Taleda

Eddard streek bedenkelijk met zijn lippen langs de kaak van Kain en drukte ze zacht in zijn nek. 'Ik krijg je al niet uit mijn gedachten als ik je alleen maar zie eten of zie lezen of-' Plots keek hij de man met een geïnteresseerde blik aan. 'Kon je echt niet lezen en schrijven toen ik je leerde kennen?' Hij had de vraag al gesteld voor hij er goed over na kon denken, maar hield zich nu stil om maar niet er nog iets fout er achter aan te zeggen. De vraag was naïef en er had een verwijt in doorgeklonken dat Ed niet meer terug kon nemen. Ten eerste liet het blijken dat hij nog altijd verbaasd was dat een man van zijn leeftijd niet geletterd was en ten tweede bracht hij de aandacht nu terug naar wat er zich in al die maanden zonder zijn weet had afgespeeld. 'Sorry, dat was een misplaatste vraag. Het maakt ook helemaal niet uit.' Hij wilde zijn woorden graag terug nemen. Ed dacht meestal goede controle te hebben over wat hij zei en deed, veel meer dan toen hij jong was en er van alles uit floepte. Maar deze hele ontmoeting, alles aan Kain, bracht hem in een staat van extase en dat ging veel meer om instinct dan om zijn hersenen en hoofd.

Kain zuchtte vol genot door de aanrakingen van Eddard en wilde net op zijn woorden antwoordde, toen zijn gezicht plots verstrakte als reactie. Had Ed dat nou werkelijk gezegd? Onbewust nam hij wat afstand van de andere man en bekeek hij bedachtzaam zijn gezicht. Hij besefte zich ook al snel dat Eddard het niet zo bedoeld had, maar... hij had het toch echt gezegd. 'De vraag was inderdaad misplaatst,' mompelde Kain zacht, terwijl hij zich plots wel heel naakt en koud voelde zonder de nabijheid van de andere man. 'En ik kon inderdaad niet lezen en schrijven. Mijn hele familie niet. Alleen de dokter in ons dorp.' Nogmaals zuchtte hij en wreef hij met zijn handen door zijn haren heen, terwijl hij nadacht. Hij wist niet wat hij nu nog moest en wilde zeggen over dit onderwerp. Natuurlijk was het voor Eddard niet normaal geweest dat iemand van zijn leeftijd niet kon lezen. 'Maar ik kan het nu wel, dus ik denk dat daarmee het onderwerp afgesloten is,' besloot hij uiteindelijk maar te zeggen.

Eddard struikelde over zijn woorden toen hij zag hoe zijn vraag de man van zijn à propos hadden gebracht. Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Enerzijds wilde hij er een grap van maken, maar als hij nu zou zeggen dat de rebellen wel erg stom waren geweest om een ongeletterde rekruut als spion te gebruiken kwam Kain er niet beter van af. Noch, als hij zou zeggen dat hij voor even bang was geweest dat zijn vriend meer tegen hem had gelogen en over iets dat toen zo belangrijk voor Kain én Ed had geleken. Dit was misschien wel waarom hij in het begin zo geïntrigeerd was geraakt door de wachter, zijn aantrekkelijk uiterlijk ter zijde. Ed had oprecht willen helpen. En het had zeker door zijn hoofd heen gespookt in al die tijd nadat Kain vertrokken was dat de man precies die strategie had gebruikt om zijn interesse te wekken, om een weg naar binnen te hebben in de vorm van Eddard. Maar ook nu durfde hij niet toe te geven dat het antwoordt hem opluchtte. Ed zou liegen als hij zei dat hij zich er helemaal overheen had gezet dat hij zo zijn vertrouwen had gegeven aan een persoon die tegen hem gelogen had. 'Nee, Kain, ik wil niet dat je denkt- Je weet toch wel dat ik-' Zuchtend trok hij Kain terug naar zich toe omdat hij de koud al voelde opzetten nu hij de warmte van Kain niet naast zich had. 'Kom hier en luister naar me. Ik weet wie je bent. En ik weet dat je die persoon bent omwille van je omgeving, door wie en hoe je bent opgevoed, maar ik weet ook dat je zelf hard gewerkt hebt aan de man die hier zit. Dat jíj gewerkt hebt om te kunnen lezen en schrijven. En werkelijk ik waardeerde toen je het niet kon en evengoed nu je het wel kan, maar het meest bewonder ik dat je het jezelf hebt aangeleerd. Ik heb zo veel bewondering voor je.' Ed was met overtuiging beginnen te praten, maar eindigde met zachte woorden die hoopvol waren dat dit vergeten en vergeven kon worden.

Kain liet zich zonder al te veel moeite weer naar de andere man trekken, maar hij zei en deed maar weinig. Hij had zich nooit geschaamd voor het feit dat hij niet kon lezen en schrijven, maar hij had zich tegelijkertijd ook altijd beseft dat het niet normaal was om niet geletterd te zijn in de hogere sociale kringen. Daarom was hij ook zo trots geweest dat een simpele plattelandsjongen als hijzelf óók kon lezen en schrijven. 'Daar heb ik jou voor te danken,' verbrak hij zijn eigen stilzwijgen. 'Zonder jou motivatie of lessen zou ik het nooit geleerd hebben. En ook de moeite hebben gedaan om het te blijven oefenen.' Hij keek de andere man weer recht aan en wreef vervolgens zacht met zijn duim over zijn wang heen. Het had geen zin om boos te zijn op Eddard om woorden die hij niet beledigend bedoeld had. Hij boog zich dus weer langzaam voorover en drukte een korte kus op de lippen van de andere man. Als geruststelling. Vervolgens kreeg hij al snel weer een brutale glimlach op zijn gezicht. 'Ik kan weer niet geloven dat jíj niet eens drie mokken drank achter elkaar binnen kan werken,' grinnikte hij. 'Hebben ze je dat niet tijdens je opvoeding geleerd? Of heb je gewoon niet goed genoeg geoefend? Misschien komt het omdat je geen Zuidelijke maag hebt. Of omdat je adellijk bloed hebt - werkelijk, ik heb op wacht gestaan tijdens feesten, en niemand van jullie kan zijn drank binnen houden.'

Eddard liet zich eindelijk pas ontspannen sinds hij de idiote vraag had gesteld. Hij wilde tegen Kain's woorden in gaan, maar liet het voor deze keer wat het was. Ed had amper iets gedaan behalve hem wat oefenmateriaal te geven. Hij hoopte dat zijn vriend wel een andere keer in te laten zien. Dat hij zo veel meer was dan een flinke man wiens kracht hem aan werk had geholpen. Hij kon het niet laten hard te lachen om de volgende woorden van Kain en drukte zijn neus tegen zijn wang. 'Je weet heel goed waarom ik het niet doe. Op de een of andere manier eindig ik altijd zingend ergens op een tafel. Of je weet maar nooit dat mijn overste plots de volgende ochtend op mijn deur bonkt.' Hij wist niet of Kain hem ooit echt in een feest sfeer had gezien, maar hij kon zich maar weinig feesten herinneren waar hij flink gedronken had en niet op zijn zelf gemaakte podium terecht was gekomen. Ed had Kain er vaak genoeg over verteld. Sowieso had hij nogal een hoop verhalen over de tijd waarin hij altijd op stap was.  Ed stond graag bekend als een serieuze werker, maar toen hij jonger was had hij daar niet altijd trek in gehad. Tot zijn ouders verveling toe had hij in de vele dorpen die ze aandeden altijd wel ergens een feestje gevonden. Renee en Liam hadden hem er af en toe wel eens op aangesproken, maar ze plaagden hem veel liever mateloos als hij weer eens een kater had en ze door moesten reizen. Dat was al weer zo lang geleden. In Evenfall had hij nooit de mogelijkheid gehad om een kater te hebben. Er was altijd werk, verantwoordelijkheid..

Kain keek de andere man met een brede grijns aan: Ed had hem inderdaad over zijn wilde jaren verteld en hij had ze altijd met veel plezier aangehoord. Ondanks dat hij heel goed wist dat Eddard veel meer was dan een hardwerkende klerk zag hij het nog niet heel erg goed voor zich hoe Ed op een tafel zou staan en de longen uit zijn keel zou zingen. 'Ik wou zeggen dat ik een hoop zou geven om jou dronken te zien,' grinnikte Kain geamuseerd, 'maar toevalligerwijs ben ik je ooit tegengekomen in Evenfall. Dronken, in een club. Ik zou die avond al met iemand anders mee naar huis gaan, maar jij...' Hoofdschuddend trok hij Ed dichter naar zich toe en drukte hij glimlachend zijn lippen op die van hem. 'Ik had toen al achter je aan moeten gaan. Misschien had je dan wel speciaal een lied voor mij gezongen.' Met plagerige pretoogjes keek hij de andere man aan, terwijl hij met zijn vinger langs de gezwollen lippen van Ed wreef. 'Maar jij had ook al veel eerder jouw ogen op mij gezet, niet waar? Toen had ik al genoeg charmes om jou van jouw werk af te halen. Bij een zekere prins is dat nooit gelukt, al deed ik nog zo mijn best.'

Ed keek Kain verbaasd aan. 'Je hebt me in Evenfall gezien? Voor we elkaar hadden ontmoet of daarna?' Het was niet dat hij zich nou per se schaamde voor zijn wilde gedrag, maar hoe voelde zich zeker zelfbewust. Zuchtend keek hij naar de man en niet eens zijn kus kon hem aan iets anders laten denken. 'Zeg me alsjeblieft dat ik mezelf niet geheel voor gek heb gezet. Het moet wel zijn geweest terwijl ik met collega's wat was gaan drinken. Die vonden me sowieso al niets toen ik net begon met werken. Ze hebben me vast dronken gevoerd toen!' Hij stopte echter met praten toen Kain verder ging over hoe ze elkaar hadden leren kennen en met een glimlach gaf hij toe. 'Het was niet moeilijk om nadat we gepraat hadden op het terras vele nachten over je te dromen,' stelde hij Kain gerust. Echter viel hij stil toen de prins genoemd werd. Hij had zo lang niets meer gehoord van Augustus. Eddard wist niet precies hoe het tussen hen misgelopen was, maar hij had zo gehoopt dat de prins op z'n minst contact zou houden, dat ze vrienden konden blijven. 'Ik- Kain, je had het wel door toch, dat ik en Gus- Augustus, dat er zich iets afspeelde tussen ons?' Ze hadden het hier nooit over gehad en nu er toch al zo veel op tafel open en bloot was gelegd.

'Voordat we elkaar hadden ontmoet,' glimlachte Kain geheimzinnig. Het was in één van de vele cafés geweest die Evenfall rijk was. Uiteraard had de klerk zijn oog getrokken, de ogen van vele mensen die er aanwezig waren geweest, maar de man had zo... onbereikbaar geleken. Zijn hele groep met collega's. Hij was er zelf tussenuit geglipt met een simpele havenarbeider. 'Het verbaasde mij dat je niet alle staatsgeheimen eruit had gegooid in je dronken staat.' Kain legde vervolgens geruststellend zijn hand in Eds nek en knikte kort. 'Natuurlijk had ik het door! Je moest wel blind zijn om niet te beseffen dat de prins hopeloos verliefd op jou was,' merkte Kain met een opgetrokken wenkbrauw op. 'En het was ook duidelijk dat jij gecharmeerd was door de prins. Weet je nog onze trip naar de volksbibliotheek? Was ik toen niet overduidelijk geweest?' Hij had ze naar zijn mening erg geplaagd over hun stille avances naar elkaar toe. Hij had voor een seconde nog gedacht dat de prins wellicht het waard was om te veroveren, maar die interesse was al snel verdwenen toen hij de man beter leerde kennen. 'Hoezo werd het niets? Ook niet nadat ik was vertrokken?' vroeg hij oprecht geïnteresseerd.

Eddard kon het wel voor zich zien hoe hij rond gezwalkt moest hebben in het café. Het was vast in zijn eerste paar weken geweest. Toen was hij er meerdere nachten op uit getrokken met zijn collega's gewoon omdat hij anders verdronken zou zijn in al het werk en zijn nieuwe leefomgeving. Liever werd hij toen dronken. Eddard glimlachte bijna verlegen terwijl hij terug dacht aan Augustus. Het voelde nu al weer zo lang geleden. Hij lachte zacht en knikte. 'Je was niet erg subtiel. Hoewel ik niet zeker weet of het tot Gus door drong.' Dat idee was misschien niet zijn allerbeste geweest om de flirtende wachter mee te nemen met de introverte prins en hijzelf als schakel terwijl hij duidelijk een oogje op beiden had gehad. 'Augustus is een geweldige man. Daar lag het echt niet aan. Toen Tobias beter was, was hij zo opgelaten dat hij me kuste. We kusten, maar ik deed er niets mee. Hij schreef me prachtige poëzie. Zoiets wat ik nooit-' Ed stopte zichzelf voor even. Hij wilde niet zijn hele en erg privé romance met Augustus uiteenzetten, omdat hij wist dat de prins er niet blij mee zou zijn. 'Ik denk dat ik erg verliefd op hem had kunnen zijn. Dat introverte dichterstype, maar- maar ik wilde niet zijn leven in Evenfall houden. Ik geloof dat ik zijn eerste verliefdheid was. En er is nog zo veel meer te beleven dan dat voor Augustus. Ik denk dat ik hem pijn gedaan heb, maar ik hoop dat het hem de wereld in stuurt. Jij en ik, daarentegen-' besloot Ed zijn verhaal met een grootse glimlach. 'Ik heb niet veel meer te ontdekken behalve dit-' Zacht kuste hij de huid van zijn nek en volgde met zijn lippen de weg langs zijn schouder en elleboog, tot zijn pols.

Kain luisterde geïntrigeerd naar het verhaal over de korte affaire tussen Eddard en Augustus. Het had waarschijnlijk gelijktijdig afgespeeld als de opbloeiende relatie tussen hem en de klerk. Hij had het echter nooit kunnen voorspellen dat Augustus uiteindelijk diegene was die de eerste stap had gezet. En poëzie, bij de Goden... Onbewust voelde hij toch hoe er een knoop in zijn maag ontstond. Hij wijtte het maar aan jaloezie: hijzelf zou nooit poëzie kunnen schrijven. Een simpele brief koste hem al moeite. Al snel werden zijn gevoelens gesust door de warme en geruststellende kussen van zijn vriend, maar het liet hem zelf ook nadenken. Hij stelde het heel erg op prijs dat Ed zo open met hem was. 'Ik ben eenmaal eerder serieus- werkelijk verliefd op iemand geweest,' zei hij na een lange stilte. 'In het Zuiden werd ik getraind om te gaan werken in de andere windstreken. Een van mijn mede-soldaten... Soms denk ik dat het puur het verlangen was om iemand te hebben om alles bij kwijt te kunnen, als alles tegen zat - en dat zat het váák.' Hij glimlachte treurig naar Eddard. 'Hij werd naar het Oosten gestuurd, ik naar het Westen. Die nacht heb ik mezelf in slaap gehuild. Ik heb hem daarna nooit meer gezien.' Kain pakte Eds hand stevig vast met de zijne en drukte er teder een kus op, net zoals de andere man net bij hem had gedaan. 'Ik wil dat je dat deel van mijn verleden weet... Zodat ik dan nu eindelijk over kan gaan op alle veel te schandelijke affaires-' Hij maakte er een grap van, maar al die jaren had hij verlangd naar iemand die hij blindelings kon vertrouwen. Iets wat hij nu eindelijk had gevonden bij de man die naast hem lag. 'Ik wil alles met jou ontdekken,' murmelde hij uiteindelijk. 'De hele wereld ligt voor ons open.'

Eddard vond het makkelijker dan hij had gedacht om over zijn kortstondige relatie met Augustus te praten. Hij had het er nooit met iemand over gehad en dat had hem zeker wel dwars gezeten. Vooral omdat het hem zo had opgelucht toen Liam wist van Kain. Hij had niet helemaal door gehad dat het hem energie had gekost om deze mannen zo privé te houden. Dat hij überhaupt nog een privé leven had gehad naast al het werk.. Geïnteresseerd luisterde hij naar het verhaal van Kain. Hij wist maar weinig over zijn vriend voor zijn tijd in Evenfall, behalve in wat voor omstandigheden zijn familie nu en waarschijnlijk ook daarvoor had geleefd. Ed dacht niet dat hij echt een goed beeld had van Kain's leven, zijn jeugd en meer. Hij verstrengelde de vingers van zijn zojuist gekuste hand met die van de man en lachte met zijn grap mee. Echter voelde hij ook de verlichting die het bracht dat ze nu zo open waren met elkaar en dat ze deze dingen met elkaar konden delen. 'Ik hoop dat we die affaires dan maar niet ineens onvoorbereid tegen het hoofd lopen als we in het Zuiden aan het rondreizen zijn,' grinnikte Eddard, denkende aan zijn eigen oude bekenden en vanzelfsprekend aan Peter. Hij was benieuwd hoe zijn familie in Lorath hem zou ontvangen, vooral als hij met een partner aan kwam. Glimlachend streek hij met zijn lippen langs die van Kain. 'Laten we hier beginnen, voor we morgen weer verder gaan.' Zijn vrije hand gleed over het warme lichaam van de andere man.