De Werkkamer van de Koning

Het zat Sibel flink dwars dat Liam haar vraag niet beantwoordde. Had hij dus inderdaad al langer geweten dat Diane terug in Tarth was en had dat niet met haar gedeeld? Betekende dit dat ze beiden informatie voor elkaar verborgen hadden gehouden? En was het voor Liam een even bewuste keuze geweest als voor Sibel. Ze had geweten dat ze haar echtgenoot niet op de hoogte zou stellen over haar correspondentie met het Islaise Koninklijke paar als hij er niet om vroeg. Ze had beredeneerd dat dat makkelijker zou zijn. Uiteindelijk zou Liam het ook opgeven om naar Diane te blijven zoeken of wellicht zou haar gevangenschap aangekondigd worden. Sibel was zo verzonken in haar eigen gedachten, dat ze maar half hoorde wat Liam had gezegd. Ze keek echter nerveus toe hoe hij zijn wapenrusting om bond. Ongelovig bleef ze op haar plek staan. 'Liam,' probeerde ze om zijn aandacht en blik te grijpen. 'Waar heb je het over?' vroeg ze enigszins naief ook al wist ze precies waar hij op doelde. Toen hij de kinderen noemde, kwam ze echter pas los van haar plek en stapte op hem af. 'Waag het niet, William Halley.' Ze had zijn arm vast gepakt zodat hij de laatste armbeschermer niet vast kon gespen. 'Denk er niet aan om deze kamer te verlaten en jouw eigen leven te riskeren zonder dit eerst uit te praten met je vrouw.' Haar stem was fel en urgent. Ze wilde niet accepteren dat hij zo iets riskants zou ondernemen nu. Wat Liam ook in zijn hoofd had gehaald, dit was geen oplossing voor het probleem dat ontstaan was tussen hen. Sibel liet haar blik naar de vloer glijden terwijl ze ook Liams andere hand zocht. 'Het spijt me dat ik dit niet met je besproken heb en dat ik je wellicht niet vertrouwde met Diane.'

Liam stopte pas met het aantrekken van zijn uitrusting bij de aanraking van zijn vrouw. Hij probeerde in eerste instantie zijn arm weg te trekken, zodat hij de armbeschermer om kon doen, maar ze hield hem te stevig vast. Met een gefrustreerde blik keek hij zijn vrouw aan, maar haar woorden lieten hem wel degelijk pauzeren in zijn handelingen. Hij sloot zijn ogen bij het verstrengelen van hun andere handen en vermoeid liet hij zijn hoofd hangen. 'Ze verdenkt jou,' zuchtte hij, 'en ze weet dat ik er niets van af wist. Dat je zonder mijn weten gehandeld hebt. Misschien is dat maar beter dan dat ze denkt dat we gezamenlijk haar executie hebben bekokstoofd. Ze zal door mijn...' Hij fronste bedachtzaam. 'Ze zal mij niet als vijand willen. En dat gebeurt wel als ze iets met jou of de kinderen uithaalt.' Hij keek naar hun verstrengelde handen en vervolgens naar Sibels gezicht. 'Ik vraag het me af of het je spijt, mijn lief,' zei hij uiteindelijk zonder daar enige emotie aan te binden. 'Wie van mijn spionnen heeft voor jou gewerkt?' vroeg hij uiteindelijk stilletjes met een ernstige blik op zijn vrouw. 'Was het er één of meerdere? Zijn ze nu loyaal naar jou of naar mij toe?'

Sibel was opgelucht dat ze haar man tegen had kunnen houden. Het zou niet geheel vreemd zijn als hij toch liever iets gedaan had, dan dit nu met haar uitpraten. Het voelde voor haar enkel dat ze hem wel moest stoppen nu. De situatie had alleen maar slechter uit kunnen pakken als hij weggelopen was. Sibel knikte langzaam. 'Maar ze kan niets met de kinderen uithalen. Er zat misschien een fout in jouw bewaking, maar we weten beiden dat de kinderen geen gaten in hun bescherming hebben. Noch lijkt het er tot nu toe op of ze dat geprobeerd heeft.' Sibel wist niet goed hoe ze duidelijk kon maken dat het niet direct haar gezin was waar ze zich zorgen om maakte of haarzelf, maar juist Liam en hoe Diane op hem in leek te kunnen spelen. Ze zuchtte dan ook diep na de rake opmerking van haar man. 'Nee, het spijt me inderdaad niet. Je zou me tegen hebben gehouden en uiteindelijk was dit het proberen waard. Ik had het je alleen achteraf wel moeten vertellen voor je er zo zelf achter kwam.' Sibel streek met haar duim over Liams huid om hem gerust te stellen. 'Jouw netwerk is niet gecompromitteerd. Kain heeft me geholpen en je weet dat zijn loyaliteit altijd bij ons beiden heeft gelegen. Neem het hem dus alsjeblieft niet kwalijk dat hij dit voor mij heeft gedaan. Het vergde wat overredingskracht, vooral omdat hij niet met zijn collega's samen kon werken.' Ze begreep dat Liam hier bezorgd om was, maar het frustreerde haar ook enigszins te horen hoe hij de vraag stelde. Er zou weinig verschil moeten zijn tussen hen. Ze besloot het echter niet op te brengen en liet de handen van haar echtgenoot los om de hare op zijn wangen te leggen. 'Kunnen we nu bij de tweeling gaan kijken? Muriel zal al naar de vertrekken gebracht zijn.'

Liam twijfelde in eerste instantie of hij toch niet achter Diane aan moest gaan, maar knikte uiteindelijk instemmend op de vraag van zijn vrouw. Hij wist dat een besluit om niet naar zijn kinderen te gaan wellicht opnieuw wrijving tussen hun zou geven. En daarentegen wilde hij Diane niet de voldoening geven dat ze wist dat hij achter haar aan had gezeten, maar haar wellicht niet te pakken kreeg. In plaats nog langer aan de vrouw te denken boog hij zich voorover en drukte hij een verontschuldigende kus op Sibels lippen. 'Kom, dan gaan we naar de kinderen toe,' zei hij, waarna hij haar hand pakte en zo de werkkamer verlieten.