Indra's tent

Indra klemde haar kaken op elkaar en hield haar handvat stevig vast terwijl ze in enkele tellen probeerde te lezen waar de man aan zou vallen, hoe ze kon reageren en welke zwakke plek ze kon raken. Ze zag tot haar ongenoegen dat de man plots de andere kant op draaide nog voor ze iets kon doen en ze Liam daar zag staan in vol ornaat. Het was maar goed dat de Koning haar de eerste slag liet slaan. Ze zou het hem kwalijk genomen hebben als hij dat niet had toegelaten. Indra zat al dagenlang op haar gat haar best te doen om zo diplomatiek mogelijk te zijn in de omgang met prinses Reihan terwijl ze het liefst gewoon wat mensen in elkaar had getimmerd. De man die nu haar weg blokkeerde was dus een ideaal doelwit. Indra hief haar zwaard om op de Quandaïer af te lopen en ging zo vol in de aanval. De man had nog het verstand om zich te herinneren dat zij achter hem had gestaan en wist net haar eerste slag te ontwijken. Alleen zag hij het niet aankomen dat Indra genoeg kracht had om direct weer uit te halen. Ze wist hem flink boos te maken door haar zwaard langs zijn schouder te laten snijden. Ze moest uit de weg duiken toen hij woeden op haar af kwam rennen en rolde zo over de stalvloer tegen één van de paardenboxen aan. Met een grom hees ze zichzelf overeind en keek kort naar Liam. Als hij er dan toch voor gekozen had om weer eens in actie te komen na al die jaren, mocht hij wel eens flink er tegenaan gaan ook.

Liam keek vol onder de indruk naar het gevecht tussen de Generaal en de Quandaïse soldaat. Natuurlijk wist hij wat ze kon, maar om het weer eens zo te mogen aanschouwen- Indra's blik gaf echter weg wat ze erover dacht dat hij er maar zo bij stond en dat liet Liams benen in beweging komen. Zo rende hij op de soldaat af en gebruikte zijn zware uitrusting om de man uit balans te brengen, om vervolgens zijn zwaard langs zijn been te halen en een nare wond achter te laten. De schreeuw die de soldaat uitte was echter niet onopgemerkt gebleven en een tweede soldaat stond alweer in de opening van de stallen. Hij liet Indra maar haar gang gaan met de boom van de man en ging zelf op de andere soldaat af. Enkele momenten later stond Liam hijgend boven het lichaam van de man en keek hij omlaag naar het bloed dat uit zijn wonden kwam. Inmiddels zag hij ook hoe Indra een laatste keer haar zwaard neer bracht op de andere soldaat en zo kruisten hun blikken. 'We moeten hier weg. Waar heeft Reihan de rest van de Barnes familie gevangen genomen?'

Indra sprong weer op toen ze tevreden zag dat Liam de wapenrusting die hij droeg ook echt van pas liet komen. Ze rende terug op de soldaat af om zijn hamer ontwijkend de schuur door te gaan. Als hij zo door bleef gaan kon ze hem tenminste flink uitputten om alsnog toe te slaan. Haar ogen schoten kort naar Liam die een andere Quandaïer onder handen had genomen. Gelukkig leek het er niet op alsof hij haar hulp nodig had. Ze zou het namelijk erg vervelend vinden als de Koning in haar bijzijn op zijn gezicht zou gaan. Indra weerd nog een enkele keer het wapen van haar tegenstander af, tot ze met een stel flinke slagen de man in een hoek had weten te drijven. Daar greep ze met één hand zijn rechterarm vast en hield zo de hamer buiten haar bereik en dreef met de andere haar zwaard in het been van de soldaat. Terwijl hij kermend op de grond lag trapte Indra het wapen aan de kant en keek vervolgens om naar Liam. 'Ze zijn verspreid over het dorp, maar we hebben er soldaten tussen zitten. Ik heb mijn patrouilles erheen gestuurd om ze te waarschuwen.' Het dorp werd lang niet zo zwaar beschermd als de boerderij. Het leek er op dat de prinses maar weinig geïnteresseerd was in de rest van de Barnes familie. Ze was er vast nog niet achter gekomen dat de oud Koning hier ook zat. Maar Indra wist ook dat hun prioriteit daardoor vooral hier lag bij Guila en Sibel. Ze kon het echter niet laten naar hem te grijnzen. 'Ik dacht dat je dat na al die tijd op je Koninklijke gat zitten al weer verleerd zou zijn.' Sterker nog, ze dacht dat de verwondingen die hij opgelopen had in zijn gevangenschap in Tyrosh hem geremd hadden. Dat werd er namelijk in de geruchten gezegd. Ze veegde het bloed van haar zwaard af aan haar broek en keek toen rond. Dasha leidde al een stel paarden de stallen uit en Luitenant Inon bond een tweetal Quandaïse soldaten aan een paal vast. 'Ik verzamel mijn soldaten om een zo groot mogelijke groep te vormen om door de linie heen te breken. We zijn niet met velen, maar door de Quandaïers in hun rug aan te vallen kunnen we ze hopelijk verrassen.' Indra bekeek de man voor haar afwachtend. Hij had niet gezegd wat hij nu van plan was. Als ze zo eens moest gokken, dan zou Liam zijn vrouw met Guila en Matheo mee nemen en ergens veilig houden. Dat zou de situatie natuurlijk al helpen, maar- Maar Indra hoopte dat haar leger er nu niet alleen voor zou staan.

Bij het zien van de grijns van Indra kon hij de zijne ook niet meer onderdrukken. Enigszins beschaamd wreef hij langs zijn borstplaat en keek hij weg van zijn oude vriendin. 'Ik heb ook lange tijd gedacht dat ik het niet meer zou kunnen.' In Tyrosh was hij dusdanig toegetakeld dat hij in eerste instantie nauwelijks meer had kunnen lopen en... kijk hem nu! Dat was allemaal dankzij zijn partner, die hem keer op keer had aangespoord om te blijven bewegen en om weer het trainen op te pakken. Daarnaast pakten zijn spionnen hem ook zeker niet zachter aan omdat hij Koning was. Toen hij zelf ook zijn zwaard had afgeveegd keek hij om zich heen en zag hij hoe de soldaten van Indra de situatie zeer goed onder controle hadden. 'Ik zal Sibel en Guila met haar zoon in veiligheid brengen,' zei hij standvastig. Er waren hier genoeg bekwame mensen, zoals Indra, om de aanval in goede banen te leiden. Hij had echter een hele andere missie en dat was om zijn vrouw en haar vriendin in veiligheid te brengen. Liam was er nog niet helemaal over eens welke plek dat precies zou zijn, maar daar zou hij ook de inbreng van de twee vrouwen bij vragen. 'Maar ik laat een groot deel van mijn manschappen hier achter ter ondersteuning. Ik denk dat ze jullie het hardste nodig gaan hebben in het kamp als we hier eenmaal iedereen hebben uitgeschakeld.' Zijn ogen glommen weer van plezier. 'Denk je dat je dat aan kan?'

Indra keek tevreden toe hoe de man tegenover haar evenveel plezier haalde uit het gevecht dat ze zojuist hadden geleverd. Ze voelde ook de spijt dat ze deze vriendschappelijke bond met de Koning al erg lang niet meer gevoeld had. Ze had de roddels en geruchten maar naar haar hoofd laten stijgen en Liam was zo zelfs bij haar in een verkeerd daglicht gezet. Indra opende haar mond om iets te zeggen, maar sloot deze toen ook weer en knikte toen Liam zijn plan verder uitlegde. Het kamp was geen plek voor de Koningin en hoe graag hij Guila en Matheo ook terug bij Flynn bracht, dat zou moeten wachten tot ze de veiligheid van het kamp konden verzekeren. Er zouden bovendien al genoeg weerloze bewoners in het kamp zijn die bescherming nodig hadden. Indra kon zichzelf wel voor het hoofd slaan dat ze niet voor vertrek aan had gegeven dat de families geëvacueerd moesten worden. Met een verraste blik hoorde ze aan hoe haar vriend de steun bood die ze inderdaad hard kon gebruiken. Ze knikte resoluut en grijnsde vervolgens breed. Ze hoefde daar geen antwoord op te geven. Indra wist heel goed wat haar taak nu was: ze moest zo snel mogelijk terug het kamp in zien te komen om haar soldaten te leiden in de verdediging en hopelijk een succesvolle aanval. Ze wist niet precies hoe lang haar mannen en vrouwen al dagelijks belaagd werden, maar ze zou er erg snel een eind aan gaan maken. Indra legde nog kort een hand op Liams schouder en kneep er flink in. 'Doe voorzichtig. Dan drinken we hierna nog een mok goede wijn samen. Dat hebben we al te lang niet gedaan.' Ze gaf hem een klopje voor ze haar zwaard in haar schede stopte en kort floot. Haar paard kwam al opdraven en met nog een laatste knik naar Liam steeg ze op om zich bij haar soldaten te voegen.