School - legerkamp

De avond er voor was Indra niet teruggekomen van haar "zoektocht naar ruimte" en dat had Gael verschrikkelijk gefrustreerd. En bezorgd gemaakt. Ze wist dat haar partner voor zichzelf kon zorgen, maar Gael had er toch door wakker gelegen. Ze kon de teleurgestelde blik van haar geliefde maar niet vergeten en het had er ook voor gezorgd dat ze hoogst onproductief was geweest gedurende de dag. De kinderen hadden er maar mooi gebruik van gemaakt. Nu ook lukte het haar maar niet om door de stapel toetsen heen te komen en koste elk tentamen wel twee keer zoveel tijd als normaal. Haar gesprek met Indra zat haar dwars, maar ze was tegelijkertijd ook weer te koppig om als eerste haar excuses aan te bieden. Ze zuchtte vermoeid. Gael keek echter op bij de plotse verschijning van Flynn in de deuropening van haar lokaal. De man liet normaliter weinig zijn gezicht zien in de school. 'Je zoekt vast Indra,' concludeerde ze echter al snel, nog voordat de Kapitein een woord had geopperd. Met een zucht pakte ze echter een nieuw blad van de stapel en staarde ze afwezig naar de woorden. 'Ik zal je eerlijk zeggen dat ik het niet weet. Niet bij ons thuis, in elk geval.' Ze besefte zich opeens opnieuw dat Flynn enkel verscheen in de school als Indra hem had gestuurd. Argwanend keek ze hem dus aan, wachtend op zijn antwoord.

Flynn deed zijn best zo nonchalant mogelijk tegen de deurpost te leunen toen hij Gael inderdaad achter haar bureau vond. Hij had zijn mond al geopend om haar vriendelijk te begroeten toen hij haar groet hoorde. Dat was in ieder geval niet het welkom dat hij normaal van haar kreeg. 'Ik ben hier niet voor Indra.' Flynn was ondanks de niet erg welkome blik van de vrouw het lokaal ingestapt en keek kort rond. Hij kwam maar weinig in de school ook al had Guila hem vaak genoeg aangespoord langs te gaan. Ze had vast gedacht dat het hem zou helpen voor ze hun eigen kinderen hadden, maar Flynn dacht dat juist een grote groep kinderen hem enkel meer angst aan zou hebben gejaagd wat betreft hun toekomstige ouderschap. Hij dwaalde echter al af van het doel waarmee hij hier gekomen was. Bedenkelijk keek hij dus op Gael neer. 'Sterker nog,' ging hij verder. 'Ik kan met bijna volle zekerheid zeggen dat Indra nu nog in de modder op een Luitenant of Kapitein aan het inhakken is zoals ze al de halve dag doet.' Wat dat betrof was hij blij uit haar zicht te zijn geweest. Ze was altijd meedogenloos als ze samen sparden. Flynn verwachtte niet anders van zijn Generaal, maar toch- 'Wat, eh- Wat ben je aan het doen?' probeerde hij het gesprek verder te brengen, maar niet meteen door het door te laten gaan over Indra.

Toen Flynn binnen kwam lopen, legde ze maar met een zucht haar papieren opzij en keek ze hem af wachtend aan. Het deed haar ten eerste al goed dat haar oude vriend ook werkelijk voor haar langs was gekomen. Ten tweede was het amuserend om hem zo geïnteresseerd rond te zien kijken. Guila had haar al vaker verteld hoe ze Flynn constant naar de school probeerde te sturen in haar ultieme plan voor gezinsuitbreiding. Ze had de vrouw al vaker verteld dat het niet de juiste strategie in haar ogen leek, maar het was soms alsof ze tegen dovemansoren sprak als het om de voormalig prinses ging. 'Ah, dus dat is waarom je hier hebt!' plaagde ze de Kapitein. 'Jij weet gewoon dat jij hier het veiligste bent om niet de volgende in haar rijtje te zijn. Want je weet-' Ze zuchtte en besloot maar eerlijk te zijn. 'Je weet dus vast ook dat Indra en ik even niet met elkaar praten.' Het deed haar pijn om het zo te moeten uit spreken. Echter was ze ook zeker deel van de oorzaak. Als ze nou niet zo heftig had gereageerd op Indra's voorstel... Het deed haar dan ook goed dat Flynn het onderwerp in eerste instantie vermeed. 'Ach, wat toetsen na kijken. Ik ben er gisteravond niet aan toe gekomen, doordat-' Opnieuw Indra in haar hoofd. Ze schraapte dus haar keel en keek naar de Kapitein op. 'Hoe gaat het met de kleine? Hij vond het vast jammer dat hij zoveel binnen moest blijven na al die dagen van regen.' Sinds haar avontuur met Matheo had ze een warme band met de kleine jonge opgebouwd.

Flynn kon het niet laten te grijnzen om de woorden van Gael en haalde met een glimlach zijn schouders op. 'Ik kon haar al niet aan voor mijn been een probleem was, nu hakte ze me helemaal de pan in.' Zijn grijns verdween even snel weer toen zijn vriendin verder sprak over de moeilijkheden tussen haar en haar partner. Flynn knikte met een spijtige uitdrukking op zijn gezicht. Hij had zich niet willen bemoeien met de relatie van Indra en Gael. Bovendien vond hij het erg vervelend als zijn vrouw er juist op aan drong op datgene te doen. Ze had zo het idee dat het gewoon was dat ze zich mengde in de problemen van jan en alleman. Maar hij had zelf gezien hoe deze keer Indra's werk beïnvloed werd door haar frustraties, iets wat maar weinig voor kwam. Ze had het altijd erg duidelijk gemaakt dat haar emoties en privé leven niet in de weg konden staan voor wat goed was voor het kamp. Dat was ze die dag duidelijk vergeten en Flynn voelde zich wel degelijk verantwoordelijk om dat aan te kaarten. Wat dat betreft was het zelfs zijn taak als Kapitein om kritisch te blijven op zijn Generaal. Guila had echter gezegd dat hij het niet enkel als werk moest zien, dat het om hun goede vrienden ging. Flynn had één van de kleine kinderstoelen erbij gepakt en deze naar het bureau geschoven. 'Hebben ze ze goed gemaakt?' poogde hij nog, ook al merkte hij aan Gael dat haar hoofd zeker ergens anders zat. Hij glimlachte dan ook toen ze naar Matheo vroeg. 'Hij heeft bijna de hele nacht doorgeslapen. Hoe ontevreden hij ook is om niet in het gras te kunnen rollen, heeft de regen tenminste eindelijk de hitte van de zomer opgebroken en slaapt Matheo, en wij zelf, een stuk beter.' Flynn wist dat hij zijn slaap zelf ook maar al te hard nodig had. 'Misschien moet ik hem binnenkort eens hier naartoe brengen. Dan kan hij alvast zien waar hij vast veel uren gaat spenderen de aankomende jaren.' Hij glimlachte kort en was toen voor enkele tellen stil. 'Gael,' begon Flynn toen toch en keek naar haar op. 'Wat is er gebeurd?'

Gael keek geamuseerd toe hoe Flynn zichzelf overeind probeerde te houden op het kinderstoeltje. Het meubilair was zeker niet gemaakt voor het dragen van het gewicht van een volwassen man, dus ze hoopte maar dat de houten poten het zouden houden. 'Ik kan natuurlijk niet wachten tot Matheo groot en oud genoeg is om naar school te gaan,' glimlachte ze hartelijk, en ze meende haar woorden ook. Ze was erg benieuwd hoe de mix van Flynn en Guila zich zou uiten in de kleine jongen. Ze hoopte niet dat hij de koppigheid zou hebben van de twee, al zou het hem wel ver brengen in het leven. Kijk waar Indra nu stond! 'En ik ben blij dat jullie nu allemaal de rust kunnen pakken die jullie nodig hebben. Met betrekking tot mij en Indra, echter...' Ze zuchtte en vouwde haar handen samen op haar bureau. 'Indra vroeg mij of ik het zag zitten om met haar geloften af te leggen, om- ze beschreef het als een manier om een volgende stap in onze relatie te zetten.' De herinneringen van hun ruzie kwamen weer omhoog en met een spijtige blik keek Gael de Kapitein aan. 'Ik reageerde erg afwijzend. Mijn volk is het niet gewoon om verbonden aan te gaan of geloftes af te leggen. We kennen een begrip als- als bijvoorbeeld trouwen niet. Indra was, zoals je je vast kan voorstellen, erg teleurgesteld.' Ze leunde naar achteren in haar stoel en keek uit het raam, in de hoop een glimp van haar partner op te vangen. Maar ze zou zich nu vast niet dichtbij de school begeven. 'Heb ik er fout aan gedaan om het idee meteen opzij te gooien, Flynn?'

Flynn had zijn zwaard van zijn riem los moeten maken omdat het ongemakkelijk in zijn zij stak door de lage stoel en legde het voorzichtig op een tafel naast hem. Hij glimlachte aan de gedachte dat zijn zoon hier naar school zou kunnen gaan. Hij had thuis les gekregen van zijn tante's, zijn moeder en natuurlijk de vechtlessen van zijn vader. Het dorp had echter in die tijd geen echte school gehad. Hij hoopte maar dat zijn zoon gevat zou zijn op het leren. Hij wist heel goed dat die kennis erg belangrijk voor hem zou zijn. Flynn schoof wat ongemakkelijk op zijn houten stoel toen hij hoorde hoe Gael begon over wat er voorgevallen was tussen de twee vrouwen. 'Geloften,' herhaalde hij zacht. Hij kon zich niet herinneren dat Indra het er met hem over gehad had. Echter begon het hem wel te dagen dat hij had geweten dat ze veel onderzoek had gedaan naar haar ouders. 'Je bedoelt zoals haar ouders?' vroeg hij ter verduidelijking. Hij zag tot zijn ongenoegen aan hoe Gael zo geraakt leek door het gebeuren. Het zat hem wel degelijk dwars dat ze beiden zo uit hun doen leken. Dat verdiende niemand, maar zeker niet het koppel dat Indra en Gael waren. In vergelijking met hem en Guila leken ze het maar vlotjes vol te kunnen houden, zonder alle problemen die zij hadden. Hij begreep deels wel degelijk waar Gael over sprak. 'Ik dacht ook niet dat ik ooit zou trouwen. Het is zo een typisch adellijk gebeuren.' Hij zuchtte toen hij de vraag van zijn vriendin hoorde en haalde zijn schouders op. 'Het is nooit makkelijk in te zien wat een andere cultuur misschien wel belangrijk vindt terwijl de jouwe er zo op tegen is.' Hij wist niet of hij Gael een goed antwoord kon geven op haar vraag. 'Maar je weet ook dat Indra al langer op zoek is naar wat haar wortels zijn die haar niet enkel negatief hebben beïnvloed zoals de roverscultuur.'

'Geloften,' herhaalde ook Gael. Het was makkelijker geweest als zij en Indra een discussie hadden gevat over iets simpels, zoals de inrichting van hun huis, of- of misschien wel over hoe ze elkaar maar weinig hadden gezien de laatste tijd, maar dan zou de discussie ook niet zo uit de hand gelopen zijn. Dit onderwerp was echter zo beladen en was tevens zo belangrijk voor Indra, terwijl Gael er juist zo'n afkeer tegen had. Hoe kon het dat ze er nu pas achter kwamen dat ze zo recht tegen over elkaar stonden als het hier over ging? 'Zoals haar ouders, inderdaad. De laatste weken heeft ze blijkbaar veel onderzoek gedaan naar wat er precies tussen haar ouders heeft gespeeld en wat het allemaal vraagt om zo'n gelofte tussen een koppel af te leggen.' Het speet haar dus opnieuw dat ze al dat harde werk van Indra zo opzij had geschoven. Maar wat had ze dan moeten doen? Liegen? Bedachtzaam keek ze naar Flynn en overdacht ze zijn woorden. 'Dat is mooi gezegd,' zei ze zachtjes. Misschien moest ze wel precies die woorden herhalen aan Indra. 'Maar het is- Mijn hele lichaam schreeuwt dat het fout is om zo'n gelofte af te leggen, om mij te verbinden aan een ander persoon, maar- maar Indra is niet zomaar iemand! ze is mijn-' Ze zuchtte en wreef langs haar wenkbrauw. Haar cultuur kende niet eens iets als een zielgenoot, een ware liefde. 'Hoe heeft Guila je dan uiteindelijk toch kunnen over halen?' vroeg ze zacht. Het deed haar goed om haar discussie met Indra te bespreken met iemand die ook niet de grootste fan was van al die rituelen en huwelijken, maar uiteindelijk toch de stap had gezet om een verbintenis aan te gaan.

Flynn knikte langzaam. Hij had haar wel bezig gezien met die brief aan die Oostelijke klerk. Het had hem echter geleken als iets dat ze voor zichzelf had gedaan. Niet als iets dat betrekking zou hebben op haar relatie en dus op Gael. Ze had veel gepraat over de bewondering die ze had gevoeld voor het dorp en de cultuur van Gael's gemeenschap, maar zelfs Flynn had gemerkt dat het ook andere gedachten in haar naar boven had gehaald. Flynn had zelf maar moeilijk in kunnen beelden hoe de vrouwen in Gaels dorp leefden, maar hij kende ook niets zoals dat, had dat nooit eerder gezien. 'Guila heeft me niet overtuigd. Ik denk niet eens dat ze toen nog dacht dat een huwelijk een optie voor ons zou zijn. Maar-' Hij fronste en keek naar zijn ruwe handen die hij langzaam over elkaar wreef. Hij vond het soms moeilijk te bedenken wat er allemaal door zijn hoofd was gegaan in die manen. Alles had zo onzeker geleken na zijn breuk met Clementine en de manier waarop dat zijn leven in het kamp bemoeilijkt had, maar hij had nooit onzekerheid gevoeld tegenover het opnieuw aangaan van een relatie met Guila. Hij hield van haar en had dat toen even duidelijk geweten als nu. 'Het was een gebaar naar Guila toe. Ik wilde dat ze wist dat ik begreep wat voor verlangens ze had en wat haar geloof voor haar betekende. En eerlijk gezegd wilde ik onze relatie vieren. Niet langer de problemen zien.' De gedachte aan die dag was bitterzoet. Het was prachtig geweest tot het ontvangen van Rohan Altarions geschenk. 'Natuurlijk was het ook tegenstrijdig. De ceremonie was er één zoals alleen de adel doet en eigenlijk wordt het voor de Tarthiaanse Goden gedaan, maar we hebben het aangepast zodat het bij ons paste, bij onze families.' Flynn liet de gedachtes aan zijn eigen trouwdag varen om Gael aan te kijken. 'Dacht Indra dat je 'ja' zou zeggen?'

Gael luisterde geïnteresseerd naar de woorden van haar vriend. Ze had altijd gedacht dat het hele huwelijk van Flynn en Guila maar een schouwspel was geweest om de adel, na hun extreme avontuur, weer tevreden te stellen. Tevens had ze zo snel aangenomen dat Flynn het puur had gedaan voor zijn partner. Die aannames waren dus blijkbaar verkeerd geweest en het speet haar dat ze zo snel haar conclusies had getrokken over haar vrienden. 'Heb je er weleens spijt van?' vroeg ze stilletjes, in de hoop dat ze geen grenzen zou overschrijden. 'Niet van jouw relatie met Guila, maar van... jullie afgelegde gelofte? Als jullie bijvoorbeeld ruzie hebben? Of- of zou het je kracht geven?' Het waren juist die zorgen die door Gaels hoofd rond speelden als ze dacht aan een verbintenis. Ze wist dat niets eeuwig kan duren, zelfs geen verbintenis. Wat was het dan dat mensen zo aan trok aan dat hele gelofte gedoe? Gael zuchtte diep en dacht terug aan de woorden van haar vriendin, voordat ze hun huis verliet. 'Ze had gehoopt dat ik ja zou zeggen, maar ze wist dat er een kans zou zijn dat ik er niet hetzelfde over dacht. Het was echter duidelijk hoe teleurgesteld ze was in mijn antwoord.' Stilletjes was ze inmiddels opgestaan, om zo tegen een bureau aan te leunen naast Flynn. 'Ik denk dat ze vooral teleurgesteld is dat ik zo snel en stellig in mijn antwoord was en dat ik haar vervolgens niet de ruimte gaf om die teleurstelling te verwerken. En daar heeft ze gelijk in, want ik heb die ruimte ook niet gegeven. Ik had gewoon om tafel willen zitten om het uit te spreken en zonder naar gevoel naar bed te gaan, maar-' Ze gebaarde naar de deur. 'Ze was al weggelopen naar haar eigen tent. Sindsdien heb ik haar niet meer gesproken.'

Flynn opende zijn mond om direct Gaels vraag te beantwoorden, maar hield zich uiteindelijk in om er beter over na te denken. Hij dacht niet dat hij er ooit echt spijt van had gehad, maar hij vroeg zich bepaalde dagen wel degelijk af wat hij nou precies had toegevoegd aan hun relatie. Flynn noemde Guila met veel plezier zijn vrouw, maar in de context van het kamp betekende het niet veel. Pas in Tyrosh had het echt wat ingehouden om man en vrouw van elkaar te zijn. Na een tijdje schudde Flynn alsnog zijn hoofd. 'Ik heb nooit spijt gehad van de geloftes. Ik heb Guila beloofd haar partner te zijn ten tijden van geluk en van tegenslag. Hoe kan ik nou spijt hebben die gelofte te hebben gedaan?' Hij glimlachte voorzichtig toen Gael over Indra's reactie sprak. Zijn goede vriendin deed vaak genoeg alsof niets haar kon deren, maar wat betreft haar vriendin was ze zich altijd erg bewust van iedere keuze die ze maakte en hoe dat een effect had op Gael. 'Teleurstelling of niet, ik kan me niet voorstellen dat Indra het niet zou accepteren dat je liever geen rituelen aan ging.' Maar hij herkende ook wel het probleem dat ze verder beschreef. Het verklaarde veel nu hij wist wat er zich tussen hen had afgespeeld. Indra zocht gewoon een andere manier om haar frustratie te uiten. Flynn wist inmiddels goed genoeg dat hij namelijk op eenzelfde manier opgegroeid was. Als er woede of frustraties waren, werd dat meestal met geschreeuw of trappen er uit gewerkt en het was dan al heel wat als het je lukte om dat schoppen en schreeuwen niet te richten op een persoon maar dat in je eentje te doen. Wat dat betrof was de tegenstelling tussen hem en Guila wel te vergelijken met Gael en Indra. Het was ook altijd zijn vrouw die hem aan de tafel moest krijgen om iets uit te praten. 'Ze zal gewoon nog niet meteen er over hebben willen praten en je weet hoe Indra soms zo fel kan reageren, hoe diplomatiek ze ook kan zijn. Maar jouw frustratie is niet misplaatst.'

Gael luisterde gefascineerd naar de woorden van haar dierbare vriend. Ondanks dat ze zo sceptisch was over de geloften klonken de woorden van Flynn als... iets wat helemaal niet zo verkeerd zou voelen. Ze steunde haar vriendin al door dik en dun, ten tijde van voorspoed en van tegenslag, daar had ze geen geloften voor nodig. Maar als Indra dat wel zo zag... Het was een moeilijke beslissing, ondanks dat Gael zo snel haar beslissing had genomen. Nu trok ze toch haar snel gevormde woorden terug. Echter wist Indra dat nog niet. 'Maar... wat nou als je toch niet meer verliefd bent?' vroeg ze vervolgens nog voorzichtiger dan ze eerder had gedaan. Ze hield zielsveel van haar vriendin, maar zoals ze eerder al had aangegeven, wist ze dat niets eeuwig zou blijven bestaan. Wellicht zelfs haar liefde voor haar partner niet. 'Wat gebeurt er dan?' Het speet haar dat ze deze confronterende vragen aan haar goede vriend moest stellen, maar ze wist niet goed naar wie ze anders kon gaan. En van Flynn wist ze dat ze een eerlijk antwoord zou krijgen. 'En dat is dus het probleem: we wachten waarschijnlijk allebei tot de ander actie neemt. En we zijn allebei te koppig om die persoon te zijn.' Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek weer uit het raam, in de hoop een glimp van Indra op te vangen. 'Heeft ze jullie hard aangepakt?' vroeg ze vervolgens stilletjes. Indra zou vandaag vergadering hebben met haar Kapiteins en Luitenanten. Ze hoopte maar dat het goed was gegaan.

Flynn haalde zijn schouders op. 'Ik geloof dat het besluiten om samen kinderen te hebben daar een groter probleem van zal maken dan onze geloftes. Bovendien-' Hij had een elleboog op zijn been gezet om zijn gezicht in zijn hand te leggen. Zo keek hij ook het raam uit. Dit waren niet gesprekken die hij dagelijks had, niet eens wekelijks. Niet met Guila, niet met Indra en ook niet met Gael. Niet dat die vragen nooit door zijn hoofd waren gegaan. Flynn had de liefde nooit echt een plaats gegeven in het beeld dat hij van zijn toekomst had gehad. Daar had enkel lof en eer in voorgekomen door een waardevolle positie in het kamp van zijn vader op te nemen. Maar Guila- Bij de Goden ze had de koers van zijn leven flink weten te veranderen. Uiteindelijk enkel voor het beste, geloofde Flynn. 'Bovendien weet ik niet hoe het ritueel van Indra's ouders verschilt met het Tarthiaanse huwelijk in het bieden van een uitkomst als dat gebeurd. De adel kijkt erg neer op het uit elkaar gaan van een getrouwd koppel, maar wat zou er in die stam gebeuren?' Hij had zijn blik losgemaakt van het raam om zijn vriendin weer aan te kunnen kijken. Hij glimlachte desondanks de gekwelde uitdrukking op haar gezicht. Ze konden inderdaad beiden erg koppig zijn. Haar vraag veegde de glimlach al weer snel van zijn gelaat. 'Het was niet geheel ongegrond, maar ze zal wat goed te maken hebben. Ze is er altijd zo gezet op dat privé levens geen deel uit moeten maken van het werk in het kamp, niet te veel emotie, maar vandaag-' Hij wilde Gael niet meer schuld aan praten door eerlijk te zijn over de toestand van Indra. Het was uiteindelijk de verantwoordelijkheid van de Generaal zelf om haar problemen inderdaad niet de overhand te laten nemen. Toch wist hij ook dat het zijn taak was duidelijk te maken wat voor invloed het had op het kamp. Bovendien had hij ook van Guila gehoord dat Gael hier op school even goed had zitten mokken.

Gael keek naar de kleine bureautjes en stoeltjes in haar lokaal. Ze hield er van om met kinderen te werken, maar tegelijkertijd voelde ze zich gezegend dat ze zelf geen kinderen had. Het zou niets voor haar zijn, laat staan voor Indra. Het was echter het grootste verschil tussen haar eigen relatie en die van Flynn en Guila. Ze konden niet enkel maar aan hun zelf denken, maar moesten altijd rekening houden met het derde lid van hun gezin. 'Ik- ik heb eigenlijk niets gevraagd over het ritueel,' besefte ze zich, terwijl een beschaamde rode blos over haar gezicht trok. Misschien had Indra toch wel een goede reden om zo'n afstand te nemen van Gael. Ze had de cultuur van haar vriendin niet serieus genomen, terwijl Indra altijd begripvol voor de hare was geweest. 'Denk je dat ik haar moet benaderen? Of dat ik haar de ruimte moet blijven geven totdat ze zelf op mij af stapt?' Het was opmerkelijk dat Gael zich zo verloren voelde in juist deze discussie. Normaal gesproken wist ze gemakkelijk om te gaan met een gekwetste of boze Indra, maar nu wist ze niet of haar eigen proactieve handelingen de situatie enkel erger zouden maken. 'Is- Het loopt toch niet uit de hand? Met Indra?'

Flynn gunde Gael een sympathieke uitdrukking toen hij zag hoe ze rood kleurde. Hij kende zijn vriendin zo niet. Ze bood hem altijd een luisterend oor en had zijn acties of zijn twijfels nooit zomaar direct afgekeurd. Hij was wat voorover gebogen op zijn stoel om een hand op Gaels arm te leggen. 'Het is duidelijk hoe lijnrecht dit tegenover jouw cultuur staat. Dat zal Indra ook wel geweten hebben. Maar je kan er altijd nog naar vragen.' Eerlijk gezegd had het hem ook jaren gekost om een huwelijk zelfs maar te overwegen. Hij had dat hele gedoe ook altijd meteen afgedaan als absurd. Hij leunde met een zucht weer naar achteren toen ze vroeg wat haar te doen stond met Indra. 'Jij en ik gaan anders met Indra om. Maar naar mijn ervaring als haar iets dwars zit, dan komt ze uiteindelijk toch wel naar me toe om het te bespreken. Of ze zoekt me op het trainingsveld op,' grinnikte Flynn. Hij zou Gael niet aan raden nu met Indra een handgemeen aan te gaan, noch dacht hij dat enkel afwachten genoeg zou zijn. 'Ze is niet voor niets Generaal. Als ze door slaat zal ze zichzelf in de hand houden,' stelde hij zelfverzekerd. Hij had vertrouwen in het kunnen van Indra. Hij kende niemand die zo duidelijk grenzen kon stellen aan haar eigen doen en laten. Hij had haar al lang niet meer gezien zoals vandaag, maar hij was er ook van overtuigd dat het inderdaad niet onterecht was om haar raad eens zo aan te spreken. Ze mochten ook wel zien dat hun Generaal niet van steen was. Dat ze boos kon worden, dat haar emoties soms sterker waren dan haar rechtvaardigheid en diplomatiek. 'Bovendien vraagt het kamp zich al weken af wanneer ze eens haar ongenoegen laat blijken. Of dat nou gericht is op de Koningin, de Noordelijke landvrouwe of haar eigen kamp.'

'Ik zal vanavond wel af wachten of ze weer terug komt,' verzuchtte Gael. Als ze het zo hoorde, zou het averechts werken door nu Indra op te gaan zoeken. Ze zou vast zich ergens op de trainingsvelden bevinden. Gael legde een hand op Flynns schouder en glimlachte dankbaar naar hem. 'Bedankt dat je langs bent gekomen, Flynn. Het heeft mij erg goed gedaan. Het is echter...' Ze gebaarde naar de rommelige stapel op haar bureau en zuchtte zachtjes. 'Ik moet deze stapel voor het donker wordt af hebben gerond. Ik kan de kinderen niet nóg een dag laten wachten op hun cijfers.' Ze was opgestaan om weer achter haar bureau plaats te nemen en pakte haar potlood weer uit haar haren. Gael had recent de gewoonte om al haar schrijfgerei in haar dikke, krullende haren kwijt te raken. 'Ik beloof dat ik binnenkort weer eens bij jullie kom eten. Ik hoorde dat Matheo zijn eerste stapjes kan zetten en ik móét dat zien.' Met die woorden glimlachte ze nog een laatste keer naar haar vriend en boog zich vervolgens weer over haar toetsen heen.

Nieuw

Indra had hier en daar nog wat soldaten of andere bewoners van het kamp af moeten slaan terwijl ze haar weg door het kamp naar de school had gemaakt. Haar gedachten zaten nog bij de woorden van Saul. Of eerlijk gezegd zat het haar niet eens zo zeer dwars wat hij had gezegd, maar op welke toon. Werkelijk, die man dacht dat hij maar van alles van haar en het kamp kon verwachten. En hoezo kon hij zijn stad en volksbeweging met een gerust hart achter laten en haar dan zo bekritiseren omdat ze zelf vond dat zij de confrontatie met de dreiging van Reihan Omat aan moest gaan. Als ze maar flink door stapte kon ze de gedachten in haar hoofd wat dempen en de meeste interactie met andere vermijden. Zo stond ze bovendien al snel voor de school. De lessen zouden nu al wel op een einde gelopen zijn, maar Gael bleef meestal langer in haar lokaal om nakijkwerk of andere taken op zich te nemen. Indra had al iemand op pad gestuurd om Gael en de andere werkende op school in te lichten. Ze hadden immers besloten dat de lessen maar gewoon door moesten gaan om de ouders én niet onnodig zorgen te geven én om de vaders of moeders die belangrijke taken hadden die uit konden blijven voeren terwijl hun kinderen bezig werden gehouden. Indra knikte kort naar een groep leerlingen die nog rondom het gebouw speelden, maar ging direct naar binnen om Gael hopelijk aan haar bureau te vinden.

Met klam voorhoofd zat Gael achter haar bureau, terwijl ze enkele toetsen in haar handen hield. Ze kon zich echter niet op de woorden focussen. Eerder die dag had één van Indra's Kapiteins Gael uit haar les gehaald om haar te vertellen over de snelle terugkeer van Robyn en de gevangenhouding van Flynns familie, inclusief Guila en Matheo. Dat had er voor gezorgd dat ze de rest van de dag zeer afwezig was geweest en de kinderen dus ook maar eerder naar huis had laten gaan. Juist het aanzicht van haar leerlingen had haar een knoop in haar maag bezorgd: de boerderij van de Barnes' familie was niet zó ver weg verwijderend van het kamp... Ze wist dan ook dat Indra moeilijk beslissingen moest maken vandaag en dat ze haar vast snel zou spreken. En, alsof ze het aan voelde, kwam Indra inderdaad haar lokaal binnen lopen. Gael kwam onmiddellijk overeind en liep haastig naar haar partner toe om haar stevig in haar armen te sluiten. 'Hoe is het met Flynn en Robyn? Wat gaat nu de volgende stap zijn? En- en hoe gaat het met jou?'

Indra liet zich door Gael omhelzen en sloeg zelf ook stevig haar armen om haar lichaam. Ze bleef zo een tel staan, voor ze haar partner weer aan keek. 'Robyn staat klaar om in haar eentje al de Quandaïers aan haar zwaard te rijgen en Flynn-' Indra haalde haar schouders op. Misschien moest ze hem nog kort aan spreken voor ze vertrok. In haar tent met de andere collega's liet hij vaak maar weinig van zijn gedachten horen als ze niet betrekking hadden op plannen voor het kamp. Ze had geen kans gehad hem apart te krijgen doordat hij zo plots achter Chaol aan was gegaan. Ze wist niet of dat misschien ook wel expres was geweest. Flynn vermeed haar graag genoeg sinds ze de prins vast hadden gezet. 'Ik ga zo met Robyn mee terug om met die prinses te onderhandelen. Ik ga er niet vanuit dat ze hun prins direct terug verwachten, of ze moeten wel erg stom zijn.' Wat gebeurde er namelijk als ze de ruil hadden gemaakt? Zouden de dorpelingen met rust worden gelaten? Zouden de Quandaïers dan af druipen? Of wilden ze zich naar Tyrosh bewegen? Er was te veel onduidelijk om zomaar met de ruil mee te gaan. 'Ik heb mijn spullen al gepakt en ga hierna Robyn opzoeken. Ik verwacht dat ik vannacht daar zal blijven, maar morgen of overmorgen ben ik terug met een beter idee wat die deal van ze in houdt. Dat zal tijd moeten geven voor een aantal troepen om zich op te stellen rondom het dorp. Flynn en Robyn hebben geschikte schuilplekken doorgegeven. Chaol zal zo onderweg zijn naar Tyrosh met Syd. Als de Quandaïers werkelijk een zet maken wil ik dat Landvrouwe Storm en Sibel en Liam daar direct van op de hoogte zijn.' Indra had Gael losgelaten en liep opgelaten door het klaslokaal heen en weer. Het was een combinatie van zorgen en adrenaline dat haar de hoeveelheid energie gaf waardoor ze maar moeilijk stil kon staan.

Gael genoot er van om in Indra's armen te kunnen leunen en zich over te kunnen geven aan de omhelzing van haar geliefde. Datgene wat Indra vervolgens uit sprak, was tevens haar angst geweest sinds ze het nieuws over de boerderij en de prinses had gehoord. 'Indra...' Ze had zich inmiddels losgemaakt uit de omhelzing. Gael zuchtte diep, terwijl ze haar armen over elkaar heen had geslagen en zo plaats nam op de rand van één van de kinderbureaus. 'Ik vind het maar niets dat je daar naartoe gaat,' mompelde ze zacht. 'Dat is precies wat ze willen. Wat nou als ze je overmeesteren en ook gevangen zetten, of- of erger...?' Gael zag het niet zitten dat uitgerekend de Generaal van het kamp weg zou reizen, júist in deze onzekere tijden. Gael had namelijk de dromen van Guila en de Quandaïse prins erg serieus genomen en zat sindsdien in grote onzekerheid over waar en wanneer de aanval plaats zou gaan vinden. Niet óf, terwijl Indra juist daar nog vast leek te zitten. 'En wat moeten wij hier in het kamp doen? Moeten we gaan wachten tot de troepen van de Quandaïers hier gearriveerd zijn?' Ze streek nerveus door haar krullen heen en zuchtte opnieuw. 'Ik heb het gevoel alsof ze ons drie stappen voor zijn. Heb jij dat niet, Indra? Dan kunnen Celine en het koningspaar en- en de Goden wat mij betreft allemaal op de hoogte zijn, maar wie schiet ons uiteindelijk te hulp?'

Indra had al geweten dat Gael het niet eens zou zijn met het plan. Ze was het wel vaker oneens met haar beslissingen, maar meestal had ze dan wel de tijd om haar partner te overtuigen van haar keuze of om zelfs de kant die Gael aan gaf in te zien. Dat kon ze nu niet. ‘Als ze me gevangen zetten dan heeft het kamp genoeg reden om toe te slaan.’ Ze vond dat vooruitzicht niet zo erg. Dan zouden ze tenminste eindelijk de confrontatie aan kunnen gaan. Hopelijk nog voordat die mysterieuze schepen waar Saul over had gesproken arriveerden of voor die beelden van Guila en de prins werkelijkheid konden worden. ‘Die troepen zullen we van mijlenver aan zien komen. Er zijn al instructies om het kamp gereed te maken. Flynn heeft de touwtjes in handen en zal overduidelijk niet twijfelen als het er op aan komt.’ Indra zuchtte met haar vriendin mee toen ze haar zorgen uitte. ‘Ze hebben ditmaal het verrassingseffect goed kunnen gebruiken maar al onze soldaten staan op scherp en de patrouilles zijn verdriedubbeld. Het zal niet nog een keer gebeuren dat ze zo onder onze neus iets uit vreten. Bovendien verwacht ik dat ik die prinses lang genoeg aan de praat kan houden om tijd te rekken.’ Ze was naar Gael terug gelopen en legde haar handen rond het gezicht van haar partner. Ze wilde haar graag geruststellen, maar ze wist niet wat ze meer kon zeggen dan dit. Het plan stond vast. Of het nu de juiste beslissing was of niet, Indra voelde zich zelfverzekerd in de keuze en ze wist dat ze nu niets anders dan dat kon uitstralen. Het kamp had niets aan een Generaal die te veel zou twijfelen. ‘De bedoeling is dat we dit zelf oplossen. Ik verwacht niet dat Liam en Sibel ons snel bij zullen springen.' Het kwam er met meer ergernis uit dan ze bedoeld had. 'Houd jij een oogje op Flynn voor me?'

'We hebben geen idee hoe groot hun manschappen zijn, Indra. Wat nou als Flynn alle soldaten in een val lokt als hij besluit aan te vallen, omdat jij gevangen bent gezet? Of erger...' Ze sloot haar ogen van angst: haar grootste nachtmerrie zou zijn dat ze zou horen dat haar vriendin omgekomen was. Ze schudde maar snel de gedachte van haar af. 'En de dromen van Iker en Guila? Het kamp in brand, aarde vermengd met bloed, gillende kinderen... Indra, ik kan toch niet doorgaan met mijn lessen alsof er niets aan de hand is?' Ze had haar armen om haar zelf geslagen en voelde hoe de onzekerheid weer doordrong in haar hoofd. Ze had de woorden van de prinses en prins altijd erg serieus genomen en was dan ook gefrustreerd nadat ze hoorde dat de anderen dat niet deden. 'Ik zorg dat hij genoeg eet, drinkt en slaap krijgt,' beloofde Gael haar vriendin, waarna ze nog eenmaal haar hand op Indra's wang legde en haar zo ernstig aan keek. Ze maakte zich niet alleen zorgen om het gezin van haar goede vriend, maar ook om de vrouw tegenover haar. Ze wist hoe ver Indra ging om haar geliefden en het kamp veilig te stellen. 'Doe alsjeblieft geen gekke dingen, Indra, en doe voorzichtig. Beloof jij mij dat?'

'En de Quandaïers hebben geen idee hoe krachtig mijn manschappen zijn,' wierp Indra terug. Ze had flink veel vertrouwen in het kunnen van haar soldaten. Ze waren geen leger dat vocht voor enkel geld of een kroon, ze vochten voor hun idealen. Daar had Indra altijd al veel trots uit gehaald, zoals ook Marcus voor haar. Natuurlijk konden ze alsnog een fout begaan, maar daar hadden ze hun tactieken voor. 'Flynn is een geweldige strateeg. Hij zal weten hoe hij én aan kan vallen en de achterhoede van bescherming kan voorzien.' Ze zouden nooit zomaar iedereen één kant opsturen. Er bleef bewaking achter voor de families, voor de ziekenboeg en de rest van de infrastructuur dat het kamp op de been hield. Indra pakte Gaels hand stevig vast en verstrengelde hun vingers. 'Dat is het beste wat je kunt doen voor de kinderen en voor hun ouders. Zij kunnen zich voorbereiden zonder zich zorgen te hoeven maken dat hun zoons en dochters onnodig in paniek zijn.' Ze knikte ernstig bij de instemmende woorden van haar partner toen ze over Flynn sprak. Hij deed het al veel beter, anders zou ze hem nu ook niet aangesteld hebben als haar plaatsvervanger, maar het stelde haar gerust te weten dat Gael er voor hem was terwijl zijn familie vast gehouden werd. Ze leunde haar wang in de warme hand van haar vriendin en draaide haar hoofd om de zachte palm te kussen. 'Ik doe voorzichtig,' beloofde ze nu op haar beurt. Ze had kort door de krullen van Gael gestreken voor ze nog een kus op haar lippen drukte. 'Ik ben zo weer terug, maak je maar niet druk.' Met een kleine glimlach probeerde ze de andere vrouw nog gerust te stellen. 'Loop je met me mee naar de stallen?'

[NEW]
Gael zat zoals gewoonlijk achter haar bureau in haar klaslokaal. Er waren van de meerdere lokalen nog maar twee geschikt om les in te geven, gezien de andere lokalen ofwel tochtte ofwel nog te gevaarlijk waren door gebroken ramen. Gael kon zich echter niet op haar werk concentreren en merkte dat ze enkel nietszeggende figuren op haar papier kon tekenen met haar veer, omdat haar gedachten bij de reis van Indra zaten. Ze waren nog maar enkele dagen verwijderd van het vertrek van haar vriendin en haar Generaal. Indra had het echter nog niet officieel naar buiten gebracht en het werd voor Gael steeds moeizamer om te moeten liegen. En dan was er nog het vraagstuk over een opvolger... Gael wreef gefrustreerd over haar slapen om de opkomende hoofdpijn hopelijk tegen te kunnen gaan. Misschien moest ze maar gewoon naar huis toe om haar werk af te krijgen, al zou ze daar weer Indra treffen en zouden er weer andere problemen boven komen drijven... Ze besloot dus maar weer haar nakijkwerk erbij te pakken en zich daarop te focussen.

Flynn was in een waas van huis weggegaan om gehaast het kamp door te gaan richting de school. Toen hij de school eindelijk naderde had hij een paar keer diep adem moeten halen om niet al te verwilderd aan te komen. Er waren te veel ogen op hem gericht en hij wilde geen van de kinderen angst aanjagen door zichtbaar geshockeerd binnen te stappen. Zo liep hij dus ook zo kalm mogelijk de gang door en het lokaal in waar één van de kinderen hem gezegd had dat hij Gael kon vinden. Flynn zag zijn vriendin op haar vertrouwde plek achter een bureau met stapels papieren. Hij klopte zacht op de deurpost om zijn aanwezigheid aan te kondigen en stapte daarna naar binnen. Hij sloot de deur achter zich met een ernstige blik, maar zij niet meteen iets. Gael zou weten waarom hij hier was. Flynn kon het zelf nog maar amper geloven. Hij was die ochtend thuis aan het werk geweest terwijl Guila en Matheo met Hester op stap waren naar de markt. Hij waardeerde de rust om zijn spullen bij elkaar te pakken, om de nodige brieven te schrijven en om zich voor te bereiden op weer een vergadering met de Raad. Bij het kloppen op de deur had hij nooit verwacht Indra te zien. Ze had er verwaaid uitgezien, maar was met een herkenbare doelgerichtheid binnengestapt. Ze had het plots over voorbereidingen gehad en wat hij al gepland had voor zijn bezoek aan Tyrosh. Flynn was verrast, maar dankbaar geweest te horen dat Indra er aan dacht om Robyn te steunen in haar rechtszaak. Echter had hij op het punt gestaan haar af te raden nu te gaan, toen ze zelf zonder enige waarschuwing er uit gegooid had dat ze daarna verder zou reizen. Dat ze weg zou gaan voor een tijd. Flynn had nog altijd niets gezegd, maar stapte nu naar het bureau. 'We kunnen haar niet laten gaan, Gael.'

Indra had die ochtend aangekondigd dat ze langs Flynn zou gaan om hem te vertellen dat ze eerst met hem mee zou reizen naar Tyrosh en vervolgens door zou reizen. Dat tweede zou vast als een bom in slaan. Ze wilde er echter nog niet over nadenken hoe de raad zou reageren als ze het eenmaal hoorde. Hun Generaal zou vertrekken en er zou een opvolger gekozen moeten worden. Wie het ook zou worden, Gael zou en moest er vrede mee hebben. In haar ooghoek zag ze hoe Flynn inmiddels binnen kwam lopen. Hij was verrassend kalm, tot hij echter begon te praten. Om eerlijk te zijn had ze hem al veel eerder verwacht. Misschien had Indra staan treuzelen voor zijn huis of had Flynn eerst zijn kalmte terug moeten vinden. Wat het ook was, de woorden die uit zijn mond kwamen verraste haar niet. 'En hoe wil je haar tegen houden, Flynn?' vroeg ze, bijna vermoeid, omdat ze er eindelijk vrede mee had gevonden dat Indra zou vertrekken. En nu moest ze er nog voor zorgen dat ook Flynn het zou accepteren. 'Ze heeft haar beslissing gemaakt en wij kunnen er enkel mee in stemmen. Als je haar probeert tegen te houden, gaat ze enkel zeggen dat ze jou ook de ruimte destijds gaf om naar Quandaï af te reizen. En om te herstellen op de boerderij.' Gael had inmiddels haar veer neer gelegd en keek zo bedachtzaam naar haar vriend. 'Gaat dit omdat je niet wilt dat zij als vriendin vertrekt of gaat dit om het feit dat er een nieuwe Generaal gekozen zal moeten worden?'