Vertrekken van Naya en Adrian

Guila schreef verwoed met haar nette handschrift zin voor zin op de twee stukken perkament. Zo gaf ze Adrian de tijd om het nieuws te verwerken en te besluiten wat hij met de brief zou doen. Pas toen hij weer sprak, keek ze naar hem op. Guila keek haar broertje twijfelachtig aan, maar knikte uiteindelijk. Ze wist dat Flynn geen enkele meter buiten hun route wou afwijken en ze zag zelf ook wel in dat het niet te doen was om met Matheo door de grote stad van Evenfall te reizen. 'Het zou geweldig zijn als jij de brieven en het nieuws kan afleveren bij de mannen. En dan mogen ze altijd bij mij of bij Tobias langs komen om- om meer over het moment te horen. Misschien kunnen ze ook wel vader bezoeken, dat zou hij erg op prijs stellen.' Ze had inmiddels de twee korte briefjes afgeschreven en vouwde deze zorgvuldig op, zodat ze gezegeld konden worden. Daar legde ze vervolgens de brieven van haar moeder aan Iwan en Gus bovenop. Met een zucht keek ze naar het stapeltje. 'Hoe gaat het verder, Adrian?' probeerde ze met nieuw enthousiasme, terwijl ze de brok in haar keel probeerde weg te slikken. 'Hoe bevalt het werk in het Oosten? En het leven met de kinderen?'

Adrian wreef langs zijn nek met een kleine glimlach toen Guila in stemde met zijn voorstel. Hij had er eerlijk gezegd aan gedacht om Eddard te vragen de brieven mee te nemen zodra hij terug op weg naar het Westen ging. Maar dat zou ook niet snel genoeg zijn en bovendien wist Adrian dat Guila gelijk had dat het nieuws en de brieven persoonlijk gebracht werden. Hij zou er later nog maar zijn hoofd over breken hoe hij zijn vrouw moest vertellen dat hij enkele weken van huis zou zijn. Dan sprak hij nog niet eens over het feit dat hij moest regelen dat zijn taken in die tijd overgenomen werden. 'Reken er maar niet op, Guila,' stelde Adrian zacht. Hij had via Tobias te horen gekregen dat zowel Iwan als Augustus langs waren geweest bij hun ouders al weer een tijd geleden. Het leek er niet op dat ze echt plannen hadden gehad om snel terug te keren. Hij nam het ze niet kwalijk. Augustus woonde ver van iedereen en leek meer dan comfortabel in zijn rustige bestaan en Iwan- Hij hoopte enkel dat zijn zus en zijn oudste broer niet te hoge verwachtingen hadden van Gus en Iwan. Het was al erg lang duidelijk dat ze allemaal andere gevoelens hadden wat betreft hun verantwoordelijkheden naar hun ouders. 'Ik stel ze voor met me mee langs het Noorden te reizen,' voegde hij nog maar toe om haar gerust te stellen. Adrian keek naar de brieven en was weer stil toen hij de vraag van Guila hoorde. Het kostte hem enkele tellen om net zoals zijn zuster zijn glimlach terug te vinden. 'Het gaat zijn gangetje. Het is wat- chaotisch met Liam en Sibel en hun gevolg hier.' Hij zou liegen als hij zei dat hij niet genoot van de rust die er heerste in het Oosten zodra het Koninklijk paar weer hun deel van het jaar in Evenfall spendeerden. Toch vond hij de aanwezigheid van Naya's zuster erg waardevol, zeker nu de kinderen het zo goed met elkaar begonnen te vinden. Muriel had Dominic laatst nog geleerd hoe hij de sterrenbeelden in de hemel kon vinden. Hij kon er maar niet over op houden. 'Maar Naya en de kinderen genieten er erg van tijd met de familie te spenderen en mijn werk is zo ook een stuk diverser nu ik me niet enkel bezig kan houden met de regionale zaken.' Hij was Guila al voor gelopen, terug naar de bank en keek geïnteresseerd naar haar om. 'Hoe is het in het kamp? Hoe veel nieuwe leerlingen heb je inmiddels al voor je taallessen? En-' Adrian had gewacht tot zijn zus dichterbij was en leunde wat bezorgd naar haar toe. 'Hoe gaat het nu met Flynn? Na de bruiloft?'

Guila was niet eens verbaasd om Adrians antwoord. Ze had haar broers zo vaak gevraagd, bijna gesmeekt, om hun ouders nog veel te bezoeken. Voordat het te laat zou zijn... Daarom was het ook zo fijn geweest dat de broers nog recent bij elkaar waren geweest in het huis van hun ouders. 'Dat zou fijn zijn, Adrian. Dan hebben we het in elk geval geprobeerd.' Hoe veel vrede Adrian met het gedrag had van zijn broers, hoe moeilijk zijzelf en Tobias het bleven vinden. Toch konden ze er niets anders dan vrede mee hebben, vooral het nu enkel nog hun vader was. De drempel zou voor de tweeling enkel hoger worden. Ze liep ondertussen achter haar broer aan naar het zitgedeelte. 'Ik kan mij heel goed voorstellen dat je niet om het koningspaar heen kan gaan,' grinnikte Guila zacht. Het waren twee sterke persoonlijkheden en dan sprak ze nog niet over Muriel- 'Maar ik ben blij dat het zo goed met jou en jouw gezin gaat. Dat gun ik je zo erg. En het Oosten triomfeert!' Ze wierp nog een korte blik op de kinderen en glimlachte vervolgens naar haar broer. 'Het is heerlijk in het kamp. Matheo heeft het zo naar zijn zin met de andere kleine kinderen en zo veel van de Quandaïse kampbewoners komen elke dag langs om een uurtje hun Tarthiaans te oefenen. Met enkele heb ik laatst ook zo heerlijk gekookt, Adrian! Als je binnenkort eens langs komt, dan zorg ik dat er een feestmaal klaar staat!' sprak ze verrukt, terwijl ze ondertussen plaats had genomen op de bank. Guila begon echter vervolgens twijfelachtig te schuiven op de soda door Adrians vraag over haar echtgenoot. 'Het was- Het ging initieel heel slecht met hem,' zei ze uiteindelijk maar eerlijk. 'In Tyrosh sliep hij al slecht, maar in ons huisje verbeterde het niet veel, wat hij mij ook probeerde te laten geloven. Elke stap die ik deed hield hij in de gaten en constant had hij zijn ogen gefixeerd op de bosrand, of er geen mogelijke mannen van Rohan plots het kamp in zou stappen of iets dergelijks. Het was niet goed voor onze relatie.' Haar ogen gleden af naar Matheo en als vanzelf verzachtte haar gezichtstrekken. 'Het verbeterde weinig toen ook Matheo weer was teruggekeerd met Gael. Maar toch... de laatste tijd gaat het elke dag beter. Niet alleen zijn gesteldheid en gezondheid, maar ook onze relatie. Anders hadden we deze reis ook niet aangedurfd.' Ze dacht aan haar man en zijn harde, maar prachtige gezicht en zijn ruwe, maar tedere handen en zag tegelijkertijd zijn ogen gespiegeld in die van haar zoon. 'Hij had diegene willen zijn die Rohan doodde.'

Adrian hoopte dat hij niet meer zijn broers hoefde te verdedigen dan hij al gedaan had in de afgelopen jaren. Hij vond het maar niets dat hij regelmatig tussen Guila en Tobias aan de ene kant en Gus en Iwan aan de andere stond. Vooral omdat die laatste twee er zelden waren om zelf het woord te voeren. Hij hoopte dat ze in ieder geval snel nog eens samen konden zijn. Of dat nu in het Noorden was of ergens anders. Hun moeder zou dat maar al te graag gewild hebben. Adrian glimlachte bescheiden en wuifde de woorden van Guila weg. 'Ach, er is nog genoeg te doen om het volk te helpen. En zo heel veel hebben we niet aan ons succes als het Noorden-' Hij stopte zichzelf voor hij te ver door ging in het bespreken van de politiek. 'Ik zou heel graag je maal komen proeven.' Hij had een hand op die van Guila gelegd nu ze naast hem zat en hij haar antwoord over haar man af wachtte. Hij had zelf gezien hoe slecht Flynn er aan toe was geweest in Tyrosh. 'Het is allemaal gelukkig maar goed afgelopen, maar ik begrijp dat het wat aanpassingen nodig heeft gehad. Ik was erg opgelucht te lezen dat je hierheen zou komen.' Het was een goed teken geweest die brief te ontvangen en te weten dat Flynn zich goed genoeg voelde om met zijn echtgenote en zoon helemaal naar het Oosten te reizen. Hij kneep waarschuwend in haar hand toen hij het laatste hoorde. 'En dank de Goden was hij niet diegene. Wees voorzichtig tegen wie en waar je dat zegt, Guila. Dat onderzoek naar de moordenaar gaat nog lang niet voorbij zijn en je weet dat de Moeder maar al te graag een schuldige vinger jullie kant op wijst.' Hij dacht niet dat hij dat werkelijk uit hoefde te leggen aan zijn zus. Zij was immers degene die erg lange tijd onder de duim was gehouden juist door die vrouw. Adrian zuchtte en keek naar de kinderen. 'Prinses Isaia en haar voogd zijn al een paar dagen hier. Ze zouden ons informatie moeten brengen, maar er is nog verdomd weinig gedeeld.' Hij had niet in willen stemmen met het plan van Liam om de Islaïse prinses uit te nodigen. Niet hier. Maar wat dat betrof reikte zijn macht ook maar zo ver als landheer.

Guila klopte dankbaar op Adrians knie. 'Het zou heerlijk zijn als je eens langs komt. Maar het heeft geen haast, want ik kan nu gelukkig nog dagenlang jouw aandacht opeisen.' Het was heerlijk om nu haar familie en het gezin van haar vriendin zo dichtbij te hebben. Dat gebeurde maar weinig. 'Ach, ik houd onbeschrijfelijk veel van mijn echtgenoot. In zijn betere en slechtere tijden, net zoals hij ook van mij zal houden als het slechter met mij gaat. En hij-' Adrian kapte haar woorden echter al snel af. Ze wist dat ze niet zomaar over deze onderwerpen kon spreken, maar ze wilde het zo graag aan iemand kwijt. 'De Moeder zal nooit stoppen met een vinger naar ons te wijzen,' murmelde ze zachtjes, terwijl haar blik af gleed naar Matheo. Flynn en Robyn beargumenteerden dat Matheo zo snel mogelijk moest leren om voor zichzelf te zorgen en zichzelf te verdedigen. Hij was nu natuurlijk nog te klein voor, maar als het aan broer en zus lag, dan zou hij nu al met een zwaard spelen. Gelukkig ging Adrian op een ander onderwerp over. Guila had inderdaad van Sibel gehoord dat de prinses en haar voogd momenteel in het paleis waren. Flynn was erg, érg ontstemd geweest dat ze daar niet over op de hoogte waren gebracht vooraf en ook Guila kon niet zeggen dat ze het een aangename verrassing had gevonden. Wat nou als Iker plots voor hun neus had gestaan? Of erger- Kalim? 'Ze heeft haar echtgenoot goed onder de duim als hij zijn ego opzij kon zetten en haar alleen liet gaan,' mompelde ze bedachtzaam, terwijl haar gedachten weer afdwaalden naar haar ex-verloofde. Ze vroeg zich af hoe het met hem ging. Of hij gelukkig was. 'Misschien betekent dat ook dat er weinig is gebeurd in het Noorden,' suggereerde ze zachtjes. 'Of misschien moeten jullie wel informatie delen voor haar om ook opener te worden.'

Adrian glimlachte aan de gedachte dat hij en Guila inderdaad nog meer tijd hadden om bij te kletsen, om hun kinderen samen te laten spelen en om samen aan hun moeder te denken. Hij wist dat ze druk zou zijn als ze dat ook met Sibel en haar gezin wilde doen, maar hij kon er altijd op rekenen dat zijn zus tijd voor hem maakte. Bezorgd hield Adrian Guila's blik in de gaten terwijl ze over de Moeder sprak. Hoe veel zorgen hij zich ook maakte om Flynn die erg met zijn nachtmerries worstelde, wist hij ook dat hij niet kon negeren dat Guila het er ook moeilijk mee moest hebben enkel omdat het haar beter af ging dan haar man. 'Ik weet niet of het door haar macht over haar man is gelukt, of enkel omdat hij niet geïnteresseerd is met Sibel en Liam te praten. Er zijn geruchten dat hij de macht heeft in Tyrosh, Guila.' Adrian had pas in Tyrosh zelf begrepen dat Guila en de Quandaïse prins elkaar goed hadden gekend. Ergens was het dus een geluk haar nu hier te hebben. Hij wilde haar niet mee laten doen aan de politiek, maar als ze inzicht kon bieden over het doen en laten van de prins was dat enkel behulpzaam. 'Eddard zegt dat we haar kunnen vertrouwen, maar- maar ik denk dat we het voorzichtig moeten spelen. Het Noorden is hoe we het ook wenden of keren achter gelaten toen we allemaal vertrokken na de bruiloft.' Hij zuchtte en gleed langs zijn wenkbrauwen om zijn diepe frons weg te wrijven. Het was juist toen dat Sheila bij hen een kijkje kwam nemen en al gauw aan Guila's rokken trok. Hij glimlachte voor haar en zag dat Dominic ook bij hen kwam staan. 'Zeg, wat vinden jullie er van om tante Guila de vijver met de kikkers en vissen te laten zien? Misschien kunnen we oom Flynn onderweg ook wel gedag zeggen?'

Guila had op de kinderen gelet en zag dat het de drie kinderen meer en meer lukte om vriendelijk met elkaar te spelen. Vooral Matheo leek eindelijk te beseffen dat hij het speelgoed van zijn nichtje en neefje moest delen met hun, al ging het op zijn eigen ruwe manier. Soms verdacht ze Robyn ervan dat ze Matheo had geleerd om zo hard en groots te bewegen en te spelen, om zo gefocust te zijn op zijn eigen spullen. Haar schoonzusje wimpelde echter alle verdenkingen weg en legde juist alle schuld bij Guila en haar opvoeding van Matheo. Ze zouden er vast niet uit komen. 'Iker geeft enkel om het rechtzetten van zijn eerdere fouten. Zijn eerste partner, ikzelf... Hij wil goed doen in de ogen van de Moeder, maar hij weet niet of ze het nog goed met hem voor heeft. Daarom zal hij zich onvervangbaar proberen te maken,' mompelde ze zacht, terugdenkend aan haar gesprek met Iker in de tempel. 'In Tyrosh leek hij erg in zijn nopjes over zijn huwelijk met Isaia. Ik denk dat jullie niet moeten onderschatten hoeveel invloed de twee op elkaar hebben.' Ze kende de prinses niet, maar ze had genoeg verhalen over de vrouw gehoord om te weten dat ze niet zomaar een schuwe, stille prinses was. Ze wilde verder spreken over het onderwerp, maar al snel werd ze aan haar rok getrokken door haar nichtje. Met een brede glimlach gleed ze met haar hand langs de donkere haren van haar nichtje en zag ze ook haar neefje aan komen lopen. Matheo zat nog op de grond, terwijl hij gefascineerd naar een beeldje van een exotisch dier keek. 'Och, die wil ik zo graag zien! En oom Flynn zal het heerlijk vinden om mee te gaan. Kom, Matheo, we gaan jouw papa ophalen!' Allemaal hand-in-hand liepen ze dan ook naar buiten toe, om te genieten van de mooie, zonnige dag.

[af]