De Zomereilanden - Het Kasteel

'De Quandaïse cultuur zit anders in elkaar. Het uithuwelijken van hun prinsen en prinsessen is erg normaal en wordt immers van de zoons en dochter van de Moeder verwacht. En prins Iker-' Diane overdacht haar woorden zorgvuldig. Ze kende de prins niet erg goed. Ze was al meermaals naar Quandaï gereisd, maar de prins was maar één keer op hetzelfde moment in de Quandaïse hoofdstad geweest toen zij daar ook was. Het beeld dat ze toen van hem had gekregen was dus erg incompleet. Het was echter geen goed begin. De prins had wellicht iets te vol van zichzelf geleken. Maar dat was al weer enkele lentes geleden. Het was in ieder geval voor het hele debacle met de Halley prinses en de Luitenant uit Tarth geweest. 'Prins Iker is erg ambitieus, natuurlijk kijkt hij er naar uit te ondervinden wie de mysterieuze Zomereilanden prinses is. Ik kan je meer over hem vertellen, maar je wilt vast zelf je mening over hem vormen in plaats van dat ik je nu al vol stop met informatie over hem.' Ze glimlachte hierbij naar Isaia. Als ze nieuwsgierig genoeg was zou ze wel doorvragen. 'Wat mij betreft ligt niets vast tot het ook werkelijk gebeurd is. Zeker niet in de wereld van diplomatieke verbonden. Laat het je niet te veel hoop geven. Ik ga er van uit dat er niets mis is met het huwelijk zelf.' Diane had echter genoeg verdenkingen als het om andere gerelateerde zaken ging: wat zou Celine Storm voor voordeel kunnen halen uit deze deal? Hoe dacht Rohan Altarion dit te kunnen gebruiken in zijn verovering van Tarth? Waren ze enkel symbolische spelers voor een verdergaande verbintenis tussen het Noorden en Quandaï? Het waren een hoop vragen die ze hoorde te beantwoorden voor Koning Galivar.

'Ach, die cultuur slaat nergens op. Gaan broers en zussen daar ook niet met elkaar? Ik moet er niet aan denken!' Isaia walgde van het idee, net zoals ze nooit de godsdienst en heerschappij van de Moeder had begrepen. Het leek soms wel één grote cult. Hetzelfde gold voor de Goden van de Tarthianen. Isaia twijfelde, maar keek de andere vrouw al snel geïnteresseerd aan. 'Vertel mij álles wat je over hem weet, Diane,' beval ze de andere vrouw. Dan zou haar bediende in elk geval nog voor íéts nuttig zijn. Ze wist dat de assistent van haar broer vaker naar Quandaï reisde, maar ze was niet op de hoogte geweest dat Diane ook werkelijk de prins kende. Meteen werd ze ook argwanend: zou ze iets uitgespookt hebben met de man? Lachten ze nu samen achter haar rug om? 'Niets mis met het huwelijk?' Het bloed steeg weer naar haar hoofd van de woede. Hoe kon Diane nou precies steeds haar gevoelige plekken vinden? 'Er is álles mis met het huwelijk! Jij bent toch ongelofelijk! Hoe hield mijn broer het met jou uit!' Ze wist dat ze overdreef, maar het voelde goed om nog alle irritatie eruit te kunnen gooien voordat ze Tarth zouden bereiken. Alsof ze daar opeens de perfecte prinses zou spelen.

Diane haalde haar schouders op. Het was niet aan haar om te beslissen of een cultuur ergens op sloeg of niet. Ze moest er wel voor zorgen dat ze wist hoe een cultuur in elkaar zat. Er waren genoeg blunders te begaan die een contact zouden verpesten als men niet wist hoe zich te gedragen in een bepaalde situatie. Diane hoopte dat ten zeerste te vermijden in Tyrosh. 'Quandaï kent inderdaad een geschiedenis van incest. Echter is het niet geaccepteerd onder de bevolking en onder adellijke kringen wordt er niet over gesproken.' Dat laatste probeerde ze extra te benadrukken. Ze hoopte dat Isaia er niet aan dacht om de Quandaïers onnodig te gaan uitlokken. Ze trok een wenkbrauw op naar de prinses toen ze het bevel hoorde. Voor een prinses die flink klaagde over hoe ze behandeld en rond gecommandeerd werd door haar familie had ze overduidelijk geen problemen zelf bevelen uit te delen. 'Prins Iker is niet vaak aanwezig in de hoofdstad omdat hij een positie in het leger heeft. Zo heb ik hem daar maar één enkele keer gezien. Hij is de zoon van de Moeder en een van haar latere partners en is daarmee niet de meest belangrijke schakel aan het hof. Echter heeft hij een naam voor zichzelf gemaakt in de Noordelijke regio waar zijn regiment gestationeerd is. Hij schijnt al eens een huwelijksverbond aangegaan te zijn, maar het is onduidelijk hoe dat afgelopen is.' Het frustreerde haar hoe weinig ze nog wist over de prins en dat het bovendien Koning Galivar maar weinig uit had gemaakt dat er tot nu toe zo weinig bekend over hem was. Hij had gedacht dat het gemakkelijk was voor haar om meer informatie in te winnen. Zuchtend keek Diane toe hoe Isaia weer opgewonden raakte door haar woorden en hield een hand op. 'Ik heb het hier niet over jouw positie hier in, prinses. Het aanbod dat gedaan is an sich is aantrekkelijk voor een klein koninkrijk zoals de Zomereilanden. Het lijkt een rechtdoorzee plan en Vrouwe Storm speelt enkele kaarten bloot door Koning Galivar te vertrouwen. Het is tot nog toe alleen onduidelijk wat Quandaï met dit alles wil bereiken. Het helpt hen namelijk niet meer grip te krijgen over Tarth.' Ze deed haar best open en duidelijk te zijn tegen Isaia over de situatie. Het was niet haar bedoeling de prinses als naïeveling onderdeel uit te laten maken van het verbond. Eigenlijk dacht ze ook niet dat dat mogelijk zou zijn. 'Maar ik hoor graag wat jouw gedachten zijn.'

'Prins Iker?' herhaalde ze zacht. De naam rolde gemakkelijk over haar lippen, heel anders dan de andere Quandaïse namen die ze ooit had gehoord. Ze vroeg zich af of hij nu ook zo met zijn hof op een schip stond en over zijn toekomstige echtgenote aan het klagen was. Of hij ook een assistent mee had gekregen die hem gek aan het maken was. En hoe hij zijn familie achter zou laten om naar een onbekend land te reizen. Die ideeën en eventuele overeenkomsten bracht wel weer een sprankje hoop bij Isaia op: wellicht zag hij het huwelijk net zo slecht zitten als Isaia en konden ze er samen een einde aan maken. Hij had per slot van rekening al eens eerder een huwelijk afgebroken. Wat zou er toen gebeurd zijn? 'In het leger? Hij is een krijger?' Ondanks dat ze het niet wilde, interesseerde de man haar toch. Ze was benieuwd hoe de man eruit zag, hoe hij sprak en hoe hij vocht. 'En wat maakt die prins zo bijzonder, dan? Wilde zijn familie ook van hem af?' Ze zette een hand in haar zij en zuchtte diep. De woorden van Diane zette haar aan het denken en het beangstigde haar dat het niet duidelijk was wat Quandaï met het hele huwelijk wilde bereiken. Iedereen herinnerde zich nog de Tarthiaanse prinses en luitenant. Ze wilde dat niet haar zelf laten overkomen. 'Macht. Daar gaat het toch altijd om? Quandaï is hoogstwaarschijnlijk bezig om Tarth over te nemen en dat willen ze ook doen bij de Zomereilanden. De Moeder weet vast hoe stom onze koning is en hoe hij gemakkelijk een prinsesje zou sturen.'

'Hij wordt voornamelijk geprezen als strateeg, maar ik neem aan dat hij ook een kundig vechter is.' Over de vechtkunsten van de prins had Diane nooit iets te horen gekregen. Ze had hem er zelf ook niet naar kunnen vragen. Hij had er fysiek sterk genoeg uit gezien, maar Diane wist goed dat dat niet per se aan hoefde te tonen dat iemand kundig was met zijn of haar wapen. 'Ik verwacht dat Rohan Altarion één van de redenen is waarom deze prins specifiek is uitgekozen voor het verbond. Hij is degene die nu al een tijd in Tyrosh is en onderhandelt met vrouwe Storm. Maar als we afgaan op eerdere besluiten, kan het net zo goed zijn dat de keuze om prins Iker te sturen toegewezen wordt aan een Goddelijke interventie. Als uitverkorene.' Ze had hier en daar het een en ander te weten gekomen over dat soort verhalen toen ze op Rani Omat in de Quandaïse geschiedenis was gestuit. Zij was in haar tijd uitverkoren geweest om in Tarth een echtgenoot te vinden. Dat was niet erg goed afgelopen. 'Macht zal zeker een rol spelen. Maar Quandaï heeft niet dit voorstel gedaan, dat was Landvrouwe Storm. Je hebt in principe aan haar te danken dat je nu op dit schip zit,' legde Diane uit op enigszins sarcastische toon. 'Denk je echt dat Koning Galivar 'stom' is?' vervolgde ze.

'Een strateeg?' herhaalde Isaia bedachtzaam. 'Interessant.' In de Zomereilanden stonden hun krijgers niet per se bekend als de grote strategen; zij moesten het meer hebben van hun fysieke kracht en hun nooit eindigende doorzettingsvermogen. Het verbaasde haar dan om te horen dat een prins meer neergezet werd als strateeg dan als vechter. Het intrigeerde haar echter ook. Hij zou dus ook strategisch met zijn woorden en daden zijn. 'Dus landvrouwe Storm moet ik bedanken voor deze ongewenste reis? Dan weet ik in elk geval op wie ik al mijn aankomende woede moet richten,' mompelde ze, waarna ze al snel defensief haar handen hief. 'Ik weet het, ik zal mij gedragen en daardoor proberen geen extra oorlog te starten.' Op hetzelfde moment werd ze geroepen door haar dienstmeisjes: haar bad stond blijkbaar klaar. Het zou hopelijk de knopen uit haar schouders en rug halen. Met een zucht keek ze de andere vrouw aan en knikte ze nog kort. 'Stom misschien niet, maar wel harteloos.' Met die laatste woorden liep ze van boord af, dieper het schip in.