Vertrekken van Sibel, Liam en Muriel

Inanna was trots op haar zelf geweest dat ze zo zeker had gesproken. Het had echter allemaal geen zin: alle woorden die Silvester en zij spraken werden neergeslagen door het koningspaar. En hoe- Inanna had een hand vol schrik voor haar mond geslagen bij het horen van een celstraf. Silvester had haar weten te overtuigen dat de straf wel mee zou vallen of weggewuifd zou worden. Hier had ze echter niet op gerekend. Ze keek Silvester teneergeslagen aan en schudde haar hoofd. Ze kon helemaal niet nadenken over haar eigen taken of waar ze zouden wonen of wat de ouders van Silvester wel allemaal dachten terwijl ze nu wist hoe serieus de straf kon zijn. 'Fouten? Hoe kan je nou in een gevangenis belanden terwijl je niets fout hebt gedaan?' fluisterde ze vol onbegrip naar haar verloofde. 'Hoe is dat gerechtigheid? Dit is- dit is precies wat er met mijn vader is gebeurd!' Haar lip trilden en ze moest op de binnenkant van haar wang bijten om niet te huilen. Het was verdriet niet alleen om het lot van Silvester, maar ook om de toenemende mogelijkheid dat zij het Noorden los moest laten, wat Silvester ook beloofde. Maar ze kon geen tranen laten zien tegenover het koningspaar. Ze leunde uiteindelijk dus maar dichter naar Silvester toe en legde haar hand op zijn wang. 'Mijn vader heb ik nooit tijdens zijn straf kunnen steunen. Bij jou heb ik die kans wel. Ik zal jou daarom bij staan. Mijn taken in Tyrosh rennen niet weg.' Het maakte haar niet uit dat ze het koningspaar hiermee negeerde: ze zou uiteindelijk Silvester trouwen, niet de Koning of Koningin.

Liam voelde hoe hij gefrustreerd met zijn tanden knarste door elk woord dat er gezegd werd. Zijn vrouw was diplomatiek en begripvol naar hun zoon toe, maar hij bleef maar denken aan de potentiële functie van zijn verloofde in het Noorden. Hoe kan zijn zoon nou niet begrijpen dat ze het Noorden nooit konden vertrouwen? Hij wilde het wel uit schreeuwen. Toen de prinses dan ook met zijn zoon begon te fluisteren, kwam hij overeind en gebaarde hij dat zijn vrouw hem moest volgen. Op deze manier konden de twee wat privacy krijgen én kon hij zijn hart luchten bij zijn vrouw. Zo liep Liam naar de flessen drank toe en schonk hij een flink glas voor zichzelf vol. 'Dit wordt een ramp,' zei Liam op zachte toon, zodat enkel Sibel het zou horen. 'Dat meisje wil de macht in het Noorden, Silvester weet niet wat hij wil en de Noordelijke familie zal daardoor onze zoon in hun greep gaan krijgen. We weten allebei dat hij naar het Noorden zal rennen als hij eenmaal zijn straf heeft uitgezeten.' Liam nam een flinke slok van zijn drank en hield zijn zoon vanuit zijn ooghoeken in de gaten. 'Als we met de Noorderlingen in gesprek gaan, en Silvester kiest continu hun standpunt, dan hebben we niets meer in te brengen.'

'Op dit moment vindt de Raad, nog ikzelf, dat je een goede kandidaat zou zijn om aan de banden met het Noorden te werken, Silvester.' Sibel nam hierbij haar hand terug en zag hoe haar zoon worstelde met al deze informatie. Zijn verloofde was er ook flink van geschrokken en met enig medeleven bekeek ze het stel. Ze keek op toen haar man haar de zithoek uit wenkte en volgde hem naar de hoek van de kamer. Met een zucht hoorde ze zijn woorden aan. 'Ook als het jarenlang duurt voor hij naar Tyrosh kan? Dan kunnen we hem juist hier nog onderwijzen over de gevaren van het Noordelijke hof en de manieren waarop hij met het hof van Celine om kan gaan. Of, en dat prefereer ik, we laten hem zien dat hij hier een plek heeft en een rol. Dan trekt hij de prinses misschien alsnog hier naartoe.' Sibel legde een hand op Liams arm, hopelijk ook om hem te weerhouden nog meer van de wijn te drinken. Ze zag hem er met steeds meer tegenzin naar grijpen als hem iets dwars zat. 'Liam, als die twee echt zo serieus over elkaar zijn, dan zullen ze veel op het risico zetten om samen te blijven.' Bedenkelijk keek ze naar het paar. 'Misschien moeten we hen de aankondiging laten doen.

Silvester merkte dat de woorden van zijn moeder er hard in hakten. Hij wist dat hij veel te leren had, maar hij had op het vertrouwen van zijn ouders gehoopt. Zij zouden toch wel in zien dat hij dat echt kon? Maar zijn moeder had gelijk: hij moest aan zichzelf werken. Hij keek om naar Inanna toen ze tegen hem sprak, maar ontweek uiteindelijk haar blik en wreef over zijn voorhoofd. 'Als alle adel en het volk over Haudan horen, dan zal het niet meer eens uitmaken of ik nou wel of niet fout zat, ze zullen mij toch wel schuldig ondervinden.' Anders zouden de tegenstanders van zijn familie er wel flink voor zorgen dat hij afgeschetst werd als de foute prins. Zijn ogen schoten echter naar haar gezicht toen ze over haar vader begon en schudde direct zijn hoofd. 'Nee, Inanna, dit is niet hetzelfde. Je weet dat ik niet in Haudan hoorde te zijn en ik moet me daar op verantwoorden. Mijn beste vriend is daar verdomme bijna het slachtoffer van geworden, maar-' Hij stopte en pakte haar beide handen stevig vast. 'Mijn straf is niet jouw straf. Dit is gebeurd voor de verloving en dus is het mijn verantwoordelijkheid. Als jij dan niet jouw lessen in het Noorden blijft volgen, of jouw familie nu al moet opgeven, dan- dan is alles voor niets. Dan lopen we één lente of vier lentes, of wie weet hoe veel tijd, achter op iedereen. Ik werk hier aan mijzelf en zal iedere mogelijkheid om je te zien aangrijpen. De straf staat nog niet vast, er valt nog te onderhandelen.'

Inanna wreef langs haar ogen en schudde ongelovig haar hoofd. Het was onverstandig geweest van Silvester om naar Haudan te gaan en als ze er vanaf had geweten, had ze hem ook zeker tegengehouden. Maar het was toch niet qua ernst equivalent aan een celstraf? Of een verbod op het verlaten van Myr? Ze keek naar zijn ogen op en voelde hoe haar gezicht vertrok. 'Het voelt anders sterk hetzelfde,' wierp ze terug, maar op zachte toon. Hoe kon het dat eerst haar vader haar zo lang had verlaten en dat er nu ook een grote kans was dat ze Silvester jarenlang maar sporadisch zou zien? Het liefst zou ze gewoon opstaan en weglopen. Het allerliefste zou ze nog dit verrotte paleis willen verlaten met Silvester. Dan zouden hun families pas een spijt hebben van hun harde woorden. 'Als mijn ouders en tante erachter komen van jouw straf, dan- Ze blazen zo het hele huwelijk op. Mijn vader wordt woest als je met hem gaat wandelen, als hij je niet al eerder vindt.' Hoofdschuddend keek ze van Silvester weg. Hoe had ze zo naïef in de zitkamer kunnen zitten? 'Ik haat dit,' gaf ze zachtjes toe, terwijl ze zich afwendde van het koningspaar. 'Ik haat het dat we toestemming moeten vragen aan onze ouders en dat jij zo afhankelijk bent van de uitspraak van de raad en dat we- dat we niet gewoon simpel samen kunnen zijn.'

Liam wilde opnieuw met zijn mond naar het glas reiken, maar Sibel hield hem tegen. Hij wilde tegen stribbelen, maar zette uiteindelijk toch het glas maar weer op de dressoir neer. 'Ik zou een voorkeur hebben voor dat tweede plan,' mompelde Liam nors, al voelde hij ergens een sprankeltje hoop opborrelen. Muriel had een plek in zijn team gevonden, Willem trok juist meer naar het werk toe van zijn moeder. Uiteindelijk was Silvester ook een kind van hem en Sibel: hij moest toch ook wel een plek of passie gaan vinden in Myr? 'Ik kan hem opnieuw een kans geven in het leger, bijvoorbeeld,' mompelde Liam bedachtzaam, terwijl hij weer een blik op zijn zoon wierp. 'Maar als Silvester zijn plek hier vindt, de prinses uiteindelijk haar plek in het Noorden heeft gevonden, en wij hun de aankondiging hebben laten doen... Als die twee uiteindelijk hun huwelijk moeten of willen verbreken, dan breken we ook met het Noorden.' Liam vond het te ingewikkeld en wilde weer naar zijn glas reiken. Het liet hem de laatste tijd een stuk helderder denken. 'Als die twee ook maar flikken om 'risico' te nemen, dan vinden mijn mannen en vrouwen hun al snel genoeg. En dan stop ik Silvester eigenhandig in een cel.' Hij keerde zich weer om naar zijn vrouw en wreef langs haar arm. 'We moeten die optie dus zo onaantrekkelijk maken als maar kan. Anders dan zijn ze vannacht nog weg als dit gesprek niet een andere kant op gaat.'

'Het gaat er niet alleen om dat we hem een kans bieden. We moeten hem vertrouwen geven. Zeker omdat het wantrouwen zo groot is naar het Noorden.' Sibel had zo hier en daar navraag laten doen naar de prinses en hoe loyaal ze was aan de Landvrouwe en haar ouders, en de andere Islaïse vrouw die aan het hof rond liep. Het was misschien betekenisvol dat de prinses aan gaf dat ze dat op zou willen geven voor Silvester, maar ze wist ook dat het andersom niet zo gemakkelijk zou gaan. Celine Storm klampte zich ernstig vast aan haar enige hoop om in het Noorden een evenbeeld van haarzelf na te laten. 'We zullen het erg duidelijk moeten maken dat er geen verbreking van deze belofte mogelijk is. Sterker nog-' Sibel keek naar haar echtgenote toen ze zijn woorden weer overdacht. 'Misschien is een zo groot mogelijke aankondiging het beste, zeker als we het paar zo ver krijgen dat te doen voor we aan tafel hebben gezeten met haar familie. Dan hebben wij ons open gesteld voor deze mogelijkheid en zal het aan Celine Storm zijn om een bezwaar of breuk uit te leggen. Bovendien zal de straf van Silvester pas na het jubileum bepaald worden.' Het zou nog moeilijker zijn te pogen om de verloving te beëindigen als heel Tarth op hun bruiloft zat te wachten en het zou de druk opvoeren bij de Raad. Dit jubileum gaf juist aan dat de wil van het volk en hun interesse in het Koninklijk huis nog erg groot was, hoe graag Sibel dat inmiddels ook anders had gezien. Ze had daar zelf ook niet om gevraagd, maar de Raad wel. Zouden ze nu dan de bruiloft van deze generatie dwars zitten? Sibel had zo op Liam in willen praten, dat ze nu pas merkte dat Silvester op was gestaan en hun aandacht trok.

Silvester wreef geruststellend met zijn hand langs Inanna's arm, omdat hij steeds meer paniek van haar voelde komen. Hij dacht zelf inmiddels wel het ergste gehoord te hebben en merkte dat zijn eigen zenuwen verdwenen waren. Hier was hij uiteindelijk bang voor geweest en het was nu uitgekomen. Dat betekende dat hij het op de één of andere manier ook los kon laten. 'De Raad heeft het beleg over mijn straf uitgesteld tot na de festiviteiten. Ik heb dus nu nog de mogelijkheid mijn beste kant te laten zien, dat het me werkelijk spijt en ik het beter wil doen.' Hij wilde opperen dat haar familie niet af hoefde te weten van de straf die boven zijn hoofd hing, maar hij zou Inanna niet vragen zo tegen haar ouders of tante te liegen. Ze konden het echter wel duidelijk maken dat het nog af te wachten was wat de precieze straf zou zijn. 'Ik zal het er met jouw vader over hebben. Ik kan hem uitleggen dat ik weet dat ik misschien hier gehouden zal worden. Dat verandert niets van onze huidige situatie. We zullen alleen langer moeten wachten om echt te trouwen.' Silvester legde zuchtend een hand rond haar kin en liet haar zo naar hem kijken. 'Ik ook, echt. Maar we kunnen niet zo verbijsterd zijn dat dit een obstakel kan vormen.' Misschien waren ze beiden in hun geluk de afgelopen weken om bij elkaar te zijn vergeten hoe de echte wereld zou reageren. Silva bekeek Inanna met een trieste blik en gleed met zijn duim langs haar wang. Hij wist Goden nog aan toe niet wat hij wilde met zijn leven, behalve dat hij het met haar kon delen. Teder kuste hij haar wang en stond toen op. 'Moeder, vader,' begon hij luid terwijl hij zijn ouders stug aan keek. 'Ik ben niet van plan dit vertrek te verlaten zonder uw toestemming te krijgen. Mijn keuze om met Inanna te trouwen staat vast. Ze is de afgelopen lente mijn vertrouweling, mijn familie, geworden en ik kan daar geen afstand van doen. Ik hoop dat u mij steunt zoals u bij Muriel en Willem doet.' Hij noemde zijn broer net iets luider en rechtte zijn rug. Hij gaf alleen niet meer uitleg. Het zou genoeg moeten zijn Willem te noemen zonder zijn geheim prijs te geven aan Inanna, maar in deze situatie wist Silva niet of zijn broer hem meer betekende dan zijn verloofde.

Inanna leunde tegen haar vriend aan en voelde hoe ze moe werd van het gepieker en de stress. Het maakte haar op de een of andere manier ijzig gefocust op alles wat er om haar heen gebeurde. De Koning en Koningin stonden nog steeds in de hoek met elkaar te smoezen. De bedienden bevonden zich verspreid in de kamer, terwijl ze een strak gezicht trokken om geen emotie te laten zien. Het Koningspaar zou ze vast erg goed vertrouwen. Ze keek Silvester pas weer aan toen hij haar kin vast pakte en zo hun gezichten naar elkaar toe draaide. 'Ik kan je helpen om goed over te komen. Daar hebben we genoeg kansen voor tijdens de festiviteiten,' bood Inanna aan, terwijl ze ietwat meer zekerheid weer begon te voelen. Een trouwe man met een verloofde kwam beter over dan een rokkenjager. 'En- en laten we maar nog niet tegen mijn familie beginnen over de straf. Wat je ook gaat zeggen, ze worden werkelijk waar woest.' Ze glimlachte na zijn kus, maar keek vervolgens verrast op toen Silvester voor zijn ouders ging staan en hun stug aansprak. De woorden raakten haar diep. Ze had nooit durven dromen dat een man zo over haar zou spreken en dat iemand zo voor haar zou vechten. Dat deed haar erg veel. Het liet haar ook naar Silvesters hand reiken en deze stevig vast pakken, terwijl ze afwachtend het Koningspaar aan keek.

Liam leunde tegen de dressoir aan en hield zijn vrouw en zoon tegelijkertijd in zijn ooghoeken in de gaten. Kansen, kansen, hij had er zoveel aan zijn zoon gegeven en elke keer verpeste hij het. Vertrouwen, echter...  Langzaam knikte hij als teken van begrip op de woorden van zijn vrouw. 'Hij lijkt volwassener te zijn geworden,' moest ook Liam toe geven, al moest hij bekennen dat hij nog steeds moeite had met het feit dat Silvester geen doel had in het leven. In tegenstelling tot zijn broer en zus. Silva kon niet op zijn luie reet gaan zitten. 'Hij vindt onze mening nog belangrijker dan Muriel en Willem doen,' merkte Liam op. Liams ogen gleden vervolgens volledig en nieuwsgierig naar zijn vrouw tijdens haar voorstel. Hij kon het omhoog trekken van één mondhoek tot glimlach niet tegen houden. 'Dat kan zeker werken,' reageerde hij tevreden. 'De bal ligt dan bij hen. Als we ervoor zorgen dat we ook het verblijf hier in Myr zo aantrekkelijk mogen maken voor zowel Silvester als de prinses, dan kan het meisje ook nog eens goed op haar ouders in praten. Laten we voorstellen dat ze bij het grote bal-' Op hetzelfde moment werd Liam onderbroken door zijn eigen zoon en ietwat geïrriteerd draaide hij zich naar het jonge paar om. Zijn hand had hij weer op Sibels rug gelegd. Geamuseerd luisterde hij naar de woorden van Silvester. Maakte hij nou werkelijk de vergelijking met zijn broer en zus? Zijn broer en zus die wisten wat ze wilden in het leven en ook hun eigen fouten konden opruimen. Nadat hij een blik op zijn vrouw wierp, begon hij te praten: 'Laat dit dan het goede nieuws zijn waardoor je niet de hele nacht naast ons bed te hoeven blijven staan.' Hij keek zijn vrouw aan voor goedkeuring en sprak vervolgens door. 'We hebben alle intentie om onze goedkeuring uit te spreken voor jullie huwelijk. Jullie liefde en loyaliteit naar elkaar is ons duidelijk geworden. Daarbij, Silvester, vertrouwen we erop dat jij je uitmuntend zal gedragen de komende periode en dat je jouw verloofde op handen zult dragen. Neem een voorbeeld aan jouw zus en broer. Ik wil dat jij haar alle schoonheid van de stad en het paleis laat zien.' Hij keek even naar zijn vrouw om aan te geven dat ze het van hem over kon nemen.

Sibel knikte langzaam en voelde dat ze zekerder van haar zaak werd. Dit zou de oplossing moeten zijn voor nu. De Raad en de familie van Inanna zouden er maar genoegen mee hebben. Als zij als Koning en Koningin besloten dit met het volk te vieren, dan zou er zoals ze al gezegd hadden inderdaad geen weg meer terug zijn en daar konden zij nu op in spelen. Sibel voelde de steunende hand van Liam op haar rug terwijl ze met ingehouden adem Silvester's woorden in zich op nam. Ze nam geïntrigeerd in zich op hoe hij zo voor zijn keuze voor deze vrouw op stond, maar zijn laatste woorden bezorgden een rilling die over haar rug kroop. Zou zijn loyaliteit aan de jonge prinses toch ook kunnen betekenen dat hij zich tegen zijn eigen familie kon keren? Sibel had geen tijd om er op te reageren omdat haar echtgenote het woord nam. Hij wist op meer subtiele wijze het nieuws te delen dan ze zelf gekund zou hebben. 'Het lijkt ons bovendien geen goed idee jullie verloving nog langer geheim te houden. Dus, Silvester, staan we ook toe dat dit aangekondigd wordt op het openingsfeest. Dan kunnen we daarna aan tafel gaan met uw familie, prinses.' Sibel's ogen bleven kort op de vriendin van Silva hangen. Bedoelde haar zoon meer met zijn gepassioneerde woorden? Zou hij haar verteld kunnen hebben over Roman of over Muriel en de dubbelrol die ze vaak speelde net zoals haar vader? Waar zou die informatie via haar nog meer terecht kunnen komen? Bij wie? Ze moesten er dan inderdaad maar voor zorgen dat Silvester zijn vertrouwen in hen terug vond, was niet het niet enkel en alleen omdat hij hun zoon was, dan wel om politieke risico's te vermijden. 'Dit zal de moeilijkheden van de verbintenis niet direct glad strijken, maar de komende festiviteiten zullen een mogelijkheid bieden om een publiek, bestaande uit heel Tarth, voor te stellen aan een verbeterde prins en zijn voortreffelijke verloofde.' De taak van Silvester mocht hem maar duidelijk zijn. Hij zou een geliefde dreigen te verliezen als hij dit fout deed.

Silvester had niet kunnen voorspellen hoe zijn ouders nu zouden reageren op zijn standvastigheid. Het was hem in ieder geval duidelijk dat hij voet bij stuk zou houden, maar hij had al vaker gemerkt dat zijn familie dat niet altijd serieus nam. Dat er überhaupt iets positief uit zijn vaders mond kwam verbaasde hem. Hij had het idee dat het gefluister tussen de Koning en Koningin alleen maar iets slechts in kon houden. Silvester kneep in Inanna's hand terwijl zijn moeder het besluit verder uitlegde. Wat er ook besloten zou zijn, het kon nooit een makkelijk antwoord inhouden. Dat was dit ook niet. Dat merkte hij wel aan de manier waarop zijn ouders benadrukten dat hij een rol te vervullen had tijdens de festiviteiten. 'Ik zal niet anders dan mij als de verbeterde prins gedragen. Inanna verdient niet anders dan een ideale verloofde en een warm welkom in deze stad en van de familie,' herhaalde Silva al snel de woordkeuze van zijn moeder. Het laatste voegde hij toe om even snel zijn eerdere woorden over Willem en Muriel terug in te slikken. Hij wist niet hoe veel zijn ouders, noch Inanna, begrepen hadden van de mogelijke woorden die hij in zijn mond had gehad. Maar hij moest daar nu erg zorgvuldig mee overweg gaan. 'U zult geen spijt hebben ons deze kans te geven,' stelde Silvester terwijl hij formeel zijn hoofd liet zakken. Hij begreep ook dat ze hem zo een mogelijkheid gaven om misschien de Raad van idee te doen veranderen over de ernst van zijn straf. Die druk voelde hij meteen. Ook omdat dit voorstel in hield dat Inanna het niet meer eerst echt met haar familie kon overleggen. Silvester zei dan ook niet meteen iets, maar keek naar zijn prinses en wachtte af wat zij zou zeggen. Het kon voor haar ook niet makkelijk zijn gevraagd te worden deze keuze te maken zonder haar familie de kans te hebben te geven in haar voordeel te onderhandelen.

De woorden van de Koning, Koningin en Silvester gingen als een waas langs haar heen. Stelden de ouders van Silvester nou voor wat ze werkelijk dacht? Inanna opende haar mond om iets te zeggen. Ze wist alleen niet goed wat. Ze was in pure verbazing beland. Als ze begon over haar familie en hoe ze eerst ingelicht moesten worden, dan zou het Koningspaar wellicht denken dat ze toch niet zo loyaal naar Silvester toe was als ze eerder had gezegd. Als ze echter in zou stemmen met het plan, dan zou ze een flink hartig woordje met haar tante moeten spreken. Ze wist nu al dat Diane haar een leeghoofd zou noemen. Een snelle aankondiging zou betekenen dat de Alba's de regie in handen zouden houden. Soms dacht Inanna dat het een illusie was om te denken dat ze ooit zelf de regie over haar leven zou hebben. Maar als ze nu niet mee speelde, dan zou ze haar eigen ramen in slaan. Uiteindelijk besloot ze om haar emotie ver weg te duwen en haar woede te verhullen door op te springen om Silvester om de nek te vliegen. Vervolgens pakte ze zijn gezicht vast en kuste ze hem. Nadat ze nog haar armen om Silvester nek had liggen, keek ze met een glunderende glimlach naar het Koningspaar. 'Ik kan niet wachten om dit nieuws met mijn familie te delen over uw goedkeuring en ze te vertellen dat we zo'n mooi en genereus aanbod hebben gekregen over de aankondiging,' zei ze onschuldig, waarna ze weer Silvester op zijn wang kuste. 'Ze zullen vast mee willen denken.' Ondertussen schreeuwde alles in haar lichaam dat dit onterecht en oneerlijk was. Haar ouders en tante hadden zo netjes en geduldig aangeboden om aan tafel te gaan zitten. Silvester was onthaald als een nieuw familielid. En dan kreeg ze dít als dank? Inanna balde haar vuisten in de stof van Silvesters blouse en hield maar met moeite haar trillende mondhoeken omhoog in een glimlach. Ze kon enkel in haar hoofd bidden dat Silvester snel een einde aan dit toneelstuk zou maken, anders dan was zij zo weg.

Liam luisterde tevreden naar de woorden van zijn echtgenote, terwijl hij de blikken van zijn zoon en de prinses scherp in de gaten hield. Het was een geniale move van zijn vrouw geweest: er was nu geen weg meer terug. De prinses kon haar hand niet verspelen op dit moment en hun zoon moest er ook in mee gaan om überhaupt nog een kans te maken om zijn straf te versoepelen naar de Raad toe. Het feit dat ze een woeste Noordelijke familie voor hun deur zouden hebben was een zaak voor later. Liam kon het erop gooien dat ze te druk waren om ze te verwelkomen. En Diane- Kort slikte hij. Hij zou de wachters voor de komende dagen verdubbelen rondom zijn vrouw. En dan was het puur een kwestie van wachten tot ze een keer zou verschijnen. Toen Liam de verrukking op het gezicht zag van de prinses wilde hij hun feliciteren, maar de met zuur doordrenkte woorden ontgingen hem niet. Het was net alsof Diane tegen hem had gesproken. Het bracht hem voor enkele seconden uit zijn doen. 'Het is een buitenkans om zo zowel de aanwezige gasten als het volk toe te spreken. Ik kan mij niet voorstellen dat jouw familie daar niet mee eens zouden zijn,' zei Liam op zijn gewoonlijke hartige manier. 'Daarbij spat de liefde van jullie af. Het zal niet lang meer geheim blijven. Dit is de kans om het heft in eigen handen te houden, niet waar, Silvester?' Hij keek zijn zoon even aan en glimlachte vervolgens. 'Wij zijn trots op je, zowel voor jouw daden rondom het redden van jouw vriend, als het feit dat je jouw verloofde zo goed behandelt. Ik vertrouw er volledig op dat het gaat lukken om iedereen, inclusief de Raad, versteld te laten staan tijdens de festiviteiten.' Hij kon enkel hopen dat door het leggen van het vertrouwen bij Silvester dat hij zijn verloofde om kon praten. 'Dit vraagt om een toost.' Hij gebaarde de bedienden dichterbij te komen om hun glazen in te schenken.

Voor een tel dacht Silvester dat Inanna deze kans alsnog niet aan zou nemen, dat ze niet in zou stemmen met de manier waarop ze haar eigen familie zou moeten misleiden. Hij zou het haar niet kwalijk nemen. Misschien had hij zelf nu feller moeten zijn, maar hij durfde om niets meer te vragen. Silva werd echter verrast doordat zijn vriendin plots op sprong en haar armen om hem heen gooide. Hij ving haar lachend op en liet zich kussen voor hij opgelucht en tevreden zich naar zijn ouders keerde. De woorden van Inanna gingen langs hem heen, vooral omdat zijn vader er met hartelijke woorden op reageerde. De glimlach die hij hem gaf en wat hij daarna zei- Silvester wist even niet of het alle spanning was die zich nu al wekenlang opgebouwd had of iets anders, maar hij moest goed zijn best doen zijn emoties tegen te houden. Hij was blij dat hij Inanna niet plots kwijt was, dat zijn straf nog niet vastgesteld stond en hij was extatisch dat hij van zijn ouders nog een kans kreeg om zichzelf te bewijzen. Silva had zijn arm om Inanna's middel heen gelegd en liet zijn glas bij schenken. Aangespoord door de toost van zijn moeder hief hij zijn glas kort op en grijnsde zo breed naar het Koninklijk paar voor hij zijn verloofde, nu écht, kuste.

Sibel had zich op prinses Inanna willen richten om haar reactie scherp in de gaten te houden. Het was een interessante keuze dat ze zo in haar enthousiasme op leek te gaan. Als ze net wat sneller was geweest, had Sibel misschien heel haar vertoning geloofd. Het verraste haar echter dat Silvester er in mee ging en hem de spannings ontging. Hij zei niet eens iets, maar ze kon zien dat haar jongen tien kilo's lichter was. Ze moest glimlachen bij het zien van zijn jongensachtige grijns. Die herkenbare lach gaf haar ook enig medelijden. Hij zou, net zo goed als zijn prinses, de klap op moeten vangen van de Landvrouwe en haar 'familie'. Er stonden hem geen makkelijke weken te wachten. Sibel zag dat haar glas gevuld werd en nam toen het woord over van Liam. 'Ik zou graag willen toosten op dit prachtige koppel en de mooie liefde die jullie voor elkaar hebben. Ik hoop dat u ons toestaat u te verwelkomen in onze familie. Ik geloof dat ik ook voor mijzelf en mijn man mag spreken dat we er naar uit kijken jullie samen te zien groeien en onze familie zo uit te breiden. Onze felicitaties.' Ze glimlachte nog kort voor ze een slok nam en toen een bediende haar glas weg liet zetten. Sibel stapte vervolgens op haar zoon af en nam een moment om hem een kus op zijn wang te drukken en hem kort, en fluisterend, een hart onder de riem te steken. Daarna liet ze hem los om een hand op Inanna's arm te leggen. 'Ik kijk er ook naar uit u beter te leren kennen, prinses. Ik hoop dat we samen mijn zoon zullen steunen waar hij dat nodig heeft.' Ze glimlachte kort terwijl haar ogen nieuwsgierig over het gezicht van de prinses gleden. Ze was benieuwd wat ze uit zou vinden als ze deze jongedame inderdaad beter leerde kennen. 'Helaas roept het werk mij weer, maar ik hoop snel meer te bespreken over deze verloving en het huwelijk. Chaol Alano, mijn raadgever, zal later een bericht brengen om Landvrouwe Storm en uw ouders in te lichten van dit besluit.' Ze liet hierbij de prinses los en vroeg haar bediening om Chaol alvast naar haar werkkamer te sturen.

Inanna moest moeite doen om haar gezicht in de plooi te houden en de emotie van verrukking over te laten komen op het koningspaar. De hartelijke, maar vast ongemeende woorden van de Koning gingen langs haar heen. Zelfs de kus van Silvester, waar ze normaal gesproken zo van zou genieten, voelde nu leeg aan. Ze hief haar glas en glimlachte dankbaar naar de man en vrouw. 'Ik wil u beiden bedanken voor uw hartelijke woorden,' loog Inanna, waarna ze ook Silvester aan keek. Deze woorden zouden echter niet gelogen zijn. 'En ik wil jou bedanken voor jouw liefde, mijn Oceaan. Ik kijk uit naar onze toekomst samen.' Ver weg van dit slangennest. Inanna kon niet horen wat de Koningin vervolgens tegen Silvester zei, maar ze kon er iets bij bedenken. Inanna verstijfde vervolgens bij het voelen van de hand van de Koningin op haar arm. Ongelovig keek ze toe hoe de Koningin woord voor woord uit haar keel kreeg. Men had de Koningin altijd geprezen haar voor haar altijd rationele en redelijke beslissingen. Inanna had nooit kunnen denken dat het Koningspaar desondanks zo- zo konden spelen met de levens van anderen. 'Het is niet nodig om Chaol Alano te sturen,' onderbrak Inanna de Koningin, wat haar ondanks haar woede toch een gegeneerde blos op haar wangen gaf. Ze moest de neiging om de hand van de Koningin af te schudden onderdrukken. 'Ik ga rechtstreeks naar mijn ouders en tante toe om dit prachtige nieuws te delen.' Ze pakte Silvesters hand vast en keek hem afwachtend aan. 'Kom jij met mij mee?' vroeg ze hoopvol. Het kon natuurlijk ook zijn dat hij bij zijn ouders zou blijven. Wie weet wat ze hem allemaal toe zouden fluisteren.

Silva genoot nu eindelijk van de uitstekende wijn die zijn vader waarschijnlijk uit had gekozen voor dit moment. Met een glimlach ontving hij ook de felicitaties en de zoete woorden van Inanna. Tot zijn verbazing merkte hij toen ook dat zijn moeder toenadering zocht. Hij had haar gemist, wat hij ook anderen gezegd had. Hij kon ook niet anders dan net wat rechter gaan staan toen ze haar vertrouwen in hem uitsprak en zacht de woorden deelde die hij al vaak van haar had gehoord. Het was een zin uit een verhaaltje waarmee zijn moeder hem en zijn broer regelmatig mee in slaap had geholpen. Het was gebaseerd op een mythe die de stam van zijn grootmoeder al jarenlang overdroeg aan hun kinderen. Silva bedankte zijn moeder kort en voelde toen Inanna's hand. Pas toen ze tegen zijn moeder in ging wat betreft het bekendmaken van het bericht, merkte Silva de spanning weer op. Hij wist dat zijn moeder liever zelf de berichtgeving onder controle en officieel hield. Het was te riskant dat ze nu haar familie opzochten zonder dat er iets op papier stond. Al was er maar een uur of twee, dat was genoeg voor Celine Storm om met een weerwoord te komen óf om uit te vinden dat hem een straf te wachten stond. 'Moeder, laat mij en prinses Inanna het bericht naar haar familie brengen zodra Chaol het opgesteld heeft,' stelde hij vlug voor, voordat zijn ouders het aanbod van Inanna hard af zouden slaan. Hij kneep kort in Inanna's hand en knikte naar zijn moeder toen ze dat goedkeurde, zolang Chaol hen zou vergezellen. Hij vond dat geen slecht idee. Het zou hem namelijk ook de kans geven de man om advies te vragen en hopelijk kon hij hem overtuigen hem het bericht te laten zien. 'Dan wachten we in mijn vertrekken tot Chaol ons begeleidt naar Inanna's familie.'

Inanna hield haar act op en bleef glimlachen naar de Koningin, ondanks de tergende woorden over de adviseur. Wie dacht ze wel dat ze was om haar rond te commanderen wat ze moest doen? Silvester was het misschien niet gewend, maar Inanna zou niet mee doen met deze poppenkast. Haar moeder had haar weinig geleerd, maar er was één les die ze nooit zou vergeten en dat was dat je nooit via de spelregels van anderen moest spelen. Zowel haar moeder als haar vader waren vrij gebroken uit hun verstikkende families en Inanna zou er nu niet in eentje gaan belanden. 'Nogmaals dank voor jullie hartelijke onthaal,' glimlachte Inanna, terwijl ze al Silvester zo tactisch mogelijk richting de uitgang duwde, 'en ik kan niet wachten op de aankondiging.' De Koningin verdween met de Koning in haar werkkamer en Silvester en zij werden door de bedienden naar de gang gebracht. Toen ze nauwelijks nog een stap uit de vertrekken had gezet, pakte Inanna haar rokken in haar handen vast en begon ze van Silvester weg te lopen. Ze liep echter niet de richting op naar Silvesters vertrekken, maar juist naar die van haar vader. Er was geen haar op haar hoofd dat zou wachten op die zogenaamde adviseur van de Koningin. Toen ze dacht te horen dat iemand haar volgde, versnelde ze haar stappen en liep ze haastig de gang door zonder om te kijken.

Silva merkte dat het afscheid nu wel erg snel gebeurde en voor hij het wist verdwenen zijn ouders al en stond hij met Inanna buiten de vertrekken. Bij het dicht vallen van de deur, zuchtte hij opgelucht en wilde zich naar zijn verloofde keren. Verbaasd keek hij echter toe hoe ze plots van hem weg liep en zo volgde hij haar dus maar. Het was hem ook geen verrassing dat ze dit door moesten praten. Toen het er op leek dat ze juist sneller ging lopen en een enkele tegenligger hen met nieuwsgierige blikken na keek, bleef Silvester met een frons in de gang staan. Hij kon niet achter haar aan gaan rennen. Gelukkig kende hij het paleis, en de tuinen, beter dan Inanna. Silva opende één van de tuindeuren en liep zo gehaast tussen de struiken en perfecte bloemenperkjes heen om een andere toegang tot de lange gangen te vinden. Zo eindigde hij vóór zijn verloofde. 'Inanna,' zei hij stug en hield een hand op. Het leek hem geen goed idee haar vast te proberen houden. Niet nu. Haar gezicht stond op onweer. 'Je kunt zo niet naar je familie,' begon Silvester voorzichtig.

Silva werd weer verrast toen Inanna hem plots een hoek in trok, maar hij was blij dat ze naar hem wilde luisteren. 'Inanna,' begon hij met een zucht, maar wist even niet hoe hij verder moest. Hij wilde zijn woorden overdenken, maar had daar nu ook niet de tijd voor. 'Omdat ze je dan hoogstwaarschijnlijk zullen vragen om de verloving te verbreken.' Silvester keek op naar zijn vriendin en ontmoette haar blik. Zijn ouders hadden het niet makkelijk voor hen gemaakt, dat begreep hij ook wel. En hij moest toegeven dat ze vooral op zijn wil om iets goed te maken in speelden. 'Wat wil je ze vertellen? Als je uit legt dat ze de verloving alleen toestaan als we het publiek bekend maken zonder dat jouw familie een bespreking heeft gehad dan zullen ze vragen waarom. Je kan dit niet uitleggen zonder dat je moet vertellen dat het deels mijn straf is die mijn ouders hopen te vermijden. Je zei het daarstraks zelf ook, dat jouw familie dan het huwelijk af zal blazen.' Silvester keek afwachtend naar Inanna. 'En als je dat weg laat, dan komt jouw tante er toch wel achter. Ze zullen weten dat er iets verborgen gehouden wordt.' Was dat wat ze nu wilden? Dat alles boven tafel kwam nog voor ze volle toestemming hadden om te trouwen? Dan zouden ze net zo goed misschien nog lenteslang bezig zijn om hun families te overtuigen dat ze samen wilden zijn en misschien was het op dat moment wel nutteloos.

Inanna keek Silvester scherp aan na het benoemen dat haar ouders niet meer achter de verloving zouden staan. Natuurlijk zouden haar ouders en tante de woorden en daden van het Koningspaar sterk bekritiseren, maar ze geloofde niet dat ze daadwerkelijk over zouden gaan tot een ontbinding van hun verloving. 'Ik wil ze de waarheid vertellen,' reageerde Inanna met over elkaar geslagen armen. 'Natuurlijk zullen ze vragen stellen. Maar wat jouw ouders aan ons vragen, dat is-' Ze schudde teleurgesteld haar hoofd en draaide zich van Silvester weg om door het raam naar de tuin te kijken. Ze had nog steeds buikpijn door de ontmoeting met de Koning en Koningin. 'Jouw ouders willen simpelweg niet naar dat jij met mij meegaat naar het Noorden. Daar gaat dit allemaal om! Deze hele aankondiging zonder weten van mijn ouders zorgt ervoor dat mijn ouders aan zet zijn om te reageren en te kiezen of ze het huwelijk willen voortzetten of niet. Jouw ouders hoeven er niet eens achter te staan als ze toch al weten dat mijn ouders het zullen verbreken!' Ze had haar hand op het glazen raam gelegd en keek via de weerspiegeling naar haar verloofde. 'Ik wil met je trouwen. Maar ik kan niet alles doen wat jouw ouders zeggen voor de rest van mijn leven, puur omdat ze het land regeren. Mijn familie zal ook woest zijn als ik ze nu niets zal vertellen en de aankondiging zonder hun weten doe.'

Silvester keek met een zucht naar zijn voeten toen hij het weerwoord van Inanna hoorde. Hij hoorde de strijd in haar stem en deed zijn best zich in te denken waar dat vandaan kwam. Natuurlijk hechtte ze veel waarde aan haar familie en aan de toekomst die ze in Tyrosh had als Landvrouwe, dat bewonderde Silva ook erg. Aan de andere kant kon hij niet anders dan voelen dat ze dus alsnog niet bereid was te trouwen als zij iets in moest leveren van haar leven. 'We wisten dat dit een probleem zou vormen en ik heb je beloofd dat ik zal proberen op mijn ouders in te praten om me naar Tyrosh te laten gaan, maar- Ik weet niet of dat direct effect zal hebben. Niet terwijl ik nog een straf op me heb wachten en terwijl ze me amper nog vertrouwen ook maar iets goed te doen.' Silvester keek toe hoe Inanna zich van hem weg keerde. Hij stopte zijn handen, die inmiddels weer jeukten als een gek, in zijn broekzakken. 'We hoeven niet alles te doen wat ze zeggen, maar ze zijn nou eenmaal de Koningin en Koning,' reageerde Silva enigszins stuurs. 'En ze zijn mijn ouders,' voegde hij nog zachter toe. Silvester had wel degelijk gevoeld dat hij steun zou krijgen als hij het op deze manier aan zou pakken. Hij geloofde dat ze het beste met hem voor hadden, maar dat had zich niet per se uitgebreid naar zijn verloofde. Hield hij zichzelf voor de gek door te denken dat zijn ouders dit voornamelijk voor hem deden? Silva wist niet welke gedachte hij het voortouw moest laten nemen. 'Hoe zie je dit anders voor je? Wat kunnen we nu doen zonder dat één van onze families de controle overneemt? Ik wil best langer wachten met de aankondiging, maar dan- dan zal mijn straf wellicht bepalen wat onze mogelijkheden zijn.'

Inanna begreep niet hoe Silvester zo kalm was na alles wat uitgesproken was door zijn ouders. Werd hij er niet gek van dat hij zo beïnvloed werd door zijn vader en moeder? Hoe erg ze de touwtjes over zijn leven in handen hadden? Ze had zich weer omgedraaid en streek met haar hand geruststellend langs Silvesters arm. ‘We moeten alles er aan doen om de straf te kunnen ontlopen of deze soepeler te laten worden,’ stemde Inanna onmiddellijk is, ‘maar-‘ Ze wist dat ze niets zou bereiken als ze verder het Koningspaar zou bekritiseren. Ze waren het er gelukkig allemaal over eens dat Silvester in een goed daglicht moest staan de komende tijd. Een huwelijk zou daar natuurlijk aan bijdragen. Inanna had haar handen op Silvesters wangen gelegd en zo keek ze haar verloofde enkele seconden aandachtig aan. Zou ze het risico durven of willen lopen dat hun huwelijk wellicht helemaal niet door ging? Zou dat de toorn van haar familie waard zijn? Haar tante was slim, en Diane al helemaal: ze zouden wel een oplossing vinden. ‘Ik houd van je en ik wil je nooit kwijt,’ gaf ze toe, terwijl ze terug dacht aan haar emoties al die dagen eerder als ze eraan dacht dat ze zou trouwen met deze man. Ze had op wolken geleefd. Hij kon er ook niets aan doen dat zijn ouders…. zo waren. ’Ik zal de aankondiging met jou doen. Maar- Blijf dan alsjeblieft bij mij als ik mijn ouders en tante dan weer spreek. En andersom, laat jouw ouders ook alsjeblieft niet op jou inpraten zonder dat ik erbij ben. We kunnen niet meer zo onvoorbereid of overdonderd een gesprek met onze ouders in gaan.’