De bibliotheek van Taleda

'Daar heb je een punt.' Het ging over enkele weken en wellicht zou hij meer mensen kunnen zien. Augustus had vernomen dat ome Ren nu ook in het Noorden was, in Tyrosh. Hij kon hem ook een bezoekje brengen. Hoe meer Augustus nadacht over deze reis, hoe positiever hij erover werd. Ondanks dat hij zijn familie niet vaak écht miste, verlangde hij er - nu hij erover nadacht - steeds meer naar om hen te zien. Na kort in de vlammen van de open haard gestaard te hebben, knikte hij uiteindelijk. 'Oké dan.' Het verwonderde hem nog steeds dat Javi zo makkelijk had had voorgesteld om mee te gaan, maar de punten die hij noemde, waren goede punten en hadden Augustus toch overgehaald. Nu de knoop in zijn hoofd door was gehakt, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'Ik ga mijn broer meteen terug schrijven, bij de Goden ik moet nog zoveel doen voordat ik hier weg kan! Ik had meneer Alfonso beloofd één van zijn boeken te restaureren én ik moet ervoor zorgen dat de kinderen genoeg te doen hebben als ik afwezig ben.' Hij kon de kinderen uit Taleda niet zomaar achterlaten zonder leerwerk. Misschien dat hij maar iemand in het dorp moest vragen om zijn lessen over te nemen, dan zou hij zorgen dat er voldoende materiaal beschikbaar zou zijn.

Javi zag hoe Augustus zich op de vlammen van het haardvuur had gefocust en nam dus ook de kans om de man bewonderend aan te kijken en om zijn trekken te bestuderen. In zijn hoofd kon hij wel tientallen schilderijen maken met Augustus als muze. Maar net zoals hij de buitenkant van de man prees, was hij ook aangetrokken door het zachte en intelligente karakter van Augustus. Hij had zijn gevoelens echter nooit durven delen. De glimlach van Augustus was aanstekelijk en al snel krulden zijn eigen mondhoeken ook op. 'Ik moet ook nog zo veel doen!' lachte Javi, gezien ook het enthousiasme van de andere man aanstekelijk was. 'Ik moet mijn laatste schilderij nog af maken en zorgen dat we bewakers om de bibliotheek hebben tijdens onze afwezigheid en natuurlijk paard en wagen regelen om te reizen!' Javi was inmiddels opgestaan en zette zijn handen in zijn zij, terwijl hij bedachtzaam om zich heen keek. 'Ik ken nog wel een vrouw in het dorp, die voorheen op de plaatselijke school heeft onderwezen. Ze is al oud, maar ze heeft de meest prachtige en leerzame verhalen. Is dat een optie?'

Augustus was ook opgestaan en keek de bibliotheek rond. 'Oké, ik moet vandaag in ieder geval naar de markt.' dacht hij hardop en zocht een veer en een stuk perkament om op te schrijven wat hij allemaal nodig had. Bij de woorden van Javi keek hij op. 'Ja, ja dat is een geweldig idee! Als je me vertelt waar ik haar kan vinden, zal ik haar meteen vragen of ze het zou willen.' Enthousiast krabbelde hij de benodigdheden op het perkament. Als hij een beetje door zou werken zou hij het boek van meneer Alfonso vandaag of morgen ook wel af hebben en dan zouden ze meteen kunnen vertrekken. 'Wellicht dat ik die paard en wagen ook meteen kan regelen als ik de stad in ben?' stelde hij voor en krabbelde het alvast onderaan zijn lijstje. Hij had nog genoeg geld onder het matras van zijn bed liggen, al wist niemand anders van het geld af. Wat betreft de mensen hier dacht iedereen dat hij de zoon was van een simpele schapenhoeder uit het Westen, het zou vreemd zijn als hij ineens met emmers vol muntstukken aan zou komen. Hij deed dan ook erg zuinig met zijn geld en gebruikte zijn reserven alleen als hij deze echt nodig had. Een reis als deze kon hij dan ook makkelijk bekostigen, dus was hij ook van plan om dat op zich te nemen. Daarbij wilde hij niet dat Javi op zou draaien voor de kosten van deze reis die hijzelf wilde maken. 'Hoeveel tijd heb jij denk je nodig om alles te kunnen regelen?' vroeg hij nieuwsgierig, terwijl hij voorzichtig over het perkament blies, zodat de inkt sneller zou drogen.

Verwonderd keek Javi naar de andere man en knikte hij kort. 'Ze woont naast de boerenmarkt in het Noorden van het dorp. Als je dan de fontein treft, dan woont ze in het huis waar de vis met zijn neus naartoe wijst.' Het enthousiasme van Augustus was aanstekelijk en al snel maakte Javi zijn eigen lijstje met wat hij nog moest doen. Die bleef echter kort. 'Ach, ik kan elk moment vertrekken. Als ik maar paar mannen uit het dorp zo ver kan krijgen om de bibliotheek in de gaten te houden.' Javi haalde vervolgens zijn schouders op en wreef met een nerveuze glimlach door zijn haren heen. 'Ik- ik weet niet zo goed wat ik in moet pakken. Ik ben nog nooit zo lang op reis geweest.' Hij wilde uiteraard zijn verfinstrumenten mee nemen, maar de rest... Moest hij eten mee nemen? Een slaapzak? 'Maar ik kom er wel uit!' zei hij met nieuwe zelfverzekerdheid. Hij wilde namelijk niet dat Augustus zou denken dat hij zo onervaren in het leven was dat hij niet eens wist wat hij moest in pakken.

Augustus bedacht in zijn hoofd welke route hij zou moeten nemen om bij de vrouw uit te komen en knikte uiteindelijk. 'Daar moet ik wel uitkomen.' zei hij met een glimlach, terwijl hij nog wat spullen in een tas gooide. Toen Javi begon over het inpakken, keek Augustus op. 'Ik kan je wel een handje helpen als ik terugkom van het dorp?' stelde hij voor. Augustus was inmiddels zo vaak op reis geweest dat hij bijna kon dromen wat hij allemaal mee moest nemen. 'Geloof me als ik zeg dat je minder nodig hebt dan je denkt.' Bij de herinnering aan de eerste keer dat hij er alleen op uit was getrokken, moest Augustus glimlachen. Hij had veel te veel bij zich en had dan ook veel spullen achter gelaten in de eerste de beste herberg waar hij had verbleven. Al die extra spullen hadden er alleen maar voor gezorgd dat zijn reis langzamer ging dan hij had gewild. Het was dan ook een opluchting geweest toen hij licht begon te reizen. Daarbij had hij ook al gauw geleerd dat als hij iets miste, er altijd wel een manier was om eraan te komen: of er waren mensen die hem onderweg maar al te graag hielpen, of het was te koop in de eerstvolgende stad waar je kwam. Augustus was even snel naar zijn kamer gevlucht om wat geld te pakken, maar was alweer snel in dezelfde ruimte als Javi. 'Ik ga er nu snel vandoor, anders is het veel te druk. Ik help je als ik terug ben!' riep hij de man nog na, terwijl hij al half de deur uit was.