Het legerkamp

Syd was die ochtend niet naar het strijdveld getrokken maar naar de school. Zoals gewoonlijk gebruikte ze die ene dag dat de troepen waar zij onderdeel van uit maakte moesten rusten om Gael te helpen. Er waren een hoop Quandaïse families die ze hielp op die momenten. Uiteindelijk waren er niet zo veel bewoners van het kamp die goed Quandaïs spraken. Syd spendeerde bovendien graag haar tijd hier. Het hielp haar niet te veel te denken aan de beelden van de strijd. Ze had altijd alleen gewerkt als wachter en ze moest meer en meer aan zichzelf toegeven dat ze niet goed geweten had wat het inhield om soldaat te zijn. Haar vader had haar daar nooit op voorbereid. Hij had waarschijnlijk nooit gedacht dat ze in zijn voetstappen zou treden. Syd hielp met een glimlach een vader en dochter met het inladen van hun buidel terwijl ze met Gael besprak hoe vreemd het was dat ze soldaten terug zagen komen en toen weer richting het Noordelijke deel van het kamp zagen haasten. Haar handen kriebelden terwijl ze toekeek en uiteindelijk liep ze dus met de andere vrouw mee naar de plek waar een hoop mensen zich samen hadden gevoegd. Het kostte Syd een tel voor ze merkte dat haar goede vriendin terug was. Ze zag haar met haar man en haar zoon dicht tegen elkaar aan staan. Ergens herkende ze ook de prinses en de Generaal waar Gael op af stapte. Zelf bleef ze zoeken tot ze met een opgeluchte zucht Robyn zag. Syd had zich zo veel meer zorgen gemaakt dan ze had uitgedrukt aan vrienden die er om vroegen. Robyn was immers een vechter, die beet wel van zich, zei ze dan. En ze wist dat ze niet terug zou komen zonder haar neefje. Syd bleef plots staan nu ze haar vriendin zag en wachtte tot de andere soldaat haar ook zag. Eén glimlach was genoeg om haar in beweging te zetten.

Plichtsgetrouw liep Robyn maar achter de prinses en Generaal aan. Guila had ze toch al verloren aan haar broer en ze was ook veel te nieuwsgierig naar wat de soldaat in het oor van de Generaal had gefluisterd. Plots, echter, in de drukte van alle soldaten en toeschouwers, zag ze haar vriendin staan. Syd zou nooit kunnen wegvallen in de meute van "normale" mensen: haar schoonheid en uitstraling trokken Robyn nog van kilometers ver aan. Zo was dat ook gebeurd in het paleis, toen zij nog samen was geweest met haar schoonzus. Toen had ze al die aantrekkingskracht gevoeld. Robyn moest echter geamuseerd glimlachen doordat Syd niet onmiddellijk naar haar toe kwam. Het kwam vast door haar ongekamde haren en nog steeds met bloed bevlekte shirt. Reihan had haar niet toegestaan om van kleding te wisselen na haar aanval. Bij de Goden, wat kon ze ook niet wachten om Syd te vertellen over de klappen die ze de prinses had gegeven en hoe ze haar vervolgens mee had genomen ter paard en haar soldaten te snel af was geweest! Die anticipatie was vast in haar ogen af te lezen. Toen Syd zich echter nog niet verroerde, rolde Robyn met haar ogen en gebaarde ze naar haar, alsof ze wilde zeggen "waar wacht je nog op?".

Syd zag soldaten tussen haar en Robyn aan hen voorbij lopen alsof er niets te zien was hier. Maar wat haar betrof kon ze nog wel langer blijven toekijken. Haar vriendin zag er gehavend uit, maar het was niets dat Syd niet gewend was. Had ze er zo ook niet dagenlang bijgelopen als zij en Robyn tijdens hun reizen maar geen stromend water konden vinden om zich in te baden? Bovendien zou ze het wel direct geweten hebben als ze echt flinke verwondingen opgelopen had. Dit waren slechts schrammen. En Syd was erg benieuwd hoe ze die opgelopen had. Haar eigen glimlach brak ook door toen ze de blik van Robyn zag, maar ze haastte zich niet. Ze liep met alle rust tussen de omstanders die poogden te horen wat er gezegd werd rondom de generaalstent naar haar toe. Toen ze nog maar een meter van haar vriendin verwijderd was pakte ze met één hand Robyn vast en trok haar naar zich toe. Haar andere hand gleed in het bruine haar voor ze ook haar gezicht naar haar toe boog. Ze kon het niet laten met het geduld van Robyn te spelen voor ze haar kuste. Lang en zachter dan haar grip was geweest. 'Hoe haal je het in je hoofd zo lang weg te blijven?' vroeg ze nadat hun kus verbroken was, met een beginnende grijns.

Hester kreeg het trillen van haar lichaam maar moeilijk onder controle ondanks dat het direct gevaar geweken was. Als Mal haar niet aangespoord had de anderen te volgen richting de Generaalstent wist ze niet of ze wel op haar benen had blijven kunnen staan. Het was verontrustend te voelen hoe in de war ze plots was. Hester was niet snel zo geschokt door iets. Ze had heel wat spannende situaties meegemaakt, maar dit was haar hart aangegaan. 'Het is- het is niet zijn schuld. De prinses- Laat ze hem niet de schuld geven. Hij heeft niets gedaan!' Hester merkte dat ze zich vast had gehouden aan Mal's uniform en liet hem los toen hij eveneens aangaf dat ze dit niet op moesten brengen en antwoord gaf op haar vraag. Ze kon zien dat hij loog. Hoe kon die kracht en woede van Chaol nou geen schade aanrichten? Voorzichtig legde ze een hand op zijn schouder en kneep er zacht in. 'Bedankt, Mal,' haar stem was maar zacht en ze wist niet zeker of hij het gehoord had of haar hand gevoeld had. Hij werd immers tussen de menigte uitgeplukt om zich bij de andere Kapiteins te voegen in de tent. Hester kon zo haar rust weer terug vinden en merkte Guila en Flynn op. Ze begroette hen met een kleine glimlach en een omhelzing voor Guila. Haar blik was naar de Generaalstent gegleden met een bezorgde blik. 'Ik kan Matheo en Guila wat thee aanbieden in mijn tent,' stelde ze voor. Ze had haar eigen tent recht naast die van de Generaal. Ze moest als dokter even snel te vinden zijn als het nodig was.

Robyn kon nauwelijks wachten op het moment dat haar vriendin haar vast zou grijpen en zou kussen en- Syd nam er echter de tijd voor. Bij de Goden- Het was dat ze op haar hoede moest zijn bij de prinses, anders had ze de vrouw allang getackeld en in de modder gekust totdat ze sterretjes zou zien. Dat was gelukkig niet nodig, want Syd was inmiddels nabij en trok haar hard naar zich toe. Bij de Goden, Robyn voelde hoe ze warm en- en héél warm werd door de stevige grip en aanraking van haar vriendin. Terwijl ze zelf voorover boog voor een smachtende kus, trok Syd zich juist terug en dat maakte dat Robyn hard van ongeduld op haar eigen lip beet. Bij de Goden, Syd wist precies hoe ze haar gek kon maken. Gelukkig kwam daar dan ook eindelijk de verlossende kus en zuchtte Robyn goedkeurend tegen de volle lippen van haar vriendin aan. Het maakte haar niets uit wie dit allemaal zagen - hadden zij soms ook hun vriendin wekenlang moeten missen? 'Als het er voor zorgt dat jij mij altijd zo begroet, dan ben ik zo weer op pad,' grapte ze met een zelfvoldane glimlach. Toch kon ze de nonchalante blik niet ophouden, niet voor Syd, net zoals ze er zojuist moeite mee had gehad op het moment dat Flynn haar begon te verdedigen. Die twee personen kwamen het dichtst bij haar. 'Ik heb een fo- nee, geen fout. Ik heb een beslíssing gemaakt, waardoor ik nu een-' Ze probeerde het goed te formuleren. 'Een rechtszaak krijg... en een straf vanuit het kamp.' Ze trok Syd nog dichter naar haar toe, terwijl ze met pretoogjes haar aan keek. Reihan stond toch te ver weg om haar te horen. 'Ik heb Reihan overmeesterd, zó keihard een les geleerd, en vervolgens overhandigd aan de Koningin. Zij was er iets minder blij mee, maar ach...'

Gael keek haar partner dankbaar aan en knikte nog kort tegenover de prinses. 'Lerares van de kleinste bewoners van ons kamp,' voegde ze nog aan de woorden van Indra toe, waarvan ze heel duidelijk wist waarom Indra ze genoemd had. 'We hebben nu zoveel gezinnen in ons kamp, waarvan sommigen ook geen soldaten als ouder hebben, dat we recent nog de noodzaak zagen om de school uit te breiden.' Gael keek vervolgens met een beleefde glimlach toe hoe Indra de Kapiteins één voor één begroette, maar voelde van binnen onrust ontstaan. Dit was niet zoals de zaken normaliter gingen en ze voelde meteen aan de houding en uitstraling van Indra dat er iets mis was. De prinses zou echter niets af kunnen lezen van hun beide doen en laten. Toen de Kapiteins en andere belangrijke personen eenmaal binnen waren gestapt, legde ze verwelkomend een hand op de rug van de prinses en gebaarde ze naar binnen toe. 'Ik zal met u naar binnen lopen,' stelde ze voor, zodat de prinses hopelijk niet zou denken dat het een val zou zijn en zich enigszins op haar gemak zou voelen. Van Indra had ze namelijk altijd geleerd dat mensen het beste in onderhandelingen waren als ze ofwel bedreigd werden ofwel op hun gemak waren. Want Gael wist wel dat het laatste wat zij en Indra wilden, was dat ze nóg een opgesloten Quandaïse prins of prinses in het kamp zouden hebben. Aan ééntje hadden ze wel genoeg.

Syd grinnikte om het weerwoord van Robyn en gleed nog kort met haar duim langs de zoete lippen van haar vriendin. Ze had al snel door dat er meer aan de hand was dan ze op het eerste zicht had gezien. Bezorgd streek ze over wat vuil op het wang van de andere soldaat, maar liet haar toen los op een hand na om te horen wat ze te zeggen had. Syd wist niet meteen hoe ze daar op moest reageren. Fronsend keek ze om hen heen of de prinses nog te zien was. Het gezelschap leek de tent in te gaan en dus richtte ze zich weer op Robyn die verdere uitleg gaf. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar sloot deze weer. Haar vriendin was impulsief, dat had ze zelfs vaak genoeg meegemaakt. Maar dit- Syd begreep bovendien niet wat het betekende dat ze nu hier was. 'Is Reihan een gevangene?' fluisterde ze ontzet door deze openbaring. Ze kon alleen maar bedenken wat voor signaal dat naar de Quandaïers zou sturen. Waarom hadden ze nog niet keihard aangevallen? Er waren nog zo veel onduidelijkheden. Syd wist echter dat ze niet echt de tijd hadden om dit uitgebreid te bespreken. Ze hoorde dat Robyn's naam geroepen werd en dus pakte ze haar hand vast om samen naar de tent te lopen. Zoals Syd verwachtte, werd ze zelf geweigerd en zuchtte ze schouderophalend. Ze was sinds haar samenwerking met Kapitein Barnard en Gael haar status zo goed als kwijtgeraakt. Ze kon als soldaat van lage rang geen deel uit maken van dit soort besprekingen. 'Ik wacht hier.'

Guila volgde de blik van haar echtgenoot en zag ook de wachter staan. Het was duidelijk dat de tijd tikte. Toch werd ze al snel weer in dat kleine wereldje getrokken van haarzelf, Flynn en Matheo door de nabijheid van haar man en zo liet ze met gesloten ogen haar voorhoofd tegen de zijne rusten. 'Dan bid ik dat het kamp het tot in de eeuwigheid volhoudt,' murmelde ze met een glimlach, al keek ze haar man vervolgens weer diep in de ogen aan. De resoluutheid van Flynns woorden overdonderde Guila, maar lieten haar des te warmer en geliefd voelen. Hij had gelijk: ze zouden het samen doen, zo anders dan al die andere keren dat ze dachten dat ze het los van elkaar wel zouden oplossen, en het hopeloos mislukte. Toch hadden ze elkaar altijd weer gevonden, net zoals nu. 'Wij blijven samen,' stemde ze met hem in, terwijl ze diep in zijn ogen bleef kijken en ondertussen zorgzaam langs zijn baard gleed met haar hand. 'Bij jou en Matheo.' Hoe erg ze ook gesteld was op Iker, nu ze zo haar man en haar zoon in haar armen had en haar ongeboren kind in haar buik... het kon haar voor een moment niet schelen wat er met iedereen om hun heen zou gebeuren. Toch moesten ze de realiteit onder ogen zien en werd ze ook abrupt uit haar aandacht voor Flynn getrokken door de ongeduldige wachter naast hen. Guila voelde hoe Flynn haar hand vastpakte en ze hem nog een kort kneepje terug gaf. 'Samen,' stemde ze met hem in, waarna ze Flynn en Matheo allebei nog een kus gaf en vervolgens, nadat ze Matheo aan Hester hadden gegeven, de tent betrad.

'Ze wás een gevangene,' gromde Robyn zacht, terwijl ze richting de tent bewoog met Syds hand in de hare. 'Ik overhandigde haar als gevangene aan de Koningin. Echter... Sibel wilde uiteraard niets te maken hebben met een afranseling en gevangenneming van een buitenlandse prinses. Dus ze is in principe weer op vrije voet.' De gedachte en herinnering aan haar gesprek met de Koningin maakte haar weer razend van woede. 'Ik weet niet wat de straf gaat inhouden. Het kan gaan van een simpele korfeeweek tot- de dood?' Ze noemde het nonchalant, maar toch liepen de rillingen over haar rug heen. Zo ver zou het toch vast niet komen? Toen eenmaal haar naam geroepen werd, liep ze net even sneller richting de tent en zag ze vervolgens tot haar verbazing dat Syd de binnenkomst in de tent geweigerd werd. Robyn stond al op het punt om haar vriendin eigenhandig naar binnen te trekken, toen ze de blik van Indra, die op haar gericht zag, vanuit binnen zag. Hun Generaal tolereerde nu géén akkefietjes. Met een zucht keek ze haar vriendin verontschuldigend aan en boog ze nog eenmaal naar voren om haar vriendin op de wang te kussen. 'Ik kom zo weer,' beloofde ze haar, waarna ze de tent binnentrad.

Reihan merkte met enig ongenoegen op hoe zowel de Generaal als haar partner extra benadrukten dat ze een school vol onschuldige kinderen hadden. Ze moest zichzelf ervan weerhouden met haar ogen te rollen. Ze hoefden het niet zo aan te dikken dat de bewoners van het kamp de onschuld zelve waren. Bovendien hadden ze geen flauw idee van de plannen. Geërgerd, maar met een glimlach op haar lippen liet ze zich vervolgens voorstellen aan iedere aanwezige Kapitein. Bij haar vorige bezoek was ze lang niet zo uitgebreid ontvangen. Rei liet zich met enige opluchting door de lerares de tent in leiden en werd uiteindelijk door de Generaal een stoel aangewezen aan de tafel waar de Kapiteins ook aan plaats namen. Ze rechtte haar rug en sloeg haar benen over elkaar terwijl ze rond keek. De soldaten gaven haar voornamelijk vijandige blikken, maar hier en daar zag ze ook nieuwsgierige ogen en- en blikken die ze niet kon plaatsen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze op naar de Generaal die zelf nog niet was gaan zitten, maar bij de tent opening was blijven staan. Rei legde een hand op de houten tafel en trommelde zo enigszins ongeduldig met haar vingers. De Generaal dacht blijkbaar dat het belangrijker was dat de hele tent vol zat, dan dat ze direct begonnen met de onderhandelingen. Hoeveel bekijks wilde ze? Haar ogen gleden kort naar Guila die met haar echtgenoot binnen kwam, maar ze vermeed de dringende blik van de Kapitein om te zien hoe Robyn Barnes als laatste naar binnen stapte. Ze kuchte zacht en wierp Indra een blik. Hoe langer ze hier was, hoe minder zeker ze was welke kant de besprekingen uit zouden gaan.

Indra was opgelucht te zien hoe zowel Gael als haar Kapiteins meegingen in haar schouwspel. Ze zag enkele verwarde blikken, maar gelukkig ging iedereen gemakkelijk mee in haar voorbeeld. Terwijl de aandacht voor even van haar gegleden was, stuurde ze nog een derde en vierde soldaat achter Clementine aan. Ze moest nu weten wat er gebeurd was. Als ze die tent in ging zonder enig idee te hebben waar de prins uithing of wie er achter zijn verdwijning zat moest ze erg veel gaan bluffen. Indra stapte uiteindelijk toch naar binnen en wees de prinses haar plek. Ze zag dat de wachters van de Kroon dicht bij de prinses bleven, maar geen aanstalten maakten om te gaan zitten. Ze had ze sowieso nog niet horen spreken. Sibel noch Liam leken dus bij te willen dragen aan dit gesprek, maar- Indra twijfelde kort en zag toen dat Syd en Robyn bij de ingang stonden. Ze wierp de soldate een scherpe blik toen ze aanvoelde dat ze wilde klagen en stapte toen zelf naar de opening om Syd een kort bevel te geven. Vervolgens draaide ze zich om naar de aanwezigen. 'We wachten tot de broer van de Koning aanwezig is. Dat lijkt me wel zo toepasselijk aangezien ik vernomen heb dat de prinses gestuurd is door de Kroon?' Indra zag enigszins tevreden toe hoe de Quandaïse vrouw daar geen weerwoord op kon geven. Ze leunde met een zucht achterover en Indra maakte zelf ook aanstalten om te gaan zitten toen ze Clementine zag verschijnen. Ze bemerkte de minuscule beweging van haar hoofd en ging met een frons zitten. Wat voor spel werd er met haar gespeeld? Was dit het plan? Indra vouwde haar handen samen terwijl ze overwoog welk risico ze het beste kon nemen, welke leugen ze het beste kon vertellen. Ze zette haar ellebogen op de tafel en knikte uiteindelijk naar Guila. 'Waarom beginnen we niet met het woord van Guila Halley. Ik hoor graag haar verklaring over haar afwezigheid de afgelopen manen.' Het was een riskant voorstel haar eerst te laten praten, maar Indra had liever dat de prinses hier boos om was dan- dan de afwezigheid van haar broer.

Terwijl Flynn uiteraard plaats had moeten nemen aan de grote tafel had Guila echter een plek tegen het tentzeil gevonden, ver weg van de vergadering en de priemende ogen. Het was daarom des te onverwachts geweest dat Indra juist háár het woord wilde geven. Guila was het jarenlang gewend geweest om in het middelpunt van de belangstelling te staan en ze had er destijds overduidelijk van genoten. Sinds haar avontuur in Quandaï met Flynn, echter, was ze het beu geweest om altijd maar de ogen van het hele kamp op haar gericht te hebben. Nu voelde het als die tijd na hun terugkomst uit Quandaï. Nadat ze dichter bij de tafel was gaan staan, streek ze ietwat nerveus de stof van haar weelderige jurk glad en schraapte ze haar keel, terwijl ze de ogen van de Quandaïse prinses niet durfde te ontmoeten. 'Ik wilde enkele manen geleden graag mijn schoonfamilie bezoeken op de boerderij,' begon ze twijfelachtig, terwijl ze het hele gedeelte over de ruzie tussen haar en Flynn terzijde legde, net zoals het feit dat haar vader, de oude Koning, zich op de boerderij bevond. 'En gezien ik zwanger bleek te zijn, zou ik daar enige tijd verblijven en mijn schoonmoeder helpen met het huishouden en haar taken. Mijn schoonzus begeleidde mij naar de boerderij en daar-' Ze slikte moeizaam en keek weg van Reihan. 'Daar werden we al opgewacht door Quandaïse soldaten. Onze familie was weggestopt in verschillende huizen van het dorp. Zelf heb ik, samen met Matheo, manenlang in één van de kamers opgesloten gezeten.' Ze streek langs haar buik en liet haar ogen op Flynns gelaat vallen. 'Ze hebben ons niet... pijn gedaan. Ik ben enkele keren bezocht door een kraamvrouwe en ik heb de Koningin mogen spreken, maar daarbuiten-' Haar gezicht werd hard door de gedachte en bijna woedend keek ze eindelijk ook de prinses aan. 'Je had mijn zoon en schoonfamilie hier buiten moeten houden, Reihan.'

Uiteraard was er weer eens geen plek gemaakt aan tafel voor Robyn. Ze wilde op de plek zitten van Clementine, omdat ze er toch niet was, maar de eerdere blik van Indra had ze toch wel in haar oren geknoopt. Start geen problemen, had de blik lijken te zeggen. Ze was dus noodgedwongen om achter de zittende Kapiteins te staan en mee te luisteren met het gesprek. Haar hoofd schoot echter opzij bij het horen noemen van Guila. Zou ze werkelijk- En, ja hoor, het hele verhaal kwam boven tafel. Ze wist niet waar haar schoonzus de lef vandaan haalde. 'Ik kan bevestigen dat het waar is,' vulde ze aan het verhaal van Guila aan, vooral toen ze de felle uitwisseling van blikken tussen de twee Quandaïse prinsessen zag. 'Ik ben toen ook gevangen genomen en heb vervolgens de prinses moeten begeleiden naar het kamp toe. Ik wist, uiteraard, de snelste en veiligste routes van de boerderij naar het kamp toe,' zei Robyn trots met een zelfvoldane blik naar de prinses toe. 'Ze schoot mij bijna neer, maar ach, het schot was nét mis. Misschien toch nog wat extra keren oefenen?' Met een lieflijke blik glimlachte ze naar de prinses, om vervolgens weer haar armen over elkaar heen te slaan. Het was toch zonde van zo'n mooie vrouw... zo giftig, maar toch zo mooi. Robyn zou wel weten wat voor trucjes ze kon uithalen met zulke vrouwen tussen de lakens. Misschien was het ook wel een type voor Syd, al leek die overduidelijk meer op typetjes zoals haar schoonzus te vallen. Zonde.

Reihan kon haar gezucht niet tegenhouden toen de Generaal voorstelde dat ze nog zouden wachten tot de broer van de Koning aanwezig was. Wat hadden ze daar nou aan? Was het Indra niet duidelijk geworden dat de Koning en Koningin laf genoeg waren dat ze zich hier buiten wilden houden? Ze kon echter niet weigeren. Uiteindelijk was ze hier met wachters van de Kroon aangekomen. Ze legde haar hand stil op de tafel en bestudeerde zo de ringen om haar vingers toen ze hoorde dat Guila als eerste mocht spreken. Met een frons keek ze naar de Generaal en perste haar lippen stijf op elkaar. Ook daar kon ze weinig tegen in brengen. Ze had zelf haar zegje gedaan tijdens haar korte bezoek enkele weken eerder. Bovendien had ze gezien hoe Guila bekeken werd door de Kapiteins. Niet iedereen leek haar te vertrouwen. In plaats van echt naar de uitleg te luisteren van de andere vrouw, nam ze dan ook de reacties van de aanwezigen in zich op. Ze kon Guila toch niet stoppen te vertellen wat er met haar gebeurd was en zo erg klonk het niet in de context. Pas toen ze de felle woorden hoorde keek ze de prinses recht aan. 'Misschien had je mijn broer dan eerst met rust moeten laten,' beet ze terug voor ze haar kin op hief. Ze vernauwde haar ogen toen de Barnes soldaat ongevraagd haar mening deelde. 'Wat fijn dat Soldaat Barnes de kampleiding er nog eens aan herinnert dat ze al eerder een situatie verkeerd inschatte. Maar ik geloof dat uw betrokkenheid tijdens de rechtszaak meer van pas komt dan nu.' Die vrouw moest eens leren haar mond te houden. Reihan keerde zich een kwartslag om zodat ze de hele tafel aan kon spreken. 'Ik geloof dat Generaal Morton en het kamp erg goed weten waarom we deze beslissing om Guila Halley vast te zetten hebben moeten nemen. Het viel ons zeer zwaar te horen dat mijn broer, Prins Iker, vast gezet was hier in het kamp nadat hij een zeer gevaarlijke situatie in Tyrosh ontsnapt was. U moet begrijpen dat ik, noch mijn familie, wisten wat er gebeurd was. Maar het zag er niet goed uit na de moord op onze landgenoten.' Reihan keek naar Indra en hield haar blik bedenkelijk vast. 'Ik geloof dat het enkel eerlijk is dat prins Iker hier aanwezig is en zijn kant van het verhaal kan laten-' Geërgerd keek ze om toen het tentzeil opzij geschoven werd en Eddard Halley binnenstapte om zich haperend voor te stellen.

Flynn glimlachte kort bij de instemmende woorden van zijn vrouw en kuste haar teder terug. Ze moesten inmiddels wel beter weten dat het geen nut had om van elkaar te scheiden, omdat dat de situatie zogenaamd beter zou maken. Het stelde enkel de problemen uit of ze moesten zich er alleen doorheen slaan. Flynn bedankte Hester nog kort voor hij de tent in ging en zijn plek aan de tafel vond. Hij keek nog kort om naar Guila die maar ergens in de hoek was gaan staan. Hij had zijn rol hier aan de tafel, maar zou erg graag bij zijn echtgenote gestaan hebben. De andere Kapiteins zouden dat echter niet gewaardeerd hebben. Flynn sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij de tent rond keek en zo zijn oog ook op Indra viel die wel erg langzaam de bespreking op gang bracht. Het was hem al snel duidelijk dat er iets was en met een vlugge blik op Gael probeerde hij te achterhalen of zij wist wat er gaande was. Het werd hem niet veel duidelijker. Het was dat Indra de tent af had weten te leiden met het voorstel Eddard hierheen te laten komen. Hij hoorde het gekreun de tafel al langs gaan. Niemand was erg blij met de bemiddeling van de Kroon en ze zagen er duidelijk tegenop om nog langer te wachten. In dat moment merkte hij ook dat Clementine binnenkwam en een korte uitwisseling met Indra had. Hij kende beide vrouwen goed genoeg om direct door te hebben dat er iets goed fout zat. Ongemakkelijk bewoog hij op zijn stoel en keek toen verrast op zodra Indra de aandacht geheel op Guila wierp. Dat zou ze normaal nooit doen. Wat probeerde ze te verbergen? Flynn luisterde met een getergde blik naar de uitwisseling tussen Guila, Robyn en de prinses. Hij besteedde amper aandacht aan Eddard. 'Voor we het over de prins hebben, zou ik erg graag willen weten wat er later gebeurd is. Dit hebben we allemaal al van Generaal Morton gehoord. En waarom-' Flynn's ogen gleden naar de prinses. 'Waarom u hier bent met een Tarthiaanse wacht en geen enkele Quandaïer?'

Guila voelde hoe haar ogen vuur schoten door de opmerking van Reihan en kwaad klemde ze haar handen om de rugleuning van een stoel van een willekeurige Kapitein. 'Jouw broer stond op míj́n drempel, Rei, van míj́n huis, smekend om hulp! Ík heb hem niet uitgenodigd, mocht je dat denken,' zei ze fel, terwijl ze expres was geswitcht naar het Tarthiaans zodat iedereen het kon horen. Er waren alweer genoeg vingers naar haar toe gewezen als schuldige en ze mochten allemaal weten dat Iker plots in háár tuin had gestaan. Niet andersom. Misschien was het inderdaad vervolgens haar fout geweest om hem in huis te nemen, maar daar had ze al genoeg met Flynn over gekibbeld, én ze zou het zo weer opnieuw doen. En dat was misschien niet het meest handig om uit te spreken in een kamer vol met kritische Kapiteins. Haar blik gleed af naar haar man, nadat hij had gesproken, en ze zocht de kalmte weer terug in haar stem om verder te spreken. 'Het enige wat ik weet, is dat Robyn plots voor mijn deur stond en ons de boerderij uit wist te krijgen. Daar stonden de Koning en Koningin klaar met paarden, zodat we de linie van de Quandaïers konden ontsnappen,' vertelde ze maar oprecht. Het had toch geen zin om te liegen en Robyn wist dat net zo goed. Haar stem bleef echter hangen op de volgende woorden: hoe moest ze uitleggen waarom Reihan hier plots zonder haar wachters stond? Was dit niet allemaal een plan geweest van Guila om haar echtgenoot weer te kunnen zien? Ietwat nerveus keek ze dus naar de prinses en zette ze weer een stap naar achteren.

Indra deed haar best om haar aandacht te richten op de sprekers en niet op de tentopening of op Clementine. Haar gedachten dwaalden echter af. Hoe was die prins weg weten te komen? Het was overduidelijk dat hun aandacht plots op het gezelschap van de prinses was gericht, maar er waren nog steeds wachters bij de tent geweest. Bovendien hadden ze al meerdere malen geprobeerd om mensen door de Quandaïse linies te sturen, maar er was nooit iemand doorheen gekomen. Dat gaf haar genoeg reden om er van uit te gaan dat de landgenoten van de prins wel achter zijn verdwijning moesten zitten... Indra trok zichzelf uit haar gedachten toen ze het felle Quandaïs van Guila hoorde en wierp haar een waarschuwende blik toe die al snel op Robyn bleef hangen. Ze hoefde haar niet in de reden te vallen, omdat de prinses dat zelf al deed. Indra sloeg haar armen over elkaar en knikte kort naar Eddard Halley toen hij eindelijk de tent binnen stapte. De man nam de ruimte met grote ogen in zich op voor Indra hem een stoel toewees. Misschien moest ze ook maar pogen om Celine Storm te laten halen. Storm... Kon zij iets te maken hebben met Iker's afwezigheid? Indra hoorde tevreden aan hoe Flynn het gesprek van de prins weg wist te sturen. Indra nam het moment om in de discussie te springen nadat Guila een verdere verklaring had gegeven. 'Dat is wat ik inderdaad al mijn raad verteld heb bij terugkomst. Dit is ook bevestigd door de soldaten die mij begeleid hebben, zoals Luitenant Inon en Dasha. Ik heb Guila met haar zoon en met soldaat Barnes mee laten gaan met de Koning en Koningin van Tarth, wetende dat ze daar veilig gehouden zouden worden terwijl wij dit- deze situatie verder op zouden lossen. Maar daarna missen we wat informatie.' Indra wist niet precies wie van de drie ze hierbij aan moest kijken. Wat Guila, Robyn en Reihan zeiden klopten met elkaar en toch- Ze begreep de situatie niet en vroeg zich af wie wat moest zeggen en wie wat verborg. 'Ik ben het overigens eens met Kapitein Barnes. We hebben de prins al vaak genoeg overhoord over wat hij hier kwam doen. We horen liever uw redenen om hier aan te kloppen. Maar ik zou graag het woord geven aan mijn Kapiteins om hun vragen en zorgen te uiten.' Afwachtend keek ze de tafel rond.

Mal greep onmiddellijk zijn kans om het woord te nemen, zodat Flynn hem niet voor kon gaan. Per slot van rekening had de Generaal hún het woord gegeven. 'Mag ik ook benoemen hoe belachelijk is dat we niet enkel de woordvoerder van de Koning en Koningin hier hebben,' mompelde hij met een denigrerende blik op Eddard Halley, 'maar ook een of andere vertegenwoordiger van Quandaï in ons midden? Waarom zijn de hoofdrolspelers hier niet?' merkte hij kritisch op, terwijl hij met een scherpe blik naar de prinses keek. Hij had de prinses nooit in de linie gezien: het was vaak een man die de soldaten aan stuurde. Was hij de werkelijke leider die in het land was? Als het de vrouw tegenover hem toch was, dan deed ze erg slecht werk. Vervolgens gleed zijn blik af naar de andere Quandaïse prinses, die wonderbaarlijk genoeg de naam Halley droeg, en het andere Barnes telg. 'Hoe moeten we deze verhalen geloven?' vroeg hij zich vervolgens af. 'De ene heeft baat bij het beschermen van de prins en de ander heeft baat bij- bij de Goden, ik zou het niet eens weten, de soldaat voelt meer als een opportunist aan die in elk gat wil springen dat ze ziet. En laten we niet vergeten dat ze allebei nog gerelateerd zijn aan Flynn Barnes, diegene die nooit had moeten toestaan dat zijn vrouw een verdomde ontspoorde prins zou herbergen!' Hij wees vervolgens naar de prinses en schudde kritisch zijn hoofd. 'Hoe komt ze aan die verwondingen? En kom niet aan zetten met een lulverhaal over een per abuis aanval! Hoe komen de soldaten van het koningspaar hier? En hoe kan het plots zijn dat het ex-Quandaïse prinsesje zo hardnekkig weggestopt wordt van ons en nu plots terug het kamp in loopt?' Hij trok zijn neus op en keek vervolgens kritisch naar Flynn en Indra. 'Het ruikt hier naar onzin en leugens.'

Reihan sloeg haar armen over elkaar toen haar voorstel om Iker te betrekken bij deze discussie zo snel van de tafel werd geschoven. Ze zat hier zonder haar bewaking en alsnog dachten ze dat het te riskant was, dat er meer achter zat. Ze voelde dat ze dat moest kunnen benutten op de een of andere manier. Ze liet iedereen maar hun zegje doen. Ergens was ze namelijk wel benieuwd naar de dynamiek onder de leiding. De insinuatie dat ze er niet toe deed liet ze aan zich voorbij gaan. Die man had overduidelijk geen idee waar hij het over had. Reihan was in het speciaal gekozen voor deze missie. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen toen Kapitein Barnes en de prinses zo direct aangevallen werden. Het was ook het punt voor haar om een beslissing te maken. 'Dat komt omdat er ook gelogen is, Kapitein,' zei ze hard en duidelijk. 'Ik ben hier overduidelijk niet vrijwillig met een wacht die mij niet trouw is, buiten het zicht van mijn Generaal en soldaten. Ik neem aan dat iedereen erg goed weet dat soldaat Barnes niet erg goed is in het opvolgen van bevelen. De fout die ze maakte is veel groter dan ze tot nu toe toegegeven heeft. Ik ben besprongen, vastgebonden en naar de Koning en Koningin toegesleept die geen verantwoordelijkheid voor mijn ontvoering wilden dragen.' Rei keek hierbij kort naar de broer van de Koning. Ze hoopte dat dit hen alsnog schade toe zou richten. Het durf dat ze hadden gehad om zo respectloos te zijn- Reihan keek nu naar Generaal Morton. 'Maar ik geloof niet dat u graag een Quandaïse prins én prinses opgesloten houdt terwijl een leger al dagenlang uw soldaten weet uit te putten en de kinderen op die school van u angst weet aan te jagen.' Ze stond op en schoof luidruchtig haar stoel naar achteren. 'De Koningin vertrouwt er op dat ik heelhuids mijn landgenoten bereik, zoals ook mijn Generaal. U heeft niet veel tijd meer. Ik wil best buiten wachten terwijl u dit bespreekt met uw Kapiteins.' Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze de vrouw aan die gespannen toe keek terwijl de tent al snel een groot kippenhok was.

Robyn luisterde getergd toe hoe niet alleen Reihan kritiek leverde, maar ook enkele Kapiteins mee deden. Hoe konden ze nou haar woorden in twijfel trekken? Ze wist dat ze niet geheel eerlijk was geweest, maar... Haar gezicht trok dan ook wit weg toen Reihan plots wel alles op tafel legde over de aanval. Ze probeerde haar gezicht echter neutraal te houden en wat ongemakkelijk kuchte ze. ‘Het is niet geheel... onwaar wat de prinses zegt,’ begon Robyn, terwijl ze zag hoe Mal geërgerd zijn handen omhoog gooide in een gebaar van “ik zei het toch?”. De blikken van Flynn en Indra durfde ze niet te ontmoeten. ‘Ik deed het voor de veiligheid van het kamp!’ probeerde ze zichzelf te verdedigen. ‘Gaan we dan, net zoals het koningspaar, een blind oog houden voor de criminele daden van de Quandaiers? Hoe verdien ík plots een rechtszaak, terwijl de Quandaiers onschuldige mensen gevangen zetten?’ Ze wurmde zich tussen twee Kapiteins in en legde haar handen plat op tafel. Het ergerde haar dat Reihan wilde weglopen, om zo ervoor te zorgen dat Robyn alle schuld zou krijgen. ‘Jij hebt zelf ingestemd met dit plan! Doe niet alsof je overal maar toe gedwongen wordt! Je had vrijuit kunnen lopen als het aan de Kroon lag!’

Flynn wierp Mal een dodelijke blik toe toen de man zich plots zo kritisch uitsprak over zijn vrouw en zus. Hij was het net zo eens geweest met zijn woorden over de slechte vertegenwoordiging die ze hadden gekregen van zowel de Quandaïers als hun eigen land. Zo leek het immers al manen te gaan. Flynn had Liam zelf ook al duidelijk gemaakt dat het kamp geen genoegen nam met hun lakse optreden steeds. Het ging er inmiddels niet meer om of het leger onafhankelijk was, maar simpelweg of de Tarthiaanse Kroon wel zich uit kon spreken tegen de Quandaïers en een stevig standpunt in kon nemen over al het gebied dat deel uit maakte van Tarth. Maar dit voelde meer als een persoonlijke aanval en verontwaardigd legde hij zijn vuisten op de tafel. Voor hij zichzelf en zijn familie kon verdedigen, kwam de prinses tussen beiden en met een geschokte blik keek hij haar aan. Het was genoeg om de rest van de Kapiteins zich te laten storten in een fikse discussie. Opgefokt en boos keek hij naar zijn Generaal. Waarom greep ze niet in? Ze liet de besprekingen nooit zo uit de hand lopen en nu- Flynn schoof zijn stoel met een geërgerde blik naar achteren en stond op. Hij wilde hier niet gaan staan roepen om de aandacht te krijgen of zijn gelijk te behalen. In plaats daarvan liep hij op Guila af en bood haar een arm. Hij had eerder niet gelogen toen hij zei dat ze samen zouden blijven. Wat die prinses ook zei, Flynn was niet van plan Guila nog te laten gaan, wat het kamp ook van hem eiste. Maar hij wilde ook weten wat de waarheid was en wat dat betrof hoorde hij liever het woord van zijn vrouw dan van die rottige Quandaïse vrouw. 'Wat is er gebeurd nadat Indra en de rest hierheen zijn gekomen?' vroeg hij haar op dringende toon. Het kon hem weinig schelen wat ze beloofd had aan de prinses of wellicht zelfs aan Sibel.

Guila luisterde moedeloos naar de woorden van de prinses en van de andere Kapiteins. Het begon weer steeds meer en meer een persoonlijke aanval te worden en er was geen enkel woord waarmee ze zich kon verdedigen. Het zorgde er tevens voor dat de tent in luide discussies uitbrak met Robyns en Mals stem er bovenuit. Voordat ze het wist, stond haar man naast haar en nam ze zijn arm met beide handen aan. Zo stonden ze al snel bijna verscholen in de schaduw van de tent, ver van de discuïsserende Kapiteins vandaan. 'Onderweg kwamen we Reihan en haar gevolg tegen. Liam sprak met haar en ik hoorde het niet volledig, maar het was duidelijk dat Reihan niet op zou houden met haar jacht op haar broer. Robyn heeft vervolgens,' murmelde ze, terwijl ze een korte blik op haar schoonzus wierp, die druk bezig was om zich in de discussie te mengen, 'besloten om achter Reihan aan te gaan. Niemand van ons kon haar tegenhouden, ondanks dat ik haar, bij de Goden, smeekte om te blijven. Ze reed op haar eigen dood af.' De rillingen liepen over haar rug bij de gedachte. 'Robyn heeft duidelijk de overhand gehad, want ze bracht Reihan bewusteloos en verwond terug naar Sibel en Liam. Sibel wilde er uiteraard niet bij betrokken worden en trok haar handen er volledig vanaf.' Toen ze de volgende woorden wilde uitspreken, stapte ze nog wat dichter naar haar echtgenoot toe en sprak ze op zachtere toon. Ze wilde niemand het vervolg van haar woorden zou horen. 'Sibel bood aan om mij en Matheo met haar delegatie mee te laten gaan. Ik weigerde en- en ik heb Reihan vervolgens gevraagd of ze een manier wist waarop Robyn, Matheo en ik het kamp konden betreden. Dít was dat plan en ze is hier dus vrijwillig,' vertelde Guila op dringende toon, waarna ze vervolgens Flynns arm steviger vast pakte. 'Als dit uit komt, dan- dit verzwakt de positie van Sibel en Liam.' Iets wat ze koste wat het kost wilde vermijden.

Uiteindelijk had Indra besloten om de chaos die dit gesprek zou veroorzaken vrijuit te laten gaan. Het gaf haar de tijd na te denken. Zoals verwacht sprak Mal zijn kritiek uit en gaf dat al genoeg voor de andere aanwezigen om of mee te knikken of zuchtend achterover te leunen. Het was een verrassing te horen dat de prinses het woord weer nam, maar Indra was eerlijk gezegd niet verbaasd over wat ze te zeggen had. Ze voelde de spanning in de tent stijgen en de gemoederen liepen ook al snel hoog op, maar ze greep niet meteen in. Ze overdacht haar opties zorgvuldig, maar gehaast. Als dit het plan van Reihan was geweest, om haar kampleiding tegen elkaar op te zetten, dan zou het goed gelukt zijn. Maar dat kon niet het enige doel zijn van die vrouw. Waarom zou ze zo een groot risico nemen om enkel haar Kapiteins wat op te hitsen. Behalve als ze dacht dat het erger zou worden- Ze dreigde wel erg duidelijk met het feit dat haar Generaal hen zou vermorzelen als de prinses niet terug kwam en dat de Koningin ook stappen zou ondernemen. Maar wat als- Indra's ogen gleden de tafel langs voor ze overeind kwam met één flinke klap haar vuist op de tafel sloeg. 'Genoeg!' bulderde ze. Ze hield een hand op naar de eerste persoon, Kapitein Flint, die alsnog het waagde om zijn mond te openen. Indra draaide zich vervolgens naar de Quandaïse prinses om. 'Soldaat Barnes, houd je in,' mompelde ze nog voor ze tegenover Reihan ging staan met haar handen op haar rug. 'U zegt dat het een groot probleem voor ons zou vormen als we zowel een prins én prinses in dit kamp houden. Dan is het maar goed ook dat de prins niet langer op ons terrein is.' Ze onderdrukte de glimlach die ze op voelde komen toen dat nieuws zoals ze verwacht had de prinses inderdaad verraste. 'Generaal Moirin heeft uw terugkomst als afleiding gebruikt om uw broer het kamp uit te loodsen. Is hij dat vergeten te zeggen?' Nonchalant haalde ze haar schouders op en keerde zich terug naar de tafel om de rugleuning van haar stoel vast te houden en haar raad aan te kijken. 'Prins Iker is niet langer in ons kamp. Ik hoef geloof ik niet uit te leggen dat de meest logische uitleg is, is dat zijn landgenoten geen geduld hadden om te wachten tot wij zouden stoppen met vechten, dat ze goed genoeg wisten dat we nooit zouden stoppen.'

Flynn stapte dichter naar zijn partner toe en liet haar zo haar uitleg doen. Hoewel het zeker meer duidelijkheid gaf, bezorgde het hem enkel meer hoofdpijn. Wat had Robyn zich in haar hoofd gehaald? Met een kreun wreef Flynn langs zijn voorhoofd en schudde zijn hoofd. Dat zouden ze erg moeilijk goed kunnen praten. Sterker nog, als zijn zus in had gestemd met een rechtszaak- Het bracht herinneringen naar boven van Guila's tijd in Telon en hoe dat geëscaleerd was tot een rechtszaak. 'Sibel-' Flynn sprak de naam van de Koningin verontwaardigd uit en moest zichzelf inhouden om Guila eerst uit te laten praten. Het nam zijn irritatie niet weg toen het eenmaal uitgesproken was. 'Verdomme, Guila! Dit doet ze nu al manenlang! Ze denkt even de held uit te hangen door jou te redden, maar laat de rest van het kamp dan stikken. Waarom zouden ze hier niet slecht uit moeten komen?' Flynn vond het erg moeilijk dit te slikken. Hij kon niet anders dan dankbaar zijn dat de Koningin geholpen had zijn gezin te bevrijden, maar als ze dan niet toegewijd genoeg was om alsnog op te treden tegen de Quandaïers hadden ze er nog niets aan! Hoe konden Guila en Matheo nou hier terugkomen terwijl er dagelijks gevochten werd? Het hielp hem bovendien om zijn frustratie met zijn vrouw zelf te vermijden door Sibel als degene aan te wijzen die dit hele idiote plan had kunnen stoppen óf er vol in te kunnen gaan. Flynn wilde verder gaan, maar hoorde toen de klap van Indra en greep Guila vast om haar achter zich te verschuilen. Geschokt luisterde hij naar de bekentenis van de Generaal en begreep toen wat haar eerder zo dwars had gezeten en haar de tijd had laten nemen. Clementine bevestigde kort de woorden van Indra door uit te leggen dat één van hun soldaten buiten bewustzijn in de tent aangetroffen was met geen spoor van de prins.

Eddard had niet geweten waar hij zich op voor moest bereiden toen er een soldaat langs kwam om hem te zeggen dat hij in de Generaalstent verwacht werd. Bij binnenkomst keek hij dan ook met grote ogen toe dat de Quandaïse prinses met Guila Halley en enkele van Sibel's lijfwacht tussen een boze horde aan Kapiteins stonden en zaten. Hij poogde er nog stuntelig tussen te komen om om uitleg te vragen, maar niemand liet hem het woord nemen terwijl de discussie enkel heviger werd. Ed besloot dus maar bij één van de bekende wachters om verslag te vragen die hem gelukkig snel genoeg op de hoogte konden brengen. Hij wist niet welke reactie het best paste. Moest hij boos zijn dat zijn broer hem geen bericht had gestuurd dat dit zijn kant op kwam? Of was frustratie dat het kamp weer zo laks omging in het betrekken van hem als vertegenwoordiger voor de kroon beter? Zijn ongemak was echter het grootst. Hij had niets te zeggen tussen al deze mensen. Sterker nog, hij werd eerder beledigd door hen, zoals door die Kapitein Barnard. Maar Ed kon het niet laten toen er plots over leugens en insinuaties gesproken werd die amper onderbouwd waren. Prins Iker was verdwenen en niemand in het kamp had iets door gehad? Was er bewijs dat de Generaal Moirin hier achter zat? Wat voor spel speelde de beide kampen hier? Eddard schraapte dan ook zijn keel toen de Generaal haar punt gemaakt had. 'Ik denk niet dat u te snel tot conclusies zou moeten komen, deze argumentatie is al helemaal niet voldoende om tot actie over te gaan. Ik zou graag voorstellen zelf langs te gaan bij de Quandaïse Generaal om te bevestigen dat prins Iker bij zijn landgenoten is als vertegenwoordiger van de Kroon. Maar ik sta niet toe dat de prinses hier zomaar gehouden wordt, terwijl de Koning en Koningin overduidelijk willen dat dit besproken wordt en niet uitgevochten als die escaleert!'