Een Marktplein in Haudan

-

Diane stond met haar rug tegen de muur terwijl ze het feestelijke tafereel op het martkplein met een glimlach in zich op nam. Ze had rondgevraagd wat het gebeuren precies was en had te horen gekregen dat dit een festival was voor de goden van de dieren. Dat verklaarde de prachtige kostuums en maskers die men droeg en het gedans dat ieder figuur aan mee deed. Ze had veel gelezen over de Haudanese gebruiken, maar het was een ingewikkelde cultuur. Voornamelijk omdat het een mengeling van verschillende stammen waren die bijgedragen hadden aan wat nu een stad was. De Alba's en hun cultuur was vanzelfsprekend het meest zichtbaar, maar ze had het idee dat er veel plek was voor de anderen. Diane was altijd graag in de regio. Het landschap was soms onbuigzaam, maar prachtig en de mensen waren vriendelijk. Bovendien kwam de hitte misschien nog het dichts in de buurt bij de warme zon die zij nog kende van de Zomereilanden. En daar was ze in geen jaren meer geweest. Diane verliet haar verscholen plek om langs de rand van het plein door te lopen en de verschillende kraampjes te bekijken. Het was jammer dat Inanna dit gemist had, maar de prinses was veel te veel bezig met haar prins dat ze toch geen aandacht zou hebben gehad voor dit alles. Diane was alleen al tevreden dat ze haar tenminste voor een paar uur weg had kunnen trekken uit de villa van de Alba's en weg van de jonge prins. De verloving had haar er maar aan herinnerd dat haar beschermeling niet altijd deed wat Diana wilde of hoopte dat ze deed. En dat ze haar niet op ieder moment kon beschermen. Met een glimlach nam ze een drankje aan van een man gekleed in een vogelkostuum en liep zo verder het plein op. Het had haar enigszins goed uitgekomen dat Inanna al vroeg terug naar het paleis wilde deze keer. Ze had namelijk graag een bepaalde kraam hier willen bezoeken. Diane wist dat deze persoon altijd informatie had voor haar, als ze maar met een goed aanbod kwam.

Sinds zijn vertrek uit Myr had Liam geweten dat hij precies zou aan komen in een feestend Haudan. Hij had het als een ideale dekmantel gekozen om ongezien de stad te verlaten met zijn zoon. Zijn gesprek met Silvester was echter niet verlopen zoals hij had gewild. In een ideale situatie waren zijn zoon, zijn verloofde en hijzelf allang de stad ontlopen. In plaats daarvan had hij besloten om zijn zoon de kans te geven de problemen die hij hier had aangericht enigszins op te lossen en hem de tijd te geven om zijn vriend te overtuigen om naar Myr te reizen. Het gaf hem tegelijkertijd de kans om Diane op te zoeken. Ze had niet gereageerd op zijn meerdere brieven. Ada had haar op het oog gehad, en had ook een manier gevonden om meer informatie te verkrijgen in de taverne, maar ook zij had geen grip kunnen krijgen op de plannen van de vrouw. Liam had kort gedacht om zijn nieuwe schoondochter uit te horen, maar dat zouden zowel Silvester als Diane vervolgens te horen krijgen. Het was een beter idee om er zelf op af te gaan. Met een simpele, maar flink bedekkend masker en simpele kleding liep hij door de menigte heen. Hij had zijn zoon en schoondochter nog even afgeluisterd en de prinses had gelukkig laten vallen waar ze ongeveer afscheid had genomen van Diane. Dat was het beginpunt van zijn zoektocht. Hij besloot dus maar naar het grote plein te gaan en zijn ogen open te houden voor de vrouw zonder zelf op te vallen.

Diane wendde zich een weg tussen de menigte door en vond onderweg op de grond een vossenmasker dat ze vlug opzette. Hoewel ze hier niet zo snel herkend zou worden, had ze het idee dat in iedere windstreek van Tarth wel een paar ogen op zich gericht had. Of tenminste, voor haar eigen veiligheid moest ze daar maar vanuit gaan. Als ze met Inanna op stap ging, voerde ze haar publieke rol uit, maar zodra ze alleen was, deed ze dat liever zonder de aandacht te trekken. Ze begon inmiddels dichter bij de plek te komen waar ze de kraam van de vrouw zou kunnen vinden en was direct meer op haar hoede. De vrouw had een bepaalde clientele die Diane niet graag tegen zou willen komen. Bovendien hoefde het ook niet erg bekend te zijn dat zij informatie kreeg van deze persoon. Doordat ze extra oplettend was, had ze een scherp oog op de mensen rondom haar en was het juist op dat moment dat haar oog viel op een ander figuur dat ook niet meeging in de feestende menigte. Diane kon haar vinger er niet precies op leggen waarom haar oog door de persoon getrokken werd, maar ze besloot te volgen. Het kostte niet veel tijd voor ze de bewegingen van de man begon te herkennen en haar achterdochtigheid groter werd. Ze stapte geluidloos door, maar liet uiteindelijk haar focus gaan toen ze merkte dat het er niet op leek dat de man ook maar ergens naar op stap was. Even had Diane gedacht dat ze dezelfde informant op hadden willen zoeken. Nu ze in een drukker deel van het plein waren, kwam ze erg dichtbij en wachtte tot de man zou laten merken dat hij haar gezien had.

Liam had zich halverwege het plein beseft dat zijn spionnen, die zich momenteel ook in en rondom Haudan bevonden, hem hadden gewezen op een informant in de stad. Niemand van zijn spionnen had de vrouw tot nu toe kunnen overhalen ofwel misleiden in het geven van informatie. Het kon mogelijk een punt zijn waar Diane naartoe zou gaan. Maar als hij zijn gezicht daar zou laten zien.. Het was het risico niet waard, dus bleef hij op gepaste afstand rond het kraampje wandelen. Het was er druk en meerdere winkeliers verkochten hun spullen. Zijn instincten waren hyperalert, maar niet alert genoeg om op tijd te beseffen dat hij gevolgd werd. Een korte blik opzij maakte dat hij in zijn ooghoeken de krullen kon zien. Hij had niet Diane gevonden, maar zij hém. Hoe had hij het anders gedacht? Hij liep op een kraampje af en deed alsof hij door de goederen uitgestald op een kraampje heen zocht, maar behield zijn aandacht op de vrouw die half achter hem stond. 'Je hebt mijn brieven niet beantwoord,' merkte hij op toen ze dichtbij genoeg stond, terwijl hij één houten beeldje omhoog hield waarvan hij wist dat Muriel dat als kind prachtig had gevonden. Hij had altijd beeldjes voor haar meegenomen van zijn reizen. 'Terwijl we genoeg te bespreken hebben.'

Diane had zich al meerdere malen afgevraagd waarom er amper beweging kwam in het vervoeren van de prins terug naar de hoofdstad. Het leek haar overduidelijk dat de jongen in zijn eentje er nogal een zooitje van maakte, maar zijn ouders hadden er weinig aan gedaan om hem weer in het gareel te krijgen. Ze legde de blaam van de verloving met Inanna dan ook deels bij het Koninklijk paar. Tegelijkertijd had ze zelf ook in moeten zien dat de prinses haar verliefdheid wel erg serieus begon te nemen. Diane merkte dat de Liam zijn tijd nam toen hij bij de volgende kraam aankwam, wat haar de mogelijkheid gaf dichterbij te komen. 'Misschien had ik wat teruggeschreven als je me ook zou vertellen wat we te bespreken hebben,' reageerde ze terwijl ze vanuit haar ooghoeken de Koning bekeek. Ze kon amper iets zien door het masker dat hij droeg, maar ze kon raden wat voor blik hij op zijn gezicht moest hebben nu. Diane reikte langs Liam om eveneens een beeldje op te pakken en het aandachtig te bekijken. 'Ik geloof dat er echter wel een brief van me in Myr is aangekomen,' ging ze verder, doelend op het bericht dat ze gestuurd had over Inanna en Silvester naar de zuster van de prins. Muriel Alba wist haar zo nu en dan in het vizier te krijgen, dus gaf Diane haar graag hier en daar wat kruimels. Ze hoopte ooit eens oog in oog te staan met de prinses. Ze was namelijk erg goed.

'We hebben toch altijd wel iets te bespreken?' merkte Liam met een geamuseerde glimlach op. Er was geen enkele ontmoeting geweest waarin ze met een mond vol tanden hadden gestaan. Hij had de vrouw tot de dood van Saul zeer regelmatig opgezocht. De ene keer had hij een smoes kunnen verzinnen, andere keren deed hij die moeite niet eens. Liam kon niet met een oprecht hart zeggen dat hij het erg vond dat Saul was overleden. Het had hoopvolle gedachten in zijn hoofd gebracht over Diane die hij niet had mogen hebben als getrouwde man. 'Die brief heeft mijn dochter inderdaad ontvangen. Je zal vast kunnen raden hoe ik heb gereageerd toen ze bij mij aan kwam met een brief van jou. Het heeft heel wat bluf gekost om Sibel in het donker erover te houden. Volgende brieven mogen dus weer aan míj gericht worden.' Hij had het beeldje weer teruggelegd en verplaatste zich langzaam naar de volgende kraam. Het was zo druk dat de winkeliers niet eens aandacht aan hun besteedde. Ze hadden niet door dat de Koning voor neus stond, maar het zou een kwestie van tijd zijn voordat iemand te lang zijn aandacht op hem zou richten. 'Mijn zoon heb ik ontboden naar Myr. Hij zal morgenavond vertrekken en zijn... verloofde mee nemen. Je bent welkom om mee te reizen.'

Diane hoorde de glimlach in de woorden van Liam. 'Is dat zo?' Ze voelde dat haar eigen mondhoeken ook omhoog trokken al kon de man het niet zien. Het was dat ze elkaar weer in Tyrosh hadden gezien toen de prins op bezoek was, anders had ze misschien gedacht dat ze de Koning wellicht niet meer zou zien. Ze zou er waarschijnlijk ook niet erg voor open hebben gestaan als hij haar vroeger na Saul's overlijden op had gezocht. Alles had toen zo- zo nutteloos gevoeld. Maar het was niet de gedachte aan haar partner die naar boven kwam nu, maar eerder het gesprek dat ze met Isaia had gehad. Diane vertrouwde Liam ondanks dat ze wist dat het niet verstandig was. Ze verwachtte niet dat Liam haar iets aan zou doen, maar situaties konden alsnog gevaarlijk zijn met hem. Vooral vanwege de Koningin. De brief aan de prinses had haar dat wat kunnen laten testen. 'Het is maar goed dat jouw vrouw je vertrouwt,' beaamde ze terwijl even bleef hangen bij het kraampje met de beeldjes en toen toch ook naar de volgende liep. 'Ik zou haar niet alleen laten reizen,' antwoordde ze direct. In het Noorden zou ze het niet zo erg vinden haar beschermelinge even uit het oog te laten. Hier, en vooral niet in Myr, was ze dat niet van plan. Diane liep nu langs Liam heen verder de markt af, maar stopte plots om wat mooie sieraden te bekijken. 'Was je van plan me dit persoonlijk aan te bieden of zou jouw zoon de uitnodiging aan me verstrekt hebben?'

Liam liet zijn blik kort op het vossenmasker hangen. De bruine krullen van Diane pasten er goed bij. Ze was, zoals gewoonlijk, erg aantrekkelijk. 'Mijn dochter begint daarentegen vragen te stellen,' biechtte hij op. 'Met dank aan jouw brief. En het feit dat ze te slim is voor haar eigen doen.' Dat had ze van haar moeder. Liam was misschien een erg goede soldaat en spion, maar een goede politicus was hij nooit geweest en zou hij nooit worden. 'Geen enkele mogelijkheid om jou te zien heb ik ooit verspeeld.' Zelfs na de dood van Saul had hij haar wel degelijk enkele malen gezien. Tot op heden wist hij niet of Diane zich ooit daarvan bewust is geweest. Als hij ooit Sibel zou verliezen, dan- Hij schudde de gedachte uit zijn hoofd. Sibel was niet alleen de liefde van zijn leven, maar ook de pilaren van dit land. Zonder haar zouden er heel wat mensen omvallen, niet alleen hij. Met het verlies van Saul was er alleen maar meer rust gekomen in het Noorden. 'Ik weet niet eens hoe mijn zoon het aangedurfd heeft om jou over de verloving te vertellen,' vroeg Liam zich geamuseerd af. Ook hij was gestopt bij de kraam met sieraden. Zijn oog viel op een gouden paar oorbellen dat Sibel goed zou staan. 'Misschien kan de verloving een startpunt zijn voor onze samenwerking,' begin hij op onschuldige toon.

'Ze heeft inderdaad de intelligentie van haar ouders geërfd,' gaf ook Diane toe. Ze had de prinses zo nu en dan aan het werk gezien of over haar gehoord. Ze wist overduidelijk hoe ze dat werk het beste kon doen en tegelijkertijd wist ze ook haar rol als prinses hoed te vervullen. Diane had regelmatig al aangehoord dat de Noordelijke Landvrouwe niet blij was dat de dochter van het koninklijk paar blijkbaar nooit een fout maakte en zo verschrikkelijk braaf was. Ze had dus niet door wat die meid nog meer deed. Haar vader was wat dat betrof een goed voorbeeld. Ze grinnikte vervolgens en keek opzij naar Liam. 'Jouw zoon doet me erg denken aan een jonge man die de Zomereilanden bezocht en door zijn oneindige arrogantie en zelfverzekerdheid een gesprek met de Koning kreeg.' Natuurlijk waren het ook de charmes van Liam geweest die haar hadden overtuigd om hem te helpen en om überhaupt zo geïnteresseerd in hem te raken. Diane vroeg de martkverkoper een set armbanden voor haar in te pakken. Inanna zou ze prachtig vinden. Zo had ze ook even wat tellen om Liam's vage suggestie te beantwoorden. Dat had hij in Tyrosh ook al geopperd en toen had hij ook geen enkel detail willen geven. 'Een samenwerking dat alleen in Myr plaats kan vinden, is het niet? Net zoals die belangrijke gesprekken die je steeds met mij in jouw stad wil houden?' Diane nam de sieraden aan van de vrouw en stoptw ze zorgvuldig in de zakken van haar zonnige jurk.

Liam merkte hoe hij trots de complimenten over zijn dochter aan nam. Het betekende veel om dat uit de mond van Diane te horen. 'Ach, die eer ligt bij Sibel. Ik was nooit het genie thuis, daar moet je echt Ed voor hebben.' Hij keek ook naar de sieraden en dacht om het paar oorbellen voor Sibel te halen, maar hij wist niet of ze er op zat te wachten. Hij kon haar een stuk gelukkiger maken door tijd samen te spenderen met een intiem diner samen of een goede massage. Als je alles kon krijgen wat je wilde, dan betekende materialistische cadeaus een stuk minder. 'Hetzelfde kan ik zeggen over jouw prinsesje. Als ik dan iemand als schoondochter zou moeten hebben-' Hij zuchtte diep en gaf Diane een zacht zetje. 'Dat we toch ooit eens familie zouden worden.' Toen het meer over zaken ging haalde hij zijn schouders op. 'Ik heb nooit gezegd dat het alleen in Myr plaats kan vinden. Daarbij lijkt het voor jou geen probleem om zaken te doen in het politieke centrum van het land. Jij hebt genoeg mensen gestationeerd in mijn stad,' merkte hij met een subtiele glimlach op. Hij was niet achterlijk. Zelf had hij ook genoeg mensen geplaatst in Tyrosh om ook zeker Diane in de gaten te houden. 'Dus dat is jouw grootste hekelpunt? Dat je denkt dat ik je naar Myr probeer te halen? Als je dat eerder had gezegd, dan was ik wel eerder naar Haudan gekomen.'

Diane reageerde er maar niet op dat Liam weer eens deed alsof hij niet de slimste was. Hij wist inmiddels al lentes lang het hele Tarthiaanse volk te bespelen met zijn rol als Koning. Het leek haar dat dat wel wat intelligentie vereiste. Bovendien wist hij erg goed hoe hij op mensen in kon spelen. Dat maakte je immers een betere spion: door mensen door en door te kennen. Diane schudde haar hoofd en haalde haar schouders op. 'Ik zou het liever niet familie noemen.' Voor haar had dat woord een hele andere betekenis. 'Ze is een waardige partner voor jouw zoon. Misschien is ze zelfs te goed. Maar ze zal het jou en jouw zoon niet gemakkelijk maken.' Diane dankte de God der Hel dat ze haar beschermelinge tenminste wat verstand bij had kunnen brengen in haar jeugd en haar voor had kunnen bereiden op de politieke wereld die ze instapte als Celine's leerlinge. Ze lachte vervolgens en liet de marktkraam achter hen. 'En toch sta je nu pas hier en als ik het goed heb ook nog eens per toeval. Je had niet door dat ik je naar Haudan probeerde te krijgen?' Diane keek om naar de Koning en zag toen dat ze voorbij een rustigere en beschutte steeg liepen. Ze sloeg links af de steeg in en draaide zich toen om naar Liam. 'Waar wil je aan samen werken? Is het de chaos in Quandai? Ik weet al dat er iets met de Moeder is gebeurd, maar ik ben er niet in geinteresseerd. Of wilde je me achter die smokkelaars op de grens aansturen om de aanval op jouw zoon te wreken?' Diane probeerde Liams ogen te vinden te midden van het drukke masker dat hij droeg, maar zelfs al zou ze zijn uitdrukking kunnen zien dan wist ze nog niet of ze het zou kunnen lezen.

Liam vernauwde zijn ogen en probeerde de uitdrukking achter het vossenmasker te lezen. Misschien waren zijn woorden over familie misplaatst geweest, dat besefte hij zich nu. 'Ik zou haar enkel dankbaar zijn als ze Silvester eens goed aan zou pakken,' zei hij eerlijk, 'maar ik weet ook dat Silvester haar geen pijn zal doen. Hij weet wat zijn belofte aan haar in houdt en hij zal er naar handelen.' Hopelijk. Liam kon enkel hopen dat zijn zoon zijn woorden in zijn oren had geknoopt. Daarentegen wist hij dat Silvester een goed hart had, want hij leek op zijn moeder. En als er iemand betrouwbaar, loyaal en rechtvaardig was, dan was het zijn eigen echtgenote. Liam volgde zo onopvallend mogelijk Diane door de menigte heen en stapte op het laatste moment ook de steeg in. Daar kon hij eindelijk rechtop staan in zijn volle lengte zonder de hangende schouders en schuifelende voeten die hij had gebruikt om minder op te vallen. 'Ik wil niet samen werken aan losse problemen,' wierp Liam tegen. 'Daar hebben we politiek en legers voor. Het werk wat jij en ik doen, echter, kunnen wel op het niveau van de burgers verandering brengen. We kunnen stabiliteit en rechtvaardigheid brengen op al die plekken waar simpele woorden van een Koning of een Landvrouwe geen nut hebben.' Hij stapte dichter naar haar toe. 'Wellicht dat de boodschappen van die pamfletten in het Noorden dan eindelijk wel werkelijkheid worden.' Ondanks dat hij nog geen bewijs had, kon hij zich niet voorstellen dat Diane niets te maken had met de oude beweging van Saul in het Noorden.

Diane wist dat ze de zoon van Liam niet kon blijven bekritiseren. Niet nu Inanna haar keuze had gemaakt. Het was niet eerlijk naar de jonge prinses om haar nu verloofde geen goede kans te geven. Bovendien zag Diane ook wel in dat de prins kwaliteiten vertoonden die goed aan zouden sluiten bij zijn partner. Maar haar oprechte goedkeuring had ze nog niet gegeven. Diane fronste toen ze in de steeg waren en nu pas echt tegenover elkaar stonden. 'Stabiliteit en rechtvaardigheid?' herhaalde ze enigszins spottend. Hij wilde misschien niet het werk van Koningen en politiek doen, maar zo klonk hij nu toch nog. 'En wat voor doelen denk je dat die pamfletten hebben?' vroeg ze direct. Het was vast geen toeval dat Liam ze genoemd had, maar de pamfletten werden inmiddels veel verder verspreid. Ze had daar zelf ook flink aan mee gehopen. Diane gaf echter niet per se iets prijs door er op in te gaan, maar ze was benieuwd wat hij er nog meer over zou zeggen of over zou willen weten. Ze zette ook een stap naar voren en keek op naar dat verrotte masker. 'Hoe denk je dat voor elkaar te krijgen? Wat hoop je uberhaupt te bereiken? Verveelt het paleis leven je zo dat je meer tijd tussen het volk door wil brengen?' Ze maakte er maar een grap van, want ze kon zijn woorden niet serieus nemen. 'En als je dit wel meent-' Diane zette twee vingers tegen de onderkant van zijn masker en duwde ze omhoog. 'Dan zou het fijn zijn dat voorstel misschien niet in een steeg te krijgen en zeker niet verhuld achter maskers.'

Liam fronste door de spottende toon van Diane. Hij snapte dat ze niet meteen in zou stemmen met zijn plannen, maar hij had wel gedacht dat ze in elk geval geïnteresseerd zou zijn. 'Ja, stabiliteit en rechtvaardigheid. En meer gelijkheid er hopelijk ook nog bij.' Hij reageerde niet meteen op de pamfletten. 'Ik weet dat diegene die er achter zit ook een beter Tarth wil,' zei hij uiteindelijk. Liam hield Diane niet tegen toen ze het masker van zijn gezicht af duwde. Tegelijkertijd trok hij aan de touwtjes van haar masker, zodat ook deze van haar gezicht af viel. 'Ik meen het,' zei hij nu ze elkaar recht in de ogen aan konden kijken. Ze konden hun uitdrukkingen niet meer verhullen en die van hem stond op bloedserieus. 'Ik weet niet hoe we het kunnen bereiken, maar ik weet wel dat het er nooit van zal komen als we elkaar voor de voeten blijven lopen. Jouw mannen en vrouwen en de mijne bezitten tezamen de meest waardevolle informatie in heel Tarth. We weten wie te vertrouwen valt en wie niet. Als we leiders neerzetten die dicht bij het volk staan, maar ook communiceren met de Kroon, dan kunnen we op lokaal niveau positieve verandering brengen.' Hij was even stil. 'Net zoals Saul probeerde te doen.'

Diane wist niet eens meer precies wanneer het idee voor de pamfletten voor het eerst naar boven was gekomen. Ze dacht dat het misschien zelfs Youssef was geweest die voor had gesteld dat ze hun ideeen niet alleen van mond tot mond over konden brengen. In het begin waren het maar simpele exemplaren geweest om aan te kondigen dat er een speech werd gehouden op de markt of om slogan te verspreiden. Vervolgens had het meer concrete vormen aangenomen, vooral nadat ze hulp in had geschakeld voor het schrijfwerk. Ze was alleen niet bereid dat met Liam te delen. Er waren te veel andere bij betrokken wie ze graag veilig hield. Ze liet ook Liam toe haar masker af te nemen en keek zo in zijn felle ogen. Wellicht was het beter geweest als ze niet had geweten hoe serieus hij hier over was. Ze herkende deze versie van Liam namelijk wel met al zijn passie en wil. 'Liam, het Tarth dat de beweging voor zich ziet heeft geen adel, daar zou de Kroon nooit in passen.' Ze sprak echter niet direct met een overtuiging dat ze dit niet zag werken. Hij had gelijk dat ze nu vaker bezig waren er voor te zorgen dat hun spionnen niet in elkaars web liepen in plaats van productief te zijn. 'Net zoals Saul?' herhaalde Diane toen verontwaardigd en zette een hand tegen Liams borst. Ze had het niet eens gemerkt hoe dicht bij elkaar ze hadden gestaan, maar maakte nu afstand. De uitspraak had haar echter niet zo boos of gefrustreerd gemaakt als ze verwacht had. Dat verraste haar. 'Saul wilde niets liever dan dat Tarth beter zou worden. Eerlijker. Dat zal ik blijven proberen te doen op mijn eigen manier.'

Liam keek in de heldere ogen van zijn oude vriendin. Na al die jaren konden die hem nog steeds in haar grip houden, zowel van dichtbij als aan een andere kant van een kamer. Hij had nauwelijks door gehad hoe dicht hij bij haar was komen staan. 'Verandering ontstaat niet in één dag. We moeten het per stap nemen,' reageerde Liam, al kon hij zijn tevredenheid niet negeren. Het leek alsof Diane in elk geval naar hem wilde luisteren. Hij wilde verder spreken, maar het was duidelijk dat het benoemen van Saul niet goed was gevallen. Liam kon Diane niet verwijten dat ze er zo fel op reageerde. Liam zou hetzelfde hebben bij het noemen van Sibel. Hij liet zich verder van haar weg duwen, maar legde ook zijn hand op haar pols. 'Ik ben niet de vijand, Diane. Die hoop van Saul om Tarth beter te maken delen wij ook. Niet alleen ik, maar Sibel ook.' Hij liet Diane los en zette een stap van haar vandaan. 'Je zou een geëerde gast zijn in Myr. We kunnen daar verder praten. Zie het als een persoonlijke uitnodiging van mij en Sibel.'

Diane voelde de aanraking van Liam en nam een paar tellen om haar keuzes door te nemen. Wat dat betrof was de Koning soms iets te laks in haar bijzijn. Ze moest het maar wijten aan het feit dat hij ook haar vertrouwde. Het was niet anders dan Diane zelf die het toeliet dat Liam zo dichtbij kwam en hem zo op haar in liet praten. Ze vroeg zich af of het vertrouwen dat ze voor elkaar hadden ooit nog eens tot fouten zou leiden. 'Ik heb jou nooit als de vijand gezien, maar alles en iedereen om jou heen doet wel erg zijn best om het niet anders dan vijandig te laten zijn.' Diane fronste hierbij terwijl ze het gezicht van Liam nog in zich op nam toen hij haar had los had gelaten. Ze vroeg zich af of hij wist hoe veel personen er al achter haar en de beweging aan waren gestuurd. De mensen die ze verloren hadden in de afgelopen jaren. De dood van Saul. Liam was niet direct verantwoordelijk, maar hij bestuurde dit land en moest dus wel iets van verantwoordelijkheid dragen. Wat voor Koning was hij anders? 'Het is me een eer, Majesteit,' antwoordde ze met een scheve glimlach op haar gezicht voor ze voor hem boog en zo ook haar masker weer op kon zetten. Ze wist nog niet wat ze met die uitnodiging zou doen. Ze wist dat ze met Inanna mee zou gaan, maar was er nog niet zeker van of ze wel echt aan alle festiviteiten deel zou nemen. Diane keek nog kort naar Liam, maar liep toen nonchalant verder de steeg in en verdween daarna op een route naar de villa terug.