De gastvertrekken

Inanna voelde hoe een stralende glimlach haar gezicht over nam. 'Echt waar?!' riep ze uit, waarna ze haar tante om de nek vloog en een kus op haar wang drukte. 'Dank je, dank je, dank je wel tante Celine!' Ze wist echt wel dat haar tante het huwelijk tegen had kunnen houden, net zoals de ouders van Silvester nog steeds konden. Dat onderstreepte maar hoe dit een onderhandeling was. 'Ik zal mijn best doen met alles. De gesprekken, de onderhandelingen, de vragen, ik zal overal mijn beste been voor zetten. Zoals jij mij al die jaren hebt geleerd.' Eén van die onderhandelingen zou ook zijn waar ze zouden gaan wonen, en welke titels zowel zij als Silvester zouden dragen. Dat was niet een gesprek voor één avond. Daarom was ze ook zo verbaasd dat ze nog niet uitgenodigd was en dat het koningspaar juist leek te wachten tot haar familie er was. Als ze haar alleen hadden gesproken, was ze een stuk kwetsbaarder geweest. 'Misschien moeten we wachten tot vader er ook is. Dan kan ik het jullie tegelijk vertellen,' opperde Inanna, terwijl ze toevallig ook een deur dicht hoorde slaan.

Celine nam met een tevreden blik de enthousiaste omhelzing van Inanna aan en klopte met haar hand op haar schouder. Ze had niet gedacht dat Inanna zo verrast zou zijn haar toestemming te krijgen. Ondanks dat ze de prinses er wel degelijk op had gewezen dat ze verstandig moest zijn in haar keuzes voor een partner, had ze er verder niet vaak eisen aan gesteld. 'Ik verwacht niet anders dan dat je je best zal doen, Inanna.' Ze streek haar jurk glad nu haar nichtje haar weer wat ruimte had gegeven. 'Je zal ook met mij moeten onderhandelen, lieverd. Ik wil je niet tegenhouden om met Silvester Halley-Alba te trouwen, maar ik zal niet makkelijk te overtuigen zijn als het op taken en titels in het Noorden aan komt voor jouw prins. Hij zal zich nog moeten bewijzen om die te verdienen.' Ze hield het maar kort, maar had inmiddels al wel wat manieren bedacht waarop dit kon. Ze zou in ieder geval zelf de prins ook eens goed uithoren. Hij had haar tot nu toe slim weten te vermijden tijdens zijn bezoeken aan het paleis. Ze keek vervolgens ook op toen ze een deur hoorde en zag al snel Iker met een brede glimlach het vertrek in lopen.

Iker was bij aankomst in Myr met zijn vrouw direct richting hun vertrekken geleid. Eerlijk gezegd had hij geen behoefte om zijn vertrekken zo snel te moeten zien en aan uitpakken te beginnen. Hij was ongeduldig om zijn dochter te zien. Het had hem zwaar gelegen om haar naar Haudan te zien vertrekken toen ze dat voor had gesteld. Het was om egoistische redenen geweest dat hij er tegen op keek om na al die tijd alsnog niet alle tijd met Inanna te krijgen die hij gemist had. Ze was echter een volwassen vrouw nu en dus kon hij, zelfs niet als vader, niet zomaar van haar vragen dat ze thuis bleef. Zeker niet als het om haar liefde ging. Het was hem inmiddels wel duidelijk dat ze daar van overtuigd was. Hij herkende die loyaliteit en overtuiging van zichzelf. Veel twijfeling over zijn eigen liefde had hij ook niet gehad. Met een brede lach op zijn gezicht stapte hij de vertrekken van Celine dan ook binnen om daar zijn dochter naast de landvrouwe op de bank zien zitten. Hij zei niets, maar liep direct naar de bank om Inanna overeind te trekken en haar stevig in zijn armen te sluiten. Hij sloot zijn ogen kort tijdens de omhelzing en liet haar pas na enkele tellen los voor hij haar met een hervonden glimlach bekeek. 'Oceanen nog aan toe, wat is het goed om je te zien,' begon Iker terwijl hij zijn emoties weg drukte en die hopelijk niet opgemerkt werden door zijn dochter.

Inanna knikte enthousiast om de woorden van haar tante. Ze vond het heel begrijpelijk dat zij en Silvester ook moesten bewijzen dat ze samen met Noorden konden besturen. 'Silvester zal ook enorm zijn best doen, dat weet ik zeker. Je zal hem ook heel erg gaan mogen, tante.' Natuurlijk had Silvester nog geen belofte gedaan om mee het Noorden te besturen, maar Inanna ging er vanuit dat hij dat bedoelde als hij zei dat hij mee ging naar het Noorden toe. Plots ging de deur open en stapte Inanna's vader binnen. Ze liet zich onmiddellijk omhoog trekken om haar vader in de armen te vallen. 'Papa,' glunderde ze, waarna ze hem aan keek en zijn gezicht goed bekeek. Het was te zien in zijn vriendelijke gezicht dat het hem veel deed om haar te zien en die emotie deelde ze. 'Het is ook goed om jou te zien. Ik heb je zo erg gemist.' Nadat hij ook de tijd had gehad om Celine te begroeten, gebaarde ze dat hij bij hun plaats kon nemen. 'Is moeder er ook?' vroeg ze voorzichtig, maar benieuwd. Sinds de terugkeer van haar vader waren haar ouders niet te scheiden geweest.

Iker opende zijn ogen weer voor hij Inanna los liet en zag zo dat Celine hem goed in de gaten had gehouden. Wat dat betrof was ze nog altijd hetzelfde: niets ontging haar scherpe ogen. 'Het is erg fijn te horen dat je je oude vader ook gemist hebt,' stelde hij met een glimlach terwijl hij zich weer op zijn dochter richtte. Hij stapte voor even van haar weg om Celine met een bescheiden kus op haar wang te begroeten voor hij op een stoel bij de bank plaats nam. Zo boog hij naar voren om kort Inanna's knie te kloppen toen ze al naar haar moeder vroeg. Iker knikte. 'Jouw tante Diane heeft haar aandacht echter direct opgeëist. Je kent ze. Ze zullen vast al aan een goede karaf wijn zitten om bij te kletsen. Maar ik heb ze laten beloven dat ze ons beiden zullen vergezellen voor een diner straks, met Celine natuurlijk. En jouw verloofde. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik hem alvast een uitnodiging heb gestuurd?' Hierbij keek Iker met een kleine glimlach naar zijn dochter. Hij had wat hem betrof veel te weinig tijd gehad om de jongeman te leren kennen. Hij steunde Inanna maar al te graag in haar keuzes, maar voor dit officieel was, wilde hij ook nog wel de mogelijkheid hebben om de prins enkele zaken eens goed in de oren te knopen. 'Ik verwacht dat je Celine al op de hoogte hebt gesteld, maar hoe gaat het? Ben je hier goed ontvangen?'

Inanna luisterde met een knoop in haar maag naar de woorden van haar vader. Soms dacht ze weleens, of wist ze eigenlijk wel zeker, dat haar moeder meer van Diane hield dan van haar. Diane had haar weleens gerust proberen te stellen dat het niet zo was, maar ook Diane was daar laatst mee gestopt. Ze wisten allebei wel wat de waarheid was. 'Ik begrijp het,' zei Inanna dan ook maar zakelijk zonder de teleurstelling in haar gezicht te laten zien. Waarom zou ze überhaupt een moeder nodig hebben als ze zo'n fantastische vader en fijne tante had? De teleurstelling verdween echter als sneeuw voor de zon bij het horen dat Silvester uitgenodigd was voor het diner. 'Echt waar?!' sloeg ze verrukt uit. 'Heeft hij al ja gezegd? Ik moet naar onze vertrekken toe en-' Ze besloot haar vader maar niet te vertellen dat ze Silvester zou vragen om blauw te dragen als handreiking naar haar tante toe. Inanna wilde dat haar familie zou denken dat Silvester dat zelf bedacht had. 'Tante Celine weet van de verloving af. Alleen moeder moet het nog weten en dan is iedereen op de hoogte.' Vervolgens werd haar glimlach iets minder overtuigend en keek ze haar tante aan voor hulp. 'Het gaat prima met mij. Ik spendeer veel tijd met Silvester, maar hij moet natuurlijk ook opdagen voor alle gasten en-' Ze haalde haar schouders op. 'Ik probeer hem te steunen waar dat nodig is en waar dat kan.' Ze probeerde het onderwerp snel te wijzigen. 'En hoe is het met jou vader? Zijn er mensen die je graag zou ontmoeten?'

Iker merkte dat Celine hem een blik toe wierp die hij niet helemaal kon plaatsen. Hij wist dat het om zijn vrouw ging en de manier waarop hij de vraag van Inanna had beantwoord. Soms zag hij niet helemaal in waarom Celine, maar ook Diane, over Isaia spraken tegen hun dochter. Zo hield hij zich ook enigszins naïef als hij over Inanna tegen zijn vrouw sprak. Hij zag ook dat de Landvrouwe niet erg tevreden was over zijn plan om een diner te houden met de prins, maar ook dat besloot Iker te negeren. Wat hem betrof bleef iedereen soms iets te veel in het verleden hangen. Een verleden dat hij heel hard probeerde te vergeten. Moesten ze echt nog zo afstandelijk zijn naar prins Silvester enkel en alleen omdat hij een Halley was? Wat Celine betrof was die reden goed genoeg. 'Ik heb zijn antwoord nog niet ontvangen, maar ik hoop dat mijn toekomstige schoonzoon toch echt wel tijd vrij kan maken voor onze familie.' Hierbij keek hij dan ook de Landvrouwe veel betekenend aan voor hij Inanna's hand met een glimlach vast pakte. 'Ik ben blij dat je dit nu met ons allen kan delen, Oceaan van me. Je verdient het om dit te kunnen vieren met prins Silvester.' Hij keek vervolgens toe hoe ze met minder enthousiasme sprak over haar tijd hier. 'Het gaat prima. Ik moet toegeven dat ik het niet meer gewend ben zo ver op een paard te reizen.' Iker knikte vervolgens ook. 'Je weet dat ik liever thuis ben dan praatjes moet houden met jan en alleman.' Er waren meer mensen die hij het liefst zou ontwijken dan mee aan de praat gaan, zijn zus en haar familie bijvoorbeeld. 'Maar ik heb gehoord dat Robyn Barnes hier is voor haar neefje..' Hij liet hierbij suggestief zijn zin onafgemaakt en nam Inanna in zich op. 'Weet je hoe het gaat met Matheo?'

Inanna legde haar hand op die van haar vader en glimlachte geruststellend. 'Ik weet zeker dat hij komt. Hij gaf al aan dat hij jullie graag weer ziet, nu vanuit de positie als mijn verloofde. Daarbij zal hij een uitnodiging van jou niet kunnen afslaan, vader.' Silvester wist hoe belangrijk het was om goed over te komen bij zijn toekomstige schoonvader, maar ook bij de Noordelijke landvrouwe. Inanna had hem meermaals verteld hoe belangrijk haar (maar kleine) familie voor haar was. 'En vader, als je even weg wilt uit de chaos van het paleis, dan ga ik heel graag met je mee naar de tuinen van het paleis. Silvester gaf al aan dat we het rijtuig mogen lenen.' Ze hoopte maar dat haar vader een fijne tijd in het paleis zou hebben. Het zou namelijk vast pijnlijk genoeg zijn om iedereen terug te zien. De vertrouwdheid van Iker en Celine maakte dat Inanna geen twee keer hoefde na te denken om de informatie van haar verloofde door te spelen aan haar familie. 'Silva zegt dat het momenteel goed met Matheo gaat. Maar de twee spreken elkaar nauwelijks meer. Matheo is vooral bij zijn familie en Silvester komt die liever niet onder ogen. Ze zijn namelijk... erg boos.' Inanna begreep het wel dat Silvester ze niet onder ogen wilde komen: ook zij was erg onder de indruk geweest van de Barnes familie en vooral van Robyn Barnes, die opeens de beste vriendin van haar vader leek. Die vrouw kon best vurig overkomen. 'Denk je- Zou de Zuidelijke landvrouwe er zijn?' vroeg ze uiteindelijk op uitermate voorzichtige toon.

Iker twijfelde er ook niet aan dat de prins in zou stemmen met een diner. De jongen moest wel erg stom zijn als hij dacht een uitnodiging van zijn toekomstige schoonvader af te kunnen slaan. Iker zou er veel waarde aan gaan hechten hoe de jongeman omging met hemzelf, maar ook de andere belangrijke figuren in Inanna's leven. Vooral omdat hij tijdens zijn bezoek aan het kamp nog niet zo een zekere indruk had gekregen van Silvester. Hij had daar erg- afgeleid geleken en dat leek Inanna ontgaan te zijn. Iker hoopte dat daar nu verandering in gekomen was. Misschien had dat wel te maken met wat er in Haudan was gebeurd. Iker probeerde zichzelf uit zijn gedachten te halen en glimlachte naar zijn dochter. 'Dat klinkt heerlijk.' Vervolgens nam hij goed in zich op wat voor informatie ze kon delen over Matheo Barnes. Zuchtend wreef hij langs zijn voorhoofd. 'Ik kan het me wel voorstellen dat ze boos zijn.' De woede van de Barnes familie was erg bekend in het Noorden. Ze waren geen makkelijke familie, maar Iker wist dat hij loyaal aan ze zou zijn. Al was het maar om de vriendschap die hij met Robyn had weten te bouwen en de steun die hij ook jaren geleden van Guila had gehad. 'Als jij het een goed idee vindt, kan ik proberen wat in te praten op de tante en moeder van Matheo. Ik zal zijn vader niet veel van gedachte doen veranderen, maar het zal wellicht helpen als ik Silvester als een goede schoonzoon beschrijf.' Hij zuchtte uiteindelijk, maar wreef langs Inanna's wang om haar gerust te stellen dat het niet haar vraag was die hem deed zuchten. Iker stond toch op en liep naar één van de ramen terwijl hij hoorde dat Celine antwoord gaf. 'De familie Farrar is onderweg en zal over een dag of twee aankomen,' vertelde ze. Dat had Iker zelf ook nog niet geweten. Hij gokte dat Celine die informatie voor hem uit had gevonden, zodat hij voorbereid zou zijn. Ze voegde er echter iets aan toe waar Iker met een stug gezicht op reageerde ook al hield hij zijn mond. 'Misschien is het een idee dat je jouw neven spreekt tijdens deze festiviteiten. Uiteindelijk zal één van hen het Zuiden leiden en hoor je op de een of andere manier met hen samen te werken.'

Inanna keek haar vader bedachtzaam aan. Zowel haar vader als Silvester waren erg trouw aan de familie Barnes. Ze dacht nog weleens dat ze de invloed die de familie kon uitoefenen op hun omgeving flink onderschatte. Zo hadden ze zich ook alweer gemengd met de Koninklijke familie, iets wat maar weinig families in Tarth lukte. Inanna moest daarom maar weer eens moeite doen om Roshan of Leona te spreken en te vriend te houden. Als Noordelijke landvrouwe kon ze het legerkamp goed gebruiken als alliantie. Ze moest maar eens bij Silvester peilen of Matheo geen ambities had om generaal van het kamp te worden, dan zou ze zeker op steun kunnen rekenen met Silvester aan haar zijde. 'Ik denk dat het een heel goed idee is als jij spreekt met zijn moeder en tante. Als Silvester wel degelijk mee gaat naar het Noorden, dan kan hij een vriend heel goed gebruiken.' En daarbij gunde ze haar verloofde ook zijn beste vriend. 'Komt de hele familie mee?' vroeg Inanna benieuwd aan haar tante. Inanna trok vervolgens een vies gezicht vanwege het idee dat ze met haar neven moest praten. In enkele windstreken, verspreid over meerdere jaren, had ze de twee ontmoet, waarbij de één altijd moest bewijzen dat hij beter was dan iedereen, en de ander zich te goed voelde om ook maar op te komen dagen bij festiviteiten. Ze kon het beter vinden met hun zusje, haar nichtje. 'Ik zal ze deze dagen aanspreken, vader, en ik zal er op aansturen dat ik briefcontact met ze zal behouden. Zo kunnen we onze banden sterk houden.' Misschien was er met de jaren ook eindelijk wat wijsheid in hun hoofd ontstaan. 'Maar denk je dat we ze kunnen vertrouwen?' voegde ze er nog voorzichtig aan toe.

'Dan zal ik met hen praten,' stelde Iker direct, met ook een oog op Celine. Ze hadden het er al even over gehad op wat voor manier hij bij kon springen in het Noorden. Ze was met veel suggesties gekomen en had er voor open gestaan dat hij weer wat taken op zich zou nemen. Celine had toen ook voorzichtig gesteld dat het voor haar zou helpen als hij zijn vriendschappelijke relatie met de Barnes familie behield. De verhouding met het legerkamp was nog altijd stroef, maar de landvrouwe poogde daar al lang verandering in te brengen. Hij had het in eerste instantie niet zo ingezien, maar nu hij met Inanna sprak begon het bij hem ook te dagen dat de Barnes familie nog altijd een sleutelpositie innam. De relaties waar hij liever niet aan bouwde, waren die met zijn eigen familie. Iker had sinds zijn thuiskomst geen enkele contact gehad met Quandaï. Hij verwachtte dat het ook niet toegestaan zou worden. Maar zijn zus had zich in al die jaren hier alsnog naar een belangrijke positie gewerkt. Ze had zoons die de Zuidelijke zetel over konden nemen. 'Nee, je kan ze niet vertrouwen. Niet zolang hun moeder nog invloed op ze heeft. Maar Celine heeft gelijk dat het onderhouden van contact onvermijdelijk zal zijn.' Hij zuchtte en voelde dat de energie die hij eerder had gekregen bij het zien van zijn dochter weg begon te ebben. Voor hij dat zelf echter toe kon geven, stond Celine op. 'Lieveling, ik heb nog wat van mijn kleding uit te pakken en ik heb iets voor je mee genomen van mijn naaister. Waarom kijken we niet of dat je al past dan kun je dat vanavond dragen? Dan kan je vader ondertussen in zijn vertrekken gaan kijken of jouw prins een antwoord heeft gestuurd?'