Vertrekken van Naya en Adrian

-

Adrian zat in het opkomende zonlicht van de grote dubbele ramen aan het tafeltje dat hij daar weg had gezet. Ondanks dat hij een eigen werkkamer had, zat hij zo nu en dan aan zijn werk in de vertrekken die hij deelde met zijn gezin. Zeker in de ochtenden vond hij het fijn vroeg op te staan om aan de slag te kunnen maar toch te wachten tot Naya en hun zoon en dochter ontwaakten. Hun dochtertje Sheila was altijd de eerste die op stond. De laatste weken kwam ze zelf haar bedje uit en zocht ze hem op in de zitkamer om bij hem op shoot te kruipen. Dan dutte ze daar nog even verder tot ook Dom en Naya er waren om aan het ontbijt te beginnen. Adrian had zich maar moeilijk voor kunnen stellen hoe zijn leven in Myr er uit zou gaan zien toen hij zijn thuis verliet. Echter had hij nooit vrees voor het onbekende gehad, zeker niet met Naya aan zijn zijde. Bovendien was zijn leven hier niet heel anders geworden. Hij was nog altijd omringd door bedienden, door de politiek, door comfort. Heel anders dan zijn broers en zuster en zelfs zijn ouders. Maar Adrian voelde zich erg op zijn plek, zeker nu hij al even in de leer was bij Silas en Zyanya over alles dat hij moest weten van de Oostelijke regio, inclusief de Wilde Landen. Maar hij had nu ook een gezin, een nieuwe familie, aan wie hij zijn volle aandacht wilde geven. Toen hij eindelijk een deur open hoorde gaan gevolgd door de voetstapjes van Sheila, keek hij glimlachend om en hield zijn armen voor haar open. 'Goedemorgen, bijtje,' fluisterde hij haar toe en zette haar op zijn schoot.

De zon was nog onder toen Naya wakker werd. Ze ontwaakte de laatste tijd wel vaker middenin de nacht, al kon ze deze nacht haar slaap gelukkig weer snel hervatten. Toen ze voor de tweede keer wakker werd, stond Dominic aan haar bed. Met een glimlach opende ze de dekens, zodat haar zoon met zijn knuffeldier (gemaakt door haar moeder) het bed in kon kruipen. Dominic was altijd een kind van zijn moeder geweest. Zelfs als peuter kwam hij altijd naar haar toe als er iets aan de hand was. Hun dochter Sheila daarentegen was een heel ander verhaal. Hoewel ze het heerlijk vond als Naya haar haar borstelde en met de poppen speelde: als er iets aan de hand was ging ze altijd naar haar vader toe. 'Heb je lekker geslapen lieverd?' vroeg Naya aan haar zoon, die dicht tegen haar aan was gekropen. Dominic knikte, waarna Naya hem een kus op zijn haren gaf. Zo bleven ze nog een minuut of tien liggen. 'Kom schat, laten we maar eens gaan kijken hoe het met je vader en je zusje gaat. Ze zitten vast op ons te wachten voor het ontbijt.' Naya trok snel een zijde overslag over haar nachtkleding aan en liep samen met Dominic naar de zitkamer, waar ze Adrian en Sheila vonden. 'Goedemorgen,' zei ze met een glimlach rond haar lippen, terwijl ze naar haar man toe liep.

Zoals andere dagen stopte Sheila haar duim in haar mond en leek ze zo weer in dromenland zodra ze zich goed in zijn armen had genesteld. Met zijn vrije arm schreef hij verder aan zijn voorstel dat hij later die dag wilde geven aan zijn schoonvader. Het ging over de troepen en hoe ze efficienter met de voorzieningen om konden gaan. Adrian was weer verdiept in zijn werk toen hij de stem van zijn vrouw hoorde. Glimlachend draaide hij zich naar hen om en voelde Sheila al ontwaken. 'Hoe hebben jullie geslapene vannacht?' Hij liet zijn dochter naar haar moeder wandelen om haar een ochtendzoen te geven en warde zelf door het haar van Dominic. 'Hé, jongen.' Adrian stond op om zijn werk zorgvuldig aan de kant te leggen en het ontbijt te laten brengen. 'En wat staat er op de agenda voor vandaag?' Vroeg hij nieuwsgierig. Hij zat zelf al een aantal dagen vol, maar hij had dan ook altijd een vrije dag in het vooruitzicht zodat hij iets samen met de kinderen en Naya kon doen. Toen het ontbijt binnen gebracht werd, volgde ook de post die hij vlug door bladerde. Er zat iets van zijn ouders bij. Zijn vader schreef hem tegenwoordig vaak om advies te geven over de politiek, dus hij verwachtte dat het zou zijn. Tevens zag hij dat er een brief uit Evenfall voor Naya was. 'Deze is voor jou. Van je zus.'

Naya glimlachte bij het zien van haar dochter op de schoot van haar man. Ze kon zich niet gelukkiger prijzen dan ze nu was. Ze had twee schatten van kinderen en haar relatie met Adrian was nog altijd even sterk als altijd. 'Goed, al moet ik toegeven dat het vrij warm was.' antwoordde Naya op haar mans vraag. Al een aantal weken liepen de temperaturen op in het Oosten, alleen nu koelde het 's nachts ook steeds minder af. Hoewel Naya er normaal niet zo'n last van had, was ze nu badend in het zweet wakker geworden. Gelukkig had ze de slaap alweer snel te pakken gehad. Sheila kwam al snel naar haar toe waggelen. Glimlachend pakte ze haar dochter op en drukte ze een kus op haar wang. 'Ik zat eraan te denken om Dominic en Sheila mee te nemen naar het meer verderop. Samen met Ines.' Ines was het kindermeisje wat Naya hield met het verzorgen van de kinderen als ze het zelf te druk had. Gelukkig had Naya vaak zelf tijd, maar ze kon de hulp van Ines altijd waarderen als ze met de twee kinderen op pad ging. Daarnaast vond ze het ook gewoon erg gezellig: zij en Ines hadden inmiddels een goede vriendschap opgebouwd. 'Heb je zin om mee te gaan, of had je andere dingen op de agenda staan?' vroeg ze, terwijl ze nieuwsgierig de brief pakte.

Adrian had de hitte van het Oosten nooit gekend. In het Westen werd het lang niet zo warm als dat het hier deed. Toch had hij er niet zo veel last van als hij gedacht had. De nachten konden lang zijn als hij de slaap niet kon vatten door de hitte, maar meestal als hij in slaap viel werd hij ook niet meer wakker. Hij werkte immers ook vele uren en had zijn slaap hard nodig. 'Misschien moeten we eens proberen of een bed in de kamer naast de kinderen kunnen zetten. Het is daar koeler.' Nu Sheila haar moeder had begroet volgde Adrian haar voorbeeld en drukte hij een kus op haar mond voor hij de brief aan haar gaf. 'Ik moet vandaag nog bij je vader langs gaan om mijn voorstel in te dienen, maar ik kan daarna wel naar het meer toekomen?' Glimlachend zag hij dat zijn zoon al enthousiast werd bij het idee dat ze samen zouden gaan zwemmen. Hij hielp Sheila op haar plek te gaan zitten en schoof hen hun borden voor waar hij voor ieder wat op schepte. Adrian vond het heerlijk zo wakker te worden met zijn gezin en samen de dag te kunnen starten. Hij herinnerde zich niet dat hij dat ooit met zijn eigen familie had gedaan. Tenminste, zijn moeder en broers en zuster waren er vaak geweest, maar natuurlijk was zijn vader eeuwige afwezige geweest. 'Hoe gaat het in Evenfall?' vroeg Adrian toen hij zelf aangeschoven was, doelend op de brief.

Naya opende de brief die Adrian haar zojuist overhandigd had en scande vluchtig over de tekst heen. De brief kwam inderdaad van haar zus vandaan, ze herkende haar handschrift uit duizenden. Ietwat afgeleid door de inhoud knikte ze kort toen Adrian voorstelde om het bed te verplaatsen. 'Ja, prima.' antwoordde ze kort, terwijl ze haar wenkbrauwen fronste. Al snel hoorde ze Dominic vragen wat er aan de hand was, dus keek ze op. Ze ruilde haar frons in voor een glimlach. 'Niets, lieverd. Kom kom, eet je fruit op.' spoorde ze hem aan, toen ze de meloen nog op zijn bord zag liggen. 'Ik denk dat de kinderen dat erg leuk zullen vinden en je weet dat ik jou gezelschap altijd waardeer.' Naya was trots op hem, hoe hij zijn taak als toekomstig leider van het Oosten zo serieus nam, maar soms miste ze hem ook. Ondanks dat hij zoveel aan het werk was, probeerde hij altijd tijd voor haar en de kinderen vrij te maken. 'Sibel komt langs.' vertelde ze. 'Samen met Muriel, ze zal hier een tijdje blijven.' vertelde ze Adrian, terwijl ze de brief aan hem overhandigde. Ze hield er niet van om over politiek te spreken waar haar kinderen bij waren. Zeker niet over de spanningen tussen Tarth en Quandaï. Hoewel ze wist dat haar kinderen waarschijnlijk geen idee hadden waar het over ging, wist ze ook dat ze al meer snapte dan Naya dacht. Zelf wist ze ook dat de spanningen tussen de twee landen was opgelopen de laatste tijd, dus erg blij was ze niet met het nieuws dat haar zus het land zou bezoeken, al wist ze dat het haar plicht was als koningin.

Adrian at zelf van zijn ontbijt terwijl hij af en toe Sheila hielp met de grote stukken fruit die hij voor haar kleiner sneed. Echter hield hij een half oog op zijn vrouw gericht terwijl ze de brief las. Ze kreeg wel vaker bericht van haar zuster en vaak ging het om persoonlijk dingen. Maar soms kwam er nieuws uit Evenfall dat ook hem aan ging. Hij zag haar frons even goed als hun zoon. De jongen had het altijd erg snel door als er iets aan de hand was. Hij was nauw betrokken bij zijn familie en de mensen om zich heen. ´Horen jullie dat, jullie grote nicht komt op bezoek!´ herhaalde hij de woorden van Naya terwijl zijn nieuwsgierige blik op haar bleef hangen en de brief aanpakte. Vlug las hij het over en had moeite om zijn verbazing in te houden. Hij wist niet of dit iets was dat ze nu aan de ontbijttafel moesten bespreken. Hij verwachtte dat Naya´s vader al bericht had gekregen en er zich op aan het voorbereiden was. Adrian vroeg zich echter af waar ze zich precies op voor moesten bereiden. Er stonden weinig details in de brief, wat logisch was, maar hem des te nieuwsgieriger maakte. Al tijden waren de relaties met Quandaï verminderd, maar Adrian had nooit gedacht dat Sibel dat als prioriteit wilde stellen omdat ze zoveel hervormingen in Tarth zelf aan het doorvoeren was. Echter klikte er plots iets en met een verwilderde blik stond hij op om de brief van zijn ouders er weer bij te pakken. Hij had gedacht dat het zoals altijd een brief van zijn vader zou zijn vol met suggesties, maar toen hij de envelop eenmaal opengescheurd had en begon te lezen viel alles op zijn plek. ´Guila,´ mompelde hij vol verbazing terwijl hij weer aan de tafel plaats nam. Adrian kon zich amper herinneren wanneer hij haar voor het laatst gezien had, waar ze het toen over gehad hadden, omdat het zo´n eeuwigheid geleden leek. Hij had Flynn, Indra, Sibel, zijn ouders, allen stuk voor stuk zijn hulp aangeboden, maar uiteindelijk wist niemand echt wat ze konden doen. In ieder geval niet tot ze wisten waar ze was. En dat bleek nu achterhaald te zijn. ´Ze is in Quandaï. Flynn heeft haar op kunnen sporen, maar ze zitten vast in de hoofdstad.´ Hij schoof de brief van zijn ouders, die veel meer details bevatte dan die van Sibel, naar Naya en keek haar nog altijd ongelovig aan.

Naya pakte de brief van Adrian's vader en las deze vluchtig door. 'Mam, wat is er?' vroeg Dominic nogmaals, waarna Naya de brief dichtvouwde en hem naast zich neerlegde. 'Er is niets lieverd, niets waar jij je zorgen om hoeft te maken.' verzekerde ze hem en glimlachte. 'Waarom neem je je zusje niet mee naar de andere kamer? Dan kunnen jullie nog even spelen voordat we gaan.' stelde ze voor, waarna ze zelf opstond en naar de deur liep. Ze schoot één van de bediende aan die op de gang liep en vroeg hem om Ines hierheen te sturen. Toen ze terug kwam bij de tafel, waren Dominic en Sheila er al vandoor. 'Dit verklaard een stuk meer dan de brief van Sibel.' mompelde ze, terwijl ze de brief van de oude koning er nogmaals bij pakte en hem dit keer aandachtiger doorlas. Het verklaarde waarom Sibel naar Quandaï zou afreizen en waarom haar nichtje wat tijd hier door zou brengen. 'Wat doet Guila in Quandaï?' vroeg ze enigszins verbaast toen ze de brief wederom weglegde en zich tot haar man keerde. 'Ik vraag me af wat Sibel van plan is... als ik het zo lees in de brief van je vader staat het er niet goed voor met Flynn en je zus...'

Adrian merkte amper dat Naya de kinderen de tafel liet verlaten omdat hij zelf de twee brieven nog eens naast elkaar legde. Het was duidelijk dat Sibel voorzichtig was met wat ze op papier had willen zetten over de doelen voor een bezoek aan Quandaï, maar het was logisch dat het met Guila te maken had gehad. Echter frustreerde het hem. Zijn zwager had altijd weinig gedaan bij zijn smeekbedes, noch die van zijn ouders. Hij vroeg zich af wat ze geweten had. Toen Naya terug bij de tafel stond keek Adrian pas weer op en bekeek hij zijn vrouw toen zij de informatie nog eens tot zich nam. ´Ik- Ik verwacht dat ze naar haar familie gezocht zal hebben. Maar als ze vast zit- Waarom zitten ze vast?´ Verward wreef hij langs zijn kin en knikte hij langzaam. ´Het is ontzettend riskant. Bij de Goden, ik kan me wel voorstellen hoe erg de raadsleden in Evenfall uit zijn gevallen tegen Sibel toen ze dat aankondigde.´ Hij pakte Naya´s hand vast en probeerde op een rijtje te zetten wat er gaande was, wat er gebeurd was, maar vooral ook wat het effect op hun families zou zijn. ´Ik moet mijn ouders schrijven. En- en we moeten met je ouders praten en met de grensstaten om te zorgen dat- En-´ Adrian was al opgestaan om zijn inktpot en veer er bij te pakken en zijn gedachten op papier te zetten. Als hij het nu slechts zei zou hij alles zo weer vergeten zijn. Bovendien voelde het goed zich meteen te storten op het werk dat gedaan zou moeten worden. Dat was immers wat hij de afgelopen jaren altijd had gedaan. Als hij onzeker was over de toekomst, als hij Evenfall miste, als hij zich zorgen maakte om zijn gezin, om zijn familie, dan werkte hij harder. Na enkele tellen stopte hij middenin een zin en keek om naar zijn vrouw. ´Ik kan niet geloven dat ze haar gevonden hebben,´ stelde hij zacht. ´Ik had altijd gedacht dat we nooit meer iets zouden horen.´ Die gedachte maakte hem stil en liet hem zelfs stoppen met zijn lijst aan taken. ´En Flynn, die gast.´ Adrian schudde met een kleine glimlach zijn hoofd. Naya zou weten wat hij daarmee bedoelde. Ze hadden hem beiden pas goed leren kennen tijdens hun missie. Hij was nogal een koppige doorzetter geweest en was ook de enige geweest die de verdwijning van Guila niet echt met rust had kunnen laten en dat had hem nu blijkbaar ook in een benarde situatie gebracht.

Naya haalde haar schouders op. 'Ik heb geen idee... Ik had gehoopt dat Sibel iets meer toelichting zou geven.' mompelde ze. Ze snapte waarom haar zus niet alles in een brief zou zetten: je wist nooit in wiens handen die brief terecht zou komen. Toen Adrian opstond en begon te ratelen over alles wat er moest gebeuren, liep Naya naar hem toe en legde ze haar handen op zijn schouders. 'Laten we nou eerst even rustig de situatie bekijken, oké?' Dit was iets wat Adrian wel vaker deed. Als er iets aan de hand was, vloog hij er meteen bovenop. Aan de ene kant was dat een goede eigenschap van hem: hij was erg secuur en betrouwbaar als het aankwam op zijn werk. Aan de andere kant vond Naya dat hij ook wel iets meer van zijn vrije tijd en gezin moest genieten. Toen Adrian over Flynn begon, moest Naya kort gniffelen. Het verbaasde haar niets dat Flynn daar in de problemen zat. Als er iemand was die achter haar aan zou gaan, dan was het Flynn wel. 'Adrian, waarom laat je niet alles voor wat het is vandaag en ga je met ons mee naar het meer? Gewoon om even alles van je af te zetten. Ik weet zeker dat Sheila en Dominic het leuk zouden vinden als je met ons meekomt. Vader zal het ook begrijpen dat je even tijd voor jezelf wilt nemen.'

Adrian zou weer terug aan de slag zijn gegaan met zijn zelf opgelegde taken als Naya niet naar hem toe gekomen was. Hij keek zijn vrouw aan toen ze tegen hem sprak en voelde al snel het contrast tussen zijn eigen nerveuze heen en weer bewegen en de kalmte die zij uitstraalde. Ze kon hem altijd al kalmeren. Al tijdens de missie had hij vaak genoeg een verlangen gehad naar haar rust in de chaos die er toen was. Hij glimlachte als vanzelf toen hij haar zachte lach hoorde. Echter kon hij niet alle rust van haar over nemen. Zuchtend liet hij zijn blik zakken en pakte één van Naya's handen vast. Ze hadden het hier al vaak over gehad en hij had haar al die keren uitgelegd dat tijd voor hemzelf nemen vaak zijn werk in hield. Toch begreep hij de zorgen en de verwijten die soms uitgesproken werden. Het bracht hem altijd erg in confrontatie met zijn intense belofte om nooit zijn eigen vader als voorbeeld te nemen in dat opzicht. Adrian zou er zijn voor zijn gezin zoals hij dat niet gekend had in zijn jeugd. Echter betekende dat ook dat hij er voor de rest van zijn familie wilde zijn als er problemen waren. 'Je hebt gelijk. Wat kan ik immers doen voor de Koningin hier is? Je vader en moeder zullen vast wachten met plannen tot ze hier is.' Adrian pakte ook haar andere hand vast en kuste deze zacht. Hij zou Sibel wel de oren van het hoofd kunnen vragen als ze in Myr aan kwam. 'Als jij ze klaar maakt dan schrijf ik een antwoord aan mijn ouders. Moeder waardeert het altijd snel iets terug te horen. ' Adrian had al te vaak berichten van zijn oudste broer gehad over de verslechterde toestand van hun moeder. Hij hoopte dus ook erg dat dit nieuws over Guila iets goeds voor haar zou kunnen zijn of dat, als het fout ging, dit haar niet op zou breken.

Naya's gelaat veranderde ook in een glimlach toen ze haar man hetzelfde zag doen en ze legde haar handen op zijn schouders. Wat dat betreft was Adrian altijd verzonken geweest in zijn werk. Naya kon het waarderen, zijn passie en de manier hoe hij de taken van haar vader stuk voor stuk overnam. Gelukkig was haar vader een gezonde man, ondanks dat hij oud was. Naya waardeerde en bewonderde hem nog iedere dag voor wat hij voor het Oosten heeft gedaan. Toen ze hier aan de macht kwamen was het Oosten een puinhoop, maar nu? Nu was het een belangrijke deelstaat voor Tarth, een welvarende deelstaat die zichzelf onmisbaar hadden gemaakt voor het land. 'Ik zal ze klaar maken voor vandaag, en ik zal naar vader toegaan om hem te zeggen dat we een dagje vrij nemen.' Ze wist dat ze het over kon laten aan een van de bediendes, maar het voelde toch goed om zelf nog even langs haar vader te gaan. Daarbij kon haar vader dat ook altijd waarderen. 'Adrian, lieverd, ik zat nog te denken. Waarom gaan we niet een keertje langs bij je ouders? Ik weet zeker dat ze het leuk vinden om Dominic en Sheila weer een keertje te zien. Lijkt je dat niet wat?'

Adrian glimlachte dankbaar en knikte. Hij zou er echt even voor moeten gaan zitten om zijn ouders te schrijven. Met de jaren ging het niet makkelijker om ze een brief te schrijven. Vooral niet omdat hij nooit zeker wist hoe zijn moeder de brieven zou lezen. Hij moest voorzichtig zijn met wat hij zei en zich er altijd aan herinneren dat ze misschien iets vergeten was dat hij dus kort opnieuw uitlegde. 'Ik zal Dom en Sheila zo zelf wel even zeggen dat ik mee ga.' Adrian wilde maar al te graag zelf de enthousiaste gezichtjes zien. Zijn kinderen brachten hem meer blijdschap dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Hij dacht het allemaal al te hebben gevonden door Naya als partner te hebben, maar met de komst van hun dochter en zoon had hij een nog groter geluk gekregen. 'Dat lijkt me erg fijn. Maar laten we het doen als de missie in Quandaï afgelopen is, oké? Ik geloof dat we hier misschien hard nodig zijn als je vader taken van je zus in Evenfall over gaat nemen. Ik weet dat je moeder het hier ook aan kan, maar het kan geen kwaad haar te helpen.' Hij had een even grote bewondering voor Naya's moeder als voor haar vader. Zij was degene die uiteindelijk de contacten met de Wilde Landen gepassioneerd onderhield en zo Tarth een stuk groter en sterker had gemaakt met deze alliantie. 'Bovendien denk ik dat de familie misschien meer hulp nodig heeft als de missie sle-' Adrian stopte zichzelf zuchtend. 'Als de missie afgelopen is,' besloot hij te herhalen. Hij had weinig hoop in een goede afloop. Dan zouden zijn ouders hem en zijn andere broers hard nodig hebben.

Naya knikte. 'Ik denk dat ze dat erg fijn zouden vinden.' Naya prees zichzelf gelukkig met haar gezin. Ze wist hoe het er in sommige gezinnen aantoe ging. Haar ouders hadden haar altijd op het hart gedrukt dat een gelukkig gezin niet zomaar uit de lucht kwam vallen, dat was iets waar je aan moest werken. Als er ruzie is moet je het uitpraten. Als je iets dwars zit, moet je communiceren, alleen dan kan je een goede relatie opbouwen. Dat was iets wat Naya altijd goed onthouden had. Ze nam de relatie van haar ouders altijd als voorbeeld: ze had haar ouders nog nooit ruzie zien of horen maken, als er iets aan de hand was, praatte ze dat rustig uit. Als zij en Sibel vroeger ruzie hadden, moesten ze het altijd uitpraten. Het was iets wat Naya ook probeerde te doen in haar gezin, of het nou was tussen Dom en Sheila of tussen haarzelf en Adrian: ze probeerde het altijd op te lossen doormiddel van rust en communicatie. Tot nu toe had het advies van haar ouders zeker wat opgeleverd: zij en Adrian hadden eigenlijk nooit ruzie. 'Ja, natuurlijk. Moeder zal het waarderen als we hier blijven. Zeker als Muriel hier ook is.' Ze wilde haar nichtje ook niet achterlaten bij de kindermeisjes. Het was al erg genoeg voor Muriel dat haar moeder tijdelijk weg zou gaan, hoe zou het zijn als haar tante haar ook nog eens achter zou laten? 'Lieverd, laten we nog niet al teveel nadenken over hoe het gaat aflopen... Ik weet zeker dat Sibel er alles aan doet om iedereen weer naar Tarth te krijgen.' Hoewel Naya ook sceptisch was over dit alles, vertrouwde ze erop dat haar zuster deed wat zij het beste achtte. 'Ik ga vader alvast opzoeken, ik zie je zo, oké?'

NEW

Met Dominic op haar arm liep Naya richting hun persoonlijke vertrekken. Enkele maanden geleden hadden haar ouders officieel hun taken neergelegd en deze overgedragen naar Adrian en Naya. Ondanks dat ze zich er al lang op voor hadden bereid, viel het Naya zwaarder dan ze had verwacht. Het Oosten regeren met drie jonge kinderen had ze toch erg onderschat. Ze was dan ook blij dat haar ouders nog steeds bij hen in het paleis woonde en veel op de kinderen paste. Naya vond het prettiger om te weten dat Dominic, Sheila en Sebastian bij haar ouders waren dan bij de kindermeisjes. Ook nu waren de twee oudste bij hun grootouders, maar Naya had deze ochtend geen afscheid kunnen nemen van haar jongste zoon, dus had ze besloten om nog wat tijd met hem door te brengen, voordat ze aan haar dagelijkse taken zou beginnen. Er zat binnenkort ook een bruiloft aan te komen waar ze nog veel voor moest regelen. Ze wilde uiteraard dat het Oosten nog steeds zou blijven draaien tijdens hun bezoek aan Tyrosh. Met een glimlach drukte ze haar lippen op het kleine voorhoofdje van Sebastian, die in haar armen luid aan het babbelen was. 'Wat een mooie verhalen allemaal.' zei ze lachend, terwijl ze haar zoon aankeek. Hij leek sprekend op zijn vader. Precies dezelfde ogen en mond, maar hij had Naya's neus. 'Zullen we eens gaan kijken wat je vader aan het doen is?' vroeg ze, terwijl ze al de gang in sloeg die zou leiden naar de werkkamer van Adrian. Zachtjes klopte ze op de deur en wachtte ze op antwoord. Ze wilde niet zomaar zijn werkkamer binnenvallen als hij met belangrijke zaken bezig was.

Adrian zat over zijn werk gebogen en schreef ijverig aan een brief die hij die dag nog de deur uit hoopte te krijgen. Hij had inmiddels een hoop van zijn taken die hij op een lijst had gezet om voor hun vertrek naar Tyrosh af te ronden door kunnen strepen, maar had er iedere dag weer evenveel bij kunnen schrijven. Adrian voelde de druk die dit eerste bezoek als landheer en landvrouw aan een ander gewest zou zijn. Bovendien was dat niet de enige spanning die in Tarth hing. De dreiging van Quandaï, de verdwijning van Liam, het raadselachtige huwelijk- de gezondheid van zijn moeder. Adrian wreef zuchtend over zijn verkrampte hand terwijl hij zijn brief liet drogen. Ergens was het enkel een geluk dat de zaken in Myr hem zo bezig hadden gehouden om maar niet verstrikt te raken in andere zorgen. Naya en hijzelf hadden al hun aandacht op het Oosten gericht sinds haar ouders hun taken over hadden gedragen. Adrian kon zich niet meer op zijn plaats voelen, maar het was ook een hoop werk, vooral omdat ze niet geïsoleerd van de rest van Tarth konden handelen. Zeker niet nu Myr steeds meer belang hield in het land. Ze mochten misschien ver van Tyrosh zijn, de spanningen die daar de stad op barsten zetten zouden ze ook in Myr en het Oosten voelen. 'Kom verder,' riep Adrian afwezig de bezoeker toe die aan had geklopt. Toen hij echter op keek en zijn vrouw en jongste zoon zag, kwam hij met een glimlach achter zijn bureau vandaan. 'Waar verdien ik dit leuke bezoek aan?' vroeg hij lachend voor hij zowel Naya als Sebastian een kus gaf.

Naya glimlachte breed en ook Sebastian begon enthousiast in zijn handjes te klappen toen ze de deur open deed en Adrian zag zitten. 'We dachten je werkt zo hard, je kan vast ook wel een beetje afleiding gebruiken.' antwoordde Naya en kuste Adrian teder. Sebastian stak zijn armen uit naar Adrian, dus gaf ze haar jongste zoon aan zijn vader en keek met een glimlach naar de twee. Adrian was de beste vader - en man - die Naya zich maar kon wensen. Hij was altijd zo lief en geduldig met zijn kinderen, ondanks al het harde werken wat hij deed. Naya wierp een blik op zijn bureau en zag dat hij zojuist met een brief bezig was geweest. 'Hoe gaat het? Wil het een beetje lukken allemaal, of is er nog iets wat ik voor je kan overnemen?' Adrian was altijd beter geweest in alle politieke taken, al probeerde Naya er zeker een groot aandeel in te hebben. Het was echter niet altijd even makkelijk voor haar. Ze merkte vooral dat ze twijfelde aan haar eigen kunnen, terwijl haar ouders haar meerdere malen op het hart hadden gedrukt dat ze het echt wel aankon. 'Ik was toch van plan om Seb zo naar moeder te brengen, Dominic en Sheila zijn al daar. Ik kon alleen geen afscheid nemen van deze kleine man.' Haar lippen krulde op in een glimlach en ze drukte haar lippen kort op zijn zachte haren.

Adrian nam Sebastian maar al te graag van zijn partner over toen hij de armpjes van de kleine jongen naar zich uitgestoken zag. Hij liet zijn zoon met de knopen van zijn jas spelen terwijl hij terug naar het bureau liep om zijn inmiddels opgedroogde brief op te pakken. 'Ik heb net de brief afgeschreven aan de stamhoofden om hen te laten weten dat we voor even afwezig zullen zijn, maar ze communicatie met jouw ouders kunnen houden.' Adrian gaf hem aan Naya zodat ze het door kon lezen. Tot nu toe hadden ze de meeste stappen samen gemaakt. Bij de overname had hij duidelijk willen maken dat dit niet iets was wat hij enkel voor zichzelf wilde doen, maar ook voor Naya, als ze dat tenminste wilde. Zijn schoonouders waren een ideaal voorbeeld geweest om na te leven. Zyanya had evengoed haar rol als landvrouw vervuld naast de taken die Silas volbracht. Voor Adrian was het erg anders geweest om het paar samen de regering op zich te zien nemen in vergelijking met zijn ouders. Zijn moeder had nooit op eenzelfde voet gestaan met zijn vader wat betreft het regeren van Tarth. Ze had immers de titel van Koningin nooit gewild. Adrian had dan ook zijn best gedaan duidelijk te maken aan zijn vrouw dat ze zelf moest besluiten waar ze zich comfortabel bij voelde, maar dat hij nog het allerliefste dit zag als iets wat ze samen deden. 'Ik denk dat het verstandig is het Noorden een officieel bericht te sturen om de uitnodiging aan te nemen en te laten weten wanneer we aan zullen komen en dan-' Adrian fronste en richtte zich op Sebastian die nog altijd zoet was met het frummelen aan zijn kleding. Hij was nog lang niet voorbereid om naar Tyrosh te moeten reizen. Het liefst zou hij hier in Myr blijven bij zijn kinderen. De volgende woorden van Naya brachten een glimlach terug op zijn gezicht. 'Laten we hem samen brengen. Ik zeg graag even gedag tegen ze. Dan kunnen we daarna misschien ons antwoord aan Celine schrijven.' Adrian pakte de hand van zijn vrouw al vast om de werkkamer uit te lopen.

Naya nam de brief geïnteresseerd aan en las deze door. 'Ik ben blij dat vader en moeder tijdelijk de communicatie met de stamhoofden op zich willen nemen.' Ondanks dat haar ouders hun taken hadden neergelegd, waren ze nog steeds erg begaan met het Oosten. Ze stonden ook altijd voor Naya en Adrian klaar als ze vragen hadden of ergens tegenaan liepen. Vooral Naya maakte daar graag gebruik van. Haar moeder was altijd al een voorbeeld geweest voor Naya, maar nu ze zelf meemaakte hoeveel werk het was om landvrouw van het Oosten te zijn én een gezin te hebben, had ze des de meer respect voor haar moeder. Naya knikte bij de woorden van Adrian over hun antwoord aan het Noorden. Ze wilde net wat zeggen, toen Adrian stil viel en ze zijn blik naar Sebastian zag gaan. Zelf kreeg ze ook een glimlach rond haar mond bij zijn volgende woorden. 'Dat lijkt me een goed idee. Dom en Sheila willen je ook vast graag zien.' Dominic en Sheila waren beiden dol op hun vader. Zelf had Naya ook altijd een goede band gehad met haar beiden ouders en het deed haar goed om te zien dat het voor haar eigen kinderen ook gold. Toen Adrian zijn hand in die van haar liet glijden, glimlachte ze tevreden. Ze draaide zich kort naar hem toe om haar lippen op die van hem te drukken. Hand in hand liepen ze de werkkamer uit. 'Ik heb vanmiddag nog een beraad gepland staan met het hoofd van de hofhouding over onze afwezigheid.' vertelde ze. Ondanks dat ze het soms lastig vond om haar rol als Landvrouw te vervullen, deed Naya wel haar best. Niet alleen voor haar man, maar ook voor zichzelf. Ze wilde ook aan zichzelf bewijzen dat ze het in zich had. 'Daarna wilde ik nog even de stad in. Ik heb gisteren een brief ontvangen dat één van de scholen aan de rand van Myr te kampen hebben gehad met een vreselijke brand. Ze vroegen om extra steun, maar ik wil eerst zelf graag zien hoe we ze het beste kunnen helpen.' Ze ging in dat soort gevallen liever zelf polshoogte nemen dan dat ze zomaar iemand erop af zou sturen, zonder dat ze precies wist wat er aan de hand was. Voor nu focuste Naya zich liever op de wat kleinere zaken die zich dichterbij huis afspeelde. De échte politieke taken liet ze voor nu aan Adrian over, wellicht dat ze in de toekomst genoeg zekerheid had opgebouwd om zich daar ook in te mengen.

Adrian nam de kus van zijn vrouw tevreden aan voor hij de gangen met haar in liep. Hij glimlachte naar zijn zoon die opgewekt op zijn arm begon te kraaien en volgde zijn blik om te zien wat hem zo plezier bracht. Hij zelfs met zijn derde kind nog maar met moeite bevatten hoe de wereld zich moest openen en vast zo een groot wonder leek in een paar kinderogen. Hij deed vaak zijn best om die blik te benutten als hij tijd met zijn zoons en dochter spendeerde. Het had hem al vaak doen denken aan de fantasie die Iwan altijd zo in hem aangespoord had en het plezier dat hij met zijn oudere broer had beleefd. Hij miste die spontaniteit wel degelijk. Adrian luisterde geïnteresseerd naar Naya en gaf haar een kneepje in haar hand. 'Ik geloof dat dat erg slim is.' Het enige waar hij zeker geen weet van had was de hofhouding. Hij deed nog altijd flink zijn best om de namen van de verschillende bediening te herinneren, maar Naya kende ze natuurlijk al veel langer. Adrian sloeg een nieuwe gang met zijn vrouw en zoon in en hoorde blij verrast het plan van Naya aan. Waar ze wel degelijk samen hun weg moesten vinden in hoe ze hun rol als landheer of landvrouw wilden vervullen, hadden ze tevens eigen routes moeten nemen. Adrian wist te beargumenteren in een zaal vol raadsleden dat hij geen geld uit wilde geven aan bepaalde zaken zodat ze het konden spenderen voor andere dingen, maar hij vond het erg moeilijk de stad in te gaan om mensen direct aan te spreken. Naya daarentegen leek daar juist in uit te blinken. Hij had al vaak genoeg toegekeken hoe zijn echtgenote de bevolking aan sprak en met haar vriendelijkheid zo contacten had gelegd. 'Dat lijkt me verstandig. Het zal ze vast ook goed doen hun landvrouwe onder zich te hebben.' Adrian plaatste Sebastian verder op zijn arm om de trappen af te gaan. 'Heb je nog meer nieuws van Sibel ontvangen?'

Vertederend keek Naya naar haar jongste zoon die maar al teveel plezier leek te hebben in de armen van zijn vader. Als hij niet met de knopen van zijn jas aan het spelen was, speelde hij wel met zijn vader's haar of keek hij met grote ogen naar de gangen waar ze doorheen liepen. Het was mooi om te zien hoe Sebastian de wereld aan het verkennen was. Het leek ook wel of hij iedere dag iets nieuws leerde. Het verbaasde Naya soms als ze hem aan het einde van de dag ophaalde bij haar ouders, hoe hij was veranderd ten opzichte van de ochtend - of misschien beeld ze zich dat in. Toen Adrian sprak, glimlachte ze. 'Ik hoop dat het ze wat moed geeft.' vertelde ze. Ze kwam wel vaker in de stad en ze sprak geregeld met de inwoners van Myr. Ze vond het dan ook belangrijk dat ze wisten dat ze naar hun landheer en -vrouwe toe konden komen als ze iets aan de hand was. Ze hoopte dat ze dat kon bereiken door zich veel onder de mensen te begeven en te laten zien dat ze écht voor hun klaar stonden op de momenten dat het erop aan kwam. 'Het laatste wat ik heb gehoord is dat ze bijna zou vertrekken naar Tyrosh, ze heeft nog niets vernomen van Liam... Muriel is onderweg hier naartoe, ik vermoed dat ze hier snel zal aankomen. Ze zal een tijdje bij vader en moeder verblijven. Ik denk dat Dom en Sheila het ook leuk vinden om hun grote nicht weer te zien. Ik heb het ze nog niet vertelt, zeker niet aan Sheila. Dan slaapt ze helemaal niet meer.' grapte ze. Hun dochter vond het altijd geweldig als Muriel kwam, als Naya zou vertellen dat ze zou komen, kon ze haar dochter helemaal niet meer in toom houden. 'Ik ben benieuwd... naar de bruiloft.' zei ze zachtjes. Ze had zo haar vragen bij de hele situatie, al sprak ze deze niet snel uit, zelfs niet hier in het paleis van Myr.

Adrian nam de informatie met een kort knikje in zich op. Nog voor ze zelf een uitnodiging hadden gehad voor de bruiloft waren de bodes uit Evenfall al vliegensvlug naar Myr gereisd met de plannen van de Koningin. Muriel zou naar het Oosten toe komen om bij haar grootouders te verblijven terwijl Sibel al vooruit naar het Noorden zou reizen. Het hele nieuws van een bruiloft was toen nog maar amper tot in Myr geraakt. Adrian had toentertijd nog maar half kunnen begrijpen waarom de bruiloft plaats vond in Tyrosh tussen een Quandaïse prins en een prinses van de Zomereilanden, laat staan waarom heel Tarth erbij aanwezig hoorde te zijn. Het spel dat gespeeld werd in het Noorden leek enkel complexer te zijn geworden. 'Ik ben blij dat Muriel hier zal zijn. Het zal haar vast ook goed doen niet in Evenfall zo ver weg van haar hele familie te zijn,' verzuchtte Adrian. Hij zette Sebastian op zijn andere arm en wreef even door het warrige haar van de jongen wat hem al snel beloond werd met een schaterlach. Zijdelings keek hij naar zijn vrouw toen ze de bruiloft noemde. Hij knikte instemmend en gleed kort geruststellend met zijn hand langs haar arm. 'Ik denk dat niemand echt weet wat ons daar te wachten staat.' Hij hoopte enkel dat de chaos van de afgelopen manen niet zou escaleren terwijl iedereen in de Noordelijke hoofdstad was. 'We hebben tenminste een kans om dan jouw zus weer te zien en hopelijk Liam.' Hij had de hoop dat de Koning in leven was nooit opgegeven. Hij dacht niet dat zijn nicht dat zou doen, maar alsnog kon er een slechte situatie hen daar op wachten met de aanwezigheid van de Quandaïers. 'En er zullen veel andere bekende gezichten zijn. Wellicht kunnen we ook nog een kort bezoek aan mijn broer brengen, als we langs mijn ouders reizen.' Adrian had al snel besloten dat een reis naar het Noorden niet kon gebeuren zonder langs te gaan bij zijn vader en moeder. Zeker niet sinds hij enkel slechte berichten kreeg.

Naya knikte. 'Dat denk ik ook. Ik denk dat het haar goed zal doen om hier te zijn. Ik weet dat moeder zich ook erg verheugd op haar komst.' Haar moeder was dol op al haar kleinkinderen. Ze leefde ook altijd op als Sibel hierheen kwam met Muriel. Bij de schaterlach van Sebastian, gniffelde Naya. Het was zo'n lekker ventje. Ze had dan ook nu al moeite met het idee dat ze haar kinderen moest missen als ze naar Tyrosh zouden vertrekken. De woorden van Adrian over de bruiloft maakte Naya nog nerveuzer voor het evenement dan dat ze al was. Juist het feit dat er zoveel onzekerheid was over het doel van de bruiloft en de intenties van de organisatoren, maakte dat Naya zich absoluut niet comfortabel voelde om naar het Noorden af te reizen. Echter wist ze ook dat ze als Landheer en -vrouwe van het Oosten een taak te vervullen hadden en op moesten leven aan zekere verwachtingen van de andere heersers. 'Ik denk dat het je ouders goed zal doen om je te zien.' Naya wist dat het erg slecht ging met de moeder van Adrian, ze had dan ook meerdere malen voorgesteld dat hij er naartoe moest gaan om zijn ouders op te zoeken. Dit was echter een uitgelezen kans om langs te gaan. 'En het lijkt me leuk om Tobias en Renee weer te zien. Elaine zal ook wel enorm gegroeid zijn, denk je niet? Hoe oud is ze inmiddels? 6, 7 jaar?' vroeg ze zich hardop af. 'Al weet ik niet of Tobias ons nog naar de bruiloft laat gaan als we daar langs gaan.' Ze kon zich de brief van de oudste broer van Adrian nog wel herinneren, hij had vrij duidelijk gemaakt het niet eens te zijn met hun beslissing om naar de bruiloft te gaan. Het was duidelijk dat hij - net zoals vele anderen - zijn vraagtekens had bij het evenement.

Adrian had misschien de afgelopen jaren ver weg van zijn eigen familie gewoond, maar hij had ook een andere familie erbij gekregen. De hechte band die Naya had met haar ouders en met haar zus waren ook waardevol voor Adrian. Hij had niet alleen nauw samen gewerkt met Silas en Zyanya die hem met open armen hadden verwelkomd en met Sibel als ze tijd in Myr spendeerde, maar tevens had hij persoonlijke banden met ze op kunnen bouwen. Adrian was er maar al te dankbaar voor dat hij zijn kinderen een relatie met hun familie kon geven. Hij was dan ook maar al te bereid om zijn schoonzus en haar dochter het warme ontvangst te geven dat hij gekregen had. Muriel was een prachtige meid en het was heerlijk haar samen te zien met zijn eigen zoon en dochter. 'Ik hoop moeder nog het portret van Sebastian te laten zien.' Het speet hem zeer dat zijn jongste zoon zijn grootmoeder niet zou leren kennen, maar zijn moeder was nog maar zo zelden helder dat hij zich afvroeg of het überhaupt tot haar door zou dringen dat ze nog een kleinkind had. Hij koesterde maar de momenten die hij met haar had gehad na Guila's bruiloft en de momenten dat ze zo vol energie met Dominic en Sheila had gespeeld. 'Tobias weet ook wel dat we onze taken horen te vervullen. Guila daarentegen-' mompelde Adrian ontstemd. Hij wist dat hij zijn oudste broer wel in kon laten zien dat hij in Tyrosh aanwezig hoorde te zijn. Hij had hem altijd al gesteund in zijn politieke ambities. Wat betreft hun zuster was hij het helemaal eens met de bezorgde woorden die hij in Tobias brief had gelezen. Adrian maakte zich ernstig zorgen om zijn zus en haar besluit om naar Tyrosh te reizen. Hij had haar het liefst zo ver mogelijk van die verdomde Quandaïse politicus, maar hij hoopte er in het Noorden achter te komen waarom ze bij de Goden daar zou zijn. Hij had ook nog een hartig woordje voor Flynn klaar.