Een Herberg

Het was voor Marwan erg intimiderend geweest om de ouders van Iwan en tevens zijn broers en aanhang zo op één plek opnieuw te ontmoeten. Natuurlijk had hij al eens eerder met de familie Halley gesproken, maar nog nooit als- als de partner ván Iwan. Hij had dus ook de duidelijke verbazing op iedereens gezicht gezien, al wist hij niet of zijn schoonmoeder nog compleet begreep wat er aan de hand was of dat ze hem überhaupt herkende. Henry Halley had echter duidelijk ingezien wat Marwan en Iwan voor elkaar waren. 'Je vertelt zo weinig over jouw leven in Evenfall, Iwan,' merkte Marwan met enige nieuwsgierigheid op. Hoe open Marwan over zijn eigen leven was, hoe gesloten Iwan over alle facetten van zijn leven was die niets te maken hadden met Dante. Marwan grinnikte zacht en schudde zijn hoofd. Was Iwan werkelijk zo naïef om niet te weten wat zijn voorvaderen allemaal hadden uitgespookt? En veroorzaakt hadden? De Halley stamboom was al lang niet meer wat het ooit was geweest. Het Oosten begon zich nu weer op hun rechtmatige plekken te plaatsen, met Sibel voorop. Waarom ze dan toch nog met een Halley geslacht had moeten trouwen... maar Marwan was niet veel beter in dat opzicht. Marwan was inmiddels rechtop gaan zitten en rekte zich met een diepe gaap uit. 'Die fles wijn gisteravond was geen goed idee, Iwan,' verzuchtte hij met nog steeds slaperige ogen. Marwan ging tevens gekke dingen doen onder de alcohol, die hij gelukkig alweer vergeten was. 'Zin om samen een koude douche te nemen in de binnenplaats?'

Iwan keek ongemakkelijk van Marwan weg en maakte een of ander gebaar met zijn hand om zijn woorden weg te wuiven. Hij zuchtte echter en legde zijn voorhoofd tegen de schouder van zijn vriend om zo zijn blik nog altijd te ontwijken. Hij wilde graag open zijn naar Marwan zoals hij ook tegen hem was geweest. Ondanks dat ze wel eens gepraat hadden over de moeite die Iwan had met het weerzien van zijn ouders, het bezoeken van zijn oudste broer en al die zaken, had hem dat niet meer doen vertellen over hoe zijn leven in Evenfall was geweest. ‘Prima,’ begon hij echter en keek de andere man weer aan. ‘Vandaag mag je me alles vragen wat je maar wil. Hoe veel kindermeisjes ik had, of ik toetjes als ontbijt kreeg, of we in gouden tobbes badderden-‘ Hij grinnikte naar Marwan en kuste hem snel voor hij te kritisch zou zijn over zijn spottende toon. Hij meende het wel degelijk dat hij wilde proberen meer te vertellen over zijn jeugd, maar het zou niet makkelijk zijn. Iwan keek toe hoe Marwan lui geeuwde en zich zo mooi wist uit te rekken in het zonlicht. Zijn woorden brachten hem echter direct uit het romantische moment. Het was voor het eerst in manen geweest dat Iwan zich weer aan de drank had gewaagd. Hij had zich zeker gevoeld met Marwan naast zich, met het limiet van een glas of twee. Het was echter verrassend moeilijk geweest om daarna te stoppen. Het had bijna gevoeld alsof hij geen controle meer had over zijn eigen keuzes. Een derde glas had zo onschuldig geleken en onvermijdelijk. ‘Marwan, ik-‘ Hij maakte zijn zin niet af, maar kwam ook overeind en wreef door zijn krullen. ‘Ik kan inderdaad wel een douche gebruiken.’

Marwan had zich eens flink goed uitgerekt, terwijl hij tegen de koude douche op keek. Hij bleef veel liever in hun warme bed liggen, opgerold tegen zijn vriend aan, maar zo zouden ze allebei geen geld verdienen. Met een glimlach keek hij over zijn schouder naar zijn partner toe en glimlachte hij gelukzalig. 'Ik ga je de oren van je hoofd af vragen,' beloofde hij mysterieus. Hij had al zo zijn vragen klaar staan, namelijk. Hij hoopte echter dat hij zijn vragen er niet net zo roekeloos uit gooide als dat hij met de opmerking over de fles wijn had gedaan. 'Shit- Iwan, ik bedoelde het niet zo,' probeerde hij nog, maar hij had de verslagen blik op zijn vriends gezicht al gezien en keek toe hoe Iwan op stond. Marwan rolde snel naar de rand van het bed en legde zijn handen op Iwans heupen, zodat hij niet weg zou lopen. 'Ik was juist zo trots op je gisteren, mijn liefste. Ik doelde meer op mijn eigen gekke opmerkingen en daden als ik heb gedronken, zelfs al na één glas. Ik- ik had het niet moeten zeggen.' Hij trok Iwan zo dichter naar hem toe en keek smekend naar hem op. Marwan wilde ten alle tijden vermijden dat Iwan zich rot zou gaan voelen om een opmerking die hij niet eens zo had bedoeld.

Iwan had zijn gezicht achter zijn krullen verscholen voor Marwan en kneep zijn ogen voor een tel stijf dicht. Het was te gek voor woorden dat het hem nog zo veel deed! Hij zou maar al te graag iemand hebben die hem kon vertellen hoe lang het zou duren voordat hij zonder problemen naast iemand kon zitten die een glas wijn of mok bier dronk of dat hij zelf weer iets zou kunnen nuttigen. Iwan voelde de handen van Marwan hem tegen houden, maar keek hem niet meteen aan. Hij had veel moeite uit te leggen wat voor onstuimige gevoelens er door hem heen gingen op een avond zoals de dag er voor. Maar Marwan was ook de enige persoon die echt op de hoogte was van Iwan's probleem en met wie hij zijn afspraken maakte. Na enkele tellen stil te zijn geweest, draaide Iwan zich toch om naar Marwan en legde een hand op zijn wang. 'Het is niet erg, Marwan,' probeerde hij glimlachend te brengen. Als hij zo op zijn vriend neer keek zou hij nooit boos of teleurgesteld kunnen zijn. Überhaupt dacht hij dat niet te kunnen. Iwan had al langer de overtuiging dat hij erg weinig voorstelde als persoon zonder deze man aan zijn zijde. Ze hadden zo veel liefde, dan hoefde ze toch geen tijd te verspillen aan zijn zorgen en onzekerheden. Iwan legde ook zijn andere hand rond het gezicht van Marwan en boog naar voren om hem liefdevol te kussen. 'Zo gek was je niet. En anders vond ik het ook wel erg aantrekkelijk,' voegde hij nog grinnikend toe.

Marwan keek bezorgd naar zijn vriend. Hij had niet gedacht dat de alcohol en vooral de naweeën ervan nog zoveel met Iwan zouden doen, echter was het ook niet gek: het had zo'n rol in Iwans leven gespeeld en ook in hun relatie. Het speet hem dan ook om het plots zo nonchalant en zonder gedachte opgebracht te hebben. Marwan liet zich uiteindelijk opgelucht kussen door zijn partner en grijnsde vervolgens verlegen om zijn woorden. Hij had vast weer gekke dingen gedaan, dus zou hij maar niet naar de details vragen. Marwan had inmiddels alweer zijn armen om Iwans middel geslagen en trok hem zo weer dicht naar hem toe voor een passionele kus. Als hij niet oppaste, zou hij hun tweeën weer gemakkelijk in bed laten belanden. Hij sloot het moment maar af met een zachte kus op Iwans neus. 'Ik kan geen genoeg van je krijgen,' murmelde hij op gelukzalige toon, om vervolgens nog kort langs zijn wang te strijken en vervolgens overeind te komen. Hij moest maar weer eens in wat kleding springen, om in elk geval nog ietwat bedekt naar de binnenplaats te kunnen lopen voor de koude douche. 'Kon je weleens het paleis uitglippen?' vroeg hij vervolgens benieuwd. Het was de eerste van de vele vragen die hij vandaag zou stellen.

Iwan wist ook wel dat Marwan het niet zo bedoeld had en wilde niet verder toevoegen aan de spijt waar hij zonet over gesproken had. Hij was dus tevreden te zien dat Marwan om zijn woorden kon grinniken. Ondanks de vreemde strijd die hij gevoeld had, was het aandoenlijk geweest om zo bewust mee te maken hoe zijn vriend zich gedroeg als hij aangeschoten was. Een goedkeurend geluid verliet zijn mond toen hij zo stevig vast werd gepakt en gekust. Het liet hem enkel snakken naar meer, maar ook Iwan was zich bewust dat ze de dag hard nodig hadden en niet weer een hele mogen in bed konden blijven. Hij had er al eens eerder over geklaagd om door zijn vriend op de feiten te worden gedrukt: zonder geld zouden ze nergens meer heen kunnen. En de laatste plek waar Iwan vast wilde geraken, naast Tyrosh dan, was Evenfall. 'Het is maar goed ook dat je nog op mij aangewezen bent dan,' grinnikte Iwan. Hij kuste nog gauw Marwans slaap voor ook hij in beweging kwam en een broek zocht om af te dalen naar de binnenplaats. Hij lachte om de vraag die zijn vriend als eerste besloot te stellen over zijn jeugd. 'Natuurlijk. Het werd steeds moeilijker iedere keer dat het me gelukt was, maar ik ken iedere ingang en uitgang in het paleis en was altijd al slank genoeg om zo tussen spijlen en kieren te glippen.' Hij had een broek van Marwan opgepakt om die aan hem te geven en glimlachte naar hem. 'Gaan we ooit jouw familie langs?' vroeg hij plots, misschien in een poging dit vragenvuur niet enkel betrekking op hemzelf te laten hebben.

Marwan grijnsde samenzweerderig naar zijn partner, want hij wist dat Iwan net zo graag als hem in het bed had blijven liggen, en drukte nog een liefdevolle kus op zijn lippen. 'Alsof ik je zou laten gaan,' grinnikte hij met tedere stem. De koude bries vanuit het slecht geïsoleerde raam liet hem echter weer herinneren hoe weinig ze aan hadden en dat ze zo niet hun kamer uit konden stappen. Ze moesten echt aan het werk gaan, zodat ze later weer genoeg plezier konden hebben samen. Want hij wou níet stranden in Evenfall. Gelukkig had Iwan zijn broek gevonden en was hij nog enigszins bedekt. Tegelijkertijd luisterde hij gefascineerd naar de uitleg van zijn vriend. Daardoor was hij ook zo verbaasd om plots een vraag over zijn eigen familie te krijgen. Marwan keek stilletjes naar Iwans gezicht en knikte vervolgens. 'Natuurlijk,' zei hij, overtuigender dan dat hij zich voelde. 'Misschien kunnen we hier na wel naar het Oosten reizen? Dan kan jij ook jouw broer op zoeken.' Hij wilde echter niet veel meer woorden aan zijn familie vuil maken. Zo nam hij Iwan met zich mee naar de pomp op de binnenplaats, om zo een frisse douche te nemen en de stad in te duiken.