Gastenvertrekken

Diane kwam niet verder dan de bladzijde waarop ze het boek open had geslagen. De avond had wat verrassingen gebracht. Ten eerste had ze zelf toe kunnen kijken hoe Inanna totaal ingenomen was door de jonge prins Silvester. Celine had haar in het voorbij gaan geagiteerd gevraagd of zij wist wat er zich tussen de twee af had gespeeld. Ze had haar maar gerust gesteld dat Inanna nog even onschuldig als een kuiken was. Hoewel dat snel zou veranderen, verwachtte Diane. Vervolgens had ze afstand moeten nemen van de Landvrouwe en prinses terwijl ze aan een andere tafel werd gezet. Ze had zo ook een tweede verrassing in zich op kunnen nemen. Liam Halley die onaangekondigd verschenen was om zijn zoon de les te lezen of misschien ook om Celine Storm te irriteren. Vervolgens had ze zich pas kunnen richten op de nieuwe geruchten. Er was iets gaande in het Westelijke deel van de stad dat de beweging ernstig belemmerde en daar had ze informatie over willen vergaren. Uiteindelijk had ze echter naast Westelijke handelaren gezeten en niet de Noordelijke adel of rijke lui. De inbraken in dat deel van Tyrosh waren echter niet meer toevallig. Er zat een patroon achter dat Diane al een paar weken probeerde te kraken. Ze vroeg zich af of ze er een nieuwe spin heen moest sturen, maar de laatste spion die gepoogd had het uit te vinden was nooit terug gekomen. Diane keek op toen ze iets bij de deur hoorde. In plaats van op te springen, bleef ze kalm zitten en ontmoette zo de ogen van de Koning. 'Alleen dat? Of verschijn je onverwacht in mijn vertrekken om te voelen dat je je kunsten nog niet verloren bent?' Ze voelde dat haar mondhoeken omhoog trokken, maar hield haar blik neutraal. Ze had Liam niet meer gezien sinds- Zuchtend legde ze haar boek weg en ging rechter zitten. 'Wat voor zaken hebben we te bespreken? Ik dacht dat we niet meer samenwerkten?' Diane had in geen jaren meer zich gemengd in de zaken van het Koninklijk paar, niet meer sinds ze de Zomereilanden nipt ontvlucht was na inmenging van de Koningin.

Liam vond het nog meevallen dat hij niet onmiddellijk aangevallen werd door zijn oude vriendin. Misschien had ze al wel allang doorgehad dat hij bezig was met haar deuren. 'Een beetje van beiden,' zei hij uiteindelijk maar eerlijk. Het had hem een thrill gegeven om zo door het paleis heen te sluipen en vervolgens Dianes vertrekken binnen te sluipen. Ook Muriel had hij die technieken al jaren geleden geleerd. 'Mogen oude vrienden niet met elkaar bijpraten?' opperde Liam, waarna hij charmant glimlachte en dichter naar Diane toe liep. 'Je ziet er goed uit, Diane.' Hij wachtte even tot ze toestemming zou geven dat hij plaats mocht nemen en ging vervolgens op de fauteuil zitten. Zo keek hij rond in het vertrek, terwijl hij de stilte in zich op nam. Het was geruststellend om te zien dat Diane er goed uit zag. Het was een fijn idee geweest dat Diane er in het Noorden was om een oog in het zeil te houden, ondanks dat ze niet aan hem rapporteerde. 'Ach, we hebben al jaren geen zaken meer gehad en dat is maar beter ook. Ik ben veel geïnteresseerder naar jouw huidige leven.'

Diane bestudeerde de man voor haar met enige interesse. Bij binnenkomst tijdens het diner had hij er imposant zoals altijd uitgezien, maar nu kon Diane ook zien dat hij evenzeer ouder was geworden. 'Vrienden?' herhaalde ze geintrigeerd. Ze wist niet of ze zo hun relatie zou beschrijven. Zeker niet na de lange tijd dat ze elkaar voor het laatst gesproken hadden. Ze liet vervolgens een spottende lach klinken en wees naar de stoel naast haar. Hij was het inmiddels niet verleerd om iedereen te vleien. 'En jij bent net zoals ik ook getekend door de tijd. Of wellicht is het in jouw geval jouw kroost.' Met een zijdelingse blik nam ze in zich op hoe hij ook de ruimte en het moment tot zich nam. Het voelde ergens vertrouwd hem hier te hebben en die realisatie liet haar opstaan van haar plek om uit een kastje een kruik met wijn te halen. Diane geloofde Liam nog niet dat hij hier enkel was voor een vriendschappelijk bezoek, maar ze vond het niet erg voor even te doen alsof dit inderdaad simpelweg een reunie was. Ze schonk twee glazen in en hield een voor Liam voor. 'Mijn huidige leven?' Diane vroeg zich af waar die plotse interesse vandaan kwam. In plaats van terug plek te nemen op de sofa, knielde ze op het tapijt en zette een elleboog ter steun op de salontafel. Ze hief met haar vrije hand haar glas. 'Een toost?' stelde ze vragend.

Liam had een comfortabele positie ingenomen op de fauteuil en keek Diane geïnteresseerd aan. 'Kom nou, Diane, we zijn toch nog wel vrienden?' vroeg hij enigszins hoopvol. 'Ik mis de tijden dat jij overal en altijd maar verscheen zonder dat mijn vrouw dat wist.' Hij wist dat hij een reactie probeerde op te wekken bij zijn oude vriendin. Liam glimlachte vervolgens om het noemen van zijn kinderen en de insinuatie dat ze hem sterk verouderd hadden. 'Daarin heb jij helemaal gelijk,' stemde hij in. 'Ik heb vooral rimpels gekregen van diegene die nu naar de vertrekken van jouw prinses aan het sluipen is voor een... interessante avond.' Hij hoopte dat de prinses hem weer terug zou sturen naar zijn vertrekken, maar hij had zo zijn twijfels. De twee leken erg ingenomen te zijn van elkaar. Liam had ondertussen zijn glas wijn opgeheven en keek Diane hierbij bedachtzaam aan. 'Ik zou willen toosten op Saul en zijn herinnering,' zei hij uiteindelijk maar, waarna hij een slok nam en Diane in zijn ooghoeken afwachtend aan keek.

Diane trok een wenkbrauw op naar Liam. 'Ik geloof dat ik me juist een erg vijandige houding herinner,' merkte ze terug op. Ze had vaak het idee gehad dat ze getolereerd werd door de Koning en meer niet. 'Je laat me nu wel erg klinken als een minnares overigens,' merkte ze met een schuine glimlach op. Ze lachte vervolgens hardop en schudde haar hoofd. 'Je zou jouw nicht eens moeten horen. Ze heeft een gruwelijke hekel aan jouw zoon omdat hij zogenaamd de onschuldigheid van prinses Inanna zal wegnemen. Wat mij betreft, met haar ouders, heeft ze weinig onschuld in zich gehad. Jouw zoon is erg in de ban van Inanna en zij kan even zeer zijn hart breken.' Het klonk meer als een waarschuwing dan ze bedoeld had. Diane wist echter wat er over de prins werd gezegd, ook de meest slechte geruchten die ze niet met Inanna gedeeld had. Maar ze kende ook Silvester's vader en zijn uiteindelijk goede aard. Zelfs de jonge prins verdiende niet een hart gebroken in duizend stukjes. 'Maar jouw andere kinderen zijn overduidelijk perfect in de voetstappen van hun ouders aan het treden?' opperde Diane nog benieuwd. Ze hield haar glas op en hoorde toen zijn toost aan met een diepe frons. 'Saul zal zich omdraaien op de zeebodem als ik in zijn naam een toost uitbreng met je.' Ze hadden hem een waardig Noordelijke uitvaart gegeven. Een boot op het water, een pijl met vuur- Diane zag het tafereel soms nog in haar dromen, of nachtmerries. Ze hoopte dat de Oceanen hem tot zich hadden genomen en een rustplaats hadden gegeven. Ze had een aardig appeltje met ze te schillen als dat niet was gebeurd. 'Maar ik zou hem hebben kunnen overtuigen dat het erg subversief is dat de Koning zijn naam in een positief daglicht zet.' Diane hield haar glas nog kort op en dronk toen van haar wijn.

Liam rolde geamuseerd met zijn ogen. 'Jij kwam ook niet altijd met goed nieuws. Daarbij was het hoge woord over ons er nog niet uit tegenover mijn vrouw,' herinnerde hij haar. Een lange tijd had Sibel niet geweten dat Diane en Liam het bed hadden gedeeld en dat had hij ook zo willen houden. In die zin klopte de benaming van een minnares wel. Diane, echter, had het slim gespeeld en zo was de informatie alsnog bij zijn vrouw beland. 'Ach, de twee moeten de perikelen van liefde maar met elkaar uit vinden. Uiteindelijk kan ik hem waarschuwen tot hij er bij neervalt, maar het komt toch niet bij hem binnen. Dan is het beter dat ie het zelf maar ondervindt.' Hij dronk van zijn wijn en keek Diane over de rand van zijn glas aan. 'En daarbij zijn het goede kinderen. We kunnen enkel hopen dat ze een fijne tijd samen zullen hebben.' Zijn gedachten gingen vervolgens uit naar zijn andere zoon en dochter. 'Ach, het is maar wat je perfect noemt. Ik ben simpelweg blij dat die twee een passie in het leven hebben gevonden waar ze voldoening uit halen. Dat ze daardoor nog steeds bij ons wonen is puur luxe voor mij en Sibel.' Hij zou het niet snel toegeven, maar ook Silva's aanwezigheid in het paleis miste hij. Liam keek even bezorgd naar de uitdrukking van de vrouw, maar haalde vervolgens opgelucht adem. 'Waar houd jij jou de laatste tijd zo al mee bezig?' vroeg hij vervolgens benieuwd. Zijn spionnen kregen geen grip op Diane, waardoor hij al lange tijd gelezen had opgedragen om ook geen moeite meer te doen.

Diane kon het niet laten te lachen en schudde haar hoofd heen en weer. 'En laat me raden, jouw vrouw heeft nooit meer mijn naam in haar mond genomen sinds je er achter kwam dat zij met Galivar gecommuniceerd had?' Het voelde al weer eeuwen geleden dat ze op de Zomereilanden vast had gezeten. Het enige waar ze graag aan terug dacht was het moment dat ze er achter was gekomen dat Saul en Isaia samen hadden gewerkt om haar op te halen. Diane knikte instemmend. 'Ik zou Inanna nooit weerhouden een fijne tijd met iemand te hebben. Ik hoop enkel dat het hof en de Tarthiaanse adel hen niet aan stukken reten als het uit komt dat ze samen het plezier op hebben gezocht.' Ze had al lang geen goed woord meer over voor de adel en het leven aan het hof. Zelfs met de leiding van de huidige Koning en Koningin was er volgens haar te weinig veranderd onder de mensen die zogenaamd het land zouden moeten leiden. 'Ik hoor dat Muriel anders veel op pad is,' bracht ze kort op terwijl ze Liams reactie in de gaten hield. Diane had verwacht dat de Koning door zou vragen naar Saul, maar tot haar opluchting deed hij dat niet. Hoe veel tijd er ook was gepasseerd, ze vond het moeilijk een gesprek te voeren over Saul alsof er niets gebeurd was. Alsof het niet alsnog haar het gemis liet voelen. 'Ah, dus nu komen we bij de zaken terecht.' Diane dronk glimlachend van haar wijn. Ze hoorde zijn interesse in zijn stem. 'Ik geloof dat we ons met erg vergelijkbare dingen bezig houden. Het proberen in te spreken op koppige royale familieleden, het in de gaten houden van de lokale en landelijke politiek en het leiden van onze netwerken aan spionnen.' Ondanks dat zij en Liam niet elkaar tegen waren gekomen, hadden haar spinnen wel regelmatig bericht dat ze een confrontatie hadden gehad met Liam's spionnen.

Liam glimlachte nietszeggend en keek van Diane weg. De naam van de vrouw naast hem lag nog steeds niet gemakkelijk op zijn tong tegenover zijn eigen vrouw. De eerste keer in lange tijd dat ze het weer eens over Diane hadden gehad was bij het horen van Saul's overlijden. Dat gesprek was niet gemakkelijk geweest. 'Sibel praat niet graag over jou,' bevestigde hij uiteindelijk maar datgene wat Diane allang wist. Geïnteresseerd luisterde hij vervolgens naar de mening van Diane over zijn zoon en haar nichtje. 'Ach, al die grijze koppen in de hofhouding en adel zijn zo achterhaald als ze zelfs over een een goede nacht tussen twee jonge mensen struikelen. En nee, daar bedoel ik niet onze twee grijze koppen mee.' Hij had allang geen goed woord meer over voor een groot deel van de mensen die in de paleizen, burchten en kastelen rondliepen. Zijn glimlach trok echter ietwat weg door het benoemen van Muriel en het feit dat ze veel van huis weg was. 'Ach, Muriel is allang op de leeftijd dat ze graag het land verder ontdekt. En soms is een taak van mij of Sibel de aanleiding daartoe.' Hij liet het ook maar daarbij. Met een geamuseerde blik ging hij uiteindelijk toch maar over op de zaken. 'Kunnen we niet een.... synergisme in onze bezigheden vinden? Onze spionnen lopen elkaar nu zo vaak voor de voeten om vervolgens hetzelfde nieuws aan ons te brengen. Erg inefficiënt, denk je ook niet?'

Diane voelde dat het enigszins voldoenend was om uit de mond van Liam bevestiging te horen over de gevoelens van de Koningin. Sinds ze er achter was gekomen dat Sibel met Galivar gecommuniceerd had, had ze haar nog weinig goeds gegund. 'Celine is ook niet te spreken over de prins. Het helpt niet om de relaties tussen jullie te verzachten.' Die was ook al zo lang stroef geweest door de geschiedenis die er in Tyrosh plaats had gevonden, maar soms had het geleken dat die met de tijd wat vergeven was. Diane vond het alleen niet eerlijk dat de Landvrouwe de zoon van Liam niet eens een kans gaf. Zeker niet omdat het overduidelijk Inanna zo dwars zat. 'Soms? Ik heb gehoord dat ze in jouw voetstappen is getreden.' Het was blijkbaar niet genoeg om te vaag over de prinses te spreken. Maar Diane was er vrij zeker van dat ze taken uitvoerde buiten haar officiele titel. Ze had echter geen bewijs, enkel een voorgevoel, en zonder Liams bevestiging dacht ze daar ook niet achter te komen. Was ze zo goed? Bedenkelijk dronk ze een slok en liet het goedje in haar mond rondgaan om het voorstel van Liam in zich op te nemen. 'Ik denk niet dat dat mogelijk is. Uiteindelijk krijgt een van ons het nieuws toch ook eerder dan de andere. Is dat niet de hele bedoeling van het spel?' Diane trok een wenkbrauw naar de man naast haar op. Vergat hij dat de beweging waar zij voor werkte de Kroon wilde ontmantelen? 'Wat voor doelen delen we?'

Liam leunde achterover in zijn stoel en leunde met zijn kin op zijn hand. 'Silva lijkt met zijn hoofd in de wolken te zitten en ik denk dus dat hij niet snel op zal geven. Celine zal dus waarschijnlijk moeten gaan leren leven met de aanwezigheid van mijn zoon in haar paleis.' Hij moest haar meegeven dat Silva met zijn gladde praatjes en uiterlijk misschien niet de makkelijkste gast was. Maar het was geen reden om de twee uit elkaar te houden. De zorg van Liam was wel dat Silva door onoplettendheid ervoor zou zorgen dat ze de roddel van Tyrosh zouden worden. 'In mijn voetstappen getreden?' Liam hield zijn gezicht in een ontspannen grijns en schudde zijn hoofd. 'Mijn voetstappen zijn te groot om ook maar door iemand opgevolgd te worden. Muriel is nog jong en daarbij zou haar moeder nooit toestaan dat ze hetzelfde werk als mij zou doen. Maar ik dank je voor het compliment aan mijn dochter.' Hij besloot het onderwerp maar weer snel te veranderen en over te gaan op de zaken. 'We zouden doelen kunnen gaan delen,' herschreef hij de woorden van Diane. Hij wist dat hij zich op glad ijs bevond, maar dat was ook de reden dat hij Diane niet in een officiële vergadering had gesproken, maar het juist achter de schermen deed. 'Ik weet dat de communicatie tussen de Kroon en de rest van het land niet altijd even- optimaal is geweest. Daarom hebben we landheren en landvrouwen ingezet. Blijkbaar was dat in Tyrosh niet genoeg. Als ik kan beloven dat we een meer directe lijn krijgen tussen jou en ons, samen met meer geld dat jullie kant op komt, zouden we onze spionnen meer... gelijke opdrachten kunnen geven. Zeker met het oog op de omringende landen.' De dreiging van Quandaï en de Zomereilanden was nooit minder geworden. Daarom zou hij zijn hand geven om meer ogen en oren in Tyrosh te kunnen hebben, vooral als grootste haven van het land. Daarbij wist hij dat hij en Sibel wellicht iets goed te maken hadden in het Noorden. 'Wat zeg je ervan?'

'Dat heb ik haar ook al verteld. Inanna is net zo koppig als haar moeder en nu wil ze de prins.' Diane vond het allemaal niet zo ernstig als ze het hof maar onder controle hielden. Als Celine zo afkeurend bleef doen, dan zou dat nooit verbeteren. Juist als ze deed alsof er niets ernstigs aan de hand was, zou het hof ook al snel interesse in de twee verliezen. Ze glimlachte geforceerd toen Liam zo zijn zegje deed over zijn dochter en ontkende wat ze geopperd had. Ze wist wel beter, maar ze begreep ook waarom hij waarschijnlijk zou blijven ontkennen. Zou zij het zelf ooit toegeven als Inanna iets gevaarlijks deed? 'Doelen delen?' herhaalde ze terwijl ze niet eens probeerde haar verbazing te verbergen. Soms had ze wel eens gedacht dat Liam zou vragen of ze voor hem wilde werken, maar uiteindelijk zou dat nooit werken terwijl ze nog met Saul was. Toen had het ook er op geleken dat hij haar zou vragen voor de Koning te werken als onderdaan, niet als gelijke. Dit voorstel klonk anders. Ze fronste terwijl ze nadacht. 'Onze focus ligt op het Noorden,' zei ze kort. Wilde ze het riskeren dat haar netwerk over de grenzen zou gaan? Dat deed ze zelf meestal als het nodig was. Wat Liam voorstelde klonk als een erg groot en moeilijk te controleren netwerk. 'Ik-' Ze twijfelde. Vooral omdat ze plots moeite had om te verwoorden wat zij dacht. Saul zou haar sowieso afgeraden hebben om met de man samen te werken en de beweging zou het evenmin begrijpen. Youssef zou waarschijnlijk van haar vragen om juist de Koning te bespelen door met hem in te stemmen. Isaia zou beweren dat de Liam nog een oogje had op haar. 'Ik moet hier over nadenken,' zei ze uiteindelijk.

Liam glimlachte geamuseerd om de opmerking van Diane. 'Wie wil er nou geen prins?' grapte hij, al probeerde hij niet al te hard te grijnzen om zijn eigen opmerking. Hij was nooit een echte prins geweest, laat staan dat hij er behoefte aan had gehad. Van zijn positie in het leger van Silva was hij opgeklommen tot Koning. Destijds had dat nog voor de nodige opschudding gezorgd, maar nu was hij allang gewend aan zijn positie. 'Ja, doelen delen,' herhaalde Liam, 'en gezamenlijke doelen maken. Doelen die goed zullen zijn voor het Noorden.' Niet alleen Quandaï en de Zomereilanden waren namelijk een dreiging, ook de macht van het Zuiden leek groter en groter te worden. Allemaal door die verdomde Reihan die was blijven hangen in Tarth. 'Neem je tijd. Zulke beslissingen moeten niet over één nacht ijs gaan,' stelde Liam haar gerust met een charmante glimlach, waarna hij zijn stoel wat dichter naar haar toe schoof. Hij had zijn plan nog niet zozeer met Sibel doorgesproken, maar hij wist wel hoe hij het zo kon schetsen dat ze er wel mee in moest stemmen. 'Misschien kan je mij binnenkort weer eens bezoeken in het Oosten om jouw beslissing door te geven. Ik kan je dan ook aan mijn dochter voorstellen en mijn andere zoon Willem. Je zal zien dat hij als twee druppels op mij lijkt.'

Diane nam ieder woord dat uit Liams mond kwam goed in haar op en poogde zijn gezicht te lezen. Het was frustrerend te weten dat hij nog altijd een van de personen was die ze niet met gemak doorzag. 'Je vergist je als je denkt dat ik mij bekommer om iets anders dan het Noorden,' zei ze nog eens. Hij moest zich niet in het hoofd halen dat haar ambities verder gingen. 'Dat doe ik voor Saul,' voegde ze er zachter en misschien zelfs eerlijker aan toe. Toen zij en Saul besloten hadden om samen verder te gaan, had dat Diane niet alleen genoodzaakt haar focus van zichzelf ook op hem te richten maar tevens om zich betrokken te voelen bij de Noorderlingen die Saul zo poogde te helpen. Op de Zomereilanden werd altijd gezegd dat een verbintenis hielp om betere krijgers te maken van de individu. Diane en Saul hadden beiden gevochten voor het Noordelijke volk. Nu hij weg was had ze eerst gevoeld alsof er geen doel was om verder te vechten, maar hoe kon ze Saul anders trots maken? Ergens kon ze dus ook niet anders dan denken dat een verbond met Liam haar een verrader zou maken. Net zoals het Liam dat ook maakte in de ogen van zijn vrouw. De uitnodiging in Myr wist haar ook te verrassen en met een vragende blik keek ze hem aan. 'Wat is er veranderd, Liam? Waarom nu?' Diane kon haar vinger er niet op leggen wat de man voor zichzelf hield. Het kon geen toeval zijn dat hij nu hier verschenen was.

Liam keek Diane zwijgend aan terwijl hij zijn opties overdacht. Sibel zou hem levend vileren als ze erachter kwam dat hij zulke staatsgeheimen prijs gaf. Aan de andere kant wist hij ook dat ze Diane nodig hadden. ‘De Kroon staat onder druk,’ zei hij uiteindelijk maar. Dat was geen geheim, omdat de Kroon altijd wel een of andere dreiging had. Maar nu was het anders. ‘Niet alleen van de buurlanden, maar ook van de Tarthiaanse gewesten.’ Liam liet zijn wijn in zijn glas rond kolken en zuchtte zacht. Hij had geprobeerd in verschillende gewesten te infiltreren, maar dat had alleen maar meer intrige en plotterijen opgeleverd dan problemen opgelost. ‘Maar ik kan nu niet teveel prijsgeven. Maar in Myr heb ik bewijsstukken als je mij niet gelooft.’ Hij had haar eerdere woorden voor nu even weggezet om eerst het probleem uit te leggen, maar hij was ze niet vergeten. ‘Diane… Saul is er niet meer. Als het Zuiden bijvoorbeeld een rebellie of burgeroorlog creëert, dan lijdt het Noorden er ook onder. We kunnen niet meer alleen naar één gewest kijken. Het verdelen van de macht wil ik ook niet tegengaan, maar het moet wel vredig en evenredig gaan gebeuren.’

Diane zuchtte geergerd toen Liam zo een vaag antwoord gaf. De Koninklijke familie en al hun doen en laten stond altijd onder druk. In sommige jaren had de Koningin wel wat weten te doen om de kritiek te verminderen, maar dan kwam er altijd weer een nieuwe golf aan. Ze begreep ook dat het einde van het ballingschap van Robyn Barnes en prins Iker voor opschudding zou zorgen. Hoe werd de prins namelijk verwelkomt in Tyrosh en hoe in de rest van Tarth? Diane had tijdens het feest de zus van de prins gezien, nu de Zuidelijke landvrouw. Als zij niet iets aan het plannen was, dan wist ze het ook niet meer. Ze was echter wel geintrigeerd bij het benoemen van bewijsstukken. Waarom wilde Liam haar zo graag in Myr hebben? Ze hadden best op een andere plek in Tyrosh elkaar kunnen treffen als hij bang was voor extra ogen en oren in het Noordleijke paleis. Diane's gedachten vielen echter weg nu Liam Saul's naam weer noemde. Haar blik verstrakte voor ze haar wijn weg zette en opstond van haar plek op de vloer. Hoe durfde hij hier binnen te stappen en te doen alsof hij enkel kwam om bij te kletsen als oude vrienden en om haar dan met dit voorstel te benaderen? En terwijl ze over zaken spraken, durfde hij alsnog te doen alsof hij wist hoe hij over Saul mocht spreken? Hij bekritiseerde haar focus op het Noorden terwijl ze nu al jarenlang samenwerkte met de mensen hier en er erg lang over had gedaan om de juiste relaties te vormen. Zij kon niet in haar eentje beslissen wat beter was voor het Noorden! Dat was een taak voor Saul als leider van het volk of- of nu voor Youssef. Diane had Liam haar rug toegekeerd terwijl ze haar handen op haar kaptafel had gezet om ze stil te houden. 'Ik wil dat je gaat, Liam.' Haar blik vond die van hem via de spiegel.

Diane kon zich ergeren tot ze er bij neer viel, maar dit was de enige informatie die hij voor nu los kon laten. Als Diane namelijk ervoor koos niet met hem in zee te gaan, dan kon elke detail juist tegen hem en Sibel in gespeeld worden. Hij wilde net doorpraten, toen hij merkte dat zijn opmerking over Saul was gevallen. Zijn ogen volgde Diane terwijl ze opstond en afstand van hem nam. Liam dronk nog snel zijn wijn op en stond vervolgens ook op. 'Diane-' Het was duidelijk dat ze kwaad op hem was. Dat zag hij in de verstrakking van haar spieren door haar badjas heen of het feit dat ze hem niet meer aan kon kijken. Uiteindelijk vond zijn blik de hare via de spiegel en na enkele seconde knikte hij. 'Ik vertrek na Inanna's verjaarfeest naar Tyrosh. Schrijf me als je langs komt, maar geef me niet meer informatie dan dat. Ik zal ervoor zorgen dat ik er ben.' Hij wilde haar nog een kus geven, maar het was duidelijk dat Diane daar niet voor open stond. 'Schrijf me,' spoorde hij haar nogmaals aan, waarna hij zich omdraaide en het vertrek uit beende.