Een Villa in Quandaï

Flynn probeerde iedere beweging op haar gezicht te lezen, iedere expressie en ieder woord legde hij onder een loep. Hij wilde haar zo graag volledig vertrouwen, maar zijn frustraties stonden een blindelings vertrouwen in de weg. 'Bij de Goden,' mompelde Flynn ademloos toen Guila uitleg gaf over de rol van de koningin in dit alles. Hij knarste met zijn tanden terwijl hij dacht aan de brief die hij ontvangen had van Indra. Hoe de Koningin zich zo afzijdig had gehouden over het hele gebeuren en het had afgeraden om achter Guila aan te gaan met het huidige politieke klimaat. Hij begreep nu dat ze zichzelf in had willen dekken en had geweten dat Flynn in Quandaï achter haar plannen zou komen en Guila wat voor staat dan ook zou treffen. Het ergerde hem dat het leger vooralsnog zo gebruikt werd door de macht in Tarth. Zo losten zij maar de vuile klusjes op en de koning, koningin, of wie dan ook keek tevreden toe zonder een vinger uit te steken. Flynn was bij haar neergeknield en bekeek haar nauwkeurig. 'Hoe zeker ben je dat het zo zal lopen? Hoeveel tijd heb je daarvoor ingepland? Heb je een uitweg voor jezelf gecreëerd?' Hij sprak nu als een luitenant, maar ook als een bezorgde vriend. Hoeveel van haar plan was maar spontaan tot stand gekomen zoals dat zo vaak gebeurde bij Guila en wat had ze specifiek gepland? Het waren haar vragen over haar familie die hem enigszins lieten ontspannen. Ze had zo grof geklonken die eerste avond over Tarth en haar familie. Hij had dat echt geloofd. Toch had Flynn het niet in zich bedeesd te reageren. 'Natuurlijk is ze bezorgd,' siste hij naar haar. 'Je bent al bijna twee jaar weg zonder iets van je te laten weten. Eindelijk hebben ze rust en dan knijp jij er tussenuit. Je moeder heeft het kamp al meerdere malen bezocht, eenmaal met je vader die ziedend was en ik word gek van ieder van je broers die me maar niet met rust laten. Adrian denkt dat ie me rond kan commanderen met zijn nieuwe positie, Iwan stopt maar niet met me ellenlange brieven te sturen en Augustus wilde mee reizen en je ontvoerders met zijn poëzie gaan overreden of weet ik veel wat. En Tobias weigert met me te praten.' De boosheid die hij nu uitte was net zo goed die van haar familie als die van hemzelf.

Guila voelde hoe alle emotie die ze opgekropt had, de woede, de schaamte, het verdriet en de eenzaamheid, er nu allemaal tegelijkertijd uit kwamen na zijn woorden over haar familie en hoe bezorgd ze waren. Haar gezicht verkrampte bij de gedachten van haar moeder die eerst al Tobias bijna had verloren, en nu haar ook, en al snel stroomde de eerste traan over haar wang heen. 'Daarom moet je nu ook naar huis toe gaan en ze vertellen dat het goed met mij gaat,' zei ze door haar tranen heen, terwijl ze dwingend zijn shirt vast pakte en hem dichter naar haar toe trok. 'Alsjeblieft, Flynn. Stuur één van je vrienden naar ze toe of- of misschien hebben jullie dat wel afgesproken, voordat jullie hier heen gingen. Toch? Ze móéten weten dat ik er nog ben, dat ik gezond ben en dat ik naar ze terugkeer zo snel als ik kan.' Ze wist ook wel dat Flynn net zo gevangen zat als zijzelf in deze villa. Ze had duidelijk gezien hoeveel soldaten constant rond Flynn en zijn vertrekken heen hingen. Toen ze dat opnieuw besefte, duwde ze hem met een snik weg en verborg ze haar gezicht in haar handen. 'Natuurlijk heb ik geen uitweg gecreëerd,' murmelde ze door haar handen heen. 'Ik had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn- ik wilde gewoon mijn familie vinden, zoals ik je al zo vaak had verteld, en ondertussen in herbergen informatie opvangen over de stand van zaken in Quandaï. Ik wilde niet de verdomde diamant van één of andere verdomde heer zijn en nu laat hij mij niet meer weg en laat hij jou niet weg en ik weet niet wat we moeten doen en-' Ze voelde hoe ze in paniek begon te raken, terwijl ze besefte wat een chaos het thuis was en hoe ze allebei zo diep in de problemen zaten en hoe zij de veroorzaker van alles was geweest, terwijl ze gewoon goed wilde doen.

Zuchtend wreef Flynn over langs zijn baard. Hij was enigszins hoopvol geweest toen ze net vertelde dat ze op een missie was, dat ze dit uitgedacht had. Maar dat ze hier zo in terecht was geraakt tegen haar wil in, baarde hem zorgen. Flynn zag de tranen in haar ogen vormen en schudde licht zijn hoofd. 'Guila, mijn mannen zitten misschien niet vast in deze verdomde villa, maar ik kan niet met zekerheid zeggen of ze zich vrij kunnen bewegen. We hebben gezorgd dat onze bode zich niet in het kamp heeft gevestigd, maar het is maar de vraag of Daniel en Harm een bericht aan hem over kunnen dragen.' Dat was wellicht het vervelendste aan zijn hele idiote plan om zichzelf op laten sluiten met Guila. Nu had hij geen flauw idee wat er zich afspeelde buiten deze muren, of zijn mannen niet stuk voor stuk gevangen genomen waren. Hij wilde net haar wangen droog deppen met de mouw van zijn shirt toen ze hem weg duwde. Brommend stond hij op en sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij de ruimte door keek. 'En ik heb je al zo vaak gezegd dat zoiets niet makkelijk is. Je kent Tarth niet, je hebt hier geen vrienden, en waar begin je in een land met weet ik veel hoeveel mensen?' Hij voelde een rilling over zijn rug kruipen toen Guila de naam noemde die de heer Gion haar had gegeven. 'Op z'n minst ben je nu niet alleen. Ik kan je helpen Guila. Ik heb alleen tijd nodig om een goede uitweg te bedenken. Die man mag misschien denken dat hij alle touwtje in handen heeft, maar het is duidelijk dat er een andere macht zijn acties bepaalt. Ken je de andere gasten die hier aanwezig zijn? De twee politici uit Telon?'

Guila veegde haar eigen tranen weg met de mouwen van haar badjas, maar nu ze eenmaal was gestart met huilen, wilde het niet meer op houden. De gedachten aan haar moeder, vader en broers... Ze was inmiddels ook opgestaan en had haar armen om zichzelf heen geslagen. Pas nu Flynn het zo uit sprak, besefte ze zich hoe hard ze moesten gaan werken om zich uit deze situatie te redden. 'De ene politicus uit Telon is ambassadeur van de Moeder. Ze reist veel naar buurlanden toe, om te handelen en berichten door te geven. Het is juist de politicus uit Telon die niet samenwerkt met de Moeder waar we voor op moeten passen: Gion is altijd aan zijn lippen geplakt, bij elk woord dat hij uitspreekt. Gion heeft al zo vaak slecht gesproken over de Moeder en haar familie...' Ze zuchtte diep en wreef met haar handen over haar slapen heen. 'En nu lijkt Gion mij ergens voor nodig te hebben.... waarom zou hij anders mij al zo lang opgesloten zitten in deze villa? En hij- steeds vaker-' Ze fronste diep en besloot dat Flynn dat gedeelte niet hoefde te weten, over hoe hij steeds meer insinuerende woorden uit sprak en zijn handen steeds brutaler werden. Opeens herinnerde ze zich Flynns woorden en de toon die hij had gebruikt en binnen enkele stappen stond ze tegenover hem. 'Dacht je echt dat ik alles wat ik zei tijdens dat diner meende?' vroeg ze geraakt. 'Nadat ik mijn ketting aan je had laten zien en Jynn noemde...' Ook nu bungelde de ketting aan haar hals.

Flynn luisterde aandachtig naar de informatie die Guila blijkbaar al vergaard had. Dat hadden hij en zijn mannen in ieder geval nog niet allemaal geweten. 'Kritiek op de Moeder?' geïntrigeerd noteerde hij dat in zijn mentale aantekeningen. Zoiets kon belangrijk zijn als hij wilde gaan onderhandelen met de man of met de aanwezige politici. 'Wat bood hij je aan toen je hier kwam? Waarom ben je gebleven?' Hij kon zich niet indenken dat ze al die tijd geen vrijheid had gehad om weg te gaan. Wellicht had dat ook meer te maken met waarom Gion haar hier hield. 'Steeds vaker wat?' vroeg Flynn dwingend toen Guila haar zin niet af maakte. 'Doet hij je pijn, Guila? Ik zweer het je als die man je ook maar met één vinger aanraakt dan-,' begon Flynn meteen met een trilling in zijn stem. 'Wat doet die man überhaupt dat hij deze villa heeft? En dat de bevolking hier doodsbang voor hem en iedere vreemde is? Ze willen niet eens met ons praten, wie weet raken ze het bewateringssysteem nooit aan als we eenmaal klaar zijn, gewoon uit wantrouwen en angst.' Hij begon nu zelf door te razen terwijl hij door de ruimte heen en weer liep, maar hield plots stil toen Guila op hem af stapte. Zijn gezicht viel bij haar vraag en fronsend kwam hij naderbij zodat hij het sieraad tussen zijn vingers kon nemen. Hij dacht niet dat hij haar ooit zonder de ketting had gezien. Voorzichtig hield hij het tussen zijn vingers en liet het toen terug op zijn plek vallen. 'Ik vond het moeilijk te besluiten wat ik kon geloven. Dat ik je überhaupt ineens ongedeerd gekleed in een luxueuze jurk en vol gehangen met juwelen zag was moeilijk voor waar aan te nemen. En na onze ruzie- Ik wist niet wat me te wachten stond, Guila.' Hij besloot haar maar niet te vertellen over de schuld die hij aangepraat kreeg door haar familie en door zichzelf; dat ze door hem vertrokken was en wie weet wat overkomen was. Wie weet hoe ze veranderd was en haar plek in Quandaï had gevonden omdat hij het haar niet in Tarth had kunnen geven.

'Hij zei dat hij mijn familie kende en dat ze binnenkort bij hem langs zouden komen,' zei ze zacht, beschaamd door haar naïeve gedrag van destijds. Ze besloot er maar niet verder over door te gaan. 'Flynn, alsjeblieft-' zei ze met dezelfde trillende stem als hem terwijl hij sprak over heer Gion, waarna ze haar badjas dichter om haar heen deed. Het was één ding dat Flynn zo gemakkelijk het badhuis in kon komen, als haar weldoener dat idee ook eens kreeg... 'Ik denk- hij is erg bezig om mij het hof te maken. Het begon met complimentjes en onschuldige aanrakingen, echter nu-' Ze schudde zuchtend haar hoofd en hief vervolgens geruststellend haar handen naar Flynn op. 'Hij heeft nog niets geprobeerd. Het zijn nog puur insinuaties en losse handjes als hij gedronken heeft. Niets wat ik zelf niet aan kan.' Ze was van haar laatste woorden niet al te zeker, maar ze wilde niet dat Flynn zou denken dat hij haar onschuld moest gaan beschermen. Ze had daar altijd zo'n hekel aan gehad als haar broers dat deden. Toen hij plots haar ketting vast pakte, haperde haar adem en keek ze hem met grote ogen aan. 'Ik zou toch gegaan zijn,' zei ze zacht, terwijl ze zelf haar ketting vast pakte. 'Wat er ook tussen ons was gebeurd. Het is niet eerlijk als mijn broers of mijn vader jou daar alle schuld van geven. Ik- ik kon mezelf niet vinden in Tarth. Wie ik was, wat ik wilde, wie ik nodig had... Het was zo'n chaos in mijn hoofd en ik werd er zó ongelukkig door. Ik dacht dat ik jou nodig had om weer geluk te vinden, maar dat was onzin-' Ze fronste diep en keek van hem weg. Ze had hem twee lentes geleden haar hele hart gegeven als hij dat had gewild. Het was ondenkbaar als ze er nu aan terug dacht en het waren de daden van een onbenullig kind. Misschien was het wel beter dat hij haar zo hard afgewezen had. 'Als we elkaar vanaf nu af aan maar wel kunnen vertrouwen,' sloot ze het onderwerp af, 'anders komen we nooit uit deze plaats weg.'

Flynn wist dat hij niet kon begrijpen hoe Guila zich voelde over haar familie. Hij had altijd geweten wie zijn ouders waren en droeg zijn familienaam met zo veel trots. Hij mocht dan beschaamd zijn geweest als zijn vader weer eens de trotse patriarch uit hing, maar hij koesterde al die momenten ook. Zijn drang om verder te stijgen in de rangen van het leger was deels te verklaren door zijn liefde voor zijn familie en hoe graag hij de Rabbion-Barnes trots door wilde zetten. Guila daarentegen had geen gebrek gehad aan een warme familie, de voormalige Koningin had haar goed opgevangen, maar ze had altijd gezegd dat ze iets miste. Over dat gevoel had Flynn nooit na hoeven denken, ook al had hij dat wel geprobeerd toen Guila het hem uitlegde of haar gevoelens met hem deelde. Het kwam er dus op neer dat hij enerzijds heel goed begreep waarom Guila zich had laten misleiden door de heer Gion en anderzijds kon hij er met zijn hoofd niet bij dat ze zo naïef was geweest. Flynn deed zijn best om haar volgende woorden voor nu te negeren. Hij dacht niet dat zijn zelfcontrole goed genoeg was om over wat ze zei na te denken, om in te beelden wat de man al gezegd of gedaan had zonder meteen actie te ondernemen. Tevens hield hij zich stil over alles wat ze daarna besprak. Hij stemde maar in met haar voorstel om elkaar voor nu te vertrouwen en besloot het zware gevoel op zijn schouders als hij haar bewogen gezicht nu zag niet uit te spreken. Blijkbaar had Guila de gebeurtenissen een plek gegeven en hij wilde daar niet een nieuwe chaos in creëren. Hij worstelde echter alsnog met zijn gedachten en draaide van haar weg zodat ze de strijd niet van zijn gezicht kon lezen. 'Natuurlijk vertrouw ik je,' mompelde Flynn en zuchtte diep. 'Ik moet zo terug.'

'Bedankt,' zei ze vol opluchting, toen hij aangaf dat hij haar zou vertrouwen. Het zou ze niet verder helpen als ze elkaar maar bleven verwijten dat ze niet eerlijk waren of dat ze elkaar argwaanden. Ook merkte ze tevreden op hoe hij niet verder ging over het onderwerp van Gion en zijn grijpgrage handen. Het zou enkel erger worden als Flynn zich er verder mee ging bemoeien en dat was het laatste wat ze moesten hebben. 'Kom anders over twee dagen opnieuw hier naartoe, dan kunnen we bespreken of er andere manieren zijn om te communiceren en-' Bij het plotseling horen van voetstappen bevroor ze en met een wanhopige en doodsangstige blik keek ze Flynn aan. 'Verstop je,' siste ze hem toe, al zou hij nooit op tijd uit het zicht zijn. Nog even overwoog ze om hem het water in te duwen, in de hoop dat ze de persoon snel genoeg kon weg werken terwijl hij onder water zat, maar het zou geen zin hebben. Ze zouden hoe dan ook betrapt worden. 'Hoe lossen we dit op?' kon ze enkel nog hulpeloos uitbrengen, toen de gedaante de hoek om kwam lopen en ze Flynns arm vast pakte.

Flynn kon niet anders dan toegeven dat het hem veel deed het gezicht van de vrouw voor zich voor even verlost te zien van de spanning die ze beiden voelde. Hij gunde haar een beginnende glimlach tot ook hij ineens de voetstappen hoorde. Hij had dit aan moeten zien komen. Vlug keek hij om zich heen en besloot dat hij nergens achter kon kruipen, geen deur in kon gaan, behalve de weg waar hij de persoon hoorde naderen. Zijn ogen schoten nog heen en weer terwijl hij alle opties na ging. Als ze hen hier samen zouden vinden dan zou Gion automatisch denken dat hij met Guila weg had willen vluchten óf dat ze aan het samen spannen waren. Wellicht zou hij er zelfs aan af kunnen leiden dat ze elkaar al kenden. Geen van die scenario's leek hem ideaal. Het belangrijkste, dacht Flynn, was om geen gevaar te lijken in de ogen van de Quandaïers, anders zouden ze nooit weten wat hen te wachten stond. Uiteindelijk ging zijn blik naar Guila toen hij haar handen op zijn arm voelde. De rest ging vanzelf. 'Vertrouw me,' fluisterde hij haar snel toe waarna hij zijn handen rond haar gezicht legde en haar naar zich toe trok. Ondanks zijn angst kon hij het niet laten te grijnzen terwijl hij er aan dacht wat hij nu werkelijk ging doen. In zijn vlugge beweging vonden zijn lippen hard die van haar en kuste hij haar tot hij achter hem iemand naar adem hoorde happen. Even snel als hij Guila vast had gepakt, liet hij haar weer los en draaide zich vliegensvlug om, om er een dienstmeisje met een stapel doeken te treffen. Ze was wit weg getrokken en stamelde wat voor ze weg snelde. 'We kunnen ze beter laten denken dat we onschuldige geliefden zijn dan samenspannen om Gion te ondermijnen,' verklaarde hij snel terwijl hij zijn volgende stap bedacht. 'Ik verwacht dat Gion ons snel wil spreken. Misschien één op één. Dus onthoud: ik ben eigenlijk helemaal niet door Sibel gestuurd, maar was op een roekeloze tocht om mijn geliefde te vinden en haar mijn excuses aan te bieden.' Hij droeg een verontschuldigende glimlach terwijl hij achteruit richting de deur ging. 'We kunnen beter doen alsof de dag zijn normaal gang gaat.'

Guila kneep hard in Flynns arm en voelde hoe haar hartslag sneller en sneller ging, terwijl ze zacht bad tot de Goden dat het niet Gion was die binnen kwam lopen. Wie het ook zou zijn, het zou geen goed beeld over haar en Flynn geven, vooral niet in de half uitgeklede staat waar ze nu in was. Ze had niet gedacht dat ze al zo snel door de mand zouden vallen. Ze was net aan het overwegen om Flynn toch het water in te gooien, toen hij zich plots naar haar toe wendde en haar gezicht vast pakte. 'Flynn, wat-' Guila had net een seconde voordat hij zijn lippen op de hare drukte door wat er zou gebeuren, maar durfde niet tegen te sputteren, vooral niet toen ze de geschrokken kreet van haar kamermeisje hoorde. Zo snel als hij haar had gekust, liet hij haar weer los en geschrokken sloeg ze haar hand voor haar mond. Had hij nou werkelijk- Terwijl ze zelf nog bij kwam van haar eigen schok, zag ze ondertussen haar dienstmeisje weg lopen. Hoe wit zij eruit had gezien, hoe rood haar wangen en nek kleurden. Tegelijkertijd keek ze toe hoe Flynn weg van haar begon te lopen en voelde ze hoe haar woede op kwam zetten. 'Hoe kan je nu weg lopen nadat we- jij-' Ze balde haar vuisten en wees vervolgens om haar heen. 'Flynn Barnes, blijf hier! Hoe schandelijk is dit- van alle plaatsen ook nog eens het badhuis en in- in een bádjas! Hoe durf je hier om te lachen en te denken dat ik nog normaal mijn dag kan vervolgen!' Ze liep naar hem toe en prikte kwaad met haar vinger tegen zijn borst aan. 'Ik zal mee doen met dit bespottelijke verhaal waar je ons nu in hebt gebracht, maar denk maar niet dat ik je nogmaals ga zoenen! Of enige affectie zal tonen!' Haar oren suisden van de woede die ze nu voelde. Mooi niet dat ze zich zomaar liet gebruiken voor Flynns missie, nu hij twee lentes eerder hun relatie had laten varen door zijn verdomde werk en promoties.

Flynn keek Guila met een smekende blik aan om hem gewoon te laten gaan voor nu. Hij had het in een opwelling gedaan en wist ook wel dat het niet zijn beste idee was, maar hij kon het niet meer terugdraaien. Bovendien dacht hij er liever niet te veel meer over. Niet over hoe ze had geroken of hoe zacht haar lippen waren geweest en dat ze inderdaad alleen een badjas aan had. 'Het spíjt me, maar kunnen we dit alsjeblieft niet hier en nu doen. Ik-' Flynn stopte zichzelf om naar haar geraas te luisteren. Hij had meteen al zo veel meer spijt van wat hij zojuist nog het beste idee had geacht. Echter moesten ze er nu maar mee werken aangezien deze gebeurtenis zich als een lopend vuurtje door het paleis zou verspreiden. Nogmaals pakte hij haar vast, maar ditmaal bij haar armen zodat ze niet langer in zijn borst zou prikken of van hem weg kon draaien. 'We gaan hier mee door. Dit is nu onze enige optie om niet in een stel kerkers gegooid te worden en dat weet jij ook. Dus, zeg me bij de Goden dat je dit kan doen? Gion gaat ons nooit samen laten zijn nu dus je hoeft me niet in persoon affectie te tonen, maar als onze verhalen niet met elkaar kloppen zijn we zo de sjaak. Ik vertrouw op je.' Als Guila nog een dubbelrol speelde zoals hij eerder gedacht had dan zou hij nu zijn eigen graf gegraven hebben. Maar iets zei hem dat juist omdat zijn actie zo'n woede had veroorzaakt dat Guila nog altijd Guila was zoals hij haar kende en zoals hij haar weg had zien gaan bijna twee lentes geleden.

Guila stopte abrupt met praten toen ze werd vastgepakt door Flynn en keek hem bedachtzaam aan. 'Je weet dat Gion hier niet blij mee gaat zijn,' zei ze zacht, 'niet nadat hij zo publiekelijk zijn affectie naar mij heeft getoond. Dit kan een klap in zijn gezicht zijn, niet alleen vanuit mij, maar ook vooral vanuit jou. Dus pas alsjeblieft op met wat je doet en zegt.' Bij zijn gerichte vraag of ze dit aan kon, slikte ze moeizaam en bestudeerde ze zijn gezicht om tijd te rekken. Toen haar blik echter op zijn lippen bleef hangen, besloot ze dat het een slecht idee was. Ze herinnerde zichzelf eraan dat zijn baard had geprikt en dat het lang niet zo fijn was als ze twee lentes geleden had gedacht. 'Dus jij bent mijn wanhopige geliefde en je zoekt mijn vergeving voor alles wat je verkeerd hebt gedaan in Tarth? Dat moet niet al te moeilijk zijn.' Ze trok ondertussen zijn armen van haar af en zuchtte diep. Waar hadden ze zichzelf in gebracht? 'Ik vertrouw je. En je kan mij vertrouwen dat onze verhalen kloppen. Ik weet alleen niet hoe ik ervoor kan zorgen dat Gion niet jouw hoofd eraf bijt van jaloezie.' Toen ze besefte dat het goed mogelijk kon zijn dat er opnieuw mensen terug zouden komen, duwde ze hem zacht richting de uitgang. 'Doe voorzichtig en zorg er alsjeblieft voor dat je op de een of andere manier onmisbaar voor Gion wordt.'

Flynn knikte. 'Je kent me, ik let altijd op mijn woorden en daden.' Niets was minder waar, en het moment van zonet was daar een goed voorbeeld van, maar dat weerhield hem niet om dat ook te gebruiken om Guila gerust te proberen stellen. 'Ik weet me wel te redden. Maak je geen zorgen om mij. Houdt je liever bezig met manieren om die man bij je vandaan te houden.' Flynn maakte zich veel meer zorgen om hoe zij behandeld zou worden dan wat hem te wachten stond. Een harde lach klonk uit zijn mond toen ze beaamde dat hun verhaal niet al te moeilijk op te houden zou zijn. Hij wist dat er veel waarheid in het geheel zat. Echter hoopte hij dat Guila dat niet zo zeker dacht of wist. 'Ik zorg dat ik iets uit kan vinden dat mijn positie zal versterken. Als we elkaar niet meer kunnen spreken in privé, vraag weer over Jynn als er iets dringends aan de hand is.' Flynn liet zich richting de uitgang werken en knikte resoluut. Even bleef hij nog naar haar kijken, maar verdween uiteindelijk. Hij hoopte maar dat die Gion geen opvliegend type was.

Flynn zat met een somber gezicht aan het diner die avond. Ondanks dat hij alle andere dagen een beleefde en vriendelijke blik had behouden, had hij besloten die dag de getergde geliefde te spelen. Het kwam hem goed uit om eens niet al zijn energie te gebruiken om zich gepast te gedragen en zich te mengen in het leven van het paleis. Hij had namelijk sinds het badhuis geen minuut voor zichzelf gehad behalve 's nachts als hij uren wakker lag en in zijn bed woelde. De heer Gion had het voor elkaar gekregen dat Flynn op ieder moment van de dag iemand van zijn huishouden gezelschap hield. Het voordeel was dat hij nu soms buiten kwam en andere delen van de villa zag. Het nadeel was dat hij constant zijn rol moest spelen en op zijn hoede moest zijn over wat hij zei en deed. Het gesprek kon over de prachtige wijngaard van Gion gaan tot het ineens omsloeg en ze naar zijn generaal vroegen en wat voor relaties ze met Quandaï had. Flynn had geen idee of Guila op eenzelfde manier werd uitgeput. Hij hoopte in ieder geval vurig dat Gion zijn jaloezie niet tegenover haar zou uiten. Stilletjes kauwde hij op zijn eten terwijl hij slechts flarden van gesprekken opving.

Met opnieuw een prachtige jurk aan en volbehangen met sieraden liep Guila de eetzaal binnen aan de arm van heer Gion. De laatste dagen had hij haar geen seconde met rust gelaten: meteen na het incident had hij haar - zoals Flynn al had voorspeld - naar hem toe geroepen en had hij haar compleet uitgevraagd over alles wat aan de luitenant gerelateerd was. De strategie van de heer was allereerst geweest om Flynn af te zetten als grijpgrage soldaat die haar mee het bed in wilde sleuren. Toen ze dat gesust had, kon ze haar weldoener eindelijk voeden met verhalen over hun jonge liefde en hun dramatische afscheid en hoe wanhopig en verliefd de luitenant zich wel moest voelen. Dat alles had ze met een blos op haar wangen en een verlegen glimlach verteld. Ze moest wel, want ze voelde het gevaar dat Gion voor Flynn zou zijn: één verkeerd woord en Gion zou een reden vinden om Flynn te laten verdwijnen. Het hielp natuurlijk niet mee dat Flynn een jonge en knappe man met een goede positie was in het belangrijkste leger van Tarth en ook nog eens een makkelijke babbel had. Daar kon Gion met al zijn rijkdommen niet snel tegenop boksen. De vijandigheid vanuit de heer was echter veranderd sinds één avond geleden, toen de luitenant tussen neus en lippen informatie los had gelaten over Guila's stamboom. Sindsdien was Gion één en al oor en had hij die dag voor het eerst géén dreigende opmerkingen gemaakt over de luitenant en haar samen. Toen ze eindelijk beland waren bij de tafel, drukte ze enkel een vlugge kus op Gions wang, voordat ze haar eigen stoel oversloeg en in een dramatische wending richting Flynn liep. Ze liep op glad ijs met alle ogen op haar gericht, maar ze wist dat ze niet enkel Flynn het toneelstuk op kon laten voeren. Dus terwijl ze achter hem liep, gleed ze kort en als wijze van begroeting met haar vingers over zijn schouders heen en nam ze vervolgens naast hem plaats aan de lange en al opgedekte tafel. 'Ik hoorde dat u recent naar buiten bent geweest, luitenant,' begon ze op nonchalante toon, maar met een glimlach die voor alle toekijkers duidelijk maakte dat er meer speelde, 'wat vond u van de wijngaarden?'

Ondanks dat Flynn keer op keer bevraagd werd over het leger en over zijn positie en of de Koningin veel contact had met zijn overste, werd hem weinig gevraagd over Guila. Enkele van de vrouwen die hij één middag had vergezeld tijdens de lunch hadden hem de oren van het hoofd gevraagd over hun gast. Al die vragen leken echter uit onschuld te komen en uit een drang naar een beetje drama en romantiek in hun leven. Hij vertelde ze dus maar geduldig over hoe Guila en hij elkaar ontmoet hadden en dat het hem zo speet hoe ze uit elkaar waren gegaan door zijn eigen stommiteiten, maar dat hij haar maar niet los kon laten. Vooral niet toen ze uit Tarth verdween. Dus had hij een aantal goede vrienden opgetrommeld om achter Guila aan te gaan. Hij hoopte maar dat niemand er aan zou denken om zijn mannen te gaan ondervragen, maar eerlijk gezegd dacht hij dat zij antwoorden zouden geven die even dubbelzinnig waren of ze nou door hadden wat er aan de hand was of niet. Met een zucht pakte Flynn zijn wijn op toen hij plots ieders aandacht richting de deur zag gaan. Al snel zag hij Guila aan de arm van Gion verschijnen. Zoals andere dagen zag ze er adembenemend uit. Flynn had tijdens zijn lunch al snel opgevangen dat de dames aan het hof een grote waardering voor Guila hadden én dat er bovendien genoeg jaloezie in de lucht hing. Echter anders dan gisteren of eergisteren nam Guila niet plaats op haar stoel, verwijderd van hem door zo'n vijftal andere gasten, maar liep recht op hem af. Flynn verslikte zich bijna in zijn wijn terwijl hij het glas snel weg zette en zijn rug rechtte. Verrast keek hij toe hoe ze zo dichtbij kwam en hem aanraakte. Als vanzelf verdween zijn trieste blik en zette hij een glimlach op. Een glimlach die de hele zaal kon vertellen dat niets hem meer geluk bracht dan dat deze vrouw weer tegen hem sprak, hem aankeek, hem aanraakte. 'De heer Gion was zo vriendelijk om een wandeling voor me te organiseren met de heren Keleh en Rasan die me uitgelegd hebben hoe de prachtige druiven hier groeien. Ik was erg onder de indruk van de efficiëntie. Ik zie al dat sommige technieken die hier gebruikt worden veel verder gaan dan in Tarth. Zo veel innovatie waar we van kunnen leren.' Hij praatte maar wat om haar blik vast te kunnen houden, om te kunnen bepalen of iemand haar pijn had gedaan. 'Waar heeft u zich zoal mee bezig gehouden de afgelopen dagen?' vroeg Flynn vervolgens met een vluchtige blik richting hun gastheer.

Zijn glimlach lokte een verlegen blik bij haar uit en zo kon niemand anders in de zaal concluderen dan dat ze keken naar twee geliefden. Precies wat de bedoeling was: om zo onschuldig mogelijk over te komen, vooral Flynn met zijn imposante gestalte en het grote zwaard dat hij de eerste nacht had gedragen. Guila had veel training in gehad door haar Septa om zalen vol met mensen te doen denken over haar wat ze zelf wilde, maar ze had niet gedacht dat Flynn zo overtuigend over kon komen. Ze geloofde er bijna zelf in. 'Heer Gion heeft mij de laatste dagen vergezeld en meer verteld over zijn bedrijf, familie en passie's. Daarnaast heb ik hem natuurlijk op de hoogte gebracht van onze historie en uitgelegd dat alleen jíj zo gek van liefde zou zijn om mij te volgen naar een onbekend land,' vertelde ze liefkozend, hard genoeg zodat de hele zaal mee kon luisteren. Als ze al niet wisten wat er zich de laatste dagen had afgespeeld, dan zouden ze er nu achter komen. Ze richtte zich naar de andere gasten en zette een onschuldige glimlach op. 'We krijgen zo weinig tijd samen dat deze door liefde bezeten luitenant zelfs het badhuis in was geslopen om mij te kunnen zien. Hij had nog niet eens zijn halve excuses kunnen uiten, toen we al gestoord werden door een dienstmeisje. Jullie behandelen ons zo goed en leren ons zoveel over dit prachtige land, maar ik ben ook heel erg nieuwsgierig naar wat mijn oude geliefde te vertellen heeft. En uiteraard krijgen jullie het ook te horen, ik zorg ervoor dat ik hem hard laat werken.' Met een glimlach draaide ze zich naar heer Gion toe en keek ze hem onschuldig aan. 'Wat denkt u ervan, mijn edele heer? Mag ik onze gast teisteren met mijn vragenvuur?' Ondanks dat ze vol zelfvertrouwen over kwam, bonsde haar hart in een angstig tempo. Ze had geen idee hoe haar weldoener hier op zou reageren.

Flynn luisterde naar Guila en hing aan haar lippen bij ieder woord dat ze uitsprak. Ondanks dat hij zijn omgeving scherp in de gaten hield had hij zich volledig tot Guila gericht. Hij waardeerde haar spel, maar vreesde ook in welke richting ze het verhaal zou sturen. Omdat ze elkaar maar niet konden spreken, waren ze niet voorbereid op beslissingen die de ander zou nemen. Hij lachte zacht, beschaamd, toen ze hem voor gek verklaarde. 'Ik hoefde er geen seconde over na te denken, mijn vrouwe. Maar u mag weten dat dit zeker het meest waanzinnige is wat ik heb gedaan voor de liefde,' voegde Flynn met een charmante lach toe. Terwijl ze over het badhuis sprak nam hij de moeite om meer ruimte tussen hen in te creëren, om zijn rood aangelopen hoofd te laten zakken. Ergens was hij bang geweest dat hij alsnog neergezet zou worden als de grove luitenant die de vrouw onder neus had willen stelen voor zijn eigen plezier. Ze moesten niet gaan denken dat hij een grijpgrage man was. Niet zoals Gion. Zo'n vergelijking zou hij nooit kunnen slikken. Zijn oren waren plots weer alert toen Guila door ging en aandachtig nam hij de gastheer in zich op. Flynn had geen idee wat Guila hier mee wilde bereiken. Hij begreep sowieso amper waarom haar nu de vrijheid was gegeven om naast hem te gaan zitten. De sfeer leek niet gespannen. Zelfs Gion was goedlachs, maar hij wist ook niet waar de grens lag.

Ze begreep al snel dat haar woorden wellicht niet al te handig waren geweest, dus legde ze haar hand op de zijne en glimlachte ze verontschuldigend naar de andere gasten. 'Ik had zelf geopperd dat als hij weer het bloed naar mijn hoofd wil laten stromen, dat hij dat alleen in het badhuis voor elkaar zou krijgen,' grapte ze, al voelde ze zichzelf al ongemakkelijk worden door de woorden. 'Door de stoom...' Zoiets zou een typische grap voor Gion zijn, besefte ze schaapachtig. Ze had inmiddels haar hand weer teruggetrokken en was begonnen aan het eten dat voor haar opgediend was, toen Gion plots sprak. 'Ik zal erover nadenken om jullie wellicht tijd... samen te geven, diamant. Maak je geen zorgen daarover.' Ze knikte vervolgens dankbaar naar haar weldoener en wilde net een verhaal starten om de aandacht van hun romance af te halen. Opeens hoorde ze van haar rechts een stem, waardoor ze haar zin middenin afbrak. 'Luitenant Barnes-Rabbion, u noemde gisteren zo'n interessant feit over de afkomst van vrouwe Halley. U vertelde dat haar moeder een befaamde wapensmid was, klopt dat? Kunt u ons daar meer over vertellen? Of wellicht de vrouwe zelf?' Ze zag dat de vraag uit één van de belangrijke politici uit de hoofdstad was gekomen. Onmiddellijk voelde ze hoe haar handen klam werden en ze Flynn een korte en geschrokken blik gaf. Ze had niet gedacht dat ze verder door zouden gaan op die zo onschuldige geleken opmerking. Al dacht ze niet dat er veel kwaad in zat als ze meer over haar moeder zou vertellen, maar ze wachtte eerst af wat Flynn zou reageren.

Flynn lachte maar mee met de gasten en niet eens omdat het van hem verwacht werd, maar omdat hij werkelijk geamuseerd was door de woordkeuze van Guila. Hij zou het niet zo amusant moeten vinden, maar omdat hij zo nerveus was kon hij zijn gelach moeilijk tegen houden. Bovendien zou hij haar duidelijk als ze elkaar alleen konden spreken herinneren aan wat ze zojuist geïnsinueerd had. Hij wilde net haar hand vast pakken om haar op zijn beurt gerust te stellen toen ze hem terug trok. Het ging alles net wat te stroef, merkte Flynn. Wellicht konden ze de schijn makkelijker ophouden als ze alleen over de ander spraken, maar het was riskant zo openlijk te moeten zijn zonder voorbereiding. Gespannen ging ook hij verder met zijn eten en nam een gulzige slok wijn toen hij verbaasd de woorden van Gion aan hoorde. 'Dank u mijn heer,' zei hij nog altijd verrast terwijl hij de andere gasten fluisterend naar elkaar zag buigen. De Goden mochten weten wat voor roddels er over hem en Guila de ronde deden. Over wat ze gedaan hadden in dat badhuis en zouden doen als ze tijd samen hadden. Ze zouden toch niet zo naïef zijn dat ze verwachtten dat Guila alleen maar met hem wilde praten, zijn smeekbedes aan wilde horen. Zijn gêne werd echter snel ingeperkt toen het volgende zijn volledige aandacht vroeg. Een dag eerder had Flynn flarden van een gesprek opgevangen tussen de twee politici uit Telon. Ze hadden in het Quandaïs gesproken en waarschijnlijk verwacht dat hij het niet zou verstaan. Echter hoorde hij hen speculeren over de familie van Guila. Hij wist niet waarom het zo van belang was, maar had een poging gedaan om die avond tijdens het diner iets over Guila's moeder te laten vallen om te testen wat voor reactie het teweeg bracht. Er was echter niets uit voort gekomen, tot nu. 'Natuurlijk, als de vrouwe het mij toe staat. Ze kan soms erg verlegen raken als ik haar kunsten prijs. Maar geloof me als ik zeg dat ze prachtige wapens kan smeden, zoals geen ander. Voor een lange tijd vocht ik met niets anders dan haar werk. Met een moeder die even bekend was om haar elegante smeedkunst, moet het wel in haar bloed zitten.' Hij glimlachte naar de vrouw en zocht naar Guila's hand om er geruststellend een kneepje in te geven en het vervolgens omhoog te houden. 'Deze handen bezitten magie, werkelijk.'

Guila keek verwonderd toe hoe Flynn vol bewondering over haar en haar moeder sprak. Was dit dezelfde man als die eerder had gezegd dat er geen schoonheid en elegantie in wapens zat en dat ze geen moeite moest doen om opgeleid te worden door de wapensmid, omdat die het te "druk" had gehad? Ze was zo overdonderd geweest door zijn woorden dat ze Flynn gewillig haar hand had laten pakken. Pas na zijn kneepje kwam ze vanuit haar herinneringen weer in de realiteit en keek ze naar de politicus die hun had aangesproken. 'Ik heb al zo lang niets meer gesmeden,' zei ze bescheiden, terwijl ze Flynns hand bleef vast houden. 'Maar ik weet wel dat mijn moeder de mooiste wapens maakte met zoveel passie en liefde...' Ze fronste bij de gedachte aan haar lieve moeder, waarvan ze nooit de kans heeft gekregen om haar te leren kennen. Ze stierf zo jong... De waterige ogen die ze kreeg kon ze niet verbergen en met haar vrije trillende hand nam ze een slok van haar wijn. 'De moeder van mijn moeder had haar naar Tarth gebracht, ik weet niet precies waarom, maar mensen die haar kenden zeiden dat het om zaken ging. Misschien dat mijn oma wijn handelde?' zei ze mysterieus met een korte glimlach naar Gion - hij kon nogal prikkelbaar worden als ze hem lange tijd geen aandacht schonk -, waarna ze in het midden liet hangen of ze meer informatie had of niet. 'Zij vond de liefde in het legerkamp en ik-' Ze bloosde en legde even haar vrije hand op hun verstrengelde handen, om zich zo weer terug te trekken van de man.

Flynn hoopte dat Guila op de een of andere manier zou kunnen horen wat zijn leugens waren en wat hij werkelijk dacht en voelde. Hij mocht wellicht overdag nergens anders aan kunnen denken dan aan een uitweg uit deze situatie, 's nachts lag hij wakker denkende aan alles wat er tussen hen was gebeurd. Hij dacht het aardig weggestopt te hebben, behalve die momenten dat de herinneringen hem plots overrompelden, maar toen hij haar zo ineens weer had gezien had dat veel in hem los gemaakt. Echter vond zelfs hij het moeilijk om echt van gemaakt te onderscheiden. Zeker toen hij de tranen in de ogen van Guila zag was hij oprecht bezorgd. Wat had haar hele zoektocht in Quandaï met haar gedaan? Het was vast geen pretje zo door een vreemd land te dwalen zonder te weten waar heen te moeten. Hij bewonderde haar moed, haar doorzettingsvermogen terwijl hij ook de waanzin van haar plan in zag. Pas toen Guila het legerkamp noemde kon hij zijn blik van haar gezicht los maken. 'Wie had ooit gedacht dat er zoveel liefde te vinden is in een legerkamp, niet waar?' grapte hij om de sfeer te verlichten en hopelijk andere gasten aan te sporen hun verhalen te vertellen, om de aandacht van hen twee af te leiden. De politicus bleef echter hem aan kijken met een uitdrukking die Flynn maar moeilijk kon plaatsen. Echter zei deze situatie al veel. Ze waren allen wel erg geïnteresseerd in Guila's afkomst en dat vond hij maar niets. Hij vroeg zich af of zij zelf al meer had ontdekt over haar familie. Als hij nou gewoon een moment had om met haar te kunnen praten! 'Beste gastheer, het eten is weer eens verrukkelijk,' begon hij, Guila's poging om Gion te betrekken bij het gesprek navolgend. 'Wat staat op uw planning voor morgen?'

Guila voelde hoe haar mondhoeken omhoog krulde door Flynns grap en dat ze vervolgens ook echt hardop moest lachen. Ze had haar ouders' ontmoetingsverhaal altijd enorm romantisch gevonden en als jong meisje had ze dan ook vaak gedroomd dat ze zelf ook haar grote liefde in hetzelfde legerkamp zou vinden. Haar broers hadden haar daar erg veel mee geplaagd. Nu was ze dankbaar dat Flynn haar gemoedstoestand zoveel lichter had kunnen maken. Ze zag dat heer Gion net Flynns vraag wilde antwoorden, toen de andere politicus plots door hem heen sprak. Ze had nooit eerder met hem gesproken en ze kon dus ook niet goed inschatten hoe lang geleden hoe zich aan de gasten had toegevoegd. 'Waarom laat je ze niet een nacht samen doorbrengen, Gion? Het is toch belachelijk dat ze uit wanhoop elkaar in het badhuis moeten zien, omdat jij ze de hele dag bezig houdt.' Als ze iets vast had gehouden, had ze dat vast en zeker laten vallen - zo geschrokken was ze om de opmerking van de politicus. En de insinuatie die eronder hing, ze dachten toch niet dat zij en Flynn- Echter voelde ze al snel een kneepje van Flynn in haar hand en zette ze haar meest stralende glimlach op. 'Dat is erg, érg vriendelijk van u,' zei Guila als wijze van dank met op elkaar geknepen kaken, terwijl ze voelde hoe haar maag in een knoop draaide.

Flynn hoorde het gelach tevreden aan, maar wist ook heel goed het antwoord op zijn eigen vraag. Waren zijn ouders ook niet door het leger pas echt met elkaar in aanraking gekomen? En hij herinnerde zich ook erg goed hoe Marcus erg vaak aan de zijde van zijn partner te vinden was en hoe de sfeer zo grimmig was geweest toen de dokter overleed. Hoeveel mannen hadden inmiddels wel niet families omdat ze iemand tegen waren gekomen tijdens hun missies? En nu, als laatste wat Marcus had gedaan voor zijn pensioen, hadden huizen vol families. En hijzelf- Flynn stopte zichzelf daar. Deze mensen zouden überhaupt niet weten wat voor leger het zijne was. Ze hadden waarschijnlijk geen flauw idee waar ze voor stonden, dat ze nooit op bloed uit waren en slechts wilden helpen en beschermen. Flynn wachtte beleefd op het antwoord van Gion terwijl hij een slok van zijn wijn nam. Hij verslikte zich bijna toen de andere politicus had gesproken. Zijn vrije hand schoot uit automatisme naar Guila, maar hij wist in eerste instantie niet hoe hij moest reageren. Afwachten keek hij naar Gion. Het zou de gastheer niet in een goed daglicht zetten als hij dit zou weigeren terwijl alle aanwezige gasten hartelijk glimlachten en knikkend instemden met het voorstel. Hoe gruwelijk zou het zijn om twee geliefden zo uit elkaar te houden. Flynn zag een trekje op het gezicht van de heer dat liet zien dat hij niet blij was met deze woorden, maar hij glimlachte nog altijd gul. 'Oh, beste heer, we worden al zo verwend. We zouden geen misbruik willen maken van uw gastvrijheid, maar ik wens met heel mijn hart om een moment met de vrouwe Halley samen te kunnen zijn.' Zoals verwacht leek de man niet te kunnen weigeren, vooral niet omdat hij nu juist expres insinueerde dat ze absoluut niet zouden gaan praten maar iets heel anders zouden doen. Tevreden hoorde hij het antwoord aan en zag toen zijn bord en bestek al weggenomen worden. 'Ach, ik ben zoals altijd in een gulle bui vandaag. Waarom trekken jullie nu niet terug zodat je nog een volle nacht samen kunt spenderen.' Flynn hoorde het gespot in de stem van de man en het daar al snel op volgende gelach van de tafel. Hij stond op toen de wachters hun stoelen naar achteren schoven op het teken van Gion en greep naar Guila's hand. Om maar gewoon iets vast te houden, om haar gerust te stellen en om de schijn op te houden voor alle ogen.

Guila keek met dezelfde afwachtende blik als Flynn naar heer Gion en zag hoe er spier na spier in zijn gezicht verstrakte. Ze wist niet wat de verhouding tussen de twee mannen was, maar het was duidelijk dat heer Gion geen weerwoord kon geven. Ze was dan ook blij dat Flynn reageerde, al wist ze niet of dat het humeur van de heer goed zou doen, al viel haar mond open bij de insinuatie die hij in de woorden legde. Sowieso was ze altijd al ongemakkelijk geweest als dát onderwerp naar boven kwam: ze had zichzelf altijd bewaard voor haar partner, de persoon met wie ze zou trouwen en kinderen mee zou krijgen. Haar moeder had haar altijd bewonderd om haar overtuigingen, maar had erbij gezegd dat ze zichzelf niets moest en hoefde te misgunnen. Ze mocht net zoals haar broers ook vriendjes en vriendinnetjes hebben. Daar had ze echter nooit veel interesse in gehad. Met grote ogen keek ze dus ook de rest van de tafel aan, maar gelukkig werd ze meegenomen door Flynn, weg van alle lachende en spottende blikken van de andere gasten. Ze kneep stevig in zijn hand en zei de rest van de weg niets tegen de man naast haar, niet tegen de wachters of de dienstmeisjes die aan haar vroegen wat ze allemaal nodig had voor de nacht. Ze zochten het zelf maar uit. Zoals verwacht werden ze naar lege vertrekken gebracht, diep in de villa, die ongetwijfeld goed beveiligd zouden worden. Toen eindelijk de deur achter hun dicht was gevallen en ze schijnbaar alleen waren, liet ze zijn hand los en sloeg ze haar armen om haarzelf heen. Ze voelde zich plots zo bloot en jong en onervaren in haar jurk en zo alleen met Flynn. 'Ik kan niet geloven dat die politicus dit zomaar durfde voor te stellen,' zei ze zachtjes, terwijl ze plaats nam op het bed. De kamer zag er nog luxer uit dan haar eigen kamer: dit was vast bedoeld voor speciale gebeurtenissen. Ze wilde liever niet weten wat dat in hield, vooral als ze keek naar het comfortabele, warme en grote bed. 'Zag je hoe woedend Gion was?'

Flynn deed zijn best om zo nonchalant mogelijk door de gangen te lopen, maar hij stond stijf van de spanning. Hij vertrouwde die Gion voor geen haar en had geen idee of hij niet gewoon zijn wachters het teken had gegeven om ze in de kerkers te gooien. Hij dacht het gelach uit het de eetzaal nog te kunnen horen. Die politicus had het maar mooi voor elkaar gekregen en hij had geen flauw idee waarom die man het überhaupt voorgesteld had. Als het een ieder ander van de gasten was geweest had hij lang niet hetzelfde ongemakkelijk gevoel in zijn maag gehad. Maar dan had Gion waarschijnlijk ook nooit ingestemd. Flynn kon dus maar niet besluiten of het een geschenk of een vonnis was. Misschien beiden. Op zijn minst konden ze nu praten. Het eerste wat Flynn deed toen de deur gesloten werd was om het vertrek rond te gaan. Hij opende iedere deur, ieder raam, zocht in alle lades en kasten. Zijn eigen vertrek was grondig ontdaan van elk voorwerp dat hij als wapen kon gebruiken en hetzelfde gold hier. Tevens zag hij geen plek waar hij zich effectief verscholen kon houden. Maar tot zijn geluk vond hij geen kijkgaten, verscholen wachters of wat die Gion nog meer bedacht kon hebben. Hij stapte terug naar Guila en trapte zijn laarzen uit om op het bed te gaan staan en het zware schilderij van de muur te lichtten. Ook daar zag hij niets sinister. Nog eenmaal liet hij zijn blik rond gaan en slaakte toen enigszins tevreden een zucht terwijl hij aan de andere kant van het bed plaats nam. 'Ik kan niet geloven dat jij het was die de eerste insinuatie maakte naar badhuizen en stoom en stromend bloed,' grinnikte Flynn. Hij kon zich nu niet laten overnemen door zijn gevoelens van wanhoop en frustratie. Zeker niet nu hij zag hoe oncomfortabel Guila was. Ineens leek ze zo op het meisje met wie hij beste vrienden was geworden. 'Op zijn minst zijn we nu alleen.' Hij stond op om dichter naar haar toe te gaan. 'Maar we moeten alsnog voorzichtig zijn. Wie weet hoeveel ze kunnen horen,' spoorde hij haar op zachte toon aan.