De Haven

Indra lachte zacht toen ze Robyn naar het mes hoorde vragen. 'En wat een geluk voor ons beiden dat ik mijn messen niet had kunnen slijpen die dag,' stelde ze voor ze de mond van Robyn weer vond. Wat ze ook zou willen beweren, de soldaat wist hoe ze iemand moest beminnen. Ze had ook niet gelogen toen ze had gezegd dat ze Reihan niet als prinses zou behandelen. Het was dat ze zo meegenomen werd in het genot, maar ze zou zich niet zomaar door iedereen in het stof van het vervallen huis tot een climax hebben laten brengen. Het kostte haar ook wat tijd om het vuil en de spinnenwebben uit haar haar te strijken voor ze haar kleding weer bijeen vond. Ze wierp een blik over haar schouder naar Robyn terwijl ze haar blouse terug dicht knoopte. 'Ik begrijp waarom je populair bent onder de vrouwen,' opperde ze met een vermakelijke glimlach. 'Waarom je hen het bestaan van mannen doet vergeten.' Ze had haar mes terug opgepakt en gespte deze terug op haar plek voor ze opstond om de wapenriem van Robyn te vinden. Ze trok Robyn naar zich toe om de riem terug om haar middel te binden. Kort hield ze de andere vrouw bij zich en kuste haar nog eens diep. Ze beet op haar lip toen ze de soldaat met tegenin liet gaan. Ze had hier nog wel langer plezier kunnen hebben met deze vrouw, maar ze had plannen voor haar dag.

Ondanks dat elke vezel in Robyns lichaam had geschreeuwd dat dit fout was, had ze intens genoten van het samenzijn met Reihan. De prinses had niet gelogen toen ze zei dat ze wist hoe Robyn bemind wilde worden, maar ook Robyn was een snelle leerling en had onmiddellijk door hoe ze Reihan dichter naar een hoogtepunt kon brengen. Robyn had nog lang door kunnen gaan, maar de andere vrouw was al begonnen om haar kleding bijeen te zoeken en de webben uit haar haren te krijgen. Ze nam het maar als een teken aan dat Reihan genoeg voldoening had gekregen uit dit spel. Zwijgend luisterde Robyn naar de complimenten, maar ze kon het niet laten om vol zelfvertrouwen te grijnzen. 'Gelukkig wist ik al dat je niets hoeft te verwachten van mannen, in tegenstelling tot vrouwen, maar jij hebt dat weer eens bevestigd.' Ze liet zich naar de andere vrouw trekken om haar wapen riem weer omgegespt te krijgen. Toen ze gekust werd, wikkelde ze haar hand in de krullen van Reihan en kuste ze haar innig terug. Het was deels een afscheid: ze kon niet voorstellen dat ze dit ooit nog eens zouden doen. Nu was het haar beurt om de doek van Reihan over haar krullen te leggen en deze verder over haar gezicht te trekken. 'Niemand mag weten dat we hier waren,' murmelde ze, waarna ze ook de laatste knopen van haar eigen blouse dicht deed en één van Marcus' hoeden op deed. 'En niemand mag er achter komen wat we hier gedaan hebben.'