Vertrekken van Sibel

'Ik geef vader de schuld van deze beslissing. Het moet iets zijn dat hij aan mij heeft overgedragen in mijn karakter. Als ik iets meer van moeder had gehad, dan was dit nooit gebeurd,' probeerde Willem maar luchtig te grappen. Daarna vertrok hij geërgerd zijn gezicht door de vraag van zijn broer. 'Natuurlijk weet ik zijn naam, Silva. Hij heet Roman. Vader wist niet of hij woest of juist opgelucht moest zijn dat de William naam niet gebruikt was.' Hij had zijn glas weer volledig vol geschonken en nam er weer enkele flinke slokken van. Hij had dat nodig om dit gesprek te overleven. 'We waren al... bezig toen jij hier nog woonde. Niet veel later is ze zwanger geworden en negen manen later was Roman er. Hij is inmiddels al één jaar oud.' Voordat Silva ook maar kon protesteren, hield Willem zijn hand sussend op: 'Dit was geen nieuws om in een brief te schrijven. Stel je voor als de brief onderschept was.' Net zoals Silvester wreef ook Willem vermoeid langs zijn gezicht en vooral langs zijn baard. Ondanks dat hij niet de aanleg had om zulke lange manen als Silva te krijgen had hij wel een flinke bos haar op zijn wangen en kin. Dat had hem als jonge man erg geholpen om er ouder uit te zien. 'Ik weet het, Silva. Ik ben er zelf ook niet erg trots op.' Op de laatste vraag twijfelde Willem en wierp hij weer een blik op Muriel. 'De Raad heeft het nog niet uitgesproken, maar ze lijken te dreigen dat ik mijn kans op de troon kwijt ben als ik hem erken.'

Silva kon niet echt meer meegaan in het gegrap, ondanks dat hij erg goed herkende dat hij zelf ook zo op de situatie gereageerd zou hebben. Roman dus. Zijn neefje. Silvester probeerde zich ondertussen te herinneren welke assistenten Willem in die tijd had gehad. 'Sabine,' probeerde hij toen en keek Willem nieuwsgierig aan. 'Is zij de moeder?' Hij had die naam toen wel vaker horen vallen. 'Dat begrijp ik ook wel, Will, maar waarom heeft vader me dit niet verteld? Ik heb hem al twee keer gezien in de afgelopen lentes. Of waarom ben jij niet langs gekomen Mumu?' Hij keek hierbij beschuldigend zijn zus aan, maar richtte zich toch weer op zijn broer. Het kwam er waarschijnlijk op neer dat Willem hem wel op de hoogte had kunnen stellen als hij dat echt gewild had. 'Dan had ik wel eens eerder op bezoek kunnen komen of-' Silvester maakte zijn zin niet af. Zou hij echt terug naar huis zijn gekomen voor dit? Of dacht hij dat hij zijn broer advies had kunnen gegeven in brieven zonder het geheim vrij te geven? Wat voor advies had hij überhaupt kunnen geven? Hij zuchtte vervolgens en zette ontevreden zijn glas weg. 'En anders ben je je zoon kwijt? Verdomme, in wat voor tijdperk leven we inmiddels?' Hij sloeg verontwaardigd zijn armen over elkaar en leunde zo naar achteren in de stoel. Deze onzinnige 'politiek' en alle bemoeienis had hij niet gemist in het Noorden. Natuurlijk had hij daar ook oversten gehad en regels, maar het was nooit zo vergaand geweest als hier in het paleis. Silva merkte dat hij wel erg meegenomen werd in zijn eigen frustraties en bekeek zijn broer toen aandachtig en met een andere blik. Als hij Willem was geweest in die situatie zou hij flink wat paniek en stress ervaren hebben. Het speet hem dat hij er in die tijd niet geweest was voor Willem. Hij had er alleen geen woorden voor om dat uit te drukken en hoopte maar dat zijn broer dat wist.

Willem rolde enigszins ongelovig met zijn ogen. 'Ja, het was Sabine,' mopperde hij. Hoe kreeg zijn broer het voor elkaar om meteen goed te raden? Hij kon zich niet herinneren dat hij had gedeeld met Silvesters dat hij de lakens met de vrouw deelde. De roddels zouden inmiddels vast al rond de klerken gaan. Willem schudde zijn hoofd na de verwijten van Silvester. 'Het is niet de schuld van vader of van Muriel. Het is mij overkomen, dus het is mijn nieuws en dus ook aan mij om het jou te vertellen. Ik heb juist onze ouders en Muriel gevraagd om er niets over te zeggen. En daarbij-' Hierbij keek hij enigszins teleurgesteld naar zijn broer. 'Zou je echt gekomen zijn? Een brief langer dan een aantal zinnen kregen we al niet.' Terwijl Silvester zijn glas weg zette, vulde Willem juist zijn eigen glas weer. Het zou niet lang duren voordat hij de wijn zou voelen. 'Maar we hebben het genoeg over mij gehad,' begon Willem verdedigend met de hoop dat het onderwerp zou wijzigen. 'Jij noemde net dat jij wellicht in Tyrosh zou willen wonen. Meen je dat? Zijn jullie dat al meteen na de bruiloft van plan? Wanneer zijn jullie überhaupt plan om te trouwen?'

'Je hoeft niet zo betrapt te klinken,' grinnikte Silva toen hij inderdaad gelijk had. 'Ik heb ook ogen en ik weet op welke types-' Hij zag dat Muriel hem een boze blik toewierp en hield zijn handen verontschuldigend op. Hij zou er goud op in durven zetten dat hun zus het ook gelijk geraden zou hebben. Silva's grijns bleef niet lang op zijn gezicht hangen bij de rake woorden van Willem. 'Ik weet het niet,' gaf hij dan ook maar eerlijk toe. 'Maar je hebt me ook niet de optie gegeven.' Wie weet hadden hun ouders het ook niet eens toegestaan. Zoals het nu klonk was dit allemaal naar boven gekomen toen hij misschien halverwege zijn straftijd was. Silva bekeek zijn broer met een frons en probeerde meer te lezen in zijn woorden. Willem had zo goed zijn gedachten zojuist weten te raden en het was erg goed zijn broer te zien, maar Silva voelde de tijd tussen hen in hangen. 'Dat meen ik, maar er zijn nog geen concrete plannen gemaakt. We zijn verloofd en dat is nog niet eens officieel aangekondigd, dus meer dan dit weet ik eigenlijk ook niet. Behalve dan dat vader daar erg graag een stokje voor steekt. Die man stuurt me eerst naar het Noorden om mijn lesje te leren en nu-' Gefrustreerd pakte hij toch zijn wijn weer op en keek weg van zijn broer en zus. 'Ik verwacht dat onze families in de aankomende week met elkaar aan de tafel zullen gaan.' Voor dat zou gebeuren moest hij ook maar eens met Inanna praten om uit te vogelen wat zij wilden, niet enkel wat hun families zag zitten. Hij voelde dat het nu zijn beurt was om iets te herhalen dat Willem eerder had gezegd. 'Zou je dat echt nog willen, Willem, de troon?'

Willem knikte langzaam, terwijl hij het nieuws in zich op liet nemen. Het zou hem spijten als Silvester zo ver van hem vandaan zou wonen. Zijn broer had gelijk dat het politiek gezien geen slecht idee was voor zijn broer om een oogje in het zeil te houden in het Noorden. Daarmee liep hij echter wel risico. 'Vader zal er niet veel tegen kunnen doen. Als jij en jouw prinses het zien zitten, dan hebben ze er niets over te zeggen. Zij zijn namelijk altijd diegene geweest die zo hard riepen dat ze niet van de tradities zijn en dat we onze eigen partners uit mogen kiezen. Het zou- hypocriet zijn als vader nu terug komt op die woorden. En anders moet je gewoon dreigen dat je anders de boel op stelten gaat zetten tijdens de festiviteiten. Al zal dat misschien niet de beste optie zijn als je nog voor de raad moet verschijnen,' bedacht Willem zich hardop. Daarna haalde hij zijn schouders op. 'Natuurlijk. Die wens is nooit verdwenen,' legde hij zijn broer simpeltjes uit. 'Iemand met enig verstand over dit land moet de taak op zich nemen, en gezien ik een goed stel hersenen heb en een affiniteit draag voor saaie vergaderingen en ellenlange brieven, vind ik mezelf geschikt om moeders taken over te nemen. Mam ziet het alleen niet zitten dat één van haar kinderen haar opvolgt. Er zijn momenteel genoeg kapers op de kust.'

'Je hebt vader niet gehoord. Hij ziet het echt niet zitten dat ik naar het Noordelijke paleis zou gaan van alle plekken in Tarth. Het leek wel alsof hij me nog liever naar Quandaï zou zien vertrekken. Misschien komt het door wat Landvrouwe Storm hem heeft aangedaan al die jaren geleden.' Hij haalde zijn schouders op. Het zal al even in zijn hoofd, maar had nog geen verklaring kunnen vinden voor de reactie van zijn vader. Silva zag de nieuwsgierige blik van zijn zuster, maar hoorde geen verdere vragen van haar en zuchtte. 'Ik ben hoe dan ook van plan mijn verloving met Inanna aan te kondigen. Ook al betekent het dat vader en moeder mij mijn titel afnemen en hier niet meer willen zien,' merkte hij stuurs en misschien iets te dramatisch op. Nu hij de belofte aan zijn verloofde had gemaakt, kon hij het zich niet goed voorstellen hoe het anders kon gaan, noch wilde hij dat. Hij glimlachte vervolgens naar Willem en knikte begrijpelijk. Ondanks dat hij niet kon bevatten waarom zijn broer de troon wilde, had hij al wel lang kunnen zien hoe graag Willem het wilde. Zo een slechte kandidaat vond Silva hem ook niet. 'Dan moet je het me laten weten wanneer en hoe ik je kan helpen.' Hij keek even benieuwd naar hun zuster die bezig was een nieuwe fles wijn open te maken. Hij wist dat Muriel ook niet even enthousiast was over het vooruitzicht van haar jongere broer op de troon, maar hij wist even goed dat hun zuster hem en Willem altijd steun had geboden. Hoe stom ze ook waren geweest. 'Zullen we proosten op de uitbreidingen in onze familie? Op mijn neefje en toekomstige schoonzus?' hoorde hij haar met een grijns voorstellen. Silva rolde met zijn ogen maar hield zijn glas bij.

Willem boog voorover om een hand op zijn broers schouder te leggen. 'Het is vader maar. Moeder zal toch het uiteindelijke woord hierover hebben en je weet hoeveel ze onze eigen meningen en daden waardeert en respecteert.' Het voelde bijna als een leugen om deze woorden uit te spreken, omdat de daden van hun ouders de laatste jaren niet altijd meer hun vroegere woorden reflecteerden, maar hij had de hoop dat zijn moeder zou bijdraaien in relatie tot Silvester. 'En daarbij snap ik zijn... conflicterende relatie met het Noorden. Je moet voorbereid zijn dat dit natuurlijk opgehaald zal worden in de gesprekken tussen vader en moeder en de Noordelijke familie. Vader zal bang zijn dat ze jou mogelijk kunnen gebruiken tegen ons.' Willem schudde vervolgens teleurgesteld zijn hoofd na de stuurse woorden van zijn broer. Zou Silvester daadwerkelijk zijn titel kunnen opgeven voor een vrouw? Een prinses? En zou zij ook haar titels op willen geven? 'Je weet dat zij niet zomaar haar titel kan opgeven, Silva. Dan is er geen opvolger meer in het Noorden en-' Zijn eigen stuurse reactie op zijn tweelingbroer werd door hun oudere zus onderbroken. Misschien was het ook maar beter om niet te ver vooruit te denken op dit moment. Na al die tijd waren ze eindelijk weer samen. Willem pakte zijn glas ook op en keek zijn broer en vooral zijn zus aandachtig aan. 'En waar kunnen we voor jou op proosten?' vroeg hij benieuwd.

Silva wuifde de woorden van zijn broer weg. Enigszins omdat hij er op dit moment niet aan wilde denken hoe ingewikkeld de zaken echt waren en anderzijds omdat hij misschien toch ergens in zijn naïviteit in geloofde dat hij en Inanna echt een leven buiten de paleizen en adel op konden bouwen. Hij was Muriel dan ook dankbaar dat ze het moment onderbrak met haar suggestie voor een toast. Het ergerde hem niet eens dat ze zo goed in wist te schatten dat dit een conflict kon vormen als ze hier over door gingen. Het was fijn om deze reünie met zijn broer en zus te hebben voor de moeilijke gesprekken met zijn ouders zouden beginnen. Hij keek even nieuwsgierig naar Muriel toen Willem de aandacht op haar richtte, maar rolde met zijn ogen toen hij haar antwoord hoorde. 'Laten we proosten op het feit dat vader en moeder nog geen reden hebben gevonden om mij het paleis uit te sturen,' hoorde hij haar met een brede grijns zeggen voor ze haar glas tegen dat van hemzelf en Willem stootte. Silva nam een flinke slok en nam vervolgens de tijd om zijn broer en zus hem op de hoogte te laten stellen van al het anders dat hij de afgelopen tijd gemist had. Het gaf hem een goede reden om zijn audiëntie met de Koningin en Koning nog iets langer uit te stellen.