Het Paleis

Nieuw

Celine zat met over elkaar geslagen benen in de stoel die midden in de ruimte was gezet. Een heel stel bediendes was druk in de weer om haar heen. Ze brachten de lege kopjes thee en schaaltjes waar nog etensresten op lagen terug naar de keukens, zetten de nu lege stoelen terug op hun plek en liepen heen en weer met de lappen stof en juwelen om ze terug op te bergen. Met een zucht keek ze toe hoe alles zo weer in orde werd gemaakt en stond op om naar het kamerscherm in de hoek te lopen. Met haar hand gleed ze over de delicate stof die een onderdeel zou vormen van Isaia's bruiloftskleding. Daarnaast hingen de jurken die haar hofhouding had gepast en aan het einde zag ze haar eigen jurk schitteren in het zonlicht. Ze vond zelf deze verkleedpartijtjes een hel, maar haar hofdames genoten er altijd ten zeerste van. Ze dacht niet dat Isaia het erg vermakelijk had gevonden, maar ze zou het wel goed maken met de jonge prinses. Celine draaide zich terug om naar de ruimte die langzaam leeg begon te lopen. Ze had haar gevolg al weggestuurd terwijl ze zelf wachtte tot Isaia weer in haar normale kleding tevoorschijn zou komen. 'Kan ik u misschien overhalen deze dag te eindigen met een bezoek aan de spa, prinses?' vroeg ze, haar stem boven het rumoer van de bediendes verheffend. Tijdens de kledingsessie had ze amper gesproken tegen Isaia. De drukte van de dames en de overweldigende jurken hadden haar enkel een geïnteresseerde toeschouwer gemaakt.

Vloekend en nog net niet tierend trok Isaia weer haar eigen vertrouwde pantalon en blouse aan. De dag had niet érger kunnen verlopen dan hoe die was gegaan: allereerst was ze als pop gebruikt om haar bruidsjurk te passen en beter te laten aanmeten. Ten tweede had ze vervolgens al het ongevraagde advies en de zeer ongewenste meningen van de hofdames. Ten derde had de landvrouwe naar haar gestaard alsof ze een heel toneelspel aan het opvoeren was en drie verschillende rollen speelde. De blik in haar ogen had echter... Isaia kon het gevoel niet beschrijven. Ze had moeilijk wég kunnen kijken als hun ogen eenmaal elkaar vonden tijdens het hele schouwspel van het passen. Binnen een mum van tijd kwam Isaia weer van achter het kamerscherm vandaag en zette ze haar handen uitdagend in haar zij, afwachtend wat de landvrouwe haar zou vertellen. Echter trok ze al snel een geïntrigeerde wenkbrauw op door het aanbod. 'Tegen warmte, ontspanning en natheid zeg ik nooit nee,' glimlachte ze mysterieus, haar stemvolume niet verlagend voor de bediendes. Echter stak ze ook al snel een vinger naar de landvrouwe uit. 'En dat is wel het minste wat u mij verschuldigd bent na die hele poppenkast van zojuist!' Ze trok haar vinger echter al snel weer terug, want ze had wellicht ietwat spijt van de woorden. Het was fijn geweest om in elk geval een vertrouwd gezicht om haar heen gezien te hebben. Diane kon of mocht namelijk door onverklaarde reden niet komen. 'Ik zal u volgen, landvrouwe.'

Celine keek met een kleine glimlach toe hoe Isaia weer in wat ze normaliter droeg achter het scherm vandaan kwam. 'U hebt gelijk. Het spijt me voor dit hele optreden, maar mijn hofdames genieten er zo van. Bovendien weet ik zeker dat mijn naaisters u wel tevreden hebben kunnen stellen.' Ze moest toegeven dat ze het amusant had gevonden te zien hoe eens iemand anders alle aandacht op zich kreeg en zo de paspop voor de hofdames werd. Isaia had van alles aangekregen, van opgeblazen jurken waarin ze vast amper kon zitten tot fel gekleurde stoffen die ingewikkeld om haar lichaam heen hadden gehangen. Celine had zelf maar een zeldzaam voorstel gemaakt aan haar naaisters, enkel om de prinses in iets moois te zien. Ze had echter niet hetgeen kunnen bedenken wat Isaia uiteindelijk aan had gehad. Het was prachtig geweest, anders dan alle jurken en kleding die in haar paleis werd gedragen en Isaia had er- aantrekkelijk uit gezien. 'Het is een geluk dat uw voogd deze stof heeft laten bezorgen. De kleuren hadden u niet beter kunnen staan.' Met een glinstering in haar ogen hield ze de zijdezachte stof tussen haar vingers en wenkte toen naar een bediende om de kleding weg te laten halen. Haar atelier had nog genoeg werk te verrichten om alles op tijd klaar te hebben. Ze knikte naar Isaia en ging haar vervolgens voor. Onderweg pakte ze haar jas op en hing deze nonchalant over haar schouders voor ze de vertrekken verlieten. 'Ik heb maar erg weinig tijd gehad om u te bezoeken nu de voorbereidingen dringender worden. Wat heeft u zoal gedaan deze dagen?' Celine liep naast de prinses de gangen door en bekeek haar zijdelings.

Isaia hield haar handen op haar rug en liep zo met de landvrouwe mee. Ze hoopte dat ze meegenomen zou worden naar een of andere geheime deur in Celine's kamer, waar achter een oase van rust en ontspanning en kalmte zou zijn. Een plaats waar ze éindelijk zonder alle ogen en oren om hen heen konden praten. Ze wist echter net zo goed dat het verzonnen scenario in haar hoofd zich niet zou uit spelen. 'Diane heeft een goed gevoel voor kleur en stijl,' gaf Isaia toe. Ze zou tegenover een Tarthiaan nooit slecht spreken over haar eigen landgenote en al helemaal niet over haar voogd. Diane begon nu eindelijk namelijk te tonen dat ze aan Isaia's kant stond en niet aan die van haar broer. 'Ach, al zou ik de verschrikkelijke jurken van uw hofdames dragen, dan zou ik er nog steeds onweerstaanbaar uit zien.' Ze grijnsde bij die woorden en gaf vervolgens de andere vrouw een zachte por in haar zijde. 'Ach, kop op, dat was een grap. Ik zie er namelijk het beste uit zónder kleding.' Ze vond het heerlijk om de mensen om haar heen te plagen. Bij Iker had het al effectief gebleken en ze hoopte zo ook de charmante landvrouwe om haar vinger te winden. 'Ach, ik was bij mijn verloofde, uiteraard!' Veel meer woorden zou ze er niet over uitspreken. De geruchten gingen toch vast al de rondte. 'En u dan? Nog meer saaie besprekingen gehad? Andere koninkrijken die uw Noorden over willen nemen?'

Celine hield Isaia in de gaten terwijl ze over haar voogd sprak. Er was een reden dat Celine haar zelden toe liet om aanwezig te zijn bij de afspraken die Isaia had met haar hof. Ze was achterdochtig over de rol die de vrouw speelde. Ze kende Galivar te goed om te weten dat hij niet zomaar iemand met zijn zuster mee zou sturen, maar ze had nog niets aan Diane gemerkt dat dat ondersteunde. Noch liet Isaia er iets over los. Haar gedachten werden echter onderbroken door de plotse grijns van de prinses. Ze liet haar blik zakken naar de vloer en verhulde haar glimlach. Ze was niet zo naïef niet door te hebben dat er een spanning was en dat Isaia daar flink op in speelde. Celine was echter niet gewend haar eigen charme op die manier te tonen. 'Ik geloof graag dat de gezonde levensstijl van de Zomereilanden u goed heeft gedaan.' Ze sloeg een gang in en volgde een stel trappen dieper het paleis in. 'Erg veel onplezierige besprekingen en sommige erg productief. Maar mijn tijd besteed ik nu vooral aan de voorbereiding van uw bruiloft.' Ze keek hierbij Isaia aan voor ze weer een nieuwe gang in sloeg en voor een stel houten deuren eindigde. 'Gelukkig niet. Quandaï en Tarth bezorgen me al genoeg hoofdpijn,' gaf Celine met een zucht toe. Ze sprak zelden zo openlijk over de stand van zaken en hoe het haar raakte, maar ze had een zware week achter de rug gehad en hield met moeite haar verdedigingen op. Ze had dit moment in de spa even goed nodig voor haar zelf. Celine knikte naar de wachters. Bij het openen van de deuren kwamen hen al stoom en geuren tegemoet. Het was een nieuw onderdeel van het Noordelijke paleis. Celine had de oude wijnkelder om laten bouwen tot een spa toen een bediende door een lek een warmwaterbron tegen was gekomen. De kelder was eerder enkel een doorn in het oog geweest nadat ze de waardevolle maar nutteloze collectie aan zomerwijn van haar overgrootvader had moeten verkopen vanwege de schulden die haar vader achtergelaten had.

Isaia zei maar niets toen ze gang na gang in sloegen en het constant veranderen van route haar plots begon te duizelen. Ze had geen idee waar ze nou precies waren en of ze überhaupt nog wel haar weg terug zou vinden. Het zou misschien wel een goede smoes zijn om bij Celine te blijven slapen, al zou de vrouw vast wel een of andere bediende vinden die haar terug zou leiden naar haar eigen kamer. Na enige tijd stonden ze stil voor twee massieve deuren. Toen de wachters de weg openden, moesten ze allereerst een trap afdalen om in de spa te belanden. De stoom kwam de twee vrouwen echter al tegemoet. Eenmaal beneden zette Isaia met grote ogen enkele stappen de grote kelder binnen. Middenin de ruimte bevond zich een kristalheldere poel met water, omringd door grote bogen, en met deuren naar verschillende ruimtes toe. Isaia had nog nooit zulke luxe en pracht mogen aanschouwen, zelfs niet in haar eigen paleis op de Zomereilanden. 'Celine, jij- jij bent een genie,' mompelde ze, terwijl ze nog steeds ongelovig en hoofdschuddend door de ruimte liep. Ze kon werkelijk niet wachten om zich van haar kleding te verlossen en in het water te duiken. Echter keek ze al snel over haar schouder heen, terug naar Celine, en glimlachte ze bescheiden. 'Ik ben nog nooit in een spa geweest. Jij moet mij er maar doorheen leiden.'

Celine nam de uitdrukking van Isaia in zich op toen ze de ruimte voor het eerst zag. Ze moest toegeven dat ze erg trots was op de transformatie van de kelders. Ze had niet veel in het paleis veranderd sinds het overlijden van haar vader, maar de donkere en stoffige kelder had ze met veel plezier laten ombouwen. 'Het water komt uit een bron die beschreven was in eeuwenoude teksten. Mijn klerken hebben kunnen bevestigen dat het gaat om het water dat ooit de stad in vloeide en het water drinkbaar maakte, maar de verhalen zeggen dat het ooit opdroogde. Er wordt veelal gezegd dat het paleis van mijn familie gebouwd is op deze plek als eerbetoon aan de watergodin waar toen in werd geloofd. Ze hoopten dat de bron weer zou vloeien. Dit is het enige van de bron dat nog over is.' Even bleef ze de glinstering van het kaarslicht in het water bestuderen voor ze met een glimlach naar Isaia knikte. 'Jindis zal u helpen met uw kleding en een eerste massage. Vervolgens kunt u me hier vinden.' Ze wuifde naar de bedienden die voor hen klaar stonden en keek Isaia na tot ze achter één van de deuren verdwenen pas. Ze liet zichzelf helpen met uitkleden en koos één van de bloemige geuren die haar aangeboden werd, voor ze zelf het warme water met een zucht in stapte en op Isaia wachtte. Er was geen betere plek waar ze haar zorgen voor even kon laten verdwijnen. Ooit had de drukte van de havens dat voor elkaar gekregen, maar nu zocht ze die ontspanning vooral in rust en stilte.

Ietwat verbaasd liet Isaia zich mee leiden met de bediende - Jindis - naar één van de andere, smalle kamers toe. Aldaar werd ze geholpen om zich van al haar kleding te ontdoen en mocht ze haar eigen geuren van massageolie uitkiezen. Vervolgens ontving ze de meest heerlijke en kalmerende massage die ze ooit had gehad. Ze kon de bediende bijna wel zoenen, zo veel behoefte had ze gehad aan haar kundige handen. In een totaal ontspannen staat verliet Isaia de kleine ruimte waar ze een massage had ontvangen en liep ze richting het grote, centrale bad. Tussen het stoom door kon ze Celine identificeren en met een mysterieuze glimlach benaderde ze de vrouw. Het kristalheldere water onthulde genoeg van het lichaam van de landvrouwe om kippenvel te krijgen van spanning. 'Ik begrijp niet dat u zich niet elke seconde van de dag hier bevindt,' verzuchtte ze, terwijl ze de handdoek om haar lichaam liet vallen en op de rand van het bad plaats nam naast waar Celine zich bevond. Even zat ze in stilte, terwijl ze genoot van de warmte van het water, de stilte om hen heen en de nabijheid van de landvrouwe. Ze prees bijna de Goden dat die verdomde hofdames er gelukkig niet waren. In een waan van brutaliteit liet ze vervolgens voorzichtig haar vingers over de bijna melkwitte huid van de schouder van de vrouwe glijden en glimlachte ze bescheiden naar haar. 'Bedankt dat jij mij hier mee naartoe hebt genomen,' zei ze oprecht, de formaliteiten varende, 'en alleen mij. Geen andere- Gewoon ons tweeën.'

Celine had haar ellebogen op de rand van het bad gezet en leunde zo in het geurende en stomende water. Ze had haar hoofd naar achteren laten hangen om het gewelfde plafond te bekijken. Zelfs in haar eigen vertrekken vond ze niet de rust die ze hier had. Haar bedienden waren altijd wel aanwezig en haar wachters nog geen tel verwijderd. Soms verweet ze het haar vader dat ze zo beschermd opgegroeid was, maar het moest vast niet veel anders zijn geweest in de andere windstreken van Tarth of op ze Zomereilanden. Celine keek om toen Isaia naast haar kwam zitten en glimlachte toen ze zag dat de prinses zeker van haar massage genoten had. Haar ogen gleden kort over het lichaam van de andere vrouw. Een lente of twee geleden zou ze haar nog benijd hebben om haar jeugdigheid. Nu echter- Celine zakte wat dieper het water in toen ze de zachte aanraking van Isaia voelde. Verrast oogde ze de prinses en glimlachte uiteindelijk. 'Zoals je zelf zei; ik was je wat verschuldigd.' Ook zij liet de formaliteiten varen. Het was een verademing haar stugge houding los te laten en iemand naast zich te hebben die haar wellicht begreep. 'Vertel me eens wat over de Zomereilanden, Isaia. Over wat je daar lief had en hebt.' Celine had al eerder gepoogd de prinses zich te laten openen over haar leven daar, maar dat was eerder stroef verlopen. Ze had echter een oprechte interesse in de jonge vrouw, een fascinatie.

Isaia glimlachte verrast terug naar de andere vrouw en bleef met haar hand langs haar warme hals en sterke schouders strelen. De stoom, het water en de nabijheid van de andere vrouw liet haar lichaam haar warmte behouden. De blik van de oudere vrouw hielp niet mee om haar spanning te verminderen. 'Kom je hier vaak, Celine?' fluisterde ze geïnteresseerd. 'Of neem je hier al je bezoekende prinsessen mee naartoe?' Ze durfde niet te hard te praten: het gewelfde plafond zorgde ervoor dat haar stem door de hele ruimte echode. En de bedienden stonden nog altijd in alle hoeken, wachtend op hun bevelen. Langzaam sloot ze haar ogen na de vraag van de andere vrouw en zo dacht ze terug aan haar leven op de Zomereilanden. Ze dacht er niet eens aan om informatie achter te houden in haar volgende woorden. 'De natuur was- is spectaculair op de eilanden,' glimlachte ze dromerig. 'En het water... Soms mocht ik mee met de parelduikers op hun sloepen. Wij brachten dan hele dagen onder water door. Of de langgerekte weides, die het hele jaar wel in bloei leken te staan. Dan reisde ik per paard en bleef ik soms dagen weg. Niemand die het zou merken in het paleis.' Hier was dat heel anders: al haar stappen leken wel geobserveerd te worden. Hier leek ze er wél toe te doen. Die realisatie liet haar glimlach langzaam weg trekken en zacht zuchtend liet ze zich ook in het water zakken. Zo leunde ze stilletjes tegen de rand van het bad aan, schouder aan schouder met de landvrouwe. 'Toch mis ik het niet. Het is nooit echt mijn thuis geweest. Niet nadat mijn moeder overleed.'

Celine schudde haar hoofd. 'Als ik hier te vaak zou komen, zou het zijn magie verliezen.' Ze had bovendien lang niet genoeg tijd om momenten zoals dit in te plannen. Ze was hard genoeg voor zichzelf om het bad en de massages te bewaren voor wanneer ze het echt nodig had. 'Zo veel bezoekende prinsessen komen niet naar Tyrosh, maar je bent inderdaad niet de eerste gast hier.' Celine vond het niet nodig te ontkennen dat ze zo haar pleziertjes had. Iedereen mocht toch weten dat een vrouw die al jarenlang achterna werd gezeten door allerlei huwelijkskandidaten had uitgevonden dat ze daar soms ook van kon genieten. De rest van het Noorden mocht zichzelf maar voorliegen dat ze er vanuit gingen dat hun landvrouwe nog altijd een preutse jongedame was. Geïnteresseerd luisterde Celine naar beelden die Isaia schetste met haar verhaal over de Zomereilanden. Ze kon zich amper voorstellen hoe het was zo op stap te kunnen gaan. 'En deed je dat alleen? Of had je iemand met wie je die avonturen ondernam?' Ze had zich naar Isaia gekeerd om haar gezicht te bestuderen toen ze die vraag had gesteld. De openbaring over haar moeder raakte een snaar. 'Het is hier nooit meer hetzelfde geweest nadat mijn vader stierf,' bekende ze op haar beurt voor ze zich omdraaide. Ze legde haar armen op de rand van het bad en rustte er haar kin op.

Isaia grijnsde door de openbaring van de landvrouwe en liet haar hand even kort op Celines bovenbeen rusten. Ze had de preutse verhalen over de vrouwe naast haar al niet geloofd. Dat er überhaupt een spa in dit paleis was - en dat de meeste mensen daar niet vanaf wisten - getuigde maar weer dat er zich veel meer achter deze muren afspeelde dan iedereen dacht. En Isaia wilde achter álles komen. En ze zou het helemaal niet erg vinden om als één van de veroveringen van de machtige vrouw te fungeren. 'En hoe eindigde al die bezoekjes hier?' murmelde Isaia glimlachend naast Celines oor. Ze begreep niet goed hoe de landvrouwe het voor elkaar had gekregen dat ze Isaia nu plots zo fascineerde. Eerder had ze de vrouw niet kunnen uitstaan en nu wilde ze niets behalve Celines bewondering en verlangen. Vannacht had ze erover gedroomd hoe de andere vrouw haar zou bekijken in haar bruidsjurk. Iker was daar verder niet in voorgekomen. Zijdelings bekeek ze de vrouw bij haar verdere vragen en liet ze haar ogen neerslaan. 'Alles deed ik altijd alleen,' zei ze met een grimas. Ze was nooit het type geweest om vrienden te hebben of te maken. En al helemaal niet om ze te onderhouden. Per slot van rekening had ieder persoon die ze ooit had vertrouwd haar verraden. Haar blik gleed weer af naar de vrouw en vooral naar haar emotionele blik. 'Kan jij mij vertellen hoe het hier was toen jouw vader nog leefde?' vroeg ze zachtjes. Sinds haar komst had ze veel mensen horen spreken over de tijd van de landheer Storm en hoe het zo anders was dan nu. Mensen spraken er zelfs over dat het toen béter was. 'Wat voor man was hij?'

Celine wist dat ze het spel maar makkelijk maakte voor de prinses, maar ze had al regelmatig wakker gelegen met de mooie jonge vrouw in haar gedachten. Misschien kwam het wel door de steeds meer directe acties van Rohan dat ze de aanrakingen van Isaia nu opzocht. Waar een hand van Rohan op haar lichaam haar ijskoud maakte, had enkel de blik van de prinses haar warm gekregen. 'Dat hing er van af,' fluisterde ze zacht terug. Ze wist heel goed dat ze vast niet de enige was die zo in de ban kon raken van haar charme. Ze had de roddels gehoord over prins Iker en zijn bezoeken aan de kamers van zijn verloofde. Die man zou vast gemakkelijk zijn zin krijgen. 'Altijd? Geen partners?' vroeg Celine, plots een stuk brutaler en directer dan ze misschien eerder tegen haar was geweest. Met een zachte zucht sloot ze haar ogen toen Isaia naar de tijd met haar vader vroeg. Ze sprak er zelden nog over. Het huishouden van het paleis leek het verlies van de man geaccepteerd te hebben en haar adviseurs hadden allang niet meer gepoogd haar te bekritiseren door haar met haar vader te vergelijken. Ze had dat erg bruut afgekapt. 'Hij was, bij de Goden, de meest vriendelijke man. Hij bezat een oneindige hoeveelheid aan empathie en sympathie tegenover de mensen die met hem samen werkten, de bewoners van het Noorden, zijn familie-' Celine opende haar ogen om de stoom om hen heen te bestuderen. 'Zijn vertrouwen en vergeeflijkheid maakten het mogelijk dat er misbruik van hem en het Noorden werd gemaakt, maar- Hij zag dat nooit als een fout.' Ze had het altijd erg moeilijk gevonden te accepteren dat haar vader niemand wilde beschuldigen van de staat waarin het Noorden zich bevond na de burgeroorlog, voor het overlijden van zijn vrouw en tweede kind, voor alles. Hij had er altijd maar vlak op gereageerd door te zeggen dat ze de ambities van haar moeder bezat en dat ze er voorzichtig mee moest zijn. 'Hoe was jouw moeder?'

Isaia glimlachte bescheiden en misschien ook wel ietwat beschaamd. 'Buiten het bordeel in de stad om bijna niemand, nee,' gaf ze schoorvoetend toe. Zelfbewust gleed ze met haar hand langs haar korte haren heen, terwijl ze terug dacht aan de nachten in het huis van genot, waar ze zich nog eenzamer voelde dan dat ze werkelijk alleen was geweest. 'Begrijp me niet verkeerd, maar ik was niet- iemand zoals ik werd niet als aantrekkelijk beschouwd in mijn volk. Ik kon niet goed vechten, was niet zo groot als mijn broers en zusters en had geen positie in de krijgsmacht van onze eilanden. Nutteloos, in andere woorden. Of zoals mijn vader weleens zei.' Ze draaide zich ook om, om zo met haar armen op de rand te leunen en met haar wang op haar handen te rusten. Zo keek ze naar de andere vrouw. De woorden over de vader van Celine waren hartverwarmend en het bracht bijna een glimlach op Isaia's gezicht. Celine zou vast dezelfde vriendelijkheid bezitten als haar vader, als ze zich daar maar voor open stelde. 'Mijn moeder was mijn beste vriendin,' zei ze zachtjes. 'En ze was zo slim en dapper en- en bij de Goden, zó koppig en strijdvaardig. Mijn vader wist zich er geen raad mee. En mijn moeder wist zich geen raad met het leven op de eilanden.' Somber glimlachte ze naar de andere vrouw toe: ze leken toch meer overeenkomsten te hebben dan ze eerder misschien dachten. Ze legde haar hand weer op de naakte rug van Celine en behield zo het contact met de landvrouwe. 'Waarom ga je trouwen met Altarion?' vroeg ze uiteindelijk, de vraag die al zo lang op haar tong lag.

Celine vond het een verrassing te horen dat Isaia nooit een liefde had gehad. In haar ogen was ze juist het type geweest dat gemakkelijk iedereen om haar vinger had gewonden. Ze leek zo zelfverzekerd. Maar ze kende ook de cultuurverschillen tussen de Zomereilanden en Tarth en begreep dat Isaia misschien niet helemaal paste in het voorbeeld dat haar familie gezet had. 'Je bent niet nutteloos, Isaia. Bovendien heb je heel mijn hof al gecharmeerd.' Ze kan haar glimlach niet voor zich houden. Ze had óók Celine zelf weten te raken met haar gepassioneerde uitbarstingen en excentrieke voorkomen. De woorden over haar vader hadden haar somber gemaakt, maar niet op een slechte manier. Ze ondervond dat het makkelijker was over hem te praten dan ze verwacht had. Hij had zo lang enkel in haar gedachten voorgekomen, dat ze had moeten zoeken voor de juiste woorden. Ze was haar vader zo dankbaar voor zijn toewijding en alles wat ze van hem geleerd had. Ze herkende de treurige blik van Isaia maar al te goed. 'Zo moeder, zo dochter,' merkte ze geamuseerd op. Celine was zelf ook nader tot de andere vrouw gekomen, maar haar volgende vraag liet haar haar handelingen staken. Ze keek van Isaia weg en overdacht haar woorden. 'Om in het spel te blijven. Als ik het niet doe zal óf Sibel mij mijn troon afnemen óf zal de Moeder over mij en het Noorden heen walsen om Tarth te bemachtigen. Of beiden.' Haar blik was plots harder. De gedachte dat beide monarchen haar als schaakstuk zagen maakte haar woest. 'Rohan denkt mij aan de kant te kunnen zetten zodra hij mijn hand heeft, maar dan onderschat hij mij zowel als mijn volk.'

Isaia glimlachte om de observatie van de andere vrouw over haarzelf en haar moeder. Ze leek inderdaad op haar moeder in haar eigen passie en doorzettingsvermogen. Maar ook in haar koppigheid en onaanpasbaarheid. Die kant had Iker nog maar weinig ontdekt en ze vreesde dat Celine op den duur ook zou afknappen. Of nu al een facade op hield. 'Maar ook zo vader, zo dochter, niet waar?' merkte Isaia op vriendelijke en bemoedigende toon op. Haar gezicht viel echter bij de politieke woorden van de landvrouwe. Ze had niet beseft dat ze zo flink in de problemen zat en van twee kanten aangevallen leek te worden. Stilletjes bekeek ze de andere vrouw, waarna haar gezicht hard werd. Ze had bijna willen opperen dat ze de politicus uit moest schakelen, maar dat durfde ze niet zo publiekelijk uit te spreken. 'Ik zal je steunen in wat je doet,' zei ze dus uiteindelijk maar. Ze keek kort naar de bediendes, om hopelijk zo Celine te gebaren dat ze het er een andere keer over zouden hebben. Ze had wel andere onderwerpen waar ze over wilde spreken. 'Helaas geef ik niet om heel jouw hof,' murmelde ze gecharmeerd, terwijl ze wat dichter naar de andere vrouw toe leunde. Hopelijk zou ze beseffen wat Isaia precies met deze woorden bedoelde. Haar ogen daalde wat af naar Celines lippen, om ze vervolgens weer te focussen op de ogen van de vrouw.

'Ik wordt altijd vergeleken met mijn moeder,' antwoordde Celine schouderophalend. Zelfs haar grootmoeder had gedacht haar overleden dochter aan haar sterfbed te hebben staan en niet haar kleinkind, maar de oude vrouw was toen al zo ver in haar herinneringen gezakt dat het geen verrassing was geweest. Celine gleed met een vinger langs de versierde tegelvoer en volgde de krullende patronen. Ze keek verwonderd op toen Isaia haar steun betuigde. Haar blik gleed ook naar de bediendes. Ze wisten goed genoeg dat ze hier beter uit het zicht en buiten gehoor konden blijven, maar ze snapte ook dat dit niet het beste onderwerp was om aan te kaarten. Zeker niet omdat ze net zoals Isaia veel liever de spanning die tussen hen op liep wilde verkennen. Celine vond haar glimlach terug toen Isaia het gesprek terug die kant op stuurde. Ze liet de rand van het bad los om de prinses haar intense blik te kunnen beantwoorden. 'Wel, wat mij betreft,' begon ze zacht terwijl haar hand afdwaalde naar Isaia's bovenbeen. Ze gleed langzaam over de warme huid en glimlachte verleidelijk naar de andere vrouw. 'Ik kan enkel zeggen dat je me fascineert, jouw wilskracht en passie. Dat ik aan je denk, je lach en-' Met glinsterende ogen beet ze op haar lip terwijl haar hand naar boven gleed over Isaia's middel. Ze bleef echter niet zo dicht bij haar dat hun lippen elkaar zouden kunnen raken, maar leunde naar achteren om haar voor langere tijd te kunnen bestuderen. 'Mag de landvrouwe de prinses zo het hof maken?' vroeg Celine afwachtend.

Isaia hield haar hoofd bedachtzaam schuin en overdacht zo de woorden van de andere vrouw. 'Dat is toch zeker ook een compliment? Ik heb alleen maar verhalen gehoord over de daadkracht en het doorzettingsvermogen van jouw moeder. Dat- dat herken ik ook in jou.' Het raakte haar dat Celine zo verrast leek te zijn om Isaia's steun te horen. Isaia moest echter eerlijk zeggen dat het haar tijd had gekost om de visie en de daden van de landvrouwe te begrijpen. Nu kon ze echter niets anders dan de vrouw bewonderen in haar politieke opvattingen. Dat was echter niet het enige aan de vrouw wat ze bewonderde. Haar hand raakte nog steeds Celines onderrug, terwijl haar ogen ook afgleden naar de verschillende bediendes in de ruimte. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat het haar niet opwond om bekeken te worden, terwijl ze zo met de spanning tussen de twee vrouwen experimenteerde. Ze waren het aanblik vast al gewend als de landvrouwe blijkbaar haar veroveringen vaker hier naartoe mee nam. Het was nu echter haar beurt om Celine verrast aan te kijken door haar sensuele woorden, maar vervolgens ook harder te ademen door de aanrakingen van de vrouw. Het verraste haar zelf dat ze al zo opgewonden reageerde op enkel de vingertoppen van de vrouw op haar lichaam. 'De prinses wil dat de landvrouwe veel meer doet dan enkel haar het hof te maken,' fluisterde Isaia op verlangende toon, terwijl ze de oudere vrouw dichter naar haar toe trok, maar haar lippen nog niet beroerde. 'Omdat ze jou bewondert en adoreert. En zo, zó aantrekkelijk vindt.' Ze wilde het veel geduldiger en langzamer aan pakken. Met haar vingers beroerde ze dus vol tederheid Celines gezicht, al haar trekken, haar blonde haren en haar prachtige lippen. Het gevoel in haar buik kon ze niet meer negeren.

Celine wist niet waar ze de complimenten van Isaia aan verdiende. Ze herinnerde zich immers niet wanneer ze nou zo vriendelijk was geweest tegen de prinses of dat ze zich nou zo waardig had getoond in haar bijzijn. Ze had haar zelfs gepoogd te ontwijken met alle drukte. Ze had een scherp brein nodig, zeker nu. Maar dit moment- Ze kon niet anders dan toegeven dat het haar een hoop energie gaf. Vanuit haar ooghoeken zag ze haar bediendes eindelijk de tekens lezen en één van de andere ruimtes in gaan. Ze vertrouwde haar huishouding goed genoeg dat ze niet zomaar roddels zouden gaan verkopen en eerlijk gezegd vroeg ze zich af of men het wel zou geloven als uitkwam dat Celine met de prinses in bad was gegaan. Zeker niet nu er al verhalen de ronde deden over het verloofde stel. Hoe kon Celine nou op tegen een aantrekkelijke man? Wat moest een jonge prinses nou met een stugge oudere vrouw? De adel was wat dat betreft niet ruimdenkend genoeg. Met ingehouden adem luisterde ze naar de verlangende woorden van Isaia. De schoonheid van de prinses bewonderend liet ze zich aanraken en leunde als vanzelf weer naar voren om meer van haar tederheid te ontvangen. Celine pakte Isaia's hand vast en kuste haar open palm terwijl ze de blik van de andere vrouw niet los liet. 'Laat me je vertellen, prinses, dat deze baden geen charmantere gestalte hebben gezien.' Ze meende dat. Er waren genoeg vermakelijke personen geweest met wie ze een tijd had gespendeerd, maar die sprankeling van Isaia was iets heel nieuws. 'Het is me een raadsel dat je niet al eerder een-' Geamuseerd overdacht ze haar woorden. 'Een vrouw hebt weten te betoveren.' Het werd steeds moeilijker te geloven dat niemand Isaia op de Zomereilanden had zien staan. Zij had maar met moeite haar hoofd af kunnen wenden als haar gast een ruimte in kwam, als ze iets zei, als ze lachte. Ze had altijd gedacht een sterke wil te hebben, één die haar er van weerhield om zomaar iemand te vertrouwen, om haar verlangens niet de overhand te laten nemen en zo geen stomme fouten maakte. Maar had ze al eens iemand zoals Isaia ontmoet?

Isaia keek de oudere vrouw met een charmante blik aan, terwijl ze haar zijdezachte en oppervlakkige strelingen continueerde. Met een tevreden blik keek ze tegelijkertijd toe hoe de bediendes de kamer verlieten: het leek bijna wel groen licht om nog brutaler te worden in haar handelingen. Én oprechter in haar woorden te worden. 'Je zal wel denken waar mijn plotselinge avances vandaan komen,' murmelde ze met een kleine glimlach. Ze begreep ook wel dat ze heel wat uit te leggen had aan de andere vrouw over haar plotse toenadering. 'Maar het is- Jij bent de eerste persoon geweest die mij heeft zien staan voor wie ik bén. Gewoon Isaia. Niet de prinses die verscheept werd voor politieke doeleindes.' Isaia gleed met haar hand door de natte, blonde haren van de andere vrouw heen en zuchtte zo opgelucht. 'Plots begon ik mij in je te interesseren. En, bij de Goden, wat heb ik je geobserveerd en in de gaten gehouden,' lachte ze, 'tot op het punt dat ik niet alleen meer naar jouw woorden luisterde, maar je ook begon te bekijken. En besefte hoe- hoe aantrekkelijk je bent.' Met die woorden glimlachte ze breder en drukte ze een zachte kus op de wang van Celine. Plots twijfelachtig door de opmerking van de andere vrouw keek ze vervolgens langs Celine heen naar de rest van het bad. 'Er was wel iemand,' zei ze zachtjes en met geknepen stem. Ze dacht terug aan haar donkere haren, ogen en huid en haar prachtige lach- 'Maar dat is geen vrolijk verhaal.' Ze bleef met haar vingers langs de kromming van Celines hals strelen en nu ook lager, steeds lager, tot aan de bovenzijde van haar borsten toe. De vrouwe had een hoge rank gehad in het leger van haar broer. Toen haar vader achter hun escapades was gekomen, had de vrouw zweepslagen ontvangen onder toeziend oog van Isaia. Hoe durfde de vrouw met de prinses, die gebruikt zou worden voor politieke huwelijken, naar bed te gaan? Om Isaia's eigen gevoelens ging het al heel lang niet meer. Daarom deed het haar nu ook zoveel dat de landvrouwe op haar avances in ging. Haar eigen hals en decolleté zouden vast rood gekleurd zijn door de complimenten die Celine haar gaf en vooral door de kus die ze op haar hand ontving. Zo voelde ze hoe zacht de lippen van de andere vrouw waren. Haar eigen hand lag weer op Celines dij, om zo het hele been van de vrouw om Isaia's heup te krommen. Ze wilde de vrouw nog nabijer hebben, misschien wel uit angst dat ze toch op het laatste moment terug zou trekken. 'Ik ben bang dat als ik,' fluisterde ze met nauwelijks adem, terwijl ze de andere vrouw bijna met pijnlijk verlangen aan keek, 'als ik je kus, dat ik- dat ik mij niet meer in kan houden. Niet fysiek en niet-' En niet emotioneel. Ze zou het niet enkel bij een kus kunnen houden, laat staan bij de gedachte dat dit de eerste en laatste keer met de landvrouwe samen zou zijn.

Celine hoorde geïnteresseerd aan hoe Isaia beschreef dat ze de aandacht van de prinses had getrokken. Ze had er meer in kunnen lezen, achterdochtiger kunnen zijn, maar alles wat Isaia met haar deelde had enkel en alleen oprecht geleken. Ze dacht dat ze wel goed genoeg was in het ontmaskeren van personen die andere doeleinden in gedachten hadden dan wat ze met haar deelden. Maar Isaia leek gewoon- Celine was geraakt door de bekentenis van de jonge vrouw en moest toe geven dat ze iet wat overrompeld was. Niet alleen door wat Isaia zei, maar ook door wat ze zelf voelde. Ze wist niet of ze de zo zorgvuldig gekozen woorden wel bekwaam kon beantwoorden. Ze liet zich gewillig kussen op haar wang door de prinses toen ze de stemming om voelde slaan. Haar opmerking over voormalige liefdes was niet goed geplaatst geweest. Met spijt bekeek ze het sombere gezicht van Isaia en gleed teder en geruststellend langs haar wang. Ze hoefden het niet over ingewikkelde afgeronde relaties te hebben, probeerde ze haar zo duidelijk te maken. Zelf sprak ze liever ook niet over dat verleden. Ze dacht even dat ze het moment voor nu verpest had, maar ze voelde met plezier dat Isaia haar dichter naar haar toe trok. Met een glimlach bekeek ze het getergde gezicht tegenover haar. Een zachte lach verliet haar mond voor ze op stond in het water en voor de andere vrouw ging staan. Ze zette een hand aan iedere kant van Isaia en keek zo op haar neer. 'Kus me,' daagde Celine de prinses uit.

Afwachtend en ietwat onzeker keek Isaia de andere vrouw aan. Ze wist niet hoe de oudere vrouw zou reageren op haar emotionele en oprechte woorden. Bij de lach van Celine kreeg ze echter al snel weer warm en voordat ze het wist, was de andere vrouw opgestaan uit het heldere water. Isaia kon enkel genieten van het uitzicht wat Celine bood met haar lichaam en nam dan haar tijd om elk beetje huid in haar op te nemen. Ze stak alweer haar hand uit om de zachte huid te betasten, maar de andere vrouw was haar al voor door imposant op haar neer te kijken. Isaia's dwalende ogen richtte zich dus al snel weer op Celines gelaat, waarbij ze de vrouw bewonderend aan keek. Ze kon zich voorstellen hoe de vrouw hele zalen van adviseurs kon intimideren. Ze kwam zelf ook overeind uit het water met een sensuele glimlach. 'Met plezier,' sprak Isaia glimlachend uit, waarna ze haar armen om Celines nek sloeg en zo haar lippen op die van de andere vrouw drukte voor een passionele kus. Ze kon geen genoeg krijgen van de zachte mond van de landvrouwe en probeerde de kus dan ook te rekken. Uiteindelijk liet ze Celines lippen met rust om zo haar wangen en hals te kussen. De landvrouwe had haar gek gemaakt, al sinds het moment dat ze het badhuis ingestapt waren, en ze zou dan ook flink haar best doen om de vrouw de beste seksuele escapade van haar leven te laten beleven. Isaia wist namelijk al dat zijzelf nog nooit zoiets had meegemaakt als haar tijd met de landvrouwe.

Celine boog dichter naar Isaia toe om smachtend haar antwoord af te wachten. Ze liet haar handen op de rand van het bad staan terwijl Isaia omhoog kwam om haar eindelijk te kussen. Gretig ontmoette ze de lippen van de prinses en kuste haar terug. Ze dacht nog de aardbeien van de gebakjes van die middag te kunnen proeven op Isaia's tong of wellicht was de zoete smaak wat de jonge vrouw altijd met zich mee droeg. Celine genoot er in ieder geval volop van. Ze liet één hand los om deze op het achterhoofd van de andere vrouw te leggen en strekte haar nek uit om de liefkozingen van Isaia te ontvangen. Ze zakte samen met de vrouw terug dieper het water in en vleide haar lichaam tegen het andere terwijl ze op haar beurt met haar lippen de huid van Isaia verkende. Haar gedachten werd overgenomen door haar verlangens terwijl ze meer van Isaia ontdekte. Celine had die ochtend niet gedacht dat ze hier zou belanden met de prinses. Het idee was pas bij haar opgekomen terwijl ze haar in alle rust had kunnen bestuderen vanuit haar stoel in de paskamer. Dat de jonge vrouw zo gewillig op haar avances had gereageerd had ze ook niet kunnen bedenken. Andere dames hadden haar al vaak genoeg afgewezen of niet eens door gehad wat ze van hen gevraagd had. Maar Isaia had erg welwillend mee gespeeld. Ze was prachtig en kundig en toonde haar meer respect dan ze de afgelopen weken had gekregen van haar raad, de Quandaïers of wie dan ook. De spanning had Celine's mond als een diepe zucht verlaten en nog zichtbaar aangedaan door hun handelingen leunde ze comfortabel tegen de rand van het bad. Met één hand wreef ze het haar dat op haar voorhoofd plakte naar achteren, met de andere hield ze Isaia bij zich. 'Heeft dit mijn eerdere gedrag en de lange middag als aankleedpop goed gemaakt?' vroeg Celine.

Isaia leunde hevig na ademend van haar zoveelste hoogtepunt tegen de rand van het bad aan. Bij de Goden, Celine- De vrouw had de verwachtingen van Isaia - die al zo hoog waren - volledig waar gemaakt. Er was geen stukje lichaam dat ze niet beroerd had gelaten. Ze behielden contact door de hand van Celine die op haar eigen heup lag en de arm van Isaia die nog gewikkeld zat om de middel van de landvrouwe. Met een brede glimlach, maar zichtbaar uitgeput en tegelijkertijd zó ontspannen leunde ze met haar kin op Celines schouder. Ze moest lachen om de woorden van de oudere vrouw en drukte een tedere kus op haar wang. 'Ik denk dat het een betere vraag is of ík wel mijn eerdere gedrag goed heb gemaakt. Ik heb het je namelijk niet erg makkelijk gemaakt...' Ze was tot de conclusie gekomen dat ze zich als een koppig kind had gedragen, iets wat totaal niet bij haar positie en karakter had gepast. Diane had haar er gelukkig meermaals op gewezen, maar het had haar bij die vrouw ook lange tijd gekost om eindelijk te luisteren. 'Maar ik durf een gokje te wagen dat we allebei erg, érg voldaan zijn,' grinnikte ze, terwijl ze Celines reactie af wachtte. Tegelijkertijd had ze ook tegen dit moment opgekeken: ze zouden de rest van de dag niet in elkaars verdere nabijheid gezien kunnen worden, want Rohan zou vragen gaan stellen. En Iker vast en zeker ook. Ze konden het risico niet nemen, ondanks dat Isaia mee wilde naar Celines vertrekken. 'Ik hoop dat je vannacht aan mij denkt,' fluisterde ze begerig, waarna ze Celines gezicht naar haar toe draaide en haar lippen weer beroerde. 'En dat je droomt over alles wat ik met je gedaan zou hebben als ik kon blijven slapen. En wat we zojuist hebben gedaan.' De gedachte aan hun handelingen van zo eerder maakte Isaia meteen weer warm. 'Wanneer zie ik je weer?' vroeg ze dan ook gretig. Ze besefte ook wel dat de hofdames argwanend zouden worden als ze nog langer weg zouden blijven.

'Ik denk niet dat ik je dat kwalijk nam nemen.' Celine streek langs het korte haar van Isaia en nam zo nog eens de trekken van het mooie gezicht in zich op. Zij had uiteindelijk met Koning Galivar onderhandeld om zijn zus hier naartoe te krijgen en aan een Quandaïse prins uit te huwelijken. Isaia had goed geweten op wie ze haar frustraties had moeten richten en daar kon Celine haar geen ongelijk voor geven. Ze glimlachte tevreden en knikte instemmend bij Isaia's volgende woorden. 'Meer dan enkel voldaan,' beaamde Celine met een zucht. Bij de Goden wat had ze dit nodig gehad. Ze streelde nog met har vingers over de heup van de prinses toen ze haar zachte woorden aan hoorde en haar lippen nog eens mocht voelen. 'Ik weet niet of de slaap me wel zal vatten deze nacht,' fluisterde ze zoet terug. Ze legde een hand rond Isaia's gezicht en kuste haar zo nogmaals op haar mond en haar slaap. Ze was voor even stil na de vraag en bedacht hoe ze het beste de gretigheid van de andere vrouw kon beantwoorden. Het spel dat ze nu speelden zou er niet makkelijker op worden terwijl het paleis vol met gasten zou lopen. Celine wilde geen loze beloftes doen aan Isaia, maar kon ook niet zichzelf vertellen dat ze lang weg zou blijven van de prinses. Met een fronsende blik gleed haar duim over Isaia's wang en gleed er uiteindelijk een speelse glimlach over haar gelaat. 'Ik heb wel een idee, maar laat het een verrassing wezen.' Celine gaf haar nog een verlangende kus, voornamelijk om te voorkomen dat ze haar te snel tegen zou spreken en liet haar vervolgens los om met tegenzin het warme bad uit te stappen. Ze trok haar eigen rijk versierde badjas aan en hield toen uitnodigend Isaia's handdoek op.