Generaals tent - legerkamp

Gael had haar armen over elkaar heen geslagen en keek haar vriend afwachtend aan. Ze hadden nog nooit zo kil naar elkaar gereageerd en ook nooit eerder had ze zo'n geladen spanning in de lucht gevoeld. Met Flynn had ze nóóit problemen gehad en het speet haar dan ook dat ze het nu niet met elkaar eens waren. 'Zo expliciet heeft Indra haar regels niet op tafel gelegd,' wierp ze op haar beurt weer terug. 'En daarbij zijn haar regels geen plichten. We zijn geen hiërarchie, Flynn, en we weten allebei dat de Quandaïers zo meteen op de stoep staan.' Ergens maakte het haar kwaad dat juist zíj de taak had gehad om haar schoolkinderen en hun ouders gerust te stellen. Wat moest ze de bange kinderen en onzekere ouders vertellen? Dat het allemaal wel goed zou komen? 'Ze komen naar mij toe met vragen, Flynn, en ik ga niet tegen ze liegen. Ik ben doodsbang dat mijn kinderen iets overkomt. Ben jij niet bang dat de Quandaïers hun handen gaan leggen op Matheo? Ze hebben al zoveel eerder bewezen dat ze geen grenzen, geen normen en waarden hebben, Flynn!' Ze legde haar hand op het bureau en keek Flynn aandachtig aan. 'Flynn, ik dacht- van alle mensen hier, dacht ik dat jij het júist zou begrijpen. Per slot van rekening heb jij jouw vrouw en kind weggestuurd uit het kamp. En Guila is écht niet de enige zwangere vrouw in dit kamp, Flynn.'

'Je zat niet in de vergadering, Gael.' Flynn wist dat het niet per se eerlijk was dat zo op tafel te leggen, maar het was wel zo dat zij niet mee had besloten of gehoord had waar de vergadering over ging. Ze hadden uiteindelijk met een meerderheid van de aanwezigen besloten om met Indra's plan in te stemmen en niet met het tegen plan van Kapitein Barnard. Flynn had op dat moment wel degelijk gezien hoe erg de man het niet eens was geweest met de beslissingen. Maar het was ook weer geen verrassing. Die man had altijd al kritiek op Indra. 'Geen plichten?' herhaalde hij geërgerd. Als het hele kamp zo dacht dan zou er al helemaal geen discipline meer gelden onder de nieuwe rekruten. 'Ik mag toch hopen dat de beslissingen die de Generaal maakt opgevolgd worden.' Hij zuchtte echter diep toen ze over de families en kinderen begon. Het was al langer duidelijk dat de ouders met zorgen niet naar de Generaal of Kapiteins kwamen, maar naar Gael of naar Hester en de andere vrouwen die voor hen zorgden. Hij keek echter stug weg toen ze over Matheo sprak. Hij probeerde niet te veel aan zijn zoon of vrouw te denken. Het zou hem niet helpen zijn taken als plaatsvervanger van Indra uit te voeren. Hij liet zijn vuist op de tafel vallen toen Gael door ging en stond abrupt op. 'Het zou verdomme goed kunnen dat die Quandaïers hun handen al op mijn zoon en vrouw hebben gelegd,' zei hij verwoed terwijl hij van het bureau weg liep. 'Ja, en hoe is dat gegaan? Ik stuur ze weg en ze worden nu daar gehouden zonder dat ik-' Flynn stopte zichzelf en balde zijn vuisten terwijl hij zijn reden terug vond. 'Heb je überhaupt bewaking met ze mee gestuurd? Of verwacht je dat de gezinnen die onderweg onderschept worden door de Quandaïers wel met rust worden gelaten?' Hij was terug naar het bureau gelopen en bekeek zijn vriendin onderzoekend.

Gael voelde hoe haar lippen in een vlakke lijn trokken door de woorden van Flynn. 'Aanwezig of niet,' begon ze, op meer ongeduldige toon, 'ik ga niet tegen haar regels en plichten in. Niet- niet direct, in elk geval.' Het was moeilijk om haar daden goed te praten, ondanks dat ze er zelf zo van overtuigd was dat ze het goede deed. 'Het enige wat ik doe, is twijfelende en bange gezinnen een keuze geven en een veilige manier om het kamp tijdelijk te verlaten. Samen met Kapitein Barnard hebben we genoeg plekken gevonden om de gezinnen tijdelijk te huisvesten en ze veilig met soldaten te laten reizen. Zo heeft Syd haar oude landhuis aangeboden en heeft ook Barnard zijn familie ingezet om kinderen tijdelijk te huisvesten. Tot nu toe is alles goed gelopen en- en de families weten de risico's. Maar-' Ze beet op haar lip en schudde haar hoofd. 'Het is duidelijk dat de Quandaïers zich op specifieke mensen gericht hebben. Jij, jouw familie, Iker, het Koningshuis... We kunnen niet de slechte uitkomst van Guila en Matheo generaliseren naar het kamp,' murmelde ze voorzichtig. 'Ondanks hoe vreselijk ik het vind dat ze-' Ze wilde noemen dat ze gevangen zaten, maar ze wisten eigenlijk niets. Wat nou als ze beiden- Ze kon er niet over denken en ze wist niet hoe Flynn hier op zou reageren. Tegelijkertijd, terwijl Gael toe keek hoe Flynn geëmotioneerd sprak over zijn gezin, twijfelde ze er over of Flynn in deze staat wel geschikt was om het kamp te leiden. 'Wat is nu jouw volgende stap, Flynn? Mij tegen houden?'

Flynn liet Gael met een zucht haar verdere uitleg geven. Hij was erg gefrustreerd dat ze dit gedaan had, ook al begreep hij haar redenen. ‘Direct of niet, je weet dat de rest dit gaat zien als chaos in de organisatie van het kamp. Dat Liam en zijn verrotte hof er ook nog eens bovenop zitten is al helemaal slechte timing.’ Flynn hield zijn adem met een frons in toen ze Kapitein Barnard noemde. Hij moest zichzelf er enkele tellen aan herinneren dat hij ooit nauw samen gewerkt had met de man en hem had gemogen. Sinds hij echter zo vocaal was tegenover Indra en steeds maar haar status ondermijnde, hoorde hij die naam liever niet. Het verbaasde hem nog meer te horen dat Gael met hem in zee was gegaan. ‘Je meent het niet, Barnard?’ vroeg hij dan ook ongelovig. Het verraste hem tevens Syd genoemd te horen worden. ‘Syd hoort in Tyrosh te zijn met Chaol,’ wierp hij gefrustreerd terug. Had niemand dan de instructies van de Generaal opgevolgd? Flynn keek over het bureau zijn vriendin aan toen ze verder sprak over zijn familie. Hij wist dat haar de gesteldheid van zijn gezin even goed aan ging en nu Indra met Robyn blind die situatie in gegaan was, moest Gael zich ook wel grote zorgen maken. Ze leek dat echter aan de kant te hebben gezet door zich om de andere kampbewoners te bekommeren. Flynn kon dat waarderen ondanks de zooi die dit was geworden. ‘Het is gebeurd. Ik verwacht dat dit snel genoeg mond op mond andere families zal bereiken. We kunnen ze niet verbieden weg te gaan. Maar ik wil dat je me een lijst geeft van alle families waarvan je zeker bent dat ze op pad zijn gegaan en naar welke locaties. Of ze nu hier zijn of niet, we dragen nog steeds verantwoordelijkheid voor wat er met hen gebeurt onderweg. Ik zal Barnard zich laten verantwoorden en me laten vertellen welke soldaten meegestuurd zijn en morgen dan-‘ Dan zou hopelijk Indra al weer terug op weg zijn met beter nieuws. Veel vertrouwen had hij daar echter niet in. ‘We kunnen het verder bespreken tijdens de vergadering morgenochtend,’ besloot hij maar. Hij had een stoel bijgeschoven om niet achter het bureau maar dichter bij Gael te gaan zitten. ‘Waarom ben je niet naar mij toe gekomen?’

'Misschien geeft de Koning het kamp juist wel weer stabiliteit,' zei Gael schouderophalend. Ze had Liam die ochtend ontvangen en had zijn teleurstelling moeten verdragen over het feit dat Indra er niet was. Desalniettemin had ze de man met open armen ontvangen, gezien hopelijk al puur zijn aanwezigheid een statement zou uitdragen naar de Quandaïers. Of zouden ze zo brutaal zijn dat ze een kamp mét Koning en Koningin zouden aanvallen? Gael moest zichzelf vervolgens inhouden om niet met haar ogen te rollen na de woorden van Flynn over zijn collega-kapitein. 'Barnard, inderdaad. Dacht je echt dat hij het er bij zou gaan laten liggen?' Barnard was een heleboel dingen, maar in elk geval geen opgever. En hij gaf duidelijk om het kamp, net zoals Indra en Flynn, maar net op een andere manier. En nu had Gael daar baat bij gehad. 'Ik heb de namen en bestemmingen van alle families bijgehouden, Flynn,' vertrouwde ze hem toe. 'Maar jij begrijpt ook wel dat dit niet in verkeerde handen mag komen te vallen. Dus jij moet mij beloven dat jij deze informatie bij je draagt tot de-' Ze sprak het maar niet uit. Flynn zou het wel begrijpen. 'Anders komen veel families in gevaar.' Voor haar was zo'n opoffering echter makkelijker te maken dan Flynn met zijn gezin. Gael keek vervolgens stilletjes toe hoe Flynn dichter bij haar kwam zitten. 'Ik wist niet of je het zou begrijpen,' mompelde ze uiteindelijk maar oprecht met enig schaamrood op haar wangen. Ze had Flynn niet willen wantrouwen. 'En hoe later je erachter zou komen, hoe meer mensen er zonder ingrijpen konden vertrekken.'

'Dat hoopte ik enkel,' mopperde Flynn. Hij dacht dat Indra het voornamelijk nog wel voor elkaar kreeg om Barnard de mond te snoeren, maar hij zelf slaagde daar niet zo goed in. Normaal was dat niet zo'n probleem. Als Kapitein kon hij hier en daar nog wel een woord richting het hoofd van die man slingeren, maar als invaller voor de Generaal hoorde hij even diplomatiek te zijn als Indra geweest zou zijn, misschien nog wel meer. Hij hoopte de rust te kunnen bewaren tot ze terug was. 'Gael,' sprak Flynn haar op strenge toon toe. Hij dacht niet dat het eerlijk was dat ze eisen stelde, of hij het nou met haar eens was of niet. Ze was tegen de regels van het kamp in gegaan, tegen de bevelen van Indra, of ze nou het juiste had gedaan of niet. 'Ik vraag je dit niet als je vriend, maar als vervangend Generaal. Ik hoop dat je beslissingen over die informatie aan mij over laat. Ik wil ook niemand in gevaar brengen, dat weet je. Maar als dit te veel chaos creëert zal het ook niet voordelig zijn voor degenen die nog in het kamp zijn.' Hij trok een wenkbrauw naar haar op. Van zijn collega's had hij een kritische houding wel verwacht, maar Flynn had toch echt gehoopt dat hij op de steun van Gael kon rekenen terwijl Indra weg was. Als zij al niet publiekelijk liet zien dat ze aan zijn kant stond- Flynn zuchtte en wreef langs zijn verwilderde baard. 'Het spijt mij dat je dat dacht,' zei hij na een korte stilte. Misschien was het wel zijn fout dat hij niet flexibeler had geleken. Net zoals het ook ergens zijn schuld was dat Guila hem niet over de aanwezigheid van Iker had willen vertellen. Flynn keek op naar de vrouw tegenover hem en moest de neiging om weer te zuchten onderdrukken. Indra had hem op het hart gedrukt dat het enkel logisch was dat hij haar plaats tijdelijk verving: iedereen verwachtte het toch al, de Barnes naam was voor sommige reden genoeg en hij wist goed hoe ze dacht over de meeste zaken. Het voelde echter maar vreemd deze verantwoordelijkheid te dragen, zelfs al was het maar voor enkele dagen. 'Ik heb je vertrouwen nodig, Gael,' gaf Flynn dan ook zacht toe.

Gael wierp Flynn een scherpe blik toe na de strenge toon in zijn woorden. Hoe was het nou altijd dat ze zo verweven raakte in de rangen van het kamp? Dat, als haar vriendin niet de Generaal was, het opeens haar beste vriend was. Soms dacht ze weleens dat dit op de een of andere manier Flynns manier was om om te gaan met het verlies en de onzekerheid van zijn gezin. Maar moesten ze wel iemand die zo veel op het spel had staan Generaal laten zijn? Gael zuchtte diep en schoof haar stoel wat dichter naar haar vriend toe. Zo legde ze geruststellend haar hand op de zijne en kneep ze zacht. 'Je zult altijd mijn vertrouwen hebben, Flynn,' sprak ze hem toe, ondanks dat haar woorden eerder misschien iets anders hadden gezegd. Maar hij moest beseffen dat er een verschil was tussen vertrouwen en ook werkelijk álles delen. Zelfs partners hadden soms geheimen tegenover elkaar. 'En het spijt mij dat ik zo achter jouw rug om heb gehandeld. Dat was oncollegiaal en heeft jouw positie ondermijnd.' Ze kneep nog iets harder in zijn hand en keek hem verontschuldigend aan. 'Je hebt een erg waardige tijdelijke vervanger van Indra, geloof mij.'

Flynn keek naar de hand van Gael die de zijne vast hield en knikte kort. Hij wist dat ze hem zou steunen, maar hij had het nodig dat nu te horen. Misschien kwam dat ook wel omdat zij de enige was die nog in het kamp was om op hem in te spreken. Zonder Guila, Indra, Robyn of zelfs Chaol waren er maar weinig van zijn collega's of vrienden die echt op hem in wisten te praten. Het was wellicht niet eerlijk die druk op Gael te leggen, maar hij vroeg zich de laatste tijd alleen maar vaker af of het leven hier in het kamp wel 'eerlijk' kon zijn. Flynn gaf haar een dankbaar kneepje terug in haar hand en glimlachte zwak. 'Ik denk dat we het er beiden over eens zijn dat Indra beter snel terug kan komen en dat-' Hij wreef met zijn vrije hand langs zijn nek. 'Dat het wellicht geen goede keuze is geweest om haar naar de boerderij te laten gaan. Flint had kunnen gaan met Robyn of misschien was Barnard's afstandelijkheid van de persoonlijkheid van de situatie wel waardevol geweest-' Flynn begreep echter ook dat het geen nut had te lang na te denken over wat ze beter hadden kunnen doen. Ze moesten zich nu maar voorbereiden op wat voor consequenties die beslissingen hadden. Flynn klopte zacht op het been van Gael voor hij op stond en achter het bureau liep om één van de lades open te trekken. 'Kan ik je wat van Indra's goede wijn aan bieden voor je naar huis gaat?' Hij zag er tegenop de avond alleen in deze tent te spenderen. De leegte van het huis stond hem echter nog minder aan en bovendien was hij liever makkelijk te vinden als er nieuws kwam. Hij zocht naar twee mokken en hield er één voor Gael op. 'Heb je Liam al gesproken? Ik heb hem misschien niet het warm welkom gegeven dat hij verwachtte.'

Gael zuchtte zachtjes en haalde haar schouders op. 'We hadden Indra er niet vanaf kunnen praten, Flynn. Dat weten we allebei. Ze moest en zou gaan,' legde Gael uit. Dit, deze moeilijke en zware taak, had haar vriendin niet naar iemand anders kunnen delegeren. 'Voor de buitenwereld had het misschien meer een signaal afgegeven als Barnard was gegaan, gezien inderdaad zijn afstandelijkheid van de hele situatie, maar-' Ze beet op haar lip en keek Flynn bedachtzaam aan. 'Ze zou nooit de levens van jouw gezin in de handen van iemand anders hebben gelegd. Nooit.' Ze wist dat Flynn zich dat ook zou beseffen, hoe onzeker hij er nu ook over was of ze de juiste beslissing hadden gemaakt. En daarbij was ze al vertrokken: ze konden niet meer terug. Met een beginnende glimlach zag ze tegelijkertijd hoe Flynn precies de juiste lade wist te vinden en zo wijn tevoorschijn toverde. 'Daar zeg ik geen nee tegen, Flynn Barnes,' stemde ze met zijn voorstel in, waarna ze de mok van hem over nam. Het onderwerp daarna verraste haar echter. 'Ik heb Liam kort gesproken, ja. Hij vroeg mij onmiddellijk de oren van het hemd af over de situatie op de boerderij en over Indra. En ik denk dat hij maar al te tevreden is dat hij vannacht in een zacht bed slaapt, Flynn, dus maak je daar geen zorgen over. Daarbij lijkt hij de ernst van de situatie in te zien.' Ze keek over haar mok naar haar vriend. 'Hoe hoop je dat hij kan helpen?'

Flynn moest grinniken toen Gael zo graag zijn aanbod aan nam. Indra kreeg zo nu en dan wel eens wat goede wijn in handen uit dank van één of andere handelaar die ze hielpen of ze kreeg iets opgestuurd van Marcus uit Tyrosh. Flynn schonk de mok van Gael in en vulde toen ook die van hemzelf voor hij terug ging zitten. Hij was kortaf geweest naar Liam. Eerlijk gezegd had het hem niet goed gezeten dat iedereen maar af wilde wachten tot de Koning of Koningin hier was tot ze iets konden doen. Hoorden ze dit soort situaties niet zelf op te kunnen lossen? Tegelijkertijd wist hij ook dat juist Sibel degene was die Guila vrij had gekregen al die jaren geleden door te onderhandelen met de Quandaïers en natuurlijk zou hij niet kunnen vergeten dat Liam en zijn spionnen geholpen hadden hem vrij te krijgen. Hij nam een slok en overdacht Gael's vraag. 'Ik had gehoopt dat ze tenminste met een krijgsmacht zouden komen als we dan toch afhankelijk zijn van hun bemoeienis. Maar eerst sturen ze Eddard om te 'onderhandelen' en nu is Liam hier enkel om te 'bemiddelen',' mopperde Flynn. 'Maar Indra heeft vertrouwen in hem, zelfs nu nog.' Het was niet zijn recht om dat in twijfel te trekken. 'Ik weet enkel niet of ze open kaart spelen.'

Net zoals Flynn hoogstwaarschijnlijk niet terug wilde keren naar zijn lege huis wilde ook Gael niet nogmaals in haar koude bed slapen. Het huis voelde zo... onvoltooid en leeg zonder Indra. Zelfs als ze niet aanwezig was in het huis voelde Gael desondanks haar aanwezigheid in het kamp. Dat liet Gael elke nacht al gemakkelijk inslapen, omdat ze wist dat ze wakker zou worden naar haar partner. Nu leefde ze echter met de onzekerheid over het welzijn van haar vriendin. 'De Koning en Indra hebben... Hun vertrouwen kent geen grenzen naar elkaar toe. Kijk, ik begrijp het zelf ook niet, maar op de een of andere manier weten ze elkaar toch altijd wel te helpen. En als Indra vertrouwen heeft in de Koning, dan heb ik dat ook.' Ze kon niet goed haar vinger op de hechte band tussen Liam en Indra, maar ze wist wel dat de twee goed voor elkaar waren. 'Misschien ziet Sibel wel in wat voor precaire situatie er gaande is en laat ze meer mankracht sturen. Zij en Guila zijn goede vriendinnen, niet waar?' Misschien zouden de persoonlijke banden toch nog wat opleveren op die manier. 'Denk je dat het Indra en Sibel gaat lukken om in te praten op de Quandaïse prinses?'

Flynn knikte langzaam toen Gael zijn eigen gedachtes over Indra en Liam aan kon vullen. Hij zou de man allang niet meer zo zeer vertrouwen na de afgelopen manen, maar ze moesten toch ook wat van hem kunnen verwachten als Koning. 'Ja, ik hoop inderdaad dat Sibel tenminste de ernst van de zaak in ziet en begrijpt wat er persoonlijk op het spel staat.' Hij wachtte de reactie van de Koningin met spanning af. Als zij in zou willen grijpen wist hij niet of hij zichzelf er van kon weerhouden om het ergste te denken. Ze hadden geen flauw idee hoe het met Guila ging, maar hij ging er van uit dat Sibel het niet aan haar voorbij zou laten gaan als ze slecht behandeld werd. Hij hoopte echter snel uit de onwetendheid gehaald te worden. Het was tergend niet te weten hoe het met zijn vrouw en zoon ging. Hij zou er veel voor over hebben alleen al om ze te zien, om een teken van leven te krijgen. 'Ik weet het niet. Er gaan geen goede verhalen over Prinses Reihan de ronde. Guila heeft maar weinig over haar gesproken, maar-' Flynn fronste en nam een slok van zijn wijn voor hij verder sprak. 'Ze kwam wel eens in de kerkers langs. Mij negeerde ze veelal, maar ze zocht Chaol op. Ik denk dat zij degene is die achter zijn ontvoering zat en dat alleen is al geen goed teken. Als Indra en Sibel al een deal met haar kunnen sluiten, weet ik niet of we haar op haar woord kunnen vertrouwen.' Hij keek met een sombere blik naar zijn mok die hij inmiddels leeg had gedronken en zette het uiteindelijk maar aan de kant. 'Kan ik met je mee lopen naar huis? Ik zou graag een frisse neus halen en een ommetje maken. Flint kan voor even wel het fort in de gaten houden.' Flynn was al opgestaan en stak met een glimlach zijn arm naar Gael uit.

Gael keek naar de inhoud van haar mok en dacht terug aan de lovende woorden van Indra over de Koning. Ze had zelf nooit goed in kunnen zien wat haar vriendin zag in de man, ondanks dat ze wel begreep waarom de man zo gesteld was op de Generaal. Iedereen zou er uiteraard een moord voor doen om zo'n sterke band te hebben met de invloedrijke Generaal van het legerkamp. Dat had Liam maar goed geregeld. 'Sibel is een goede vrouw en een goede leider. Ze zal zeker alles op alles zetten om Guila en Matheo vrij te krijgen, maar tegelijkertijd een oorlog met de Quandaïers te voorkomen. Ik weet niet hóé ze dat wil gaan regelen, maar- we moeten hopen dat ze er toe in staat zal zijn om het politiek slim te spelen.' De volgende woorden van Flynn overvielen haar: na zijn terugkomst uit Quandaï had het lange tijd gekost voor de man om de verhalen uit zijn tijd in het buurland te delen. Keer op keer leken er dan ook weer nieuwe puzzelstukjes te verschijnen en op hun plaats te vangen. 'We zullen het dus slimmer moeten gaan spelen dan die- die prinses Reihan,' mompelde ze met een trieste ondertoon. Het had echter geen zin om zo lang te blijven stil staan bij de vrouw waarop ze nu toch geen invloed hadden. Die macht lag bij Indra en Sibel. 'Ik heb graag gezelschap tijdens mijn wandeling naar huis.' Zo stak Gael glimlachend haar arm in die van haar goede vriend en liepen ze zo tezamen richting haar en Indra's huis voor opnieuw een nacht die gevuld leek met zorgen.

[end]

[NEW]

Met veel frustratie en woede had Mal met de andere Kapiteins toegekeken hoe de Quandaïse prinses het kamp had betreden. Ze had zich duidelijk uit de hoogte gevoeld tegenover de inwoners van het kamp en dat superioriteitsgevoel had weerspiegeld geleken op de gezichten van haar soldaten. Daardoor had Mal moeite gehad om zich in te houden en niet de eerste de beste Quandaïer van zijn paard te trekken. Die woede was enkel groter geweest bij het horen van de prinses' wens om enkel Flynn te spreken. En- en de bastaard van een Flynn had zelfs toegestemd! Daardoor hadden Mal en zijn maten niets anders kunnen doen dat buiten de tent staan wachten, in de hoop een en ander op te vangen van het gesprek, maar dat was tevergeefse hoop. Zo had hij enige tijd staan wachten, tot het moment dat Flynn de prinses had begeleid naar haar broer toe, en de vrouw vervolgens met haar gevolg het kamp verliet. Zo volgde hij onmiddellijk Flynn op de voet bij het betreden van het kamp en sloeg hij gefrustreerd het tentdoek achter hem dicht. Ondanks dat hij gefrustreerd was keek hij met een kalme blik de vervangend Generaal aan. 'Wat is er allemaal besproken, Flynn?'

Flynn had met een stalen blik gehoord van zijn patrouilles dat een Quandaïse soldaat razendsnel het kamp genaderd had met een bericht van de Quandaïse prinses. Ze hadden nu al enkele dagen gewacht op bericht uit het dorp, maar Flynn had gedacht dat dat van Indra zelf zou komen. Ondanks dat hij het handschrift van zijn Generaal herkend had en niets alarmerend in haar woordgebruik kon vinden, had het hem een naar gevoel bezorgd. Hij had bovendien niet meer dan een uur gehad om het kamp gereed te maken voor het bezoek en om Liam op de hoogte te stellen. Flynn had Gael gevraagd de kinderen langer op de school te houden in de hoop dat er tenminste van de families te veel bekijks zou zijn, maar de rest van het kamp had klaar gestaan om met nieuwsgierige en kritische ogen de vrouw te ontvangen. Flynn had nog geen moment gehad om Robyn te begroeten, voor de prinses al alle aandacht op zich trok. Ze had nog meer eisen behalve wat Indra in het bericht gezet had. Flynn had toegezegd, onder de voorwaarde dat Robyn haar woorden zou bevestigen. Zo had hij Reihan uit kunnen horen in zijn tent over de toestand van zijn vrouw en zoon voor ze over zaken begonnen. Zoals gevraagd liet hij vervolgens toe dat ze haar broer zag. Gelukkig had iemand er nog aan gedacht hem een schone set kleren te geven. Wat de twee bespraken had Flynn maar half op kunnen vangen in het rappe Quandaïs dat ze spraken. Het hele bezoek had nog geen half uur geduurd voor ze op weg terug was met ook Robyn. Flynn voelde alsof het uren van zijn energie had gekost. Met een zucht was hij dan ook de Generaalstent terug in gegaan om op één van de stoelen neer te zakken en een hand over zijn gezicht te wrijven. Het verraste hem echter niet bijna meteen een bekende stem te horen. 'Mal, kun je bericht sturen naar de Koning dat hij hier direct langs komst?' Flynn was opgestaan om achter het bureau plaats te nemen. Hij negeerde de vraag van de andere man compleet.

Mal keek strak naar het gezicht van zijn oude vriend. Flynn was de man die hem zo ver had gekregen om de grenzen van Quandaï te kruisen en manenlang door het land heen te trekken. Het was zogenaamd om de "banden" te versterken, maar waar het uiteindelijke doel een vrouw bleek te zijn. Zíjn vrouw. 'Straks,' zei Mal, waarmee hij de vraag van Flynn meteen verwierp. Hij trok één van de stoelen bij het bureau naar achteren en keek de man bedachtzaam aan. Vroeger had hij antwoorden in het gezicht van de Kapitein kunnen lezen: Flynn was destijds een open boek geweest. Nu was de man echter veel beter geworden in het verhullen van zijn emoties en gedachten. 'Ik dacht niet te herinneren dat er iets mis was met jouw gehoor, Flynn. Dus vertel mij: wat is er besproken?' Hij had zijn hand plat op het bureau gelegd en keek zo de vervangend Generaal doordringend aan. Nog steeds was hij het er niet mee eens dat Indra uitgerekend een Bárnes de leiding gaf. De man tegenover hem was veel te veel verweven met het drama wat nu speelde. Hoe kon hij nog objectief leiden in deze situatie waarin zijn vrouw en kind gevangen waren genomen? Hoe konden ze er vanuit gaan dat Flynn niet met zijn hart, maar met zijn verstand zou leiden? 'Als Kapitein heb ik recht op informatie.'

Flynn had er al een stuk papier en zijn veer bij gepakt om een bericht te schrijven aan de Noordelijke landvrouwe toen hij het antwoord van Mal hoorde. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij naar de man op en wilde hem een weerwoord geven. Echter hield hij zijn mond met een ontevreden blik toen de Kapitein zijn vraag herhaalde. Flynn had wel eens geprobeerd te achterhalen wat er mis was gegaan tussen hen. Hij herinnerde zich erg goed en met plezier de tijd waarin ze beiden rekruten waren geweest en hun weg in het kamp gevonden hadden. Ze hadden hier en daar wat uitgevreten als jonge mannen. Die broederlijke band hadden ze echter allang niet meer. Flynn zuchtte geërgerd en legde zijn veer aan de kant om Mal's blik te beantwoorden. 'Jij én de andere Kapiteins hebben recht op informatie, maar dit is tijdsgevoelig. We houden een vergadering nadat ik de Koning heb gesproken.' Zijn ogen schoten kort naar de ingang van de tent. Het zou hem niet verbazen dat het hele kamp nu buiten de tent stond te wachten op antwoorden. Flynn had echter weinig te zeggen tot Liam in stemde en ze Celine ook zo ver hadden. 'Bovendien ben ik er niet zeker van of je niet je eigen ding gaat doen zodra je hoort wat er besloten is met de prinses,' voegde Flynn met een ijzeren blik toe. Verwachtte Mal werkelijk dat hij hem nu met dit soort informatie zou vertrouwen?

De ijzeren blik die hij ontving van de vervangend Generaal stond gereflecteerd op zijn eigen gezicht. Het was nog verrekt moeilijk om informatie uit Flynn te krijgen. 'Tijdsgevoelig, mijn achterste, Flynn!' gromde Mal gefrustreerd. 'Die paar minuten gaan geen verschil maken in alles wat er speelt. Waar het wel enig verschil in gaat maken, is het vertrouwen van het kamp in jou. Want, bij de Goden, dat is op dit moment laag.' Hij zag hoe Flynn richting de ingang van de tent keek: hij was vast bang dat de rest van zijn Kapiteins en Luitenanten buiten stonden te wachten. Daarom had Mal ervoor gezorgd dat hij iedereen bij elkaar had getrommeld en rondom de tent had gestationeerd. Zo kon hij hopelijk nog enige druk uitvoeren op Flynn. De opmerking van de man tegenover hem was echter laag. 'En hoe kunnen wij erop vertrouwen dat je geen persoonlijke deal hebt gesloten met betrekking tot jouw gezin?' beet hij terug. 'Wij zijn er allemaal niet zeker op dat je dezelfde beslissingen zou maken als het om een heel ander gezin ging. Eentje die niet verbonden is aan de adel en aan de Koning en Koningin zelf. Bij de Goden, denk je dat de Koningin voor elke willekeurige vrouw in het kamp naar die boerderij was afgereisd? Ik zal je helpen: het antwoord is nee!'

Flynn kon veel zeggen over de tegendraadsheid van Mal, maar hij waardeerde tenminste zijn volharding. Zelfs nu Indra er niet was kwam hij met dezelfde argumenten over het vertrouwen van het kamp dat altijd maar te laag was. Flynn wist soms niet of hij het moest geloven of niet. Was zijn connectie met het kamp zo zwak dat hij niet kon zien dat mensen achter hem stonden? Hij wist dat er wantrouwen heerste, maar het leek hem niet dat een meerderheid hem liever de taken over zag geven. Flynn klemde zijn kaken op elkaar toen hij de kritiek van Mal hoorde. 'Het spijt me te horen dat jij van alle mensen denkt dat ik ooit het leger zou riskeren voor mijn bestwil. Bovendien moet ik je er misschien aan herinneren dat de gesteldheid van míjn familie altijd verbonden is geweest met het kamp dat míjn vader opgericht heeft en door de eerste jaren heeft geleid.' Het was vernederend te horen dat men dacht dat hij niet even hard zou vechten om ieder ander gezin terug samen te brengen. 'Als het een andere vrouw was geweest, dan had Quandaï hier niet in onze nek staan hijgen, Mal, dat weet je erg goed. Bovendien is dit hele probleem begonnen omdat de Kapiteins ervoor kozen die verdomde prins niet te laten gaan!' Flynn merkte dat hij zijn stem begon te verheffen en stopte zichzelf direct. Gefrustreerd wreef hij over zijn been en hield een hand op naar Mal. 'Luister, ik ga zelf wel richting de Koning en zal jou en de rest van het kamp bij terugkomst laten weten wat onze opties zijn.' Hij was al opgestaan en hand zijn mantel van de kapstok gehaald. 'We hebben genoeg werk te doen zodra alles in gang is gezet en dan kun jij later je ongenoegen uitspreken bij Indra.'

'Omdat wij hebben gekozen om die prins niet te laten gaan?' Mal lachte nors om de absurde woorden. 'Bij de Goden, Flynn, die man zat verstopt op jóúw zolder! Als jij zo graag die prins vrij had willen zien, dan had je hem toch daar kunnen laten?! Is dit überhaupt niet allemaal gestart door jouw vrouw die zo nodig in Quandaï de wereld moest gaan redden? Wat houdt ons tegen om niet gewoon die prins aan zijn zus te geven en rust te herstellen?' Ondanks dat hij de historie geschiedenis wilde laten, kon hij nog steeds niet over het feit heen dat ze nog steeds de naweeën voelde van die verdomde beslissingen. 'Ik weet dat jij het leger niet zal riskeren. Maar jij begrijpt toch ook wel hoe dit eruit ziet? Voor mij en alle andere inwoners van dit kamp?' Mal had ondertussen ook Flynns arm vast gepakt en hield hem zo staande. Ondanks zijn tegendraadse woorden van eerder slikte hij toch moeizaam en keek hij Flynn bedachtzaam aan. 'Als er zoveel werk gedaan moet worden... hoe kan ik helpen, Flynn?' Ondanks dat hij het misschien niet eens was met zijn oude vriend wilde hij ook niet dat hun vete het kamp ten koste zou komen.

Flynn wreef langs zijn baard en keek weg van Mal terwijl hij hem zo op de feiten drukte. 'Ik kon die beslissing niet alleen maken.' Hij kon echter niet in gaan op de woorden over Guila. Hij was het niet eens met de kritiek die ze over zich heen kreeg, maar hij wist ook dat het niet productief was als hij degene was die haar constant maar verdedigde. Ze werkte hard voor haar plek in het kamp en als Mal of wie dan ook dat niet in zag, dan kon hij dat ook niet zomaar veranderen. 'Ik heb toch ook nooit gezegd dat we die prins niet terug willen geven? Maar Indra heeft al aan gegeven dat we dit niet als een simpele ruil kunnen zien. Er moet wel meer achter zitten!' Flynn keek verontwaardigd naar de hand die zijn arm vast had gegrepen en wilde zich al los trekken toen hij de blik op het gezicht van de andere man zag veranderen. Zijn ogen gleden naar de grond. Hij wist dat Mal enkel zo kritisch was omdat hij net zoals Flynn zelf zich erg bekommerde om het leger. Ze hadden er beiden veel voor over om het te beschermen en de goede richting op te leiden. Ze waren het alleen niet altijd eens over wat die richting was. 'Het is nooit de bedoeling geweest dat ik deze beslissingen moest maken, Mal. Indra hoort dat te doen, maar die prinses wéét dat ze chaos creëert hier door Indra weg te houden. Laten we haar niet de voldoening geven inderdaad een hoop herrie te maken om niets.' Zuchtend keek Flynn weer op naar de Kapitein. 'Ik heb met nog niets ingestemd. Reihan heeft haar eisen gesteld, maar die vrouw hoeft niet zomaar alles te krijgen waar ze om vraagt. Robyn zegt dat Guila en Matheo het goed maken, maar de rest van mijn familie en het dorp worden ook op hun plek gehouden. Ik wil verzekeren dat de ruil niet enkel om prins Iker en Guila en Matheo zal gaan, maar dat iedereen hier veilig uit komt zonder consequenties. Bovendien was de prinses erg vaag over wat hun plan was nadat de deal afgehandeld is. De Koning en Landvrouwe moeten op de hoogte gesteld worden dat we hierna niet meteen van ze af zijn. Ik vrees dat er een plan voor Tyrosh is.'

Ondanks dat Mal niet in wilde stemmen met Flynns woorden wíst hij dat de andere man gelijk had: de prinses zou er alleen maar baat van hebben als zij onderling verdeeld waren. Maar toch... dat moest geen reden worden om alles maar te accepteren wat Indra en Flynn deden. Toch had hij op dit moment weinig keuze om uiteindelijk maar mee te gaan in de keuzes van Flynn. 'En de rest van het kamp? Wat heb je daar over afgesproken?' vroeg Mal voorzichtig, maar toch dringend. Uiteindelijk was dat zijn grote zorg geweest en was dat ook de reden geweest dat hij samen met Syd de gezinnen had geëvacueerd. Mal zweeg ook over de laatste woorden van Flynn en keek hem bezorgd aan. Ze wisten allebei dat er een groter plan was. 'Je was op weg naar de Koning, niet waar? Laat mij mee lopen.' Hij had Flynn inmiddels los gelaten en gebaarde naar de uitgang van de tent, waarbij hij de vervangend Generaal voor ging. Buiten knikte hij vervolgens geruststellend naar de Kapiteins en Luitenanten die enigszins achter hem geschaard waren. Ze zouden snel genoeg uitleg krijgen. 'Waar is jouw zus nu, Flynn? Moest ze weer terug?' Als Mal al niet gesteld was op Flynn, dan was hij al helemaal niet gediend van de zuster van zijn oude vriend. Bij de Goden, misschien was het kamp wel beter af als ze weg was, maar tegelijkertijd was ze wel diegene die nu het dichtst bij de prinses stond.

'Ze vermeed dat onderwerp,' gaf Flynn met tegenzin toe. Hij had alleen niet kunnen achterhalen of het uit desinteresse kwam of omdat ze inderdaad plannen hadden met het kamp. Dat was voornamelijk ook de reden dat hij Liam nu wilde spreken. Hij moest uit de mond van de Koning zelf horen of ze konden rekenen op hun steun. Indra zou hem later wel voor gek uit kunnen maken dat hij alsnog om directe hulp van de Kroon vroeg, maar hij wilde het niet riskeren dat ze er alleen voor stonden. Niet terwijl Indra ook nog op de boerderij zat. Hij stemde er maar mee in dat Mal hem vergezelde richting zijn huis. Misschien was het maar beter ook dat hij hem al vast op de hoogte bracht zodat ze samen de Koning konden overreden. Flynn knikte eveneens naar de soldaten om hen heen en gaf instructies aan Kapitein Flint om iedereen vergaderingsklaar te maken. Als ze terug waren zouden ze hopelijk direct beslissingen kunnen maken zodat er amper tijd verspild werd. 'Ze is mee terug. Het leek er op dat de prinses vreesde dat Robyn verdere informatie had kunnen delen. En ik denk eerlijk gezegd ook niet dat Robyn bereid zou zijn Matheo achter te laten.' Flynn had er flink de pas in gezet om het kamp en de nieuwsgierige ogen zo snel mogelijk te ontkomen. 'Zo staat Indra er tenminste ook niet alleen voor,' opperde hij toen zijn aandacht getrokken werd door lawaai rechts van hen. Flynn trok een wenkbrauw op toen hij geroep hoorde en keek vlug naar Mal voor hij al in de richting van het rumoer snelde.

Mal liep naast Flynn door het kamp heen en snoof ontevreden na het horen van Flynns woorden. 'Dat is een rode vlag, Flynn, dat besef jij je ook wel.' Er was een reden dat de prinses het zo vaag liet wat er met het kamp zou gebeuren. Misschien dat ze nu zo erg hun aandacht naar de boerderij hadden verschoven dat ze het kamp vergeten waren. Mal in elk geval niet: dit was precies waar hij bang voor was en waarom hij de gezinnen had geëvacueerd. Zuchtend hoorde hij de woorden over Flynns zus aan. Gelukkig was Indra daar ook om hopelijk de chaos te bedwingen. 'Sibel, Indra en Robyn samen... die prinses zou haar dagen moeten vrezen,' grinnikte Mal met een klein glimlachje, tot zijn aandacht door iets anders werd getrokken. Mal werd zich ook bewust van het lawaai en keek verward naar de richting waarvandaan het geluid kwam. 'Wat-' Flynn was echter al vertrokken, dus kwam Mal ook in beweging en volgde hij de vervangend Generaal op de voet. 'Je denkt toch niet dat het de- de Quandaïers zijn?' riep hij over het geluid uit, terwijl hij zijn hand op het heft van zijn zwaard had gelegd. Door de chaos die ontstond had hij maar moeite om boven het rumoer uit te komen met zijn stem.

Flynn mompelde iets onverstaanbaars terug naar Mal. Hij wist inderdaad heel goed dat het geen goed teken was. Maar ze moesten het er maar mee doen. De prinses was nog even ondoorgrondelijk geweest als hij zich herinnerde. Hij deed een poging te glimlachen om de grap van Mal, maar er kwam amper iets uit. Robyn had uit haar doen geleken. Een ander zou het misschien niet opgevallen zijn, maar ze was erg gespannen geweest en Flynn wist dat zijn zus dan fouten kon maken. Dat kon hij zelf namelijk ook erg goed toen hij jonger was. Hij haalde zijn schouders op toen Mal zijn eigen angst uitsprak, maar wilde nog geen antwoord geven. Het had geen nut te speculeren zonder eerst de situatie in zich op te nemen. Flynn duwde zich een weg door de soldaten die al hun tenten uitgekomen waren en riep hier en daar een bevel dat ze door moesten gaan met wat ze dan ook bezig waren. Uiteindelijk zag hij dat de onrust ontstaan was rondom de ziekenboeg. Flynn greep de eerste de beste soldaat die bij de tent stond vast, maar kreeg geen antwoorden van hem. Pas toen hij een bekende man zag kreeg hij meer informatie. Het was één van de Sergeants die de groep patrouilles normaliter leidde. 'Harm, wat is er aan de hand?' Geschokt hoorde hij vervolgens de woorden van de man aan. Hij legde uit dat één van de groepen verder Zuidelijk waren gereden om het dorp dat daar lag te checken. Daar aangekomen werden ze ontvangen door een groot aantal Quandaïse soldaten en konden ze maar net zichzelf vrij vechten. Eén van de jonge rekruten had een ernstige wond opgelopen en de anderen waren ook niet helemaal heelhuids aan de Quandaïers ontsnapt. 'Aangevallen door Quandaïers?' herhaalde hij overrompeld terwijl hij opzij moest stappen om een zuster langs te laten rennen. Hij dacht in de ziekenboeg de stem van Hester te horen over de gepijnigde klanken van de gewonde soldaat. Hij voelde dat zijn handen tintelden van het nieuws, van de achterbaksheid van die prinses en haar landgenoten en van zijn eigen naïviteit. Toen de Sergeant zijn verdere vermoedens nog uitsprak, kwam Flynn pas weer in beweging. Als ze al zo een grote troep soldaten hadden weten te verbergen niet eens zo heel ver van het kamp, konden ze dat ook op veel andere plekken vast ook doen. 'Luid het alarm, nu, Harm.' Hij duwde de man in de goede richting en keerde zich tot Mal. Hij wist niet meteen wat hij zijn collega moest zeggen. Hij had overduidelijk gelijk gehad. Goden nog aan toe. Flynn had de man bij zijn schouder vast gepakt. 'Ik wil enkel de Kapiteins in de Generaalstent, nu. Stuur alle Luitenanten er op uit om de voorbereidingen te starten. Zorg dat er iemand die je vertrouwt bij de prins de wacht houdt. Ik haal de Koning, al moet ik hem mee sleuren.'