Trainingsplaats

Silva was zich zeer bewust van het bekijks dat ze hadden als ze midden in het kamp affectie naar elkaar toonden. Er was als vanzelf een moment waarop de geluiden van de verschillende gevechten leken te verzwakken en het grommen van hardwerkende soldaten kort ophield. Silva kon niet met volle overtuiging zeggen of hij het toch niet ergens erg voldoenend vond om zo de aandacht te kunnen trekken. Het kamp hier had hem wel degelijk in laten zien dat niet iedereen het iets kon schelen dat hij een prins was en dat had hem goed gedaan. Toch haalde hij wel degelijk voldoening uit het feit dat hij behalve zowel een adellijke bijeenkomst als een trainingsplaats stil kon leggen. Silva wist daarbij ook dat het vooral Inanna was die dat hier wist te doen. Zijn eigen aandacht werd ook weer snel door haar en haar alleen opge"eist. Met een brede grijns nam hij haar compliment aan. 'Je vleit me, Inanna. Alleen jij zou een prins voor zijn collega's aan het blozen kunnen maken.' Hij gaf haar een knipoog voor hij eveneens omkeek naar zijn vriend. Bij het zien dat broer en zus in gesprek waren, besloot hij nog even te wachten om zijn vriendin en beste vriend aan elkaar voor te stellen. Silva had Matheo sinds de ruzie nog met niemand van zijn familie zien praten. Het deed hem zelfs voor even bedenken wat zijn eigen broer en zus op het moment aan het doen waren. 'Mij in actie?' Met een glimlach pakte hij Inanna's hand vast en leidde haar naar een schaduwrijke plek waar  een paar tonnen omgedraaid stonden als rustplek. 'Dat kan ik wel regelen, maar vertel me eerst eens over jouw dag.' Hij kon wel een paar tellen gebruiken om op adem te komen en zijn volle kracht terug te vinden voor hij voor zijn prinses vocht.

'Dat laatste deel is inderdaad érg duidelijk,' grinnikte Matheo, terwijl hij in zijn ooghoeken zag hoe de prins en prinses elkaar verlangend kusten. Hij had natuurlijk tijdens het bezoek in Tyrosh en nu het bezoek van de prinses in het kamp gezien dat de twee gek op elkaar waren. Het was alleen voor Matheo verrassend om te zien dat ze ook zoveel affectie toonden in een hele andere setting, zoals hier tussen de mede-soldaten van Silvester, en ze daarbij ook de nodige aandacht daardoor kregen. Het voelde bijna ongemakkelijk: alsof ze allemaal naar iets keken dat eigenlijk achter gesloten deuren zou moeten plaats vinden. Matheo keek weer van het koppel weg en focuste zich op zijn zuster. 'Ik heb ze dagen geleden al afgerond. Ik wilde klaar zijn voordat Eisa zou-' Hij merkte zijn verspreking op. Tot nu toe had hij zijn ouders en familie nog niet gesproken en dus ook niet kunnen vertellen dat hij Eisa zou opzoeken. Hij dacht ook niet dat het nieuws was dat als roddel door het kamp heen ging. Hij besloot dus maar weer op Lin te focussen. 'Maar er zullen vast nog veel meer taken en klusjes bij komen. Ik denk dat ik de komende twee lentes niet meer een promotie zal krijgen.' En daarom was het zo belangrijk dat hij en Silva ook echt daad bij woord zouden voeren. Er was te weinig te behalen in het kamp voor hun. 'Zeggen- Heeft mam het nog weleens over me?' vroeg hij na een korte twijfeling.

Ondanks dat Inanna de fluisterende stemmen om hun heen hoorde, had ze enkel oog voor haar prins. Ze keek naar zijn aantrekkelijke donkere ogen en nog knappere sterke kaaklijn en vervolgens naar zijn blouse dat precies open viel zodat ze de belijning van zijn spieren kon zien en- Het kon niets anders dan dat ze een smachtende blik op haar gezicht had staan. Ze wikkelde haar armen om zijn nek heen en kuste hem opnieuw teder. De dagen leken voorbij te vliegen en ze was er dus ook van bewust dat ze snel weer terug naar Tyrosh zou reizen. Daarom wilde ze alles uit hun tijd samen kunnen halen. 'Ik kan er niets aan doen,' plaagde Inanna hem met een speelse glimlach. 'Het verbaast me dat dit kamp nog draaiende is. Ik zou enkel maar oog voor jou hebben als ik eigenlijk aan het werk moet zijn.' Daarbij moest ze toegeven dat ook Silva in combinatie met zijn beste vriend er samen erg knap uit zagen. Ze begreep wel dat de twee veel aandacht kregen als ze in de naburige dorpen waren. Daarbij had ze ook begrepen dat Silvesters vriend op haar eigen verjaardag genoeg aandacht had gehad van meerdere adellijke vrouwen. Ze liet zich ondertussen mee nemen naar een wat meer afgezonderd plekje en nam dicht naast Silvester plaats op één van de tonnen. 'Roshan nam mij vandaag mee op sleeptouw. Ze leek er erg tegenop te zien, maar ik hoop dat ze beseft heeft dat haar assumpties over mij wellicht niet helemaal de waarheid zijn. Ik heb zelfs een bestelling bij haar geplaatst.' Dat zei ze met een trotse blik. Ze nam het advies van de vrouw serieus: als ze zei dat de zwaarden van haar wachters aan vervanging toe waren, dan geloofde ze dat. 'En ik denk dat ze wellicht een oogje heeft op mijn wachter Ada,' fluisterde Inanna, terwijl ze kort wees naar haar vrouwelijke wachter. 'Als ik die twee verliefd laat worden, zal Ada misschien mij ook weleens mee kunnen nemen als ze op bezoek gaat bij Roshan. Dan kan ik jou bezoeken,' vertelde ze hoopvol over haar kleine plannetje.

Nu ze al enkele dagen samen hadden gespendeerd in en om het kamp, was het niet langer zo vreemd om Inanna in deze omgeving te zien. Ze was misschien niet gekleed zoals de andere vrouwen in het kamp, maar ze liep erg zelfverzekerd het terrein over en nam wat hem betrof erg elegant plaats op de ton. Hij vond het interessant haar buiten haar vertrouwde decor van het Noordelijke paleis te zien en het had hem blij verrast hoe ze er niet vies van was om verschillende hoeken van het kamp met hem te ontdekken. Silva leunde tegen een van de andere tonnen en zette een hand naast Inanna om aandachtig naar haar woorden te luisteren. Dat hij zelf zijn verwachtingen van Inanna aan had moeten passen, maakten dat hij ook niet erg verrast was dat Roshan zijn vriendin onderschat had. Die meid had altijd al een mening over alles en iedereen klaar liggen. 'Een bestelling?' vroeg hij met een frons. 'Wat heeft ze je aangesmeerd gekregen?' Het leek soms alsof Roshan altijd wat probeerde te verkopen. Silva keek vervolgens wel met grotere interesse om naar de wachters van Inanna. De twee hadden hem enkel en alleen wantrouwende blikken toegeworpen sinds hij hen af had weten te schudden. 'Dat moet niet zo moeilijk zijn. Volgens Matheo valt Roshan constant voor de voeten van een of andere vrouw. Toen we in Tyrosh waren zat ze nog achter een slagersdochter aan- of misschien was het de bakker.' Hij hield het allemaal ook niet bij. 'Maar het verrast me niet dat je haar hebt weten te verbluffen. Ze zou beter moeten weten dan de roddels te geloven. Andersom wordt er namelijk ook genoeg over haar en de familie Barnes gesproken.' Het leek hem niet eerlijk dat Roshan zo gemakkelijk allerlei geklets van vreemden over een persoon geloofde. Hij zuchtte vervolgens en gleed met zijn hand over die van Inanna. 'Maar het is fijn te horen dat je geen verschrikkelijke dag hebt gehad zonder mij.' Silva praatte maar over haar voorstel om hem door middel van haar wachter op te zoeken heen. Het plan van hem en Matheo was nog te vers om nu al met haar te delen.

'Eisa? De zangeres Eisa?' Roshan had die naam al even niet meer gehoord. Ze trok een wenkbrauw op naar haar broer toen hij zijn zin plots afkapte en even snel weer door ging op zijn overste. Ze liet met een zucht haar ringen met rust en stopte haar handen in de zakken van haar broek. Ze had de afgelopen manen, en misschien zelfs wel lentes, vaak niets anders gehoord dan gepraat over Matheo en promoties. 'Twee lentes,' herhaalde ze langzaamm, maar zonder er te veel een oordeel over te vellen. Ze had Matheo nooit als een erg geduldig persoon ingeschat. Enigszins verbaasde het haar dus ook dat hij nog steeds hier aan het pruttelen was. Hun vader noemde het graag gemak of luiheid aangezien Matheo zijn leven hier volgens hem zo voor elkaar had. Hij hoopte dat het wegnemen van die gemakken zijn zoon in beweging zou krijgen. Roshan moest het nog zien gebeuren. 'Oh, kom op. Je weet dat ze het over je heeft. Leona zegt dat je nog iedere keer in haar gebeden voorkomt net zo goed als wij en er zit nooit iemand op jouw stoel aan de eettafel.' Het was maar een lege bedoeling thuis nu zowel Arlo en Matheo er niet waren. Ze voelde zich ook regelmatig schuldig naar haar zusje dat ze haar vaak genoeg alleen liet met hun ouders. Ze tolereerde het echter niet om steeds thuis te moeten zijn vooral niet terwijl haar vader deed alsof hij maar een zoon had. Roshan's frons kwam terug en zo keek ze naar haar broer op. 'Maar hoe lang ben je van plan ze nog te laten wachten?' Uiteindelijk was het haar grote zorg dat het wachten haar moeder zwaar viel.

Inanna glimlachte ietwat verward om de verwarring die op Silvesters gezicht stond. ‘Zwaarden, natuurlijk!’ zei ze verrast. Wat zouden haar wachters anders nodig hebben? ‘Ze kunnen mij niet met botte wapens verdedigen. Daarbij mogen ze best ook eens een cadeau krijgen als dank voor alles wat ze voor mij doen.’ Ze schoof dichter naar Silvester toe en legde haar kin op zijn schouder, zodat ze hem nauwlettender aan kon kijken. ‘Ligt dat snelle verliefd worden niet in de genen van de Barnes familie? Ik hoorde dat Matheo ook constant verliefd wordt, dat hun vader er vroeger er ook wat van kon, en dan spreek ik nog niet van hun moeder die steeds achter mijn vader aan zat…’ Het was duidelijk dat er iets genetisch zat in die familie. ‘Mijn dag is wel een stuk beter sinds ik bij jou ben,’ zei ze oprecht met een charmante glimlach, terwijl ze ook haar hand op de zijde legde. ‘Mijn vader lijkt steeds meer… accepterend over jou te spreken. Laatst toonde hij plots veel interesse in onze relatie en blijkbaar wil hij jou ook nog voor een diner vragen voordat we weer terug reizen.’

Matheo zuchtte diep toen zijn zus meteen wist over wie hij sprak. ‘Ja- ja, dié Eisa,’ bevestigde hij, waarbij hij een smalle grijns niet kon onderdrukken. Hij was er trots op dat hij de aandacht had getrokken van de prachtige vrouw. Zijn zus zou vast jaloers zijn. Het volgde onderwerp was echter een stuk zwaarder. Verontwaardigd trok Matheo een wenkbrauw op en veegde hij zijn vieze handen af aan zijn broek. ‘Ik ze laten wachten? Vader heeft toch echt gezegd dat ik pas weer langs mag komen als ik een uitnodiging krijg. Heb jij die langs zien komen? Heb ik al die tientallen uitnodigingen over het hoofd gezien?’ Hij spuugde vervolgens gefrustreerd in het gras. Het leek hem maar een poppenkast bij hem thuis. Met wie moesten ze anders zijn stoel bezetten? Het was dus logisch dat die plek nog leeg was. ‘Vader is erg duidelijk geweest dat ik niet welkom ben. Dus ik houd mij maar dus ver weg van jullie en-‘ Hij wist dat dit het begin van veel geratel was. Maar hij voelde ook hoe er een steen in zijn maag begon te vormen. ‘Misschien bezoek ik mam binnenkort in de tempel. Pap zal dan toch niet in de buurt zijn en- en het zou ook fijn zijn om Leona weer te zien.’

Roshan had graag meer vragen willen stellen over Eisa. Ze herinnerde zich het nog goed dat de zangeres een paar lentes geleden hier een tijdje in de buurt was geweest. Ze was zelf ook erg ingenomen geweest door de vrouw, maar ze verdacht haar er van interesse te hebben verloren toen ze er achter was gekomen dat Roshan toen nog een tiener was. Ze had toen zelf ook gevoeld dat haar broer zo veel ouder en meer ervaren was geweest en had hem iets te graag bij willen benen. Dat was nu grotendeels anders. Roshan liet Matheo zijn zegje doen toen ze overduidelijk de verkeerde woorden had gebruikt en de foute vraag had gesteld. Het was niet haar bedoeling hem zo uit te lokken, maar het vertelde haar wel meer over de situatie. Hun ouders gedroegen zich namelijk verdomd idioot en hadden amper over de ruzie gesproken. 'Ik wist niet dat hij het zo met die woorden gezegd had,' verzuchtte Roshan terwijl ze zijn frustratie bijna kon proeven. Wat dat betrof was Matheo net hun vader. Die liep ook al wekenlang met een lang gezicht het huis door en deed dan quasi nonchalant als iemand hem naar Matheo vroeg. Roshan tuurde naar de grond terwijl ze verder sprak. 'Maar- maar wat papa ook zegt, dat betekent niet dat je bij ons allemaal weg moet blijven.' Ze had gehoopt dat haar broer dat zelf ook wel in zou zien, maar zag in dat ze hem daar nu zelf aan moest herinneren. 'Ik snap het nu ook wel dat je langer in Tyrosh bent gebleven voor een vrouw nu ik weet dat het Eisa is,' vulde ze met een beginnende glimlach aan. Ze had al sinds terugkomst er achter proberen te komen wie de vrouw was die haar broer bezig had gehouden, vooral toen ze hier en daar ook roddels op had gevangen de afgelopen dagen dat Matheo veel op stap was met dezelfde dame. Nu kon Roshan tenminste een paar puzzelstukken op hun plek leggen wat betrof die ruzie en de vrouw.

Silva probeerde niet meer van zijn ongeloof te tonen nu Inanna uitlegde wat de bestelling van Roshan in hield. Hij kon het echter niet laten zijn mening door te laten spreken in zijn volgende woorden. 'Zouden de kundige zwaardmeesters van Landvrouwe Storm daar niet genoeg kennis over hebben?' stelde hij voorzichtig voor. Het klonk hem vreemd in de oren dat de wachters een inspectie door hadden kunnen komen met botte wapens, dat was bij de Koninklijke wacht ongehoord, maar hij wist maar weinig af van de beveiliging aan het Noordelijke hof en hoe die geregeld was. Misschien was dat iets dat hij met de vader van Inanna kon bespreken, vooral nu ze zo plots over hem sprak. Silva deed zijn best te glimlachen en streek met zijn duim over haar hand, vooral om zichzelf gerust te stellen. 'Het zou me een genoegen zijn om met jou en jouw vader te dineren, dus ik hoop dat die uitnodiging kom. Zo niet hier, dan wel voor een bezoek aan Tyrosh dat we hopelijk snel kunnen plannen.' Eerder had Silva geen aankomende bezoek aan Inanna vast willen leggen omdat zijn hele jaar nog zo open had gelegen. Met het plan van Matheo nog zo vers en het vooruitzicht van een lange reis, wilde hij juist zijn prioriteiten voor vertrek ordenen. Hij zou de prinses graag nog eenmaal opzoeken in haar paleis voor een goed afscheid. Silva hief zijn hand op om een pluk haar uit het gezicht van zijn vriendin te strijken en haar met een lichte frons aan te kijken. 'Inanna,' begon hij voorzichtig. 'Ik weet dat we het over het jubileum hebben gehad en de keuze die we daar zullen maken. Kan dat- Kan dat voor nu vooral tussen ons en onze best vertrouwde paar oren blijven? Geen ouders?' Hij wilde haar er niet van weerhouden een vertrouweling te hebben (voor hem was dat natuurlijk Matheo), maar als dit de oren van haar vader bereikte zou het sowieso bij zijn ouders terecht komen.

Inanna rolde met haar ogen na het horen van Silvesters weerwoord. 'Heb jij iets tegen de zuster van jouw beste vriend, mijn prins?' vroeg ze met een verraste glimlach, omdat de puzzelstukjes plots in elkaar vielen. Silvester had al vaker spottend over de vrouw gesproken, maar Inanna had daar destijds niets achter gezocht. Haar glimlach werd breder door het horen dat Silvester instemde met haar idee om met haar vader te dineren. Wellicht had haar vader het niet zo expliciet voorgesteld, maar ze wist zeker dat hij Silvester beter wilde leren kennen. 'Ik wil een diner hier en in Tyrosh,' glimlachte ze, terwijl ze met haar hand langs zijn knie streek. 'Ik wil je een betere rondleiding door het paleis geven. Wist je dat de landvrouwe een badhuis heeft?' Inanna keek vervolgens stralend op naar haar partner, vooral omdat ze dacht dat hij haar zou kussen, maar ze fronste lichtelijk toen zijn lippen niet dichterbij kwamen. 'Maar mijn vader is mijn meest vertrouwde persoon in heel dit land,' wierp ze enigszins onzeker terug, waarna ze nog meer naar hem toe draaide en zijn hand vast pakte. 'Ik begrijp heel goed dat mijn vader intimiderend kan zijn. Maar hij zal ons besluit begrijpen en steunen, Silvester. En anders-' Haar frons werd dieper. Diane telde niet als ouder, maar ze vertrouwde haar alsof ze haar eigen moeder was. 'Ik wil niet tegen mijn vader liegen. Niet over zoiets dat juist heuglijk nieuws zou moeten zijn!'

Matheo wreef gefrustreerd met zijn hand door zijn steeds langer wordende haar, terwijl hij vocht tegen de misselijkheid die opkwam. Het maakte hem fysiek ziek om na te denken over de teleurstelling en het verdriet dat hij zijn moeder mogelijk had aangedaan. 'Ik wil ook niet bij jullie weg blijven,' verzuchtte hij, terwijl hij de kalmte in zijn stem enigszins weer terug had gevonden. Hij miste alles aan zijn ouderlijk huis: de warmte van zijn moeders omhelzing, de lach van zijn jongste zus, de geruststelling van Arlo's stem en zelfs de nabijheid van zijn oudste zusje. Over zijn vader vond hij het moeilijker om na te denken. Het enige wat hij dan zag, was de afwijzing in zijn vaders gezicht toen hij Matheo zo bruut weg had gestuurd. De opmerking van Roshan maakte uiteindelijk dat een bescheiden glimlach op zijn gezicht tevoorschijn kwam. 'Ik kon de kans om meerdere dagen met haar te spenderen niet langs mij heen laten gaan,' grijnsde hij, 'al weet ik dat ik het niet goed heb aangepakt met mam. En dat spijt mij.' En dat moest hij zijn moeder binnenkort ook maar eens vertellen. 'Ze zou vandaag ook langs komen op het trainingsveld. Misschien kan ik jullie weer herintroduceren aan elkaar,' stelde hij voor.

Silva vond het een goed vooruitzicht om enkele dagen in het paleis te kunnen spenderen voor hij er op uit zou trekken met Matheo. Het zou wel even duren voor ze weer wat comfort en luxe op konden zoeken als ze naar de Westelijke Landen zouden reizen. Misschien moest hij Matheo ook wel aanbieden mee te komen. Als hij als zijn beste vriend geen plek verdiende in het paleis, dan zou hij die tenminste wel krijgen als zijn lijfwacht. Ze verdienden beiden een paar goede maaltijden en zachte bedden. Silva merkte dat zijn gedachten wat afgedwaald waren en met een glimlach keek hij zijn vriendin aan. 'Een badhuis?' hoorde hij nog net tevreden aan. Haar volgende woorden vond hij moeilijker te volgen. Was het fout van hem om in twijfel te trekken of Inanna wel goed kon weten hoe haar vader zou reageren op dit nieuws? Hoe lang was hij nu terug uit Quandai? Dat leek hem niet genoeg tijd om de vertrouwensband die ze noemde op te bouwen. Bovendien kon hij zich niet voorstellen hoe een vader in vertrouwen te nemen was. Zijn eigen vader zou dit soort informatie nooit voor zichzelf houden. 'We kunnen het met onze families en de rest van het land vieren wanneer het officieel is,' zei Silva eerst aarzelend maar zuchtte toen en legde een had op Inanna's wang. Hij vond het moeilijk haar teleur te stellen. 'Als je het graag aan jouw vader vertelt, geef me dan alsjeblieft de mogelijkheid om eerst met hem te praten.' Het laatste wat hij wilde was dat de man op zijn dochter in zou praten omdat Silva een wel erg ongewone gang van zaken had gekozen. Hij hoorde zijn intenties te bespreken met Inanna's vader en dat had hij graag nog een lente lang willen vermijden.

Roshan had haar handen uit haar zakken gehaald om haar armen ongemakkelijk over elkaar heen te slaan. Hun moeder vond het altijd erg belangrijk dat alles uitgepraat werd thuis en dat de kinderen het normaal vonden hun gevoelens uit te spreken. Roshan had echter het idee dat juist omdat het zo bemoedigd werd haar broers en zus het juist niet altijd deden. Arlo hield altijd maar de schijn op alsof alles goed ging met hem, Matheo deed altijd alsof niets hem kon schelen en Leona- Roshan was ook niet bepaald de meest stabiele in haar familie, maar ze ging tenminste confrontaties niet uit de weg en benaderde ze ook niet met onbuigzaamheid. 'Ik denk dat mama het erg fijn zou vinden dat van jou te horen.' Roshan glimlachte tevreden naar haar broer en lachte vervolgens. 'Je bent wel erg zelfverzekerd dat ze toch niet plots interesse in mij zal tonen.' Speels trok ze een wenkbrauw op, maar schudde toen haar hoofd. 'Ik zou haar graag nog eens horen zingen en zal haar wel gedag zeggen, maar ik heb zojuist een bestelling van de prinses gekregen voor haar wacht waar ik alvast aan wil beginnen.' Hoewel ze het niet met veel woorden beschreef, verwachtte Roshan dat Matheo wel zou begrijpen dat er meer achter zat door zich om te draaien en de twee wachters van Inanna te vinden. Ze glimlachte toen ze de blik van Ada ontmoette en knipoogde naar haar. Ze zou er goud op in durven te zetten dat de vrouw al naar haar had staan kijken. 'Nu ik hier toch ben, doe me een plezier en geef me een goed gevecht?' Het was al weer weken geleden dat Roshan met iemand gespard had en ze zou haar broer nooit kunnen verslaan, maar ze voelde dat haar handen jeukten met alle vechtende soldaten om hen heen.

Inanna zuchtte zacht, terwijl ze haar vriend twijfelachtig aan keek. 'Je weet dat ze vragen aan mij gaan stellen als ik weer terug ben in het paleis, Silva,' murmelde ze, 'over ons. En over beloftes. En als ik ze niet kan vertellen dat we daadwerkelijk beloftes hebben uitgewisseld, dan nemen ze mij ook niet serieus. Op deze manier kan papa mij ten minste nog... helpen. Als ze moeilijke vragen stellen, of- of een andere partner voor mij willen gaan zoeken.' Ze was van Silvester weggedraaid als hij niet zijn hand op haar wang had gelegd. Zo was ze verplicht om in zijn ogen te kijken en de twijfel erin te zien. Hoezo keek hij er zo tegen op om met haar vader te spreken? 'Ik wil het hem vertellen,' hield ze voet bij stuk. 'En anders merkt hij toch wel dat er iets speelt. Het is- beter zo. Veiliger. Als jij het hem vertelt, dan kan hij jou - en mij - later niets meer verwijten.' Ze had haar gezicht naar zijn hand gedraaid en drukte een kus op zijn huid. 'Ik kijk er ook naar uit over een jaar. Ik wil onze liefde vieren met onze geliefden en met het land. Ik wil vooral niet meer wachters te hoeven ontsnappen of stiekem te hoeven doen.' Ze had zijn andere hand vastgepakt en glimlachte geruststellend naar haar vriend. 'Jij hebt mijn familie nu al een beetje leren kennen. Ik wil ook die van jou leren kennen. Denk je dat we ze dit jaar kunnen bezoeken?'

Eisa was die ochtend in vergelijking met de andere dagen die ze in de herberg had gespendeerd met Matheo alleen in het bed wakker geworden. Matheo had een training om bij te wonen gehad en ze had zich niet door hem laten overtuigen om er even vroeg uit te komen. Erg lang had ze echter niet kunnen blijven liggen aangezien ze een bericht had ontvangen van de instrumentenmaker dat de luit gerepareerd was. Ze had haar paard daarom opgezadeld om de man te bezoeken en was na met hem thee gedronken te hebben terug naar het kamp op pad gegaan zoals ze Matheo beloofd had. Eisa had hier en daar de weg moeten vragen omdat ze lang niet meer alles herkende in het kamp nu het zoveel veranderingen ondergaan had, maar vond uiteindelijk de trainingsplaats. Het gaf haar de kriebels tussen de vechtende soldaten door te moeten lopen, dus was ze er op een afstand omheen gelopen en kon zo het tafereel in zich opnemen. Ze vond het bovendien niet erg als ze Matheo zag voor hij haar opmerkte. Dat gaf haar de mogelijkheid hem met zijn kameraden en in deze voor hem vertrouwde omgeving te zien. Tot Eisa's verrassing vond ze hem uiteindelijk op het trainingsveld tegenover zijn zuster. Ze had Roshan nog niet gezien, maar de vrouw was overduidelijk een stuk volwassener nu. Met een geinteresseerde blik nam ze plaats naast een andere groep toeschouwers en keek zo toe.

Matheo grijnsde door het verzoek van zijn zuster. 'Komt voor elkaar,' lachte hij, waarna hij zijn zwaard weer van de grond pakte en Roshan nog een snelle kus op haar wang drukte. Hij had wel degelijk het gesprek met haar gewaardeerd. Nadat hij even met haar had gespard, zag hij in zijn ooghoeken de gezichtsuitdrukking van zijn vriend steeds wanhopiger worden. Blijkbaar was hij zich flink in de problemen aan het praten. 'Ik ga Silvester maar eens redden van jouw nieuwe vriendin,' plaagde hij zijn zus, waarna hij jogde naar zijn vriend en zijn helm naar hem toe gooide, zodat die in zijn schoot zou vallen. 'Kom, Sil, ik wil een revanche.' Hij boog vervolgens voor de prinses met een minieme glimlach. 'Ik mag vast uw prins van u stelen, prinses Inanna?' Hij wachtte echter niet al te lang op een antwoord en trok Silvester alvast overeind. 'Als dank mag je me wel laten winnen,' fluisterde hij in zijn oor met een grijns.

Silva vond het steeds moeilijker om redenen te geven waarom ze nog moesten wachten. Hij had het idee gehad dat zijn voorstel om te wachten met het officieel aankondigen van een verloving hem juist zou besparen van deze situatie. Het gaf maar weer aan dat Inanna een stuk zekerder van haar zaak was wat betrof een huwelijk met hemdan dat hij zelf was. Hoe kon hij haar nou vertellen dat hij niet nu al haar familie en iedereen op de hoogte wilde brengen omdat hij dan het gevoel zou krijgen dat hij vast zat aan de beslissing? Dat zou verkeerd vallen. 'Dan zal ik mijn best doen snel met hem te praten, mijn prinses,' stemde hij maar in, maar merkte dat zijn hart pas echt harder begon te kloppen toen ze naar zijn familie vroeg. Silva vermeed dat heel erg graag. Niet alleen voor zijn eigen bestwil, maar ook voor Inanna. Zijn familie zou meedogenloze kritiek uiten op alles wat hij deed, inclusief Inanna. 'Oh, nou, het zal moeilijk in te plannen zijn. Mijn ouders zijn zo druk en we kunnen niet zomaar naar het Oosten reizen met onze verantwoordelijkheden.' Zijn blik schoot om zich heen om zijn vriend te vinden. Tot zijn ongenoegen was hij in een gevecht met zijn zus, maar uiteindelijk ving hij toch zijn blik. 'Je kent ze bovendien ook al. Maar ik kan wel nagaan of mijn broer en zus binnenkort in de buurt zijn-' Silva voelde de opluchting toen zijn vriend plots bij hen stond en hij verontschuldigend een kus op Inanna's lippen drukte. 'Dit wilde je graag zien niet? Ik ben zo terug!' Hij greep Matheo's blouse om hem niet te laten stoppen tot ze op het veld stonden. 'Bij de Goden, ze wil nu al in het leeuwenhol gegooid worden en mijn ouders ontmoeten,' mompelde hij zijn vriend nog toe voor hij afstand nam en zijn zwaard op hief. Hij gaf het vervolgens zijn alles om Inanna te tonen wat hij kon, maar vond zichzelf uiteindelijk toch aan het eind van Matheo's zwaard. Dat was ook het moment dat hij een mooie dame op zag staan om Matheo een applaus te geven.

Matheo liet zich met een grijns mee sleuren door zijn vriend richting het trainingsveld. Bij de Goden, waar was zijn vriend toch aan begonnen? Hij had hem al zo vroeg in hun vriendschap gewaarschuwd dat hij niet verliefd moest worden op mooie prinsessen. 'Misschien moet je haar gewoon alleen naar jouw ouders toe sturen. Dan zal ze meteen rennend terugkeren naar het Noorden,' grinnikte Matheo, terwijl hij tevreden tegenover hem ging staan en in positie kwam. Hij zou niet nogmaals verliezen van zijn vriend: hij wist namelijk dat ze allebei toch wel bekeken werden, ondanks dat de andere soldaten dat wellicht niet wilden toegeven. Uiteindelijk won hij en sloeg hij met zijn vuist in de lucht. 'Zeer goede partij, Silva,' prees hij zijn vriend, terwijl hij zijn hand uitstak om zijn vriend overeind te helpen. Op hetzelfde moment gleden zowel zijn ogen als die van de prins naar een vrouw die een applaus gaf. Tot zijn eigen verbazing - en blijdschap - zag hij dat het Eisa was. Hij hielp nog snel zijn vriend, maar liet hem vervolgens achter om naar Eisa te joggen en haar vol blijdschap in zijn armen te nemen en rond te zwieren. 'Je bent er!' riep hij enthousiast uit, waarna hij haar weer op haar voeten zette en hartstochtelijk kuste. 'Heb je de partij gezien?'

Eisa had bewonderd toegekeken hoe broer en zus met elkaar vochten. Ze was het gewend om bewegingen te bestuderen, niet omdat ze vaak gevechten had gezien, maar ze voerde wel eens dansstukken op met Zuri of moest zich op haar lichaam richtten als ze een erg theatraal stuk voordroeg of zong. Zo merkte ze ook dat Matheo en Roshan soms vergelijkbare technieken gebruikten. In het kamp zou het vast een herkenbare vechtstijl zijn. De Barnes familie werkte hier al jaren. Toen ze Matheo tegenover de prins zag, merkte ze echter ook dat haar vriend zijn techniek erg goed onder de duim had. Ze hield hier en daar haar adem in als ze dacht dat de prins met al zijn kracht toe probeerde te slaan, maar Matheo was zo snel en behendig. Het verraste haar toen het gevecht plots voorbij was en ze stond als vanzelf op om hem met een glimlach een bescheiden applaus te geven. Niemand om haar heen leek erg geinteresseerd te zijn in zijn overwinning. Met een lach liep ze om hem af en voelde toen zijn sterke armen om haar middel. Als Eisa niet al erg ingenomen was door zijn voorkomen zo net na een gevecht, dan was het wel door de manier waarop hij haar weer begroette. Ze wist niet waar ze zijn enthousiasme aan verdiende. Eisa kuste hem terug en knikte vervolgens glunderend. 'Tegen Roshan en de prins.' Ze liet hem los om de luit weer stevig en veilig over haar schouder te hangen en keek zo naar de man tegenover haar. 'Je bent beter geworden. Dat was erg goed,' zei ze eerlijk. Hij had net een prins die vast de beste trainer in het hele land had gehad verslagen. Eisa beet op haar lip en streek enkele plukken haar van zijn bezwete voorhoofd voor ze grinnikend van hem weg keek. Misschien zou ze hem verteld hebben waar ze aan dacht als de prins niet dichterbij was gekomen en op een afstandje toekeek.

'Allebei de gevechten?' vroeg hij verrast, maar erg tevreden. Hij had niet zeker geweten of Eisa werkelijk zou op komen dagen, maar des te meer waardeerde hij het. Tegelijkertijd zag hij over haar schouder de luit hangen. 'Was het allemaal goed gegaan? Kon je de weg vinden? En deden ze niet te moeilijk bij de grens?' Met de aanwezigheid van meerdere prinsen en prinsessen momenteel in het kamp konden wachters nogal eens moeilijk doen met nieuwe gasten in het kamp. 'Ik heb veel geoefend,' legde hij als verklaring uit, maar desondanks voelde hij hoe de warmte naar zijn gezicht steeg. Dat kreeg ze altijd voor elkaar als ze hem zo oprecht complimenteerde. Hij werd echter ook op hele andere plekken warm door de blik die ze hem gaf. Matheo wilde haar net weer kussen, toen hij zijn vriend in zijn ooghoeken zag verschijnen. Bij de Goden. Hij wenkte Silvester om dichterbij te komen. 'Eisa, dit is Silvester, mijn beste vriend,' stelde hij zijn vriendin voor aan zijn vriend. 'En Silvester, dit is Eisa. Als je niet te druk bezig was met jouw prinsesje tijdens haar feest, dan had je haar horen zingen.' Hij zette een stap dichter naar zijn vriend toe en sloeg hem goed bedoeld op de rug. Zo boog hij dichter naar hem toe. 'Ik geloof dat jouw prinsesje op jou aan het wachten is. En kijk, zie je hoe John en Danny naar haar kijken? Ik zou maar snel weer naar haar terug gaan.' Hij had namelijk wel de blik op Silva's gezicht gezien. Natuurlijk zag hij hoe beeldschoon Eisa was en hij had geen zin dat zijn vriend zijn gladde praatjes zou gebruiken.

'Ja, het was prima te doen. Benji zal erg tevreden zijn met zijn bijna gloed nieuwe luit en Antonius was erg blij me te zien. Ik zou eerder terug zijn geweest als hij me niet verleid had met wat gebakjes en thee.' Ze kende de instrumentenmaker al erg lang. Hij was een goede vriend van haar grootmoeder geweest. Eisa keek geinteresseerd toe hoe de prins bij hen kwam staan. 'Aangenaam, prins Silvester.' Ze boog niet maar rechtte haar rug en glimlachte beleefd naar de man terwijl hij wel erg zijn best deed om haar te begroeten met een kus op haar hand. 'Hij heeft me wel eens horen zingen,' vertelde Eisa Matheo voor de prins het zelf kon doen en glimlachte kort naar de andere man die haar met een nieuwsgierige blik bekeek. Het was ergens in een villa in het Oosten geweest. De prins was toen ook al erg druk geweest met een dame. 'Maar ik hoop dat de prins meer aandacht voor mijn stem zal hebben een volgende keer.' Het had bij aankomst gevoeld alsof het hele kamp bezig was met de prins en prinses en men ongemakkelijk was in hun bijzijn. Eisa was het inmiddels wel gewend onder de adel te zijn en ze had er niet altijd behoefte aan hen te vleien. Ze hoopte dat haar woorden de vriend van Matheo er aan zouden herinneren om eens echt naar haar te luisteren al was het maar ter verontschuldiging voor zijn passieve gedrag in het verleden. Eisa glimlachte dankbaar naar de prins toen hij beloofde een van haar optredens bij te wonen en dat het hem een genoegen was haar nog eens te ontmoeten voor hij terug op zijn prinses af stapte. 'Antonius heeft me wat lekkers mee gegeven voor onderweg. Ik neem aan dat je wel honger hebt na al die inspanning?' vragend keek Eisa naar Matheo nu ze weer samen stonden.

Matheo keek bedachtzaam toe hoe Silvester zijn gladde praatjes gebruikte tegen Eisa. De prins wist heel goed hoe hij vrouwen én mannen om zijn vinger kon winden. In dat opzicht had hij niet alleen zijn uiterlijk mee, maar ook zijn charmante gedrag. Eisa leek gelukkig niet al te veel onder de indruk te zijn van de prins en hij moest dus ook zijn lach inhouden bij de subtiele kritiek die ze hem gaf. 'Silva mag ook wel wat meer aandacht gaan besteden aan zijn oefeningen,' kwam Matheo tussendoor, terwijl hij klopte op Silvesters borstkas om hem subtiel te laten weten dat hij weer weg moest gaan. Zo keek hij hem na toen hij weer naar zijn prinsesje toe liep. 'Dat zijn de mensen die ons land gaan besturen,' verzuchtte hij, waarna hij zijn aandacht weer op zijn vriendin focuste. Hij pakte haar hand vast en gebaarde naar het oosten toe. 'Ik heb je nog beloofd om het meer te laten zien. Misschien kunnen we op de weg daar naartoe het eten opeten en dan daar wat tijd spenderen? Vanavond wilde ik je namelijk ook mee uit eten nemen in één van de tavernes rond het kamp.' Hij had al vaker lovend gesproken over het voedsel uit de streek en hij wilde het Eisa graag laten proeven. Eerdere avonden had hij het nog niet voorgesteld omdat hij veel te druk bezig was geweest om haar te plezieren in de herberg. Ook nu keek hij daar weer naar uit. 'Heb ik al gezegd dat je er weer beeldschoon uit ziet?' glimlachte hij charmant, waarna hij een kus op haar wang drukte en zijn arm om haar heen sloeg. Zo begeleidde hij haar alvast het trainingsveld af.

Eisa voelde Matheo's hand en gaf er een zacht kneepje in voor ze zijn vinger volgde en het plan aan hoorde. 'Dat lijkt me erg fijn.' Ze zou graag wat van het lekkers in de naburige tavernes eten. Bovendien luisterde ze altijd met veel plezier naar de artiesten die de lokale plekken aandeden. Er waren zo veel goede, en ook iets minder goede, luit spelers en zangers in de omgeving die haar ook een hoop inspiratie gaven. Eisa schudde lachend haar hoofd om het compliment van Matheo. 'Dat blijf je zeggen, maar ik weet dat ik onder de smerigheid zit.' En dat ze er uberhaupt niet zo stralend bij liep als die prinses. Ze had een erg stoffig pad moeten volgen om bij de woning en werkplaats van Antonius te geraken. In haar haast om Matheo nog tijdens zijn training te treffen, had ze geen stop gemaakt om zich op te frissen. Noch had ze reiskleding die ook maar in de buurt zouden komen van de jurken van prinses Inanna. Zelfs haar kostuums verbleekten naast al dat goud. 'Zou het meer al warm genoeg zijn voor een duik? We kunnen het beiden wel gebruiken,' grinnikte Eisa vervolgens doelend op het voorkomen van haarzelf maar ook haar vriend. Ze vond het niet erg hem zo vies te zien, dat toonde juist wat voor werk hij verricht had, maar als ze ook nog ergens zouden gaan eten hierna- Eisa legde haar eigen arm ook rond Matheo's middel en liet zich zo het kamp doorsturen terwijl ze rondkeek. 'Heb je alleen gespard met jouw zus of hebben jullie ook gepraat?' vroeg ze nieuwsgierig.

Matheo hoorde opgelucht aan dat ze het eens was met zijn plan. Hij had namelijk al het een en ander geregeld bij één van de tavernes. Hopelijk zou het net zo romantisch worden als hij in zijn hoofd had. Daarom schudde hij ook fervent zijn hoofd door haar opmerking. 'Nee, ik meen het als ik complimenten geef,' glimlachte hij. Ze zou nog in een jute zak kunnen rondlopen en dan nog steeds was ze prachtig. Het was een glundering dat hij in andere vrouwen niet zag. 'Het is zeker warm genoeg voor een duik. Silva en ik doen het regelmatig als het druk is bij de wasruimten,' legde Matheo uit, terwijl hij naar zijn eigen voorkomen keek. Hij had ook nodig een wasbeurt nodig. Hij leidde ondertussen Eisa naar het meer toe. 'We hebben ook gesproken,' bevestigde hij, waarna hij even stil bleef. 'Ze hoopt dat ik snel weer langs kom. Blijkbaar had ze niet meegekregen dat onze vader juist had gezegd dat ik weg moest blijven, behalve als ik een uitnodiging zou krijgen van mijn moeder.' Hij hield haar nog wat steviger vast en haalde zijn schouders op. 'Maar ik ben blij om te horen dat de boosheid van mijn vader niet over is geslagen naar mijn zussen.'

Eisa keek er naar uit het meer in te kunnen gaan. Ze hadden in het Westen zulk grijs en nog fris weer gehad en tijdens haar reis naar het Noorden had het even geduurd voor ze de warme zon van dit gewest tegemoet was gekomen. Hier was de lente gelukkig al in volle gang opdat ze zelfs niet meer haar mantel hoefde te dragen en haar lichtere jurken uit had kunnen pakken. Eisa luisterde geduldig naar het antwoord van Matheo. Ze had niet te veel willen vissen naar informatie over zijn thuis situatie, maar zo hier en daar had hij wel iets laten vallen. Zijn vader was overduidelijk niet blij met hem en hij zou geen contact met zijn broer of zussen hebben gehad. Het stelde haar dus tevreden te horen dat hij nu iets positiever sprak over zijn familie. Ze moest toegeven dat ze het zelf moeilijk vond zich in te beelden wat Matheo moest voelen. Ze had geen familie zoals de zijne. Sterker nog, ze had toen ze jong was er vaak van gedroomd om broers of zussen te hebben. Ze begreep dus ook niet goed waarom Matheo het zou riskeren om de steun en warmte van zijn familie te verliezen. 'Dat is fijn om te horen. Misschien vertelt Roshan ook wel aan je moeder dat jullie gepraat hebben?' Ze wreef kort langs zijn zij en keek toen naar haar voeten. Haar bezoek aan Antonius had haar ook weer eens laten denken aan haar grootmoeder. Zij had haar opgevoed, maar het was eerlijk gezegd nooit eens duidelijk geweest of ze echt haar oma was zoals in de letterlijke betekenis van het woord. Eisa had altijd op hele andere plekken familie moeten vinden. 'Mijn vader was ook een soldaat,' vertelde ze plots. Ze dacht niet dat ze dat ooit aan Matheo verteld had. Ze was uberhaupt niet erg open over haar jeugd.