Vertrekken van de familie Alba

Nieuw

Sibel nam uitgeput plaats in één van de stoelen in de zitkamer van de Koninklijke vertrekken. Ze was die ochtend na een barre tocht eindelijk in Evenfall aangekomen samen met Muriel en haar moeder. Ze had erg graag het aanbod afgeslagen, maar haar moeder had er op gestaan dat ze mee naar de hoofdstad zou reizen. Sibel wist erg goed waarom. Er was nog altijd geen bericht ontvangen van Liam en dat maakte haar nu al een hele tijd onrustig. Ze vreesde het ergste, natuurlijk, maar wist dat ze dat ook niet haar beslissingen mocht laten beïnvloeden. Liam had haar in laten stemmen met zijn plan om een gesprek met Celine aan te knopen en hij had geweten dat het riskant zou zijn. Echter geloofde ze niet dat ze beiden gedacht hadden dat het er op neer zou komen dat hij vast zou zitten in Tyrosh. Daarnaast maakte het niet alleen haar nerveus. Haar hele raad aan adviseurs was één chaos geworden nu de dreiging zo recht boven hun hoofd hing. Daar had ze niets aan gehad en had haar er dus nog meer toe aangezet om naar Evenfall af te reizen. Ze hoopte hier andere antwoorden te kunnen vinden en beter advies, maar tevens zou ze vanuit het Westen veel sneller naar het Noorden kunnen reizen als dat nodig was. Sibel had overwogen Muriel bij haar tante en grootouders te laten, maar had het niet over haar hart kunnen verkrijgen haar dochter alleen te laten. Bovendien was het fijn te weten dat haar moeder hier bij haar zou blijven als ze toch voelde dat ze naar Tyrosh moest. Sibel staarde moe voor zich uit. Ze had nog geen moment voor zichzelf gehad sinds hun aankomst die ochtend en ze wist dat het nu ook maar voor korte duur zou zijn. Ze had haar schoonbroer en zijn vriend gevraagd haar op te zoeken. Het deed haar altijd goed met de twee mannen bij te praten.

Kain liep met een hangend hoofd door de gangen van het Westelijke paleis heen, terwijl hij met zijn zijn hand stevig die van zijn verloofde vast hield. Al wekenlang hing er een gespannen sfeer in het paleis en omgeving wegens de onduidelijkheid rondom het verdwijnen van de Koning. Sibel was niet aanwezig geweest bij de eerste geruchten over zijn gebrek aan berichten en Ed had dan ook hard zijn best moeten doen om ervoor te zorgen dat er geen chaos zou uitbreken in meerdere politieke groepen van de regering onder het Koninklijk echtpaar. Het was helaas maar deels gelukt, waardoor Kain zo zijn vermoeden had dat Sibel een zware dag had gehad. Hij en de andere spionnen van Liam werkte tevens ook overuren: ze hadden van de collega's die met Liam mee waren geweest nog voor hun verdwijning wisselende berichten binnen gehad. Uiteraard vertrouwden ze de situatie niet, maar ze hadden geen specifieke informatie kunnen geven. Niets om in elk geval diegene die achter waren gebleven in Evenfall ervan te overtuigen dat ze in elk geval nog lévend waren. Ze waren inmiddels al bezig om een missie op te zetten om Liam in elk geval uit het paleis te breken en dan hopelijk nog veilig de stad uit te krijgen. Diegene die betrokken waren geweest bij het uitbreken van de luitenant in Quandaï hielpen ook mee met hun expertise. Sibel wist hier echter nog niets van af. Pas voor de deur van de vertrekken van Liam, Sibel en Muriel doorbrak Kain zijn eigen stilte. 'Laten we nu niet over de verloving vertellen,' zei hij zacht, waarna hij zijn geliefde afwachtend aan keek. 'Dat moet iets zijn om te vieren als Liam er weer is.' Het voelde namelijk goed om zo over zijn schoonbroer na te denken: alsof hij elk moment weer terug kon komen. Vervolgens opende hij de deur na goedkeuring van de wachters en zag hij al snel zijn schoonzus zitten. Met een glimlach omhelsde hij zijn goede vriendin en tevens Koningin. In elk geval was Sibel veilig.

Eddard gaf een kneepje in de hand van Kain en keek hem voor kort met een nerveuze blik aan. Het was moeilijk voor hem om onder woorden te brengen hoe hij zich de afgelopen weken had gevoeld. Hij herinnerde zich nog erg goed toen de eerste speculaties de ronde deden dat de Koning Tyrosh nooit verlaten had. Het was echter pas de brief van Sibel zelf die hem zo ver kreeg te accepteren dat zijn broers hoogst waarschijnlijk vast zat in de Noordelijke kerkers. Eerlijk gezegd kon hij niet geloven dat Liam zo stom was geweest, maar uiteindelijk was het niet zo gemakkelijk. Hij had zich in ieder geval flink op zijn werk kunnen starten terwijl de onwetendheid Evenfall in zijn greep hield. Niet heel het land hoefde te weten dat het niet duidelijk was wat er met de Koning gebeurd was, en dat was al werk genoeg. Het was pas nu, nu Sibel aangekomen was in Evenfall, dat Ed moest erkennen hoe erg hij vreesde voor het leven van zijn broer. Eddard keek op naar zijn verloofde toen ze de deur naar de Koninklijke vertrekken bereikten. Hij slikte de prop in zijn keel weg en knikte langzaam. 'Ik heb Liam beloofd dat ik het hem als eerste zou vertellen,' gaf hij toe. Het had toen niet erg belangrijk geleken, maar hij wist nu dat hij aan zijn belofte vast zou houden. Ed liet Kain los zodat hij Sibel kon begroeten en deed vervolgens hetzelfde. Sprakeloos keek hij de Koningin aan en liet zijn blik afglijden naar Kain die hopelijk wel het gesprek op gang kon zetten.

Toen er aangekondigd werd dat Sibel's gasten aanwezig waren, deed ze haar best de slaap uit haar ogen te wrijven en haar sombere jurk glad te strijken. Gelukkig had ze al een paar uur eerder haar overdreven kroon en zware ketting met het Tarthiaanse wapen af kunnen doen. Het voelde de laatste dagen erg vreemd die tekens van haar macht te dragen, terwijl ze zich zo ongelooflijk machteloos voelde. Ze haalde diep adem voor de deuren voor haar geopend werden en glimlachte vervolgens naar Eddard en Kain. Dankbaar ontving ze de omhelzingen van beide mannen en klopte haar schoonbroer nog kort op zijn schouder. 'Wat fijn jullie te zien. Het spijt me dat ik pas aan het einde van de dag tijd had. Niemand laat me met rust sinds onze aankomst,' glimlachte ze goedgezind, maar zonder al te veel energie. Ze was het gewend dat men veel van haar vroeg. Liam was normaal degene die haar dan aanspoorde zo nu en dan tijd voor haarzelf en hun gezin te nemen. Wat voor Koningin was ze als ze niet eens kon bepalen wanneer ze voor eens niet een bespreking of gelegenheid wilde bij wonen? Die balans was een stuk moeilijker te vinden zonder haar Koning naast haar. 'Muriel is nog met haar grootmoeder op stap, maar ze kan niet wachten haar ooms weer te zien.' Met nog altijd dezelfde glimlach wees ze hen een plek aan. Voor ze zelf plaats nam stuurde ze een bediende richting de keukens om een lichte maaltijd op te halen. 'Hoe gaat het in het drukke Evenfall? Hoe staat het er voor met jullie appartement? Liam heeft me er heel veel over verteld. Misschien kan ik het nog wel komen bezoeken terwijl ik hier toch ben.' Sibel forceerde de vriendelijke woorden. Ze wilde helemaal niet over dit soort onbelangrijke zaken spreken. En eerlijk gezegd wist ze ook niet of Ed en Kain daar wel op zaten te wachten. Haar schoonbroer was onkarakteristiek stil.

Kain nam plaats op de aangewezen zetel en nam al snel het woord na de vragen van zijn schoonzuster. 'We vinden het ook fijn om jullie weer te zien. We hebben Muriel en jou erg gemist,' gaf Kain toe, nadat zijn verloofde wel akelig stil was. Hij wist echter ook hoeveel het hem deed dat zijn broer potentieel in ernstig gevaar was. 'Met de stad en ons huis gaat ook alles goed en je bent áltijd welkom, dat weet je, Sibel. Echter wil ik het ergens anders over hebben-' Met die woorden keek hij Sibel recht aan. Ondanks dat hij de pogingen van zijn schoonzus om een simpel praatje te houden op prijs stelde, wist hij ook dat ze andere zaken te bespreken hadden. 'Met de andere spionnen van Liam hebben we een plan opgesteld om Liam uit het paleis te breken. Het is een potentieel erg riskant en gevaarlijke missie, wat de politieke zaken ook niets goeds zal doen, maar hoe langer we wachten-' Hij schraapte zijn keel en schudde triest zijn hoofd. 'We hebben nu ook geen zekerheid over wat de landvrouwe gaat doen. En al helemaal niet wat de Quandaïse politicus van plan is. Misschien is het wel het risico waard.' Ondanks dat de politici van Tarth erg kritisch waren geweest op Liam leek het land ook niet compleet zonder hun Koning aan de zijde van hun Koningin. Ze brachten zo beiden deel aan hun eigen balans. 'Maar we hebben wel extra informatie nodig. Wat weet jij allemaal van zijn bezoek af?'

Sibel voelde dat een opgeluchte zucht haar mond ontsnapte toen Kain haar poging tot het in stand houden van de formaliteiten aan de kant schoof. Ze boog als vanzelf dichter naar hem toe en keek hem afwachtend aan. Haar raad had haar in het Oosten enkel adviezen gegeven om afstand te behouden van Tyrosh en om niet te engageren met de zaken die daar gebeurden. Tenminste, zolang het niet ernstiger werd. Het zou makkelijker zijn Celine Storm te beschuldigen van de situatie in de Noordelijke stad als ze er zelf geheel buiten stond. Het voelde tegenstrijdig om het Noorden zo aan het lot over te laten, vooral terwijl Quandaï wél invloed uitoefende door te verblijven in het paleis van de Noordelijke landvrouwe. Sibel had Celine al meerdere malen berichten gestuurd, maar het meeste bleef onbeantwoord. Al helemaal sinds Liam na de bruiloft richting het Noorden was gereisd. De onbekwaamheid van de raad om alternatieve plannen voor te stellen had haar ook naar Evenfall gebracht. Ze wist dat Eddard er alles aan zou doen om een manier te vinden om te onderhandelen en Kain- Sibel wist hoe Liam zijn groep aan spionnen vertrouwde en hoe lovend hij over hen sprak. Ze keek de man nu dus ook verwachtingsvol aan. 'Al hebben we maar één enkel stuk aan bewijs dat aangeeft hoe het met hem gaat-' Ze slikte en keek kort naar Eddard, die nog altijd zijn mond niet open had gedaan. Ze wist niet goed hoe ze zijn stilte moest interpreteren nu zijn gezichtsuitdrukking veranderd was. 'Mijn adviseurs zijn te bang zoiets riskant op te zetten. We wéten dat elke zet die we maken nauw in de gaten wordt gehouden. Celine is niet naïef en Rohan Altarion al helemaal niet. Maar als het lukt om een informant in het paleis te krijgen.' Sibel zag verrast aan dat Eddard op stond van zijn stoel en zichzelf mompelend excuseerde. Echter richtte ze zich weer op Kain. 'Liam heeft met me door gesproken wat hij Celine kon vertellen en aan bieden, maar hij stond er op haar als familie te benaderen en dat hij daarom niet met en hele hofhouding richting Tyrosh kon gaan. Ik kan je de namen geven van de mannen die hij meegenomen heeft. Jij weet vast beter wie meer is dan enkel een lijfwacht.'

'Ik weet dat het riskant is,' verzuchtte Kain, terwijl hij zijn gezicht in zijn handen legde. Hadden ze maar beter op Liam kunnen inpraten, om hem zo te overtuigen dat hij niet zou gaan. 'Ze kunnen natuurlijk alles tegen ons gaan gebruiken. Ze doen het nu al met de informatie over de missie naar Quandaï en als we nu nogmaals interfereren... Rohan weet precies wat hij met die informatie kan doen en Celine al helemaal.' Natuurlijk zouden die twee ontkennen dat ze Liam opgesloten hadden gehouden en zouden ze vast Liam in een dusdanig moeilijke dreiging zetten dat hij niets anders kon dan mee te gaan met hun verhaal. Als er nou iemand in het paleis was die hun kon helpen- De hofhouding zou toch beseffen wat voor dreiging de politicus vormde? 'Ik moet er naartoe reizen, Sibel,' zei hij uiteindelijk. 'Het kan niet anders. We moeten alle kansen pakken. Als er ook maar iemand in dat kasteel is die iets naar buiten kan brengen, dan kan het het verschil zijn tussen leven en dood.' Hij wilde die harde woorden niet tegen zijn schoonzus gebruiken, maar het kon niet anders. Ze moesten de situatie zien als hoe die was. Kain keek enkel kort op bij het plots opstaan van zijn verloofde, maar sprak vervolgens al weer snel verhit verder. 'Als jij mij een lijst kan geven, dan zou dat perfect zijn. Wij weten namelijk niet zeker welke mannen en vrouwen buiten het paleis zijn gebleven en welke naar binnen zijn gegaan. We hebben namelijk zo onze manieren om informatie naar buiten te smokkelen, maar als ook onze contactpersonen buiten de muren opgepakt zijn...' Dan schatte hij de situatie erg slecht in. En hij verwachtte namelijk niet dat iemand van Celine's hofhouding dubbelwerk zou doen.

Sibel liet haar blik naar het vloerkleed onder hen glijden en wreef gefrustreerd langs haar voorhoofd. 'We weten nog steeds niet of ze bewijs hebben gevonden over Liam's en Indra's aandeel in de reddingsmissie, maar ik betwijfel steeds meer of dat nog wel belangrijk is. Vermoedens zijn goed genoeg voor Quandaï om straffen uit te delen en-' Ze fronste gepijnigd als ze aan haar partner dacht en in wat voor situatie hij zich wel niet bevond. Ze wilde maar al te graag geloven dat Celine de vrouw en nicht was die haar echtgenoot haar overtuigd had dat ze was voor hij vertrokken was. Ze zou nooit in hebben gestemd met zijn idiote plan als hij niet zo verdomde koppig was geweest en zo zelfverzekerd had gesteld dat hij wel op de Lanvrouwe in kon praten. Ze was toen en nu zeker een stuk sceptischer wat betreft de intenties van Celine Storm. Sibel wilde al opstaan om een stuk perkament te pakken zodat ze de namen kon noteren, maar bleef zitten om de man voor haar met een bezorgde frons aan te kijken. Het zou inderdaad ernstiger worden als ze geen contacten meer hadden binnen de kasteelmuren of in de stad. Tyrosh was een chaos aan het worden en dat was niet in hun voordeel. 'Er is bericht gekomen over een gelegenheid, maar het is tot nog toe onduidelijk wat precies. Eén van Liam's mannen heeft er over geschreven in de laatste communicatie die we hebben ontvangen van zijn gezelschap. Ik durf het niet aan me voorbij te laten gaan dat het iets groots kan zijn. We verwachten al manenlang dat Celine wellicht een huwelijk met de heer Altarion aan zal gaan. Als dat zo is, is dat misschien een goed moment iemand het paleis in te krijgen. Er zullen vast en zeker gasten toegelaten worden.'

'Als ze staffen gaan uitdelen, dan hebben ze nu uiteindelijk iemand die ze kan ondergaan,' mompelde Kain vol ongeloof. De realisatie kwam nu pas bij hem binnen. 'Maar Rohan zou toch niet- Of Celine, bij haar eigen neef... Bij de Goden!' Kain was inmiddels opgestaan en stond met zijn handen op zijn rug voor het raam. Hij wilde niet dat zijn schoonzus zou zien dat zijn handen trilden. Zo staarde hij uit over de stad. Als hij goed keek, kon hij zelfs het marktplein zien waar zijn en Eds appartement aan lag. 'Ik zal naar binnen gaan,' zei hij uiteindelijk en standvastig. Hij had een besluit gemaakt. 'Ik ga naar Tyrosh toe. Als ze een man buiten de muren nodig hebben of iemand nodig hebben om te infilteren, dan doe ik dat. Niemand van de adel kent mijn gezicht.' Hij werd bijna emotioneel van zijn aanbod. Hij was zijn schoonbroer nog dagelijks dankbaar dat hij hem overtuigd had om bij zijn spionnen aan te sluiten. Nog dankbaarder was hij echter dat hij Ed achter Kain aan had gestuurd tijdens hun breuk. En nu wilde hij iets terug doen voor zijn schoonbroer en tevens goede vriend. Als hij hem kon redden, dan- Áls... moest hij zich wel aan herinneren. Het Noordelijke hof zou niet zo snel om de tuin geleid worden. 'Ik zal erachter komen wat er allemaal speelt binnen die muren. Alles om zeker te weten dat Liam veilig is en vervolgens alles om hem eruit te krijgen. Ik heb het van de beste geleerd.' Die laatste woorden brachten een kleine glimlach op zijn gezicht. Het waren niet de rebellen die hem uiteindelijk de kneepjes van het vak hadden geleerd, maar het was de Koning zelf geweest.

Sibel beet hard op haar lip terwijl Kain zijn emoties zo open en bloot toonde. Ze was heel erg snel gesteld geraakt op de vriend van Eddard en was hem altijd al dankbaar geweest om de steun die hij aan haar, maar ook aan Liam en zijn broer bood. Zowel professioneel als persoonlijk had hij een belangrijke plek ingenomen. Het raakte haar daarom des te meer dat hij zijn voorstel deed. Sibel wilde maar al te graag het aanbod afslaan. Ze wilde niet een vriend zo een gevaarlijke situatie in sturen. Maar ze wist ook dat ze dat niet kon. Er restten niet veel opties om Liam vrij te krijgen en zijn veiligheid was niet enkel van belang voor haar, maar voor heel Tarth. Iedere dag dat hij niet gezien werd buiten het Noordelijke paleis werd het moeilijker om de schijn op te houden dat de Koning zich vrijwillig door Tarth bewoog en hoe moeilijker het werd die waarheid van het volk te verbergen, hoe dichter ze kwamen bij een chaos die Sibel niet op zou kunnen lossen. De Tarthiaanse regering rustte op stabiliteit en als hun Koning zo gemakkelijk gevangengenomen was en wie wist wat nog meer, tastte dat haar macht aan. Het zou genoeg reden zijn voor een oorlog. Sibel voelde dat haar handen waren begonnen te trillen en met een geëmotioneerde blik stond ze op om naar Kain toe te lopen. Ze pakte zijn beide handen vast en kneep er hard in. 'Ik kan je niet genoeg bedanken, Kain. Dit- Wat je nu doet bewijst maar weer wat voor bewonderenswaardige man je bent. Je moed is ongekend en-' Ze keek weg om de tranen uit haar ogen te knipperen. 'Het spijt me zo dat het tot hier heeft moeten komen.'

Kain pakte ook Sibels handen stevig vast en schudde met een bescheiden glimlach zijn hoofd. 'Ik heb onbeschrijflijk veel aan jullie te denken, Sibel. Aan jou, Liam en Eddard. Daarom ben ik zo opgelucht dat jij mij laat helpen.' De tranen in de ogen van zijn Koningin deden hem veel, vooral toen hij achter de gesloten deur naar de hal de stemmen van Muriel en Ed hoorde. Hij wist dat hij diegene was die naar Tyrosh moest gaan en veel moest riskeren. Uiteindelijk was hij diegene van bijna al zijn collega's die geen kinderen had. Het idee dat Muriel zonder haar vader op zou groeien... Hij dacht aan zichzelf en hoe hij nooit zijn vader had gezien als jonge jongen. Ondanks dat hij wist dat hij Ed veel pijn zou doen met zijn besluit, voelde het goed voor Kain. Mocht het niet goed verlopen, dan had hij in elk geval alles geprobeerd. 'Dit zat er al jaren aan te komen, Sibel. Dit is niet jullie schuld.' Hij kneep zacht in haar schouder en zuchtte vervolgens diep. 'Ik wil dat je bij onze komende vergadering bent, Sibel. Jij bent een van de weinige die het paleis van binnen kent. Zou je- Je zou ons enorm helpen als je alles vertelt wat je ervan weet. Zelfs de meest onnozele feitjes.'

Sibel deed haar best de tranen die vrij komen snel weg te vegen van haar wangen toen ze de stemmen van haar dochter en schoonbroer hoorde. Ondanks dat het leiderschap zwaar was, had het haar nog niet opgebroken zoals het nu deed. Sibel had nooit gedacht dat Liam op deze manier tegen haar gebruikt zou worden. Anders had ze misschien nooit ingestemd met het huwelijk en zijn kroning. Tegelijkertijd kon ze zich niet voorstellen hoe ze Koningin zou zijn geweest zonder zijn steun en zonder dat hij zelf acties kon ondernemen als Koning. Ze hoopte maar dat het hem niet zijn leven zou kosten. Die gedachte maakte Sibel bewuster van haar houding en haar emoties overkomen rechtte ze haar rug en knikte naar Kain. 'Ik zal natuurlijk aanwezig zijn en mijn kennis delen. Overigens wil ik vast stellen dat de middelen die jullie nodig hebben, geregeld zullen worden. Maar houdt dit tussen jou en je collega's. Mijn raad zal er nooit mee in stemmen en hoe minder mensen er van op de hoogte zijn, hoe beter.' Het was haar erg duidelijk geworden dat haar adviseurs in Myr het liefst ieder conflict uit de weg gingen. Sibel was echter bereid risico's te nemen als het de kans om Liam alleen al te bereiken met een bericht zou vergroten. Kort glimlachte ze nog naar Kain en keek hem toen met een bezorgde blik aan. 'Ik denk dat je met Eddard moet praten. Hij is net Liam als hij zijn gevoelens onderdrukt voor het groter goed,' stelde ze met een halfslachtige lach. 'Er zit haast achter de missie, maar laat jezelf en je collega's nog genoeg tijd nemen om met hun familie en geliefden samen te zijn. Muriel zal het me niet vergeven als ze niet eens haar logeerpartijtje bij haar favoriete ooms kan verwerkelijken.'

Kain legde een hand op Sibels arm en kneep er zacht in. De tranen waren hem wel degelijk opgevallen en het liet hem des te meer beseffen dat het Sibel veel deed dat haar partner er niet was én potentieel in gevaar was. Ondanks dat hij het wist, was hij des te trots op zijn schoonzus dat ze de zaken nog zo goed op orde had. Het leek hem verschrikkelijk moeilijk om een kind te moeten vertellen dat haar vader er lange tijd niet zou zijn en misschien nooit meer zou terugkeren. Hij wist niet of Sibel dat gesprek al had gehad met Muriel. 'Dit blijft enkel tussen ons en de andere collega's van Liam. Ik wil niet dat onze komst ook maar op wat voor manier aangekondigd wordt in Tyrosh. Laat Celine maar denken dat jij hun stappen afwacht en dat zij aan zet is.' Het zou een risico zijn, maar ze hadden geen andere keuze. Als Rohan dacht dat hij Liam niet meer kon gebruiken voor zijn eigen doeleinden, dan zou hij hem uit de weg ruimen. 'Ik zal met Ed praten. Hij- hij heeft het er heel moeilijk mee. Hij probeert zijn ouders te bereiken om ze het nieuws te vertellen.' Kain keek bij haar laatste woorden twijfelachtig naar de deur, waarachter Ed en Muriel zich bevonden. Als het aan hem lag, dan vertrok hij zo snel mogelijk naar Tyrosh toe, gezien er geen tijd te verliezen was. Echter wist hij ook dat- De missie zou wellicht niet verlopen zoals ze allemaal zouden willen. Wellicht zou hij nooit terugkeren. Zou hij dan niet zijn favoriete nichtje Muriel en zijn geliefde verloofde nog paar mooie dagen gunnen? En zichzelf vooral? 'Paar dagen, maar niet langer,' beloofde hij uiteindelijk. 'We moeten toch nog de zaken op een rij krijgen, voordat we echt kunnen vertrekken. Plattegronden, gereedschap, wapens...'

Sibel knikte langzaam. Ondanks dat ze het liefst van de daken zou schreeuwen dat ze haar partner terug bij zijn familie zou krijgen, wist ze dat het niet verstandig was. Het enige voordeel dat ze wellicht hadden nu, was dat er nog altijd veelal gedacht werd dat hun relatie enkel functioneel was. Als bekend was wat Sibel bereid was te doen om Liam te bevrijden als haar duidelijk werd in wat voor gevaar hij verkeerde, dan was dat soort informatie allang vrij gekomen. Het feit dat er absoluut geen informatie was en er dus ook geen berichten waren over straffen of gevangenschap, zag ze als een kleine hoop dat Celine onzeker was en dat Quandaï nog geen volledige controle had in het Noorden. 'Ik heb ook al gepoogd William en Jillian te bereiken, maar sinds ze Renee hebben bezocht zijn we ze al een tijdje uit het oog verloren. Liam had het er over dat zijn vader had gezegd dat hij nog één maal een lange tocht wilde maken.' Ergens speet het haar dat haar schoonouders waarschijnlijk niet op de hoogte waren van de stand van zaken. Tegelijkertijd voelde ze egoïstisch genoeg dat het misschien maar beter was. William Halley had er hoe dan ook voor gezorgd dat iemand achter zijn zoon aan was gegaan en anders was hij er zelf wel heen gereisd. Sibel voorzag dat ze hem persoonlijk tegen zou hebben moeten houden. 'Een paar dagen,' stelde ze vast terwijl ze de stemmen luider hoorde worden tot ze voor de deur tot stilstand kwamen. Ze voelde voor de zekerheid of er geen nattigheid over gebleven was op haar wangen en glimlachte toen triest naar Kain. Ze wilde hem nog wat zeggen, een geruststelling of een gebed of iets, maar juist toen werden de deuren geopend. Haar dochter was gelukkig degene die meer genegenheid kon tonen voor haar oom dan Sibel zelf zou kunnen. Met een glimlach zag ze aan hoe ze hem vol enthousiasme begroette. 'Muriel, je bad staat klaar. Ik help je nu wel en dan kunnen je ooms je zo meteen naar bed doen met een verhaal, goed?' Ze keek kort naar haar schoonbroer die nog altijd niet erg open stond voor haar. Echter wist ze dat ze nog genoeg tijd hier in Evenfall zou zijn om met hem te praten. Voor hem en Kain was dat wel anders. Met Muriel aan de hand liep ze richting de wasruimte en liet hen alleen.

Plotseling werd de deur naast hen geopend en zag hoe toe hoe Muriel opgewekt binnen kwam lopen. Al snel kreeg hij een stevige omhelzing van zijn nichtje en klopte hij haar plagerig op haar blonde krullen. Hij hoopte maar dat ze niet al te veel mee kreeg van alles wat er rondom haar vader gebeurde. Het was ook grotendeels voor zijn nichtje dat hij naar Tyrosh zou reizen. Kain keek stilletjes toe hoe Ed vervolgens weer de kamer in kwam en naast hem plaats nam. Hij merkte nog hoe Sibel en Muriel samen naar de wasruimte liepen, maar zijn aandacht was vooral op zijn partner gefocust. Met een zucht legde hij zijn hand op Eds knie en keek hij hem bedachtzaam aan. 'Ik heb Sibel aangeboden om naar het Noorden te reizen,' zei hij met zachte stem, 'om te proberen om Liam uit te breken uit het paleis. Sibel heeft het aanbod geaccepteerd. Ik zal zo snel mogelijk vertrekken.' Hij probeerde het nieuws maar zo snel mogelijk te breken. Liefdevol wreef hij met zijn andere duim langs Eds wang en verdronk hij al snel in de prachtige ogen van zijn verloofde. Hij was liever niet weer op missie gegaan, maar er was geen andere keuze als het op zijn familie aan kwam. 'De bruiloft moet dus nog even wachten,' zei hij met een trieste glimlach. 'Maar Liam en ik zullen snel weer terug zijn.'

Eddard had de deur voor Muriel open gedaan en had zijn nichtje voor laten gaan zodat hij zichzelf nog een tel kon geven om diep adem te halen. Vervolgens liep hij naar binnen en keek glimlachend toe hoe Muriel zijn partner begroette. Ze had hem net al verteld dat ze een cadeautje mee had genomen voor Kain en dat ze heel erg graag bij hen wilde logeren. Ed had maar gezegd dat ze welkom was, maar had haar ook voorzichtig gevraagd of haar moeder dat wel een goed idee vond. Hij kon het zich erg goed voorstellen dat Sibel haar dochter nu liever heel dicht bij zich hield. Terwijl moeder en dochter de andere ruimte in verdwenen, nam Ed plaats naast zijn verloofde. Hij had zijn handen tussen zijn benen ingeklemd en keek naar de salontafel met een frons. Het was pijnlijk geweest te hebben geweten wat Kain en Sibel aan het bespreken waren. Ed wist namelijk maar al te goed dat ze niet veel opties meer hadden om contact te leggen met het Noorden en met zijn broer. Hij keek naar de hand op zijn knie terwijl Kain vertelde wat hij met Sibel besproken had. 'Ik wil niet dat je gaat,' zei hij zacht en zonder enige overtuiging. Het was het enige waar hij aan kon denken als hij zijn vriend aan keek. Liam en Sibel en Tarth waren niets in vergelijking met Kain. Hij schaamde zich voor zijn gedachtes en voor de woede die hij voelde tegenover zijn schoonzus dat zij Kain niet tegen hield. Toch wist Eddard dat hij overal mee in zou stemmen. Met een trillende zucht pakte hij Kains hand stevig vast.

‘Liam zou hetzelfde doen als ik gevangen genomen zou worden,’ legde Kain met een verrast kalme blik uit. Hij had zich erbij neergelegd dat het wellicht niet goed zou aflopen in het Noorden. Hij kon bijvoorbeeld ook gevangen worden, of erger, wellicht geëxecuteerd worden wegens huisvredebreuk. Echter accepteerde hij dat risico: tot die conclusie was hij gekomen door het zien van Muriel en door het besef dat Liam hetzelfde zou doen. Hij zou tevens zichzelf nooit kunnen vergeven als hij niet zou proberen om Muriel haar vader terug te brengen. ‘Dat weet ik, lief.’ Zijn woorden waren zacht en bijna sussend. Hij had geloofd in een goed einde voor hem en Eddard na alles waar ze doorheen waren gegaan. Echter leek het ook zo vanzelfsprekend dat de Goden hun tegen zaten: Kain hoorde niet de partner te zijn van iemand zoals Eddard. Zijn verloofde verdiende iemand die hem niet verliet voor missies, wellicht iemand die egoïstischer was dan Kain. 'Ik hou van je, mijn verloofde,' murmelde hij, nadat hij zijn vriend naar hem toe had getrokken en hem zo in zijn armen hield. Zoals ze elke nacht deden. Hij zou alles van zijn vriend missen. 'En ik kom snel terug. En dan houden we onze bruiloft en is Liam jouw getuige.'

Eddar voelde hoe de woorden van Kain er flink bij hem in hakte. Hij wist dat zijn broer dit ook voor zijn vriend zou doen. Liam was in dat opzicht een stuk minder egoïstisch dan hij zelf dacht te zijn. Toch volgde er in zijn hoofd steeds het argument dat Kain niet eens kon weigeren om niets doen simpelweg omdat Liam de Koning was, omdat hij zo nodig die verdomde kroon wilde dragen. Dat bracht hem vervolgens weer bij zijn frustraties met zijn schoonzus. Ze moest vast zelf al voelen dat zij ook schuldig was aan de chaos waar ze nu in zaten, op waarschijnlijk een intensere manier dan hijzelf. Sibel was de Koningin die de beslissingen maakten in Tarth, maar Eddard had net zo goed een rol te vervullen en hij was evengoed gefaald in het bereiken van het Noorden en het maken van adequate voorstellen om met Celine te praten. Hij kon nog wel even doorgaan wat betrof zijn frustraties. Hij was net zo goed boos op Liam dat hij zo een stom plan had gehad om met hun nicht te praten en met Celine zelf en- Echter maakte hij zich los uit zijn eigen gedachten toen Kain hem omhelsde. 'Ik houd ook van jou, Kain,' mompelde hij terwijl hij een poging deed zich te ontspannen in de armen van zijn geliefde. 'Ik wou enkel dat we niet in deze situatie zaten. Ik- Ik ben degene die je overtuigd heeft om met Liam te praten over het werk dat hij je aan wilde bieden. En ik weet dat je taken niet zonder risico's zijn, maar-' Eddard zuchtte diep en legde zijn hoofd tegen dat van Kain. 'Het is jouw keuze en ik zal hier even hard mee proberen te werken om jullie thuis te krijgen.'

Kain snoof de geur van zijn vriend in en streek afwezig langs Eds rug. Ondanks dat hij heldhaftige praatjes had, zou hij zijn verloofde met heel zijn wezen missen. Het idee dat hij niet zijn geliefde dichtbij zich had of dat hij niet wist of het wel goed met hem ging- Het beeld van de verwaarloosde Eddard na zijn eigen lange missie kon hij niet vergeten. Het meest moeilijke vond hij echter nog dat hij zijn geliefde geen garantie kon geven dat hij weer terug zou keren naar huis. Teder kuste hij het gezicht van zijn vriend en eindigde hij bij zijn lippen. Die aanraking liet hem nog meer twijfelen over zijn eigen beslissing, maar hij wist dat het niet meer zou veranderen. 'Ik weet dat je er alles aan zal doen,' murmelde hij zacht, waarna hij zuchtte. Hij keek er tegenop om niet elke seconde de komende dagen met Ed te kunnen spenderen. Hij moest nog zoveel voorbereiden voordat hij kon vertrekken naar Tyrosh. 'Ik moet veel regelen de komende dagen, maar buiten die vergaderingen wil ik elke seconde met jou doorbrengen. Laten we Muriel ook nog een nacht laten logeren, dat hebben we al zo vaak beloofd. En we wilden toch nog in dat ene café eten? Laten we dat vanavond doen.'

Eddard liet zichzelf nu extra genieten van de aanrakingen van zijn partner. Hij herinnerde zich goed hoe hij niet goed had geweten wat hij met zichzelf aan moest toen Kain op zijn eerste missie was vertrokken. Toen had hij er simpelweg aan moeten wennen dat zijn verloofde werk had dat hem soms een hele tijd van hem weg hield. Maar nu werd hij meer geconfronteerd met het feit dat het werk van Kain ook ongelooflijk gevaarlijk was. Er waren geen garanties dat dit goed zou lopen en wie weet zou hij en zijn broer en zijn verloofde niet meer terug zien. Die gedachte veroorzaakte kippenvel over heel zijn lichaam. Gelukkig wisten de liefkozingen van Kain hem uit zijn hoofd te trekken. Ed knikte begrijpelijk toen Kain vertelde dat hij het druk zou hebben. Hij wist dat hij zelf evengoed veel tijd in het paleis door zou moeten brengen nu Sibel net aangekomen was. Het was altijd vele malen drukker als de koninklijke familie aanwezig was in Evenfall. 'Ze heeft het me net al gevraagd. Ze kijkt er heel erg naar uit en ik zou niets liever willen dan haar een nachtje bij ons te hebben.' Eddard wist dat hij zijn volle best zou doen om het een gezellige dag te maken voor zijn nichtje en zijn vriend. Ze zouden allen wel wat afleiding kunnen gebruiken. Muriel leek zo nonchalant te praten over de afwezigheid van haar vader, maar hij wist dat ze pienter genoeg was om door te hebben dat er iets gaande was. Wellicht moest hij eens met Sibel praten over wat ze haar konden vertellen en wat niet. 'Dat lijkt me erg fijn.' Met een glimlach gleed Eddard langs Kains wang en boog hij naar voren om hem nog eens te kussen. Hun moment werd echter verbroken door het openslaan van de deuren en een enthousiaste Muriel die met haar natte krullen tussen beiden kwam. Grinnikend warde Ed door haar blonde haren en drukte een kus op haar wang voor hij haar optilde. 'Laten we jou eens in bed leggen, dan kan ik je eindelijk dat nieuwe verhaal over de drakenprins vertellen!'

[new]
Kain stond met zijn armen achter zijn rug via het raam naar buiten te kijken. Hij kon vanuit de vertrekken van Sibel en Liam zijn appartement met Ed zien liggen dichtbij het marktplein. De laatste dagen waren ze daar echter maar weinig geweest, omdat ze voorbereidingen hadden moeten treffen voor zowel het tournament dat eraan kwam alswel de komst van de koninklijke familie. Dat had voor Ed betekend dat hij bezig was geweest in het paleis om iedereen aan het werk te zetten en het overzicht te behouden. Kain daarentegen had juist meer van zijn tijd buiten de muren bevonden, om de beveiliging te testen, informatie te delen met zijn collega-spionnen en een plan te bedenken om de veiligheid te kunnen waarborgen voor de totaliteit van het tournament. In zijn ogen was echter de politieke situatie instabiel genoeg om ook realistische zorgen te hebben voor de veiligheid van de Koning en Koningin. Zijn gepeins werd echter onderbroken door gekuch van zijn echtgenoot en zo draaide hij zich om naar Eddard. 'Ik hoor letterlijk jouw hersenen kraken,' glimlachte hij, waarna hij naast Ed plaats nam op de bank en een arm om hem heen sloeg. 'Had je al iets van Isaia en haar aanhang in het Noorden gehoord?'

Eddard fronste naar de papieren in zijn handen en bladerde ze voor de zoveelste keer door terwijl hij ondertussen notities maakte op het vel op zijn schoot. Hij had alle financieen al honderdmaal door gekeken. Sibel had hem al meerdere malen gevraagd haar er van te verzekeren dat er niets miste in het budget, dat er niet te veel gespendeerd werd, maar dat de gasten ook niets te kort zou komen. Eddard had de gastenlijst dan ook in zijn hoofd zitten zodat hij het er niets steeds opnieuw bij hoefde te pakken. Hij had echter die ochtend een nieuwe bevestiging ontvangen van een verrassende gast. Het Zuiden zou een delegatie sturen die groter was dan Ed had verwacht en bovendien namen had genoemd die hij amper kende. Hij had zich meer op zijn werk willen focussen, maar vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe Kain stokstil voor het raam stond en op de stad neer keek. Hij kuchte kort om zijn aandacht te trekken en glimlachte toen zijn man hem opmerkte en bij hem plaats nam. 'Isaia reist met prins Iker enkele dagen voor het begin van de festiviteiten deze kant op. Celine arriveert net voor het welkomsdiner. Waarschijnlijk om te voorkomen dat er te veel mogelijkheden zijn dat ze Liam tegen het lijf loopt,' verzuchtte Ed terwijl hij zijn lijsten aan de kant legde. 'Ik heb haar maar vertrekken in de Zuidelijke vleugel gegeven, ver van de Koninklijke vertrekken. Isaia en haar man verblijven naast haar,' voegde hij met een grijns toe.

Kain wreef geruststellend over Eds schouders, terwijl hij een blik wierp op de papieren die verspreid waren over Eds schoot en de bank. Blijkbaar hadden nieuwe Zuidelijke gasten roet in het eten gegooid. Uiteraard had Ed aan Kain gevraagd of hij meer wist over het nieuwe leiderschap in het Zuiden, maar hij had weinig voor zijn partner kunnen betekenen behalve dat hij de familienaam herkende. 'Ik denk dat het erg verstandig is dat de noordelijke landvrouwe Liam ontwijkt. Ik kan me niet voorstellen dat de aanwezigheid van Celine bovenaan de wenslijst van Liam heeft gestaan.' Maar de Koning en Koningin konden zich natuurlijk niet veroorloven om andere adel, laat staan familie, een uitnodiging te weigeren. Hoofdschuddend hoorde hij vervolgens de insinuatie van zijn vriend aan over het trio uit het Noorden. Isaia was, volgens Ed, niet iemand die een blad voor haar mond nam en had haar vriend dus verteld over haar avances voor zowel de Quandaïse prins als de noordelijke landvrouwe. Kain kon niet begrijpen hoe zulke relaties werkten. 'Over Liam gesproken: hoe laat had je hem en Sibel verwacht? En- bij de Goden, heb jij de cadeaus voor Muriel en de jongens meegenomen van huis? Ik namelijk niet.'

Eddard zuchtte als hij dacht aan het familiale drama dat zich nog altijd afspeelde tussen zijn broer en nicht. Het was moeilijk Celine te vergeven voor de staat waarin Liam zich had bevonden, maar Eddard had ook gehoord wat er met de landvrouwe zelf was gebeurd na de dood van Rohan. Ze had al moeten boeten voor haar foute keuzes en Liam was vrij gekomen en was zo goed als kon de oude. Hij zag er het nut niet meer van in om Celine op een afstand te houden. Maar hij moest ook toegeven dat zijn mening gekleurd was door de lovende woorden van Isaia. 'Nu. Anders had ik wel comfortabeler aan mijn bureau kunnen zitten,' momperde Eddard. Hij legde echter zijn papieren aan de kant en leunde naar achteren met een blik op zijn partner. Het was moeilijk voor het Koninklijk paar om Evenfall in te komen. Er waren altijd hordes aan mensen die hen verwelkomden bij aankomst. 'De cadeaus liggen al in de kamers,' stelde hij Kain gerust en glimlachte naar hem. 'Ik kan niet wachten om te zien hoe hard de tweeling gegroeid is.' De laatste keer dat hij ze had gezien waren ze nog twee kleine spruiten geweest met rimpelige gezichtjes. Muriel had zo trots geleken. Tot ze begonnen te krijsen dan. Ed leunde naar zijn echtgenoot en wreef langs zijn wang. 'Ik had gehoopt dat we hen thuis uit konden nodigen, maar ik weet dat dat een onmogelijke wens is. Misschien kunnen we een nacht wel een fort hier bouwen? Muriel zal het vast heerlijk vinden! Hoewel- Wie weet is ze daar nu ook wel te oud voor.' Eddard moest lachen als hij terug dacht aan de laatste brief van Liam waarin hij de veranderende smaak en interesses van zijn dochter had beschreven. Ze begon werkelijk op te groeien. 'Hoe was het in de stad vandaag?'

Kain merkte hoe hij mee ging in het enthousiasme om hun neefjes en nichtje te zien. Ondanks dat hij gek op kinderen was, vond hij het geen probleem om 's avonds in bed te liggen en te weten dat hij geen verantwoordelijkheid had voor zijn eigen kroost. Maar dat Muriel, Junior en Sil voor meerdere dagen in de stad zouden zijn was voor hem en Ed een cadeau. 'Het gaat zo snel met kleine kinderen,' voegde Kain er nog aan toe. 'Ik ben benieuwd of we nog duidelijker kunnen zien van wie ze trekken hebben overgenomen. Wie weet vind ik wel een neus op Sil die hij écht van zijn oom heeft.' Kain maakte maar een grap: het leek er namelijk op dat Junior juist de Halley trekken over had genomen. Wat in de naam zit... Kain werd echter iets bezorgder. 'Maar tijd besteden met haar ooms zal ze toch niet ontgroeid zijn?' merkte Kain op. In die zin wisten Eddard en hij echt te weinig van tienermeiden af. Kain had namelijk zijn zussen zo veel mogelijk in die leeftijd vermeden. Vervolgens fronste hij diep. 'Verrassend geordend,' gaf Kain toe, terwijl hij ondertussen plagerig aan Eds oorlel trok. 'De wacht weet wat hun te wachten staat, mijn collega's hebben allemaal een locatie ingenomen in de stad en we hebben allemaal een eigen doelwit gekozen om in de gaten te houden tijdens het toernooi. En het volk- Je kent het volk, ze laten het toernooi in hun voordeel werken. Hogere prijzen voor de reizigers die hopen een glimp op te vangen van belangrijke mensen.' Op hetzelfde moment leek het rumoerig te worden voor de ingang van de vertrekken en klonk het geluid als haastige stappen van de bedienden. 'Over belangrijke mensen gesproken: ze zullen wel het paleis betreden hebben,' merkte Kain met een grijns op.