Liam negeerde de bitse woorden van zijn broer. Hij moest eens weten hoe het was om Koning te zijn, een titel die eerder formeel voor hem was geweest, maar waar hij de laatste jaren ingezogen was geworden. Hoe waren hij en Sibel nu ook weer in deze chaos gelopen? Hoe hadden ze dit niet kunnen afwenden? 'Er is géén andere keuze en we hebben dus gefaald,' beet Liam terug, feller dan hij had gewild, waarna hij weer wanhopig naar de verdwijnende gestalte van Indra keek. 'Ik wou dat ik gek was geworden.' Het kwam er maar mompelend uit. Hij stond ook niet achter het plan, maar hij kon moeilijk nu wéér weglopen en opnieuw Indra de schuld van hun gezamenlijke plannen laten opnemen. Fel schudde Liam zijn hoofd op de suggesties van zijn broer en met een gepijnigde blik keek hij zijn familielid aan. Ook had hij zijn handen op de schouders van Eddard gelegd. 'Ik hoor als Koning, maar ook als bevelhebber van onze troepen, in de frontlinie te staan. Ik kan niet wachten op versterking. Dat moet je overbrengen aan Sibel en- en ze zal het begrijpen. In het ergste geval hebben we altijd nog een Koningin en hebben Muriel, Sil en Willem nog een ouder over.' Hij wilde niet dramatisch doen, maar wilde meer de feiten op tafel leggen. En die feiten waren hard. 'Maar dan hebben ze in elk geval nog een vrij land. Want als het kamp valt, dan is Evenfall de volgende plek waar ze naartoe gaan.'