Vertrekken van Sibel, Liam en Muriel

Muriel was wel wat gewend als het op de boosheid van haar vader aan kwam. Ze had hem vaak genoeg boos zien worden op hofleden of haar broers. Zelfs was ze zelden het doelwit en dat hield ze liever zo. Ze was echter ook niet bereid haar kritiek constant voor zich te houden. Als ze vond dat hij iets fout deed, zou ze het hem wel laten weten. 'Ik heb haar de inhoud verteld, maar niet van wie het afkomt.' Ze keek haar vader hierbij met een enigszins betekenisvolle blik aan. Ze vond dat haar moeder moest weten van wie deze brief was, maar ze dacht ook dat het niet haar verantwoordelijkheid was dat te vertellen. 'Maar als ze het vraagt ga ik niet liegen.' Muriel knikte vervolgens langzaam. 'Niet uit Haudan, maar over Haudan.' Ze had geprobeerd te achterhalen waarvandaan de brief van Diane gestuurd was. Dat was al snel op een dood spoor gelopen. Een eerder bericht van Ada uit Tyrosh had echter meer duidelijkheid gegeven toen ze bericht had dat de prinses uit het Noorden was vertrokken. 'Prinses Inanna is met haar voogd naar Haudan gereisd om Silva op te zoeken.' De vrouw wist zo veel over de zaken in Haudan en over haar broer omdat ze daar zelf was. 'Ik had allang in Haudan kunnen zijn als jij en mam me gewoon hadden laten gaan toen we de eerste berichten kregen.' Haar moeder had het slappe excuus gegeven dat het er vreemd uit zou hebben gezien als de prinses net voor het jubileum en juist terwijl de hele organisatie van het evenement zo veel tijd in nam er een paar weken tussenuit zou knijpen. 'Willem had hier dan ook al kunnen zijn of zelfs met me mee kunnen gaan om met Silva te praten.'

'Muriel,' begon Liam waarschuwend, terwijl hij nog steeds zijn rug naar haar toe had gedraaid. Toen ze toch door bleef gaan, zette Liam zijn glas met een klap neer en draaide hij zich om zijn dochter fel aan te kijken. 'Bekritiseer niet de keuzes die jouw moeder en ik hebben gemaakt,' sprak hij zijn dochter tegenover hem waarschuwend aan, waarna hij vermoeid van haar weg keek. Hij had zelf moeten vertrekken om zijn zoon terug te halen. In eerste instantie had hij zichzelf tegen kunnen houden met het argument dat als zijn zoon zich zo graag wilde bewijzen, dat hij dat dan maar moest doen. Daarna was het vooral zijn vrouw die hem tegen had gehouden. Liam liep richting de bank toe en nam daar plaats, terwijl hij erover na dacht wat het betekende dat Diane in Haudan was. Hoeveel risico zouden ze lopen als ze Diane haar gang lieten gaan? Ze zou vast ook niet op een verloving zitten wachten. 'Ik wil dat je je niet meer bezig houdt met Diane,' begon Liam tegen zijn dochter, terwijl hij zijn hand op stak zodat ze door had dat hij geen tegenspraak zou dulden. 'Alle correspondentie, alle informatie en alle contacten gaan via mij. Ik wil zelfs niet meer dat je haar naam in jouw mond neemt. Het is duidelijk dat ze met je speelt.' Hij keek zijn dochter bedachtzaam aan en schudde zijn hoofd. 'Ik zal naar Haudan reizen. Jij en jouw moeder blijven hier om Willem op te vangen.'

Muriel veroerde zich niet toen haar vader alsnog terugbeet na haar kritische woorden. Ze nam zijn weerwoord en de uitdrukking op zijn gezicht zwijgend in zich op. Het ging niet ongehoord of ongezien aan haar voorbij dat haar ouders het zwaar viel toe te kijken hoe Silvester een steeds groter gat voor zichzelf groef. Ze had daar ook zeker begrip voor en kon het slechte humeur van haar ouders wel verdragen. Wat haar vader nu deed, slikte ze alleen niet zo makkelijk. Sinds wanneer mocht ze niet meer tegen hem in gaan? Hoezo wilde hij geen kritiek meer horen? Muriel keek hem stuurs aan toen ze bevolen werd geen contact meer te hebben met de Islaise vrouw. Ze wist dat het een bevel van haar vader en haar Koning was. Veel kon ze er niet tegen doen, maar ze zou het ook niet met plezier aan nemen. 'Begrepen,' zei ze kort maar ook geirriteerd. Muriel keek naar haar glas wijn en nam een laatste slok voor ze het glas op tafel weg zette. Ze stond op en streek haar kleding glad voor ze kort naar de werkkamer keek. 'Ik ga hier niet zitten wachten. Ik vertrek morgenochtend op weg naar Willem. Tante Naya kan moeder helpen met de voorbereidingen.' Ze keek haar vader met over elkaar geslagen armen aan, afwachtend of hij dat ook af zou keuren. Ze wachtte echter niet te lang en begon haar spullen bij elkaar te rapen. Ze greep ook de brief van Diane, maar stak deze toen naar hem uit.

Liam knikte tevreden toen zijn dochter aan gaf dat ze naar hem zou luisteren. Het baarde hem ernstig zorgen dat Diane nu rechtstreeks brieven naar haar toe leek te sturen. Normaliter hadden enkel zij en hijzelf een lijntje gehad. Liam verroerde zich niet terwijl zijn dochter juist zo in de weer was om haar spullen bijeen te pakken. Pas toen ze de brief naar hem uit stak, keek hij naar haar op. Na enige twijfel pakte hij de verfrommelde brief toch aan. 'Doe voorzichtig en neem je broer mee naar huis,' zei hij enkel, waarna hij plots geluid hoorde achter de deur die naar de studie van Sibel leidde. Hij moest zijn vrouw nog vertellen over zijn plannen om naar Haudan te reizen.

Muriel perste haar lippen op elkaar nu haar vader niet eens echt op haar andere plan reageerde. Ze keek de brief en volgde zijn blik naar de werkkamer. Lang kon ze nooit boos blijven op haar vader, maar de frustratie knaagde deze keer langer. 'Ik zal vanavond nog langs komen voor een maal,' zei ze toch terwijl ze zag dat haar moeder de zitkamer in kwam. Ze vermeed haar liever. Ze zou namelijk te snel door hebben dat Muriel iets dwars zat. Ze vond het vervelend zo gemakkelijk te lezen te zijn door haar moeder. Dat ging tegen haar hele bestaan in. 'Doe voorzichtig,' herhaalde ze naar haar vader, maar merkte dat ze hoofdschuddend langs hem heen stapte. Muriel dacht niet dat haar broers of zelfs haar ouders begrepen hoe het voor haar was om gedag te zeggen tegen haar vader als hij weer op pad ging. Ze was zo jong geweest toen ze met die angst om geen vader te hebben had moeten leren leven. De zeereis, Tyrosh- En dan vond haar vader het niet te begrijpen dat zijn eigen zoon op eenzelfde leeftijd ook fouten maakte? Muriel liep hoofdschuddend langs haar vader heen naar de deur ondanks dat ze haar moeder haar naam nog hoorde zeggen. Ze kon ze beter maar alleen laten, dan maakten ze zich vooral zorgen om Silvester en Willem. Zij redde zichzelf wel, toch? Muriel schudde die gedachte uit haar hoofd voor het bleef hangen en verliet de vertrekken van haar ouders om haar eigen kamers op te zoeken.

Sibel had maar weinig geduld gehad om lang naar haar dochter te luisteren toen ze weer met informatie over Silvester kwam. Ze had zich afgevraagd wat er nog meer kon gebeuren in Haudan terwijl hij daar was. Dat het nieuws een verloving was, had ze tegelijkertijd wel en niet kunnen voorspellen. Haar man had haar verteld over de vonk die tussen de twee overgesprongen was, maar haar zoon had al zo lang zo onafhankelijk en ongeinteresseerd in vaste relaties geleken dat ze niet had durven bedenken dat hij een prinses ten huwelijk zou vragen. Laat staan prinses Isaia, dochter van een verbannen prins en prinses en leerlinge van de nicht van haar echtgenoot, een vrouw die ze maar amper vertrouwde vanwege hun geschiedenis. Het leek in het niet te vallen met het bericht dat hadden kunnen krijgen, namelijk dat Silvester niet meer thuis zou komen, maar het viel even slecht dat ze misschien niet eens zou willen dat hij naar huis kwam. Sibel had stemmen gehoord in de vertrekken, maar ze was te druk bezig met het opstellen van instructies en het doorzoeken van correspondentie dat ze pas later de zitkamer in liep. Haar dochter leek juist op dat moment te vertrekken. 'Muriel, zou je jouw tante-' Dat haar dochter haar negeerde zei niet veel goeds en achterdochtig bekeek ze Liam. 'Ik hoop dat die reactie komt omdat je haar eveneens verteld hebt dat ze nu ook niet naar Haudan kan gaan?' Het bezorgde haar soms dat ze niet altijd wist of Muriel wel echt naar haar waarschuwingen luisterde. Ze vertrouwde haar dochter, maar af en toe had ze het idee dat ze te kundig was om in het geheim alsnog te doen wat zij wilde. Ze liep verder de kamer in en hield haar lijst op naar Liam. 'Ik heb instructies gereed gemaakt voor Chaol en voor Naya en Adrian om in mijn afwezigheid voorbereidingen gaande te houden en de Raad en hun eindeloze discussies uit te laten spelen zodat er amper nieuwe beslissingen gemaakt kunnen worden in die tijd. Moeder zal helpen het paleis gereed te maken voor de gasten die wellicht al zullen arriveren voor terugkomst.'

'Tot vanavond, Mumu,' zei Liam nog, maar hij keek niet meer op toen zijn dochter het vertrek verliet. Zijn gedachten zaten alweer bij hele andere zaken. Daardoor had hij pas door dat zijn vrouw ook daadwerkelijk het vertrek in was gelopen toen ze tegen hem begon te spreken. Hij stopte de brief snel in één van de zakken van zijn mantel. 'Ze heeft het nog geprobeerd,' gaf Liam toe, 'maar ik heb haar verboden om de reis te maken. Ik heb wellicht wel toestemming gegeven dat ze naar haar andere broer afreist.' Hij fronste en ging wat comfortabeler op de bank zitten, zodat hij zijn been wat rust kon geven en zijn vrouw goed kon bekijken. 'Ik wilde voorstellen dat ik Silvester in Haudan ga ophalen,' begon Liam. 'Want wat gaan we doen met die gewonde Barnes? We kunnen niet afwachten tot zijn familie is gearriveerd in Haudan en een scene gaan starten. Dan kunnen we hem beter snel naar Myr laten vervoeren, zodat hij nog binnen het paleis blijft met zijn familieleden.' Hij keek zijn vrouw afwachtend aan. Zijn kende de moeder van de jongen beter dan dat hij deed. Het verbaasde hem daarbij niets dat de vriend van Silvester iets was overkomen: zijn vader was ook al zo'n brokkenpiloot. 'Misschien moeten we eens goed met ze om tafel zitten om te bespreken dat we niet willen dat dit nieuws naar buiten komt. Zeker niet tijdens de ceremonies.'

Sibel keek met een frons naar haar echtgenoot en vervolgens naar de deur waarachter Muriel verdwenen was. 'Het is waarschijnlijk beter dat ze iets anders te doen heeft.' Het had altijd al beter gewerkt om hun dochter een andere taak te geven als zij zich op zaken richtten waar ze haar liever buiten hielden. 'En het zal goed zijn als Willem en Muriel er voor elkaar zijn.' Silvester had immers niet alleen zijn ouders teleurgesteld met zijn fratsen, maar ook zijn broer en zus. Wanneer had ze Willem voor het laatst over zijn broer horen praten? En wanneer had Muriel hem niet als een of andere potentiele missie omschreven en gewoon als broer? Sibel trok een wenkbrauw op naar haar man en sloeg haar armen over elkaar. 'Het is niet enkel de familie Barnes met wie ik om de tafel hoop te zitten, maar ook mijn familie. Je weet dat ik beter met hen kan onderhandelen.' Ze luisterden nog altijd niet graag naar buitenstaanders, vooral niet als het om gevoelige onderwerpen ging. Sibel had het idee dat dit er zeker zo een zou zijn. 'En ik zal met Guila praten. Als de berichten over Matheo's gezondheid aankomen, verwacht ik dat ze haar man niet alleen zal laten gaan.' Het zou geen plezierig gesprek zijn. Liam had gelijk dat dit een blaam kon zijn op de komende festiviteiten. Ze hadden daar inmiddels al te veel tijd en goud in gestoken om dat te laten falen. De familie Barnes kon dus niet zelf bepalen wat ze met hun zoon wilden doen. Ze had veel steun gehaald uit de vriendschap met Guila, maar er waren ook moeilijke momenten geweest zoals nu. De vriendschap tussen hun zoons had iets goeds moeten zijn, niet- niet dit. 'We zouden het nieuws over de verloving kunnen gebruiken om andere rumoeren te verbloemen,' stelde Sibel met enige voorzichtigheid voor. Het was precies het tegenovergestelde van wat ze hun kinderen beloofd hadden, om een huwelijk niet tot politieke doeleinden in te zetten, maar was dat nog van belang als Silvester zichzelf in deze relatie had laten trekken?

Liam maakte plaats naast hem op de bank en overhandigde zijn eigen halfvolle glas aan zijn vrouw. 'Ze verzint altijd wel iets relevants te doen,' gaf Liam toe, ondanks dat hij zijn dochter zojuist niet al te prijzend had aangesproken. 'En daarbij zou het goed voor Willem zijn om weer terug te keren. Er wachten genoeg taken op hem.' Zijn zoon had niet voor alles al te goede vervanging gevonden. Liam trok een wenkbrauw in verrassing naar zijn vrouw op. 'Zou jij zo dicht op de festiviteiten nog naar Haudan willen én kunnen afreizen?' vroeg hij benieuwd. Natuurlijk wist hij dat zijn vrouw het beste op haar familie en vriendin in kon praten, maar ze was ook hier nodig. De politiek in het land ging door en ze moest binnenkort ook nog eens het halve land qua adel, politici en andere belanghebbenden rondom de Kroon verwelkomen in haar paleis. Liams gezicht betrok bij het benoemen van de verloving. 'Ik hoopte nog Silvester eruit te kunnen praten,' mompelde hij, terwijl hij gefrustreerd langs zijn been wreef. 'Maar het nieuws zal zich vast al wel verspreiden. Hopelijk sneller dan het nieuws dat de prins zich in de problemen heeft gewerkt en bijna door een zwaard gedood was.' Een rilling liep over zijn rug bij de gedachte. 'Als dat prinsesje van hem maar niet zwanger is. Ik kan niet twee onverwachte kleinkinderen aan.'

Sibel keek toe hoe haar man plek voor haar maakte op de bank. Ze wilde niet gaan zitten en afwachten. Er was te veel te regelen en te doen en- Zuchtend ging ze naast Liam zitten en pakte de wijn dankbaar aan. 'Ik hoop dat Willem het goed heeft gehad met de steun van zijn ooms en het werk in Evenfall, maar het stelt me meer gerust als hij hier is.' Hij was wel aan wat verandering toe geweest, maar Sibel vroeg zich ook af of het niet te veel afstand van zijn kind was. 'Ik weet dat het geen goed idee is, maar ik heb te veel van de zijlijn toegekeken wat betreft Silvester.' Zelfs de brief die ze nog naar haar zoon in het kamp had gestuurd was niet genoeg geweest. Misschien was het wel een fout om hem zo op hem door te hebben willen dringen. Was ze echt zo druk geweest dat ze hem niet zelf op had kunnen zoeken? Sibel nam bedenkelijk een slok van de wijn terwijl Liam verder sprak en voelde dat haar schouders nog meer gingen hangen. Haar boosheid en frustratie hadden haar gevoelens veelal gedomineerd, maar het bericht dat haar jongen aangevallen was had ook hele andere rauwe gevoelens naar boven gebracht. Ze moest er al erg lang mee leren leven dat haar kinderen zich aan het einde van een zwaard konden vinden, maar dat maakte het niet makkelijker. 'Daar ga ik niet van uit. We weten in ieder geval van al zijn escapades hier dat hij erg voorzichtig is op dat gebied.' Juist daarom had het hen ook zo verrast dat juist Willem een kind had weten te verwekken. Ze schudde haar hoofd en gaf de wijn terug aan Liam voor ze weer even geagiteerd op stond. 'Ik begrijp ook niet waarom we deze berichten zo sporadisch krijgen en niet van mijn familie. Silvester zal zelf overduidelijk niet informatie over zijn gefaalde missie verspreiden, noch lijkt het mij dat hij een verloving aankondigt uit het niets. Ik weet dat mijn neven en nichten net zo graag dit buiten de aandacht houden. Ze hadden verdomme al lentes geleden iets kunnen doen toen de eerste berichten over die smokkelaars naar buiten kwamen.' Sibel liep rond de bank en naar het raam om voor het uitzicht te blijven staan en zo de stad in zich op te nemen. 'We missen hier iets, Liam. Alsof- alsof iemand ons druk bezig wil laten zijn met onze zoon ter afleiding.'

Nadat Sibel zijn drankje had aangenomen, sloeg Liam zijn arm om haar middel heen en steunde hij met zijn kin op haar schouder om een kus op zijn vrouws wang te drukken. 'Willem kan overal aarden. Die jongen kan zelfs vrienden worden met een simpele zeeman. Weet je nog hoe gek mijn ouders op die jongen waren? Kain en Ed zullen hem met open armen hebben ontvangen.' Tegelijkertijd was het ook goed dat hij weer terug zou keren naar de stad en dat ze als hechte familie naar de buitenwereld zich zouden presenteren. De hoofdpijn begon echter weer bij het noemen van hun andere zoon. 'Paar nachtjes in een kerker zouden Silvester wellicht goed doen,' bromde Liam ontstemd. Toen Sibel plots weer het glas terug gaf en opstond keek Liam haar met een bedachtzame blik na. 'Wat probeer je te insinueren, bloempje?' vroeg Liam luchtig, terwijl hij zijn hart in zijn nek voelde bonken. Hij had zojuist nog tegen zijn dochter gezegd dat hij niet wilde dat zijn vrouw van Diane en haar brief af wist. 'Mijn spionnen hebben geen alarmerende signalen of dreigingen gerapporteerd de laatste tijd. Er zijn natuurlijk altijd wat rommelingen bij onze grenzen, zelfs die met het Zuidelijke gewest, maar-' Hij stond ook op en ging naast zijn vrouw staan bij het raam. 'Maar het is geen gekke gedachte. We kunnen nu niet al onze aandacht storten op Silvester, ondanks dat we dat wel zouden willen.' Hij keek opzij naar het gezicht van zijn vrouw en legde een hand op haar schouder. 'Zou jouw familie belang kunnen hebben om jou naar Haudan te krijgen?' vroeg hij voorzichtig. Hij wilde niet insinueren dat haar familie slechte belangen had, ondanks dat hij dat nu wel met deze woorden deed.

Sibel voelde zich niet gerustgesteld door de woorden van Liam. Normaal vertrouwde ze hem er op dat hij oog had op alles wat zich afspeelde in het land en over de grenzen. Ze wist inmiddels niet meer hoe veel spionnen er voor hem werkten, maar ze waren consistent met het leveren van informatie en met het aan zien komen van problemen. Deze keer- 'Mijn familie?' herhaalde ze met vlakke stem. Sibel kon niet erkennen dat de familie van haar vader inmiddels al vaker voor problemen hadden gezorgd. Er waren altijd stemmen uit de lokale bevolking en van haar eigen familie die in twijfel trokken of de Kroon wel macht over hen hoorde te hebben. Sibel herinnerde hen er graag aan dat de regio dankzij het staatsgeld zo was gegroeid, maar dat was niet altijd genoeg. Ze wist dat ze zelfs na al die jaren nog als buitenstaanders werden behandeld. 'Ze kunnen me ieder moment naar Haudan krijgen als ze het vragen. Dat kan het niet zijn. Maar wat als men probeert hier met het jubileum iets uit te halen. Ik weet dat je zegt dat ze wacht, het leger en jouw spionnen al manenlang met voorbereidingen bezig zijn, maar-' Onzeker keek Sibel naar Liam en schudde zuchtend haar hoofd. Ze wist dat ze dit risico als Koningin moest accepteren en dat het volk een viering zoals dit verdiende, maar het maakte haar bloednerveus.

'Hé, Sibel,' murmelde Liam in een van zijn zeldzame momenten dat hij zijn vrouw bij haar naam noemde zonder een koosnaampje te gebruiken. Hij draaide haar naar hem toe en legde zijn handen op haar wangen. 'Het komt allemaal goed. Iedereen zal paraat staan, problemen zullen opgelost worden en ik weet zeker dat zelfs jij van alle festiviteiten zal kunnen genieten.' Hij grijnsde naar zijn vrouw en drukte vervolgens een geruststellende kus op haar lippen. Ondanks dat hij uiteraard de zorgen van zijn vrouw deelde, wist hij ook dat ze het jubileum niet meer konden annuleren. De zorgen zouden ongegrond blijken te zijn. 'Wil je samen of alleen naar Haudan reizen?' vroeg hij zacht, maar serieus. 'Want we zullen snel moeten vertrekken. Ik wil niet dat onze zoon nog meer problemen kan veroorzaken in elke seconde dat hij nog steeds vrij rond rent en denkt de prins te spelen bij jouw familie.' Hij had gehoord hoe zijn zoon blijkbaar chaos zat te scheppen tijdens vergaderingen.

Sibel liet dit soort twijfels en onzekerheid niet snel over haar heen komen. Het was iets waar ze mee om had leren gaan in al die tijd sinds haar kroning. Ze had echter al langer het gevoel dat er wat te gebeuren stond. Soms dacht ze dat het simpelweg zo voelde omdat haar kinderen volwassen waren en ze als moeder haar prioriteiten en verantwoordelijkheden aan had moeten passen. Maar dat was niet het hele verhaal als je het haar vroeg. Sibel keek Liam aan toen hij haar naam noemde en haar gezicht in zijn handen had genomen. 'Ik kan beter hier blijven. Het zal te veel verwarring scheppen als ik deze situatie ernstig genoeg vindt om zelf naar Haudan te reizen.' Zoals eerder gezegd wilden ze niet dat alle aandacht uitging naar wat Silvester veroorzaakt had. Haar afwezigheid zou te erg opvallen met de voorbereidingen in volle gang. Liam kon daarentegen op een meer discrete manier reizen. 'Breng Silvester thuis zodat ik ook met hem kan praten. Ik zal een brief schrijven voor Guila en de Alba's hebben hun uitnodiging om naar het jubileum te komen manen geleden al geaccepteerd. Ik zal hier met ze praten als dat nog nodig is. Herinner ze er aan dat hun nicht het recht heeft met ze te spreken.' Sibel legde haar handen op de zijne en verstrengelde zo hun vingers. 'Wees voorzichtig. Ook met Silva.'

Liam keek zijn vrouw liefdevol aan en wreef met zijn duimen langs haar wangen. Hij wilde dat hij alle zorgen van zijn vrouw over kon nemen. Maar ze hadden allebei al heel wat lentes geleden moeten accepteren dat ze een risicovolle functie beoefenden en dat dit ook effect had op hun kinderen. En dat ze volwassen waren en hun eigen (foute) beslissingen namen. Hij knikte opgelucht en instemmend op haar woorden. 'Men zal nauwelijks door hebben dat ik in Haudan langs ben geweest,' beloofde Liam trouw. Hij kon op momenten erg extravagant zijn, maar als hij niet gezien wilde worden, dan werd hij dat ook niet. Hij zou Silvester snel uit de stad kunnen hebben en in Myr. En dan... Hij dacht er nog maar niet over na hoe hij wat redelijkheid in Silvesters hoofd kon krijgen. 'Ik zal moeten inpakken zodat ik morgenochtend vroeg kan vertrekken.' Hij twijfelde even en keek zijn vrouw vervolgens dubieus aan. 'Wat doen we met zijn- verloofde? Ze zal vast met hem mee willen.'

Sibel knikte langzaam en enigszins verslagen. Dit was de balans waar ze inmiddels al jarenlang Tarth mee heersten, maar het voelde soms alsnog alsof ze meer kon en moest doen. Vooral als dit om haar eigen kinderen en familie ging. Bovendien betekende het ook dat ze moest erkennen wat Liam kon en hoe hem dat juist in nog gevaarlijkere situaties bracht. Dat ze dat nogmaals door moest maken met Muriel had ze lang als een of andere steek in de rug van de Goden gezien, wie dat ook mochten zijn. 'Als zij hem bij zal staan desondanks zijn straf, dan is het niet aan ons haar van Silva weg te houden,' stelde ze enigszins vaag. Ze zouden nog moeten bedenken wat Silvester te wachten stond, maar als ze bedacht wat de Raad al jaren geleden had voorgesteld nadat hij een fout had begaan in het leger van zijn vader wist ze dat er hoge eisen gesteld zouden worden. 'Ze zijn nog jong,' ging ze nu zachter verder en streek teder langs Liam's haar. 'Maar dat waren wij ook toen we elkaar beter leerden kennen.' Sibel deed een poging naar haar echtgenoot te glimlachen. Als op die leeftijd iemand haar verteld had dat zij en Liam nog erg veel hoogte en diepte punten zouden moeten doorstaan en wat voor vormen die aan zouden nemen, dan had ze dat niet geloofd. Ze kuste hem zacht voor ze hem los liet en haar eigen spullen op pakte. 'Ik heb een afspraak met Chaol staan. Ik zal hem inlichten dat je naar Haudan gaat zodat hij kan helpen de schijn op te houden dat je hier bent.' Ze vertrouwde haar raadgever hen te helpen. 'Ik zie je vanavond.' Het zou fijn zijn nog naast hem in slaap te vallen voor hij vroeg in de ochtend zijn reis naar Haudan zou maken.

Nieuw

Sibel keek met een afwezige blik het raam uit. Ze had zich al even in de werkkamer verstopt met de leugen dat ze nog een brief af te schrijven had voor ze haar zoon en zijn verloofde zou ontvangen. In werkelijkheid had ze enkel een leeg stuk perkament voor zich liggen en staarde enkel naar buiten. Een aantal vogels leken te genieten van de wind en vlogen heen en weer door haar uitzicht. Haar moeder zou weten welke vogels het waren en wat hun vliegpatronen betekenden. Daar werd veel wijsheid uit gehaald in haar stam. Sibel kon zich niet verder verwijderd van die wereld voelen. Wat konden vogels haar nou vertellen over wat ze moest doen met haar zoon? Zuchtend stond ze op en liep naar het raam om naar de tuinen te kijken. Het was er drukker dan normaal. Ze dacht zelfs van die afstand bepaalde gasten te herkennen. Voor ze zelf echter gezien zou worden, stapte ze terug in de schaduw van haar studie. Het idee van een jubileum had haar nooit erg aangestaan, maar ze was inmiddels nog minder in de stemming. Ze zou nog een hele week moeten doen alsof er wat te vieren was.

Liam stond op het balkon en keek uit naar de stad onder hem. Hij dacht niet dat hij ooit verveeld kon raken aan zijn uitzicht. Op zijn vrije momenten zat hij er dan ook graag, het liefst samen met zijn vrouw. Nu kon hij echter niet haar overtuigen om hem te vergezellen in de laatste momenten van rust. Liam had zich formeel laten kleden voor het verwelkomen van de verloofde van zijn zoon. Het zou de eerste formele verloving van zijn kinderen betekenen en dat moesten ze plechtig behandelen. Per slot van rekening zou de prinses een deel van hun familie gaan vormen. Met een zucht liep hij weer terug naar hun woonkamer en besloot hij zijn vrouw op te zoeken in haar werkkamer. Het zou vast niet lang duren voordat Silvester en zijn verloofde er waren. 'Sibel?' vroeg hij, nadat hij geklopt had op haar deur en deze vervolgens open deed. 'Mijn juweel, waarom verstop je je in jouw werkkamer?' Hij trok een verbaasde wenkbrauw op en sloot de deur achter hem, voor het geval zijn dochter nog besloot om hun vertrekken in te sluipen. Hij vond niet dat ze deel uit moest maken van zijn en Sibels gesprekken over haar broer. Daarbij verbaasde het hem dat ze niet hard aan het werk leek. Normaal gesproken ging ze op die manier om met stressvolle situaties. 'Het jonge stel zal hier bijna zijn. Heb je de brief van Iker en Celine inmiddels al gelezen?'

Sibel keek om toen ze geklop hoorde en haar echtgenoot zag verschijnen. Ze keek ook weer weg toen ze zijn vraag hoorde. 'Ik verstop me n-', begon ze, maar stopte zichzelf voor de zin af was. Het werkte toch niet bij Liam om tegen hem te liegen. Ze zuchtte en liep terug naar het bureau waarop inderdaad niet veel werk open lag, maar wel de brief van de prins en Landvrouwe. 'Het is overduidelijk dat ze de prinses graag in het Noorden willen houden.' Ze pakte de brief op en bekeek het met een frons. Het was geen verrassing dat ze zowel met de ouders van prinses Inanna en de Celine Storm zouden moeten onderhandelen voor het huwelijk, maar ze had verwacht dat de Landvrouwe toch iets meer op de achtergrond zou blijven. 'Als Celine al onze zoon een kans wil geven, wat ik betwijfel, dan hebben we ook nog de eisen van de Raad over zijn straf-' Sibel wreef langs haar voorhoofd en keek haar man aan. 'Misschien is het geen goed idee ze nu te spreken. Het enige wat we kunnen zeggen is dat we een verloving kunnen accepteren, maar er alsnog geen duidelijkheid is over wat voor toekomst ze hebben. Wat hebben ze daar nou aan?' Ze wist dat Silvester vragen had en dat hij nu al meerdere berichten had gestuurd met her verzoek dat hij eindelijk zijn verloofde aan zijn ouders voor mocht stellen. Sibel had ze steeds onbeantwoord gelaten omdat ze simpelweg niet wist wat ze moest zeggen. Haar jongen verdiende meer. Ze keek afwachtend naar Liam die er al presentabel en officieel uit zag. Het was één van haar favoriete pakken. Ze had zelf haar hofdame er nog niet bij geroepen om zich gereed te maken. Ze droeg de simpele onderjurk al, maar had nog niet de rest van de zorgvuldig uitgekozen outfit aangetrokken en haar haar hing nog los over haar schouders.

Liam nam plaats op de stoel waar normaliter Sibels gasten op zaten en zo leunde hij achterover om zijn echtgenote te in de gaten te blijven houden. Hij had gedacht dat ze al aangekleed was. Zo konden ze niet hun schoondochter en zoon ontvangen. 'Natuurlijk willen ze dat, Sibel. Wat hadden we dan gedacht? Elke ouder wil zijn kind dicht bij zich houden.' En Iker had enkel een dochter. Ze zou de opvolger van de Noordelijke landvrouwe zijn. Het Noorden... Liam kreeg een rilling over zijn rug elke keer als hij aan die plek dacht. Al die jaren had de herinneringen niet beter gemaakt. Toen ze maar door bleef praten over twijfels pakte hij haar hand vast en haalde hij de brief uit haar andere hand vandaan. 'Dat is geen optie, mijn zonnetje, we kunnen de uitnodiging niet afslaan,' verzuchtte hij. 'Een twijfelachtig antwoord is beter dan geen antwoord. Ik wil namelijk niet dat die twee jonge mensen iets in hun hoofd halen en er vandoor gaan omdat ze denken dat we hun verloving niet gaan accepteren.' Liam kuste de hand van zijn Koningin en trok haar wat dichter naar hem toe. De festiviteiten hadden niet de vreugde gebracht aan zijn vrouw die hij had gehoopt. Echter had hij wel geweten dat dit niets voor Sibel was. 'We verwelkomen het meisje in onze familie, stellen enkele beleefde vragen over haar verblijf in onze stad en dan bieden we haar en Silvester- geen idee, iets van een diner voor twee. Het gaat om het gebaar, Sibel, en het gebaar om hun te ontvangen zal ook weer positief zijn naar haar familie toe.' Liam hield de blik van Sibel vast en twijfelde of hij moest benoemen dat Diane wellicht had laten vallen dat Inanna's familie niet tegen de verloving zou zijn.

Sibel liet haar blik op hun handen vallen en liet zich door Liam vast pakken. Ze probeerde zijn woorden tot zich te nemen om haar onzekerheid weg te laten nemen. Al sinds ze haar kroon droeg was er één ding dat haar kon doen twijfelen aan alles: haar kinderen. Naarmate ze ouder waren geworden had ze verwacht dat minder vaak mee te maken, maar ze hadden maar weer eens bewezen dat het niet zo zou zijn. Soms had Sibel simpelweg geen idee hoe ze een moeder moest zijn. Of hoe ze een moeder en Koningin tegelijk kon zijn. Ze knikte uiteindelijk en kneep in de hand van haar man. 'Je hebt gelijk. Dit is alleen maar het begin. Ik geloof anders ook niet dat we nog een goed gesprek met Silvester zullen kunnen voeren. Jij had het al gezegd, maar Muriel en Willem zeggen allebei ook dat hij niet anders dan lovend over zijn verloofde praat.' Zelf wist ze eigenlijk maar weinig over de jongedame. Was dit dan niet de kans om een beter beeld van haar te kunnen krijgen? Het was niet eerlijk tegenover de prinses om er van uit te gaan dat ze zoals haar ouders of de Landvrouwe zou zijn. Of zoals- Sibel bekeek haar echtgenoot en legde een hand op zijn wang. 'Jij hebt iemand in het Noordelijke paleis, niet? Wat voor berichten krijg je daar vandaan? Over de gemoederen binnen het hof?' Die vraag kwam in de vergaderruimte regelmatig naar boven als de Raad om informatie vroeg, maar ze wist dat haar Koning niet altijd alles deelde. Bovendien wist ze heel goed dat ze het zelf expliciet verboden had dat Liam ooit de Islaïse vrouw op zou brengen in één van die vergaderingen.

'We moeten nog geen bomen op de weg zien voordat het zo ver is, mijn bloempje. Het enige wat we kunnen doen, is om het gesprek met haar familie minutieus voor te bereiden. We moeten daar een aantal ambtenaars op zetten om met goede voorwaarden te komen. Kan jij jouw drie beste vertrouwelingen uit kiezen?' Bij het voelen van haar hand op zijn wang keek Liam vol liefde op naar zijn vrouw. Hij wist niet of hij kon liegen over zijn relaties in het Noordelijke paleis, niet als ze hem zo aan keek. Zijn trouw naar zijn vrouw toe oversteeg al zijn banden in dit land, zelfs die met zijn kinderen. En met Inanna die hun familie zou aanvullen en Diane die altijd rondom het meisje te vinden was, wist hij niet hoe lang hij nog zijn geheimen voor zich kon houden. 'Ik heb meerderen in het Noordelijke paleis. Maar het is niet genoeg. Ik heb-' Hij keek zijn vrouw even twijfelachtig aan en zuchtte zacht. 'Ik heb Ada intensiever onderzoek laten doen. De stad is in de ban van de pamfletten. Ada denkt dat ze er bijna achter is wie die schrijft en verspreidt. De prinses lijkt ook goed in de smaak te vallen omdat ze geld heeft ingezet ter bevordering van de infrastructuur rondom de stad. De grip van haar tante lijkt niet zo sterk te zijn als we eerder dachten.' Op het laatste moment had hij toch besloten om niets over Diane te zeggen. Niets directs, in elk geval. 'Je weet dat ik tijdens de festiviteiten achter meer informatie kan komen,' suggereerde Liam voorzichtig.

Sibel's ogen gleden over het gelaat van haar man en namen de fijne lijntjes en grijze haren goed in zich op. Ze vertrouwde hem. Ze kon ook niet anders. Zonder het vertrouwen dat ze in elkaar hadden, was er geen fundering meer voor hun relatie, noch voor de regering van Tarth. 'Ada?' Ze kende de vrouw niet goed, maar was zich bewust van haar vriendschap met Muriel. Ze luisterde vervolgens aandachtig. Sommige details waren nieuws, het andere had ze al gehoord in vergaderingen. Maar ze hoorde ook niets over wat ze vreesde en moest daar tevreden mee zijn. 'Het is riskant om dat tijdens de festiviteiten te doen, Liam. Het krioelt hier van de mensen die we amper kunnen vertrouwen. Bovendien heb ik liever dat je je ontfermt over het weerhouden van nieuwsgierige blikken en oren in de zaken van onze zoons.' Sibel gleed langs zijn korte haren en gleed vervolgens één van zijn decoraties op zijn pak glad. 'Het voelt idioot om op dit moment de paleisdeuren zo wijd open te zetten terwijl we zelf genoeg te verhullen hebben.' Ze dacht hierbij aan de fouten van Silvester en het lot van Matheo Barnes, maar ook Willem en zijn zoon Roman.

Liam dacht na over Ada en vooral de relatie tussen Ada en zijn dochter. Hij had de twee een (simpele) opdracht gegeven voor de komende dagen, maar de sfeer tussen de vrouwen was erg koeltjes geweest. Hij had altijd gedacht dat ze goed door één deur konden. 'Ada zal de Noordelijke familie nog aandachtiger in de gaten houden. We zullen het horen als er iets loos is.' Geruststellend klopte hij op Sibels heup na haar bezorgde woorden. 'Ze zullen juist denken dat we iets te verhullen hebben als we het jubileum niet vieren,' reageerde Liam zacht, terwijl hij met zijn ogen toe keek hoe Sibel één van de decoraties op zijn pak glad streek. 'Ze zullen daarbij te druk zijn met elkaar om ons ergens van te verdenken. En als ze vragen gaan stellen, dan zorg ik ervoor dat de aandacht van ons weg geleid wordt.' Liam had zijn armen om Sibels middel gelegd en leunde met zijn kin tegen haar borst, terwijl hij naar haar op keek. 'Kan ik je helpen met omkleden? De kinderen kunnen hier elk moment zijn, mijn zon.'

'Je hebt gelijkt, natuurlijk,' stelde Sibel zuchtend. Dat was precies wat de Raad ook geïnsinueerd had: als ze er echt wat op tegen had om een jubileum te vieren, kon dat enkel zijn omdat ze wat te verbergen had. Chaol had haar ook al meerdere malen uitgelegd waarom ze er mee door moesten gaan. Sibel knikte nogmaals en sloot kort haar ogen bij de geruststellingen van Liam. Het zou haar geen goed doen om nerveus het gesprek met haar zoon en zijn verloofde in te gaan. Het was van belang dat ze zeker van hun zaak over kwamen. De loyaliteit van de prinses naar haar familie was naar verwachting groot en dus zou ze op haar houding letten in haar bijzijn. Ze schudde vervolgens haar hoofd en drukte nog kort haar lippen op zijn wang. 'Dat komt wel goed. Daniela had alles al klaar gelegd. Waarom wacht je niet in de zitkamer voor het geval Silvester en zijn prinses eerder aankomen?' Het zou haar nog een rustig moment geven om haar gedachten te ordenen en een sceptische blik in de spiegel te werpen.