De Vertrekken van de Rabbions

Ed's gezicht werd een stuk serieuzer toen Isaia terug wierp dat hij het ook voor haar zou hebben gedaan. Het was wat hem betrof lang niet zo vanzelfsprekend dat ze elkaar steunden. Niet omdat ze zelf niet loyaal waren of het niet wilden, maar simpelweg omdat ze qua verantwoordelijkheden en politiek niet bepaald aan dezelfde kant stonden. 'Alsnog kan ik je enkel hartelijk bedanken, Isaia. Hoewel ik niet geloof dat mijn woorden ooit genoeg zullen zijn. Maar ik zal al mijn charmes in de strijd gooien om tenminste te proberen te uiten hoe groot mijn dank is.' Hierbij glimlachte hij weer breed terwijl hij plaats nam op één van de comfortabele stoelen in de knusse zithoek. Hij luisterde geïnteresseerd naar haar woorden over de reis. De natuur van het Oosten was oogverblindend. Enkel het Zuiden met al zijn bergen kon daar misschien tegen op. Of wellicht het Noorden als de kust mee telde. Ed lachte en haalde zijn schouders op. 'Je hebt Evenfall nog niet ervaren. Dat is pas een stad. Myr en Tyrosh stellen weinig voor in vergelijking met de grootsheid van Evenfall. Bovendien heb ik niets met de snikhete zomers hier.' Hij had twee glazen er bij gepakt om ze flink te vullen met de heerlijke wijn die hij op de markt had gevonden en schoof een glas naar zijn vriendin. 'Kain is aan het werk, maar als hij niet overwerkt zal hij ons nog kunnen vergezellen vanavond.' Ed was erg verheugd om hen kennis te laten maken, maar hij was ook zeer benieuwd wat ze van elkaar zouden vinden. 'En jouw echtgenoot? Ik las in je antwoord dat je hem in Tyrosh gelaten hebt. Ik hoop toch niet dat dat is omdat je hem al beu bent?' Zijn toon was luchtig, hoewel er ook zorg in zijn woorden klonk. Er waren genoeg speculaties geweest van de Raad waarom Prins Iker niet mee gereisd was en of dat een positief of negatief iets zou zijn. Eddard was ergens opgelucht dat hij niet met de arrogante man hoefde te converseren. Hij wilde echter geen mening vormen over de man zonder te weten hoe Isaia zich over hem voelde.

'Nou, ik heb je met veel plezier gered, als ik het zo mag verwoorden. Ik was niet graag met penvriend verloren.' Ze zei het luchtig, maar ze meende het serieus. Ondanks dat ze Ed persoonlijk nog niet lang kende, waren ze al dusdanig lang penvrienden dat ze bijna dacht dat er niets was wat ze niet van de man wist. Isaia had ook plaats genomen op één van de comfortabele stoelen en trok haar benen op, zodat ze ontspannen naar haar vriend kon kijken. Ademloos luisterde ze vervolgens naar de woorden over Evenfall. 'Wanneer kan ik je daar bezoeken?' vroeg ze dus enthousiast. Als ze eenmaal vrij was van haar plichten in het Noorden lag het hele land voor haar open. Misschien zou Evenfall dan helemaal niet zo'n gekke plek zijn om te verblijven. Isaia trok met een glimlach haar wenkbrauw op. 'Er stond in de brief van jouw broer enkel dat prinses Isaia was uitgenodigd. Niet prins Iker. Dus waarom zou ik hem dan mee nemen?' Ze had haar echtgenoot graag de rest van Tarth willen laten zien, maar het was dan moeilijker geweest om de Koningin persoonlijk te kunnen spreken en haar plan te kunnen voorleggen. Dat was uiteindelijk nog het grootste doel van haar bezoek aan het Oosten. Isaia had inmiddels haar glas wijn opgepakt en staarde naar het goedje in haar glas. 'Ed...' begon ze twijfelachtig, waarna ze naar hem keek. 'Waarom ben ik hier nou eigenlijk uitgenodigd door jouw broer?'

Eddard moest lachen om Isaia's enthousiasme en haalde zijn schouders op. 'Ik weet eerlijk gezegd nog niet wanneer ik zelf terug zal reizen, maar je bent meer dan welkom om me daar op te komen zoeken. Ik moet je echter waarschuwen. Ik heb daar geen vertrekken zoals deze om je te ontvangen.' Grinnikend keek hij om zich heen. Hij vond het niet zo heel erg om voor even in dit level van comfort te leven, maar het had niet hetzelfde karakter als het appartement van hem en Kain. Bovendien verdacht hij zijn verloofde er van dat hij niet wilde vertellen hoe erg hij zich niet op zijn gemak voelde in al deze luxe. Ed trok een wenkbrauw op toen ze zijn vraag zo omzeilde met haar antwoord. Hij had Liam geholpen met de verwoording van zijn brief, maar hij dacht niet dat er ook maar ergens expliciet in stond dat het bericht enkel tot haar gericht was. Misschien hadden ze toch voorzichtiger moeten zijn door de brief enkel aan Isaia te adresseren. 'Dan hoop ik maar dat prins Iker zich niet verveelt nu zijn vrouw hier is. Maar eerlijk gezegd kan ik mijn geluk niet op dat ik tijd met je kan spenderen!' Hij had zijn wijn er ook bij gepakt en had het glas al opgeheven om met zijn vriendin te proosten, toen hij de blik op haar gezicht zag veranderen. Hij twijfelde kort over zijn antwoord, maar wist dat hij enkel de waarheid kon spreken. 'We moesten een manier vinden om informatie over het Noorden te krijgen. We horen veel verontrustend nieuws, maar niets er van komt van betrouwbare bronnen en ik-' Ed probeerde haar blik vast te houden. 'Ik heb mijn broer en Sibel er van overtuigd dat jij betrouwbaar bent. Ik weet dat je geen leugens zou delen.' Hij dronk wat van zijn wijn en keek van haar weg. 'Bovendien heeft mijn broer wat af te handelen met jouw voogd. Wist jij dat ze elkaar kenden?'

'Luxe is overgewaardeerd, Eddie,' grinnikte ze, terwijl ze met een zucht achterover leunde in de kussens. 'Ik kan in dat Noordelijke paleis nooit eens mijn eigen vertrekken terug vinden. En wil je eens iemand bezoeken, dan moet je naar de andere kant van het paleis lopen.' Al zou ze wel haar royale bad missen. Bij de Oceanen, wat hield ze van haar momenten van verwennerij en rust in de badruimte of in de massageruimtes van de geheime waterkelder van Celine. 'Iker zich vervelen? Natuurlijk niet. Hij vindt vast een of andere mooie man of vrouw om zijn bed mee warm te houden. En waarom ook niet? Ik gun hem zijn plezier terwijl ik weg ben.' Dan zou hij zijn echtgenoot nog meer op prijs stellen als ze weer terug zou keren. Met een brede glimlach hoorde ze de prijzende woorden van haar vriend aan. 'Dat stel ik erg op prijs, Ed,' zei Isaia verrast. Nu zou het wellicht nog makkelijker worden om het Koningspaar te overtuigen om Celine te steunen, als Ed zo overtuigend had gezegd dat Isaia niet zomaar een of andere spel met hun zou spelen. En ze zou inderdaad nooit leugens delen, niet tegenover de familie van haar beste vriend. 'Diane en de Koning?' Ze haalde haar schouders met een mysterieuze grijns op. 'Diane vertelde het mij onderweg. Dat zij en de Koning elkaar al hebben leren kennen tijdens de reis van jouw broer aan de Zomereilanden. Ze wijdde niets uit, maar...' Suggestief hief ze haar wenkbrauwen op. 'Hoezo dan? Heeft Liam iets laten vallen?' vroeg ze gretig. Ze had geen idee wat zich had afgespeeld tussen de twee, maar het betekende altijd iets spannends als Diane er niet te veel over sprak.

Eddard moest lachen om haar geklaag en trok kort aan de gouden stof van haar kleding. 'Maar deze luxe heb je maar al te graag. Jij, prinsesje, hebt geen idee hoe het is om op een huifkar het land door te hobbelen.' Wat dat betrof had Ed in zijn jeugd genoeg geleerd over comfort en luxe en wat er echt nodig was om een leven te leiden dat goed genoeg was. Ze hadden nooit honger geleden, maar het leven op de wegen van Tarth was niet zonder problemen te leiden. Met een open mond keek Ed toe hoe Isaia zo nonchalant sprak over de escapades van haar man. 'Prins Iker heeft- Hij vindt plezier bij vrouwen én mannen.' Hij kon het niet laten geïnteresseerd te zijn in deze voorkeuren van de man en in het feit dat zijn vriendin het erg normaal leek te vinden. Hij boog dan ook al snel erg nieuwsgierig naar voren. 'Heb jij ook andere personen die jouw bed warm houden dan?' Het delen van smeuïge verhalen werd enkel aangedikt door de roddels over zijn eigen broer. Ed's enthousiasme verminderde er wel degelijk door. Het bezorgde hem al weken hoofdpijn om te weten dat die vrouw hier zou zijn en hij ondertussen zijn mond maar hoorde te houden. Hij begreep maar niet waarom Liam Diane zo vertrouwde dat hij er op rekende dat zij hetzelfde zou doen. En blijkbaar had ze haar mond niet geheel gehouden over wat er gebeurd was. Ed wreef zuchtend langs zijn voorhoofd en leunde vermoeid in de kussens. Bij de Goden, hij was niet van plan om de rest van zijn leven de geheimen van zijn broer de Koning te moeten gaan bewaren en beheren. 'Er is geschiedenis. Liams zeereis was- Ik begreep pas jaren later waarom hij weg moest. Maar- Maar hij focust zich nu op zijn gezin. Muriel en de tweeling.' Eddard voelde zijn glimlach terug komen en hij legde een hand op Isaia's bovenbeen. 'Ik zou je erg graag aan mijn nichtje en neefjes voor willen stellen.'

Isaia rolde met haar ogen en moest toen ook lachen. 'Oké, je hebt gelijk, ik geef niet graag mijn massages en andere verwennerijen op. Dan dan begin ik nog niet over mijn heerlijke bed!' Ze moest er niet aan denken om met een huifkar op stap te gaan, maar tegelijkertijd intrigeerde het idee haar wel. Het zou gelijk staan aan vrijheid, iets wat ze nog nooit had gekend. Haar glimlach werd enkel breder door de blik op Eds gezicht na haar woorden over haar echtgenoot. 'Hij is niet de enige hoor,' murmelde ze zo onschuldig mogelijk, terwijl haar blik speels werd. Haar stem werd tevens zachter. 'Als ik thuis kom, dan ga ik hem voorstellen om eens iemand anders mee in bed te nemen. Blijkbaar heeft Iker er ervaring mee. Jij ook?' Haar blik werd echter wel onzekerder bij zijn volgende vraag. 'Ik- Ja,' zei ze uiteindelijk maar. Ze kon het toch geen geheim houden. 'Een vrouw. En, bij de Oceanen, ze is mooi.' Ze besloot er maar niet over door te gaan. Anders zou ze nog haar mond voorbij spreken. 'Je zou het hem eens moeten vragen. En anders vraag ik het Diane wel rechtstreeks,' stelde Isaia zelfverzekerd voor. Ze zou het wel durven, al zou ze zelfs hoogstpersoonlijk op de Koning af moeten stappen. Alhoewel... ondanks zijn slepende been was het nog steeds een intimiderende man. 'Oh, ik wil ze ook erg graag ontmoeten! Maar- niet met Sibel of Liam erbij! Ik-' Ze werd rood. 'Ik heb geoefend om ze te begroeten. Formeel. Dat zou niet passen als ik ze in een andere setting ontmoet.'

Eddard smulde van de bekentenissen van Isaia over haar veronderstellingen met haar echtgenoot. Hij moest er zelf niet aan denken in zijn relatie met Kain. Hij hield zielsveel van zijn partner en wist dat hij ongelooflijk jaloers zou zijn als Kain er ook maar over dacht om met iemand anders wat te willen. Hij was echter ruimdenkend genoeg om te weten dat het mogelijk was zoiets te doen. Ed schudde verrast zijn hoofd. 'Nee, niet echt. Het was al heel wat als ik één geïnteresseerde man tegen kwam,' grinnikte hij. 'Hoewel, voor ik en Kain echt een ding waren, was er wel een derde persoon in beeld,' vertrouwde hij zijn vriendin toe in een poging om even open te zijn als zij was. Hij was erg nieuwsgierig en wilde maar al te graag doorvragen over die wonderschone vrouw van Isaia, maar hij merkte dat ze het onderwerp niet echt open liet. Het was niet zijn bedoeling om te opdringerig te worden. 'Eerlijk gezegd ben ik liever niet al te erg op de hoogte van mijn broers escapades,' verzuchtte Ed. Als Sibel er achter zou komen wat hij wist. Bij de Goden hij zou haar vragenvuur en intense blik nog geen moment kunnen dulden. Hij glimlachte toen hij haar rode hoofd zag en gaf haar een por in haar zij met zijn elleboog. 'Ach, voor Liam hoeft het allemaal niet zo officieel hoor. Maar Sibel zal het erg waarderen.' Zijn schoonzus was een heel stuk formeler wat betreft haar rol dan zijn broer. Het was natuurlijk geen verrassing, maar het creëerde nogal interessante taferelen waar Sibel erg netjes de Koningin uit hing en Liam enthousiast met gasten sprak. Zelfs hij wist dat hij Sibel beter als Hare Majesteit aan kon spreken in het openbaar dan bij haar naam. Ed vond het allemaal maar prima. 'Het belangrijkste is bovendien dat het Muriel en de tweeling al helemaal niets kan schelen!' Goedlachs dronk Ed van zijn wijn en keek op toen hij iets dacht te horen bij de deuren van het vertrek. Hij kon niet wachten om Kain aan Isaia voor te stellen. 'Mag ik je om advies vragen over iets?' begon hij toen het loos alarm bleek te zijn. 'Ik heb een naaister van Sibel om stoffen gevraagd voor mijn pak voor de bruiloft en ik kan maar niet kiezen. Jij bent de meest stijlvolle persoon die ik ken, dus help me alsjeblieft?' Smekend keek Ed haar aan. Ondanks het besluit om de bruiloft klein te houden en langer te wachten, had hij nog niet de hele organisatie laten gaan. Hier in het Oosten waren de meest geweldige naaisters en stoffen te vinden.

Isaia dreef met haar gedachten af naar haar echtgenoot. Ondanks dat ze blij was dat ze de reis alleen had afgelegd, kon ze niet ontkennen dat ze Iker miste. Ze miste zijn warmte in bed of zijn liefdevolle glimlach tijdens vergaderingen. Of de woorden die hij uitsprak en die Isaia op de een of andere manier altijd geruststelden. Maar tegelijkertijd miste ze ook Celine. Het was ingewikkeld. 'Oh, daar geloof ik niets van. De mannen lagen vast aan jouw voeten!' grinnikte Isaia, waarna ze al snel in haar handen klapte na Eds bekentenis. 'Ik wist het! Jij hebt dus ook de nodige liefdesdrama's gehad!' En zijn broer misschien ook wel. 'Ach, ik zou er niet teveel over nadenken. We hebben geen bewijs, behalve als Diane het zou bevestigen. En ik zal haar dat niet gaan vragen, uiteraard. Niemand schiet er iets mee op als het koninklijk paar ruzie krijgt nádat ze een tweeling hebben ontvangen.' Toch bleven Isaia's wangen rood. Ze had nog nooit het echtpaar ontmoet, behalve de boze blikken die ze ontvangen had tijdens haar eigen bruiloft. En dat was, zoals iedereen wist, erg uit de hand gelopen... Ze was dus erg nerveus om het paar te ontmoeten. Ze had gedacht dat Ed haar misschien meteen al mee zou slepen naar de vertrekken van het Koninklijk paar, maar hij had blijkbaar hele andere gedachten in zijn hoofd. Gevleid door het compliment gleed ze met haar hand langs haar kleurrijke pak, wat ze had afgewerkt met een gouden riem en sieraden. 'Uiteraard help ik je. Ik ga geen enkel stijlprobleem uit de weg, lieve Eddie. Maar vertel me alsjeblieft dat je niet in een saai pak gaat trouwen. Jouw huidskleur heeft wel wat fleurrijks nodig,' mompelde ze, terwijl ze ontevreden naar zijn grauwe huid keek. Kleding nam ze erg serieus. 'En je moet wat meer in de zon gaan zitten. Dat gaat mooi zijn voor de bruiloft. En wat doet Kain aan? Het moet natuurlijk wel bij elkaar passen. Kijk mij en Iker! Wij hadden álles met elkaar afgestemd. Heb je iets met goud er tussen zitten? Dat maakt het geheel warmer,' kletste ze de oren van zijn hoofd af.

Ed dacht met een blos terug aan die onstuimige tijd. De poëzie die hij van Augustus had ontvangen, de kus die ze gedeeld hadden en Ed die ondertussen met zijn hoofd bij Kain had gezeten en het verraad dat hij had gevoeld toen bleek dat hij hem gebruikt had. Als iemand hem toen verteld zou hebben dat hij die man zijn echtgenoot zou maken, had hij die persoon vierkant uitgelachen. Verontwaardigd keek Eddard zijn vriendin aan toen ze na zijn vraag om hulp hem flink bekritiseerde. 'Isaia,' probeerde hij haar te stoppen en moest toen lachen. Ze kon er wat van. Dat had hij uit haar brieven nooit zo meegekregen, maar sinds hun ontmoeting in Tyrosh wist Ed maar al te goed dat ze een erg sterke wil had en zo over je heen kon lopen als je niet op lette. 'Ik in een saai pak? Sinds ik dat klerken uniform niet meer hoef te dragen doe ik nooit meer iets grauw aan.' Hij was opgestaan en wenkte haar richting de slaapkamer waar hij onder het bed in één van de verborgen kisten zijn trouwkleding had verstopt. 'Ik weet niet wat Kain aan gaat doen omdat we elkaar beloofd hebben dat we dat zelf helemaal beslissen. Ik wil dat hij comfortabel is en alles wat ik voorgesteld heb, wel-' Grinnikend haalde Eddard zij schouders op. Ze hadden erg verschillende smaken en hij vond dat juist erg mooi. Ze hoefden geen perfect plaatje te zijn zoals Isaia en haar prins. 'Mijn beste prinses, het weggezette geld gaat nooit genoeg zijn om goud te dragen,' vertelde hij haar met een glimlach. Ze zouden het klein houden, qua aantal gasten maar ook qua kostbaarheden. Hij hurkte op de grond om naar de kist te graaien en toen hij deze eindelijk onder het bed uit had gekregen, opende hij het gevaarte met een overdreven gebaar. 'Mijn vader wil natuurlijk dat ik iets roods draag en het familie wapen, maar na het vernoemen van mijn neefje naar Liam en hem, heb ik maar besloten dat ik en mijn zus dankzij onze lieve broer nooit meer iets hoeven te doen in de naam van de Halleys.'

Isaia had haar armen over elkaar heen geslagen en keek Ed kritisch aan. Toen hij plots begon te lachen, kleurde ze rood en besefte ze dat ze misschien wel iets té fel was geweest. Iker kon namelijk haar kritische en felle mening over zijn kleding erg waarderen, net zoals ze zijn oog voor detail onmisbaar vond in haar outfits. In dat opzicht waren ze een goed stel. Het gaf haar zelfs plezier om haar voorkomen af te stemmen met haar echtgenoot. Ze volgde hem mee de slaapkamer in en keek ondertussen geïnteresseerd om zich heen. Er was echter niet veel spannends te zien. 'Als jij mij op tijd had gewaarschuwd, dan had ik sieraden mee kunnen nemen! Een Islaïse ketting zou de outfit vast helemaal af maken. En draagt Kain toevallig oorbellen?' Benieuwd hield ze ook in de gaten wat tevoorschijn kwam uit de kist onder het bed. Isaia keek bewonderend naar het pak, die duidelijk nog niet was afgerond, maar wat wel duidelijk af leek te wijken van het saaie, eentonige model dat alle mannen droegen. Er zat dus ergens in Ed wel een gevoel voor stijl als ze het zo zag. De stukjes stof die erbij lagen, wisselden echter van het Halley-rood tot weer een marineblauwe kleur tot een grasgroen stuk stof. Het zou moeilijk zijn om te kiezen. 'Waar zou jij jouw het fijnste in voelen?' begon ze echter tot haar eigen verbazing. Zelf zou ze gemakkelijk met haar geld - of die van Iker - een gouden pak voor hem laten maken, maar ze had geen idee of Ed dat wel op prijs zou stellen. 'Wat vind jij mooi?'

'Oh, nee, dat had niet gehoeven hoor,' antwoordde Ed maar snel voordat ze alsnog een hoop goud en zilver hierheen zou laten sturen. Ergens zag hij het wel zitten om wat pracht en praal voor hun bruiloft te regelen, maar hij wist ook dat hij zijn partner beloofd had niet op die manier uit te pakken. Er werd hen erg veel hulp aangeboden, van Sibel en Liam, van hun vrienden in Evenfall, Eds ouders, maar dit was hun dag. Het laatste wat Eddard bovendien wilde was dat Kain dacht dat hij niets toe te voegen had omdat zijn familie en vrienden niet sieraden, kleding, en wat nog meer konden bieden. 'Het zou hem erg goed staan, maar het is niet praktisch zegt hij altijd,' verzuchtte Ed overdreven. Hij was enkel wel geprikkeld door Isaia's idee. 'Misschien kan ik mam wel vragen of ik een paar ringen van haar kan lenen.' Hij wist dat ze nog kleine aandenkens had van haar paleisleven. Het meeste was verkocht tijdens hun reizen of hadden ze simpelweg bij hun familie in het Zuiden moeten laten omdat het gevaarlijk was zulke waardevolle stukken mee te nemen. Sinds ze het huis hadden was het echter anders. 'Ik- Ik weet het eerlijk gezegd niet. Het voelt nogal- verstikkend te denken dat ik in rood zogenaamd de Halleys eer en in groen mijn Rabbion familie en-' Hij had nog nooit zo veel aandacht besteed aan enkel al de kleur van zijn kleding. Misschien was een klerken uniform dan toch erg makkelijk. 'Misschien moet ik maar gewoon het kostuum van de hofnar lenen.'

Bij de Oceanen, wat was Isaia toch benieuwd naar Kain! Ze wilde zo graag zien hoe de man, die het hart van haar beste vriend had gestolen, eruit zag en hoe hij was. Het was vast een beeldschone verschijning, als zij Ed mocht geloven, en zo sterk en dapper... 'Het is wel aantrekkelijk. Misschien moet je hem toch maar overtuigen,' grinnikte ze. Ze was zelf wild aangetrokken geweest tot de pracht en praal dat Iker op zijn lijf droeg. Het stond zo in contrast met Celines egale, melkwitte huid. 'Ja, vraag jouw moeder of ze nog sieraden heeft! Dan maak je én jouw outfit wat interessanter én dan heeft het ook betekenis. Want- hoe werkt een Tarthiaanse bruiloft eigenlijk?' De hare was doordrenkt geweest met Islaïse en Quandaïse rituelen. Ze zou dus niet weten hoe ze het in Tarth aanpakten. Isaia schudde lachend haar hoofd. 'Ik ga niet toestaan dat jij als hofnar op jouw eigen bruiloft verschijnt. Maar, Ed, het antwoord is zo simpel...' Ze keek haar vriend benieuwd aan en legde haar hand op de zijne, om er een klein kneepje in te geven. 'Wat is Kains favoriete kleur?'

Eddard knikte instemmend en trok al geïnteresseerd een wenkbrauw op. 'Ik geloof dat jouw prins regelmatig oorbellen draagt en een hoop andere sieraden, is het niet?' Hij grijnsde naar haar en hoopte dat ze toch echt wat meer over die mysterieuze echtgenoot van haar zou vertellen behalve de smeuïge verhalen over met wie hij de lakens deelde. Ed had de man amper gesproken tijdens het bezoek aan Myr. Hij had de uitstraling van iemand met een groot ego, maar Ed verwachtte dat zijn blik niet geheel onbevooroordeeld was. 'Ach, het is voornamelijk adellijke poespas, dus we hebben veel aangepast-' Hij wreef wat ongemakkelijk langs zijn wenkbrauw terwijl hij zijn zin stopte. Het was niet eerlijk zo kritisch te zijn op rituelen die hij zelf ook uit wilde voeren. 'Tarthiaanse huwelijken komen eigenlijk alleen maar voor onder de adel. Het volk doet er niet echt aan. Ik vraag me eigenlijk ook af of er ooit een ceremonie is gehouden voor twee mannen,' legde Eddard verder uit. Hij pakte bedenkelijk één van de patronen op en gleed over de zachte stof met zijn vingers. 'Doen mensen in jouw land in elke rang en stand aan trouwen?' Zijn frons werd alleen maar dieper toen hij Isaia's vraag overdacht. Hij dacht elk favoriet iets van Kain wel te kennen, maar hij moest toegeven dat hij hier erg hard over na moest denken. Zijn gezicht klaarde echter op. 'Een donker geel, wacht-' Hij nam haar aan haar hand mee naar zijn kledingkasten ging toen de spullen door tot hij vond wat hij zocht. Het was een zachte, gele sjaal geborduurd met allerlei kleine strohalmen. Het was te klein voor een volwassen man. 'Kains jongere zus droeg dit als kind. De sjaal heeft eenzelfde kleur als het graan op de boerderij van zijn familie als de zon ondergaat op de late zomeravonden.' Hij glimlachte aan de herinnering dat hij dat zelf mee had mogen maken na tijdenlang Kains verhalen er over aangehoord te hebben.

Isaia glimlachte teder om de herinnering aan Iker. 'Zijn sieraden verblinden mij soms nog sneller dan zijn glimlach,' grapte ze, al was ze in eerste instantie erg geïntimideerd geweest door de versieringen over Ikers lichaam heen. Ze was er echter meteen al extreem aangetrokken tot geweest en het had haar zelf ook nog meer gestimuleerd om alle delen van haar lichaam te laten benadrukken, op welke manier dan ook. 'Maar het staat hem ook werkelijk goed.' Gefascineerd luisterde ze vervolgens naar het verhaal over Tarthiaanse huwelijken. Isaia knikte instemmend. 'Een verbintenis wordt aangemoedigd op de Zomereilanden. De verhalen gaan dat men nog harder en passioneler vechten, omdat ze gebonden zijn aan een persoon. Als één persoon sterft, dan sterft ook een deel van de andere persoon. Dat wil niemand.' Het was daarom al dat ze, voordat ze zelf zou vluchten, Celine zou smeken om Iker niets aan te doen. Uiteindelijk bleef hij haar echtgenoot. Ze liet zich mee nemen naar de kledingkast en keek toe hoe Ed een gekleurd accessoire tevoorschijn haalde. Isaia pakte de sjaal over en drapeerde deze voorzichtig over Eds schouders heen. Vervolgens bekeek ze hem zorgvuldig, hoe het geel af stak tegen zijn huid en ogen en- 'Dit zou nog wel eens kunnen werken,' merkte Isaia op met een opgeluchte glimlach. 'Ik zei toch dat ik geniaal ben? Dit zal je prachtig staan en, bij de diepe Oceanen, Kain zal niet weten wat hij ziet. Hij zal de hele ceremonie willen overslaan om jou eindelijk mee-' Ze plaagde haar vriend maar. Ze was echter doodserieus over de kleur: ze vond dat het hem prachtig stond. 'Ik hoop dat jouw pak snel afgerond wordt, zodat ik het nog kan zien. Ik weet namelijk niet-' Ze fronste en voelde hoe haar gezicht plots betrok. Ze wist niet of ze wel bij de bruiloft kon zijn. Misschien was ze dan wel op de vlucht voor haar eigen soldaten en die van Iker en Celine samengevoegd.

Eddard was maar al te benieuwd naar de aantrekking die Isaia tot haar echtgenoot voelde. Er gingen zo veel geruchten over hem de ronde, dat het goed was iets van zijn vriendin zelf te horen. Hij maakte zich namelijk vaak genoeg zorgen om haar ook al wist hij heel goed dat ze voor zichzelf kon zorgen. 'Celine heeft al een indrukwekkende stijl, maar jij en Iker stelen vast en zeker de show nu,' grinnikte Ed. Op hun trouwdag was het koppel al oogverblindend geweest en had iedereen de aandacht op hen gevestigd, tot het allemaal mis liep natuurlijk. Ed luisterde nieuwsgierig naar de uitleg over de manier waarop Islaïers het huwelijk zagen. Hij was geen vechter, maar hij dacht wel degelijk dat hij zijn werk en alledaagse zaken met net dat meer passie uitvoerde vanwege Kain. Het was allemaal zinvoller met zijn vriend aan zijn zijde en het zou erg moeilijk zijn zich in te beelden dat hij dat kwijt kon raken. Eddard liet Isaia haar ding doen met de sjaal en wachtte enigszins ongeduldig op haar oordeel af. 'Ja?' vroeg hij even opgelucht. Hij keek met een glimlach naar de sjaal en poogde een glimp van zichzelf op te vangen in de weerspiegeling van het raam. Hij keek met een frons naar zijn vriendin en probeerde haar blik te vangen. 'Je weet namelijk niet of?' vroeg hij enigszins dwingend. 'Isaia, je hebt je echtgenoot kunnen overtuigen dat je hierheen kon reizen, vertel me niet dat je denkt dat je niet in Evenfall op bezoek kan komen.' Verrast dat ze haar enthousiasme zo plots verloren had trok hij de sjaal van zijn schouders en legde een hand op haar arm.

'Het doel is om overal de show te stelen, waar we ook komen,' grapte Isaia, al zou dat snel niet meer waar zijn. Iker mocht zijn best in zijn eentje gaan doen, want Isaia zou maar licht gaan reizen. Al kon ze uit elk stuk stof wel iets stijlvols maken. Helaas had Ed de plotse verandering op haar gezicht opgemerkt en draaide ze zich snel van hem weg. Ze wilde niet dat hij ook nog eens de twijfel en angst op haar gezicht zag. Het voelde niet goed om tegen haar vriend te liegen, maar ze kon ook niet het risico nemen dat hij toch zijn mond voorbij zou praten. Dan zou ze in de problemen zijn. Isaia toverde weer een glimlach op haar gezicht end draaide zich naar Ed toe. 'Je hebt gelijk. Ik zal hem vast en zeker kunnen overtuigen. Anders weet hij niet wat hem te wachten staat!' Dat wist hij überhaupt niet. Alsof er niets gebeurd was, kletste Isaia verder over de kleding en genoten ze vervolgens weer van alle lekkernijen.