Ada had haar armen over elkaar heen geslagen en luisterde zo naar het weerwoord van haar vriendin. Het verbaasde haar niet dat ze hard tegen hard deden: ze hadden allebei zo'n sterk karakter dat ze zich niet gewonnen zouden geven. Dat zorgde er ook voor dat ze, als ze een van hun zeldzame ruzies hadden, deze ook lang konden duren. 'Prima,' kon Ada enkel reageren, waarna ze nog een laatste blik op Muriel wierp. Ze had geen puf om nog meer ruzie te maken met de vrouw wie ze- Ada keerde zich uiteindelijk om en beende kwaad weg, om zo de vertrekken van Muriel te verlaten.