Vertrekken van de familie Alba

Eddard leunde als vanzelf richting zijn man en glimlachte als hij aan zijn nicht en neefjes dacht. Hij had met veel plezier tijd gespendeerd in Myr de laatste keer dat ze daar waren. Toch was het ook zo fijn geweest om thuis te komen. Hij miste dat nu dan ook terwijl hij en Kain beiden zo druk bezig waren dat ze soms ook in het paleis sliepen. 'We verzinnen wel iets dat ze leuk vindt! Desnoods nemen we haar mee om te gaan winkelen op de markt of als Sibel dat niet ziet zitten dan verzinnen we wel iets binnen de paleismuren.' Tevreden hoorde Ed aan dat het goed geregeld was in de stad. Hij had niet anders verwacht. Kain had veel van de verantwoordelijkheden op zich genomen en daardoor liep het volgens Ed net dat beetje beter. Het stelde hem gerust dat naast alles wat hij op zich had genomen er ook een hoop andere bekwame mannen en vrouwen de zaken daarbuiten regelden. In zijn eentje had hij dit nooit gekund. Liam vertrouwde hem misschien om veel in goede banen te leiden, maar Ed had dat niet direct zo gezien. Het had hem ernstig wat stress veroorzaakt toen zijn broer plots met het idee was gekomen. 'Ik hoop dat het de stedelingen wat inkomen zal geven! Er wordt al zo veel geklaagd dat er te weinig geld deze kant uit komt nu Sibel en Liam zo vaak in het Oosten zijn.' Eddard had het inmiddels al vaak genoeg gehoord met alle klachten die hij kreeg als behoeder van de schatkist. Hij keek op toen hij ook het rumoer buiten hoorde en er al snel een hele troep aan bediendes de vertrekken in was gekomen. Hij werd al snel tot opstaan gemaand zodat een van de vrouwen de kussen op kon fluffen en stof van de bank kon vegen. Zijn papieren werden zonder zijn toestemming al opgepakt en aan de kant gelegd. Eddard liet zich niet zomaar aan de kant schuiven, maar kon ook niet wachten om zijn broer en schoonzus en de kinderen te zien. Hij liep ze dus alvast maar tegemoet en trok Kain achter zich aan. 'Het is dat jullie er zo goed uit zien, anders had ik harder geklaagd dat jullie zo laat zijn,' grapte Ed goedgezind toen hij het Koningspaar in zicht had.

De reis naar Evenfall was voorspoedig gegaan, totdat ze bij de muren van de stad aan waren gekomen. Hij wist niet hoe het was gebeurd, maar het nieuws dat het koningspaar weer terug was gekeerd ging als een lopend vuurtje door de stad heen. Daardoor had er een lange rij mensen langs de weg gestaan om hen te bekijken, te groeten of te bespotten, waar men op dat moment maar zin in had. De jongens leken er weinig last van te hebben, maar Muriel hadden ze goed moeten uitleggen wat er aan de hand was en waarom reacties van het volk zo konden wisselen. Liam had dan ook eindelijk ontspannen kunnen ademhalen, nadat ze de muren van hun paleis binnen waren gereden. Hij keek uit naar het toernooi en wilde ook dat het volk ervan zou genieten. Desondanks was hij blij als hij even geen glimlach meer op zijn gezicht hoefde te hebben. Met een hand op Sibels schouder en zijn zwaarste zoon in zijn armen liep hij vervolgens door de gang heen richting zijn vertrekken, waar hij al gehoord had dat Ed en Kain zouden zijn. Liam wilde met zijn ogen rollen door het gehaast van alle bedienden, maar kon zich op tijd inhouden voordat Muriel er een voorbeeld aan zou nemen. 'Mumu, ren eens vooruit naar jouw ooms om te laten weten dat we er bijna zijn,' spoorde hij zijn dochter aan, die onmiddellijk wegschoot en door de gang heen rende naar hun vertrekken toe. Het zou hem niet verbazen als Silvester en Junior haar snel zouden volgen. Toen hij zelf de vertrekken binnen liep, grijnsde hij om de woorden van zijn broer en nam hij hem voorzichtig in een omhelzing, om zijn zoon niet te pletten. 'Had je iets anders van ons verwacht dan?' grapte hij, refererend naar dat hij en zijn vrouw er altijd goed uit zagen. Hij wuifde het weg dat ze laat waren. 'Je weet hoe die dingen gaan in de stad, Ed. Heb je al wijn voor ons geregeld?'

Kain wilde reageren op de woorden van zijn vriend, maar merkte toen ook dat het rumoer buiten de vertrekken nu ook naar binnen was gekomen. Bedienden liepen haastig om hen heen om de vertrekken, die al zo schoon en net waren als eerder, nog schoner en netter te maken in de luttele seconden die ze nog hadden. Kain werd er nerveus van. Gelukkig kwam Mumu al snel binnen rennen en dat liet de bedienden al snel hun eigen posities innemen. Kain zou er nooit aan wennen dat er andere mensen waren die alles deden wat je maar wilde. 'Mumu!' riep hij verbaasd uit, waarna hij haar in zijn armen nam en haar zo rond liet zweven met een lach. Hij zette zijn nichtje vervolgens weer neer, zodat ze haar andere oom kon begroeten. Bij de binnenkomst van het koningspaar gaf Kain tevens een diepe knik met zijn hoofd naar het stel. Sibel en Liam hadden hem al hele lange tijd geleden bijna bevolen om niet meer voor hun te buigen, maar het voelde verkeerd om helemaal niets te doen. Vervolgens opende hij zijn armen om Sibel te omhelzen. 'Wat fijn dat jullie hier weer zijn,' zei hij oprecht, waarna hij glimlachte naar de Koning en zijn schoonzus, die hij tevens als goede vriendin en vaak ook confidante beschouwde. Als hij bijvoorbeeld zijn relatie wilde bespreken, ging hij niet naar Liam toe, maar juist naar Sibel. 'Kan ik iets overnemen? Een van de jongens bijvoorbeeld?'

Eddard was opgelucht toen de bedienden hun chaos stopten toen Muriel binnen stapte en keek met een brede glimlach toe hoe ze als eerst in Kains armen vloog en vervolgens in de zijne. Ze hadden nog wel gevreesd dat ze haar ooms ontgroeid zou zijn. Hij fluisterde haar al in haar oor dat er een cadeautje te wachten lag op haar bed. Ze was al weer weggestuifd nog voor Ed en Kain haar ouders hadden kunnen begroeten. Ed lachte om het antwoord van zijn broer en klopte hem op zijn schouder voor hij door zijn benen zakte en met een glimlach naar zijn neefje keek. 'Hallo, kleine, ken je dit gezicht nog?' William Junior lag rustig tegen zijn vader aan en keek met zijn felle ogen de ruimte rond. Hij was blij verrast toen hem een brede lach werd gegund door de jonge prins. 'Was het wel een beetje te doen om de reis zo snel te maken met de kinderen?' vroeg Ed terwijl hij om keek of er al wijn klaar stond. Een bediende had al een vol glas in geschonken wat Eddard maar aan pakte en naar zijn broer uit stak. Hij spoorde zijn broer aan om te gaan zitten en kuste Sibel nog als begroeting op haar wang voor hij tegenover Liam plaats nam.

Sibel had geweten dat bij het betreden van het paleis, ze de glimlach en rechte houding nog niet echt kon laten gaan. Wat dat betreft verwachtten de paleisdienaren en andere hofledeneven zeer dat ze een glimps op zouden vangen van de Koninklijke familie bij terugkomst in Evenfall. Ze was dan ook erg tevreden eindelijk bij hun vertrekken in de buurt te komen. Haar armen waren moe van het dragen van haar wiebelende jongen. Silva had het er goed vanaf gebracht. Enkel in het begin had hij op het punt van huilen gestaan toen hun rijtuig plots omsingeld werd door hordes aan roepende mensen. Gelukkig had Muriel haar beiden broertjes gerust weten te stellen. Ze was trots op haar dochter die inmiddels zo goed wist hoe ze om moest gaan met het hele schouwspel. Sibel liet haar man Muriel dan ook maar aansporen om alvast de gangen door te snellen en volgde zelf met nu een oprechte glimlach. Ze keek er naar uit Kain en Eddard te zien. 'Het is fijn hier te zijn. We zijn- uitbundig verwelkomt,' stelde Sibel met haar vrije arm eveneens om Kain heen. Ze begroette ook Eddard kort, maar nam plaats bij Kain om een arm op de zijne te leggen met een glimlach. 'Ga zitten, vertel ons wat we hier gemist hebben, dan doe je al genoeg.' Sibel wilde ook plaats nemen, maar kreeg al enkele vragen op zich afgevuurd van de bediening. Met een zucht gaf ze dus toch Silva aan Kain. Zoals van haar verwacht inspecteerde ze kort de voorbereidingen van de bediening, bedankte hen voor hun goede werk en vertelde ze toen de vertrekken voor een half uur te verlaten terwijl ze zich thuis maakten. Toen pas nam ze moe, maar voldaan, plek op de bank en leunde naar achteren.

Liam keek met een tevreden glimlach toe hoe Ed zijn neefje begroette en hoe Junior hem één van zijn mooie glimlachen toe wierp. 'Natuurlijk kent Junior jou nog. Je bent natuurlijk een evenbeeld van zijn vader!' Hoe veel Silva huilde, zoveel lachte Junior, al leken de jongens elkaar nog vaker te volgen qua emoties. Over Eddards hoofd heen wisselde hij een gelukzalige blik uit met zijn vrouw. Ze hadden het tijdens de reis er nog over gehad hoe ze in hun handen mochten wrijven met zulke betrokken (schoon)zussen en (schoon)broer. Liam nam tegelijkertijd de wijn aan in zijn vrije hand, nam er een flinke slok uit en gebaarde vervolgens naar zijn broer dat hij zijn neefje over moest nemen in zijn armen. Hij had nog spierpijn van de oefeningen die hij voor hun vertrek had gedaan. 'Je komt er pas achter als je het doet,' reageerde Liam schouderophalend op de vraag van zijn broertje, terwijl hij nauwlettend in de gaten hield of de bedienden niet teveel energie vroegen van zijn vrouw na zo'n lange reis. Anders zou hij zelf weleens het vertrek gaan inspecteren. Inmiddels was Muriel teruggekomen met een verpakt cadeautje in haar handen en nam hij naast zijn dochter plaats op de bank. 'Mumu, doe mij en jouw moeder eens een gunst en vraag aan jouw ooms waar onze cadeaus zijn,' plaagde hij zijn dochter, waarna ze hem al snel een van haar blikken toewierp en bij haar moeder ging zitten om haar cadeau uit te pakken. 'Mumu is naar mij toe net zoals jij naar pap toe toen jij ging puberen,' merkte Liam op zachtere toon op naar Ed met een opgetrokken wenkbrauw.

Kain volgde Sibels voorbeeld en nam bij haar plaats om zo ook een betere blik op Silvester te kunnen werpen. Ed en hij hadden het goed voorspeld dat de jongens al flink gegroeid waren sinds de laatste keer dat ze hen hadden gezien. Toen hadden ze al kunnen lopen en de eerste woorden kunnen zeggen. Vervolgens keek hij naar de uitwisseling tussen Liam en Ed en zag hij vertederend toe hoe Ed zijn neefje over nam en zo omhoog hield. Het was duidelijk dat beide jongens moe waren. Kain daarentegen was blij met de nabijheid van Sibels rust, in tegenstelling tot de drukte die Liam onmiddellijk in zijn gedrag weer mee bracht. In die zin leek Kain veel meer op zijn schoonzus en waren de Halley broers meer hetzelfde in hun extraverte en drukke gedrag. Hij was benieuwd of Muriel hierin meer op haar moeder of vader zou gaan lijken als ze volwassen was. Toen de bedienden om Sibels aandacht vroegen, kreeg hij plots Silvester in zijn armen en wachtte hij nerveus af of de jongen zou gaan huilen door de onbekende armen om hem heen. Silvester bleef echter rustig slapen, dus hield hij zijn neefje voorzichtig op zijn schoot en streek hij zacht over zijn donkere haren en rug heen. Kain vertelde ondertussen zijn schoonzus over de korte reis die hij en Ed hadden gemaakt en hoe ze enkele kamers in hun appartement hadden gerenoveerd. Hij wilde niet meteen over zaken beginnen, maar kon het toch niet laten. 'De stad kijkt uit naar het toernooi,' begon hij met een bescheiden glimlach. 'Het lijkt alsof de eerste geïnteresseerden uit de windstreken al hier naartoe gereisd zijn om met de festiviteiten te beginnen. Dat doen ze zo op hun eigen manier, maar de feestvreugde is groter dan de-' Hij slikte zijn woorden in en focuste zich maar weer op zijn neefje.

Met een glimlach keek Sibel toe hoe Silvester door bleef slapen in de armen van zijn oom. De jongen was nog zo energierijk als hij wakker was en kieskeurig over wie hem vast hield, zodra hij moe genoeg was en in slaap viel kon hij dat overal doen. Tot Will begon te huilen dan. Dan was het moeilijk de tweeling weer tot rust te krijgen. Sibel luisterde naar Kains beschrijving terwijl ze door Muriels haren streek nu ze bij haar was komen zitten met haar cadeau. Haar dochter verrastte haar door te reageren op de woorden van Kain. 'Er werd boe geroepen in de stad.' Ze keek even verbaasd naar Muriel voor haar ogen ook naar Liam gleden. Ze hadden haar deze keer meer uitleg gegeven, meer context over hoe men dacht over hen als Koninklijke familie. Hun dochter begreep zo veel nu, dat het niet meer langs haar heen ging als er negatief werd gereageerd op hun aanwezigheid. 'Niet iedereen is het altijd met ons eens en dat hoeft ook niet, maar we hopen dat de bewoners van Evenfall kunnen genieten van een feest en het toernooi een positieve indruk achter laat,' zei Sibel geduldig, maar ook met een half oog en waarschuwende blik op haar man en haar schoonbroers gericht. Het was al lang niet meer zo gemakkelijk om in het bijzijn van Muriel over zaken te spreken. Gelukkig besteedde ze meer aandacht aan haar cadeau dat ze nu uitgepakt had. 'Ik zou graag de gerenoveerde kamers willen zien. Ik heb Liam al voorgesteld dat we wat langer blijver na het toernooi zodat we niet te veel heen en weer reizen met Silva en Will. Bovendien zijn er een hoop vrienden en familie hierheen gereisd.'

Tevreden keek Liam toe hoe de jongens in diepe slaap waren. Hij wist ook precies waarom ze zo uitgeput waren. 'Kain, Ed, zouden jullie mij geloven als ik zeg dat de jongens onderweg nog stonden te springen en te keten in het rijtuig?' En Silvester had het op een gegeven moment nog op het krijsen gezet... Zijn gesprek met Ed werd onderbroken door de woorden van Kain en geïnteresseerd luisterde hij naar de uitleg over de staat van de stad. Hij wilde net reageren, toen zijn dochter dat al deed. Liam kon de verbazing en bezorgdheid in zijn uitdrukking niet verbergen na haar opmerking en met een diepe frons wisselde hij een blik met Sibel uit. Het was een opluchting dat Sibel hun dochter gerust kon stellen, want zelf stond hij met een mond vol tanden. Hij had onderschat hoeveel zijn dochter mee zou krijgen van het kritische sentiment naar de adel en de monarchie toe vanuit het volk. Uiteindelijk ging hij maar mee met de wisseling van het onderwerp. 'Over vrienden en familie gesproken... Ed, zijn er eigenlijk al gasten aangekomen? Ik weet dat Sibels zus en haar man over twee dagen aan komen, maar zijn er toevallig ook vroege vogels tussen die nu al willen genieten van de feestvreugde?' Er waren altijd paar gekken tussen die vroeg vertrokken om er zeker van te zijn dat ze op tijd zouden aan komen. 'En, nog belangrijker, is de lijst van deelnemers aan het toernooi al bekend?' Liam had al vroeg besloten om zelf mee te doen. Uiteraard kon hij niet voor de winst gaan - dat zou natuurlijk weer geruchten van oneerlijk spel in het leven brengen - maar hij was wel degelijk goed in vorm. Hij durfde zelfs te zeggen dat hij zijn physique van zijn tijden op zee weer terug had. Dat liet hij trouwens ook maar al te graag zien aan zijn kinderen door op te drukken met Muriel op zijn rug of zijn zoons aan zijn armen te laten hangen.

Eddard had met plezier Junior overgenomen van zijn broer. Het was hem nog altijd een verrassing hoe veel plezier hij kreeg van het zijn van oom. Hij had nooit kinderen gezien in zijn eigen toekomstbeeld, maar hij was zo trots op zijn nichtjes en neefjes. Lachend keek hij toe hoe Muriel het geplaag van haar vader ontweek door bij Sibel te gaan zitten. Hij hoopte maar dat hij en Kain een goede keuze hadden gemaakt voor haar presentje. Voor ze het echter uit had gepakt, verraste ze iedereen met haar uitspraak. Sibel leek er beter op voorbereid te zijn dan Liam. Ed ging er ook niet op in, maar besloot in te gaan op Liams vraag. 'Het begint al vol te geraken. Renee en Tobias zijn een paar dagen geleden aangekomen met pap en mam. Ze wilden hier geraken voor de drukte en zullen ook halverwege weer vertrekken. Ik heb geprobeerd ze te overtuigen in het paleis te verblijven, maar-' Ed dacht niet dat hij aan zijn broer uit hoefde te leggen waarom hun vader, maar ook waarom Tobias, liever niet in het paleis sliepen. 'Er stond een appartement van onze landvrouw leeg, dus heb ik het tijdelijk gehuurd om hen een verblijfplaats samen te geven. Het is dicht bij ons appartement.' Schaapachtig lachend wreef hij langs zijn hoofd en keek even verontschuldigend naar Kain. 'Iets te dicht.' Hij had zijn familie al over de vloer gehad tussen alle drukte door en zijn vader was direct aan de slag gegaan om te 'helpen' met de renovatie. Misschien was dat ook wel een andere reden waarom hij en Kain niet zo heel veel tijd thuis spendeerden. 'Maar het is goed Renee weer eens in de buurt te hebben en Elaine begint ook al echt een dame te worden net zoals haar grote nicht!'

Kains gezicht vertrok door de opmerking van zijn nichtje. Hij had niet gedacht dat ze zo goed zou oppikken wat Kain eigenlijk had willen zeggen, maar toch op het laatste moment had ingeslikt. Hij had daarom ook spijt van zijn woorden en wist dat hij er in het vervolg beter op moest letten. Muriel was niet meer het kleine meisje van lentes geleden. 'Sorry,' zei hij dus ook onder zijn adem tegen zijn schoonzus. Het was een geluk dat Sibel haar zo goed wist gerust te stellen en dat ze alle drie al snel op een ander onderwerp doorgingen. Kain ving Eds verontschuldigende blik op en schudde grijnzend zijn hoofd. 'Het is dat jouw vader goed kan klussen, beter dan dat wij het kunnen, en daardoor kunnen wij zijn kritiek nog wel accepteren.' Ed en hij hadden de afgelopen dagen al alle opmerkingen van William Senior over zich heen gekregen: het huis was niet goed geïsoleerd, ze kwamen niet vaak genoeg langs, Ed was afgevallen, Kain moest zijn linkerarm meer trainen, Liam moest niet zoveel in het Oosten zijn en Sibel keek teveel over alle problemen in Tarth heen. Enkel over zijn kleinkinderen was hij goed te spreken, al begon de opvoeding van Muriel al een punt van discussie te worden. 'Elaine keek er al naar uit om jou weer te zien, Muriel,' vertelde Kain zijn nichtje, waardoor ze blij opsprong en vertelde hoe ze haar nichtje al zo lang niet had gezien en dat ze allebei van muziek en paarden hielden. Kain moest lachen om het enthousiasme van zijn nichtje, waardoor Silvester blijkbaar wakker werd. Silva opende zijn ogen en keek Kain bedachtzaam aan, waarna zijn gezicht vertrok. Via Sibel had hij al gehoord dat hij kieskeurig was over de mensen die hem vasthielden. Gelukkig kwam Muriel al snel ter hulp en kon ze Silva met haar cadeautje afleiden, waardoor hij het niet op het huilen zette. 'De delegaties uit het Zuiden en Noorden vanuit de paleizen en de delegatie van het legerkamp vanuit het Noorden zijn ook al onderweg gezien,' vertelde Kain. Die informatie hadden zijn collega's via-via ook ontvangen. Het netwerk van Liam begon al zo verspreid te raken dat ze bijna langs alle wegen in het Westen, grotendeels in het Oosten en ook deels van het Zuiden en het Noorden wel informatiepunten hadden.

Sibel legde geruststellend een hand op Kains arm. Ze zou de ooms van Muriel niet de schuld kunnen geven dat ze niet voorbereid waren op de manier waarop Liam en zijzelf hun dochter voor bereidden op de aandacht die hun familie kreeg met hun Koninklijke titels. Ze gunde hem vervolgens een medelevende blik. Ze wist hoe imposerend haar schoonvader soms kon zijn en hoe veel tijd en aandacht het vroeg om zijn opmerkinge, kritieken en suggesties te beantwoorden. Toch wist ze ook dat de oude man het met een goed hart deed. Hij was zeer betrokken bij zijn kinderen en kleinkinderen. Bovendien leek hij zo verstandig te zijn geworden om in haar bijzijn haar keuzes als Koningin niet te bekritiseren. Sibel had haar grenzen goed duidelijk gemaakt bij haar schoonvader. 'We zullen je oom en tante vragen of Elaine misschien een nachtje mag komen logeren.' Als het stel zelf liever buiten de paleismuren bleven, wat Sibel ook kon begrijpen, dacht ze niet dat ze Elaine's ouders haar een nachtje van plezier zouden ontzeggen. 'Is er meer bekend over de Zuiderlingen?' vroeg ze plots geinteresseerd terwijl met haar duim geruststellend langs de wang van een ontwakende Silvester gleed. 'Zijn er bekenden onderdeel van de delegatie?'

Eddard probeerde maar niet te veel na te denken over de manier waarop zijn vader zich zo ingemengd had in alles wat Kain en hijzelf deden in Evenfall. Hij had zich afzijdig gehouden wat betrof de paleiszaken, maar al het andere in Eds prive leven was besproken en meningen over gegeven. Hij was het gedrag van zijn vader wel gewend, maar met een partner vond hij het soms moeilijker te accepteren. Kain verdiende niet de constante kritische blik van een schoonvader. Gelukkig leek zijn moeder verkocht te zijn wat betrof zijn echtgenoot en hun woning en met Renee in de buurt hadden ze vooral gezellige moment met de familie gehad. Ed luisterde kort naar de beschrijvingen van de verschillende delegaties die onderweg waren volgens Kain en liet hem Sibels vraag over de Zuiderlingen beantwoorden om zelf naar zijn broer toe te leunen. 'Kun je nu eindelijk eens bevestigen of je inderdaad Indra hebt gezien? Ik begrijp dat je het niet in een brief wilde zetten, maar-' Afwachtend keek hij zijn broer aan. Er waren zo veel tegenstrijdige berichten gekomen uit het kamp over het vertrek van de Generaal, dat Ed niet meer wist wat hij wel of niet moest geloven. Als Liam niets van Indra gehoord zou hebben, dan zou Sibel wel nieuws hebben gekregen van Guila.

Kain had zijn aandacht gevestigd op Silvester tot hij weer rustig werd en keek vervolgens op naar Sibel. 'Politiek in het Zuiden is altijd vrij regionaal gebleven. Een regerende familie hoeft alleen te wachten op het moment dat er een nieuwe familie komt die denkt het Zuiden beter te kunnen besturen en dan de macht pakt, of dat nou fysiek of politiek gespeeld wordt. Ik heb via brieven uit mijn dorp begrepen dat de nieuwe Landheer nog jong is, maar dat het Zuiden wel iets lijkt te stabiliseren onder zijn heerschappij. De Farrars hebben altijd al een belangrijke rol gespeeld, al sinds Landvrouwe Jillian Farrar, maar nu pas is het ze gelukt om de werkelijke macht over te nemen.' Hij haalde zijn schouders op. Hij zag het niet als iets verkeerds dat de macht weer verplaatst was. Het leek namelijk alsof de familie Rabbion de touwtjes niet meer goed in handen had sinds er zoveel huwelijken buiten het Zuiden hadden plaats gevonden. 'Ik weet alleen dat Landheer Farrar en zijn raadgever komen met hun gevolg. De Landheer zelf zal niet meedoen met het toernooi, maar juist zijn raadgever.' Liam onderbrak hem vervolgens.

Liam zag in zijn ooghoek zijn broer al dichterbij komen. Dat betekende vaak dat hij een of andere roddel uit Liam wilde krijgen. Tegelijkertijd deed Liam daar ook van harte aan mee. 'Ja, ze stond opeens voor mijn neus in het kamp!' beschreef Liam de recente situatie. 'Na een heel erg goed gesprek samen kreeg ik haar ook nog eens zo ver om met mij, Sibel en de kinderen te dineren. In totaal is ze een volle week gebleven.' Hij wreef wegens de gedachte langs zijn beurse schouder. 'En we hebben daardoor elke dag wel gespard. Bij de Goden, zelfs na al dat reizen is ze nog zo snel. Ik ben daarom blij dat ze niet mee doet aan het toernooi maar terug is gegaan naar het legerkamp.' Liam keek kort of zijn vrouw mee luisterde en boog toen dichter naar Eddard toe. 'Ze is haar geliefde achterna gegaan.' Liam hoorde ondertussen met een half oor aan wat Kain en Sibel bespraken en mengde zich ook nog even ongevraagd in hun gesprek. 'Ik heb die raadgever ooit ontmoet,' zei hij, nadat hij net weer een flinke slok wijn had gedronken. 'Ik was zelf nog een stuk jonger. Maar het is een vaardige zwaardman, maar een nog vaardigere spreker. Als je niet oppast, heeft hij zo weer een nieuwe list bedacht.'

Eddard luisterde geintrigeerd naar Liams woorden over Indra. Hij had echt gedacht dat de vriendschap tussen Indra en zijn broer voorbij was. De Generaal was zo verdomd koud geweest in haar laatste interacties met Liam en hemzelf net na de strijd. Daarna hadden ze amper nog contact kunnen leggen nadat ze vertrokken waren. Hij had het dus ook niet aan zien komen dat ze plots vertrokken was. Het had hem ernstig wat zorgen gebaard te bedenken dat een deel van het Noorden niet meer de stabiliteit van het kamp had terwijl Quandai nog op de loer lag. Wat er ook gezegd werd door Celine en door prins Iker, zowel als door Isaia, Eddard geloofde niet dat die dreiging echt weg was. 'Ik vroeg me al af waarom haar naam nog miste op de lijst met gasten. Er zijn een handvol andere Kapiteins onderweg. Wellicht kun je een van hen wel verslaan,' grinnikte Ed. Het gesprek over het Zuiden ging hem echter ook aan en met een zucht stond hij op om een mok met wat water te vullen. Hij merkte dat Sibels blik afwachtend op hem was gevallen. Hij had haar al vaker beloofd met haar te delen wat hij nog wist van zijn tijd in Lorath over de nieuwe spelers. 'Art Soderman is de raadgever, hij komt uit Kains regio. Zijn familie heersde daar ooit over de bergen, maar is al lang niet zo invloedrijk meer.' Eddard nam een slok van zijn mok en ontweek zo de blik van zijn echtgenoot en het Koninklijk paar. 'Elias Farrar is inderdaad een afstammeling van de Farrars die heersten in het Zuiden voor de Rabbions de zetel weg steelden. Hij is praatgraag, een echte Zuiderling, heeft geen blad voor zijn mond en- Hij is charmant.' Hij herinnerde zich nog goed, misschien iets te goed, hoe verschrikkelijk Peter hem had gevonden en hoe gefrustreerd hij was geweest dat Ed toenadering naar de jongeman had gezocht. Ed ving kort de blik van zijn broer op. Liam zou even goed weten hoe hij in het Zuiden echt niet enkel en alleen druk was geweest met zijn eerste baan.

Liam knikte bevestigend. 'Ik steun haar keuzes, maar het betekent niet dat ik er tevreden mee ben. Ik had haar graag hier gezien als vertegenwoordiger van het kamp én als waardige tegenstanders tijdens het toernooi,' legde Liam uit, waarna hij weer van zijn wijn nipte. Het had tevens aan alle windstreken laten zien dat het legerkamp net zo constant en stabiel was als altijd. En het kon een doorn in het oog zijn voor de aanwezige Quandaïers. Daarna keek hij met enige amusatie naar zijn broer. 'Als ik Flynn Barnes maar versla. Als ik hem niet kan verslaan met wijn drinken, dan doe ik het wel met een zwaardspel.' Deze woorden sprak hij iets zachter uit, omdat Sibel niet wist hoe lazerus dronken hij was geweest tijdens het vrijgezellenfeest van Flynn. Toen hadden zowel Indra als hij hem niet erg geholpen om weer op tijd op de boerderij te zijn in de ochtend, waardoor hij alles maar net gehaald had. Vervolgens leunde Liam achterover op zijn stoel en luisterde hij geïntrigeerd naar de woorden van zijn broer. Hij wist wel degelijk wat Ed uitgespookt had met de nieuwe landheer uit het Zuiden. Bij de Goden, hij dacht dat hij zelf een stomend liefdesleven als jonge man had gehad, maar Ed overtrof alles. Liam had inmiddels Willem van Ed overgenomen en stond met zijn zoon op. 'Gelukkig neemt onze Koningin ook geen blad voor de mond en is ze de charmantste vrouw van Tarth en alles daarbuiten,' charmeerde Liam zijn vrouw, waarna hij naar haar toe boog om een kus op haar wang te drukken. 'Maar laten we hem goed in de gaten houden en al helemaal zijn raadgever. Die man is niet gek en geeft gelukkig veel om zijn windstreek. We zullen er allemaal baat van hebben om een sterke raad in het Zuiden te hebben. En over goede banden gesproken... hoe kan dat nou beter door hem en Art voor een diner te vragen? Als jij en Kain er dan ook zijn, Ed, dan hebben we genoeg raakvlakken om een goed gesprek te voeren.' Liam had inmiddels ook Silvester van Kain overgenomen en gebaarde hij naar de slaapkamer. 'Voordat het hier een schreeuwfestijn wordt, leg ik graag de jongens ofwel in bed ofwel in een warm bad. Kain, Ed, jullie dineren wel met ons, toch?'

Sibel probeerde niet te veel te luisteren naar alles wat Liam te zeggen had over zijn deelname aan het toernooi. Ze keek er niet erg naar uit hem te moeten zien zwoegen en mogelijk een verwonding op te lopen, hoe goed hij ook was. Misschien was het een geluk dat Indra langs was geweest,want de vrouw wist wel degelijk hoe ze iemand kon voorbereiden op een flinke afranseling. Sibel was een keer langs gekomen in het kamp tijdens het verblijf van de Generaal en had haar man en zijn vriendin met zowel bewondering en afgrijzen kundig met elkaar zien sparren. Sibel luisterde volgens aandachtig naar het rapport over de Zuiderlingen. Ze zette vooral Eddard niet graag zo op zijn plek, maar haar schoonbroer begreep ook dat ze de luxe van tijd niet hadden. Bovendien vertrouwde ze er op dat Kain en Ed een goed idee hadden van elkaars verleden. Ze had hun vertrouwen in elkaar al lang bewonderd. 'Laten we eerst zien hoe het openingsdiner verloopt voor we individueel gasten uitnodigen,' opperde Sibel. 'We kunnen niemand een voorkeursbehandeling geven.' Die kritiek kregen ze al vaak genoeg van de Raad. Ze stond vervolgens ook op en kuste haar beide zoons op hun slaperige wangetjes. Ze wilde de uitnodiging van Liam nog eens herhalen naar Kain en Ed, toen Muriel al erg enthousiast haar ooms wist te overtuigen te blijven voor het eten. Op dat moment verschenen de bedienden ook weer om hun koffers uit te pakken en het eten klaar te zetten. Sibel voelde de moeheid van de lange reis, maar ze keer er alsnog naar uit om de avond met haar familie te spenderen.