De Banketzaal

-

Silva stond met zijn handen op zijn rug in de hoek van de zaal terwijl hij met een beleefde glimlach op zijn gezicht toe keek hoe de gasten de tafel langzaam vulden. Hij herkende enkele adellieden en handelaars die hij kort begroette als ze hem aanspraken. Hij besteedde echter weinig aandacht aan hun begroetingen en hun verraste opmerkingen dat ze hem hier niet verwacht hadden. Silva had het niet nodig gevonden zijn vader of moeder te vertellen dat hij naar de Noordelijke hoofdstad zou reizen. Uiteindelijk was het ook maar een spontane beslissing geweest toen hij van Matheo had vernomen dat zijn familie naar Tyrosh zou reizen om de prins te zien. In het kamp had hij maar tegen zijn overste gelogen dat zijn vader hem bevolen had naar het paleis te reizen en had zo verlof gekregen. Die man was te gemakkelijk te overtuigen als Silva zijn vader maar noemde. Silva's aandacht was gericht op de kop van de tafel waar de Landvrouwe al plaats had genomen en met een handvol Noorderlingen kletste. De vrouw had zijn aankomst ook met enige achterdocht in zich op genomen, vooral omdat hij niet had kunnen zeggen of zijn ouders ook in Tyrosh zouden zijn om prins Iker te verwelkomen. Ze had hem dus maar bedankt voor zijn komst en had hem een gastenvertrek geboden. Hij vond het niet erg hier te verblijven in plaats van de taverne met Matheo en zijn familie. Het gaf hem meer mogelijkheden om de prinses te onderscheppen. Maar sinds zijn aankomst had hij nog steeds niets vernomen. Als prins Iker al gearriveerd was, had hij het misschien kunnen begrijpen, maar sinds Inanna's vader nog niet aangemeerd was begreep hij niet wat voor beters ze te doen had. Silva zuchtte ongeduldig en bekeek zijn uurwerk voor hij toch maar een bediende vroeg zijn plek aan tafel te wijzen.

Inanna had zich lang, té lang, achter de grote entreedeuren bij haar bewakers verstopt. De twee mannen hadden haar al meermaals geprobeerd de zaal in te krijgen, maar Inanna had het nog niet als het perfecte moment gezien om haar dramatisch entree te maken. Het was een zeer grote verrassing geweest om te horen dat de prins mee was gereisd met de familie Barnes om haar eigen vader te begroeten. Daarnaast zou de prins niet alleen in dezelfde stad zijn, maar ook nog eens verblijven in hetzelfde paleis als zijzelf. Ze had geprobeerd om Celine om te praten, maar ze had geen goed argument kunnen bedenken zonder toe te moeten geven wat ze met de prins uitgespookt had. Uiteindelijk had Diane haar er van overtuigd dat ze niet als een bang hert in haar vertrekken moest blijven, maar dat ze zich moest vertonen aan de prins. 'Praatjes moesten gevolgd worden door daden,' had Diane haar nog gewaarschuwd. Inanna had dus haar mooiste jurk uit de kast gehaald en de hele avond besteed aan haar schmink en cremes tot haar haren glansden en haar huid zo zacht als een baby was. Toen ze eindelijk hoorde hoe iedereen plaats begon te nemen, beval ze de bewaker om haar te introduceren. Nadat ze haar naam had gehoord, zette ze de eerste stappen de zaal in. Het koste haar nauwelijks moeite om de imposante gestalte van de prins te vinden: onmiddellijk lokten haar ogen op de zijne en liet ze zijn blik niet los terwijl ze richting de tafel kwam lopen.

Enigszins ontevreden zag Silva aan hoe hij een heel aantal stoelen van de Landvrouwe vandaan een plek toegewezen werd. Hij durfde niet met zekerheid te zeggen of het expres was gedaan. Hij hoorde als prins wel degelijk een ereplek dicht bij Celine Storm te krijgen, maar de Noordelijke Landvrouwe stond er ook om bekend dat ze de Koninklijke familie geen voorkeur gaf boven haar eigen Noorderlijke hof. De mannen en vrouwen aan Celine's zijde maakten deel uit van haar binnenste cirkel en dat was precies waar er ook een stoel vrij was gebleven. Silva zou er goud op zetten dat de prinses daar zou komen te zitten, te ver van hem vandaan. Hij bedacht zich een manier om tenminste aan hetzelfde deel van de tafel terecht te komen, toen hij de naam van de prinses hoorde. Silva rechtte zijn rug, maar zakte toen weer nonchalant naar achteren en startte een gesprek met de vrouw naast hem die hij herkende uit Myr. Hij keerde zich niet om naar de ingang en gleed zo achteloos mogelijk langs zijn haar. Had hij zijn lange haren nog maar gehad. Met het korte kapsel dat bij zijn rekrutering gehoord had en het simpele pak dat hij droeg, dacht hij niet veel ogen zijn kant op te krijgen. Maar hoe kon hij de aandacht nou trekken als er iemand zoals prinses Inanna in de zaal was? Silva deed zijn best de vrouw aan de praat te houden en zich niet om te draaien, maar de prinses trok elk paar ogen haar kant op. De zaal leek zelfs even stil te vallen voor er een geroezemoes de tafel rond ging. Het was toen pas dat Silva zich ook om draaide en de ogen van Inanna vond. Zwijgend volgde hij haar terwijl ze naar haar plek liep. Hoe kon hij ook anders? Ze had een grip op hem, precies zoals ze in Myr ook had gehad. Ze straalde. Het kostte al zijn kracht om zijn blik los te maken van die van Inanna en zijn arm over de rugleuning van zijn stoel te leggen voor hij voorover boog en een charmante grap maakte in het oor van zijn buurvrouw. Tevreden keek Silva toe hoe ze lachte en schoof toen luidruchtig aan voor hij een bediende om zomerwijn vroeg.

Inanna besefte met ergernis dat de prins haar na zijn initiële blik verder geen aandacht meer gaf terwijl ze met haar flamboyante jurk en uiterlijk de zaal binnen kwam lopen. Het liet haar bloed koken om te beseffen dat hij meer oog had voor de saai uitziende vrouw naast hem dan voor háár. De rest van de tafel gaf haar in elk geval wel de aandacht en blikken die ze verdiende. Ze moest zich er dan ook van weerhouden om met haar tanden te knarsen en moeite doen om een neutrale blik op haar gezicht te houden. En toen hij uiteindelijk wél naar haar keek, maakte ze bijna een misstap omdat het zo onverwachts was geweest. Ze durfde pas adem te halen bij het vinden van haar stoel, die angstvallig ver van de prins weg was gezet. Of het was juist de prins die ver van haar geplaatst was. Wat het ook was, op het moment dat ze plaats wilde nemen, hoorde ze de lach van de buurvrouw van de prins door de zaal schallen. Het liet haar bloed opnieuw koken en vervolgens de waarschuwende blik van haar tante Celine negeren. Zo was ze binnen een seconde weer opgestaan en had ze met haar rokken in haar handen al snel de afstand tussen haar en de prins overbrugd. Met haar ellebogen werkte ze zich een weg in de ruimte tussen de prins en zijn buurvrouwe en stak ze ongeduldig haar hand uit naar Silvester. Zou hij haar hand nog kussen of liet hij haar hangen?

Silva haalde opgelucht adem toen het er op leek dat Prinses Inanna plaats had genomen en het diner gewoon zijn gang zou gaan. Wat hij Matheo ook verteld had, hij was nerveus geweest om Inanna weer te zien. Hij had niet precies geweten hoe hij zou reageren. Vooral niet omdat haar kille ontvangst hier hem zo dwars had gezeten. Hij gaf zichzelf maar een ingebeeld klopje op de schouder dat hij zijn hoofd hoog had gehouden, precies zoals Matheo hem ook geadviseerd had. Verrast keek hij om toen zijn gesprekspartner plots midden on haar verhaal stil gevallen was. De sieraden en rokken van de prinses maakten genoeg geluid dat hij al had kunnen verwachten wie zijn kant op kwam. Silva keek op in het mooie maar ook gekrenkte gezicht van Inanna. Zijn beleefde glimlach verscheen gemakkelijk op zijn lippen voor hij op stond en Inanna's hand vast pakte. Hij kuste deze zoals het hoorde en zag in dat gebaar dat de Landvrouwe vol ongenoegen het tafereel gadesloeg. Ze deed haar best het diner zijn gewone gang te laten gaan en met enige opluchting hoorde Silva aan hoe de gasten weer in gesprek raakten. 'Prinses,' begroette hij Inanna kort en glimlachend. 'Ik vroeg mij al af of we vanavond een glimps van de prinses op zouden mogen vangen. Ik hoor dat u de laatste tijd namelijk erg- druk bent. Wellicht vergt de verwachtte aankomst van ue vader veel tijd?' Silva hield zijn woorden overdreven formeel terwijl een blik wierp op de vrouw met wie hij eerder had gesproken. Hij boog nogmaals naar haar toe, maar vertelde haar ditmaal dat de prinses haar plek aan de kop van de tafel graag met haar zou willen ruilen. Silva liet maar weinig mogelijkheid voor Inanna om hem tegen te praten. Toen de vrouw nerveus richting de Landvrouwe liep, schoof hij de lege stoel naar achteren en wachtte af of Inanna plaats zou nemen.

Het frustreerde Inanna dat Silva zo simpeltjes en ontspannen op haar aanwezigheid kon reageren. Ze wilde dat hij in katzwijm zou vallen en aan haar voeten zou liggen. Zelfs bij hun eerste ontmoeting had hij ontvankelijker geleken dan nu. Diane had haar al meermaals gewaarschuwd dat de prins haar wellicht niet zo hartelijk zou begroeten als ze dacht, maar ze had het niet als reële optie gezien. Ze durfde zich pas te ontspannen toen prins Silvester was opgestaan en haar hand had gekust. ‘Prins,’ zei ze enkel met een hoofd knikje, waarna ze haar hand langzaam terug trok. Ze wilde net verder spreken, toen Silvester zich alweer naar de andere vrouw had gebogen. Op dat moment had ze zich bijna met haar staart tussen haar benen uit de voeten gemaakt, maar het werd al snel duidelijk wat hij wilde, namelijk dat ze naast elkaar zouden zitten. Ondanks dat ze niet graag had dat anderen bepaalden wat ze deed, maakte haar hart toch een sprongetje toen Silva het mogelijk maakte dat ze naast hem kon zitten. Ze hield van een daadkrachtige man en zeker een prins. Uiteindelijk, met een overdreven gebaar, nam Inanna met haar volle rokken plaats op de stoel, terwijl ze de blik van haar tante probeerde te negeren. Het was duidelijk wat Celine van de stoelendans vond. ‘Ik heb sinds mijn geboorte nog geen volle maan aaneengesloten van de aanwezigheid van mijn vader mogen genieten. Uiteraard ben ik al langere tijd bezig met de voorbereidingen voor zijn komst,’ zei Inanna op dezelfde formele toon. ‘En natuurlijk was ik bezig met de voorbereidingen op mijn naamdag van over enkele dagen.’ Haar wangen kleurden na die woorden: het zou betekenen dat ze eindelijk op leeftijd was. ‘Ik had u hier niet verwacht. Hoe behandelt het kamp u?’ Terwijl ze naar hem keek, besefte ze zich hoe zonde het was dat hij zijn lange haren kwijt was geraakt. Desondanks was hij nog net zo knap en wilde ze nog net zo graag dat hij haar eerste in álles zou worden.

Silva wachtte met ingehouden adem af tot Inanna ook werkelijk plaats nam op de stoel. Het was hem geen verrassing dat ze enigszins koel leek te reageren op zijn acties. Hij kon nu niet ineens verwachten dat na haar lange stilte ze plots opgewekt zou zijn om hem te zien. Misschien had hij de tekenen beter moeten interpreteren. En toch- Hij had irritatie op kunnen wekken met zijn nonchalante houding. De prinses had dus ook iets anders van hem verwacht. Silva hielp Inanna met het aanschuiven van haar stoel en nam vervolgens ook zelf plaats. Hij keerde zijn stoel een kwartslag om Inanna beter aan te kunnen kijken. Zijn ogen dwaalden echter van haar gezicht af langs haar glanzende huid en schitterende jurk. Hij kon zich nog goed inbeelden hoe zacht haar handen waren. Met een begripvolle glimlach knikte Silva. 'Dat zal u dan ook vast bezig hebben gehouden tijdens mijn eerdere bezoek aan Tyrosh een paar manen terug,' zei hij direct. Wat dat betreft was hij ook niet van plan om om de zaken heen te draaien. Ze had hem voor een gesloten deur laten staan na hun tijd in het Oosten en dat was hij niet van plan te vergeten. 'Ik ben een rekruut en word zoals rekruut behandeld.' Hij wees hier bij naar zijn haar, maar haalde zijn schouder in een achteloos gebaar op. Hij wist dat zijn vader verwachtte dat hij het zwaar zou hebben in het kamp en zo wat levenslessen zou leren. Wat dat betreft zou waarschijnlijk het hele land denken dat hij als prins een moeilijke tijd zou hebben in het Noordelijke leger. Maar eerlijk gezegd had hij het naar zijn zin en paste hij prima tussen de andere soldaten. Hij voelde zich sterker dan ooit tevoren en wist dat hij er ook zo uit moest zien. De kleding die hij uit Myr meegenomen had, zat net wat strakker dan voorheen. 'Wat is de verwachtte aankomst van uw vader? Zal hij een van de geschenken op uw naamdag zijn?'

Inanna kreeg het warm door de blik van de prins. Ze wist dat ze er adembenemend uit zag, maar om te weten dat Silvester hetzelfde zag… Ze was zich ernstig bewust van zijn aanwezigheid naast haar. Dit was heel anders dan de brieven die ze uitgewisseld hadden. Met een verontschuldigende zucht draaide ze zich ook naar de prins om en keek ze hem bedachtzaam aan. Uiteraard wist ze dat ze niet juist gehandeld had, maar het was nog gênanter dat Silvester zich daar ook zo bewust van was. Haar blik dwaalde af naar haar bestek en wat nerveus speelde ze met haar vork. ‘Ik had niet gedacht dat je werkelijk zou komen,’ zei ze dus maar eerlijk. ‘Het- het overdonderde me. En dat is geen excuus, want ik had je gevraagd te komen.’ Ze wist niet of Silvester haar zou geloven, maar het was de waarheid die ze sprak. Toen hij naar zijn haar wees, bewoog Inanna’s hand als vanzelf naar zijn haarlijn en liet ze haar duim langs de donkere haren glijden. ‘Ik mis jouw lange haren. Maar zo zie je er ook knap uit.’ Het geflirt kwam haar automatisch toe. ‘Mijn tante vertelde dat jouw ouders niet bevolen hadden dat jij hier naartoe moest komen. Was het puur de goedheid van de Barnes familie of wilde je zo graag weten waarom ik niet op je had gereageerd toen je in Tyrosh was?’ Ze had haar hand alweer teruggetrokken en leunde nu met een nieuwsgierige blik met haar hoofd op haar hand. ‘Mijn vader wordt verwacht om elk moment aan te komen,’ legde ze uit. Gisteren was al de verwachte aankomst, maar hij was niet gezien in de haven. ‘Het zou het mooiste cadeau ooit zijn.’ Ze tuitte speels haar lippen. ‘Blijf je ook tot mijn naamdag?’

Silva hield het gezicht van Inanna in de gaten toen ze op zijn directe woorden reageerde. Het deed hem denken dat hij het zichzelf niet ingebeeld had dat de prinses in Myr soms ook had laten zien dat ze niet altijd de zelfverzekerde en beleefde houding op hield. Hij waardeerde het dat ze die soms liet gaan in zijn bijzijn en vond het leuk dat hij haar aan het blozen kreeg. Toch durfde hij niet met zekerheid te zeggen hoe hij deze eerlijkheid moest interpreteren. Was ze werkelijk zo overrompeld geweest? En vond hij dat uberhaupt een goed genoege reden om hem zo te laten wachten? 'Ik ben wel vaker een onverwachtte gast,' grapte Silva maar met een makkelijke glimlach. Hij verstijfde vervolgens een tel toen Inanna naar zijn haar rijkte. 'Gelukkig groeit het vanzelf weer terug.' Hij was en tevreden dat iemand het gemis van zijn lange haren opgemerkt had en dat hij bevestiging kreeg dat hij er zo ook goed uit zag. Laat staan dat die mening van de mooie prinses naast hem kwam. 'Ach, mijn ouders weten inmiddels beter dan mij bevelen te geven. Meestal doe ik het tegenovergestelde, dus technisch gezien hebben de me misschien toch gestuurd.' Silva was wel degelijk benieuwd hoe zijn ouders zouden reageren en of ze zelf zouden komen. Het leek hem niet dat zijn vader hier een bezoek zou brengen, noch had zijn moeder iets met het Noorden. Wellicht waren zijn broer en zus wel onderweg hier naartoe. Het kon Silva op het moment echter weinig schelen. 'Ik geloof niet dat ik een uitnodiging heb ontvangen, maar wellicht is deze bij vergissing naar Myr gestuurd?' wierp hij even speels terug naar Inanna.

Inanna's ogen waren gefixeerd op Silvesters gezicht. Ze wilde geen enkele uitdrukking of emotie op zijn gezicht missen, vooral niet nadat hij toe had gegeven dat hij er niet van gediend was geweest dat ze hem zo genegeerd had. 'Ik wist niet dat de prins zo tegendraads tegenover zijn ouders was,' glimlachte Inanna met een nieuwsgierige blik. Ze had al zoiets opgevangen in Myr, maar ze wist niet in hoeverre het roddels waren geweest. Diane had haar er echter wel voor gewaarschuwd. 'Komen uw ouders hier nog naartoe? Mijn tante heeft- onduidelijke berichten ontvangen.' Ietwat nerveus ging ze verzitten en streek ze met een bescheiden glimlach haar rokken glad. 'En hoe vind je dat ík eruit zie?' vroeg ze benieuwd, terwijl ze zijn uitdrukking in de gaten hield en haar lippen in een verleidelijke krulling bewoog. 'Ik wilde je persoonlijk uitnodigen, is dat niet veel intiemer?' Ze schoof haar stoel wat dichter naar hem toe en pakte enthousiast zijn hand vast. 'Dus, Silvester Alba-Halley, wil je een geëerde gast zijn op mijn naamdag?'

Silva zou niet zo over zijn ouders moeten spreken. Zeker niet in het bijzijn van de prinses, wiens vader verboden was om in Tarth te blijven de afgelopen jaren en wiens moeder volgens de vele geruchten en roddels ook vaker afwezig was. 'Muriel en Willem zijn beter in het opvolgen van de voorbeelden van onze ouders. En hun bevelen,' legde hij met een kleine glimlach uit. Hij wist inmiddels ook wel dat hij niet de ideale prins, noch de ideale zoon was. 'Als u het mij vraagt zou het erg ongepast zijn als het Koninklijk paar uw vader niet verwelkomt voor zijn terugkeer in Tarth, maar ik moet bekennen dat ik niet op de hoogte ben van de plannen van mijn ouders.' Silva glimlachte vervolgens charmant naar Inanna en leunde naar voren zodat enkel zij zijn compliment zou horen. 'De jurk en sieraden mogen van geluk spreken door zo een prachtig persoon gedragen te worden, maar ik heb medelijden met hen. Ze zullen nooit schitteren zoals de prinses zelf.' Tevreden met zijn woordkeuze pakte hij zijn net gevulde glas met zomerwijn en nam er een slok van toen hij de hand van de prinses voelde. 'Ik zal mijn schema moeten checken en mijn overste om een aantal extra vrije dagen moeten vragen-' begon Silvester met geveinse twijfeling en een speelse grijns terwijl hij van haar weg keek. Maar hij richtte zijn blik al snel weer op haar en kneep in haar hand. 'Het zou me een eer zijn deel uit te mogen maken van uw dag.'

Inanna kon niets anders dan blozen en gevleid wegkijken tijdens de complimenten van de prins naast haar. Ze kon veel over de man zeggen, maar hij wist precies hoe hij haar om zijn vinger kon winden. 'U bent te vriendelijk,' zei ze uiteindelijk maar, al wist ze dat zijn complimenten de waarheid waren. Inanna glimlachte vervolgens opgelaten na de instemming van Silvester dat hij bij haar naamdag aanwezig zou zijn. 'Bedankt!' zei ze enthousiast en net iets te hard, haar hele formele toon wegvallend. Ze had zijn hand losgelaten, maar drukte nog een vluchtige kus op zijn wang als dank. Door haar leven in het paleis had ze maar weinig vrienden om belangrijke momenten mee te delen. Alle (politieke) kennissen hadden puur baat bij een relatie met haar. Opnieuw ving ze echter over de tafel heen de ontstemde blik van haar tante en op hetzelfde moment werd er eten op tafel geserveerd. 'Misschien moeten we voor een moment meer aandacht hebben voor het eten dan voor elkaar,' vertrouwde Inanna zacht de prins naast haar toe. 'Voordat ik naar mijn gereserveerde plek terug moet.' Ze liet eten door één van haar bedienden opscheppen en prikte wat in het voedsel, tot ze weer nieuwsgierig naar Silvester keek. 'En, hebben jouw ouders al een geschikte huwelijkskandidaat voor jou gevonden?' Het was een vraag van niets, vooral omdat Silvester nooit iets had gezegd over een potentiële kandidaat via zijn ouders, maar ze wilde te weten komen of hij iemand anders had gevonden in de tijd dat hij in het kamp was geweest.

Silva nam de rode wangen en verlegen blik zelfvoldaan in zich op. 'Ik spreek enkel de waarheid.' Inanna zou er in een jutenzak nog prachtig uit zien. Hij liet haar hand met enige tegenzin gaan, maar pakte zijn wijn maar weer op na haar kus om zijn eigen warm wordende gezicht te verbergen. Zo kon hij ook voor een tel de tafel rond kijken. Het was hem niet ontgaan dat ze overduidelijk de aandacht hadden getrokken en hij knikte dan ook begrijpelijk. Ze waren het beiden vast erg gewend dat alles wat ze deden goed in de gaten werd gehouden aan het hof. Waren het niet ouders of familieleden, dan wel de andere adel, adviseurs, bediening- Silva had al ondervonden dat hij in het kamp ook in de gaten werd gehouden, maar het was op een erg andere manier. Hij nam een paar gretige happen van het luxueuze eten voor hij verrast de vraag van Inanna hoorde. Silva nam een slok wijn om zijn eten weg te kunnen slikken en een hoop gekuch te voorkomen. 'Mijn vader en moeder hebben het geluk gehad elkaar te vinden zonder inmenging van anderen en geven ons die mogelijkheid ook.' Hij kon ze daarom inmiddels wel voor bedanken, maar hij wist ook dat hij niet geheel vrij was in zijn keuzes. Er waren alsnog verwachtingen van een prins en hij kon nog zo veel fout doen. Silva vroeg zich wel degelijk af wat ze vonden van zijn connectie met prinses Inanna. 'Ik ben bovendien erg druk geweest met mijn taken in het kamp en weet dat mijn ouders ook verwachten dat ik me daar op gefocust heb momenteel.' Hij ging er van uit dat Inanna de vraag ook om een andere reden had gesteld. 'Wat voor bezigheden heeft u hier gehad deze zomer?'

Inanna had ook haar wijn opgepakt en terwijl ze dronk, keek over de glazen rand heen naar de prins. Het deed haar goed om hem voor het eerst ook aangedaan te zien door haar aanrakingen en woorden. Terwijl ze ook enige happen nam van haar eten, hield ze zijn reactie op haar suggestieve vraag in de gaten. De relatie van het koningspaar was heel anders dan die van haar ouders: toch hadden beide paren liefde bij elkaar gevonden. Daarom vond Inanna het nog niet eens zo’n gek idee om uitgehuwelijkt te worden. Ze had er allang mee ingestemd als het daardoor haar vader eerder thuis had kunnen laten komen. Zijn antwoord was echter niet het antwoord wat ze wilde horen en nog steeds zat ze met vraagtekens. ‘Ach, ik kan me niet voorstellen dat geen mooie soldate uw oog heeft gevangen?’ probeerde ze zo nonchalant mogelijk toch haar eerdere vraag te specificeren. Diane had haar al eens verteld hoe jonge mannen van eenzelfde status als de hare veel meer rond konden slapen dan zijzelf en andere vrouwen. ‘Deze zomer?’ Inanna had zich weer op haar eten gefocust en prikte in enkele doperwtjes. ‘Ik heb veel gelezen en gestudeerd,’ begon ze eerlijk. ‘Mijn tante heeft zich voorgenomen om mij meer taken te geven vanaf mijn naamdag. Dat houdt ook in dat ik verplicht leesvoer had.’ Ze dacht ook dezelfde suggestie in zijn vraag te horen als dat zij had gesteld. ‘Ik mag pas sinds deze naamdag meer… mijzelf oriënteren,’ zei ze dus maar mysterieus. ‘En meer van de wereld ontdekken.’

Silva wist niet goed hoe hij op de overduidelijke interesse van Inanna moest reageren. Er zat wat hem betrof nog al een verschil tussen de eerdere vraag die ze had gesteld over huwelijken en nu over het zien van een aantrekkelijke vrouw. Bovendien wist hij niet wat ze nu van hem verwachtte. Hij had haar dingen verteld en beloofd en was dat nagekomen, maar sinds ze hem de koude schouder had gegeven- 'Het zou niet eerlijk zijn naar de lokale bevolking tegen u te liegen dat ik geen schoonheden heb gezien hier in het Noorden,' testte hij zo nonchalant mogelijk uit. 'Bovendien is het me inmiddels wel duidelijk dat soldaten graag wat plezier opzoeken in hun vrije tijd.' Silva was voorzichtig met zijn woorden en besloot het daarbij te laten als Inanna niet doorvroeg. Hij was niet van plan tegen haar te liegen, maar hij kon wel zorgvuldig zijn woorden kiezen. 'Uw heeft interesse in de zaken van uw tante en de politiek hier?' vroeg Silva benieuwd. Hij wist niet wat voor verantwoordelijkheden de prinses verwacht werd te ondernemen. Hijzelf was van een jonge leeftijd al duidelijk gemaakt dat hij bepaalde taken te vervullen zou hebben, maar ook dat hij en zijn broer en zus keuzes zouden moeten maken over hun betrokkenheid. Het leiderschap was niet meer erfelijk in Tarth sinds zijn moeder de kroon had gekregen en dat nam sommige druk weg van de prinsen en prinses. Toch wist Silva goed genoeg dat er veel verwachtende blikken op hem, Willem en Muriel gericht waren en de educatie die ze hadden gehad was wel degelijk sturend geweest. Silva was blij afgeleid te worden van zijn eigen gedachten door Inanna's vage woorden. 'En wat voor ontdekkingen zou u willen maken?' vroeg hij met een scheve glimlach. 'Denkt u in de voetstappen van uw moeder te treden en rond te willen reizen?' voegde Silva maar toe om de speculaties te beperken. Hij hoefde haar niet in de banketzaal in verlegenheid te brengen.

Inanna had nog steeds de verleidelijke glimlach op haar lippen gehouden, maar die werd zwakker door de eerlijke woorden van de prins. Inanna was altijd zo ingenomen geweest door haar eigen spiegelbeeld of het uiterlijk van haar moeder of tantes dat ze weinig begrip had gehad voor schoonheid buiten het paleis. Gegeneerd draaide ze zich om naar haar bord en rolde ze enigszins teleurgesteld de wijn in haar wijnglas rond. Wat had ze dan gedacht? Dat iemand zoals Silvester niet avontuur ergens anders zocht? Diane had dan toch gelijk gehad. Ze had dusdanig haar tong verloren dat ze niet reageerde op zijn eerste woorden of zijn vraag over haar interesse in de politiek. Ze keek pas weer op door zijn zinspeling op haar mysterieuze woorden. 'Ontdekkingen? Ik-' Ze wist niet goed wat ze moest antwoorden en ze voelde zich op haar plaats gezet. Silvester zou namelijk vast wel weten wat ze had bedoeld met die ontdekkingen en dat was hoe beperkt haar liefdesleven tot op heden was geweest. Ondanks dat ze er geen schaamte om had, wilde ze ook niet wanhopig over komen. Toch wist ze ook wel dat ze iets moest doen om Silvester ervan te weerhouden om terug te gaan naar de schoonheden in zijn kamp. 'Ik zou nooit in de voetstappen van mijn moeder willen treden,' zei ze eerst nog tussen dichtgeknepen lippen. Een kind krijgen en vervolgens nooit naar haar om kijken? Dat zou Inanna niemand toe wensen. Toch had het benoemen van haar moeder wel iets bij haar geraakt. Diane had haar ooit wel eens verteld dat prinses Isaia dit leven had weten bemachtigen door altijd na te streven wat ze wilde en brutaal te zijn, net zoals ze bij haar vader had gedaan. 'Maar we kunnen samen op ontdekkingstocht?' vroeg ze dus uiteindelijk maar quasi-onschuldig, terwijl ze een boontje van Silvesters bord pakte en deze op haar vork liet rond draaien. 'Ik wil er graag achter komen waar ik... van geniet.' Ze wist dat ze zich op glad ijs bevond, maar ze kon niet meer terug. 'Of waarin jij excelleert. Blijkbaar heb je heel wat geleerd in het kamp.'

Silva wachtte de reactie van Inanna enigszins gespannen af. Misschien had hij geduldiger moeten zijn om op haar antwoord te wachten. Maar Matheo had hem laten in zien dat hij voor even niet aan de prinses hoefde te denken als hij gewoon wat ander plezier op zocht. En daar had hij flink gebruik van gemaakt. Het was nooit iets geweest wat hij langer dan een avond voort had gezet en dat maakte hij ook altijd duidelijk. Bovendien was hij voorzichtig. Silva schaamde zich niet voor zijn avonturen, maar hij vond het wel moeilijker aan de prinses te laten weten wat hij gedaan had in de tussentijd. In Myr had hij al het idee gekregen dat Inanna niet dezelfde ervaring had als hij zelf, zelfs niet toen hij even oud was geweest. Er waren toen al keukenmeisjes met wie hij gekust had en meer. Silva miste de ernst waarmee Inanna over haar moeder sprak, omdat hij zich zorgen maakte dat hij wellicht te direct was geweest. Haar volgende vraag verraste hem dus, net zoals het plots wegvallen van de formaliteit. Hij volgde haar bewegingen met een mond vol tanden en ontzettend gevleid door haar suggestieve woorden. Hij legde zijn vork en mes aan de kant en keek Inanna recht aan. 'Ik ga graag op avontuur, dat dacht ik al getoond te hebben in Myr en ik ga er van uit dat u dat ook weet over me.' Hij moest zijn woorden een tel in houden terwijl de bediening langs kwam om wijn bij te vullen en voor even verloor hij het oogcontact met de prinses. Toen de man de glazen gevuld had en de lege schalen weg had gehaald, had Silva zich op zijn eten gericht ondanks dat hij hoopte dat wat hij zei tot de prinses door zou dringen. 'Maar dit gaat niet enkel om de ontdekking, dat zou ik overal kunnen doen. Ik wil graag met jou- op avontuur.'

Inanna wachtte gespannen de woorden van de prins af en durfde hem nauwelijks aan te kijken. Zou ze desondanks zijn duidelijke interesse te direct geweest zijn? Of vond hij haar te jong? Ze wilde net haar eerdere woorden wegwimpelen als gewauwel toen Silvester juist instemde met haar woorden. Én met haar op avontuur wilde. Verwonderd keek ze de man aan, ook nog toen de bediening langs kwam en hun gesprek ruw verstoorde. Was dit nou het gevoel van verliefdheid? Ze durfde te zweren dit de liefde was waarover Diane had verteld in relatie met Saul. Ze had niet geweten dat het zo goed zou voelen en dat het erg verslavend was. Toen de bediening eindelijk weg was, brak er weer een gevleide glimlach op haar gezicht uit en pakte ze Silvesters hand opnieuw op. 'Dat wil ik ook. Heel erg graag.' Ze was dichter naar Silvester toe geschoven met haar stoel, al dusdanig dat ze niet meer in lijn zat met haar bord en bestek, en liet haar knie tegen de zijne leunen. 'Misschien kunnen we dat avontuur na het diner al aan gaan en dan laat ik je mijn-' Op hetzelfde moment werd er een nieuwe gast aangekondigd via de harde stem van één van de wachters. Het was echter niet zomaar een gast, maar de- Geschrokken keek ze naar de openslaande deuren en zag ze hoe de Koning binnen kwam wandelen. Ondanks zijn oudere leeftijd was hij nog steeds een imposante verschijning. De Koning liep allereerst op de landvrouwe af en dat gaf Inanna de tijd om Silvester afwachtend aan te kijken. 'Denk je dat jouw vader hier is om jou mee terug te nemen naar Myr?' vroeg ze met tegenzin.

Silva voelde dat zijn handen klam waren geworden van het gesprek mer Inanna. Hij was een heel stuk nerveuzer geweest om de prinses weer te zien dan hij aan wie dan ook toe zou geven en hij begreep nu ook beter waarom. Wat hij ook zei en hoe gemakkelijk hij ook sprak over de relaties die hij met andere jonge dames had gehad, vooral in het bijzijn van zijn goede vriend, was dit toch een hele andere situatie. Bij Matheo zou hij zich geschaamd hebben als hij verteld had wat hij tegen Inanna had gezegd sinds zijn voornemen om de prinses niet weer met hem te laten spelen. Toch kon hij deze kans niet laten schieten. Silva gleed met zijn duim over Inanna's hand en hing zowat aan haar lippen toen ze een uitnodiging leek te vormen. Ze had echter geen mogelijkheid om haar zin af te maken omdat de komst van een nieuwe gast aangekondigd werd. Silva keek geërgerd op en voelde hoe zijn gezocht nog verder vertrok toen het zijn vader bleek te zijn. Met een diepe zucht stond hij op met de rest van de gasten om voor de Koning te buigen voor hij terug in zijn stoel plofte. Stuurs sloeg hij zijn armen over elkaar en keek toe hoe zijn vader de Landvrouwe begroette. Het frustreerde hem dat zijn eigen verrassende komst overschaduwd werd door de entree van de Koning. Silva keek opzij en schudde zijn hoofd. 'Ik geloof dat ze blij zijn van me af te zijn,' mompelde hij voor hij zijn glas oppakte en deze in een teug leeg dronk.

Liam was met beginnende glimlach en opgeheven hoofd de diner zaal binnengewandeld in het Noordelijke paleis. Het had niet in de planning van hemzelf en zijn vrouw gelegen om de Noordelijke landvrouwe - zijn nicht - op te zoeken. Toen hem echter te oren was gekomen dat zijn zoon zich iets te goed leek te vermaken met de zoon van Flynn en Guila in het legerkamp had hij desondanks besloten de reis af te leggen. Vermaak en losbandigheid in een legerkamp ver van zijn familie vandaan was niet de les geweest die hij zijn zoon mee had willen geven door hem tijdelijk weg te sturen. Hij had zijn reis uiteindelijk verpakt in een verhaal dat hij de Quandaïse prins graag een warm welkom wilde geven. ‘Nichtje,’ begroette hij Celine warm. waarbij hij niet wachtte tot ze voor hem gebogen had, maar haar onmiddellijk een kus op haar wang gaf. Terwijl hij enkele beleefdheden met de landvrouwe uitwisselde, zag hij in zijn ooghoeken zijn zoon alweer stuurs plaats nemen op zijn stoel. De aankomst van zijn vader had hij duidelijk niet verwacht en dat beviel Liam zeer. ‘Geef me een seconde om mijn zoon te begroeten,’ murmelde hij Celine toe, waarna hij in enkele stappen bij zijn zoon stond en blijkbaar de prinses van het Noorden. Het meisje nam de tijd om op te staan en een buiging voor hem te maken, maar zijn meeste aandacht was gericht op zijn zoon. Zijn haren waren kort als een soldaat en zijn gespierde voorkomen was als een strijder. Zijn gedrag was echter nog duidelijk dat van een jonge jongen. ‘Silvester, stel jouw tafelgenoot nog eens netjes aan mij voor,’ spoorde hij zijn zoon aan, ‘dan hebben we de formaliteiten gehad en kan jij mij eens vertellen hoeveel plezier je hebt in het Noorden.’

Silva besloot zijn vader weinig aandacht te schenken tot het niet langer kon aangezien hij recht voor hem stond. Hij keek even naar Inanna die de Koning beleefd en elegant begroette, maar zuchtte toen na het horen van zijn vader's vraag. Hij had de brieven van de Koning niet beantwoord sinds hij het kamp betreden had, maar hij ging er van uit dat anderen zijn ouders op de hoogte hielden van zijn doen en laten. Was het niet zijn overste dan vast en zeker wel de moeder van Matheo of zelfs Indra Morton. Silva knikte kort en wees van zijn vader naar Inanna. 'Prinses Inanna Omat van de Zomereilanden en Quandaï, zijne majesteit William Junior Halley, mijn vader.' Het was een overbodige introductie. Inanna was op bezoek geweest in Myr en was daar geïntroduceerd aan de hele koninklijke familie. Silva wilde echter niet onbeleefd zijn in het bijzijn van Inanna. Hij vermeed vervolgens de blik van zijn vader door naar het eten dat koud begon te worden op zijn bord te kijken. Hij herinnerde zich erg goed met wat voor laatste gesprek hij uit Myr vertrokken was en wat voor kritische woorden hij over zich heen had gehad. Silva was zich echter ook ernstig bewust van de aanwezigheid van Inanna zowel als alle andere gasten. Hij rechtte zijn rug dan ook en keek de Koning recht aan. 'Mijn tijd in het Noorden verloopt voorspoedig. Het kamp biedt een uitstekende plek om mijn vechtkunsten te verbeteren, maar ik heb ook het geluk gehad een persoonlijke uitnodiging te ontvangen in het Noordelijke paleis.' Hij glimlachte hierbij kort naar Inanna. Het zou hopelijk voorkomen dat zijn vader kritiek zou leveren op zijn aawezigheid hier. Hoe kon hij nou beleefd een uitnodiging van de prinses zelf weigeren?

Liam luisterde tevreden naar de introductie van de prinses door Silvester. 'Aangenaam, prinses Inanna Omat van de Zomereilanden en Quandaï,' herhaalde Liam de woorden van zijn zoon. Hij had al geruchten gehoord dat er enige vonken tussen Silvester en de prinses over waren geslagen tijdens haar bezoek aan Myr en dat zijn zoon rechtstreeks naar Tyrosh door had gereisd na zijn vertrek naar het legerkamp toe. 'Prinses Inanna, ik zag net nog een lege plek naast jouw tante,' legde Liam suggestief uit. 'Ik neem graag een moment om met mijn zoon bij te praten. Dan stuur ik hem daarna weer naar jou toe.' Tevreden keek Liam toe hoe het meisje opnieuw voor hem boog en vervolgens van hem weg liep. Hij herkende de verliefde blik in de ogen van de prinses maar al te goed: hoe vaak waren de jonge meiden in hun personeel wel niet in problemen gekomen omdat de prins hun om zijn vinger had gewonden? Nadat de prinses weg was gestuurd leken ook de andere mensen rondom Liam en Silvester verder van hun weg te schuiven. Dat gaf Liam de mogelijkheid om eerlijk met zijn zoon te spreken. 'Waarom denk je dat ik hier ben, Sil?' verzuchtte hij, terwijl hij zijn ontspannen gezicht niet liet varen. 'Je zet het kamp op stelten met die- die Barnes zoon. Ik dacht dat een tijd in het legerkamp jou discipline en respect zou brengen. Maar blijkbaar ben je nog steeds dezelfde probleemmaker.'

Silva keek geërgerd toe hoe zijn vader met een paar simpele woorden Inanna terug naar haar tante had gestuurd. Zo op het gezicht van de Landvrouwe afgaande zou de prinses ook een hartig woordje over zich heen krijgen van haar tante. Hij nam terug plaats op zijn stoel en pakte zijn al lege glas wijn op. Hij wierp een ontzette blik op zijn vader die even rustig als altijd plaats had genomen en onbezorgd leek terwijl zijn woorden juist onder Silva's huid leken te kruipen. Zowel zijn vader en moeder hadden er een talent voor, maar het ergerde hem nog iedere keer als ze dit in het openbaar deden terwijl alle ogen altijd en overal op hen gericht waren. Silva zou er inmiddels beter in moeten zijn om even kalm op zijn ouders te reageren, maar het kostte veel energie. 'Oh het gaat prima met me. Het Noordelijke weer is inderdaad erg fijn. Oh wat goed om te horen dat ik de groeten krijg van mijn familie,' begon Silva op sarcastische toon de vraag negerend. 'Je hebt die hele reis afgelegd om met mij te praten, maar je kunt  niet even wachten en doet het hier?' Was het de bedoeling van de Koning om hem voorschut te zetten? Het frustreerde hem zeer dat zijn vader niet gewoon een paar uur had kunnen wachten. Dacht hij dat dat de manier was om tot hem door te dringen?  Zuchtend wenkte hij naar de bediening om zijn glas bij te laten vullen. 'Van wie hoor je dat überhaupt? Heb je de overste gevraagd alles wat ik doe direct aan je te berichten? Of zijn het de wachters die me elk moment op de dag volgen?' Hij had de twee mannem teminste hier van zich af weten te schudden. Het paleis had genoeg bewaling om ook een prins in de gaten te houden. Misschien gaf het de mannen ook wel wat rust nadat hij ze zo druk bezig had gehouden in het kamp.

Liam had inmiddels plaats genomen op de stoel van de prinses en had al snel een nieuw glas in zijn hand gedrukt gekregen door één van de bediendes. Geamuseerd en niet verbaasd hoorde hij vervolgens de ontevreden woorden van zijn zoon aan. 'Waarom zou ik wachten? Als ik te horen heb gekregen hoe jij je misdraagt in het kamp, dan wist Celine en heel haar hofhouding het al lang voordat ik het wist. Ben jij je soms niet bewust hoe zulke dingen gaan in windstreken buiten Myr?' Hij nam een flinke slok van zijn heerlijke zomerwijn en leunde achterover op zijn stoel. Zijn rug deed nog pijn van de reis. 'Uiteraard krijg je de groeten van jouw moeder, broer en zus. En Silvester, bij de Goden, als ik niet om je gaf, dan had ik die hele reis niet afgelegd en was ik gewoon in Myr gebleven.' Zijn ogen bleven hangen bij de korte haren van zijn zoon. 'Ik heb zo mijn manieren, mijn zoon. Dacht je dat ik niet te horen zou krijgen hoe jij je gedraagt?' Hij liet zowel zijn spionnen hun ogen en oren open houden als dat hij meerdere belangrijke mensen, onder andere Silvesters persoonlijke wacht, in het kamp gevraagd had hem zo nu en dan brieven te sturen met informatie. 'Waarom kan de prinses haar ogen niet van je af houden?' vroeg Liam uiteindelijk geïnteresseerd en benieuwd.