De Paleistuinen

'Als Wes te overtuigen is geweest om iets te doen wat hij expliciet is bevolen niet te doen, dan is dat een probleem. Ook al zou je hem bedreigd hebben zijn familie om te brengen.' Diane wist dat ze harde eisen stelde wat betrof de mensen die voor haar werkten. Sommigen hadden natuurlijk ook hun eigen werk en leven naast het leveren van informatie aan Diane, maar dat betekende niet dat ze fouten konden maken. 'Het web is delicaat, Inanna, ik kan geen zwakke schakels gebruiken.' Ze vroeg zich af wat Inanna precies had gezegd om Wes zo ver te krijgen voor haar iets te doen. Waarschijnlijk zou hij gedacht hebben dat het geen kwaad kon, maar dan had hij alsnog eerst met Diane moeten praten. Ze had zelf voor de prinses wel in de gaten gehouden wat voor post er misschien aan kon komen. Ze glimlachte toen de nieuwsgierigheid van de prinses de overhand nam en ze haar de brieven toe schoof. 'Robyn Barnes heeft voet aan wal gezet in Tyrosh en is doorgereisd naar het kamp.' Diane bestudeerde de brieven kort en zag van wie ze kwamen, maar ze opende ze niet. Ze had liever dat Inanna zelf vertelde wat er in had gestaan. Ze hield echter wel de ongeopende brief met Quandaais schrift voor de prinses op. 'Er waren geruchten dat jouw vader gesignaleerd was in de Quandaise havens en ik heb gepoogd heb te vinden, maar ik neem aan dat deze brief het antwoord zal hebben.'

Inanna wist dat ze fout had gezeten en liet haar hoofd spijtig hangen. Het had geen zin om te doen alsof het haar niet boeide dat Wes door haar zijn baan was verloren, want Diane wist er toch wel doorheen te prikken. 'Het is... spijtig.' Ze streek haar weelderige jurk glad en haalde haar schouders op. 'Wes heeft mij alleen maar kunnen vertellen dat de prins zich nu in het legerkamp bevindt.' Ze zweeg kort en keek vervolgens beschaamd van Diane weg. 'Nadat hij Tyrosh heeft bezocht.' Ze besloot maar verder niet erover te spreken en zich maar te focussen op de twee verbannen mensen, waarvan één haar vader was. 'Als ik zijn brief mag geloven, dan zit hij momenteel al een tijd op een schip dat richting Tyrosh vaart,' zei Inanna, terwijl ze de enthousiasme niet uit haar stem kon houden. Haar vader zou eindelijk definitief thuis komen en dan konden ze alles gaan doen wat ze in al hun briefuitwisselingen hadden besproken. Samen koken, bidden en reizen. 'Ik hoop dat zijn schip snel vaart,' gaf ze uiteindelijk toe. 'Maar als Robyn Barnes al aan wal is, dan zal het niet lang duren voordat vader er weer is.'

Diane bekeek Inanna terwijl ze over haar spion sprak. Ze had haar al vaker verteld dat er risico's hingen aan het werk dat er voor haar gedaan werd en wat ze zelf ook deed. Soms vroeg ze zich wel degelijk af of de prinses dat kon bevatten. Ze had erg haar best gedaan Inanna te leren wat voor consequenties er aan je keuzes konden zitten, maar het viel soms vlak als ze zag hoe ze hier gehuld in goud door Celine's hof verwend werd. 'Prins Silvester heeft na een blunder in Myr tijd uit moeten zitten in het kamp als straf,' legde ze kort uit hoewel ze er misschien van uit moest gaan dat Inanna dit, en meer, al wist. Nieuwsgierig nam ze in zich op dat de prins hier was geweest. De Koninklijke familie deed amper de Noordelijke hoofdstad aan. Hij zou dus geen zaken hebben gehad om hier op bezoek te komen. 'Ik had gehoopt zijn schip te vinden om hem op zijn terugkomst voor te bereiden, maar de Quandaiers lijken nog een flinke grip op hem te hebben en laten zijn locatie niet los.' Ze besprak de situatie openlijk met Inanna. Het leek haar nutteloos om de prinses naief te laten zijn over het lot van haar eigen vader en de moeizame relatie met zijn thuisland en cultuur dat ook de hare waren. 'Maar hij zou je dat niet schrijven als hij niet werkelijk weet dat hij hier aan zal komen.' Diane glimlachte bij het zien van het hoopvolle geizcht van de prinses. Ze legde een hand op die van de prinses en kneep er zacht in. 'Laat je het me weten als je graag iemand er bij hebt als je je vader weer ziet?'

Inanna voelde hoe haar oren zich spitsten door de informatie die Diane vrij gaf over de prins. 'Weet je wat voor blunder het was?' vroeg ze quasi-nonchalant, terwijl ze wat pulkte aan haar eigen nagels. Ze wist dat Silvester op een of andere manier weggestuurd was uit Myr, maar hij was er mysterieus over geweest en gezegd dat hij het wel één-op-één zou vertellen. Dat moment was er echter nog niet van gekomen. Haar oren spitsten zich echter nog meer open door de informatie over haar vader. 'In Quandaïs greep? Ook als hij voet aan wal zet in Tarth?' vroeg ze huiverig. Ze wist over de moeizame relatie met hun buurland af, maar ze had ook gedacht dat ze niets meer hoefden te vrezen als haar vader eenmaal terug was en zich veilig achter de kasteelmuren bevond. Inanna gaf haar tante vervolgens een kneepje in haar hand terug en keek haar tegelijkertijd dankbaar aan. 'Ik zou het erg fijn vinden als je er bij bent. Ik kijk er naar uit, maar op hetzelfde moment weet ik niet hoe mijn vader reageert als hij mij ziet.' Ondanks dat hij haar altijd warm benaderd had bij zijn bezoeken was het duidelijk dat ze nog een lange weg te gaan hadden om een daadwerkelijke band op te bouwen. 'Heb je de nieuwe pamflet meegenomen?' vroeg ze uiteindelijk benieuwd.

Diane glimlachte bij geveinsde desinteresse van Inanna als het op de prins aan kwam. Ze had inmiddels al vaak genoeg naar hem gevraagd dat Diane erg benieuwd was geworden wat er zich af had gespeeld tussen de twee in het Oosten. Ze had er zelf niet bij kunnen zijn. Of tenminste, ze verwachtte niet dat de Koning haar verwelkomd zou hebben. 'De prins blijkt een inschattingsfout te hebben gemaakt tijdens zijn aanstelling in het Tarthiaanse leger. Een fout zowel door aan te nemen dat hij een beslissing kon maken als de consequenties die het had. Er zijn soldaten gewond geraakt.' Ze had meer details, maar het leek haar niet verstandig uit de doeken te doen wat zij dacht dat er gebeurd was. Ze zuchtte echter en bekeek de prinses. 'Silvester Alba-Halley staat er om bekend dat hij zijn titels met iets te veel overtuiging en zelfbelang draagt,' stelde ze nog kort. Ze wilde het niet laten klinken als een waarschuwing, maar ze zou ook niet toekijken hoe Inanna ingenomen werd door de prins en zijn charmes. Diane klopte nog geruststellend op Inanna's hand. 'Het zal minder zijn zodra hij hier aankomt, maar het is moeilijk in te schatten wat ze nog van hem zullem eisen. Celine heeft er hard aan gewerkt de Quandaiers aan hun beloftes te houden.' Ze knikte vervolgens begrijpelijk toen ze omschreef dat ze niet zeker was hoe haar vader zou reageren. 'Het zullen gemengde gevoelens zijn, maar ik ken jouw vader goed gemoeg om te weten dat hij heel erg blij zal zijn om jou te zien en te omjelzen.'

Inanna luisterde veel te geïnteresseerd naar de uitleg van Diane, dusdanig dat ze elk woord over de prins wilde onthouden. De implicaties van de woorden waren echter ook duidelijk. 'Jij vindt dat ik geen interesse in de prins moet hebben?' stelde Inanna, terwijl ze benieuwd naar haar tante keek. 'Hij staat misschien bekend om zijn te grote zelfbelang, maar staat hij ook niet bekend om zijn knappe gezicht en gespierde armen en-' Ze moest zich inhouden om niet weg te dromen over Silvester Halley. Het was nog niet eerder voorgekomen dat ze zo in de ban was geweest van een man of vrouw. En naast zijn knappe uiterlijk had hij ook nog een goed hart, daar geloofde Inanna sterk in. 'Hij gaat mijn eerste in- in álles zijn,' zei ze trots, terwijl ze inmiddels haar boek dicht had geslagen. 'En tante Celine heeft ooit eens gezegd dat jij en zijn vader vrienden waren.' Ze was veel te ingenomen door hun gesprek om nog aandacht voor haar eerdere bezigheid te hebben. 'Denk je dat mijn mo- prinses Isaia ook weer terug komt als ze hoort dat vader thuis is gekomen?' vroeg Inanna stilletjes. Ondanks dat haar moeder haar maar weinig schreef, en als ze het al deed weinig details gaf, dacht ze wel dat ze Diane goed op de hoogte hield van haar- van wat ze ook maar deed als ze weg was van het kasteel.

Diane bestudeerde met een halve glimlach hoe Inanna's attentie geheel op haar gericht was nu ze over de prins sprak. Ze herkende wel degelijk de emotie dat ze op haar gezicht zag, maar het verraste haar omdat het voor Inanna iets nieuws was. Het herinnerde haar er maar weer aan dat ze volwassen begon te worden. 'Nee, dat vind ik niet. Ik denk alleen dat het verstandig is zijn woorden met een korreltje zout te nemen. Juist omdat hij zo knap en aantrekkelijk is,' grinnikte Diane nadat ze gehoord had hoe Inanna over de jongeman dacht. Ze hoorde geergerd aan dat Celine blijkbaar over haar en de Koning had gepraat en moest het toen met een zucht maar toegeven. 'Ik kende de Koning voor hij Koning was. Zijn zoon lijkt misschien qua uiterlijk niet op hem, maar wel in zijn doen en laten. Ik liet mij toen ook meer leiden door zijn charmes en zag niet zijn listen, noch de integriteit van een andere man.' Ze slikte voor even moeizaam en keek van Inanna weg. De herinneringen aan een jonge Saul en hun prille eerste verliefdheid deden haar nog pijn. 'Jouw moeder zal zijn terugkeer niet missen, maar sinds zijn aankomst onvoorspelbaar is zal ze er wellicht niet direct zijn. Ik heb haar al wel een brief gestuurd.'

Inanna zwijmelde weg bij de herinnering aan de prins, dusdanig dat ze eigenlijk wel spijt had dat ze Silvester niet ontmoet had bij zijn aankomst in Tyrosh. Haar naamdag dat ze volwassen zou worden was echter minder dan twee weken vanaf nu. Volgens haar septa was het niet gepast om voor die dag te flikflooien met jongen en dat had ze, ondanks haar koppigheid, altijd gevolgd. 'Waarom heb ik zijn woorden nodig als hij veel beter kan communiceren via zijn lippen en handen?' murmelde Inanna, al was het een schunnige opmerking die ze haar moeder eens stiekem had horen zeggen over één van haar bedpartners tegen Diane. Inanna was nog maar klein geweest en stiekem meegeluisterd met het gesprek. 'Maar ik zal oppassen met hem, dat beloof ik, tante.' Ze had inmiddels plek gemaakt op de bank en gebaarde dat haar tante naast haar kon plaats nemen. Gefascineerd luisterde ze over de oude relatie van haar tante met de Koning. 'Zijn listen?' vroeg Inanna enigszins verontrust, vragend om meer informatie en details. 'Denk je- Vraagt prinses Isaia weleens over mij?'

Diane kon het niet laten om te lachen om de woorden van Inanna. Ze zou het niet zeggen, maar ze klonk op dit soort momenten precies zoals haar moeder. Misschien had ze het haar zelfs wel eens horen zeggen. 'Als je plezier en wat genot zoekt is het misschien een beter idee om daar geen prins voor te kiezen.' Ze wilde de prinses niet verder de les lezen en was tevreden dat ze tenminste aangaf voorzichtig te zijn. Dat was alles dat ze hoopte dat Inanna deed. Uiteindelijk mocht ze net zo goed als een ander ook fouten maken en dat zou ze vast en zeker ook doen. Wie weet aan wie deze mooie jonge meid haar hart zou geven en wat voor blunders ze nog zou maken in de liefde. Toch ging ze er van uit dat Inanna hoogstwaarschijnlijk de hartenbreker zou zijn. Ze ging naast de prinses zitten en legde een arm om haar schouders aan om haar tegen zich aan te trekken. Ze had Inanna wel degelijk gemist in de week dat ze weg was geweest. 'Er zijn er een hoop waar ik je misschien eens over vertel, maar voor nu laat ik het er maar op houden dat Liam Halley een van de redenen was dat ik en Saul jarenlang gescheiden waren nadat we elkaar leerden kennen op de Zomereilanden.' Diane glimlachte kort naar Inanna. Ze had haar al vaker verteld hoe ze Saul had leren kennen tijdens zijn bezoek aan haar geboorteland en hoe ze hard voor elkaar gevallen waren voor ze een erg lange tijd omwille van misverstanden en bemoeienis van anderen elkaar uit het oog verloren waren. 'Ze vraagt naar je,' stelde Diane de prinses gerust, maar gaf haar ook weinig andere details. Ze wist niet of het goed zou doen uit te leggen wat Isaia dan precies vroeg of hoe vaak. 'Heb je haar laatst nog geschreven?'

Inanna fronste verward. Hoezo kon ze geen plezier bij een prins vinden? 'Zijn prinsen niet juist de beste personen om plezier te vinden? Ze zijn zo knap en galant,' droomde Inanna weg. Niet alleen prins Silvester mocht er zijn, ook zijn broer en neven en de prinsen uit het Zuiden zag ze graag staan. Het was echter Silvester die het brutaalste was geweest en haar rechtstreeks had aangesproken. Met tevredenheid liet ze zich door Diane naar zich toe trekken en legde ze haar hoofd op de schouder van haar tante. Ze hoorde graag verhalen over Saul, de helaas overleden geliefde van Diane. 'Heeft de koning ooit zich verontschuldig voor zijn acties?' vroeg ze benieuwd en wantrouwend. Ze kende Diane als niets anders dan iemand die alles gedaan kreeg wat ze wilde. Zo was Saul ook altijd aan haar beschreven. Dat de koning zoveel invloed in hun prille relatie had gehad was verontrustend en stond in schril contrast met de huidige koning die altijd grappen met haar uithaalde, ondanks dat ze zich daarvoor te oud vond. Verrast keek ze vervolgens op naar haar tante. 'Ze vraagt naar mij?' vroeg ze zacht, vragend om bevestiging. 'Ik heb haar meerdere brieven geschreven. Ik heb er maar op één antwoord gekregen, waarin ze meer over zichzelf schreef dan dat ze naar mij vroeg.' Het was een teleurstelling geweest.

Diane glimlachte om de vraag van Inanna. 'Omdat zij niet zo scherp in de gaten gehouden worden als een prinses en ze worden al helemaal niet zo streng beoordeeld als een vrouw met jouw status.' Het laatste wat ze wilde was dat Inanna verstrikt raakte in een toestand met de prins en zij daar de consequenties van zou ervaren terwijl de jonge Alba-Halley zoon door kon gaan alsof er niets gebeurd was. Met een zucht gleed Diane langs de donkere haren van haar nichtje. 'Niet op een manier die ik genoeg vond.' Ze zei het op een manier dat ze liever in detail wilde gaan op wat Liam haar zo veel jaren geleden had gezegd. Ze wist niet eens zeker of ze het zich wel juist herinnerde. Maar haar frustraties met de Koning waren nooit echt verdwenen. Zeker niet na het overlijden van Saul. 'Ja, zo af en toe. Ze is benieuwd naar wat je dagelijks doet. Wat voor hobbies je misschien hebt opgedaan of dat je het wel goed doet in je lessen.' Diane bekeek Inanna. Ze kon niet alles delen wat ze wist van de gevoelens van de moeder naar haar dochter, maar ze hoopte dat ze de prinses wel duidelijk kon maken dat haar moeder nooit aan haar dacht. 'Ik weet ook dat het haar aan het hart gaat hoe de komst van jouw vader voor jou zal zijn. En voor iedereen hier eigenlijk.'

'Wat zei hij dan?' vroeg ze gretig, verlangend naar meer informatie over het verleden van Diane met zowel Saul als de Koning. Dat verlangen ging echter ook al snel over naar een diepe wens om beter haar moeder te begrijpen en te weten of ze weleens aan haar dacht. Ze wist dat haar moeder nooit op haar komst had staan wachten, maar nog steeds snakte Inanna naar elk beetje goedkeuring of aandacht van de mysterieuze prinses. 'Dan moet ik dus nog beter mijn best gaan doen,' concludeerde Inanna uit de woorden over haar moeder. Als ze geïnteresseerd was in Inanna's hobby's en lessen, dan wilde ze dat Diane kon zeggen dat ze erin excelleerde. 'Ik kan niet wachten tot vader er is,' zei ze uiteindelijk en op hoopvolle toon. 'Misschien brengt dat vader en- en prinses Isaia weer samen. Als mijn ouders.'

Diane overdacht haar woorden nauwkeurig nu Inanna door vroeg. 'Hij heeft zo veel gezegd, maar het kwam er voornamelijk op neer dat hij niet door had gehad dat Saul en ik verliefd waren.' Het was nogal typisch dat de jonge Liam Halley te gefocust was geweest op zichzelf om dat door te hebben. 'Maar hij heeft nooit zijn excuses aan Saul aangeboden. Niet dat hij de Koning toe zou hebben gestaan dat te doen aangezien hij nooit de behoefte had met hem te praten. Zijn focus was hier in Tyrosh. Ik, daarentegen, heb Liam nog regelmatig gesproken. Enkel niet meer sinds-' Diane besloot de zin niet af te maken. Ze draaide een krul in het haar van de prinses en liet deze los springen tussen haar vingers toen ze de conclusie van Inanna hoorde. De druk die op de schouders van haar nichtje lag was groter dan men dacht. 'Ze is al onder de indruk en ik weet hoe hard je al je best doet,' stelde ze Inanna kort gerust. 'Lieverd, dit is een ingewikkeld moment voor zowel jouw vader als moeder. Net zoals het voor jou ook is. Het zal erg wennen zijn.' Ze wilde de hoop van de prinses niet beperken, maar ze zou haar ook niet met verkeerde verwachtingen deze situatie in laten gaan. Vijftien jaar was een lang periode. Diane klopte echter met hervonden enthousiasme op Inanna's wang en spoorde haar zo aan op te staan. 'Waarom laat je me niet eens zien welke jurken je van plan bent te dragen tijdens de festiviteiten en jouw naamdag? Ik kan nog wel een tijdje gemist worden in de stad.'