Alba vertrekken

-

Liam hield Muriel stevig aan haar hand vast en liep zo met haar door de gangen heen van het Westelijke paleis. De stemming begon met de dag weer grimmiger te worden nu er nog steeds geen beslissing was genomen over het koningsschap en de koning er steeds meer haast achter probeerde te zetten. Hij wilde dan ook niet meer dat Muriel zonder goede bewaking zomaar buiten hun vertrekken verbleef. Nu Sibels naam steeds meer en meer rond leek te gaan, wilde hij niet dat hun dochter ingezet kon worden als middel om Sibel tot besluiten te zetten. Welke besluiten wist hij echter niet, gezien Sibel maar weinig losliet en ze de laatste dagen ook geen tijd hadden gevonden om te praten. De woorden van Ed hadden hem echter een serieuze realiteitscheck gegeven over de status van de besprekingen en de noodzaak om zijn vriendin zo snel mogelijk te spreken. Hij hoopte haar dan ook te vinden in haar vertrekken, maar door het enthousiaste geroep van Muriel wist hij dat hij juist haar zus had getroffen. ‘Ga maar naar tante Naya toe, Mumu,’ spoorde hij aan, waarna hij naar zijn schoonzus glimlachte. ‘Hoe gaat het, Ya?’

Naya was bezig met het reorganiseren van alle spullen die ze had meegenomen naar het Westen. Ze was gisteren naar de markt geweest en had het toch niet kunnen laten om allerlei prularia te kopen, die ze nu zorgvuldig aan het opbergen was bij haar andere bezittingen. Toen ze het geroep van haar nichtje hoorde, draaide ze zich met een grote glimlach op. 'Als dat mijn favoriete nichtje niet is!' zei ze enthousiast, waarna ze hurkte en haar armen opende, zodat haar nichtje in haar omhelzing kon rennen. 'Wat zie je er mooi uit, Muriel!' Haar nichtje droeg één van de jurkjes die ze laatst een keer mee had genomen van de markt hier in Evenfall. De kleur stond haar prachtig - al zei ze het zelf. Naya nam haar nichtje op haar arm en kwam weer overeind. 'Het gaat prima.' zei ze met een glimlach. 'Hoe gaat het met jou? Druk bezig met Muriel bezig houden, zie ik?'

‘Muriel stond erop dat ze deze jurk vandaag zou dragen,’ grinnikte Liam, terwijl hij naar zijn dochter en schoonzus keek. ‘Als het aan haar ligt, dan zou ze alleen nog maar in jouw jurken rond lopen. Helaas houden de kleidngwassers haar niet bij en moet ze soms toch echt andere kleding aan.’ De dag ervoor was ze nog erg ontstemd geweest toen Liam met wat oudere kleding aan was komen zetten. Hij vond het zo zonde dat het maar onderin lag in de koffer. Bestuderend bekeek hij Naya en glimlachte hij ook al snel. ‘Dat geloof ik zeker, je straalt helemaal. Wat is je geheim?’ lachte Liam, terwijl hij een glas wijn voor hem en Naya in schonk. ‘En het gaat ook allemaal zo zijn gang. Druk met Muriel, de vergaderingen, trainen van de cadetten...’ Hij en Sibel hadden besloten om nog niemand over hun laatste nieuws te vertellen, maar Sibel had hem deze ochtend nog ingefluisterd dat Naya van hen wist. Hij kon echter niet goed bedenken hoe hij erover kon starten. ‘Is je zus toevallig hier? Ik wou haar eigenlijk ergens over spreken...’

'Als ik naar de markt ga zal ik wel eens kijken of ik nog iets moois kan vinden. Klinkt dat als een goed idee, Muriel?' lachend kwam Naya overeind en haalde haar schouders op. 'Mijn geheim? Tja, wat zal ik zeggen. Iedere ochtend baden in bad vol met de roodste rozenblaadjes.' grapte ze. 'Nee, eerlijk ik heb geen geheim.' Natuurlijk wist ze dat ze straalde doordat ze hier was, bij de persoon bij wie ze het liefste wilde zijn, maar dat vertelde ze liever niet tegen Liam. Al wist ze niet of Sibel hem al ingelicht had over haar relatie met de Halley Prins. 'Je hebt het er maar druk mee zeg. Misschien moet je eens een dagje vrij nemen, dat doet een mens goed.' Haar moeder had haar altijd vertelt dat hard werken belangrijk was, maar dat je zeker niet moest vergeten om voor jezelf te zorgen. 'Oh, nee je hebt haar net gemist. Er was één of andere spoedvergadering waar ze voor opgeroepen werd.'

Liam moest lachen om Naya’s woorden en schudde grinnikend zijn hoofd. ‘Als mijn soldaten mij ooit in een bad vol met rozenblaadjes vinden, dan hoor ik het nog voor de rest van mijn leven. Van Sibel trouwens ook.’ Hij besefte zijn fout niet op tijd en bleef dus ietwat ongemakkelijk van Naya wegkijken. Ondanks dat Naya wist van hem en Sibel bleef het toch wennen om er weer zo openlijk over te praten. Vooral omdat Sibel het nog niet aan haar ouders had verteld. Net op het moment dat hij weg wilde gaan, bedacht hij zich toch. ‘Ik wil eigenlijk nog met je over iets praten,’ begon hij vluchtig, in de hoop dat Naya hem niet zou weg sturen. Hij keek of Muriel buiten geluidsafstand was en ging tegenover zijn schoonzus zitten. ‘Weet jij- hoe zit het met al die geruchten over Sibel als troonkandidaat? Er waren twee edelen in de tent naast mij erover aan het praten in het legerkamp.’ Liam wist nog goed hoe verward hij zich had gevoeld... en nu nog steeds.

Naya keek hem aan en begon te giechelen. 'Tja, je moet er wat voor over hebben hè?' lachte ze en keek hoe Muriel zich naar de houten kist snelde waar haar speelgoed in zat. Bij het noemen van Sibel's naam keek ze hem even peilend aan en begon wederom te lachen. 'Maak je geen zorgen, Sibel heeft me alles al vertelt. Jullie geheim is veilig bij mij.' verzekerde ze hem en nam plaats op de bank. Van de fruitschaal op tafel pakte ze een paar druiven en stopte er eentje in haar mond. Toen Liam aanstalten maken om weg te gaan, wilde ze opstaan om de deur voor hem te openen, maar ze stopte toen hij weer begon te praten. 'Heeft ze het je dan nog niet vertelt?' vroeg ze verward en keek hem fronsend aan. Het was al een aantal dagen geleden dat ze het gesprek met Sibel had gehad en het verbaasde haar enigszins dat Liam er niets vanaf wist. 'Ik weet er ook het fijne niet van hoor... ik weet alleen dat haar naam een aantal keer is gevallen tijdens de vergaderingen, eveneens als vader's naam...'

Liam voelde hoe het schaamrood op zijn kaken stond, toen Naya zo expliciet zijn relatie met Sibel benoemde. Hij had het er eigenlijk met niemand nog over gehad, buiten zijn moeder, broer en zuster om. Zijn vader moest hij nog in vertrouwen erover nemen. 'Ik hoop dat we binnenkort weer naar het Oosten kunnen en daar alles uit kunnen praten en kunnen verwerken. En zo een nieuwe start maken,' zei Liam oprecht. Hij vond het Westen maar niets. Toen Naya begon te praten en daaruit bleek dat ze meer wist over zijn vraag, keek hij verward op. 'Haar en jullie vaders namen? Wat-' Hij nam plaats op één van de sofa's en keek naar zijn dochter. 'Ze zijn het allebei toch hopelijk niet aan het overwegen? En ze nemen toch ook de suggesties niet serieus? Wat- wat moet Sibel in het Westen?' begon hij al snel te ratelen. Deze woorden beangstigden hem. Hij moest er niet aan denken.