Offerfeest - de grote hal

Indra keek opzij naar de Koning en knikte kort. 'Vroeger of later,' stemde ze met hem in. Het kwam er zachter uit dan ze van zichzelf verwacht had. Sinds ze uit het kamp vertrokken was, was het pas echt tot haar doorgedrongen wat voor beslissing ze had gemaakt. Het zou nog even duren voor ze het aan kondigde, maar ze had het inmiddels al met Gael besproken. Dat had ze ook expres gedaan. Haar partner zou het niet toe laten dat ze nu nog terug zou krabbelen en nog een paar jaar door bleef gaan. 'Je zou Matheo Barnes je dank moeten uiten dat hij het leven van jouw zoon heeft gered. Bovendien mag je jouw jongen ook wel wat bewondering tonen dat hij zijn vriend koste wat het kost terug naar Haudan heeft gekregen.' Indra dacht niet dat hij deze reactie van haar zou verwachten, maar ze wist zelf heel goed hoe het was om in de wildernis gewond te raken of een gewonde mee te moeten dragen. Dan stond je er pas echt alleen voor en daar hadden titels en taken nog maar weinig verschil gemaakt. 'De grenzen zijn bovendien al langer een zwak punt. De prins heeft een fout gemaakt en het was een idioot plan, maar uiteindelijk ligt de schuld van die fout ook bij het onbekwame handelen rondom de grenzen.' Ze haalde haar schouders op. 'Maar het is nu aan de Raad, is het niet? Wie weet wat zij besluiten. Ik hoop dat ze in ieder geval in zien dat ze zich te druk maken om zaken die er amper toe doen. Het lijkt me dat ze het meer als een persoonlijk revanche zien om de prins nu op zijn plaats te zetten nadat ze dat niet konden de vorige keer.' Indra bekeek haar oude vriend en sloeg haar armen over elkaar. 'Ik vraag me alleen af hoe je er nu plots bij komt om in een overeenkomst met de Storms en aanhang te stappen en jouw zoon in een huwelijk te stoppen?'

Kadhja moest zich gelukkig prijzen dat de prins zo op haar woorden in ging. Voor nu bood het een opluchting. Ze zou zich na vanavond wel zorgen maken over hoe ze een gesprek met de Koning of Koningin, of zelfs beiden, moest voeren. Het zou haar flink testen om haar hoofd koel en schouders recht te houden voor het Koninklijk paar. 'Mijn dank is groot, prins Willem,' zei ze met een kleine glimlach. De man wist in ieder geval goed hoe hij iemand op diens gemak kon stellen. Misschien was dat ook wel in haar nadeel. Veel verlichting van haar zorgen en zenuwen kreeg ze ook niet. Ze wist niet hoe ze de volgende woorden van de man moest interpreteren. 'Ze- ze konden niet iemand anders riskeren,' zei ze vlug en merkte toen dat het orkest een einde begon te maken aan het lied waar ze op gedanst hadden. Kat liet de handen van de prins langzaam gaan en boog kort om hem te bedanken voor de dans. Het zat haar echter dwars hoe ambigu hun uitwisseling leek te eindigen. Ze wist niet hoe het zijn woorden naar zijn ouders zou beïnvloeden. Ze kon niet als dreiging gezien worden. Wanneer zou ze dan ooit serieus gehoord worden? 'Ik dank u voor deze dans en uw interesse in mijn zaak,' besloot ze uiteindelijk te zeggen en pakte nog kort de hand van de prins vast. Als zijn interesse oprecht bleek en niet alleen achterdocht was, hoopte ze dat ze hem eerlijkere antwoorden kon geven na dit bal. Kat deed haar best Willem nog een beleefde glimlach toe te werpen voor ze zich excuseerde om zich weer bij het gezelschap van de heer Rascalles te voegen.

Arlo keek zijn vriendin dankbaar aan en knikte toen ter instemming. Als ze graag mee wilde, dan had hij niets liever dan dat ze mee kwam. Hij wist dat zijn familie het ook fijn zou vinden. Wie weet wat hen te wachten stond als ze thuis kwamen, vooral voor Matheo. Alle steun kwam dus ook van pas. 'Ik hoop dat we een volgende keer een reis kunnen maken naar een plek waar we zelf graag heen willen,' begon hij terwijl ze de vloer over bewogen op de muziek. Voor deze rustige dans hoefden ze gelukkig geen specifiek patroon te volgen en konden ze door blijven kletsen. 'Wanneer dat weer eens kan dan. Ik ben niet van plan erg snel weer lang op reis te zijn.' Hierbij moest hij glimlachen als hij dacht aan de tijd die hij eindelijk met Nuria zou hebben. 'Syd heeft gezegd dat die een tijdje aan wal wil blijven. Vanwege de dreiging in Quandaï, maar ook om bij mijn familie en in het speciaal mijn tante in de buurt te zijn.' De kapitein had verteld dat na hun afgelopen reis, die al gepland had gestaan voor Robyn naar Tarth terug was gekeerd, die een pauze in had gepland. Er was bovendien ook genoeg werkt te verrichten in Tyrosh zelf. Arlo had dat ook gemerkt. De stad had onrustig aangevoeld. 'Ik zag Syd daarstraks kort met Diane. Heb je haar al gesproken? Ze zal wel benieuwd zijn hoe het er in de stad en taverne aan toe gaat.' Hij kende de vrouw niet goed, maar wist dat ze vaak in de Eenbenige Krijger te vinden was en eveneens haar plek aan het Noordelijke hof had. Ze was wat hem betrof nogal mysterieus en het was vreemd haar onder de adel te zien.

Liam deelde een begripvolle blik uit met de Generaal. Ze waren niet meer de jongste en ze moesten toch vroeger of later hun stokje overdragen aan de jongere generatie. En Liam voelde zich er goed bij dat Muriel zijn spionnen zou leiden. Hij gunde Indra dat ze net zo'n goed gevoel over haar opvolger zou hebben. 'Vroeger of later,' beaamde Liam met een glimlach. Die glimlach verdween echter door het horen van Indra's suggesties over hoe hij om had moeten gaan met de Barnes jongen en zijn eigen zoon. Hij begreep de suggesties en hij wist dat hij veelal uit zijn teleurstelling rondom de daden van de twee jongens had gehandeld. Misschien moest hij toch naar dit advies luisteren, zeker nog voordat de Barnes jongen de stad zou verlaten. 'Het is aan de Raad. Sibel en ik hebben geen inspraak meer,' zei Liam op zachte toon, zodat de omstanders niets zouden horen. Het was beter om te wisselen van onderwerp, ook omdat het onderwerp hem een zwaar gevoel in zijn borst gaf van onrust en bezorgdheid. Liam haalde zijn schouders in een quasi nonchalante manier op. 'Het leek ons het juiste moment om onze band met het Noorden te versterken. Daarbij heb ik de jongen niet in een huwelijk gestopt, maar heeft hij haar actief het hof gemaakt. Ik zal die twee niet blij gemaakt hebben als ik het huwelijk tegen had gehouden, dus we moeten er maar het beste van maken.'

Nuria voelde hoe er een opgeluchte glimlach op haar gezicht verscheen na het horen dat Arlo lang op wal zou blijven. Het was onbewust haar angst geweest dat hij weer snel zou vertrekken en dat ze niet hun relatie konden ontdekken in alle rust. Ze wilde zowel wakker worden als in slaap vallen met deze man en hun dagen vullen met zowel nieuwe ervaringen op doen als hun dagelijkse taken samen uitvoeren. 'Ik ga graag met jou op reis,' glimlachte ze, al vulde al snel haar wangen met een rode gloed, 'al is dit het verste waar ik ooit heb gereisd. Van de reis uit Quandaï hier naartoe weet ik weinig meer.' Ze was altijd dicht bij de herberg gebleven. Daar was het comfortabel en fijn. Zulke plekken verliet ze niet graag. In haar boeken en verhalen kon ze al genoeg op reis. De vraag naar Diane overrompelde haar enigszins. Ze had Arlo nog nooit over haar contact met de vrouw verteld. 'Ja, ik heb haar eerder even gesproken. Ze komt nog weleens in de herberg langs om een drankje te doen of om wat te eten,' zei ze, om het maar vaag te houden, zodat Arlo hopelijk zou switchen van onderwerp. Dit was niet iets wat ze hier moesten bespreken. 'Heb jij al andere gasten gesproken?' vroeg ze benieuwd.

'Dat betekent alleen maar dat we genoeg keuze hebben om verschillende mooie plekken te bezoeken.' Arlo keek er erg naar uit. Voor hem zou het ook als een eerste keer voelen ook al bezochten ze een stad of regio waar hij al geweest was. Hij zou dat nu namelijk met Nuria kunnen doen. Dat maakte het al erg anders. 'We hoeven ook niet per se per schip. Over land is er ook veel te bereiken.' Hij herinnerde zich nog hoe Nuria in eerste instantie gereageerd had op het betreden van het schip van Kapitein Einar. Haar opmerking over haar reis uit Quandaï herinnerde hem er ook aan dat ze misschien niet met even veel enthousiasme aan schepen en reizen ver van Tarth vandaan zat te denken. Het moest al heel wat zijn geweest om met hem en Syd naar het Oosten af te reizen. Arlo's blik was nog afgedwaald naar Diane. Haar aanblik deed hem altijd weer denken aan het verdwijnen van de leider van de volksbeweging. Hij was hem wel eens tegengekomen in de herberg. Als hij Syd om verhalen vroeg sprak die maar kort over de man. Van Samuel had hij wel meer wilde verhalen gehoord, hoewel hij dat met een korreltje zout nam. 'Ik wist niet dat ze zo hecht was met de Noordelijke familie,' zei hij nog kort. Het was bekend dat ze in het paleis in Tyrosh kwam, maar veel details waren er niet over haar. Arlo schudde vervolgens zijn hoofd. 'Niet echt. Ik hoopte de Generaal kort aan te spreken, maar ze was in gesprek. Misschien zoek ik zo mijn oom Adrian op. Zou jij nog iemand willen spreken?' Eerlijk gezegd waren er maar weinig mensen met wie hij hier een gesprek aan zou durven gaan.

Indra zei verder maar niets over haar toekomstplannen. Ze vroeg zich bovendien ook af hoe lang het zou duren voor Liams eigen mensen op de hoogte waren van haar besluit. Indra fronste even toen Liam zo instemde met haar stelling dat het nu maar aan de Raad was. Ze had gedacht dat haar oude vriend wellicht een iets sterkere houding aan zou nemen om over het lot van zijn zoon te kunnen beslissen. Maar misschien werd dat niet meer geoorloofd nu Silvester volwassen was. Ze had het al een tijd geleden opgegeven om te begrijpen wanneer en hoe de Koninklijke Raad diens macht uitoefende. Het stak anders in elkaar dan de adviesraad in het kamp. Gael had meer zicht op dat soort dingen. Haar frons werd enkel dieper toen Liam even nonchalant over de verbintenis met het Noorden sprak. Ze wist niet of ze de waarheid hier uit hem zou krijgen, maar ze was nogal sceptisch dat hij zijn wantrouwen in Celine Storm en haar hof nu aan de kant had kunnen zetten. Zij kon dat in ieder geval ook niet. Het kamp, en zij als Generaal, had nooit op steun van de Landvrouwe kunnen rekenen. 'Je versterkt je band met een steeds kleiner deel van het Noorden. De bevolking staat al lang niet meer in zijn geheel achter het paleis en de Storm familie. De aankondiging van de verloving zou slecht kunnen vallen, vooral in Tyrosh.' Indra haalde haar schouders vervolgens op en klopte Liam op zijn schouder. 'Maar ik neem aan dat jij, jouw intelligente vrouw, of die raadgever van haar, over dat soort zaken allang tot in de details nagedacht hebben. Dus vertel me eens over iets anders. Over die andere twee kinderen van je misschien?'

Syd liep met twee glazen wijn de zaal door terwijl die zoekende rond keek. Sinds het begin van het bal had die bij de familie Barnes gestaan, maar na een tijdje had Syd toch een rondje gemaakt door de zaal. Er waren enkele mensen met wie die graag wilde spreken, hoewel sommige onderwerpen misschien niet bespreekbaar waren in deze ruimte, met deze mensen. Syd wilde zich op diens gemak voelen en deed diens best nonchalant over te komen, maar dit was een zaal waar genoeg gasten rond liepen met wie Syd hopelijk nooit hoefde te praten. Ondertussen had die Generaal Morton kort begroet en was even in gesprek geraakt met Diane. Uiteindelijk konden ze hier niet te lang samen gezien worden. Syd was hier niet als Einar, en met die dubbele identiteit vergde het wat voorzichtigheid op een feest als dit. Ze hadden besloten om dan ook later door te praten. Syd vertrouwde er op dat Diane aan zou geven hoe en waar ze dat het beste konden doen. Nu was die dus weer op zoek naar diens partner. Eerder had die Robyn bij haar broer gelaten nu de kinderen zelf het feest rond gingen en Guila vast ook met familie of oude bekenden sprak. Het leek Syd geen goed idee om broer en zus te lang alleen te laten. Het kostte alleen wat tijd voor die de blik van diens partner ving. Met een glimlach hief Syd een glas wijn naar haar Robyn op voor die om de laatste mensen heen op haar af.

Nuria glimlachte om het idee dat ze samen zouden reizen, maar eigenlijk verlangde ze er het meeste naar om uit te zoeken hoe hun leven in Tyrosh en in het kamp zou zijn. Ze hadden nog niet expliciet uitgesproken hoe ze het zouden doen met de afstand tussen hun woonplekken. Nuria vond dat ze eerst die situatie goed moesten uitzoeken en dat ze dan wel verder konden denken over eventuele reisplannen. Echter was ze ook nog steeds overrompeld door de vraag van Arlo over Diane. Zijn ogen leken zelfs naar de vrouw af te glijden. Wat wist haar vriend wat zij niet wist? Natuurlijk zou ze op den duur open kaart spelen, maar daar had ze wel de toestemming van Diane voor nodig. En dat was hier de gelegenheid niet voor. 'Ik begreep dat zij ooit de voogd is geweest van de prinses,' legde Nuria uit. Arlo zou vast denken dat Nuria dat gehoord had in de taverne. Per slot van rekening werden alle geruchten en roddels daar altijd besproken, zeker aan de bar. Op zijn vraag schudde ze haar hoofd. 'Ik ken maar weinig mensen, maar ik hoop zo wel jouw zus te vinden. Net had ik haar nog zien rondlopen, maar op een gegeven moment heb ik haar uit het oog verloren.' Ze hoopte dat het goed ging met haar beste vriendin.

Liam bracht zijn zelfverzekerde glimlach op en klopte Indra ook kort en geruststellend op haar schouder. 'Het Noordelijke volk zal nu met heel weinig beslissingen van de Noordelijke familie in stemmen. Ik maak me er niet al te veel zorgen over,' loog hij. Sibel en hij hadden hier vele vergaderingen over gehad met hun raadgevers. Het had ook gemaakt dat hij nauwer had willen samenwerken met Diane. Als ze geen grip konden krijgen op het Noorden, dan kon hun rebelse houding overslaan naar de andere windstreken. Dat moesten ze voorkomen. Het onderwerp van zijn kinderen was echter een stuk minder complex... dacht hij soms. 'Ach, die twee hebben het karakter van hun moeder: de ene steekt zijn neus alleen maar in boeken en de ander begrijpt politieke zaken nog beter dan haar vader. Ik ben echter al blij genoeg dat ze allebei besloten hebben om Myr als hun woonplek te zien.' Hij dronk van zijn wijn en keek ondertussen de Generaal benieuwd aan. 'Hoe is de stemming in het kamp?'

Indra zei verder niets over het Noorden nu Liam maar zo een vaag antwoord gaf. Er waren misschien andere adel in Tarth die het Noordelijke volk zo zouden onderschatten, maar ze dacht niet dat de Koning dat ook zou doen. Zo niet- Indra stopte haar eigen gedachtegang abrupt. Het zou haar nog tijd gaan kosten om niet constant bezig te zijn met politieke en leger zaken als ze haar positie op gaf. 'Alleen van hun moeder?' vroeg Indra met een kleine glimlach voor ze Liam met haar elleboog in zijn zij porde. 'Ik geloof dat William daarnet weer met een of andere mooie dame aan het dansen was en Muriel heeft al heel wat mannen een dans gegund. Die charmes hebben ze geloof ik toch echt van jou.' Dat hadden ze alle drie eigenlijk wel. Silvester was alleen de enige die volgens haar ook het brutale van hun vader over had genomen. Muriel en Willem waren inderdaad net zo braaf als hun moeder. 'En Silvester zal zich vast ook hier koest moeten houden de aankomende tijd, is het niet?' Uiteindelijk was er geen aankondiging gekomen dat de prins naar Tyrosh zou verhuizen. 'Men was niet enthousiast dat ik naar het jubileum zou gaan. Er zijn een hoop promoties bekend gemaakt wat men in de stemming heeft gebracht voor feestjes. Er zijn ergernissen omdat de dokter daarna maatregelen heeft genomen om het dieet van de soldaten aan te pakken - en hun drankgebruik. En ondertussen gaat alles zo zijn gangetje.' Indra had in al die jaren al gevonden dat iedere dag weer iets nieuws bracht in het kamp. Ze keek opzij naar haar goede vriend. 'Er is wat onrust door-' Ze verlaagde haar stem en boog zich iet wat dichter naar hem toe. 'De berichten uit Quandaï.' Indra had hem al eerder willen vragen wat hij daar over wist.

Arlo bewoog langzaam mee op de muziek terwijl hij naar Nuria luisterde. Hij richtte zijn blik weer op zijn vriendin toen ze zijn vraag beantwoordde over Diane. 'Zoiets heb ik ook wel eens gehoord,' merkte hij nog kort op. Er waren altijd wel geruchten de taverne door gegaan over de leider van de beweging zelf maar ook over zijn vriendin. Zijn interesse in de vrouw verdween langzaam nu hij Nuria weer in zich op nam. Hij glimlachte naar haar en knikte langzaam. 'Waarom zoeken we haar zo niet samen op? Of ik kijk of Leona een dans wil wagen, dan kan jij met Roshan bijpraten.' Arlo begreep het ook wel als de twee liever onder elkaar bij kletsten dan altijd met hem er bij. Nuria zou het misschien niet zo zeggen, maar zijn zus was er minder goed in om haar ergernis te verhullen. Uiteindelijk had hij het ook liever dat ze het zei dan dat ze maar net deed of ze het allemaal niet erg vond. Hij boog naar voren om haar wang zacht te kussen en gleed met zijn duim langs haar zachte huid nu hij de laatste tonen van het lied hoorde. 'Ik vind het niet erg nog een ronde te dansen voor we dat echter doen,' stelde Arlo zacht voor.