Guila voelde hoe Indra haar hand terug trok en vervolgens ook afstand nam van haar. 'Indra, kom op, ik bedoelde het niet-' De vrouw luisterde al niet meer en wees haar naar de deur. Peinzend beet Guila op haar lip, terwijl ze besefte dat Indra het werkelijk meende. Ze wilde Guila weg hebben. 'Misschien is het inderdaad maar beter als ik weer naar huis ga,' zei ze na een lange stilte met tegenzin, waarna ze ook opstond en haar kruk met langzame bewegingen weer op zijn plaats zette. Ze hoopte dat Indra zich zou bedenken, maar de Generaal bleef zwijgen. Vooral het afwijzende gebaar raakte Guila, maar ze wist ook wel dat ze het niet persoonlijk op moest nemen. Dit was Indra nou eenmaal als ze boos en koppig was. Flynn zou zich er ook niet door van de wijs laten brengen. 'Oké, dan ehm- ik ga wel even kijken of ik Matheo en Robyn allebei nog in één stuk aan tref.' Ze bleef bij de deuropening hangen en keek Indra nog over haar schouder bezorgd aan. Het voelde dubbel om de vrouw zo alleen achter te laten in haar tent, maar tegelijkertijd zat ze ook niet op haar aanwezigheid te wachten. Guila hoopte maar dat ze iets nuttigs uit haar woorden kon halen. 'Je weet dat je langs kan komen als je met iemand wilt praten. Of als je honger hebt. Of- ach, je bent altijd welkom, dat weet je.' Ze wuifde nog kort naar de vrouw, ook al zag ze het niet. 'Succes, Indra,' zei ze nog zacht, waarna ze de tent verliet.