Trainingsplaats - Legerkamp

Gael schoof nog wat op, om plek te maken voor de generaal, en schoof het bord naar haar toe. Het was goed voor Indra om wat te eten na haar taken. Ondertussen was Gael wat overeind gekomen en drukte ze zacht enkele keren haar lippen in de nek van de generaal, terwijl ze goedkeurende humde. Het voelde vreemd om in de tent te zijn zonder haar vriendin of om weer alleen te zijn na hun innige moment van eerder. Ze was dus blij dat Indra weer terug was. Vervolgens ging ze weer liggen en keek ze tevreden hoe de generaal genoot van het eten. 'Een van de leerboeken die je terug had gebracht,' glimlachte ze, terwijl ze met haar hand langs de rug van de vrouw naast haar streek. Het was wennen voor haar om de generaal zonder haar dikke, intimiderende jas te zien of zonder haar wapens. 'Ik zal eerlijk toegeven dat ik tussen je spullen aan het snuffelen was.' Ze grinnikte zacht en gebaarde naar het eten. 'Bevalt het een beetje? En blijf je voor de rest van de avond hier?'

Indra werd zich pas echt bewust van Gael's aanwezigheid en van de realiteit toen ze de tedere aanrakingen van de vrouw voelde. 'Ik hoop dat ze nuttig zullen zijn. Ik moet zeggen dat ik niet goed wist wat ik voor je mee moest nemen. Ik had je een lijst moeten laten opstellen met handige materialen,' ratelde ze tot ze zichzelf stopte en glimlachend haar bijna lege bord weg zette. Ze was het niet gewend dat ze in zo een spraakzame toestand raakte als ze onder mensen was. Haar gesprekken waren vooral nuttig of nodig en vooral efficiënt. Ze kon geen praatjes maken zoals haar voorganger. 'Eerlijk gezegd zou ik alles kunnen eten nu zolang het maar warm is,' vertrouwde Indra haar toe terwijl ze een arm om haar middel wond om haar wat dichter naar zich toe te trekken. 'Ik blijf hier.' Ze begreep dat het niet makkelijk zou zijn om haar tijd te moeten verdelen, vooral niet voor Gael, dus ze zou bewust moeten zijn dat ze alle tijd met haar vriendin goed in zou vullen. Glimlachend streek ze langs de zachte krullen van Gael. 'Bevalt het jou hier?' vroeg ze op haar beurt. Ze was benieuwd wat Gael van haar tent vond. Het was tegelijkertijd onpersoonlijk, omdat ze niet deed aan poespas, en erg persoonlijk omdat dit háár ruimte was waar ze zich erg thuis voelde. 'Ga je morgen meteen weer aan het werk in de school?'

'Ik ben al dolgelukkig met deze boeken,' stelde Gael haar vriendin gerust, terwijl ze zich gewillig naar Indra liet trekken en haar ogen vervolgens onderzoekend over het gelaat van de andere vrouw gleden. 'Je blijft hier,' echode ze zacht de woorden van Indra, terwijl haar blik zachter werd en ze de andere vrouw net wat steviger vast hield. Vervolgens keek ze om haar heen na de vraag of het haar beviel in de tent van Indra. 'Ik hecht weinig waarde aan materie en spullen,' probeerde ze uit te leggen. Of ze zich nou bevonden in de generaals' tent of heel ergens anders, het zou voor Gael weinig uitmaken. Natuurlijk was dat beetje luxe fijn, maar het was voor haar niet noodzakelijk. Deze luxe had ze nooit gekend in haar ouderlijk dorp. De meeste tijd, dagen en nachten, bracht ze buiten door. 'Maar het maakt het fijn door te weten dat jij hier leeft, dat jij deze spullen gebruikt. Dat jij waarde hecht aan dit huisje.' Ze glimlachte geruststellend naar de generaal en drukte vervolgens haar lippen op de ander voor een innige kus.

Gael had geen beter antwoord kunnen geven. Ze had het zelf niet toepasselijker kunnen formuleren dan dat de spullen haar weinig deerden, maar het haar gevoel van een thuis was dat haar waarde liet hechten aan deze plek. Bovendien voelde ze nog altijd dat beetje trots dat ze nu spullen bezat behalve haar messen en de kleding die ze op haar lijf had, dat dat nu kon zonder het gevaar te lopen dat het zo weer van haar weg werd gejat. Echter was het minder een statussymbool dan toen ze nog de roverleider was. Indra beantwoordde de kus van Gael met evenveel gewilligheid en legde haar handen rond haar gezicht. Toen ze de kus beeindigde glimlachte ze. De werking die Gael op haar had kalmeerdr haar zo dat het zelfs de spanning in haar schouders weg nam. Iets wat ze al lang niet meer zonder geleefd had. 'Soms,' begon Indra zacht pratend terwijl ze Gael verder met kussen begeerde langs haar nek en op de schouder die ze ontbloot had. 'Soms mis ik de natuur zo en geeft zelfs een tent zo groot als deze me een claustrofobisch gevoel. Dan moet ik er op uit.' Ze herinnerde zich haar eerste echte gesprekken met Gael tijdens de vele missies en hoe ze toen gepraat hadden over hun liefde voor de natuur. Indra kende het niet zoals Gael dat deed. Maar ze was er wel in opgegroeid. Echter had zij meer overleefd door het bestelen van anderen dan door basisbehoeften in de natuur te vinden.

Gael voelde hoe de kippenvel op haar huid stond door de strelingen en kussen van haar vriendin. Het was alweer zo lang geleden dat ze zo teder bemind was of dat ze een plek had om naartoe te gaan voor wat liefde. Ze kuste haar vriendin innig en trok tegelijkertijd de band uit Indra's haren, zodat ze met haar hand erdoorheen kon strelen. Toen de kus werd beëindigd, glimlachte ze ook en voelde ze hoe een blos op haar wangen ontstond door het geluk op Indra's gezicht. Ze had niet gedacht dat ze de generaal zo opgewekt kon maken. 'Ik heb dat gevoel ook,' murmelde ze zacht terug, terwijl ze in de aanrakingen van de vrouw naast haar leunde. 'Dat was waarom ik mee ging op de missies. Ik werd de eerste tijd in dit kamp helemaal gek van alle mensen en alle tenten en de talloze regeltjes.' Haar arm gleed weer om Indra's middel heen en verlangend kroop ze half op de schoot van haar vriendin. 'Zouden wij binnenkort ook niet samen naar het strand gaan?' vroeg ze enthousiast.

Indra voelde dat haar haren los over haar schouders en rug hingen en sloot haar ogen vol genot door de strelingen van Gael. Ze trok de vrouw dichter naar zich toe zodat ze op haar schoot zat en gleed met haar hand onder de blouse die ze aan Gael geleend had. Ze traceerde de warme huid en luisterde glimlachend naar de woorden van de lerares. 'Maar ik zou nu nergens anders willen zijn dan hier,' mompelde ze terwijl ze langzaam Gael's blouse los trok en van haar schouders liet glijden. Een verlangen naar de natuur had ze nu ook wel, maar op een heel andere manier, in de vorm van de vrouw tegenover haar. 'Naar het strand, naar de bossen, waar je maar heen wilt, Gael.' Ze fluisterde die woorden in het oor van Gael en meende ze ook echt. Indra zou haar mee willen nemen naar alle mooie plekken rondom het kamp en verder weg. Wellicht konden ze samen weer eens reizen, zoals op de missies, maar dan alleen zij twee en zonder taken. Ondanks dat ze haar tijd had willen nemen om dit moment met Gael te verkennen, voelde ze het verlangen en een ongeduld op komen zetten. Dwingend stuurde ze Gael naar achteren zodat ze haar in de kussens op haar rug kon leggen en haar gepassioneerd kon kussen. Indra dankte haar Goden in haar hoofd kort, en richtte zich toen volledig op haar vriendin die ze nu eindelijk kon laten zien en voelen wat ze haar nog meer aan luxe kon bieden in deze tent behalve eten, kleding en een warm bad.

[new]
Gael was plots ontwaakt na een onrustige nacht. Allereerst schoot haar hand naar de vrouw naast haar, maar ze wist dat Indra er niet zou liggen. Natuurlijk zou ze er niet zijn, haar vriendin stond altijd eerder op dan dat zij deed, vooral op de dagen dat de school pas later begon. Met een zucht rekte ze zichzelf dus maar uit, terwijl ze de onrust uit haar lichaam probeerde te krijgen, en kwam ze uit bed. De gedachten aan het nieuws dat ze enkele dagen geleden hadden ontvangen liet haar bibberen: het werd steeds onrustiger en gevaarlijker aan de grens naar Quandaï toe. Het leek alsof niemand meer het land in kon komen, laat staan eruit komen. Vele handelaars waren al in manen niet meer teruggekeerd. En dan was er nog de kwestie van Flynn, die nog zoekend naar Guila in het land gevangen zat... Ze probeerde zo nu en dan informatie uit haar vriendin te halen, maar dat was lastig. Ze besefte zich heel goed dat dit een heel gevoelig en pijnlijk onderwerp voor Indra was: hij was per slot van rekening een goede vriend en collega van haar.

Indra was vroeg in de ochtend al op gestaan om haar dag te beginnen. Meestal trainde ze wat voor ze aan haar andere dagelijkse taken begon. Zo vroeg in de ochtend was het dan nog rustig en kon ze zelf ook kalm haar dag starten. Echter werd ze nadat ze was opgestaan en op weg was naar de trainingsplek onderschept door een boodschapper, en niet zomaar een. Ze herkende haar als de vrouw die Indra naar de haven in Tyrosh had gestuurd voor berichten die van Flynn en zijn team zouden komen. Nog meer verontrustend was het bericht dat ze in handen kreeg. Ze begreep niet precies wie het geschreven had of van wie het kwam, maar het was gedateerd in de hoofdstad van Quandaï en bracht enkel slecht nieuws. Ze had snel haar majoors en luitenanten willen optrommelen, maar realiseerde zich toen dat dat niet kon. Voor Flynn's vertrek hadden ze samen afgesproken dat zo weinig mensen konden weten wat de echte reden voor de missie was én dat de Koningin hen gesteund had, tenminste als je haar toestemmende woorden steun kon noemen. Alles was gehuld in mysterie en dat maakte het des te moeilijker hoe Indra nu kon reageren. In plaats van anderen erbij te roepen had Indra alleen starend naar een kaart van Quandaï aan haar bureau gezeten. Er lag een onafgemaakte brief aan Sibel, één vol gekraste brief aan de voormalige koningin, en allerlei andere kaarten en zeeroutes. Toen Indra dus Gael hoorde ontwaken achter het gordijn, was ze blij verlost te worden van haar eigen doordraaiende gedachten. 'Gael,' zei ze zacht om haar aanwezigheid aan te kondigen en vervolgens op te staan om het gordijn aan de kant te schuiven. Ze probeerde een glimlach, maar dat lukte amper.

Gael nam nog even de tijd om wakker te worden en zag ondertussen ook door de gordijnen heen dat haar vriendin in de tent was. 'Indra,' zei ze teder, terwijl ze toe keek hoe de generaal dichter naar haar toe kwam en ze haar hand pakte om haar verder het bed op te trekken. Ze wist dat ze beiden behoefte hadden aan een slome, luie ochtend vol met- Echter liet de blik van de generaal haar handelingen stoppen en fronsend bestudeerde ze haar vriendins gelaat. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze zacht en ook ietwat dwingend. Ze wist dat het Indra niets goed zou doen om zorgelijke zaken niet te delen. Daarnaast had ze een dusdanige bezorgde blik niet vaak op het gezicht van haar vriendin gezien en dat beangstigde haar. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ze opnieuw, terwijl haar ogen afdwaalden naar het bureau waar Indra aan had gezeten. Ze zag de volgekladde, maar ook ongeschreven brieven liggen. 'Het heeft iets met Quandaï te maken, niet waar?'

Indra wist niet goed waar ze moest beginnen en liet zich dus stilletjes bij Gael op het bed trekken. Ze zag echter al snel dat ze niets hoefde te zeggen tegen Gael, omdat ze zelf al had gemerkt dat er wat gaande was. Zuchtend wreef Indra over haar gezicht en kneep ze in de hand van haar vriendin. Ze had haar natuurlijk ingelicht over de missie waar Flynn op uit gegaan was. Ook al was hij weggegaan toen zij en Gael pas net aan hun relatie waren begonnen had ze haar meteen in vertrouwen genomen. Dat had haar veel goeds gedaan omdat ze vele anderen niet de waarheid kon vertellen. Echter had ze lang niet alle details gedeeld, noch haar eigen bemoeienis in Flynn's persoonlijke zaken. Ze wist dus niet in hoeverre Gael zou begrijpen dat ze een schuld voelde die erg diep ging. 'Ja, er is bericht dat Guila Halley in de hoofdstad is. Flynn zit daar ook. In een kerker met een doodsvonnis dat boven zijn hoofd hangt.' Nu ze het hardop gezegd had voelde ze zich alleen maar meer gefrustreerd en verwoed stond ze op. 'Verdomme, hij zou zichzelf buiten de politiek houden!' riep ze hard uit. 'Die idioot weet hoe risicovol het was. Hoe kan-' Ze was hard stampend naar haar bureau gelopen om het bericht onder een kaart uit te grissen en het vervolgens aan Gael te geven.

Gael keek haar met open mond aan en trok vervolgens de brief uit haar handen, om deze snel te lezen. De woorden duizelden door haar hoofd, dus begreep ze pas wat er precies stond na nog drie keer de brief te hebben gelezen. Ze voelde zich ziek worden van binnen. Ongelovig keek ze haar vriendin aan, ook toen Indra was opgestaan en boos rond liep door de tent heen. 'Wat doe je hier dan nog?' vroeg ze vol verbazing, vol wanhoop. Haar stem werd steeds harder, vooral door de frustratie van Indra die ze zelf ook voelde. 'Waarom sta je hier te schreeuwen? Pak de paarden, zoek een groep bij elkaar en dan gáán we! Bij de Goden, Flynn staat op het punt te-' Ze slikte de woorden in en sloeg vervolgens de dekens van haar af, om zo op te staan. Vluchtig zocht ze haar kleding bij elkaar en bond ze haar haren bij elkaar. 'Als we nu vertrekken, dan kunnen we vanavond al bij de grens zijn. En binnen enkele dagen bij de hoofdstad. Het is risicovol, maar we moeten het proberen.'

Indra probeerde haar uitbarsting in te perken terwijl ze toe keek hoe Gael de brief las. Ze hield haar uitdrukking goed in de gaten. Ze had al snel ondervonden dat ze altijd erg blij was met alle inzichten die Gael had in de zaken die zij op haar bord kreeg. Het was fijn haar advies te horen of haar steun te hebben. Echter verbaasde haar vriendin haar nu zeer. Met open mond keek ze toe hoe ze uit bed kwam en de tent door ging. 'Gael, we kunnen niet-' Ze stapte snel op de vrouw af en hield haar bij haar armen vast. Enerzijds had de reactie van Gael haar geamuseerd en bewonderde ze haar idee van gerechtigheid. Tegelijkertijd zag ze ook hoe groot een probleem dat voor haar zou vormen. 'Ik ben al uren bezig om een geschikte route te vinden. Maar het is onmogelijk met de weinige informatie die we hebben over de nieuwe conflicten rond de grens. En dan weet ik niet eens of we überhaupt de hoofdstad in gelaten zullen worden. Het legerkamp heeft naam gemaakt buiten Tarth sinds we connecties hebben over de grenzen, maar ik heb geen macht daar. Behalve-' Zuchtend liep ze weer terug naar haar bureau en pakte haar half geschreven brief aan Sibel op. 'Behalve als we de Koningin zo ver krijgen een afgezant te sturen. Of haarzelf.' Het laatste kwam er spottend uit. Tot nu toe had Sibel erg weinig zelf gedaan. Dat was precies waarom Flynn nu in de problemen zat.

Gael had zichzelf inmiddels aangekleed en liep op het wapenarsenaal af van Indra, tot ze plots gestopt werd door haar vriendin. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze haar vriendin afwachtend aan. 'We kunnen wél. En als het niet kan, dan moeten we maar een weg vinden. Bij de Goden, als ik daar vast zat, dan zou jij toch ook niet zo staan treuzelen? Wat denk je dat Flynn had gedaan als hij in jouw schoenen stond en jij het was die jouw geliefde in Quandaï aan het zoeken was?' Ze schudde de handen van Indra van haar af en stapte op haar favoriete messen af, die ze zorgvuldig in haar kleding verstopte. 'Ik heb altijd wegen moeten zoeken waar geen wegen waren. Ik kan ons er naartoe leiden.' Ondertussen luisterde ze naar de woorden van Indra. Toen de koningin plots genoemd werd, draaide Gael zich vliegensvlug om en griste ze opnieuw een brief uit Indra's handen. 'Deze moeten we zo snel mogelijk versturen! Was Gael niet een vriendin van de koningin? Bij de Goden, als de Koningin enige loyaliteit tegenover haar vrienden heeft, dan móét ze toch wel naar Quandaï komen? Wat sta je daar te treuzelen, Indra? Desnoods reis ik zelf naar het Westen toe!'

'Treuzelen?' herhaalde Indra hard en keek Gael verontwaardigd aan. Ze sloeg haar armen over elkaar toen haar vriendin verder ging met waar ze mee bezig was. 'Je kent Quandaï helemaal niet. De natuur is daar anders. Hoe kun je er nou zo zeker van zijn dat je daar je weg wel vindt zonder voorbereiding?' wierp ze met enige scepsis terug en volgde haar handelingen nauwkeurig. Toen de brief aan Sibel plots uit haar handen getrokken werd wilde ze een stap naar Gael toe zetten, maar deed ze dat uiteindelijk niet. In plaats daarvan liep ze, de woorden van haar vriendin negerend, terug naar haar bureau en nam daar plaats om zich weer in haar werk te verdiepen. Ze had gedacht dat het zou helpen haar ideeën met Gael te kunnen delen, maar het was duidelijk dat ze slechts één optie zag die Indra zelf al heel snel van de tafel had moeten schuiven. Ze had inderdaad ook op het punt gestaan om meteen te vertrekken toen ze die brief kreeg, maar dat was iets wat ze vele lentes geleden gedaan zou hebben. Niet nu ze generaal was. Indra haalde een nieuw stuk papier tevoorschijn om opnieuw aan een brief aan Sibel te beginnen. De eerste had ze met te weinig voorzichtigheid geschreven. Als die onderschept werd hadden ze zo een helse politieke situatie aan de gang.

Gael wist dat ze vast het bloed onder Indra's nagel weg trok, maar het deerde haar niet. Ze kon enkel denken aan Flynn en hoe hij er binnenkort niet meer zou zijn en aan Guila, waarvan ze niet eens wisten hoe het met haar ging. Hoe kon Indra zo- zo kóúd zijn? Het gaf Gael kippenvel, maar het liet haar niet minder hard werken om alles bij elkaar te zoeken. Toen ze haar tas vol met spullen had gestopt, focuste ze zich pas weer op haar vriendin. Ze zag haar achter haar bureau zitten, terwijl ze een brief schreef. Zwijgend bekeek ze haar van top tot teen. 'Er is geen tijd voor voorbereiding,' zei ze zacht, terwijl ze van haar vriendin weg keek. Ze kende Indra helemaal niet op deze manier. 'Je moet de brief af gaan maken, dan breng ik hem naar het Westen toe. Ik neem het snelste paard en dan ben ik over paar dagen weer terug... hopelijk met de Koningin en een hoop manschappen.' Ze stond te veren op haar benen en keek haar vriendin ongeduldig aan. 'Waar ben je überhaupt bang voor? Welke angst is groter dan dat je beste vriend dood kan gaan?'

Ondanks dat Indra zich ernstig stoorde aan het gerommel van Gael met al haar spullen deed ze alsof ze diep geconcentreerd aan het werk was. Ze kreeg echter maar weinig op papier. Ze wist dat maar weinig geschreven woorden de Koningin zouden overtuigen. Indra wist precies welke overeenkomsten ze hadden gesloten en die zouden niet zomaar verbroken worden voor een brief. Voor even was ze in gedachten verzonken toen ze Gael's stem hoorde. Met een diepe frons keek ze op en liet haar haar zegje doen. Echter had ze moeite zich in te houden. Ze voelde haar hoofd rood worden en balde haar handen tot vuisten. 'Bang? Denk je dat dit gaat om angst? Ik zou heel Telon willen bevechten als ik daarmee Flynn kan redden, maar dat gaat hem nooit vrij krijgen!' Doordat ze zo verwoed opgestaan was stootte ze tegen de tafel en zag stapels papieren op de grond dwarrelen. Vloekend liep ze om het bureau heen. 'Als ik naar Quandaï ga om even mijn luitenant te redden zonder over consequenties na te denken, meng ik een heel leger dat er nooit om gevraagd heeft, in wellicht één van de ingewikkeldste politieke situaties waar Tarth de laatste honderd jaar in verwikkeld is geweest! Al onze vrienden lopen risico als de grenzen potdicht raken of erger nog, als er een oorlog ontstaat! Dit kan niet enkel en alleen om het redden van Flynn gaan. En dat zal hij óók weten. En ik, als generaal, heb de verantwoordelijkheid om hier over na te denken en niet als een kip zonder kop een onbekend land in te gaan.'

Stilletjes liet Gael de woorden over haar heen komen. Ook verroerde ze zich niet bij het aanzicht van alle bladeren die op de grond vielen. Ze wist heus wel dat Indra gelijk had, maar het voelde zo onbevredigend om hier maar te blijven zitten en brieven te schrijven en te hopen dat alles maar goed kwam. Uiteindelijk zuchtte ze en hurkte ze neer, om te helpen om alle bladeren bij elkaar te krijgen en deze weer te ordenen. Toen dat gelukt was, pakte ze Indra's gezicht in haar handen en liet ze haar vriendin naar haar kijken. 'Het spijt me... Ik weet dat je Flynn wil helpen,' verzuchtte ze, terwijl ze met haar duim over haar wang streek. Ze hoopte Indra enigszins te kalmeren en uit de woede te halen die Gael zelf veroorzaakt had. 'Ik- ik voel me gewoon machteloos. Het is alsof we vechten en rennen tegen de klok.' Ze liet kort haar voorhoofd tegen die van haar vriendin rusten en gaf haar vervolgens een zachte kus. 'Ik zal je met rust laten, zodat je je brief af kan maken. Maar ik meen het wel, ik zal naar het Westen rijden. Je weet dat ik de snelste van ons allemaal ben.'

Indra graaide naar de papieren die verspreid over haar tapijt lagen, maar deed maar half haar best. Ze was aardig op stoom geraakt in haar woede die duidelijk niet alleen op Gael gericht was, maar op de hele situatie. Ze snapte toch ook wel dat Indra het ook niets vond dat er geen duidelijke lijn van actie was? Toen de stapel terug op het bureau lag, zag ze Gael dichterbij komen en voelde ze haar handen op haar wangen. Zuchtend sloot ze haar ogen. Het had haar een tijdje gekost om Gael haar zo dichtbij te laten komen als ze zich machteloos of breekbaar voelde. Vooral omdat ze dan veel te snel tegen haar vriendin uit viel. Maar geen haar op haar hoofd dat ze zou wensen dat Gael er niet was om haar tijdens deze slechte momenten te zien en te steunen met alleen al haar aanwezigheid. 'Het spijt mij ook,' gaf ze zacht toe. 'Ik zit echter al uren met die brief in mijn hoofd en zou ook het liefst er op uit trekken, maar dat gaat gewoon niet.' Indra nam de kus goed in zich op en liet zo haar woede langzaam weg ebben. 'Nee, Gael, blijf hier. Je kan me helpen. Ik vrees namelijk dat het moeilijk zal zijn hare Majesteit te laten luisteren.' Tot nu toe had ze in ieder geval naar nog niets geluisterd wat Indra geopperd had. 'Ik weet dus ook niet of het snelheid is dat we nodig hebben of mijn directe woorden.' Ze had getwijfeld omdat ze nuttiger zou zijn als ze hier voorbereidingen kon treffen. Maar wie ging er Sibel dan overtuigen? Wellicht moest ze een brief aan Liam richten. Of zoals ze eerder had bedacht, aan de voormalige Koningin die extra druk op Sibel uit kon oefenen. Er moest iets zijn waarmee ze haar kon overtuigen.

Gael bleef haar vriendin vast houden, terwijl ze goed nadacht over wat Indra allemaal zei. Het ging misschien inderdaad wel niet om snelheid, maar moesten ze eerder hun aandacht vestigen op het juist verwoorden van hun plan. Flynn had enkel een kans als ze samen met de koningin of desnoods een afgezant Telon zouden betreden. 'Laten we brieven richten op de Koningin én op Liam. Is hij niet diegene die al die rebellen bendes heeft ontmaskerd? Wellicht heeft hij nog wel informatie die van belang is voor de Moeder en kunnen we dat gebruiken om te onderhandelen. Én we moeten natuurlijk de oude Koning en Koningin inschakelen, die zullen vast ook wel wat overredingskracht hebben, gezien het om hun dochter gaat.' Ze brainstormde maar wat, in de hoop dat ze iets nuttigs zei wat hun situatie kon helpen. 'Maar laat mij wel weten wat ik voor jou kan doen. Of ik hier iets kan betekenen of mee kan op de missie. Je weet dat ik veel van de natuur af weet en hoe we er een weg doorheen kunnen banen.'

Indra had tot nog toe geen reden gevoeld om te glimlachen, maar ze kon het niet laten toen Gael precies haar gedachten uit sprak. Het was alsof ze haar gedachten had kunnen lezen. Vlug drukte ze een kus op Gael's lippen en liep toen naar haar werkplek. 'Ik ben begonnen aan een brief aan de voormalige Koningin, niet alleen om haar op de hoogte te stellen dat Guila's locatie bekend is, maar ook om te vragen of ze me iets mee kunnen geven dat aantoont dat Guila hun dochter is, zodat ik dat als bewijs aan kan voeren. Ik zal vandaag nog naar de boerderij van Flynn's familie reizen om een soortgelijk document van hen te vragen dat zijn adellijk bloed laat zien.' Ze had de brief die ze begonnen was aan Willa aan Gael gegeven om hem over te laten lezen. Natuurlijk was het moeilijk om dit nieuws te moeten brengen en tegelijkertijd om iets te vragen. Ze had hem ook expres aan Willa gericht en niet aan de vorige Koning. 'En ik verwacht dat Liam de sleutel zal zijn tot het overtuigen van Hare Majesteit. Ten eerste omdat hij als spion inzicht op de zaak zal hebben en ten tweede omdat ze werkelijk naar niemand anders luistert.' Ze liet een harde lach klinken en schudde vervolgens haar hoofd. De laatste woorden van Gael haalden haar echter uit haar plots zakelijke bui. 'Ik-' Aarzelend keek ze naar haar vriendin. 'Ik wil je niet in gevaar brengen,' begon ze zacht.

Gael pakte de brief aan en las deze zorgvuldig door. Het was belangrijk om juist geen nuance te gebruiken bij de voormalige Koningin van Tarth. Ze had alle recht om te weten hoe het ging met haar dochter en in welke situatie zij momenteel zat samen met Flynn. Ze vroeg zich af of Willa de werkelijke reden af wist van Flynns missie. 'Ze zullen vast nog wel een akte hebben, waarbij ze verklaarden dat ze Guila als legitieme dochter aan zien. En de familie van Flynn zal vast een geboorteakte hebben, niet waar?' Ze wist niet goed of de twee families er wel aan gedacht hadden om zulke documenten te bewaren. Echter zouden ze anders vast wel andere bewijzen hebben, hoopte ze dan maar. Bij haar laatste woorden moest ze zelf lachen en streek ze over de messen die ze zorgvuldig onder haar kleding had verstopt. 'Ik kan goed voor mezelf zorgen,' stelde ze haar vriendin gerust, terwijl ze naar haar toe liep en zacht een arm om haar middel heen sloeg. Liefdevol drukte ze een kus in haar nek. 'Maar ik wil de missie niet vertragen of compliceren. Het gaat nu om Flynn en als ik waardevoller voor hem ben hier thuis, dan blijf ik hier. En anders ga ik mee.'

Indra knikte langzaam. Het was maar een kleine kans dat het werkelijk een verschil zou gaan maken. Of ze überhaupt wel op tijd zouden zijn. Ze verdrong die gedachte zo snel als hij opgekomen was. Als ze daar te lang stil bij zou blijven staan zou het hen absoluut niet helpen. 'Dat weet ik, maar-' Indra keek Gael aan en gleed met haar vingers langs haar wang om vervolgens een krul achter haar oor te stoppen. Nu ze al even samen waren, en omdat ze Gael al langer dan vandaag kende, wist ze dat ze zich wel kon redden als er wat gebeurde stel ze zou mee gaan naar Quandaï. Het was echter iets dat om andere redenen ging dat haar dwars zat. Even zocht ze naar de juiste woorden. Zij en Gael hadden zich tot nu toe altijd aan hun eerste voornemen gehouden: ze waren eerlijk en duidelijk met elkaar. En zo ver had dat gewerkt. 'Het gaat er niet om hoe jij reageert in een situatie met risico's, maar eerder hoe ik zal reageren als jij in gevaar bent,' gaf ze dus eerlijk toe. 'Ik weet dat het niet eerlijk is en dat het niet hoeft, maar jij bent mijn prioriteit in alles.' Ze liet haar ogen naar de vloer af dwalen om maar niet Gael's eerste reactie te zien en haar ongemak te verbergen. Ondanks dat ze de eerlijkheid waardeerde tussen hen twee, bracht het haar nog vaak genoeg in een lastig parket. Eerder had ze nooit zo veel van haar gevoelens gedeeld en daar moest ze nog steeds aan wennen.

Natuurlijk was Gael verbaasd om die woorden uit Indra's mond te horen, maar op hetzelfde moment werd ze er ook zo warm van en voelde ze zich ook zo geliefd. Met een tedere blik keek ze haar vriendin aan en pakte ze haar hand vast, om er zacht een kus op te drukken. 'Flynn moet de eerste prioriteit zijn,' zei ze zacht, 'en Guila ook. Als mijn aanwezigheid dat moeilijk maakt, dan moet ik hier blijven.' Ze legde haar vingers over Indra's kin en hief zo haar gezicht op, zodat ze elkaar recht aan konden kijken. Het zou voor haar een ware hel zijn om te moeten wachten op haar grote liefde en op haar vrienden, maar als dat zou betekenen dat Indra geconcentreerder zou zijn, dan zou dat het waard zijn. 'Ik wil niet meer tijd gaan innemen,' verzuchtte ze uiteindelijk, nadat ze nog een korte kus op Indra's lippen had gedrukt. Wie weet zou het overleven van Flynn wel op uren aan komen, dus ze moesten haasten. 'Kan ik nog iets voor je doen?'

Indra wist niet goed hoe Gael zou reageren op haar woorden. Ze was er al veel beter in geworden om buiten haar tent affectie aan Gael te kunnen tonen onder het toeziend oog van het kamp. Maar ze maakte nog altijd blunders als haar vriendin plots verscheen. Hoewel ze er van overtuigd was dat ze in een gespannen situatie haar houding wel kon behouden, wist ze ook dat ze er alles aan zou doen om haar veilig te houden. Ze moest risico's kunnen nemen in deze missie, dat wist ze maar al te goed, en dat zou moeilijk zijn als Gael er was. Toen ze de zachte woorden van Gael hoorde en haar vingers onder haar kin voelde, slaakte ze een opgeluchte zucht. Ze hadden het nooit meer echt gehad over wat hun relatie was, hoeveel ze voor elkaar betekenden, maar Indra verwachtte dat dat kwam omdat het voor hen beiden erg duidelijk was. Ze hield van deze vrouw. Ze kuste Gael terug en knikte vervolgens. 'Zou je voor mij de brieven naar de bodes willen brengen als ik ze af heb? Stuur de snelste rijders naar Evenfall en naar het voormalige koninklijke paar.' Met tegenzin liet ze haar vriendin los en ging alvast achter het bureau zitten zodat ze de brieven snel af kon maken. 'Ik roep mijn raad bij elkaar om ze aan het werk te zetten met de voorbereidingen en zal dan zelf naar de familie van Flynn gaan.' Ze was het hen verschuldigd om hen in te lichten over het nieuws van hun zoon en broer. Indra zou het bericht niet met veel plezier met de oude vader van Flynn delen.

Met een blik vol admiratie bekeek ze haar vriendin en knikte ze gewillig. 'Ik zal de snelste bodes uitzoeken en ze samen met de brieven meteen naar de hoofdstad en naar de voormalige koningin sturen,' zei ze vastberaden, terwijl ze haar jas aan deed en nog een laatste blik op haar vriendin wierp. Ze zat alweer achter haar bureau om de brieven te schrijven. Ze kon enkel hopen dat ze snel genoeg waren en dat ze de steun zouden krijgen van de Koningin. Ze zou bidden dat de voormalige Koning en Koningin wellicht nog wat druk op de beslissing van Sibel konden zetten. 'Ik hoop dat je op tijd gaat zijn,' zei ze zachtjes, waarna ze van haar vriendin weg keek en vervolgens  de tent verliet. [END]