De Banketzaal

Iker keek er al naar uit om richting het dorp van Guila te reizen. Hij zou zowel met Guila als Robyn bij kunnen praten. Bovendien leek het hem ook erg geruststellend om een aantal dagen het paleis uit te zijn. Hoe blij hij ook was om hier terug te zijn en het comfort van alle luxe om zich heen te hebben, was hij zo gewend geraakt aan het buitenleven dat hij de afgelopen jaren geleid had, dat hij zich ook enigszins opgesloten voelde. Iker was even verrast dat hun dans onderbroken werd, maar hij glimlachte toen hij zag dat het zijn vrouw was. Hij nam de kus van Inanna nog tevreden aan en kneep zacht in haar hand voor ze dansvloer af verdween. Hij kon zichzelf vervolgens op Isaia richten en pakte haar op de juiste manier vast voor de dans. 'Deze dans kan ik nog wel aan,' glimlachte Iker. 'Als de muzikanten het ook maar wagen om een Quandaise selips in te zetten denk ik niet dat ik de passen bij zal kunnen houden.' Hij verwachtte niet dat dat zou gebeuren. Het leek er niet op dat er nog veel Quandaise dansen of muziekstijlen gespeeld werden in Tyrosh. Hij kon het Celine niet kwalijk nemen dat zijn cultuur het paleis langzaamaan uit verdwenen was. Dankbaar gleed hij met zijn duim langs Isaia's hand naar het horen van haar voorstel. 'Zo,' antwoordde hij en hoorde dat de moeheid al in zijn stem doorklonk. 'Maar laat me eerst van deze dans met mijn vrouw genieten.' Het deed hem goed dat Isaia voor zo veel mensen hem benaderd had voor deze dans. Ze hadden meer tijd in hun vertrekken gespendeerd om de tijd bijeen te praten, maar het ging hem ook aan dat het hof zag dat ze nog trouw aan elkaar waren. Dat betekende dat die informatie namelijk ook in Quandai zou geraken. 'Je ziet er prachtig uit, mijn Oceaan.'

Eisa moest lachen om het antwoord van Matheo. Ze zou graag stellen dat ze boven dit soort complimenten stond, maar het deed haar goed hem het te horen zeggen. Er was maar weinig plek voor dat soort cliches buiten slaapkamer deuren, maar hier kon ze het wel waarderen. Eisa keek toe hoe Matheo dichterbij kwam en liet ondertussen de smaragdgroene stof van haar jurk naar beneden glijden. Ze wist dat het maar een simpel gewaad was in vergelijking met wat ze de prinsessen en adel had zien dragen, maar Eisa had ook geweten dat ze er goed uit had gezien. Toch vond ze het niet erg dankzij Matheo's complimenten te voelen alsof ze veel mooier was geweest dat alle adellijke vrouwen met hun opgedofte voorkomen. Een rilling trok over haar rug, maar ze kon het niet wijten aan haar blote huid. De vraag van Matheo was genoeg om haar erg enthousiast te maken over wat hij met haar zou doen. Ze bracht hem aan zijn schouders dichter naar zich toe en kuste eerst zijn lippen voor ze haar mond bij zijn oor bracht. Ze fluisterde hem toe wat ze wilde en verlangde van hem. Eisa leunde vervolgens naar achteren in de kussens en gaf zichzelf zo over aan Matheo. Ze was  erg benieuwd hoe de man haar zou verrassen.

‘Dat weet ik,’ glimlachte ze als reactie op zijn compliment, zoals ze al die lentes geleden ook had gereageerd in hun prille relatie. ‘Jij ziet er ook erg knap uit, mijn echtgenoot.’ De tijd misstond hem niet en ook het harde werk had de knapheid niet uit zijn gezicht gehaald. Ze liet haar hand langs zijn wang glijden, terwijl ze voelde hoe haar gezichtsuitdrukking triest werd. Het woog zwaar op haar hoeveel tijd ze samen verloren hadden. Ze wist dat Iker het niet op prijs stelde als ze sprak over die verloren jaren, maar- Ze had zoveel in de wereld gezien dat ze wilde delen met haar man. Hij had zoveel verjaardagen en mooie momenten met zijn dochter gemist. Zo kon ze nog wel even doorgaan. ‘Dus, ga je het toe staan dat jouw dochter vanavond samen met de Koninklijke prins het bed gaat delen?’ vroeg ze benieuwd. Die blik van Ikers dochter herkende ze namelijk maar al te goed als één van de hare. De kus van zojuist had haar echter volledig door de mand laten vallen, waardoor Isaia wist wat er hoogstwaarschijnlijk vannacht af zou spelen. ‘En kijk mij niet aan. Celine en jij moeten erover gaan hoe je dit gaat aanpakken.’

Matheo wist dat hij vroeg in de ochtend wakker was geworden door de lage stand van de zon. In hun haast om elkaar te plezieren en de erop een volgende vermoeidheid hadden ze er niet aan gedacht om de gordijnen dicht te doen. Daardoor stroomde er dus ook een bescheiden hoop licht naar binnen, wat met elk uur meer werd. Zo nam Matheo de tijd om de nog slapende Eisa te bestuderen. Ze hadden enorm veel plezier en genot gehad gedurende de nacht - of in elk geval, dat had Matheo gehad. Nadat ze hem duidelijk had verteld wat haar plezierde, had hij precies datgene gedaan wat ze had beschreven... en natuurlijk meer. Het was nog plezieriger geweest dan dat hij zich herinnerde al die lentes geleden. Ze waren meer ervaren en daarnaast ook ouder. Ze wisten wat ze wilden en wat ze de ander konden laten ervaren. Matheo had er dan ook met volle teugen van genoten. Hij zou ook geen nee zeggen als ze vanochtend nog eens wilde... Buiten de deur hoorde hij echter al wel dat het paleis wakker aan het worden was, dus legde hij uiteindelijk ook maar voorzichtig zijn hand op Eisa's rug om haar wakker te maken. 'Eisa,' fluisterde hij, waarna hij een kus op haar schouder drukte. 'Eisa, word eens wakker, mijn godin.' Hij plaagde haar een beetje, maar was wel serieus. Hij wist niet hoe veel langer ze in het vertrek konden blijven zonder betrapt te worden.

Eisa voelde tot haar verwarring een hand op haar rug en een stem in haar oor die haar poogde te wekken uit haar diepe slaap. Het kostte haar een paar tellen om zich te herinneren waar en met wie ze was. Toen Matheo's knappe gezicht helder voor haar verscheen, glimlachte ze slaperig. Ze kroop dichter tegen hem aan en kuste zijn kaak voor ze nog even haar ogen sloot. Ondanks dat ze maar een paar uur geslapen had, was ze erg uitgerust. Het had vast te maken met het ontzettend zachte bed waar ze in geslapen had én aan de inspanning die ze verricht had. Ze had genoten van Matheo en wist zeker dat hij dat ook van haar had gedaan. Met plezier had ze zich laten leiden door de man, maar was zelf ook assertief geweest om de leiding over te nemen. Ondanks dat ze veel nieuws met elkaar gedaan hadden, had het als vanouds gevoeld hoe goed ze ingespeeld waren op elkaar. Dat zou een vreemdeling amper kunnen geven. Zuchtend opende ze haar ogen weer en bekeek Matheo. 'Mag ik nog even blijven liggen?' vroeg ze maar. Het was haar niet ontgaan dat hij haar wakker had gemaakt en zou dat alleen met een reden gedaan hebben. Het was bovendien niet de eerste keer dat ze door een bedpartner gevraagd werd te vertrekken of dat zelf had moeten doen.

Met een glimlach nam Iker de reactie en het compliment van Isaia in zich op. Niets had hem beter gedaan dan te zien dat Isaia nog zo haarzelf was. Natuurlijk was ze veranderd en Goden wat had ze veel gezien met al haar reizen, maar uiteindelijk was dit de vrouw op wie hij verliefd was geworden. Hij vroeg zich echter wel degelijk af of hij niet te veel veranderd was of beter gezegd hoe men over hem dacht. Hij dacht dat namelijk regelmatig te zien in de blikken van de mensen om hem heen. Zelfs bij zijn vrouw. Hij bracht zijn echtgenote dichter bij zich om temidden van de andere dansers een rustigere pas te voeren. Met een opgetrokken wenkbrauw hoorde hij haar vraag over hun dochter aan. 'Ik geloof niet dat er veel is dat ik kan doen als ik het zou willen. Inanna is nu volwassen en ze weet wat ze wil. De prins heeft als ik het goed begrijp netjes zijn tijd uitgezeten.' Iker ving in zijn ooghoeken een glimps op van de jongeman. Hij danste met een van de hofdames. 'Het zou niet aan mij zijn om na al deze tijd nu plots haar beperkingen op te leggen omdat het me oncomfortabel maakt haar zo opgegroeid te zien en met een jonge prins.' Iker glimlachte vervolgens met een dubbel gevoel. 'Doen ze je niet aan ons denken?' Hij was zelf lang niet meer zo jong geweest toen hij Isaia had leren kennen, maar hij herkende wel andere elementen in de relatie en de poespas er omheen. De tijd was sindsdien zowel gevlogen en had soms te lang stil gestaan. Iker merkte dat zijn glimlach vervaagd was en keek Isaia met een ernstige blik aan. Hij had een hand op haar wang gelegd, maar zei niets. Het kwam hem vaker voor deze dagen dat hij soms geen woorden had om uit te drukken hoe hij zich voelde.

Matheo keek glimlachend toe hoe Eisa langzaamaan ontwaakte. Ze was nog net zo prachtig als gisteravond en tijdens hun nacht samen. Hij had zijn armen geopend zodat ze tegen hem aan kon kruipen en zo hield hij haar stevig vast, terwijl hij haar donkere haren en hals kuste. Hij hield ervan om zo samen en ontspannen te ontwaken. Het bed was heerlijk geweest, maar het gezelschap naast hem had hem nog sneller in slaap laten vallen. Hij voelde zich op zijn gemak bij Eisa, ondanks de leugens die hij haar gisteren had verteld. Of de ‘halve waarheid’, zoals hij het liever noemde. ‘Ik heb zo genoten vannacht,’ murmelde hij in zijn oor, waarna hij haar complimenteerde, ‘het was heerlijk. Jij was heerlijk.’ Hij streek met zijn hand over haar ontblote rug en sloot voor een moment ook zijn ogen. Het was erg aantrekkelijk om te blijven liggen en hij kon dus ook niets anders dan met haar instemmen. ‘Natuurlijk mag je blijven liggen.’ Hij zou op dit moment alles voor haar doen als ze het zou vragen. En blijkbaar was het ook een succesvolle nacht voor Silvester geweest, gezien hij nog niet terug was. Ofwel lag hij nu in de kerkers van het paleis omdat de landvrouwe hem betrapt had. Maar dat was een zorg voor later. Hij trok de andere vrouw nog wat dichter tegen hem aan en sloot zijn ogen, niet eens om te slapen, maar meer om te genieten van de rust en het gevoel van haar lichaam tegen de zijne. In de taverne had zijn moeder vast al voor zijn deur gestaan ofwel was hij wakker geworden door het lawaai van andere gasten.

Isaia stemde in met de woorden van haar echtgenoot. Het meisje was vanaf vannacht volwassen. Ze herinnerde zich nog hoe blij ze zelf was geweest om volwassen te worden, in de hoop dat haar vader minder macht over haar zou hebben. Niets was echter minder waar geweest. ‘Misschien is het maar goed als je met Celine praat. Ze breekt haar hoofd over de relatie tussen jullie dochter en de prins.’ Isaia was stil na de vergelijkenis die haar man maakte tussen hunzelf en hun dochter. Isaia had haar lichaam vervloekt dat het zo haar best had gedaan om een perfecte mix van Isaia en Iker te maken. Ze had altijd Iker een kleine versie van hemzelf gegund, een zoon. De realiteit was anders geworden. ‘Ja, mijn Oceaan, ze lijkt op ons. Maar meer op jou.’ Isaia merkte vervolgens Ikers blik op en glimlachte geruststellend naar hem. ‘Het is goed. Ik voel hetzelfde, mijn liefde,’ stelde ze hem op zachte toon gerust, terwijl ze met haar hand over zijn borst bewoog naar de plek waar zijn hart zat. ‘Het komt allemaal goed en we blijven samen. Ik ga niet meer zonder jou weg.’ Het was een grote belofte die ze deed, maar het was eentje die ze met haar hele hart voelde. Ze dacht niet meer zonder haar echtgenoot te kunnen zijn. Niet nadat ze hem zo lang had moeten missen. Toen de dans voorbij was, keek ze haar man dankbaar aan en kuste ze hem vervolgens kort. ‘Bedankt voor deze mooie dans,’ glimlachte Isaia, waarna ze zijn hand weer vast pakte. ‘Kom, ik heb wel zin in een laatste drankje voordat we naar bed gaan.’

Iker had zich erg goed gehouden om Isaia er nooit op te wijzen hoe ze Inanna niet als haar dochter kon omschrijven. Het was hem nu pas duidelijk hoe dat in het dagelijkse leven uitpakte. Voorheen had hij het enkel uit brieven moeten vernemen. Maar het was niet enkel Isaia's houding waar hij nog aan moest wennen. De manier waarop Celine bepaalde interacties had met Inanna was ook iets dat hij nog niet helemaal begreep. Hij was iedereen die zin dochter had helpen opgroeien zo dankbaar en toch- 'Ik weet het. Ik heb zelfs Diane al om advies gevraagd,' gaf hij toen met een frons toe. Hij en de Islaise vrouw waren nooit helemaal naar elkaar toe gegroeid ook al bekommerden ze zich beiden veel om moeder en dochter. Hij glimlachte vervolgens en had zijn handen op Isaia's heupen gelegd om haar dicht bij hem te houden. Verwonderd hoorde hij haar volgende woorden aan en voelde hoe de kalmte zijn lichaam weer over nam. 'Soms voelt het alsof het enige zekere mijn liefde voor jou is,' vertrouwde hij haar zacht toe. Iker had niet durven dromen dat zijn vrouw zo begripvol zou zijn en zo veel geduld had met hem. Het was niet makkelijk terug in dit leven te passen. Bovendien wist hij ook dat Isaia hier al even niet gepast had, of in ieder geval liever op reis was geweest. Iker verwachtte dat ze beiden tijd nodig hadden om uit te vogelen of dit wel de plek was waar ze wilden zijn. Dat was echter een gesprek dat hij deze avond niet meer kon voeren. Iker kuste haar zacht terug op haar wang voor hij in haar hand kneep. 'Nog een drankje kan ik wel hebben,' glimlachte hij naar haar voor hij de dansvloer met Isaia af stapte.

Eisa maakte een instemmend geluid toen Matheo haar vertelde hoe hij de nacht ervaren had. Geen goud of prestigieuze uitnodiging van een Zuidelijke adellid zou haar meer plezier hebben gebracht als ze terugdacht aan wie ze gesproken had voor Matheo haar benaderd had. Op de lange duur was dat een betere connectie, maar voor wat directe voldoening verkoos ze dit toch echt boven een zakelijke onderhandeling. Bovendien kon ze niet negeren dat het wel erg toevallig was dat ze Matheo in het paleis had getroffen. Moest ze zoiets negeren? Eisa drukte hem dankbaar een kus op zijn borst toen hij toestond dat ze nog wat langer van de warmte in bed konden genieten. Ze nam gretig de kalmte van het moment in zich oo terwijl de slaap langzaam haar lichaam verliet. Om langer in bed te blijven was op zichzelf al een luxe, laat staan in een bed zoals dit. Na een tijdje opende ze haar ogen echter weer en rolde op haar zij. Ze zette een hand onder haar hoofd en bekeek Matheo zo. In hun haast om elkaars kleren zo snel mogelijk uit te krijgen hadden ze weinig gepraat. Eisa was echter wel degelijk benieuwd naar wat voor leven Matheo nu had dat hij in paleizen sliep en prinsen als vrienden had. 'Hoe lang ben je jn Tyrosh?' vroeg ze als eerste. Hij had niet gezegd of hij enkel op bezoek was of dat hij misschien Tyrosh nu als thuis had. Ondanks dat ze wel wat gehoord had over Matheo's fratsen, wist ze eigenlijk niet eens of hij nog in het leger zat. Daarnaast zou ze zelf hier nog een paar dagen blijven en ze zou niet uitsluiten dat ze dit best nog eens wilde doen voor ze vertrok.

Matheo genoot van de warmte van de dekens enerzijds en Eisa's warme lichaam aan de andere zijde. Als hij zich bleef gedragen, dan zouden ze misschien vanochtend weer tussen de lakens kunnen belanden. Alles wat ze gisteren hadden gedaan en datgene wat hij van haar had geleerd wilde hij graag weer uitproberen. Als zijn moeder eens zou weten... of zijn vader! Silva daarentegen zou van zijn verhaal smullen, net zoals Roshan. Toen Eisa echter wakker werd en zo op haar zij rolde, liet hij zijn ogen over de delen van haar lichaam dat hij kon zien glijden. Zo boog hij voorover om haar diep te kussen voordat ze verder zou spreken. Bij de Goden. 'Ik ben er nu al ongeveer een week. Mijn moeder wilde er graag bij zijn als prins Iker terug zou keren en Silva- en prins Alba wilde zijn prinsesje zien. Mijn moeder en mijn zus en broer reizen vanochtend terug naar het legerkamp. Silvester en ik zouden mee reizen, maar ik hoop dat ik vanochtend nog mijn handen vol heb,' murmelde hij met een glimlach, terwijl hij met zijn hand langs haar heup gleed, 'en wellicht kan ik mijn plannen wel op jou aan passen.' Dat laatste kwam er hoopvol uit. Misschien kon hij een deal met Silvester sluiten dat hij vaker zijn slaapkamer kon gebruiken als Silvester er toch niet sliep. 'En jij dan? Wat wordt jouw volgende bestemming en wanneer vertrek je?'

Isaia nam Iker mee naar twee stoelen die dusdanig gepositioneerd waren dat ze de rest van de zaal goed konden zien. Met een simpele handbeweging had Isaia de aandacht van een bediende getrokken en bestelde ze nog twee zomerwijnen. Haar blik hing even op Celine die met Inanna sprak, om vervolgens af te dwalen naar de Koning en vervolgens nog naar de Quandaïse prinses. Het was alsof ze vijftien jaar terug in de tijd was gegaan. 'Ik wist niet of je nog van mij zou houden,' zei ze eerlijk na ook Ikers eerlijke woorden, terwijl ze met haar hand langs zijn donkere haren en warme wang wreef. Natuurlijk hadden ze elkaar om de zoveel lentes gezien en mochten ze briefcontact hebben, maar desondanks had ze niet geweten of hun liefde sterk genoeg was geweest om al die jaren van elkaar vandaan te overleven. Het speet haar om dat hardop te moeten zeggen, maar ze wilde weten hoe dankbaar ze Iker was. En Iker moest vast ook getwijfeld hebben of Isaia wel met open armen op hem wachtte. 'Maar nu twijfel ik er niet meer over. Nooit meer.' Ze nam één van de glazen aan en gaf de ander aan Iker. Een nieuwsgierige blik stond op haar gezicht, terwijl ze sipte van haar wijn. 'En hoe staat het nu tussen jou en Celine? Ooit hebben jullie ook een liefde voor elkaar gehad,' zei ze op zachtere toon, zodat niemand anders het zou horen. 'Je weet dat ik het geen probleem vind als jullie een potentiële vlam tussen jullie weer onderzoeken. Als jullie mij maar uitnodigen.' Die laatste woorden zei ze met een liefdevolle glimlach: ze gaf namelijk veel om beiden en ze miste de lange avonden en nachten die ze samen door hadden gebracht. Ze had zelfs zoveel van ze gehouden dat ze een kind voor de twee had gebaard. Dat had echter anders uitgepakt dan ze had gedacht.

'Ah,' bemerkte Eisa kort toen ze eindelijk de uitleg van Matheo hoorde. Ze wist ongeveer hoe de familie en andere relaties van Matheo en zijn ouders in elkaar zaten. Ze waren van adel, maar eigenlijk ook niet ook al hadden ze familie in bijna elk paleis of kasteel door heel Tarth. De verhalen over prinses Guila waren bovendien wijd en zijd bekend. Ze had alleen niet verwacht dat de vrouw nog zo hecht was met een prins die jarenlang was verbannen uit Tarth. Maar uiteindelijk was die man ook tegelijkertijd het land uit gezet als Matheo's tante. Eisa had het altijd maar te chaotisch gevonden om te lang over zijn familie en alle geschiedenis na te denken. Ze voelde dat ze nieuwsgieriger werd van het noemen van de prins bij zijn echte naam en de manier waarop Matheo zijn relatie met prinses Inanna beschreef. Hij had er overduidelijk meer weet van. Een hechte vriendschap met een prins zou vast genoeg zijn om een vertrek zoals dit te kunnen betreden. 'Dus Roshan is toch in de buurt,' bracht ze met een scheve glimlach op voor ze hem toonde dat haar interesse absoluut niet uit ging naar zijn zus op het moment door hem te kussen. Ze had een van haar handen op zijn borst gelegd en tekende cirkels met haar vinger terwijl ze zijn suggestie overdacht en expres een ernstige frons op zette. Alsof ze hier over na zou moeten denken. 'Ik heb toevallig wel een vrije dag vandaag,' begon Eisa. 'Ons volgende optreden zal in Evenfall plaats vinden. Deze tijd van het jaar is er daar een groot festival gefocust op theater. Maar we hebben expres de tijd genomen om in Tyrosh wat op adem te komen na ons vele gereis dus we zijn hier nog een week.' Ze kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst meer dan een week lang op dezelfde plek was geweest. Voor het optreden hier hadden ze vantevoren al extra tijd genoemen om veel te oefenen en naderhand om weer tot rust te komen. Eisa glimlachte naar Matheo en hield haar vinger stil bij een litteken. 'Dus je zit nog bij het leger?' vroeg ze.

Matheo haalde opgelucht adem na Eisa's woorden. Het klonk hem als muziek in de oren om nog de hele dag met haar op te trekken en te genieten van haar aanwezigheid. Hij rolde zijn ogen bij het noemen van Roshan en trok haar weer wat dichterbij om speels zijn tanden in haar schouder te zetten. 'Dat moet je terug nemen,' grinnikte hij, waarna hij zijn lippen drukte op dezelfde plek op haar schouder en vervolgens hoopvol op keek. 'Ik kan proberen ook nog een week in de stad te blijven. Of je zou mee moeten willen om het kamp weer eens te bezoeken? Daar hebben we helaas niet zulke bedden.' Matheo volgde haar vinger met zijn ogen en moest zacht grinniken. 'Dit litteken heb ik al op jonge leeftijd opgelopen. Ik geloof dat mijn tante zelfs nog in het kamp woonde. Ik was mij aan het uitsloven in het bos en ben vervolgens uit een boom gevallen. Mijn vader was weer eens razend.' Matheo pakte vervolgens haar hand vast en drukte er een kus op. Hij stelde het op prijs dat ze hem zoveel vragen stelde. 'Ik zit nog bij het leger, maar ik weet niet voor hoe lang. Elke keer als ik een rang opklim, dan vinden ze wel weer een reden om mij te degraderen naar simpele voetsoldaat. Maar ik vecht zo goed als een Kapitein. Het brengt vragen op en ik denk dat binnenkort wellicht de beslissing gaat komen dat ik dan maar een andere carriere moet vinden. Of in het leger moet gaan doen van Silvesters vader.' Hij haalde zijn schouders op alsof het hem niet boeide, maar het tegendeel was waar: als jonge jongen had hij al gedroomd om net zo succesvol te worden als zijn vader. Hij voelde zich een mislukkeling dat het hem ondanks zijn duidelijke zwaardvechtkunsten niet lukte om hogerop te klimmen in het kamp. 'Dus, treed je vaker op in de paleizen? Ik kan prins Alba wel vragen of hij zijn vader zo ver kan krijgen om je te laten optreden voor de Koningin?'

Eisa lachte om Matheo's reactie en keek hem toen geamuseerd aan. 'Ik neem het terug.' Hij wist haar echter flink te verrassen met zijn volgende woorden. Ze ging er niet meteen op in aangezien hij over het litteken begon en nam het als een aangename afleiding. Het verbaasde haar niet te horen dat hij nog onderdeel uitmaakte van het Noordelijke leger, maar ze hoorde wel met een frons aan hoe hij beschreef dat hij er niet kon groeien. Lentes geleden had hij al over amper iets anders gepraat dan een promotie. Zou het juist niet voor een zoon van Kapitein Barnes makkelijk zijn hogerop te komen? Wellicht onderschatte ze wat voor houding er was tegenover Matheo en zijn familie. Dat kon misschien ook wel komen omdat ze vooral via hem over het kamp had gehoord. 'Het spijt me te horen dat ze je geen kans lijken te geven.' Eisa gleed geruststellend langs zijn borst met haar vingers. Ze had eerder gedacht dat een nieuwe titel hem de toegang tot de prins had gegeven en tot deze vertrekken, maar blijkbaar was het echt de vriendschap die deuren geopend had. Het voorstel dat hij toen plots maakte trok dus ook flink haar aandacht. 'Ja, buiten Tarth doen we dat vaker, maar we hebben moeite om echt de paleizen hier binnen te raken. En als we dat wel doen, krijgen we amper betaald omdat het zogenaamd een eer is dat we voor een prins of prinses mogen spelen en de bijkomende roem genoeg waard zou zijn,' legde ze met een zucht uit. De connecties waren een mooie bijkomstigheid, maar die kwamen niet vanzelf aan wandelen. Zelfs niet op de verjaardag van een prinses. Matheo had Eisa onderschept juist toen ze gepoogd had zo een connectie te maken. Daarom kon ze haar geluk ook bijna niet op dat hij nu opbracht dat hij haar wel kon noemen bij zijn vriend. 'Maar als je dat niet erg vindt- Dat zou- Het hoeft niet.' Eisa wist niet goed hoe ze het aanbod aan moest nemen. Matheo moest zelf ook wel begrijpen dat dit heel wat betekende voor haar en haar groep.

Iker nam dankbaar het glas wijn aan en liet zijn vingers kort langs die van Isaia glijden terwijl hij de wijn over nam. Er was zo veel onzekers geweest over de afgelopen jaren. Vanaf het moment dat de rechtszaak plots in zijn nadeel begon te werken tot de laatste dagen van zijn ballingschap. Wat hem ook gezegd werd, hij had de Moeder nooit vertrouwd dat ze hem werkelijk terug naar Tyrosh zou laten gaan toen de 15 jaar er op zat. Als hij en Robyn in hetzelfde kamp zaten hadden ze ook regelmatig besproken hoe ze daar nou zeker van konden zijn. Iker had de hulp ingeschakeld van oude bekenden, maar uiteindelijk had de Moeder goed geweten hoe ze hem het beste kon isoleren. De gebieden waar hij gewerkt had waren zo ver gelegen van dorpen of wegen dat er te veel mogelijkheden waren om onderweg berichten en gezanten te onderscheppen. Zelfs Robyn en hijzelf waren een paar geleden gescheiden, waarschijnlijk omdat hun vriendschap bekend was geworden. Het was dan ook niet het harde werk dat hem per se slecht had gezeten, maar vooral de sociale isolatie. Iker keek op van zijn wijn toen Isaia naar hem en Celine vroeg. Zijn ogen gleden als vanzelf naar de Landvrouwe. Hij had nog maar weinig tijd met haar alleen gehad. Zijn dochter was veelal in de buurt geweest, of de Raad of Isaia. 'Je kent Celine. Ze is erg vrijgevig met de ruimte die ze ons beiden geeft om- om onze gedachten te ordenen of prioriteiten te stellen.' Ze had hem nog niet benaderd om dit te bespreken, maar had goed aangevoeld dat hij eerst met Inanna en Isaia wilde samen zijn. Dat betekende echter niet dat er geen ruimte was voor de Landvrouwe, vooral niet omdat hij wist dat ze Isaia trouw gebleven was. 'Maar het staat me niet goed zo lang te wachten voor een gesprek,' verzuchtte Iker. Het had hem makkelijker geleken, maar dat zou het niet blijven. 'Ze lijkt nog even druk als altijd. Is ze ooit met je mee gereisd?' vroeg hij plots benieuwd.

Matheo kneep zacht en geruststellend in haar bovenbeen. ‘Het komt uiteindelijk wel goed. Ze zullen een goede krijger als mijzelf altijd nodig blijven houden. Het is een kwestie van tijd voor ze om ook daadwerkelijk in mij te geloven.’ En voor Matheo om zijn wilde haren te verliezen, maar hij had zo’n idee dat dat niet in de vroege toekomst zou gebeuren. Matheo legde vervolgens geruststellend een hand op haar wang en glimlachte naar haar. ‘De prins lijkt intimiderend, maar van binnen is het een goede gast. Ik weet zeker dat hij een goed woordje voor jou en jouw groep wil doen bij zijn ouders. Daarbij heb ik hem vaak genoeg uit de brand geholpen, dus hij staat bij mij in het krijt.’ Hij was bang dat het na deze nacht wellicht andersom was, maar dan zou hij hem wel herinneren aan de eerste weken van Silvester in het kamp. Bij de Goden, de prins had zijn hulp flink nodig gehad. Het had Silva wel een aantal dagen gekost om dat in te zien - vooral na een aantal onhandige opmerkingen van Matheo - en sindsdien waren ze vrienden. ‘En mijn moeders broer is de bekende artiest Dante. Heb je hem weleens ontmoet? Ik weet zeker dat mijn moeder hem kan schrijven over jullie. Maar vertel het mijn vader niet: hij wordt al lentes lang gek dat mijn oom ervoor heeft gezorgd dat er een toneelstuk is over mijn moeder en zijn avonturen in Quandai.’ Hij grinnikte zacht, al wist hij dat het complexer lag dan hij zich realiseerde. Hij wreef met zijn duim langs Eisa’s lippen en zuchtte zacht. ‘Ik had niet durven dromen dat we elkaar nog eens zouden treffen. En dat het zo zou uitpakken,’ murmelde hij, gebarend naar hun naakte lichamen en het zachte bed. ‘Maar ik zou graag contact met je blijven houden en over jouw muzikale avonturen horen. En ander soort avonturen, natuurlijk,’ voegde hij speels toe.

Isaia volgde Ikers blik naar Celine toe. Ze stond nog altijd net zo recht en trots als ze altijd al had gedaan. Het speet haar dat hun relatie zo ingewikkeld was geworden. Het was gestart niet lang na de geboorte van Inanna: Iker was op ballingschap gestuurd en Isaia had de voeten genomen naar de andere kant van Tarth. Daardoor was Celine achtergelaten met Inanna. Dat had Celine niet goed opgepakt toen Isaia eenmaal terug was gekeerd. Gelukkig was over de lentes heen hun relatie hersteld en dook ze nog vaak genoeg ‘s nachts in het bed van haar vriendin. Isaia hield er niet van om alleen te slapen. ‘We kunnen haar binnenkort uitnodigen voor een diner in onze vertrekken? Dan hebben we geen pottenkijkers, ligt de betekenis van de reünie er niet te dik bovenop én kunnen we de gesprekken voeren die zo nodig zijn.’ Ze keek haar man hierbij afwachtend aan. ‘Ach, maar sporadisch en alleen als het overlap had met haar politieke en zakenreizen,’ glimlachte Isaia, maar met een trieste ondertoon erin. Ze had graag het land willen zien met Celine samen. Vaak betrof het enkel dat ze de reis naar hun bestemming samen konden maken, maar dat daarna hun wegen scheidde. Isaia had zich namelijk al jaren niet meer onder de adel laten zien. Ze mocht voor haar part de mysterieuze prinses blijven. ‘Zou jij met mij mee willen?’ vroeg ze vervolgens benieuwd.

Iker dronk van zijn wijn met een zucht. Zoveel tijd was er aan voorbij gegaan voor hem om te bedenken wat hij zou doen als hij terug was in Tyrosh. Uiteindelijk was het in de realiteit toch erg anders. Het was moeilijk geweest te voorspellen hoe er gereageerd zou worden op zijn terugkomst. Hij had het grootste geluk dat zijn dochter en vrouw hem warm verwelkomd hadden. Om meer durfde Iker niet echt te vragen. Hij knikte vervolgens toch bij het voorstel van Isaia. 'Dat lijkt me een goed idee.' Een gesprek tussen hen drieeen miste nog sinds zijn aankomst. 'Ik- ik denk dat het ook nodig is dat ik Celine om advies vraag over wat ik nu moet doen. Met mijn titel, taken-' Hij dacht er liever nog niet te veel aan wat hij zogenaamd 'moest' doen. Maar ook voor zijn ballingschap had hij veel voldoening gehaald uit zijn werk. 'Dat is jammer,' stelde Iker zacht. Hij begreep waar de prioriteiten van Celine lagen, maar hij kon ook in zien dat het voor hen beiden goed zou moeten zijn geweest om echt op reis te zijn. Celine voor de rust en het loslaten van haar taken en Isaia om niet alleen op reis te zijn. 'Ja,' zei Iker direct met een glimlach, maar pakte ook haar hand vast om geruststellend met zijn duim over haar huid te wrijven. 'Maar ik heb ook andere dingen in te halen. Zoals tijd met Inanna. Ze lijkt er erg op gezet dat ze bij mij in de buurt wil blijven-' Fronsend hield Iker het gezicht van zijn vrouw in de gaten. 'Misschien is het wel goed dat ze een prins heeft om zich ook mee bezig te houden.' Uiteindelijk was ze geen kind meer, ze zou haar eigen plan trekken en als ze op haar ouders leek dan zou ze snel genoeg uitgekeken zijn op het spelen van de altijd aanwezige dochter. 'Ik wil je niet vragen eveneens tijd met haar te spenderen als je dat niet wil, maar dan zal ik zowel van jou als Inanna ruimte moeten vragen om tijd met de ander te spenderen.'

Eisa luisterde waarderend naar de positieve houding die Matheo haar presenteerde. Wat dat betrof was het maar goed ook dat hij koppig genoeg was om zich vast te bijten in zoiets als het legerkamp. Zijn trots zou hem daar vast bij helpen. Eisa dacht niet dat het een slecht iets was. Ze wist dat ze zelf ook door had moeten bijten om ook maar een beetje succes te vinden als zangeres. Zeker omdat ze met niets begonnen was. Ze voelde dat haar ongemak iets verdween na de uitleg van Matheo en knikte maar. 'Dankje, dan stel ik het erg op prijs.' Eisa beperkte haar enthousiasme enigszins. Ze geloofde wel dat Matheo het echt over haar zou hebben met de prins, maar ze wist niet of de jongeman het wel iets kon schelen of dat zijn ouders er naar zouden luisteren. Ze kon het toch niet laten een beeld voor zich te halen van haar groep op een podium in een zaal nog mooier dan hier in Tyrosh met een nog groter publiek. 'Dante?' Eisa's ogen waren groot geworden. 'Ik dacht dat hij het land voorgoed uit was of- of overleden.' De zanger was een paar lentes geleden uit het publieke oog verdwenen, juist op het punt toen zijn werk overal en nergens te horen was en zijn concerten uitpuilden van de bezoekers. Eisa had zelf ook zijn stukken opgevoerd. Ze glimlachte vervolgens bescheiden en ging nog wat dichter tegen Matheo aan liggen. 'Dat had ik ook niet kunnen voorspellen.' Ze verstrengelde haar benen met de zijne en bekeek zo even stil zijn gezicht. Hun eerste ontmoeting had een paar weken geduurd terwijl Eisa van dorp naar dorp reisde in het Noorden, maar toen ze door trok was het niet iets geweest dat ze af had moeten breken. Het was altijd erg duidelijk geweest dat ze voor elkaar een tijdelijke scharrel waren geweest. Ze had gedacht dat ze misschien contact zouden houden, maar ze waren beiden jonger geweest en misschien iets te veel op zichzelf gericht. 'Penvrienden?' stelde ze met een ondeugende glimlach voor. Het klonk zo onschuldig in vergelijking met wat ze de hele nacht gedaan hadden.

Liam liep door de wandelgangen van het paleis heen naar de vertrekken van zijn zoon toe. Het paleis was nog stil, wat voor Liam een zege had, want hij had geen zin om van individuen afscheid te nemen. Celine, Iker en Isaia had hij de vorige dag al bedankt voor zijn gastvrije verblijf. Silvester wilde hij echter nog graag zien voordat hij zou vertrekken. Daarbij had hij zijn zoon aangespoord om een brief naar zijn moeder te schrijven om te laten weten dat alles goed ging. Terwijl hij de wachters bij de deur van Silvesters vertrekken begroette, maakte hij stilletjes in zijn hoofd een schietgebedje dat Silvester alweer terug zou zijn. Liam wist dat de jongen zich waarschijnlijk niets van de waarschuwingen aan had getrokken en desondanks naar de vertrekken van de prinses was gegaan. Hij hoopte echter wel dat de jongen verstandig genoeg was om te weten dat hij die ochtend in zijn eigen bed gevonden moest worden. Het was daarom ook een grote teleurstelling om zijn zoon niet in zijn bed aan te treffen. Daarbij was het een verrassing om een heel ander persoon in datzelfde bed te vinden. 'Barnes,' begon Liam met een diepe en gefrustreerde zucht, terwijl hij zijn neusbrug vastpakte en zijn ogen sloot uit ergernis. 'Zorg alsjeblieft dat je zometeen weg bent als ik mijn zoon hier naartoe breng. En neem de dame mee. Betaal haar ruimschoots, begrepen?' Hij ging er maar vanuit dat het een vrouwe van de nacht was. Hij wachtte niet op antwoord van de jongen en beende de vertrekken weer uit, op weg naar de kamers van de prinses. Bij de Goden, hier had hij helemaal geen tijd en geduld voor.

Matheo grijnsde naar Eisa en kwam weer dichterbij, zodat hij tegen haar lippen kon spreken. 'Ik zal de beste penvriend zijn die bestaat,' bevestigde hij, waarna hij zijn lippen weer op de hare drukte. Zijn lichaam volgde ook al snel weer en zo liet hij zijn lichaam tegen de hare rusten. Zijn handen leken te vragen of ze misschien opnieuw wilde- Vol schrik hoorde hij echter iemand binnen komen. Hij had Eisa nog willen aansporen om zich te verstoppen, maar het was te laat. Het was duidelijk dat de binnendringer de weg wist, want voor ze het wisten, stond de man al bij hun voeteneinde. Bij de Goden- de Koning. Silvesters vader. De man van de Koningin. Matheo stond met een mond vol tanden tijdens de woorden van de imponerende man en hij voelde zijn wangen rood kleuren door de verkeerde assumptie die de Koning deed over Eisa. Voordat hij tegenwoord had kunnen geven, was de Koning alweer verdwenen. Matheo was inmiddels overeind gekomen in het bed en probeerde de schrik uit zijn gezicht te wrijven. 'Geloof het of niet, maar de Koning oogt enger dan dat hij in werkelijkheid is,' probeerde Matheo er een positieve draai van te maken. 'Hij heeft geen idee waar hij over spreekt, maar laten we voor de zekerheid maar wel een goed café in de stad gaan zoeken voor een goed ontbijt.' Het was pure bluf en adrenaline die hem op dit moment nog met vaste stem lieten spreken.

Eisa merkte hoe Matheo na haar woorden zijn hele lichaam weer op haar gericht had en zijn handen opnieuw afdwaalden langs haar rondingen. Als ze de dag samen zouden spenderen, konden ze beter beginnen met dit. Met een glimlach was ze al op hem gerold, toen ze plots ook de geluiden hoorden. Geschrokken keek ze om en viel terug op het bed om de dekens tot haar kin op te trekken toen ze een man de slaapkamer in zag stappen. Het koste haar een tel om door te hebben wie het was. Ze had de Koning alleen maar van een afstand gezien. Maar ze was toch vrij zeker dat dit de man zelf was. Bij het aanspreken van Matheo wist ze het zeker. De autoriteit die van zijn woorden droop zei genoeg. Met grote ogen keek ze de man nog na, voor het pas echt tot haar door drong wat hij gezegd en geinsinueerd had. Eisa's eerste reactie was om boos te worden. Hoe durfde de Koning haar zomaar een vrouw van de nacht te noemen? En God de Hel waarom had Matheo er voor gekozen om zo selectief de waarheid te vertellen? Waren deze vertrekken werkelijk aan hem uitgeleend? Waarom zou de Koning haar nu ooit nog laten optreden in haar paleis? Ze had de lakens van zich afgeslagen om verslagen naar haar kleding te zoeken. Terwijl ze zo op de rand van het bed zat en poogde haar jurk met heel wat problemen terug aan te krijgen in haar haast, zag ze pas echt de absurditeit van de situatie in. Een lach ontsnapte haar mond voor ze met een arm vast in het groene gewaad op stond. 'Je bent geen haar veranderd, Matheo Barnes,' stelde ze voor haar gelach pas echt door brak. Ze had het verbaasde gezicht van de man ook wel gezien. Met wat voor zekerheid hij ook wist te spreken, hij had vast niet verwacht dat de Koning hem hier naakt in bed zou vinden. Oh, ze zou dit verhaal smullend met haar groepsgenoten delen. Had Eisa bovendien echt gedacht dat Matheo nu rijk was en haar koninklijke bedden kon bieden? 'Help me eens, wil je?' vroeg ze alsof er weinig vreemds gebeurd was en waarna ze hem haar rug toekeerde om te helpen met de sluitingen.

Matheo had gehoopt dat ze nog snel door konden gaan waar ze mee bezig waren voordat de Koning binnen was gevallen, maar dat was natuurlijk een illusie. Eisa besefte nu vast dat hij én haar naakt aan de Koning had blootgesteld én tegen haar gelogen had én dat ze verkeerd aangesproken was door de Koning. Haar initiële reactie was dus begrijpelijk en met zijn ogen volgde Matheo haar bewegingen. Hij wist niets te zeggen dat dit hele gebeuren goed zou maken. In de stilte die volgde had hij net een mooie uitleg bedacht, toen Eisa plots begon te lachen. Ietwat nerveus lachte Matheo maar mee, om uiteindelijk ook harder te lachen en ook overeind te komen in bed. Van alle mensen in dit paleis had precies de Koning besloten om hier binnen te lopen. Hij was er zelf goed vanaf gekomen, maar wat Silvester te wachten stond... Matheo kroop ook uiteindelijk maar uit bed om Eisa te helpen met haar jurk. Hij sloot de sluiting, maar niet voordat hij nog een laatste kus op haar schouderblad had gedrukt en zijn handen nog even om haar middel liet wikkelen. 'Dit zijn de vertrekken van prins Silvester. Hij weet niet dat ik ze nu gebruik, maar we zijn zo close dat ik wel kon raden dat hij het goed zou vinden. Ik had nooit gedacht dat de Koning hier zou komen opdagen,' legde hij uit, waarna hij Eisa omdraaide en haar verontschuldigend aan keek. Hij hoopte niet dat de Koning of Silva opnieuw binnen zouden wandelen, want hij had nog geen tijd gehad om zich aan te kleden. 'Ik loog omdat ik indruk op je wilde maken, Eisa. Wat was de kans dat we elkaar nog ooit zouden tegenkomen? En bij de Goden, je zag er zo mooi uit.'

Isaia nipte van haar wijn, terwijl ze Ikers gezicht nauwlettend in de gaten hield. Uiteindelijk was ze opgelucht te horen dat hij instemde met een gesprek tussen hunzelf en Celine en dat liet ze hem weten door zijn vrije hand teder vast te houden. 'Een gesprek zal ons allemaal goed doen. Niet alleen over onze onderlinge relaties, maar ook wat er van ons verwacht wordt de komende tijd. Ik zal ook meer thuis zijn en jouw dus kunnen ondersteunen in jouw taken.' Voor het ballingschap hadden zij en Iker een mooie balans in hun taken gevonden. Misschien konden ze dat nu weer terug vinden, terwijl ze ook ruimte maakten voor Inanna. 'Ik vind het geen probleem om tijd met haar te spenderen, Iker,' zei Isaia eerlijk, terwijl ze naar de jonge meid keek. 'Ik vind het daarentegen wel een probleem om haar moeder te moeten spelen. Ik ben enkel haar moeder in de letterlijke betekenis van het woord, maar niet in symbolische zin. Jij en Celine zijn haar ouders, dat hebben we al die lentes geleden afgesproken en ik zal jullie tot aan het einde van jullie levens aan die woorden houden.' Vooral Celine had die herinnering nogal eens nodig. Isaia zou het kindje nooit gehouden hebben als Iker en Celine haar niet er zo op hadden aangedrongen dat ze het wilde opvoeden. 'Geniet er nog maar van dat ze zo graag bij je is. Voordat je het weet, reist ze in haar liefde de prins achter na en breken ze elkaars hart. Dan komt er een hele andere dochter naar huis toe,' voorspelde ze.

Eisa wist haar arm eindelijk te bevrijden en zuchtte diep terwijl Matheo haar met de rest van de jurk hielp. Het gaf haar een moment om haar gelach te controleren en helderder na te denken over dit alles. Als ze nirt ook Matheo's handen nog op haar lichaam voelde en naar hem ongedraaid werd. Zijn eerlijkheid kwam iets te laat, maar ze waardeerde het toch. 'En de prins is bij de prinses,' gokte ze maar aangezien hij haar al had verteld dat dat de reden waas waarom Silvester Alba hier was. Het voelde niet als een verrassing dat Eisa helemaal niet een mooie nacht zoals die prinses had gehad. Alhoewel ze zich afvroeg wat de Koning van plan was met zijn zoon als hij hem in het bed van die meid vond. Ze overdacht zijn woorden, maar liet de uitdrukking op zijn gezicht haar pas echt overtuigen. Ze zag er iets van spijt en besloot dat dat genoeg was. Uiteindelijk had ze zelf beter moeten weten, maar soms had ze liever het avontuur en plezier dan dat ze nadacht over de consequenties. Eisa vond haar glimlach weer en tikte met haar vinger tegen zijn wang. 'Ik zou maar naar de Koning luisteren als ik jou was. Ik verdien wel wat terugbetaling in de vorm van een goed ontbijt en-' Met een grijns haalde ze haar schouders op. 'Misschien kun je me vandaag en morgen maar eens laten zien wat ik waard ben.' Ze wilde er nog niet van uitgaan dat ze een hele week samen zouden spenderen, zeker niet als hij blunders bleef maken, maar ze zou graag hun nacht herhalen. Of dat nou in een paleis was of niet.