Vertrekken van Cecilia en Kay

Nieuw

Yelena stond in het kleine vertrek tussen de zitkamer en de badkamer in. Ze had zojuist de jurk die ze van Naya had gekregen aangetrokken en gleed nu gefascineerd met haar vingers over de gladde stof. De kleur was prachtig, precies het geel dat ze zo mooi vond als ze bloemen aan het plukken was. Hoe mooi het gewaad ook mocht zijn, ze voelde zich toch niet op haar gemak en onzeker beet ze op haar lip. Haar schouders waren wel heel bloot en ze was bang dat de stof misschien doorscheen. Twijfelend stak ze haar hoofd om de deur. 'Sage, heb je misschien nog een sjaal liggen die ik om zou mogen doen?' Ze had haar armen voor haar bovenlijf gekruist en kwam zo de zitkamer in met een verlegen blik. Haar zus zou meteen wel laten blijken of de jurk haar stond of niet. Sage was niet iemand die zich in zou hebben en dat kon Lena nu goed gebruiken. Ze wilde echt niet voor schut staan.

Sage zat in de zitkamer op de grond en bladerde zorgvuldig door een boek heen. Ze had het op de tafel zien liggen en haar nieuwsgierigheid had haar gedwongen om te bekijken wat het was. Het bleek een boek over de cultuur van Quandaï te zijn en het was vast afkomstig van haar vader of moeder. Haar aandacht werd plotseling getrokken door haar zuster en ze keek toe hoe Yelena de zitkamer in kwam lopen. 'Ik heb nog wel een sjaal voor je, maar ik weet niet of je het nodig hebt,' lachte Sage, waarna ze op stond en naar Yelena liep. 'Bij de Goden, Lena, ik kan je jurk niet zien als je je zo verbergt.' Lachend trok ze haar handen voor haar borst weg en bekeek ze haar van top tot teen. De jurk kwam overduidelijk uit het Oosten en het was een prachtig ding. 'Hoe ben je hier aangekomen? In een winkel?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw. Als dat zo was, dan wilde ze er zeker ook eentje zelf halen. Geel stond haar niet, maar een blauw of groen exemplaar des te meer. 'Waar heb je de sjaal voor nodig? Koud is het niet en het maakt de outfit echt niet af.'

Met tegenzin liet Lena haar handen door Sage weg trekken en hield ze nauw het gezicht van haar oudere zus in de gaten. 'Naya heeft hem aan me gegeven,' vertelde ze. Stijf hield ze haar armen langs haar lichaam en wachtte ze af wat Sage er verder over te zeggen had. 'Nou, het is-' Lena beet op haar lip en keek van haar weg. Ze zou haar uitmaken voor preuts. 'Het is zo bloot.' Ze wilde niet dat de adel op het feest dacht dat ze de aandacht probeerde te trekken of dat ze poogde één van hen te zijn door zo een dure jurk te dragen. 'Wat ga jij aan doen? Als dat van mij een beetje op jou lijkt dan- dan kan het misschien wel.' Nog altijd wachtend op een oordeel of de jurk haar wel of niet stond keek ze naar haar zus. Ze vertrouwde altijd erg op Sage voor haar advies als het om kleding ging en om jongens. Ze wist veel beter hoe ze dat aan moest pakken dan Lena.

'Dat zal dan wel een duur cadeau geweest zijn. Het is een prachtige jurk, Lena,' zei ze bewonderend, terwijl ze de stof tussen haar vingers hield. Thuis werkte ze vaak met naald en draad om jurken te maken en ze wist dan ook goed naar welke stoffen ze moest zoeken op de markt. 'Het is bloot. Maar dat is de bedoeling van deze jurken,' glimlachte Sage geruststellend, waarna ze kort zuchtte. 'Je kent me, ik ga nooit volledig bedekt, maar ik moet toegeven dat mijn jurk niet zo bloot als die van jou.' Ze liet Yelena's armen los en liep naar de slaapkamer toe om een witte sjaal te pakken. Die zou mooi staan bij de gele stof van de jurk. 'Kijk, deze zal er mooi bij staan.' Ze drapeerde de sjaal om haar schouders en kneep vervolgens met een glimlach in haar schouder. 'Ben je van plan om het naar het feest te dragen?'

'Oh,' zuchtte Lena toen Sage haar vertelde dat haar jurk niet zo bloot was als die van haar. Toen haar zus in de andere kamer verdween liep ze onzeker naar het raam en probeerde de jurk te bekijken in de weerspiegeling. Dankbaar draaide ze om toen Sage aan kwam met een sjaal en ze voelde zich meteen een stuk meer ontspannen toen haar schouders en rug bedekt waren. 'Ja, ik denk het wel.' Ze had hem expres niet gedragen tijdens het feest op het plein zodat ze hem kon bewaren voor het feest in het kasteel. Lena wendde zich nog eens tot het raam en glimlachte gerustgesteld. Ze had Naya niet teleur willen stellen door haar te vertellen dat ze de jurk te bloot vond en hem daarom maar niet droeg. Het was een uitzonderlijk mooi cadeau dus kon ze het niet maken de jurk niet te dragen. 'Ga jij één van je zelfgemaakte jurken dragen?' vroeg ze benieuwd aan Sage.

Sage rangschikte de sjaal om haar schouder heen en zorgde dat elk lijntje goed zat. 'Op wie wil jij indruk maken?' plaagde ze haar zuster, terwijl ze haar vanonder haar wimpers benieuwd aan keek en deed alsof ze nog druk bezig was met de sjaal. Toen deze uiteindelijk goed zat, liep ze opnieuw haar slaapkamer in en kwam ze terug met één van haar zelfgemaakte jurken. Hij was net zo prachtig als diegene die ze aan had gehad bij het feest op het plein, maar net wat sierlijker en formeler. Ze voelde zich waarlijk een prinses als ze het aan had. 'Uiteraard. Geen enkele jurk komt daar bij in de buurt,' lachte ze, terwijl ze zorgzaam met haar vingers over de zachte stof gleed. Het waren in haar ogen kleine kunstwerken die ze maakte met naald, draad en stof. 'Als je wilt, kan ik de jurk zo maken dat de sjaal er aan vast zit? Niemand die het merkt.'

Yelena liet Sage haar gang gaan en werd felrood toen Sage haar vroeg op wie ze indruk wilde maken. 'Oh, Sage doe niet zo gek, niemand, vooral hier niet.' Ze zou absoluut niet proberen om iemand van de adel aan de haak te slaan. Ze was daar lang niet speciaal genoeg voor en dat wilde ze ook helemaal niet zijn. Ze wilde gewoon iemand uit het dorp of de omliggende plaatsen. 'Het is een cadeau van Naya, ik wil gewoon laten zien dat ik het waardeer.' Nieuwsgierig keek ze naar het gewaad dat Sage mee nam uit de slaapkamer en bewonderend bekeek ze het exemplaar. 'Hij ziet er zo al prachtig uit. Wat een mooie kleur,' verzuchtte Lena. Het was ongelooflijk dat haar zus dit zelf kon maken. Het vergde een hoop geduld en precisie en kennis. 'Oh, dankje, dat is heel aardig, maar ik denk dat het zo wel gaat. Ik wil niet dat Naya denkt dat ik de jurk niet goed genoeg vond.' Met een glimlach wees ze naar de jurk. 'Wil je hem eens aan doen? Ik wil graag zien hoe hij er uit ziet.'

Sage moest lachen om de felle wangen van Yelena en trok haar mee naar de slaapkamer toe. Daar verruilde ze haar simpele jurk voor diegene die ze aan zou trekken tijdens het feest en poseerde ze voor haar zuster. Ze was er zelf ook erg trots op. Het had haar dan ook vele uren gekost om de jurk af te krijgen.'Wees niet bang voor wat Naya denkt. Ik weet zeker dat ze het zal begrijpen als je hem óf niet aan doet óf jezelf wat meer bedekt. Maar eerlijk is eerlijk, de jurk staat je prachtig. Je hebt er het perfecte figuur voor.' Sage besloot om nog even haar jurk te blijven dragen en nam zo plaats op de rand van haar bed. 'Kijk je er alweer naar uit om naar huis te gaan?' vroeg ze benieuwd. Zelf vond ze het heerlijk om naar andere delen van Tarth te reizen, maar uiteindelijk vond ze het thuis het fijnst.

Lena knikte langzaam bij alle geruststellende woorden van Sage en kon uiteindelijk slechts glimlachen omwille van de complimenten die ze kreeg. Bewonderend keek ze toe hoe Sage poseerde met haar zelfgemaakte jurk. Het kledingstuk zat als gegoten en was erg typisch voor haar zuster. Ze vond het prachtig dat haar zus er zo zelfverzekerd in de jurk uitzag en er echt in leek te passen. Ze zag er absoluut niet uit als een boerendochter. 'Ben jij van plan een indruk te maken op iemand?' vroeg Lena, maar wist het antwoord al. Ze hoorde Sage echter graag praten over al haar plannen. Voorzichtig, zodat ze de jurk niet zou kreuken of wat dan ook, ging ze bij Sage op het bed zitten. 'Ja, ik mis thuis altijd als we weg zijn.' Soms had ze vlagen van heimwee en veelal maakte het haar ontzettend moe om niet volledig op haar gemak te zijn in een andere omgeving. 'Ik ben blij als we weer gewoon naar de bakker kunnen wandelen en weer voor de pompoenen kunnen zorgen en thee kunnen drinken bij de buren,' glimlachte Lena.

Sage moest lachen en liet zichzelf vallen op het bed. Toch ging haar glimlach als snel over in iets twijfelachtigs. 'Misschien. Maar... Je hebt het verhaal toch gehoord van ons achternichtje? Zij werd ook verliefd op iemand van adel, maar door de grote afstand tussen hun woonplaatsen zagen ze elkaar nauwelijks en mede daardoor is het niets geworden. Ik ben gewoon bang dat mij hetzelfde overkomt.' Ze kwam half overeind en keek haar zuster aan. Voorzichtig legde ze haar hoofd op haar schouder en zuchtte ze diep, terwijl ze dacht aan thuis. 'Ik mis de markt.' Ze hielp weleens de vrouw van de stoffenkraam. Haar zoontje was ziek en Sage nam dus soms de zaak van haar over, zodat zij hem kon verzorgen en niet al te vroeg uit bed moest. 'En ik proef al bijna weer de smaak van pompoenen in mijn mond,' lachte ze, waarna ze haar zuster aan keek. 'Als ik zou trouwen met iemand van adel, zou ik dat allemaal op moeten geven. Ik weet niet of ik dat wil. Ik hou van het leven op het platteland.'

'Oh, Sage,-' verzuchtte Lena terwijl ze naar haar zus om keek. 'Je hoeft toch ook niet meteen op iemand van adel verliefd te worden? Er zijn ook genoeg jongens uit het Oosten die dicht in de buurt wonen en geen titels met allerlei verplichtingen hebben,' glimlachte ze. Ze geloofde er in dat er voor haar zelf toch ook wel eentje ergens bij moest zitten. Glimlachend luisterde ze naar haar zus en droomde weg bij het idee van hun thuis, van het dorp en alle mensen die daar woonden. 'Ik ook,' zei ze. 'Dit- dit is net een fantasie, een sprookje soms. Ik kan me niet voorstellen dat mama zo leefde in Evenfall.' Zuchtend was ze begonnen met het vlechten van haar haren en ze glimlachte vervolgens naar Sage. 'Wil je dat ik je haar ook in vlecht?' Ze had altijd al iets gehad met het frutselen met haar, dat van haarzelf én anderen. 'Celine heeft gevraagd of we eens wat thee bij haar willen drinken,' vertelde Yelena toen ze zich plots de korte ontmoeting met haar nicht weer herinnerde.

Sage ging zo zitten dat haar zuster bij haar haren kon en haalde de spelden eruit, zodat het los zou hangen. 'Zou je die ene willen doen? Die je altijd doet?' vroeg ze enthousiast. Ze wilde haar zuster niet elke ochtend storen, maar als het mogelijk was geweest, dan zou ze altijd haar haren laten doen door Yelena. 'Celine?' vroeg ze verbaasd, maar knikte vervolgens. Ze had haar gedurende haar verblijf nog niet gesproken. 'Mij lijkt dat leuk. Ik ben benieuwd hoe het in het Noorden gaat. En daarbij denk ik soms dat Celine wel wat vriendschap nodig heeft.' Ze sloot haar ogen en zuchtte diep. 'Je hebt gelijk dat ik niet zou moeten willen om als adel te leven. Maar- Soms denk ik dat de dorpsmannen mij niet zien staan. Ja, wel als scharrel, maar later als vrouw?' Ze hield de stof van haar jurk in haar handen en glimlachte zwakjes. 'Ik zou later een winkel willen. En dan maak ik de mooiste jurken voor de prinsessen.'

'Natuurlijk,' zei Yelena terwijl ze al enkele plukken haar vast pakte. Het voelde zo heerlijk om met haar zusters haar te vlechten. De blonde plukken waren zacht en glansden prachtig. 'Ja, ze wilde graag horen hoe het op de boerderij ging.' Ze kenden hun nicht niet ontzettend goed, maar ze hadden regelmatig een lunch georganiseerd door Celine als ze waar dan ook in Tarth waren op hetzelfde moment. Bovendien werden ze in het Noorden altijd erg gastvrij ontvangen. Toch vond ze het moeilijk Celine te peilen. 'Ach, in het Noorden heeft ze vast veel vriendinnen.' Ze zette een deel van de vlecht vast met één van Sage's spelden en ging toen verder. 'Het komt vast wel en het ligt misschien niet aan jou dat ze geen langdurige relatie willen, maar aan hen. Ze zijn er vast nog niet echt aan toe.' Niets was minder waar. In het dorp leek het op het moment soms dat er iedere week wel een nieuwe verloving aangekondigd werd. 'Dat klinkt prachtig. Dat kun je ook eerst doen toch? En een echtgenoot komt vast ook nog wel.'

Sage liet zwijgend haar haren vlechten door haar zuster en droomde weg bij het idee van een winkel. Dan was ze haar eigen baas en dan zou ze allemaal jonge vrouwen in haar winkel laten werken die ook van hetzelfde droomde. En samen met haar moeder kon ze vast regelen dat ze kleding voor de adel kon gaan maken. 'Misschien wil Celine wel een jurk van mij dragen!' zei ze plotseling enthousiast. 'En jouw vriendinnen, Robyn en Naya!' Ze moest toch ergens beginnen. Ze had nog helemaal geen geld om zoiets groots op te zetten. Vervolgens werd ze stil bij de woorden van Lena en keek ze haar over haar schouder aan. Het ene na de andere koppel ging trouwen. De mannen waar ze vroeger achter bomen mee had gekust trouwden met de vrouwen waar mee ze werkte op de markt. 'Het zal vast goed komen,' zei ze zachtjes, waarna ze haar schouders liet hangen.

Yelena moest giechelen om het plotselinge enthousiasme. 'Ik weet zeker dat ze dat heel graag zouden doen. Je jurken doen echt niet onder voor de gewaden die ze hier altijd dragen.' Ze moest echter nog meer giechelen. 'Robyn gaat er alleen echt geen dragen, maar misschien kan ze er één aan Nadine geven.' Ze zag haar vriendin zelden in een jurk rond lopen en zeker niet in zoiets als haar zuster maakte. Lena's giechel verdween toen ze het ernstige gezicht van Sage zag nadat ze met de laatste speld de vlecht vast had gezet. Zacht kneep ze in de schouder van haar zuster. 'Mila en ik en pap en mam zijn in ieder geval blij dat je nog bij ons woont.' Ze gaf haar een bemoedigende glimlach. 'Het zou saai zijn zonder je.' Lena klom weer van het bed af en streek de rokken van de jurk glad en trok de sjaal recht. Ze zou er erg aan moeten wennen als één van haar zussen vertrok. Ze hield niet van zulke grote veranderingen. 'Zullen we vandaag ook maar eens proberen om Mila écht mooi te maken?'

Sage keek met een verrukte glimlach over haar schouder heen naar haar zuster en kneep dankbaar in haar hand. 'Ik ben ook blij dat ik jullie nog heb,' glimlachte ze, waarna ze op stond en in de spiegel bewonderend naar haar haren keek. Zorgvuldig stopte ze nog een losspringende pluk weg, waarna ze snel achter een scherm rende en haar jurk uit trok. Ze wilde niet dat de adel haar jurk voor het feest zouden zien. Met een simpelere jurk aan haakte ze haar arm in die van Yelena en knikte ze enthousiast. 'Laten we dat doen. Oh, en mam vind ik ook leuk om erbij te zijn!' Met haar moeder vond ze het heerlijk om te tutten en ijdel te zijn. Dan voelde ze zich werkelijk een prinses. Sage nam haar zuster mee en ging zo op zoek naar haar andere zuster.