keer in haar nek. 'Ik ben zo trots op je. Op alles wat je doet en durft. Voor anderen.'

Indra nam Gaels gezicht goed in zich op en probeerde met haar aanrakingen en blik haar partner gerust te stellen. Ze wilde niet dat ze vandaag zou vertrekken met zo vele zorgen en twijfels in haar hoofd. Het zou haar niet helpen het hoofd helder te houden terwijl dat juist zo hard nodig was nu. Bovendien zou Indra straks niet meer haar steun kunnen bieden als ze beiden het kamp hadden verlaten. Er was wel een manier om contact met elkaar te krijgen zodra ze op hun eindbestemming waren, maar dat was voornamelijk voor praktische reden en voor nood gevallen. Helaas was het gemis van haar vriendin geen noodgeval. Indra voelde als vanzelf de ontspanning die Gaels woorden en liefkozingen te weeg brachten. Ze keek de andere vrouw teder aan. 'Ik houd van je,' mompelde ze zacht voor ze haar nogmaals kuste. Nadat ze de kus had verbroken keek ze haar partner plots met een speelse glimlach aan en gleed met haar hand langs de heup van Gael. 'Ik denk dat we beiden wel wat ontspanning kunnen gebruiken voor deze dag echt begint.' Haar handen suggereerden al wat ze graag met haar vriendin zou willen doen als ze instemde.

Gael voelde zich langzaamaan rustiger te worden door de woorden en aanrakingen van haar partner. Ze hadden alle plannen dusdanig gedetailleerd en vaak doorgesproken dat ze bijna voor elk probleem een oplossing hadden bedacht. Matheo zou veilig bij haar zijn en Indra, Flynn en Guila zouden weer veilig bij elkaar zijn. Ze zouden elkaar daarna weer snel treffen in het legerkamp. 'Ik houd ook van jou,' fluisterde ze tegen haar lippen aan, terwijl ze haar ogen opende om Indra weer aan te kijken. Een speelse glimlach hing er vervolgens om haar lippen heen. 'Hm, het is alsof je éindelijk mijn gedachten kan lezen,' plaagde ze de andere vrouw. Gael glimlachte vervolgens haar vriendin vervolgens aanmoedigende toe, terwijl ze Indra's handen al suggererende over haar lichaam voelde glijden. Terwijl ze zelf genoot van de liefkozingen kon ze enkel Indra's lippen weer vinden voor een volgende ademloze kus. Haar eigen hand had inmiddels ook Indra's lichaam gevonden, terwijl ze zo de andere vrouw weer meer op haar trok. Ze zou dit missen, alles missen, al die dingen die ze als zo normaal had geacht gedurende de laatste kalme manen. Haar hoofd viel echter met een diepe zucht in de kussens, toen Indra juist die plaatsen van genot op haar lichaam vond.

Inda's grijns werd enkel breder toen ze het weerwoord van Gael hoorde en leunde dichter naar haar oor. 'Je weet dat ik er erg goed in ben je gedachten te lezen,' murmelde ze haar toe. Ze was boven Gael gaan hangen en bekeek het prachtige gezicht van haar partner terwijl ze haar lichaam verkende. Ze prijsde zichzelf nog altijd de gelukkigste vrouw in het kamp dat Gael haar had zien staan en dit leven met haar wilde delen. Ze hadden heus wel eens hun meningsverschillen, maar als ze het zo vergeleek met Flynn en Guila of zelfs Chaol en Hester dan had ze het wat haar betrof maar erg getroffen. Niet dat ze dacht dat haar vrienden geen waardevolle relaties hadden, maar die hadden duidelijk andere obstakels. Gael en zij- Ze had zich nog nooit zo op haar plek gevoeld als naast haar partner. Tevreden keek ze toe hoe Gael genoot van haar handelingen en kuste haar blootgestelde hals. Hoewel het in het begin spannend was geweest om ieder stukje van Gaels lichaam te leren kennen, genoot ze er nu juist van dat ze exact wist waar ze elke moedervlek of elk litteken kon vinden. En ze wist precies waarmee ze de andere vrouw kon plezieren. Zacht zuchtend liet ze zich uiteindelijk weer terug in de kussens zakken, maar hield het andere warme lichaam dicht naast zich. 'Dat je dit maar erg vaak in je dromen mag herhalen,' fluisterde ze Gael speels toe. Wat haar betrof was er geen beter beeld om mee te nemen na hun afscheid.

Gael had inmiddels haar weg gevonden boven Indra en bekeek haar partner zo vol liefde en bewondering. Dit soort liefde kende men niet in haar volk: de relaties aldaar waren veel zakelijker, als een transactie. Wie had er namelijk tijd voor liefde als elke bewoner zich bezig moest houden om monden te voeden en buitenstaanders weg te houden? Ook Gael had meer tijd alleen doorgebracht, zoekend naar voedsel of patrouillerend rondom het dorp, dan met andere mannen of vrouwen. Dat was waarom Gael des te verbaasder was geweest dat haar onschuldige aantrekking tot de Generaal tot zoveel meer was gegroeid. Gael had haar naakte huid inmiddels tegen die van Indra aan gelegd en voelde hoe zo hun warmte bijna vermenigvuldige. Oh, wat zou ze er veel veel voor doen om dit warme bed nooit te hoeven verlaten. Echter wist ze dat vroeg of laat haar vrienden met hun zoon voor de deur zouden staan. Tot haar eigen verbazing maakte dat haar niet eens onrustig of ongeduldig, maar bracht het haar een soort kalmte met oneindig geduld. Juist met al haar aandacht wilde ze Indra plezieren totdat ze het zelfs in haar vingers zou voelen. 'Hm, ik heb nog wel een aanzicht wat je hopelijk door al die saaie besprekingen heen zal helpen,' murmelde ze op verleidelijke toon, waarna ze met alle kalmte haar lippen in Indra's hals drukte, om zich vervolgens een weg langs haar hals en schouders via haar borsten naar beneden te kussen.

Indra streek met een gelukzalige blik over haar klamme voorhoofd en verstopte vervolgens haar gezicht in de donkere krullen van Gael. Het gekriebel van haar haar vond ze heerlijk, vooral als ze samen in bed lagen. Ze had één van Gaels handen vast gepakt om deze zacht te kussen en op haar borst vast te houden. Haar duim streelde nog langs Gaels hand toen ze de woorden hoorde en een goedkeurend geluid haar mond verliet. Ze liet haar hand gaan en sloot haar ogen vol genot terwijl de andere vrouw haar lichaam zo kundig beroerde. Terwijl de spanning steeg, greep Indra in de lakens en opende ze haar mond in een zucht. Ze ademde diep na, maar liet het daar niet bij en in een tel had ze Gael op haar rug gewerkt en haar handen in de kussens gedrukt. Glimlachend boog ze naar haar toe, maar hield nog net dat beetje afstand. 'De herinnering aan dit moment zal mijn besprekingen plots wel erg interessant maken,' grinnikte ze voor ze Gael toen pas weer kuste. 'Wil je me beloven dat je na onze missies je me vertelt welke momenten je hier aan gedacht hebt? Aan mij en aan mijn lichaam.' Haar grijns was enkel breder geworden terwijl ze dit zei, maar langzaam voelde ze een serieuzere blik haar gelaat over nemen. Ze drukte nog een zoen op de volle lippen van Gael, maar liet haar handen toen los om terug te gaan liggen en Gael in haar armen te nemen. Het gemis en de zorgen zouden groot zijn.

Gael voelde ook hoe haar grijns breder en breder werd door de brutale woorden van haar vriendin. 'Moet ik soms een dagboek voor jou gaan bijhouden? Weet daarbij wel dat het zeker een trilogie wordt,' speelde ze het spel met een verleidelijke glimlach mee, terwijl ze zich gewillig door de andere vrouw vastgehouden werd. Uitlokkend gleed ze kort met het tipje van haar tong langs de onderlip van haar partner, om zich daarna onschuldig weer volledig terug te trekken. 'Maar ik zal je na de missies alles in... detail vertellen. Ik zou het dan zelfs kunnen uitbeelden.' Het was altijd zo wonderlijk voor Gael geweest hoe Indra maar door en door kon gaan in bed, terwijl zij na haar hoogtepunt altijd een moment nodig had om bij te komen. Het maakte hun nachten - en soms ook wel hele dagen - in elk geval erg interessant. Gael nestelde vervolgens haar gezicht in de kromming van Indra's hals en sloot haar ogen. Ze had net zo gevoeld dat de emoties omgeslagen waren naar een serieuzere spanning, in plaats van de speelse bui waar ze eerder in geweest waren. 'Mocht er iets met mij gebeuren,' begon ze, waarna ze al snel Indra's hand vast pakte als stil gebaar dat ze haar nog niet moest tegenspreken. Ze wisten allebei dat ze beiden grote risico's zouden nemen: Gael zou namelijk haar leven geven als ze daarmee Matheo kon redden en ook Indra zou veel gevaar lopen. 'Als er iets met mij gebeurt, dan kan je niet- Je moet de juiste beslissingen blijven nemen: wat goed is voor het kamp en wat goed is voor Tarth. Wraak heeft geen plaats.' Ze streelde langs Indra's ribbenkast en drukte zacht haar lippen in haar hals. 'Maar ik ga er van uit dat ik je de volgende volle maan weer zie.'

Indra keek met een bedompte blik naar het raam waar de regen inmiddels minder hard tegen het glas sloeg. De nervositeit die een missie met zich mee bracht, had Indra nooit echt gekend. Maar sinds ze met Gael samen was zat ze al dagen voor hun afscheid vol spanning. Ze had geen controle over wat er met Gael zou gebeuren als ze gescheiden waren en dat maakte haar nerveuzer dan wat dan ook. Met een frons keek ze haar vriendin aan toe hun moment plots een andere wending nam. Gael poogde haar te onthouden haar tegen te spreken, maar Indra was al sprakeloos dit uit de mond van haar partner te horen. Ernstig geraakt door de woorden bleef ze naar de vrouw kijken. Het verraste haar altijd maar weer hoe toegewijd Gael kon zijn, maar meer nog hoe goed ze wist hoe Indra op een situatie zou reageren. De gedachte aan het verliezen van haar partner bracht enkel woede in haar naar boven. 'Ik-' ze probeerde een zin te vormen, maar gaf dat met een zucht op. Ze klemde haar armen steviger om Gael heen. 'We zien elkaar de volgende volle maan weer,' herhaalde ze maar. Zacht drukte ze nog een kus op haar slaap voor ze met enige tegenzin de lakens van zich af sloeg. 'Ik geloof dat mijn vriendin een ontbijt op bed verdient.' Met een grijns keek ze op Gael neer voor ze een blouse over haar hoofd trok en haar broek zocht. 'Heeft die vriendin een speciaal verzoek?' vroeg ze terwijl ze al de deur door richting de keuken verdween.

Nieuw

Indra wreef in een nerveus gebaar met haar handen langs haar gezicht en zette zichzelf er toe aan om nogmaals de ruimte goed rond te kijken of ze niet alsnog iets op de verkeerde plek had gezet of niet had opgeruimd. Ze was de hele middag in de weer geweest om het huis van haar en Gael te poetsen en op te ruimen zoals ze nog nooit had gedaan. In eerste instantie had ze ook een maaltijd willen koken, maar uiteindelijk had ze Kok Remi om hulp gevraagd. Hij bereidde maar al te graag een maaltijd voor een speciale gelegenheid. Ondanks dat hij enigszins teleurgesteld was geweest dat ze hem niet de vrijheid had gegeven zelfs iets te verzinnen, had hij precies gedaan wat ze had gevraagd. Op de tafel stond hetzelfde diner dat ze tijdens haar eerste maaltijd met Gael had gedeeld. Guila had het haar aangeraden een romantisch gebaar te doen. Ze wist zelf heel goed dat ze dat maar weinig deed en dus had ze het advies ter harte genomen. Bovendien hadden zij en Gael beiden de afgelopen weken enkel hard gewerkt. Na aankomst in het kamp was Indra meteen weer aan de slag gegaan en werd ook Gael weer overspoeld met werk op de school. Ze verdienden het beiden voor een avond het rustig aan te doen en samen te zijn. Niet uitgenodigd voor een van Guila's diners of dat Indra nog tot laat in het kamp bleef werken en daar at. Dit alles was echter meer dan alleen een moment voor hen tweeën. Indra had er al weken over gedaan om genoeg moed te verzamelen haar partner eindelijk de vraag te stellen die ze al een tijdje in haar hoofd had. Toen ze er zeker van was dat al het eten er stond, de spullen op hun plek lagen en er geen vuiltje meer te zien was, voelde ze in haar binnenzak en zuchtte tevreden. Het was alleen nog afwachten tot Gael thuis zou komen.

Met hangende schouders slenterde Gael naar het huis van Indra en haar zelf. Het was een lange dag op haar werk bij de school geweest: kinderen die afgeleid werden door het warme weer, toetsen die slecht waren gemaakt, plotselinge komst van ouders om weer verklaring op te vragen voor de slechte cijfers van hun kinderen, noem het maar op. Nu lag er opnieuw een flinke stapel voor haar klaar om na te kijken, dus ze had besloten om de stapel toch maar mee naar huis te nemen. Misschien dat ze er vanavond nog twee uurtjes aan kon zitten. Opgelucht zag ze tevens hoe de lichten al in haar huis brandde en hoe Indra dus al thuis was. Hopelijk had ze het eten al klaar... ze bulkte namelijk van de honger. Door de drukte had ze niet eens tijd gehad om te lunchen. Eenmaal binnen schopte ze haar schoenen uit en hing ze de sjaal die ze veelal over haar schouders droeg op. 'Indra, lieverd, heb jij al gegeten? Ik bulk namelijk-' Ze kwam tot halt in de deuropening naar hun woonkamer toe en zag dat de eettafel al bezaaid stond met eten. Tevens had ze het huis in tijden - al sinds hun komst! - niet zo schoon gezien. 'Ter ere waarvan is dit, Indra lief?' glimlachte ze gevleid, terwijl ze haar armen opende voor haar geliefde.

Indra had vanuit het raam Gael al het pad richting hun huis op zien gaan en had in de laatste tellen nog snel haar schone blouse glad gestreken en haar haren over haar schouders geslagen. Toen de deur opende, keek ze Gael met een nerveuze glimlach aan. Ze leek niet meteen door te hebben dat ze de tafel al klaar had gezet, maar toen ze de blik van haar partner zag veranderen grijnsde ze breeduit. 'Jij werkt hard, ik werk hard. Ik dacht dat we eens een goed diner verdienden,' legde ze uit terwijl ze op haar vriendin af stapte en een hand aan beide kanten van Gaels gezicht legde. Ze keek haar kort aan voor ze haar lippen op die van de andere vrouw drukte en haar pas los liet na enkele tellen. 'Hoe was het op school vandaag?' vroeg ze benieuwd terwijl ze naar de tafel liep en een stoel voor Gael naar achteren schoof. Ze ging meteen verder door twee mokken met wijn te vullen en de schotels die op tafel stonden te openen. Het eten stoomde en geurde nog heerlijk na. Remi was wat dat betrof een geweldige aanwinst geweest voor het kamp. Hij wist niet enkel de soldaten voldoende te voeden, hij wist ook nog eens culinaire hoogstandjes op tafel te zetten. Niet dat ze dat iedere dag konden veroorloven, maar Indra maakte er zo nu en dan wel eens gebruik van. Als er gasten waren en voor andere speciale gelegenheden.

Met een zucht legde ze haar papieren op een bijzettafel en richtte ze zich weer op haar vriendin. 'Hm, we hebben ons de laatste tijd vast weer te veel laten leiden door ons werk, hè? Nadat we al zo lang uit elkaar waren...' Het had nog geen dag gekost, of ze waren allebei weer terug aan het werk gegaan aan het kamp. Tijdens hun afwezigheid was er ook weer zorgwekkend veel werk blijven liggen. Dat hadden ze allereerst weg moeten werken. Gael liet zich vervolgens gewillig vast pakken door haar geliefde en vervolgens kussen. Met een glimlach maakte ze vervolgens afstand en nam ze plek op de naar achter geschoven stoel. 'Wat galant, Indra,' plaagde ze haar vriendin, terwijl ze kort langs haar arm streek. Vervolgens viel haar blik op het overheerlijke voedsel op de tafel. 'Dit heb jij vast niet zelf gemaakt...' Ze bleef haar vriendin maar plagen. Ze had zo'n romantisch gebaar helemaal niet van de legeraanvoerder verwacht, dus ze was blij verrast. 'Druk... hectisch! Chaotisch?' Ze wist niet welk woord het beste bij deze dag paste. Het was één grote rotzooi geweest, maar dat wilde ze niet aan haar vriendin toegeven. Dit was vast zo'n dag van uitzonderingen en morgen zou alles weer kalm zijn. 'Hoe was jouw dag, Indra? Alsjeblieft, neem plaats, ik word nerveus van jouw nerveuze gedraaf,' grinnikte ze zachtjes en met een geamuseerde grijns, die ze maar achter haar glas met wijn verschool. 'Op ons, mijn lief.'

Indra knikte met een kleine glimlach en beginnende frons. Ze wilde niet klagen over het feit dat ze beiden zo comfortabel waren met hun relatie om ook tijden niet enkel met elkaar te spenderen. Soms moest er echter één van hen aangeven dat het werk ook voor eens op hen kon wachten. Vaak genoeg was het Gael die het haar moest vertellen, maar nu het zo druk op de school was had Indra gemerkt dat zij juist degene was die het deze keer ter sprake moest brengen. 'Het is te makkelijk weer in onze taken vast te raken als we terug thuis zijn,' verzuchtte ze. Met een grijns nam ze het geplaag van Gael in zich op en wreef zelfbewust langs haar nek. 'Remi is te danken voor het eten.' Ze luisterde naar de woorden die Gael gebruikte. Haar eigen dag kon die woorden ook wel gebruiken als beschrijving. Haar wangen gloeiden toen ze haar partner zo haar nervositeit hoorde benoemen en ging snel zitten. Wat dat betrof was ze nog altijd beter bestemd geworden tegen de alwetende blik van Gael, noch haar geplaag. Ze wist haar nog altijd van haar à propos te brengen na de lentes die ze al samen waren. 'Even chaotisch als altijd.' Indra hief ook haar glas op en glimlachte. 'Op ons,' herhaalde ze tevreden. 'En dat we maar niet gestoord worden door onze vrienden of collega's,' voegde ze grinnikend, maar ook serieus toe. Hoewel ze met hun huis buiten het kamp al veel minder bezoek kregen dan ze voorheen in haar tent had, konden ze nog altijd bezoek krijgen als er problemen waren. Ze hoopte dat er voor één avond niets fout zou gaan in het kamp.

Met in haar ene hand haar glas wijn boog ze over tafel om het haar andere teder langs Indra's wang te strijken. Haar vriendin zag er moe uit, maar dat zou Indra vast ook over Gael denken. Het gebeurde nog te vaak dat ze tot laat door werkte of dat ze zo extreem vroeg moesten op staan om nog hun taken af te ronden. Gael had weldegelijk gezocht naar een verklaring voor haar harde werk van de laatste tijd, ondanks dat het kamp niet per se drukker was. Was ze ergens voor aan het weg rennen? Of werkte ze gewoonweg niet effectief? Ze had haar vinger er niet op kunnen leggen. 'Wie doet het anders?' vroeg ze zacht. Ze vertrouwde maar weinig mensen met haar kinderen. Ze had aan het begin Guila het voordeel van de twijfel gegeven, maar ook de prinses voldeed niet aan haar verwachtingen. Ze dacht niet dat iemand dat ooit zou doen. 'Ach, als we gestoord worden, dan werken we ze wel de deur uit. Ik kan niet één van jouw Kapiteins er vandaag bij hebben.' Die woorden brachten een kleine glimlach op haar gezicht, waarna haar blik al snel zich focuste op het eten. Toen ze zag dat Indra al wilde opstaan, duwde ze haar vriendin met enige dwang weer terug in de stoel. 'Laat mij, mijn lief,' murmelde ze, waarna ze een korte kus op Indra's lippen kuste en vervolgens hun borden vulde met het overheerlijke voedsel van Remi. Pas op dat moment besefte ze waar ze precies naar keek en viel ze stil in haar handelingen. 'Indra-' sputterde ze, terwijl ze zich geëmotioneerd naar haar vriendin keerde. 'Dit is het voedsel van ons eerste afspraakje...'

Indra had haar stoel met een glimlach dichter naar Gael geschoven en had een hand op haar been gelegd. 'Zoals je dat zegt, doet het me alleen maar meer in zien dat we nog iemand voor de school moeten vinden. En waarschijnlijk buiten het kamp.' Ze speelde al een tijdje met het idee om weer buiten het kamp te rekruteren voor posities die opgevuld moesten worden, maar waar geen animo of aanleg voor was bij de huidige kampbewoners. Natuurlijk was het fijn als bleek dat één van de partners van haar soldaten toevallig ook een goede leraar kon zijn, maar niet als kon intern opgelost worden. Vooral niet als de gesteldheid van haar vriendin er vanaf hing. Ze knikte vervolgens instemmend. 'Ik trap ze zelf terug het kamp in,' mompelde ze. Wat dat betreft had zij ook genoeg gehad van haar Kapiteins. Nu Clementine en Flynn weer aan het werk waren, had het wel iets van de druk op hun collega's weggenomen, maar de problemen met die twee en hoe dat opgevat werd in het kamp waren nog niet opgelost. Glimlachend ontving ze dan ook de kus van Gael en liet haar haar gang gaan. Haar lach werd enkel breder toen ze zag dat haar partner de maaltijd herkende. 'Remi had geen kroten. Blijkbaar is het niet het seizoen, maar de rest is zoals het was.' Bestuderend keek ze naar het gezicht van haar vriendin in een poging om de emotie die ze zag te kunnen plaatsen. Misschien was het gebaar wel te overdreven geweest. Zo veel aan romantiek deden ze immers niet, maar ze dacht dat dat vooral door haar kwam en dat Gael daar altijd maar in mee was gegaan. 'Ik wilde iets speciaals doen. Ik denk niet dat ik vaak genoeg uitspreek of laat blijken hoe dankbaar ik je ben voor alles.' Zonder de steun van haar partner zou ze niet de Generaal, noch de persoon, zijn die ze nu was. Indra opende haar mond om verder te gaan, maar sloot deze aarzelend weer en besloot pas te beginnen over haar idee nadat ze van het eten genoten hadden. 'Kom, tast toe, Remi doet me nog wat als ik hem vertel dat we zijn eten koud hebben laten worden.'

Gael glimlachte naar haar vriendin en schepte vervolgens een vol bord voor haar Generaal op. 'Ik denk nog vaak terug aan die avond,' vertrouwde ze haar vriendin toe. 'Het was het begin van alles.' Terwijl ze ook voor haar zelf opschepte, luisterde ze geïnteresseerd in de woorden van haar partner. 'Iemand buiten het kamp?' Peinzend beet Gael op haar lip, waarna ze weer plaats nam op haar stoel en haar vork nog niet oppakte. Ondanks dat ze wist dat ze extra handen nodig had in de school vertrouwde ze niet zo snel buitenstaanders. Ze wist dat haar wantrouwen een eigenschap was die niet goed werkte als partner van de Generaal, maar ze kon het niet helpen. Het lag in haar aard en die van haar zusters. 'Ik- Misschien moeten we dat inderdaad maar eens proberen.' Als ze haar trots en wantrouw opzij zette, kon ze in zien dat het een juiste beslissing was. Stiekem grinnikte ze om de ontstemde woorden over de Kapiteins van haar vriendin en nam ze een hap van het overheerlijke eten. 'Och, Indra, het is zálig.' Ze boog weer naar haar vriendin toe en kuste haar teder met een smak op de wang. 'Kroten of niet. Het is perfect. En zó romantisch.' Ze kon haar vriendin werkelijk waar niet níet plagen. Het lag tevens in haar aard. 'Al geloof ik je reden nog niet helemaal,' murmelde ze met een tedere glimlach. 'Er ligt vast iets achter. Vertel eens, wat is het goede nieuws?'

Indra hoorde Gael verrast en met een glimlach aan. Ze moest bekennen dat ze er zelf niet zo heel veel meer aan terug dacht. Hoewel ze zich nog goed herinnerde hoe opgelucht ze was geweest om haar gevoelens naar de andere vrouw te hebben kunnen uiten, en het geluk dat ze had gevoeld toen hun relatie vastere vormen aan nam, dacht ze niet erg graag terug aan het ongemak dat ze voornamelijk in die weken had gevoeld. Ze had echt niet geweten wat ze met haar eigen stuntelige gedrag aan moest nog de onzekerheid die ze had gevoeld in Gaels bijzijn. Ze was nu zo veel zekerder in hun relatie en ondanks dat Gael het nog vaak genoeg voor elkaar kreeg om haar aan het blozen te krijgen, ging dat niet langer gepaard met het ongemak dat ze in het begin had gevoeld. 'Remi wist beter wat we die avond gegeten hadden dan ik,' bekende ze met een beginnende grijns. 'Mijn hoofd zat die dag heel ergens anders.' Indra legde geruststellend haar hand op Gaels arm. 'Denk er over na.' Ze nam zelf ook een eerste hap van het heerlijke eten en genoot van de positieve reactie van haar partner. Ze schudde grinnikend haar hoofd toen Gael door ging met haar geplaag. Haar serieuze blik verscheen echter weer toen ze door had dat ze toch echt nu moest delen met welke reden ze dit etentje gepland had. 'Het is niet- Niet echt goed nieuws. Ik- Ik wilde je iets vragen.' Indra had haar stoel naar achteren geschoven om van de salontafel voorzichtig een stuk perkament te pakken. Terug aan de tafel schoof ze haar stoel naast die van Gael en ging toen terug zitten om haar het papier te laten zien. 'Weet je nog dat ik vertelde dat ik uitgevonden had wie mijn ouders waren omdat ze geregistreerd stonden in de tempel in het Oosten?' Zorgvuldig rolde ze het document uit en plaatste het op de tafel zodat ze het beiden konden lezen. 'Ik heb een lokale klerk gevraagd het document op te sturen en om wat meer uitleg over wat dit allemaal in houdt. Over de geloftes die ze elkaar gedaan hadden.'

'Geen goed nieuws?' Ze keek Indra met grote ogen aan. 'Een vraag?' Het werd steeds mysterieuzer en Gael kon haar vinger niet op de uitdrukking van haar vriendin plaatsen. Met haar mond vol luisterde Gael gefascineerd naar de woorden van haar partner. Meer en meer had Indra over de manen heen informatie losgelaten over haar ouders, haar familie en haar cultuur. Het Oosten hield er hele andere rituelen op na dan Gaels eigen stam. Om eerlijk te zijn had ze al die rituelen en gebruiken maar poespas en onnodig gevonden. Haar ogen gleden vervolgens naar het document en nadat ze haar handen zorgvuldig aan haar rok had afgeveegd pakte ze het stuk op. 'Wat mooi dat jij dit nog bezit van jouw ouders,' zei ze zachtjes. Ze had zelf nooit haar vader gekend en haar moeder had ook niets met de man te maken willen hebben. 'Verrichten ze nog altijd zulke rituelen in het Oosten?' vroeg ze benieuwd, nadat ze het document weer had neergelegd en Indra geïnteresseerd aan keek. Ze vroeg zich af waarom het plots haar partners interesse had aangevuurd én waarom dit plots de reden was van dit etentje. 'En lijkt het enigszins op de bruiloften die we in het kamp hebben gehad?'

Indra probeerde de uitdrukkingen op Gaels gezicht te lezen terwijl ze de uitleg gaf, maar hoe meer gefixeerd ze raakte op haar gelaat, hoe nerveuzer ze werd. Ze ontweek dus de benieuwde blik van haar vriendin en keek naar het oude stuk perkament. Met haar vingers gleed ze over de vingerafdrukken die onder aan de pagina waren gezet. Ze was er in eerste instantie vanuit gegaan dat haar ouders analfabeet waren en hun namen niet hadden kunnen schrijven, maar de klerk had in zijn brief uitgelegd dat het heel normaal was een vingerafdruk te gebruiken. De Goden zouden namelijk weten wiens afdruk een contract of belofte ondertekend had. Bovendien werd er een speciaal soort pigment gebruikt dat er voor zorgde dat de print maar langzaam liet vervagen. 'Niet in het Oosten. De stam van mijn ouders werd daar decennia geleden al verjaagd toen Tarth de grenzen aan sterkte. Ik- Ik denk dat dat is hoe ik alleen achter ben gebleven in het Oosten en door de rovers gevonden ben. De stam van mijn familie woont nu in Haudan, één van de regio's over de Oostelijke grens.' De geschiedenis achter de volksbewegingen had ze nooit gekend tot ze eens aan de praat was geraakt met Sibel. Haar beide ouders waren leiders geweest van stammen die verhalen en geschiedenissen hadden die Tarth erg lang had willen negeren. Ze wist niet zeker of Sibel er wel in geslaagd was om die stammen en hun cultuur eer aan te doen, maar haar regering was een begin. Indra merkte dat ze stil was gevallen en keek Gael met een frons aan. Ze schudde haar hoofd. 'Niet echt. Er is geen beambte of wat dan ook voor nodig. Geen andere aanwezigen. Het is een afspraak tussen twee mensen met de natuur en de voorouders. Het werd enkel vastgelegd in tempels zodat het ook erkend werd door andere volken.' Indra voelde dat ze glimlachte terwijl ze verdere uitleg gaf en had Gaels hand tussen de hare vastgepakt. 'Er is die mooie plek aan de rivier waar het water zo rustig stroomt en de bomen tot net boven het wateroppervlak uitstrekken en alles zo op elkaar afgestemd lijkt. Dat- dat zou een prachtige plek zijn om dit te doen.'

Gaels blik werd ook weer getrokken naar het perkament. Haar eigen volk deed niet verbonden. Het was te wantrouwend naar het andere geslacht en tussen de vrouwen hoefde ze niet de liefde op papier te verklaren. Het was er gewoon. Ze wilde weer verder gaan met eten, maar Indra had haar hand vastgepakt. Met haar vrije hand bleef ze dan ook maar van het heerlijke eten genieten, zolang het nog warm was. Echter was het de intensiteit in Indra's stem die haar toch weer naar de vrouwe trok. 'Dat zou inderdaad een prachtige plek zijn voor het oude ritueel van jouw ouders, Indra,' ging Gael mee met Indra's woorden, terwijl ze met haar duim langs de ruwe huid van haar partners hand streelde. Het deed haar goed om haar vriendin zo te horen spreken over haar oude cultuur, vooral omdat Indra eerder zo'n moeizame band had gehad met haar verleden. Blijkbaar was ze weer in de oude rituelen gedoken. 'Maar... voor wie trouwens?' vroeg Gael vervolgens met een lichte frons, terwijl ze diep nadacht. Ze probeerde al hun vrienden langs te gaan en zo te puzzelen wie er precies een verbond aan wilde gaan via de oude rituelen. Syd was al naar Tyrosh vertrokken, Flynn en Guila waren al getrouwd via de Quandaïse rituelen en- wellicht Hester en Chaol? Ze wist het werkelijk waar niet.