Haudan

'Twee, drie glazen- Weet ik veel! Ik was niet op de hoogte van het feit dat ik vannacht nog ergens heen zou moeten.' Silvester begon zich te irriteren aan de manier waarop zijn vader al zijn vertrek door ging en door zijn spullen, maar ook die van Inanna, begon te rommelen. 'Hij zal ons niet alleen laten gaan. Die man volgt misschien bevelen op, maar hij laat Matheo niet uit het oog.' Hij volgde zijn vader de ruimte door en deed zijn best de spullen terug op hun plek te zetten. 'Je denkt dat dit de eerste keer is dat men mij die les probeert te lezen?' herhaalde hij geergerd maar ook verveeld. Kwamen zijn ouders niet altijd met hetzelfde liedje? Uiteindelijk was het dat de keuzes voor hem gemaakt werden. En hoe vaak had hij tegelijkertijd ook niet al geleerd dat het inderdaad zo ging. Zijn frons werd ernstiger bij het horen van de lach van de Koning. 'Dat is niet-' Hij ving de mantels maar net op, maar kwam niet direct in beweging. 'Als ik nu weg ga dan was deze hele missie voor niets. Ik probeer dat al een paar weken recht te zetten! Matheo was bijna- hij sprong voor mij. Dat kan niet voor niets zijn of alleen voor mijn- mijn stommiteiten!' Silvester was zo gefocust op het onder controle houden van het volume van zijn stem, dat de woorden er maar hakkelend en onzorgvuldig uit kwamen. Het frustreerde hem dat hij zijn gedachtes niet op de juiste manier wist te uiten. 'Waarom ben je nu pas hier? Je wist dat ik in Haudan was en ik weet dat de familie direct een bericht heeft gestuurd toen we gewond aankwamen. Waarschijnlijk wist je het zelfs daarvoor al! Inanna's voogd was al op de hoogte. Waarom is er dan nu ineens haast? Is het- Is het mijn verloving met Inanna? Of is er iets anders gebeurd?'

Liam begon meer en meer te beseffen dat hij niet alleen Silvesters spullen aan het inpakken was, maar ook die van zijn verloofde. Aan een nieuwe schoondochter moest hij nog flink wennen. 'Dat is prima. Hij en zijn vrouw zijn uitgenodigd door jouw moeder voor de festiviteiten.' Hij moest de Kapitein op de een of andere manier zo ver krijgen om zijn eigen zoon naar Myr te brengen - want een gewonde zou hun geheime vertrek uit de stad lastig maken - maar de Kapitein te laten voelen alsof het zijn eigen beslissing was. 'En, bovendien, waar is jouw verloofde? Ze moet ook haar spullen gaan inpakken.' Een uitgebreid gesprek met het koppel zou hij voor de reis laten, want die zou lang genoeg duren om ze eens flink uit te kunnen horen. Liam ging verder met het verzamelen van spullen, maar werd gestopt in zijn handelingen door de emotie in zijn zoons stem. Met een zucht liet hij de spullen voor nu liggen en keerde hij zich naar zijn zoon toe. Zijn gezicht werd ook een stuk meer gespannen door het noemen van Diane. 'Silvester, zoon,' verzuchtte hij, terwijl hij weer dichter naar zijn zoon liep en een hand op zijn schouder legde. 'Begrijp alsjeblieft dat dit allemaal zoveel groter dan jouzelf is. De verloving is zeker niet goed gevallen, maar-' Hij keek om zich heen en boog zich vervolgens dichter naar hem toe. 'Maar het feit dat wij die informatie moesten ontvangen van iemand binnen deze muren stelt ons niet gerust. Vroeg of laat zal die persoon of de Alba's jou niet meer puur weg willen, maar jou als pion in hun spel gaan gebruiken. Hetzelfde geldt voor jouw verloofde en voor jouw vriend.' Hij kneep in Silvesters schouder en keek hem doordringend aan. 'Heeft Inanna's voogd met jou gesproken?'

Silva kreeg met iedere vraag die hij stelde aan zijn vader, hij zelf ook meer begrip kreeg van zijneigen gevoelens. Sinds Kapitein Barnes aangekomen was, had hij het zich ernstig afgevraagd waarom hij amper reacties had gekregen van zijn eigen ouders. Hij had zelfs liever een woedende Koningin meegemaakt dan dat hij die koele brieven bleef krijgen. Daarom was Silva er ook niet echt klaar voor om zijn moeder onder ogen te komen en de snelheid waarmee zijn vader zijn terugkeer leek te bewerkstelligen verontrustte hem. 'Inanna is- ze is de stad in gegaan met haar voogd. Ik geloof dat ze naar de avondmarkt zijn gegaan.' Hij had zelf niet echt het goede humeur gehad om mee te gaan ook al wilde hij haar graag de stad laten zien. Silvester kon ook niet anders dan merken hoe zijn schouders nog meer gingen hangen toen zijn vader aangaf dat zijn verloving inderdaad niet het goede nieuws was geweest dat zijn ouders verwacht hadden. 'Dat weet ik,' verzuchtte Silva terwijl hij teneergeslagen zijn vader's doordringende ogen vermeed. 'Maar ik ben altijd een pion. Als prins. Ook voor jullie. Of je het nou wil of niet.' Hij durfde niet op te kijken terwijl hij die woorden uit sprak. Goden nog aan toe, hij had het idee dat hij alleen maar bespeeld was in de afgelopen twee lentes. Alleen Matheo en Inanna hadden dat niet gedaan. 'Maar kort. Ze feliciteerde me met de verloving en vroeg naar mijn plannen na dit alles.' Silva wist niet waarom zijn vader daar in geinteresseerd was. 'Ik wil naar Myr, echt, en ik weet dat ik verantwoording af moet leggen. Maar ik kan niet wegvluchten middenin de nacht.'

Liam dacht na over het feit dat de prinses met Diane in de stad was. Hij had zijn oude vriendin willen vragen om te helpen Silva en Inanna de stad uit te krijgen. Liam wist dat Diane haar beschermeling niet alleen zou laten en hij wist ook dat Diane de brief gestuurd had om enerzijds haar macht aan te tonen, maar anderzijds ook te laten weten dat de twee hierdoor meer ogen op hun gericht zouden krijgen. Net zoals Silva als pion gebruikt zou worden, zou datzelfde met Inanna gebeuren door hun verloving. 'We kunnen ervoor zorgen dat haar spullen al grotendeels klaar staan,' maakte Liam er dus maar van, terwijl hij bijna weer zich om wilde draaien om aan het werk te gaan. De blik in Silva's ogen hield hem echter tegen. 'Jij bent mijn zoon, Silva,' stelde Liam zijn zoon gerust. 'En als we jou bepaalde bevelen geven, dan is dat alleen maar omdat we om jou geven. Ik heb deze reis enkel en alleen maar afgelegd om jou. Maar zowel jij, jouw zus als jouw broer moeten beseffen dat de positie van jullie moeder allesbepalend is in jullie leven. En soms zullen jullie daarvoor dingen moeten doen die jullie liever niet doen. Datzelfde geldt voor mij.' Hij fronste door de woorden over Diane. 'En wat voor plannen gaf jij aan?' Het klonk onschuldig, maar hij wist wel beter dan haar te onderschatten. 'Wat is het alternatief, Silva?' verzuchtte Liam terwijl hij langs zijn baard wreef en nadat zijn zoon weer aan gaf dat hij niet mee wilde. 'En kies alsjeblieft niet de optie waarin jouw moeder nog meer gezichtsverlies lijdt.'

Silvester voelde dat hij langzaam mee begon te gaan in de plannen van zijn vader, dat hij zijn reis naar huis begon te plannen. 'Ik kan niet voor haar beslissen wanneer ze naar Myr reist. Als ze later wil komen, dan hoop ik dat je dat toestaat.' Hij zuchtte uiteindelijk en legde de mantels aan de kant. Hij wist niet meer wat hij wel of niet wilde horen. Stelde dit hem gerust? Deed het hem goed dat hij niet langer deed alsof het hem allemaal niets kon schelen en nu echt naar zijn vader kon luisteren? 'Maar Muriel en Willem zijn hier zo veel beter in. Ik doe het steeds fout,' zei hij plots zacht. 'Ik probeer het echt beter te doen.' Hij wist niet of zijn familie nog zou zien wat zijn intenties waren of dat dat nog een verschil maakte. 'Dat ik het niet erg zou vinden om met Inanna in het Noorden te wonen als ze dat wil.' Dat was nog iets dat Silvester maar zonder te veel enthousiasme met zijn vader deelde. Zou het hem ontzegd worden zelf te bepalen waar hij met zijn toekomstige vrouw zou wonen? Hij zei niet meteen iets toen zijn vader naar zijn plan vroeg. Kort overdacht hij zijn woorden. 'Ik kan met Matheo praten en hem overtuigen eerst naar Myr te komen, maar dan wil ik wel weten wat er daar met hem gebeurd en wanneer hij naar huis kan. De Kapitein kan dan zelf mee reizen met zijn vrouw en zus. Dan kondig ik morgen in de vergadering aan dat ik mijn onderzoek naar de smokkelaars staak en kan ik die avond nog op pad gaan.'

Liam bekeek zijn zoon nogmaals. Het voelde alsof de jongen, ondanks zijn twijfelachtige keuzes, wel degelijk gegroeid was in de afgelopen tijd. 'Jij en jouw verloofde zijn een verbintenis aangegaan, Silva. Een verloving is een zeer belangrijke belofte die jullie naar elkaar uit hebben gesproken. Als jij als haar verloofde aangeeft dat het onveilig is om langer te blijven, dan zal ze daar hopelijk naar luisteren.' En anders zou hij Diane wel zo ver krijgen om de prinses naar Myr te sturen. Het verbaasde hem dat de vrouw zijn zoon niet meer had uit willen horen. Of ze had genoeg gehoord na de uitspraak van zijn zoon dat hij mee zou gaan naar Tyrosh. Knarsetandend legde hij zijn handen weer op Silva's schouders om hem door elkaar heen te schudden, maar hij bedacht zich op het laatste moment. 'Hoe kan je toch zulke uitspraken over jouw lippen krijgen?' vroeg Liam zich hoofdschuddend af. Zijn zoon had zich in de luren laten leggen om een belofte te maken qua huisvesting. Diane zat nu in haar handen te wrijven dat haar beschermeling veilig in Tyrosh zou kunnen blijven. 'Jouw vriend krijgt de beste medische zorg in Myr die in dit hele land geboden kan worden,' beloofde Liam, enigszins tevreden dat Silvester met zijn plan leek mee te gaan. 'Hij zal in het paleis verblijven in onze mooiste gastenvertrekken, samen met zijn familie.' Zodat ze de familie ook nog eens goed in de gaten konden houden. 'Hij zal na de festiviteiten naar huis kunnen.'

'Ik heb niets beloofd,' probeerde Silvester nog tegen de frustratie van zijn vader in te brengen. Maar hij moest toegeven dat hij gelijk had. Silva had tegen Inanna ook al laten vallen dat het een optie was voor hem om met haar mee te komen. Hij zou dat niet tegen haar gezegd hebben als hij het niet serieus overwoog. Wat had hij namelijk nu nog te zoeken in Myr? 'De verloving is het enige dat tot nu toe zeker is. Inanna en ik willen simpelweg samen zijn. Waar dat dan ook zal zijn.' Silva deed zijn best zeker van zijn zaak te klinken, maar hij had nog niet serieus aan zijn verloofde gevraagd waar ze wilde wonen en hoe hun levens er dan uit zouden zien. Wat voor taken kon Silvester dan in het Noorden op zich nemen? 'Ik kan helpen met het herbouwen van relaties met het Noorden,' stelde hij toen zelf voorzichtig voor. Nu was hij misschien nog niet bekwaam genoeg dat te bewerkstelligen, maar met Tyrosh als thuisbasis en met Inanna als vrouw zou hij er de tijd voor hebben. 'Kun je dat beloven?' vroeg hij toen direct en terwijl hij eindelijk pas echt zijn vader aan keek. 'Ik heb Matheo beloofd dat ik hem thuis zou krijgen en zo snel mogelijk.' Hij rilde als hij terug dacht aan het moment dat hij fie belofte had gemaakt. Ze hadden de grot eindelijk gevonden en Silva had zijn beste vriend op het randje van de dood achter moeten laten om hulp te gaan halen. 'Dat is wel het minste wat ik voor hem kan doen nadat hij die pijl voor me opving.' Het was nog steeds een gedachte waarmee hij worstelde. Hij wilde zijn vader daar meer over vragen. Hoe bedankte hij zijn lijfwacht? Waren er pogingen gedaan op zijn leven waar Silva misschien niet vanaf wist? Hij kon het zich niet voorstellen dat hem nooit zoiets overkomen was, niet met alle dreigingen waar hij constant over hoorde.

'Beloven, beloven, bah,' klaagde Liam. Natuurlijk zou Diane het als belofte gaan zien, laat staan Silva's verloofde. 'Je hebt het uitgesproken, dat is al erg genoeg. Jij en Inanna moeten besluiten om in Myr te komen wonen. Het herbouwen van de banden met het Noorden kan daar ook.' Dan zou zijn zoon niet in de tengels van Diane belanden. 'Ik ben de Koning. En anders zorgt de Koningin er wel voor dat we onze belofte niet verbreken,' stelde Liam zijn zoon gerust. 'Uiteindelijk is het jouw moeder die de familie Barnes heeft uitgenodigd. Ze kan dan niets anders dan de beste zorg leveren tijdens hun verblijf in onze stad en voor hun terugreis een comfortabele kar uitlenen.' Liam keek bedachtzaam toe hoe de emoties over Silva's gezicht heen gleden. Zowel uit zijn woorden als daden werd duidelijk dat Silva zich erg schuldig voelde. 'Er is geen grotere eer voor een lijfwacht om zijn beschermeling ook daadwerkelijk te beschermen. Het laat zien dat ze hun werk goed doen. Wees blij dat de jongen niet dood is.' Nog steeds zou Liam het niet goed praten dat de twee mannen - in zijn ogen onvoorbereid - op reis waren gegaan. Als de Barnes jongen daarmee zijn leven had verloren, was het zijn eigen schuld geweest. 'Pak nu alvast jouw spullen, zodat je dan morgenavond snel kan vertrekken.' Vervolgens leek iemand de deur te willen openen, om vervolgens op de gesloten deur te kloppen. 'Silva?' vroeg een vrouwelijke stem.

Silva hoorde ongelovig aan hoe zijn vader reageerde op zijn woorden. Eerst werd hij weggestuurd en nu wilden ze dat hij met Inanna in Myr kwam wonen? Was het niet juist het idee van zijn ouders dat hij eens wat levenslessen ging leren in het Noorden? Maar nu hij banden met het Noorden begon te vormen en daar toch werkelijk zijn plek leek te vinden, was het niet meer goed? Silvester probeerde de frustratie zo goed als hij kon voor zich te houden. Hij knikte dus ook maar na het antwoord op zijn vraag naar een belofte. Hij wist dat zijn moeder haar vriendschap met de moeder van Matheo serieus nam. Silva zuchtte na de uitspraak van zijn vader en knikte weer langzaam, maar voelde weinig voldoening. Hij was inderdaad blij dat zijn beste vriend het overleefd had, maar hij kon het nog niet helemaal bevatten dat hij zijn dood op zijn geweten had kunnen hebben. Bovendien zou Matheo hier nog best wel eens een lange tijd de gevolgen nog van voelen en Silvester zelf was ook niet immuun voor wat het met hem gedaan had. Hij zei maar weinig meer en pakte stil de mantels op na de aansporingen van de Koning. Bij het horen van de deur draaide hij zich geschrokken om en keek afwachtend naar zijn vader. 'Het is Inanna.' Silvester fronste echter en wachtte niet op wat de man besloot te doen of wat hij hem zou zeggen te doen, maar liep al naar de deur en opende deze voor zijn verloofde. Inmiddels moest hij ook zelf maar weer eens wat beslissingen maken. Had hij bovendien niet net te horen gekregen dat ze nu verbonden waren en samen de zaken aan hoorden te pakken? Daar hoorde wat Silva betrof de onverwachte bezoeken en bevelen van zijn vader ook bij. Silvester stapte de hal in om zijn verloofde met een kus te begroeten en hield zo de deur nog half gesloten achter zich. 'Ik wist niet dat je zo vroeg al terug zou zijn. Was je zoektocht naar een nieuwe jurk zo snel geslaagd of vielen de winkels tegen?' vroeg hij met een snelle glimlach voor hij toch de deur van het vertrek voor haar open hield. Als zijn vader niet gezien wilde worden, had dit hem hopelijk genoeg tijd gegeven om te verdwijnen. En voor Silvester was het tenminste ook een goed einde van het ongemakkelijke gesprek.

Het had Inanna niet verontrust dat Silva zijn vertrekken had gesloten. Ze hoopte natuurlijk dat hij er was, maar haar verloofde kon net zo goed zijn beste vriend gezelschap houden. Diane en zij hadden de stad verkend, maar Inanna was rusteloos geweest. Ze was tegelijkertijd nerveus en opgewonden door de verloving. Het verontruste haar dat Silva het niet leek besproken te hebben met zijn ouders. En wat hield de Koning en Koningin tegen om de verloving te verbreken? Diane had haar geprobeerd gerust te stellen, maar Inanna had enkel behoefte aan de geruststelling en warmte van haar verloofde. Daarom was ze ook opgelucht dat Silvester uiteindelijk de deur opende. ‘Je bent er,’ glimlachte ze, waarna ze gelukzalig de kus ontving. ‘In tegenstelling! De winkels zijn hier geweldig. Iedereen is zo vriendelijk en wil zo graag helpen. Bij de eerste twee winkels waren we al geslaagd.’ Ze legde haar hand op Silva’s wang en glimlachte. ‘Maar ik verlangde naar jou. Ik heb Diane kunnen overtuigen om zelf een bar op te zoeken, zodat ik naar jou toe kon komen.’ Ze volgde vervolgens haar verloofde naar binnen, waar haar onmiddellijk al de stapels kleding, omgevallen boeken en open tassen opviel. ‘Ben je al aan het inpakken?’ vroeg Inanna benieuwd, terwijl ze enkele omgevallen boeken opstapelde en vervolgens de kleding van de grond oppakte.

Silva merkte dat hij met gemak zijn glimlach behield na het zien van het stralende gezicht van zijn verloofde. Het was uiteindelijk maar een zege geweest dat ze achter hem aan was gereisd naar Haudan. Zonder haar zou de tijd hier er een stuk donkerder uit hebben gezien. 'Ik ben erg benieuwd wat je gevonden hebt,' stelde hij glimlachend en tevreden te horen dat de mensen zo verwelkomend was naar Inanna. Het was een vriendelijk volk, maar zelfs hier gingen roddels snel. Silvester wist zeker dat Inanna niet ongemerkt de straten door ging. Zijn oren vingen kort met enige interesse de naam van haar voogd op. Het had iets bij zijn vader op weten te wekken dat hij met die vrouw gesproken had, dat hij nog steeds niet kon plaatsen. Misschien moest hij Inanna wel wat meer vragen stellen over haar Islaise compagnon. Silva sloot de deur achter hen en keek zo toe hoe ze direct zag dat er een hoop spullen verschoven en klaar om in te pakken lagen. Zijn vader was, niet erg verrassend, toch weer verdwenen. 'Ik-' Hij aarzelde even en keek met een frons naar de tassen. 'Ik denk niet dat we Myr en mijn ouders nog langer kunnen laten wachten,' zei hij uiteindelijk zuchtend terwijl hij wat van de rondslingerende kleding oppakte en in een tas stopte. 'Morgen zal ik mijn familie vertellen dat ik mijn onderzoek naar de smokkelaars staak en zal ik met Matheo praten om hem aan te sporen eerst naar Myr te komen met zijn familie.' Zijn vader was duidelijk geweest dat het niet zomaar op aansporen aan zou komen als Matheo tegen stribbelde. Silva wist niet of hij het zijn beste vriend kon dwingen. Noch wist hij of hetzelfde mogelijk was met zijn verloofde. 'Als dat afgerond is, is het plan om morgenavond nog aan de reis te beginnen.' Ze hadden het geluk dat het licht op de Haudanese vlaktes richting Myr lang licht behielden deze tijd van het jaar.

Terwijl ze de mantels op vouwden en in een tas stopte, keek ze verbaasd over haar schouder naar haar geliefde. ‘Morgenavond?’ herhaalde ze bedachtzaam. Ergens werd ze ook enthousiast: ze wilde graag starten met de festiviteiten en aan iedereen hun verloving mededelen. Natuurlijk was ze nerveus om de Koning en vooral de Koningin te ontmoeten, maar het was onvermijdelijk en met Silva én Diane aan haar zijde durfde ze alles aan. ‘Dan moeten we flink gaan inpakken,’ zei ze met een geruststellende glimlach, terwijl ze weer naar Silvester toe stapte en haar hand op zijn gespannen schouder legde. Ze was benieuwd of hij bang was geweest dat ze tegen zou stribbelen. ‘Ik ga waar jij gaat. Maar ik moet nog wel Diane overtuigen om ook met ons mee te gaan. Ze leek-‘ Ze fronste even bedachtzaam. ‘Het leek alsof ze nog onafgemaakte plannen had in Myr.’ Maar Diane had altijd wel plannen overal waar ze kwam. Ze leek altijd zoveel connecties te hebben. Al snel stond er echter weer een nieuwsgierige blik op haar gezicht. ‘Wat maakt dat je van mening bent veranderd? Gisteren zei je nog dat je nieuwe argumenten had om in te brengen in de raad én dat Matheo waarschijnlijk met zijn ouders mee zou reizen naar het legerkamp. Denk je dat ze er mee in zullen stemmen om te reizen naar Myr? De Kapitein leek namelijk niet erg behulpzaam en welwillend te zijn.’ Inanna had buiten de deur gestaan toen Silvester en de Kapitein een afspraak met elkaar hadden en zelfs door de dikke houten deur heen had ze de harde woorden van de oudere man luid en duidelijk gehoord.

Silva had niet veel tijd gehad om zich voor te bereiden op dit gesprek, maar hij herhaalde de woorden die zijn vader had gebruikt over hun beloftes en wat deze verloving in hield en dat ze samen hoorden te reizen toen hij Inanna in hoorde stemmen. 'Dat- dat klopt,' zei hij maar. 'Als het helpt dat ik het verzoek van mijn ouders heb gekregen om direct samen met jou door te reizen, wil ik dat best tegen haar zeggen?' Hij was ook wel benieuwd hoe de vrouw daar op zou reageren. Hij zuchtte vervolgens en ontweek de ogen van Inanna terwijl hij langs zijn nek wreef. 'Ik geloof dat hoeveel langer ik maar blijf ik er meer als een idioot uit begin te zien omdat het maar nergens op uit loopt. Bovendien had de familie van Matheo al een uitnodiging voor de festitiveiten. Mijn moeder zou erg graag haar oude vriendin willen zien en de reis naar Myr is een stuk korter en beter te doen dan Matheo nu naar het Noorden te krijgen.' Hij probeerde de redenen voor het eerst uit, maar het klonk niet erg overtuigend. Hij zou zijn woorden beter moeten brengen als hij met zijn vriend en zijn familie sprak. 'Het zal uiteindelijk wel geaccepteerd worden,' maakte Silvester er met een zucht van. Hij keek Inanna weer aan en pakte een van haar handen vast. 'Het was niet mijn bedoeling je hier zo plots mee te verrassen. Het is alleen- Het is beter zo. Het zal goed zijn in Myr te arriveren voor de festiviteiten eenmaal zijn los gebarsten. We kunnen dan in alle rust met mijn ouders praten.' Uit zijn gesprek met zijn vader had namelijk duidelijk gebleken dat er nogal een hoop op de tafel gelegd moest worden.

Inanna luisterde ingespannen naar de woorden van haar verloofde. Het leek alsof haar verloofde enkele grote beslissingen in de laatste uren had gemaakt en ze kon haar vinger er niet op leggen waar dat aan lag. Nog eerder op de dag had ze meegeholpen om te bedenken wat hij in de raad kon argumenteren. 'Het is misschien goed dat we samen het nieuws aan Diane vertellen,' stemde Inanna met haar geliefde in. De schok was al groot geweest toen ze had verteld dat zij en Silva waren verloofd. Dit zou opnieuw groot nieuws zijn. Terwijl ze naar de redenen van zijn plotse omkering van redenen luisterde, merkte ze hoe ze moeite had om in te schatten hoe Diane hier op zou reageren. 'Je bent geen idioot,' stelde ze Silvester gerust. 'Ik heb enorm veel respect voor jou dat je zo hard strijdt voor jouw vriend en voor de veiligheid van het Oosten. Dat zal jouw eigen familie ook zien.' Ze voelde zich meer en meer op haar gemak bij haar verloofde en om ook haar mening uit te spreken. 'Het is niet erg. We wisten allebei dat de reis binnenkort zou plaats vinden.' Ze had Silva's hand met haar beide handen vast en drukte liefdevol een kus op zijn handrug. 'Ben je nerveus?' vroeg ze zacht. Hiermee doelde ze niet enkel op het gesprek met zijn ouders, maar ook om terug te keren naar zijn geboorteplaats, zijn broer en zus te spreken en als koppel naar buiten te stappen tijdens de festiviteiten.

Silva glimlachte bescheiden, maar ook met wat van hervonden zekerheid na de aansporingen van Inanna. Ze wist goed hoe ze op zijn onzekerheden in kon praten. Dat was hem in de afgelopen tijd al meerdere malen goed uitgekomen. Hij had zich maar zelden voor zo lang zo onstabiel gevoeld. Hij wist inmiddels ook dat het beter was eerlijk te zijn tegen zijn verloofde. Waar hij dit kon dan. Het leek hem geen goed idee over het bezoek van zijn vader te vertellen. Vooral niet terwijl hij er niet eens heel zeker van was of zijn vader het vertrek al uit was. Hij kon zich best nog ergens in de schaduw verborgen houden en dit gesprek af luisteren om er zeker van te zijn dat Silva zich aan zijn woord hield. Dat deed Silva ook heel anders nadenken over de vraag die Inanna hem stelde. 'Ja,' zei hij ten eerste met een zucht en pakte haar hand vast om haar mee te nemen naar de bank en dichter naar de wijn. Dat inpakken kon nog wel even op zich wachten. Hij schonk twee glazen vol en nam eerst een slok voor hij verder sprak. 'Ik weet niet wat me daar te wachten staat. Het zal fijn zijn mijn familie weer te zien. Ik zal veel gemist hebben. Maar- Het wordt geen warm welkom, denk ik.' Het zou moeilijk genoeg zijn zijn ouders onder ogen te komen, maar hij had ook een Raad die hem graag zou bekritiseren en wie wist hoe het volk in Myr inmiddels van hem vond. Hij had het zich nooit eerder zo aan laten gaan wat anderen van hem vonden. Of in ieder geval niet op deze manier. Silva legde zijn arm om Inanna's schouder en trok haar zo zacht tegen zich aan om een tedere kus op haar slaap te drukken. 'Maar ik ben nerveus voor mij zelf. Niet voor jou. Tijdens je eerste bezoek aan Myr heb je al een erg goede indruk gemaakt,' vertelde hij met een glimlach. Hij was direct al flink gecharmeerd geweest. Zijn glimlach maakte vervolgens plaats voor een bedenkelijke blik. 'Waar zou jij willen wonen? Als we getrouwd zijn?' vroeg Silva plots.

Inanna zuchtte tevreden terwijl ze comfortabel op de bank tegen Silvester aan ging zitten en zo in de kromming van zijn arm leunde. Het deed haar goed om iets van ontspanning in Silvesters ogen te kunnen zien. Hun problemen waren verre van opgelost, maar in elk geval vonden ze de rust bij elkaar. Het verontrustte haar echter wel dat Silvester hun aankomst in Myr niet als iets positiefs zag. 'Ik ben wel nerveus voor ons,' gaf Inanna toe, terwijl ze omhoog keek om hem recht in zijn ogen aan te kunnen kijken. 'En dat heeft ook te maken met waar we zullen wonen als we getrouwd zijn. Ik ben bang dat jouw ouders de verloving zullen verbreken als jij met mij mee gaat naar Tyrosh. Tegelijkertijd zullen mijn tante en vader de verloving mogelijk dwarsbomen als ik met jou mee ga naar Myr. Ik word nu al tijden getraind om mogelijk mijn tante op te volgen. Ze zal het niet accepteren als ik bij jou blijf in Myr.' Ze had veel nagedacht over hun aankomende verloving tijdens de manen dat ze uit elkaar waren. Celine had weinig willen zeggen over het partnerschap tussen haarzelf en de prins. Zelfs met haar vader was het een moeilijk onderwerp geweest. 'Dit is serieus voor mij, Silvester,' voegde ze vervolgens aan haar eerdere woorden toe. 'Ik heb alles gedaan wat je zei: ik heb andere partners gezocht, om steeds maar weer met mijn gedachten bij jou te zitten. Ik heb dagen- en nachtenlang over onze verloving nagedacht, om vervolgens te beseffen dat ik het gelukkigste zou worden met jou. Ik weet dat het worden van Noordelijke landvrouwe op het spel staat als ik met jou verloof. Desondanks ben ik hier, bij jou. Ik wil geen pion in dit grote politieke spel worden zonder onze eigen stem te laten horen.' Ze had haar hand op de zijne gelegd en sloot haar ogen in stille gespannenheid. 'Maar ik ben bang dat we niets te zeggen hebben over onze toekomst. Onze ouders en tante zullen voor ons beslissen waar we gaan wonen.'

Silvester luisterde aandachtig en met enige verwondering naar de gedachtes die Inanna nu zo openlijk met hem deelde. Hij was eerder expres dit soort gesprekken uit de weg gegaan, omdat hij zichzelf nog niet vast had willen laten leggen in een relatie met Inanna. Ondanks dat dat laatste veranderd was, had hij niet echt aan zijn verloofde gevraagd hoe zij hier in stond of dacht dat haar familie zou reageren. Het waren zijn ouders die in zijn hoofd voornamelijk een probleem vormden en hij dacht eerlijk gezegd dat het hen niet meer kon schelen wat hij deed. Silvester nam de uitdrukking op Inanna's gezicht in zich op en hield haar hand op om deze zacht en geruststellend te kussen. Hij wist eerlijk gezegd niet goed hoe hij hier op moest reageren. Ondanks dat hij nu zeker was van zijn gevoelens voor Inanna en zijn wil om met haar te trouwen, was er veel dat hij nog niet vooruit bedacht had. Zowel zijn vader als Inanna hadden dat duidelijk wel gedaan. Silva had het grotere plaatje nog niet bekeken, niet terwijl hij zo druk was hier in Haudan met zijn gefaalde missie. 'De verloving is nu bekend ondanks dat het officiele woord nog niet uit is, of onze families daar nu blij mee zijn of niet. Het geeft ons iets om op te bouwen. Zelfs mijn ouders zullen inzien dat een belofte als dit niet zomaar op te breken is, maar ze zullen er misschien veel aan doen om de verloving uit te rekken.' Zonder dat ze voor het volk en de Goden hun huwelijk hadden voltrokken, zouden ze nog niet eens echt samen kunnen wonen. Silvester legde een hand op Inanna's gezicht en streek met zijn duim langs haar wang. 'Ik geloof dat het nu eens mijn beurt is om jou te steunen. Jouw groeiende verantwoordelijkheden in het Noorden zijn een grotere reden om daar te blijven dan mijn- mijn lage rang in een legerkamp. Ik begrijp dat het niet per se aan ons zal zijn, maar ik wil dit proberen te bespreken met mijn ouders.'

Na haar eerlijke en oprechte woorden keek ze haar verloofde toch met een enigszins onzekere blik aan. Ondanks dat hij altijd erg serieus klonk, was hij diegene geweest die de pauze in hun relatie had voorgesteld. Op het moment zelf had ze niet goed kunnen inschatten wat de reden erachter was, maar nu kon ze dat zeker wel. Maar ze hadden allebei die tijd nodig gehad om te groeien. 'Iedereen zal het weten na de festiviteiten rondom jouw moeder,' stemde ze in. 'Dan is er hopelijk geen mogelijkheid of reden meer om de verloving terug te draaien. Daarbij hebben de Goden ons ook gehoord en zullen ze ons aan ons woord houden.' Inanna sloot ondertussen glimlachend haar ogen bij de streling van Silva's hand op haar gezicht. Ze genoot van het idee om samen in het Noorden te wonen. Elke ochtend zouden ze wakker worden door het geluid van de zee. 's Avonds zouden ze kunnen ontspannen in het badhuis. Overdag konden ze hun buiken vol eten met het heerlijkste eten van het land. Tegelijkertijd had Silva gelijk: het was niet aan hun om dat besluit te nemen. 'Ik stel het op prijs dat je het gaat proberen,' zei Inanna oprecht, waarna ze haar ogen opende en haar armen om Silva's nek legde. Ze kwam nog dichterbij, zodat enkel zij twee de volgende woorden zouden kunnen horen. 'En als ze ons uit elkaar proberen te halen, dan vlucht ik nog liever samen weg dan dat we hun zin geven.'

Silva kon er tenminste wat rust uit halen dat het grote nieuws als vanzelf het land rond zou gaan. Het nam in ieder geval de druk van een grote aankondiging weg. Hij hoorde zelfs van zijn familie dat er in Haudan al gepraat werd over de verloving en dat men verheugd is. Hoewel hij er niet zeker van was hoe waar dat bericht was - zijn neven konden er net zo goed op uit zijn om hem met die informatie zich te laten focussen op zijn huwelijk en hem snel weg te kunnen krijgen - zou er een hoop werk al voor hen gedaan zijn als ze aankwamen in Myr. Silvester keek met een glimlach toe hoe Inanna dichter bij hem kwam. Hij wilde haar tevreden kussen voor de zachte woorden uit haar mond kwamen. Hij behield zijn glimlach en nam even de tijd om te reageren. 'Ik hoop dat het niet nodig zal zijn, maar als het moet dan reizen we de wereld maar rond tot ze ons met rust laten.' Het klonk een stuk romantischer dan het werkelijk zou zijn. Silvester was zich inmiddels erg bewust van de werkelijkheid van het rondreizen met beperkte middelen. Ze zouden niet als prins en prinses weg kunnen vluchten. Het kon zijn zorgen nu nog niet overnemen. Silva kuste Inanna zacht en hield haar toen nog even vast, voor hij met een zucht op stond. 'Kan ik jou helpen met inpakken? Ik zal zo klaar zijn als ik er nu aan begin.'

Inanna dacht niet dat Silvester besefte hoe serieus ze was met haar woorden. Haar vader en moeder waren een verloving aangegaan waar drie landen niet achter hadden gestaan. Uiteindelijk was dat uitgelopen op verbanning voor haar vader en een ongewenst kind voor haar moeder, puur omdat ze allebei het politieke spel op een verkeerde manier hadden meegespeeld. Inanna zou niet in zo'n situatie terecht komen en ze gunde het haar partner ook niet. Ze had echter zo'n idee dat het al te laat was: wie weet wat Silvester voor straf zou ontvangen in zijn geboortestad. 'Ik hoop ook dat het niet nodig zou zijn,' murmelde ze oprecht, waarna ze zich gewillig liet kussen. Ze wikkelde haar armen om zijn middel heen en liet voor enkele seconden haar hoofd tegen zijn borst steunen. 'Heel graag,' zei ze met hervonden glimlach, waarna ze ook op stond en hem nog voor enkele seconden aan keek. Elke dag voelde ze zich zekerder over de liefde die Silvester voor haar had en die liefde was er andersom ook. Het was niet enkel meer aantrekkingskracht. 'Laten we tegelijkertijd ook jouw spullen inpakken. Als jij alle kleding verzamelt, dan zorg ik dat het gevouwen en wel in de tassen beland.' Zo werkte ze stug door, tot Inanna uiteindelijk vermoeid in bed belande en in een dromenloze slaap belandde.