De Banketzaal

Silva merkte dat hij even zeer als Inanna niet goed wist wat hij aan moest met de situatie. Het was de afgelopen dagen prima gegaan om hun relatie achter gesloten deuren op een meer fysieke manier te verkennen, maar in het openbaar de formaliteiten op te houden. Natuurlijk had het wat zelfbeheersing gekost, maar uiteindelijk dacht hij dat ze het met de juiste communicatie goed de afgelopen dagen doorgekomen waren. Zelfs zijn vader had weinig meer kunnen klagen. Maar uiteindelijk wist Silva ook dat Inanna met dit alles nog zo onervaren en wellicht wat naief was. Hij kon het haar echter niet kwalijk nemen. 'Het is niet erg,' zei hij nog zacht. 'De oorbellen,' herhaalde hij toen dankbaar dat ze om de afleiding vroeg. 'Weet je nog de sterrenregen die we zagen in Myr?' Hij hief het doosje weer op en liet de donkere stenen in het licht schitteren. 'Ik geloof dat ik je toen al eens heb verteld dat mijn voorouders veel verhalen hebben over de sterren en dat zij geloven dat de sterren soms hun Landen bereiken als ze uit de hemel vallen. Ze noemen het iets anders dan hier in Tarth, maar hun beschrijving is duidelijk: een donker soort steen dat op niets lijkt dat ze hier kennen. Het kan dus alleen maar van boven komen.' Silvester glimlachte terwijl hij zijn verhaal deed. 'Er is er al weer jaren geleden een gevonden door de stam van mijn grootmoeder. Ze zijn zo vrijgevig geweest een kleinzoon van hun stamleider een klein stuk te geven om deze oorbellen van te maken.' Het had aardig wat correspondentie gekost om ze zo ver te krijgen en bovendien had hij een belofte moeten maken om zelf snel langs te komen. Maar uiteindelijk had het geld dat hij geboden had ook geholpen. De stam had het al langer zwaar, wist Silvester van zijn moeder. Silva sloot het doosje en stopte het in Inanna's hand om toen een blik de zal door te werpen. 'Inanna, ik zou graag een hele avond met je dansen, maar misschien is het een goed idee wat van de wachtende heren een kans te geven. Dan kan ik jouw hofdames de eer geven met deze prins te dansen.' Hij maakte het voorstel met enige voorzichtigheid. Normaal zou hij het geen probleem hebben gevonden haar de hele avond op te eisen, maar met de kus die nog na tintelde op zijn lippen verwachtte hij dat de tijd misschien sneller zou gaan als ze even iets anders aan hun hoofd zouden hebben.

Inanna had gedacht dat ze maar met moeite afgeleid zou kunnen worden van de korte kus die ze hadden gedeeld en de verschrikte blikken die hadden gevolgd, maar desondanks werd ze in het verhaal van de sterrenregen gezogen. ‘Ik herinner het me nog,’ bevestigde ze met een beginnende glimlach. Geïntrigeerd en ook geëmotioneerd luisterde ze naar het verhaal. Het was ongelofelijk om te beseffen dat deze man tegenover haar zoveel moeite had gedaan om een persoonlijk cadeau voor haar te bedenken en te verkrijgen. ‘Ze zijn prachtig. Als ik ze draag, dan draag ik dus een stuk van een ster?’ Ze wilde doorvragen en hem normaals uitgebreid bedanken, waardoor zijn plotse voorstel om met anderen te dansen haar zwaar viel. Haar glimlach verdween en ietwat aarzelend keek ze om haar heen. ‘Ik zou niet willen dat mijn hofdames geen dans gegund wordt met een ware prins,’ loog ze, waarna ze haar zware rokken optilde en een formele buiging maakte naar Silvester. Maar in plaats van naar de wachtende mannen te lopen, liep ze recht op haar familie af zodra ze zag dat haar moeder met een groep Islaïers aan de andere zijde van de zaal sprak. Ze ging uiteindelijk bij haar vader staan, maar vroeg hem niet ten dans. In plaats daarvan hield ze zijn arm stevig vast en leunde ze met haar hoofd op zijn schouder, zodat ze toe kon kijken hoe Silvester andere hofdames ter dans vroeg. ‘Mannen zijn zo stom,’ zei ze klagerig. ‘Waarom mag ik niet kussen wie ik wil kussen? Waarom trekt hij zo erg aan wat zijn vader van hem vindt? En- en waarom vindt hij het nodig om met andere vrouwen te dansen?’ Het waren vragen die ze normaal gesproken ook Diane zou stellen. Ondanks dat ze zo klaagde over de prins hield ze het doosje met de oorbellen stevig vast in haar hand, ondanks dat haar bedienden aanboden om het cadeau bij de andere presentjes te leggen.

Matheo volgde Eisa’s blik naar de dansvloer en zag hoe het koppel gestopt was met dansen om een kus te delen. Het liet Matheo weer beseffen waarom hij hier was. De consequenties van zo’n kus realiseerde hij zich echter niet eens en hij wist dus ook niet in wat voor situatie zijn goede vriend zich had gebracht. Hij was meer bezig met het bewonderen van de glimlach van Eisa. Blijkbaar had hij de juiste woorden gezegd en had hij haar droom goed herinnerend. Geïntrigeerd luisterde hij naar haar uitleg over haar reisgezelschap. ‘Dus de oude gitarist en de mime-speler zijn afgehaakt?’ vroeg hij verbaasd. Zijn moeder had de Quandaise gitarist nog uitgenodigd voor diner, omdat ze zo genoot van de Quandaise muziek klanken die hij speelde. Hij was echter al flink op leeftijd geweest. Verbaasd hoorde hij de vraag over Roshan aan. Vanzelfsprekend had ze hem onthouden, maar- zijn zus ook? ‘Met Roshan gaat alles prima,’ zei hij kortaf. Het was altijd om-en-om: de ene keer was het Matheo die raak had geschoten, de andere keer Roshan. Het kwam ook nog weleens voor dat ze elkaars veroveringen in hun vinger wikkelde en dat had zo de nodige chaos opgeleverd, vooral toen ze allebei nog vast in het kamp woonden en dezelfde feestjes afgingen. ‘Maar genoeg over Roshan, ik-‘ Nog verbaasder hoorde hij de opmerking over zijn tante aan. ‘Verhalen reizen dus blijkbaar snel,’ merkte hij met een scheve grijns op, waarna zijn blik meer flirterig werd. ‘Heb je ook verhalen over mij gehoord?’

Eisa knikte met een plots triestere blik. Van de mensen met wie ze gespeeld had, miste ze Erlend nog het meest. De oude man had vliegensvlugge vingers gehad en was een meester van zijn muziek. Hij had verhalen gehad over de reizen die in zijn thuisland had gemaakt en hoe hij uiteindelijk in Tarth was geraakt nadat hij een fout had begaan tegenover de Moeder. Hij had nog met de grote zanger Dante gespeeld. 'Hij vond een vrouw, een klein huisje, en woont nu in een rivierengebied in het Westen.' Ze lachte vervolgens om de korte, maar overduidelijk geirriteerde reactie die ze kreeg op het noemen van zijn zus. De twee hadden aardig een naam voor henzelf gemaakt. Maar Matheo had dat zeker in grotere maten gedaan dan Roshan. 'Misschien,' antwoordde ze geheimzinnig voor ze nog een slok wijn nam en vervolgens haar handen nonchalant bekeek. 'Er is me wel iets ter oren gekomen over een stel idioten die je op hun plaats hebt gezet in de Eenbenige Krijger.' Oh, wat had ze gesmuld toen een van de medewerkers haar op de hoogte had gebracht van alle schandalen in de taverne. Ooit had ze daar vele avonden opgetreden, maar nu konden ze haar niet meer betalen. Ze kon niet zomaar iedere kroeg meer aandoen, hoe veel ze ook genoten had van dat soort publiek. 'Ik geloof dat je een vriendin van mij tegen bent gekomen. Helene. Ze zegt dat je jouw kunnen ook niet verleerd bent,' stelde ze zonder haar interesse te verbergen. Ze mocht wel hopen dat Matheo, nadat hij haar potentiele klant weg had gejaagd, dit in zijn hoofd had gehad om haar te compenseren.

Matheo wist niet of hij er goed had gedaan om de oude gitarist op te brengen. Vooral niet toen hij zag hoe Eisa’s blik naar een meer verdrietige uitdrukking veranderde. Hij knikte dan ook begripvol toen hij meer uitleg kreeg over de situatie. Gelukkig was de man nog niet dood, was het enige wat Matheo kon denken. Matheo had inmiddels ook een glas wijn gepakt en leunde zo nonchalant tegen de rafelrand aan, terwijl hij Eisa’s blik bleef vasthouden. Verrast hoorde hij vervolgens toe hoe Eisa op de hoogte was van zijn… conflict in de taverne. Er bleek dus nog net zo hard geroddeld te worden in de taverne als vroeger. ‘Ik ben blij te horen dat zij de idioten waren en niet ik in jouw uitleg,’ glimlachte hij. ‘Maar, ja, ik heb ze er flink van langs gegeven.’ Matheo keek Eisa vervolgens met een groeiend gevoel van hoop en vertrouwen aan bij haar woorden. Die blik ging ook al snel over in niet-verhuld verlangen. Was ze nou met hem aan het flirten? En dacht ze- of wilde ze hetzelfde als hij wilde? ‘Oh ja, zei ze dat?’ speelde Matheo met een brutale grijns. ‘Geloof je haar? Of zou je het zelf moeten testen?’ Hij was in de tussentijd dichterbij gekomen en streek met zijn vingers langs Eisa’s arm om ook te tonen wat zijn intenties waren.

Eisa had enige scepsis gehoord naar Matheo in de Eenbenige Krijger. Het leek er niet op dat hij momenteel nog welkom was in de taverne. Ze had het niet begrepen. De mannen die hij toegetakeld had stonden niet bekend als erg gezellige personen. In tegendeel, ze kende ook zo wat geruchten over hen. 'Ik ga er van uit dat ze het verdienden. Ik herinner me niet dat Matheo Barnes onterecht een gevecht met iemand aan gaat.' Wat voor opvliegend karakter hij ook mocht hebben, het was niet zo dat zijn tegenstander hem niet uitlokte of inderdaad iets fout had gedaan. Als Eisa zich de situaties bedacht waarin zij hem wel eens gevonden had was het nooit onterecht geweest, maar had ze zijn woede of geweld ook niet helemaal goed kunnen praten. 'Dat zei ze,' herhaalde Eisa met een quasi-onschuldige glimlach. Ze voelde zijn aanraking en ging als vanzelf wat dichter bij hem staan. 'Ik ben eerder benieuwd of je nog wat nieuws geleerd hebt. Ik heb namelijk wel meer-' Ze keek naar haar glas en tikte het tegen de zijne aan. 'Ik wel meer smaken geproefd inmiddels.' De twee lentes die ze rond gereisd had, hadden haar ogen geopend naar de mogelijkheden. Ze was niet van plan Matheo het idee te geven dat wat hij haar geboden had toen ze in het Noorden was voor de zomer, genoeg zou zijn om haar nu bezig te houden. Eisa glimlachte weer zo charmant mogelijk en wees vervolgens naar zijn kleding.

Iker voelde inmiddels ernstig hoe vermoeid dit soort evenementen hem nu maakten. Hij was al sinds aankomst in Tyrosh van het ene diner naar het andere gegaan en had zijn best gedaan om op ieder moment verblijd, opgelucht en dankbaar te lijken. Zijn dochter verdiende het om een zorgeloze verjaardag mee te maken. Achter gesloten deuren was dat echter wel anders. Iker had zichzelf er nog niet toe kunnen zetten om zijn bed uit te komen als hij niet gevraagd werd aanwezig te zijn bij de festiviteiten. Hij wist dat er vragen voor hem waren en hij had gemerkt hoe men al direct hem weer verantwoordelijkheden wilde geven. Iker had het tot nu toe allemaal afgewezen. Zijn prioriteit waren niet zijn taken, maar zijn gezin. Als hij het dat al kon noemen. Zijn hereniging met Isaia was heerlijk geweest. Hij had haar zo erg gemist en met zoveel smacht teruggedacht aan de lentes die ze samen hadden gespendeerd voor zijn bannenschap. Bij terugkomst had hij dus niets anders willen doen dan hetzelfde wat ze toen ook hadden gedaan. Dat de situatie in het paleis inmiddels complexer was met de aanwezigheid van Inanna en Isaia’s neiging om er op uit te trekken had hij al sinds zijn laatste bezoek geweten. Het was alleen niet iets waar hij zich nu al op kon richten. Hij had namelijk een dochter die nu op leeftijd zou zijn en met wie hij amper tijd had gehad. Hij miste haar, maar had amper een idee wat hij gemist had. De verbeelding was daar meer bij komen kijken dan zijn gedachten aan Isaia en zelfs aan Celine. Inanna wist echter al zijn gedroomde beelden voorbij te gaan. Ze was prachtig en lief en een enthousiasteling voor het grote feest dat ter ere van haar werd gegeven. Dat ze al een prins aan de haak had weten te slaan, had hem niet verbaasd. Dat ze temidden van een volle zaal haar prille liefde had geuit, had dat wel gedaan. Hij had zelf Celine tegen moeten spreken toen ze geopperd had de twee te scheiden. ‘Ik geloof niet dat dat het probleem van de mannen is, maar eerder van de stricte regels van het hof. Jouw prins is verstandig om voorzichtig te zijn. Ik zou het hem kwalijk nemen als hij dat niet was met jou, Parel.’ Iker klopte geruststellend op haar hand. 'Ik wil best nog een dans met je wagen als dat je pleziert?'

Matheo wist niet of het een goed iets was dat zijn conflict in de taverne met iedereen gedeeld werd. Zo zag je maar weer dat ook oude bekenden de verhalen te horen kregen. 'Ze verdienden het,' zei hij stellig, 'en daarbij denk ik dat ik veel mensen een dienst bewezen heb door ze de waarheid te laten zien en voelen. Maar Matheo Barnes bedanken gaat weer één stap te ver.' Hij grinnikte om het idee dat ook maar iemand in zijn familie zou zeggen dat hij een goede daad verricht had. Maar genoeg over de taverne, hij was enkel nog aan het verdrinken in de ogen van Eisa. Matheo werd opgewonden door de woorden van de andere vrouw en dat was vast ook wel aan zijn blik te zien. Werd hij nu door de mooiste vrouw in deze zaal zo gemakkelijk uitgenodigd in haar bed? Zijn hand was van haar arm afgedwaald naar haar heup en gleed zo over haar middel heen. Bijna ademloos keek hij toe hoe ze haar glas tegen de zijne tikte en haar woorden- Bij de Goden, wat had ze allemaal voor ervaring opgedaan in de laatste lentes? 'Er is maar één manier om erachter te komen.' Een andere man was er wellicht door geïntimideerd geweest, maar Matheo kon niet wachten om uit te vinden wat ze met hem zou uitspoken. 'Zou jouw vriendin Helene over mij gesproken hebben als ze niet voelde wat voor een goede nacht ze had gehad?' murmelde hij in haar oor, waarbij hij haar heerlijke geur op merkte. 'En anders denk ik dat het geen gek idee is om van al deze mensen in deze zaal jouw geld te wedden op mij. Al is het maar om op te scheppen over al jouw nieuwe kunsten met jouw handen... jouw heupen...' fluisterde hij nog steeds in haar oor, '...en jouw mond.' Met zijn duim gleed hij kort over haar onderlip. Bij de Goden, wat wilde hij haar graag kussen en mee nemen naar een bed, wiens bed het ook maar was.

Inanna genoot van alle momenten met haar vader samen. Het voelde alsof een hele nieuwe levensperiode begon door de terugkeer van de beroemde Quandaïse prins. Als het aan haar had gelegen, dan had ze elke vrije seconde met hem doorgebracht, maar Celine had haar toegesproken dat ze hem de ruimte moest geven om weer te wennen aan het kasteel en de nieuwe dynamieken. Het was sowieso al een groot cadeau geweest dat hij bij haar belangrijkste naamdag aanwezig was. Innana keek met een glimlach op naar haar vader en wreef geruststellend langs zijn arm. 'Je hebt gelijk. Ik vind jou namelijk als man niet stom.' De Koning en zijn bemoeienissen daarentegen... Ze leunde nog steeds met haar hoofd tegen haar vaders schouder en bleef zo naar haar prins kijken. Hij was zó knap dat het oneerlijk was voor alle andere mannen die hier aanwezig waren. En hij was lief en loyaal en vooral zo geduldig met haar. Ze kon enkel hopen dat hij dat ook zou zijn als ze eenmaal de meest intieme handelingen mogelijk met hem zou uitvoeren en ze haar zelf letterlijk bloot zou geven. De gedachte bracht een rilling over haar rug. Ze probeerde maar niet te denken aan alle andere vrouwen met wie hij eerder het bed had gedeeld. Bij het aanbod van haar vader keek ze verrast op, maar knikte ze al snel. 'Ik zou het een eer vinden om met jou te dansen, vader,' straalde ze, waarna ze hem aan de hand mee nam naar de dansvloer. Ze hoefde niet af te tellen, want hij leek al snel het ritme en daardoor ook de dans weer op te pakken. Zo danste ze langs haar prins, maar had ze maar weinig oog voor hem. Haar blik was op haar vader gericht. 'Ik hoop dat je nooit meer weggaat,' zei ze eerlijk. Ze zou hem in elk geval nooit verlaten. Niet zoals haar moeder maandelijks deed. Nooit zou ze instemmen om naar een andere stad te verhuizen als haar vader daar niet was - niet na al die jaren die ze samen verloren hadden. 'Moede- Prinses Isaia heb ik in al die jaren niet zo gelukkig gezien als nu. Ik hoorde dat ze veel bij jou is. Zijn jullie-' Ze slikte en probeerde een nette zin in haar hoofd te bedenken. 'Zijn jullie weer samen?' Hoopvol keek ze op naar haar vader. Misschien zou haar moeder daardoor eindelijk beseffen dat ze een dochter had die snakte naar een werkelijke moeder.

Iker glimlachte om de woorden van zijn dochter en bekeek haar zo zijdelings terwijl ze tegen hem aan stond en de zaal in zich op nam. Hij had nooit durven dromen dat zijn dochter die hij maar op enkele punten in haar leven had gezien en voor zo een korte tijd, hem zo welkom terug thuis had verwelkomd. In al die jaren had hij heel wat papier gebruikt om haar op de hoogte te stellen van zijn doen en laten,om haar over zijn omgeving te vertellen, maar vooral om naar haar leven te vragen. Uiteindelijk wist Iker ook dat maar een klein deel van die brieven echt zijn dochter bereikt zouden hebben en hoe kon hij nou weten hoe ze deze zou interpreteren? De laatste keer dat hij in Tyrosh was geweest was hij bang geweest dat ze nu ze zo oud en wijs was geworden ze in zou zien dat ze geen vader nodig had. Maar hij kon niet trotser zijn dan deze prachtige dame aan zijn arm te hebben. Iker liep met Inanna de dansvloer op en begon alsof het niet jaren geleden was de muziek te volgen. De plekken waar hij geweest was, had hij amper gedanst. De kracht waarmee Inanna zich aan hem vast had gegrepen beangstigde hem niet eens meer. Hij vond het dus ook moeilijk om juist het ouderschap met Isaia te bespreken en dat had hij dus ook weinig gedaan. 'Jouw moeder,' stelde Iker ter verbetering. 'is altijd al mijn wederhelft geweest, maar ze is ook zo veranderlijk als de Oceanen.' Hij draaide zijn dochter rond haar eigen as, maar bracht haar toen dichterbij om op een rustigere manier verder te dansen. 'Ik hoorde van Celine dat zij van plan is morgen je al aan je nieuwe taken te laten beginnen?' Hij deed een poging haar en even van de prins af te leiden en haar duidelijk te maken dat hij vooral niet hier zou bespreken wat er tussen hem en zijn vrouw afgespeeld had.

Eisa beet op haar lip om niet te lachen hoe makkelijk het was om Matheo zo om haar vinger te winden. Ze hield echt niet van alle poespas en begreep niet hoe de adel hier urenlang om elkaar heen kon dansen en daarna niet eens de vrijheid had om aan andere persoon in bed uit te nodigen, maar ze hield ook van het spel. Zijn zekerheid had haar in het Noorden ook al erg aangetrokken, maar ze vond het even leuk om zijn brutaliteit met ondeugendheid te beantwoorden. Eisa had haar hand op de zijne die rond haar middel lag gelegd en liet deze daar een tel liggen voor ze zichzelf los maakte uit zijn greep. Wat haar betrof zou dit een erg goede avond zijn als ze na het triomfantelijke optreden nu de lakens zou kunnen delen met een man die haar zou plezieren, dat was namelijk niet altijd even goed te voorspellen met de vreemdelingen in de paleizen. Maar ze was niet van plan het zo makkelijk te maken voor Matheo. Eisa wees naar zijn kleding en trok kort aan de lapel van zijn jack. 'Als jij een prins als vriend hebt en kleding zoals dit, dan zul je mij ook wel wat meer kunnen bieden dan een bed in een taverne ergens, toch?' Ze trok vragend een wenkbrauw naar hem op. Ondanks dat ze eindelijk in de paleizen en villa's optraden, werd haar of haar gezelschap amper een slaap plaats in die plekken aangeboden. De persoon die hen geboekt had voor de verjaardag van de prinses had zelfs durven beweren dat het al een eer was dat ze voor het feest na het diner mochten blijven. Zodra het ten einde liep zouden ze de paleismuren uit geescorteerd worden. Eisa wilde wel wat langer van de luxe genieten en ze was benieuwd wat Matheo deze dagen voor elkaar kon krijgen.

Matheo liet Eisa met tegenzin uit zijn greep los. Ze had zo zacht en warm onder zijn hand gevoeld en dat smaakte naar meer. Het gesprek ging echter tot zijn verbazing weer naar Silvester en zijn ‘prins-zijn’ toe. Dacht ze echt dat Matheo in de rijkdom van Silvester deelde? Voor enige tellen keek hij haar met een geschrokken blik aan, maar hij pikte zichzelf al snel weer bijeen en gaf haar een zelfverzekerde grijns. ‘Natuurlijk. Ik zou je nooit vanavond in een taverne laten slapen,’ loog hij gemakkelijk, al was dat precies zijn plan geweest. Silva had hem namelijk wel zijn vertrekken laten zien en zijn kleding laten lenen, maar hij had niet zozeer gewild dat Matheo zou blijven hangen. Silva’s vertrekken…. Een idee kwam plots in zijn hoofd, terwijl hij over Eisa’s schouder nogmaals naar zijn vriend keek. Hij zou vast met de prinses naar háár vertrekken gaan. Silva zou er nooit achter komen dat hij zijn bed gebruikt had, in elk geval niet vannacht. Morgen kon hij de waarheid vertellen en zijn vriend zou er vast om moeten lachen. In werkelijkheid had Matheo namelijk geen cent te makken. Als soldaat verdiende hij te weinig en op zijn ouders kon hij niet rekenen, ondanks dat hij vermoedde dat vooral zijn moeder nog ergens een berg geld op een bank had staan. Daarbij gaf hij graag zijn geld uit aan mooie vrouwen, nieuwe onderdelen voor zijn wapenuitrusting en goed eten. Hij was weer dichter bij haar gaan staan, terwijl hij haar kin in zijn hand nam. ‘Vannacht slaap je in dit paleis als een prinses,’ glimlachte hij vol zelfvertrouwen, terwijl hij dichter naar haar lippen boog, ‘maar zal je bemind worden als een godin.’

Inanna zei niets als antwoord op de verbetering die haar vader haar gaf en moest haar best doen om niet met haar ogen te rollen. Hij moest eens weten hoe haar ‘moeder’ reageerde als ze haar ook zo daadwerkelijk noemde. De prinses had haar weleens verteld dat ze niet geboren zou zijn als het aan haar lag. Maar ze moest het niet te persoonlijk nemen, had ze er nog snel achteraan gezegd. Het was een zege geweest dat ze zonder vader en moeder in de buurt nog wel rol modellen als Celine en Diane had gehad. Tot haar eigen verbazing hield haar vader haar goed bij in de dans en moest ze toegeven dat hij een van de beste partners was geweest waar ze deze avond mee had gedanst. Inanna knikte vervolgens bevestigend: ze zou inderdaad morgen aan haar taken beginnen. Ze wist niet hoe ze dat met een helder hoofd zou doen na een nacht als die ze beloofd was door Silvester. Het liefste zou ze de hele dag met hem tussen de lakens liggen, maar blijkbaar had de landvrouwe andere ideeen gehad. ‘Mijn eerste taak wordt om de begroting en kosten van mijn verjaardag te controleren. Celine vindt het belangrijk dat ik besef hoeveel geld er wordt gestopt in evenementen zoals deze,’ legde ze uit. ‘En ik moet haar vergaderingen bijwonen. Álle vergaderingen.’ Veel verder dan die taken was Celine nog niet gegaan en daar was Inanna haar dankbaar voor. Het was al overweldigend genoeg om van leeftijd te zijn, laat staan om ook plots te moeten gedragen als haar leeftijd. ‘Maar zal ik je morgen als eerste een ontbijt op bed brengen?’ stelde ze voor, omdat ze wist dat haar vader minstens een dag moest bijkomen van een feest als deze. En daardoor zou vast niemand haar ervan verdenken dat ze de nacht had doorgebracht met de Koninklijke prins…

Eisa keek geamuseerd toe hoe de verschillende emoties op Matheo's gezicht te lezen waren. 'Oh?' vroeg ze verrast toen hij zo gemakkelijk stelde dat hij haar niet naar een taverne had willen brengen. Dat geloofde ze met moeite. Het was vast in zijn hoofd opgekomen om te vragen waar zij verbleef en om daar de avond voort te zetten. Eisa deelde echter haar kamer met Zuri, de nieuwe gitarist, omdat ze besloten hadden nu wat geld te besparen voor hun volgende reis. Gelukkig sliepen ze tenminste niet meer in de slechtste delen van de stad of met het hele gezelschap in een kamer. Dat had Eisa naast het vele gereis niet lang vol gehouden. Tussen de steden in moesten ze namelijk al genoeg comfort opgeven om efficient van her naar der te reizen. Eisa wachtte de reactie van Matheo af en voelde hoe haar glimlach breder werd toen hij haar gezicht weer in zijn hand hield. 'Ik dacht wel dat Matheo Barnes dat voor elkaar zou krijgen,' stelde ze tevreden, maar ook met enige spot. Waren ze niet eens een keer betrapt in de kamer van een herberg die volgens Matheo met zijn eigen zuur verdiende geld gehuurd was? Dat soort spanning zou haar echter niet tegenhouden. Eisa keek vervolgens langs hem heen de zaal door om te zien of haar gezelschap nog ergens te zien was. Ze zouden nog een paar dagen in Tyrosh blijven voor ze weer op reis zouden gaan, dus ze wist dat haar afwezigheid geen probleem zou vormen. Tegelijkertijd wist Eisa ook dat Zuri en de anderen de enige waren die een oogje in het zeil hielden voor haar. Toen ze het oog van de gitarist ving aan de andere kant van de zaal, seinde ze haar vlug en wees naar Matheo. De grijns van de oudere vrouw zei haar genoeg dat ze wist wat Eisa van plan was. 'Dus, waar wachten we nog op?' Eisa gleed met een hand langs Matheo's haar en hield haar hand toen naar hem op om naar de vertrekken geleid te worden.

Iker luisterde geinteresseerd naar het werk dat Inanna beschreef. Het verbaasde hem niet te horen hoe Celine zijn dochter aan het werk zetten, maar haar ook tegelijkertijd een les probeerde te leren. Hij had de Landvrouwe al op meerdere momenten bedankt voor de rol die ze speelde in Inanna's leven. Bovendien leek zijn dochter Celine aardig hoog te hebben staan. Maar wilde ze zelf ook alle vergaderingen bij wonen? Had ze door dat ze snel genoeg niet eens hoefde te luisteren naar de volwassenen? Dan herinnerde Iker zich ook hoe kritisch Celine was over de jonge prins. Daar had Inanna overduidelijk haar eigen wil in. Het stelde hem in ieder geval gerust te weten dat er plek gemaakt werd voor zijn dochter om in Tyrosh deel uit te maken van het hof. Waar haar ouders ook geweest waren, dit was haar thuis. 'Dat is niet nodig. Richt jij je maar op jouw dag. Misschien probeer ik later in de middag wel een van de vergaderingen bij te wonen.' Iker wist dat hij niet alleen zichzelf een plezier zou doen door Inanna in actie te zien, maar ook dat de Landvrouwe erg tevreden zou zijn als hij eens wat taken op zich nam. Hij betwijfelde echter of hij het lang vol zou houden. Hij dacht nu al met veel plezier aan zijn vertrekken en warme bed. Robyn had hem uitgelachen toen hij gezegd had dat hij vrijwel niets anders had gedaan dan in bed liggen als hij niet tijd met zijn dochter spendeerde. Zij was overduidelijk direct weer druk in de weer gegaan met haar blik zoals altijd op dat verdomde kamp gericht. Maar ze had hem vanzelfsprekend beter begrepen dan zijn vrienden en gezin hier. Dat ze hem gezegd had dat hij een schop onder zijn kont nodig had, viel ook enkel goed omdat het van Robyn kwam. 'Prinses Guila vertelde mij een paar dagen terug over jouw prins,' begon Iker toen toch omdat hij zijn nieuwsgierigheid niet kon onderdrukken. 'Hij is goede vrienden met haar zoon, Matheo Barnes, sinds ze beiden in het Noordelijke legerkamp werken. Is prins Silvester van plan daar nog lang te blijven?'

Matheo wist niet of zijn gezichtsuitdrukking teveel verraden had of dat ze gemakkelijk door zijn leugen heen zag. ‘Waarom klink je zo verbaasd?’ wierp hij speels terug, terwijl hij met zijn hand subtiel langs haar rug wreef. Hij wilde zijn fysieke contact met Eisa niet verbreken en daarbij smaakte het alleen maar naar meer. Ze had hem om haar vinger gewonden en dat wisten ze allebei. ‘Ik heb je trouwens nog niet eens gecomplimenteerd. Ik weet dat je er niet adembenemender uit kan zien dan naakt, maar deze outfit is ook prachtig,’ flirtte hij als vanzelf, waarna hij opnieuw dichter bij kwam. ‘Daarbij weet ik precies waar je van houdt. Hebben al die andere smaken ook zo opgelet waar je… opgelaten van wordt?’ verwoordde hij het uiteindelijk maar netjes. Toen ze groen licht gaf dat ze nu al konden gaan, wilde Matheo nog geen minuut langer meer wachten. Met een tevreden grijns en nog een laatste blik op zijn vriend pakte hij Eisa’s hand vast en leidde hij haar zo de zaal uit. Het was een geluk dat Silva’s kamer niet zo diep in het paleis gelegen was en dat hij er dus ook zelfverzekerd naartoe kon lopen. Hij wist niet wat het was in de paleizen, maar zonder veel moeite kwam hij ook de kamer van Silvester binnen. Om te voorkomen dat het vertrek wellicht tegenviel en Eisa weg zou willen, keerde hij zich na het sluiten van de deur naar de vrouw toe en drukte hij verlangend zijn lippen op de hare. Hopelijk zou ze daardoor niet opmerken hoe niet alleen Matheo’s, maar ook Silvester’s kledingstukken rond slingerden in het vertrek.

Isaia liet zich over de dansvloer leiden door haar vader. Sinds hun hereniging was de band tussen hun erg sterk geweest en ze had maar een halve dag aan zijn aanwezigheid hoeven wennen. Ze had er wel moeite mee gehad om niet te veel te willen vragen of doen: haar vader had aangegeven dat hij niet alles wilde delen en dat hij tijd nodig had om te herstellen. Het was daarbij pijnlijk geweest om haar moeder zich door de gangen van het paleis heen te zien haasten naar haar vader toe. Die urgentie had ze nooit voor haar gevoeld en die emotie had ze ook nog nooit op haar gezicht zien. Maar uiteraard gunde ze het haar vader om zijn vrouw weer te zien en dat ze ook blij was om hem te zien. ‘Ik kijk er naar uit om onze eerste vergadering samen te volgen,’ zei ze oprecht. Het leek al een stuk beter vooruitzicht als haar vader er ook was. Inanna keek onmiddellijk weer op bij het noemen van haar prins. ‘Dat weet ik eigenlijk niet,’ gaf ze blozend toe. ‘Ik- ik wilde hem eigenlijk vragen of hij nog langer in Tyrosh wilde blijven, zodat we meer tijd samen kunnen doorbrengen. Vooral omdat we-‘ Ze had het eruit gegooid voordat ze er erg in had. De blik in haar vaders ogen maakte haar dat ze eerlijk wilde zijn, maar ze kon niet het risico lopen dat iemand ze toch vannacht tegen zou houden. ‘Omdat we zo verliefd zijn,’ maakte ze er uiteindelijk maar van. ‘Maar je moet de verhalen vanuit het kamp niet teveel geloven. Ze laten Silva er als een rokkenjager en als een probleemmaker uit zien. Zo is hij helemaal niet. Kijk wat hij heeft gegeven.’ Uit een van haar zakken haalde ze het doosje met oorbellen en hield ze haar vader voor enkele seconden stil in de dans om de sieraden te laten zien.

Iker was erg geintrigeerd door het feit dat Inanna zelfs toch ook zo betrokken leek bij de politiek. Wellicht kwam het omdat ze Celine zo bewonderenswaardig als Landvrouwe haar taken uit had zien voeren. Ze was in dat opzicht zeker een goed voorbeeld. Alhoewel hij ook enigszins kritisch aan had gehoord hoe gefocust Celine was geweest op enkel en alleen haar rol. Ze leek tevreden en haar positie was overduidelijk sterker dan ooit, maar het bezorgde hem te zien dat er weinig daarnaast gebeurd was. Vooral als hij hoorde waar en wat Isaia allemaal gedaan had in al die jaren. Iker vergat zijn eigen zorgen terwijl hij de blos op Inanna's wangen waarnam. Hij had niet zoals andere vaders aan kunnen zien hoe een dochter langzaamaan dichter bij de leeftijd kwam waarop ze geinteresseerd zou zijn in relaties. Hij was hier in Tyrosh gearriveerd en had toen al direct door gehad dat er aardig wat geruchten rond gingen over prins Silvester en Inanna. Het speet hem dat ze zo met dat geroddel moest leven, maar als hij haar blik nu zag kon het haar misschien niet zo veel schelen. Ze was erg ingenomen door de jonge man. Iker durfde niet te zeggen of het een goed of een slecht ding was dat Silvester de zoon van de Koning en Koningin was. Betekende dat dat hij voorzichtiger zou zijn? Dat hij iets van de beleefdheid van zijn ouders had geleerd? Of dacht hij dat hij kon doen wat hij wilde? Celine was niet te spreken over de jongeman en had al met veel details verteld wat voor fouten hij had begaan. Voor Iker had het akelig herkenbaar geklonken. Zelfs nu Inanna vertelde wat er over hem gezegd werd. 'Het zal niet makkelijk zijn voor de prins om niet constant beoordeeld te worden. Als jij dus zegt dat hij geen probleemmaker is, dan geloof ik dat.' Met een glimlach liet hij zich stil houden en bekeek de sieraden. 'Hij heeft smaak,' gaf Iker toe. Het liet hem kort de prins met andere ogen bekijken. Hij had het uiterlijk van zijn moeder, maar overduidelijk de charmes van zijn vader. 'Prinses Guila heeft mij uitgenodigd om bij haar thuis op bezoek te komen. Je mag mee als jouw prins niet langer zijn verantwoordelijkheden als soldaat op kan zeggen om hier langer te blijven.' Iker gaf het voorstel spontaan. Hij zou later maar moeten bedenken hoe hij Celine en de Generaal kon overtuigen dat een bezoek van hem en zijn dochter geen problemen zou veroorzaken.

De praatjes van Matheo en zijn complimenterende woorden klonken nog even direct als vanouds. Ze voelde zich ook even weer als haar jongere zelf. Misschien moest ze voorzichtiger zijn, vooral omdat ze zich in een paleis bevond met een heel groot aantal adel. Ze wist inmiddels wel dat die niet erg vergevingsgezind waren. Eisa liet zich met een lach de zaal uit nemen toen Matheo even gretig in stemde met haar voorstel om niet langer tijd te verdoen. Ze deed haar best door de gangen te lopen alsof ze daar hoorde net zoals Matheo dat deed, maar het leek niet eens nodig. De wachters in de gangen keken niet op of om en toen ze voor de vertrekken stonden konden ze zo naar binnen lopen. Het was interessante informatie die ze in zich op sloeg. Of Matheo was inderdaad erg goede maatjes met de prins en werd zo door gelaten of wellicht was de bewaking van het paleis zo gericht op het feest dat ze de rest van het gebouw vergaten. Eisa kreeg nog geen tel om de vertrekken in zich op te nemen, omdat Matheo al vol ongeduld zich op haar stortte. Gulzig nam ze zijn kus aan en wond haar armen om zijn nek om haar lippen terug op de zijne te drukken. Ze duwde hem al verder de kamer in, maar moest om zich heen kijken waar uberhaupt het bed was. Verbaasd keek ze naar de ruimte. Het bed was daar nog niet eens te vinden, maar was in een aangrenzende ruimte verwachtte ze. Eisa had niet veel paleis waardige vertrekken gezien, maar dit was niet zomaar een nietig gastenverblijf voor een diplomaat of een onbelangrijke gast. 'God der Hel,' mompelde ze voor ze Matheo met een frons bekeek. Had hij dan toch niet gelogen? Eisa kon het eerlijk gezegd weinig schelen op dit moment. Ze schudde lachend haar hoofd en trok hem toen weer naar zich toe. 'Ik zie dat we beiden hogerop zijn gekomen sinds onze eerste ontmoeting.' Eisa kuste hem weer innig en gleed met haar handen langs zijn hals naar zijn borst en de knopen van zijn kleding die ze behendig opende.

Matheo wist dat hij niet de volledige waarheid sprak, maar bij de Goden, wat genoot hij van Eisa's verbaasde blik. Diezelfde blik had hij gehad bij het binnentreden van de vertrekken en hij op Silvester had gevloekt waarom hij niet eerder had verteld dat er zulke vertrekken op hem wachtte en vooral dat Matheo niet bij hem had mogen logeren. Hoe groot waren zijn vertrekken in het Oosten dan wel niet? En was dit wat Silvester altijd mee maakte als hij vrouwen mee nam naar zijn eigen vertrekken in het Oostelijke paleis? En was dit hoe het was om rijk en machtig te zijn? Hij begreep niet waarom zijn moeder dat tweemaal had afgeslagen. Hij had echter hele andere zaken aan zijn hoofd en dat waren wel de handen die zijn jasje uit deden en zijn blouse openden. Met een verlangende blik keek hij Eisa aan, om haar na het verwijderen van zijn bovenkleding weer dicht tegen haar aan te trekken voor een diepe kus. 'Je wilt half niet weten,' grijnsde hij, waarna hij haar hand stevig vast pakte. Zo leidde hij haar naar de slaapkamer toe, waar het enorme bed van Silvester stond. Hij hoopte maar dat het bed elke dag verschoond werd, maar zo'n service kon hij vast wel verwachten in een kasteel. Bij een volgende kus tilde hij Eisa op in zijn armen en zette hij haar op de rand van het bed. 'Ik meende het toen ik zei dat ik je het mooiste vindt... zonder kleding,' murmelde hij bewonderend, waarna hij de bandjes van haar jurk omlaag schoof en zijn lippen zijn handen al snel volgden.

Inanna genoot ervan om over Silvester te kunnen praten tegen haar vader. Celine maakte er namelijk geen mysterie van dat ze de jongen niet mocht en Diane was enkele dagen weggeweest. Naast haar eigen kamermeisjes had ze dus met niemand kunnen roddelen over haar knappe prins. 'Bedankt, pap,' glimlachte ze dankbaar bij het horen dat ze hem geloofde omtrent de prins. Haar intuïtie zei dat Silvester goed was en haar intuïtie had haar nog nooit in de steek gelaten. Daarbij had hij haar al zo vaak laten zien hoe goed hij luisterde en hij begripvol bij bijvoorbeeld ook was geweest over haar onervarenheid. 'En er zit een verhaal achter,' voegde ze nog toe aan haar woorden over de sieraden. Vervolgens keek ze haar vader enthousiast aan. 'Echt waar! Zijn we uitgenodigd? Natuurlijk ga ik mee!' Voor Inanna was het kamp altijd een mysterie geweest. Ze hoorde er zoveel verhalen over, maar ze had geen idee hoe het er was. De laatste dagen had ze dan ook haar geliefde uitgevraagd over de inrichting, de mensen en zijn taken. Het liefste zag ze het natuurlijk met haar eigen ogen en het allerliefste werd ze ook nog rondgeleid door haar prins. 'Mag ik hem binnenkort voor een diner uitnodigen? Denk je dat mam er ook bij zou willen zijn?'

Eisa kon het niet laten om rond te kijken terwijl Matheo haar de slaapkamer mee in nam. De balzaal in het paleis was al heel wat, maar ze had gedacht dat die er zo uitbundig en rijk versierd uitzagen omdat dat de ruimte was waar alle gasten werden ontvangen. Wat voor nut had het om dit soort weelderigheid in een vertrek te hebben? Ze had het overduidelijk fout gehad. Zelfs het matras voelde alsof de meeste zachte materialen uitgekozen waren. Ze gleed met een hand over de zijden lakens onder haar en hield met de andere Matheo bij haar. 'En jij-' Haar ogen gleden over zijn ontblote bovenborst en namen de details zorgvuldig in zich op. Zo herkende ze de Matheo uit haar herinneringen weer. Niet gehuld in het goud van zijn pak dat al half uit was. Wat ze ook had gezegd over de bepaalde behandeling die ze verdiende, Matheo zou ook zonder alle tierelanteintjes haar aandacht kunnen trekken. Eisa maakte haar zin niet af nu Matheo zich met haar jurk bezig hield. Een opgelaten zucht verliet haar mond toen ze de lippen van de man op haar huid voelde. Ze hield hem echter tegen voor hij haar al ontbloot had en kroop verder op het bed nadat ze haar sandalen uit getrapt had. Ze wilde volop gebruik maken van dit comfort. Midden op het immense bed ontmoette ze Matheo's blik weer en vond met haar handen de sluitingen van haar jurk. 'Je zou me als Godin behandelen, herinner ik me dat goed?' vroeg ze vleiend.

Iker glimlachte geruststellend naar zijn dochter en kneep zacht in een van haar handen. Hij kon zich wel voorstellen wat voor soort gevoelens ze nu moest hebben. Het prille begin van een jonge relatie was niet te vergelijken met wat dan ook. 'Maar luister ook vooral naar je tantes, goed?' Wat dat betrof was hij misschien niet de beste persoon om Inanna goed genoeg te waarschuwen voor de gevaren van een relatie met een prins. Hij kende de trucjes goed genoeg, maar hij was niet zo bekend met wat een prinses zoals Inanna nu doormaakte met de zovele ogen die haar kant op gericht waren. 'Een verhaal?' herhaalde hij benieuwd. De jongen leek wel erg doorzichtig in zijn intenties. Hij vroeg zich af wat de Koning er van vond. Het was hem, noch de rest van het hof, niet ontgaan dat de man gearriveerd was om ook zijn zoon in de gaten te houden. Hij vroeg zich ook af of Liam Halley van plan was met hem te praten. Wat was het Koninklijk paar namelijk van plan nu hij terug was? Iker betrapte zichzelf er op dat hij over politieke relaties na begon te denken en stopte zichzelf. 'Guila zou jou ook graag willen verwelkomen,' stelde Iker zeker. De uitnodiging was vooral naar hem gegaan, maar hij kon zich voorstellen dat zijn oude vriendin ook zeker zijn dochter op bezoek zou willen hebben. Het zou hem bovendien ook minder laten voelen dat hij in zijn eentje de Barnes familie kwam infiltreren. 'Dat klinkt als een goed idee. We zouden Celine ook uit kunnen nodigen in de hoop dat ze iets naar hem op warmt,' stelde hij met een knipoog. Hij wist niet zo goed hoe hij haar teleurstelling kon beperken toen ze weer naar haar moeder vroeg. 'Dat durf ik niet te zeggen,' zei hij dus maar eerlijk. Iker vond het moeilijk te zeggen waar Isaia zich wel en niet in wilde mengen als ze in Tyrosh was.

Dezelfde verrassing die op Eisa’s gezicht af te lezen was stond ook op Matheo’s gezicht. Natuurlijk had hij eerder in zich heen gekeken, maar Silva had haast gehad om naar het feest te gaan in de banketzaal en ze hadden zich dus ook snel omgekleed. Het was Matheo toen nog niet eens opgevallen wat voor uitzicht Silva’s vertrekken hadden, hoe er stapels met zachte doeken lagen en hoe lekker het bed lag. Matheo’s blik lag op Eisa’s blik en zo zag hij hoe ze hem in haar op nam. Hij wilde het niet toegeven, maar twee lentes geleden was hij nog steeds een jongen in een mannenlichaam geweest. Sindsdien is hij flink gegroeid, zowel fysiek als mentaal. Of dat was in elk geval wat hij graag geloofde. Zijn blik gleed tegelijkertijd af naar de openingen van haar jurk en wilde haar net verlossen van het kledingstuk, tot Eisa hem tegen hield. Hunkerend keek hij toe hoe ze van hem weg kroop en hoe ze uiteindelijk in het midden van het grote bed ging liggen. Het kwam niet eens in hem op dat hij wellicht toch Silva had moet laten weten dat hij zijn vertrekken zou gebruiken. ‘Hoe kan ik anders? Je bent zo beeldschoon als een godin,’ murmelde hij met hese stem. ‘Maar wel een stuk sexier.’ Als hij eerlijk was, dan was ze nog mooier dan de beelden van de godinnen die in de tempels van zijn moeder stonden. Hij schopte ook zijn schoenen uit en opende alvast de knoop van zijn broek alvorens hij ook het bed op kroop. Terwijl ze zelf haar handen op de openingen van haar jurk had gelegd, nam hij voorzichtig haar voet in haar hand om aan de binnenzijde van haar knie en bovenbeen zijn lippen te drukken. ‘Ik weet hoe je de vorige keer bemind wilde worden,’ begon hij, ‘maar wat beviel het meeste van al die smaken die je geproefd hebt?’ Hij had zichzelf altijd geprezen om zijn communicatie. De ene vrouw hield er niet van, de ander wel. Als puntje bij paaltje kwam wist hij wel altijd de vrouw precies te plezieren hoe zij wilde.

Inanna knikte ernstig. Uiteraard zou ze naar haar tantes luisteren, al luisterde ze liever naar Diane die meer achter haar relatie met Silvester stond dan Celine. In die zin was ze erg selectief met wie ze informatie deelde. Ze glimlachte om de woorden over de Quandaïse prinses. ‘Ik ga graag mee. Ik zie graag mijn prins in actie als hij moet trainen.’ Ze maakte er een grapje van, maar ze wilde wel degelijk zien waar hij de afgelopen manen had geleefd. Ze had haar ogen echter zo op haar vader gericht dat ze niet door gehad dat haar moeder hun benaderd had. ‘Inanna, Celine wil je spreken,’ hoorde ze haar moeder zeggen. ‘Laat haar maar niet al te lang wachten.’ Inanna knikte ietwat beduusd, verrast door de plotse onderbreking, en drukte nog een kus op haar vaders wang voordat ze wegliep naar Celine toe.

Isaia had haar man en haar- haar nazaat aandachtig gevolgd op de dansvloer. Ze was op reis geweest toen ze hoorde dat Iker terug zou keren naar Tyrosh. Ze had geen moment getwijfeld en had meteen haar terugreis gestart. Het weerzien van haar echtgenoot en tevens geliefde had ze niet in woorden kunnen uitdrukken. Het was alsof de leegte die ze sinds zijn vertrek had gevoeld weer gevuld was en meer. Ze moest toegeven dat zelfs Celine met haar onvoorwaardelijke liefde en geduld en de vele kortstondige partners die ze op haar reizen had gehad die leegte niet hadden kunnen vullen. En Inanna- Iker was zo blij geweest met de komst van zijn dochter. Isaia, daarentegen, had niet naar haar dochter kunnen kijken. Ze had nooit gedacht dat het een probleem zou zijn dat zij zich niet met de opvoeding bezig hield, want Iker en Celine en zelfs Diane zouden zich ontfermen over de dochter. Toen Iker echter verbannen werd, was die hele dynamiek overhoop gegooid en had Isaia haar toevlucht gezocht in de ontdekking van het land en de omringende Staten en landen. Een band met Ikers dochter had ze dus ook nooit kunnen en willen opbouwen. Ze besloot om uiteindelijk de twee te benaderen en Inanna met een leugen naar haar moeder te sturen. Tegenspraak dulde ze niet. Ze nam vervolgens Inanna’s positie tegenover haar echtgenoot in en onmiddellijk ontstond er een stralende glimlach op haar gezicht. ‘Ik zie dat je het dansen niet verleerd bent,’ merkte ze op, terwijl ze mee stapte met het ritme en haar echtgenoot haar liet leiden. Met haar mond dichtbij zijn oor sprak ze verder: ‘Geef me een teken als je wilt dat ik je ontvoer naar onze vertrekken toe.’