De gastenvertrekken

Guila voelde zich als een klein kind dat op haar vingers werd getikt. Ze wist dat ze veel vertrouwen had in haar goede vriendin en haar partner, maar ook dat dit vertrouwen terecht was. Sibel had haar al zo vaak uit benarde situaties geholpen zonder daar iets voor terug te vragen. Het verraden van haar vriendin, al was dat fysiek of met woorden, zou ze dus ook nooit doen. Dat hij dus ook zo gefocust was op het koningspaar en niet op de mensen dichtbij hemzelf verontruste haar dan ook. Misschien was het daardoor ook beter dat ze het onderwerp lieten vallen. Opgelucht luisterde ze vervolgens naar de woorden over de dromen die bij Iker afwezig waren geweest. Wellicht was dat wel de beste voorbode voor goede tijden. 'Bij mij zijn de dromen lang weggeweest, tot enkele dagen geleden het opeens weer begon,' murmelde ze zacht, terwijl ze terug dacht aan de vage beelden die ze onbewust gezien had gekregen. 'Het waren- verontrustende beelden vanuit het kamp. De wisseling van de macht en de haat die daarmee samen gaat. Tegen de Quandaïse vluchtelingen, maar ook tegen mij en mijn kinderen.' Ze keek vervolgens naar de hand die de hare vast had gepakt en vervolgens naar het gezicht van haar goede vriend. 'En ik heb beelden van jou en de landvrouwe gezien,' zei ze uiteindelijk maar direct. 'En het spijt me dat ik zo in jouw privé leven wordt gegooid zonder jouw toestemming, maar ik wil er transparant over zijn.' Ze was sowieso niet goed in het bewaren van geheimen.

Iker merkte dat Guila niet in ging op zijn woorden om verder discussie te vermijden. Hij durfde echter niet te zeggen of dat kwam omdat ze zijn perspectief niet kon begrijpen of dat het uit een loyaliteit naar de Koningin kwam. Hij besloot het maar als een vriendelijk gebaar te zien. Hun vriendschap was moeilijk genoeg met de politieke en familiale relaties tussen hen. Hij fronste toen ze aangaf dat zij juist wel weer dromen had gehad. Het was voor hem een ander teken dat hij over het hoofd werd gekeken door zijn Goden ondanks de benarde situatie waar hij zich in bevond. Hij vond het moeilijk dit te doen zonder hun directie. 'Het kamp?' herhaalde hij voorzichtig. Iker wist niet hoe veel informatie Guila daar over zou geven, maar hij voelde zich er betrokken bij. Zijn aanwezigheid had voor veel problemen gezorgd, niet alleen voor het kamp in het algemeen maar ook specifiek voor Guila. 'Vertel me alsjeblieft niet dat een van die irritante Kapiteins nu het voor het zeggen heeft?' Ze zou vast weten wie hij bedoelde. Celine en Tyrosh hadden steeds minder een idee wat er gaande was in het kamp sinds het vertrek van Indra Morton. Het was het volgende dat ze noemde, dat hem meer zorgen baarde. Iker bleef expres Guila's hand vast houden om hopelijk te verbloemen dat het hem deed schrikken te horen dat ze dit wist. Hij keek van zijn vriendin weg om rust te vinden in het tevreden gezicht van haar dochter. 'Het verraad van de Goden begint me meer en meer duidelijk te worden,' mompelde hij zacht. 'Ik weet niet wat ik gedaan heb om zo door hen aan de kant te worden geschoven. Ik- Ik heb al van alles geprobeerd. Ik heb oude rituelen en gebeden opgezocht, maar-' Hij zuchtte en ontmoette Guila's blik weer. Dit was niet waar ze naar gevraagd had. Tenminste, hij dacht dat ze waarschijnlijk verwachtte of hij de beelden van hem en Celine zou ontkennen of niet. 'Ik heb veel steun gekregen van de Landvrouwe. Haar passie voor haar gewest is mij niet ontgaan, noch dat in haar persoonlijke zaken,' begon Iker dan ook enigszins aarzelend. Hij vertrouwde Guila en toch- Wat ze zojuist hadden besproken baarde hem zorgen.

Guila had haar vrije hand op Roshans donkere haren gelegd en streek er zacht overheen, terwijl ze weer de onrust in haar buik voelde op komen. 'Sinds kort heeft inderdaad een andere Kapitein de macht. Hij heeft een intense hekel aan Flynn, aan Robyn en aan mij. Überhaupt een hekel aan alle adel en iedereen die daar ook maar enige relatie mee heeft, zoals Indra met de Koning,' besloot ze Iker te vertellen. 'Op het moment dat we vertrokken had de Kapitein nog niet zijn nieuwe plannen aangekondigd, maar het voelt- onheilspellend. Flynn zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken, vooral gezien Indra vast weer snel terug komt, maar ik-' Ze schudde haar hoofd. Haar dromen zouden hoogstwaarschijnlijk uit komen. Vervolgens keek ze afwachtend naar de reactie van Iker en hoopte ze maar dat ze hem niet al te veel had laten schrikken. 'Ik heb het niemand verteld,' beloofde ze hem onmiddellijk en stellig. 'Niet aan Flynn en niet aan Sibel. Dat is niet aan mij om te doen, laat staan dat het hun iets aan gaat.' Ze wilde niet dat hij zou denken dat zij diegene was die de roddels had gestart, terwijl ze juist op haar tong had gebeten en verrast had gereageerd toen Robyn haar en Flynn over de geruchten had verteld. 'Maar ik ben blij dat jouw echtgenote en de landvrouwe jou zo steunen. In de droom zag je er zo opgewekt uit.' Ze kneep zacht in zijn hand tijdens zijn ongeruste woorden over de Goden en hun verraad. Het deed haar pijn dat zijn liefde voor de Goden zo was omgeslagen. 'Bid met mij, Iker. De Goden kunnen zich soms terugtrekken, om wat voor reden dan ook, maar ze zullen nooit verdwijnen. Ook niet bij jou. Wellicht dat de stilte betekent dat er betere tijden aan zullen komen,' zei ze hoopvol, terwijl ze gebaarde naar het kleine prieel dat ze opgebouwd had.

Iker luisterde met een gespannen gevoel naar de verontrustende woorden van Guila. Ze hadden geweten dat het kamp zou kunnen radicaliseren zonder de constante leiding van Indra Morton. Sinds de relatie tussen het kamp en de Landvrouwe nooit sterk was geweest, had het weinig verandering gebracht in Celine's houding naar het kamp. Echter maakte dit hem bezorgd wat betreft Guila's welzijn. Ze had al vaker verteld dat de andere bewoners van het kamp niet altijd vriendelijk naar haar waren geweest. Bovendien klonk het niet goed als zelfs de vluchtelingen met achterdocht aangekeken werden in het kamp. Er waren niet veel plaatsen in Tarth waar zijn landgenoten in zulke grote getallen opgevangen en geholpen werden. Iker wist niet goed wat hij moest zeggen op Guila's woorden, noch over het kamp noch wat betrof zijn relatie met Celine. Waarom hadden de Goden haar dit laten zien? 'Het is nog in ontwikkeling,' zei hij maar kort. 'Ik ben trouw aan mijn echtgenote en zij is mijn prioriteit zoals ik dat ook voor haar ben.' Die duidelijkheid was niet direct aanwezig geweest in hun relatie, maar Iker was er nu wel overtuigd van. Hij zuchtte vervolgens en knikte toen. 'Dat zou erg fijn zijn.' Het bracht ook een andere gedachte in hem naar boven terwijl hij Roshan terug aan haar moeder gaf zodat ze beiden op konden staan. 'Ik heb de vluchtelingen in Tyrosh al vaak genoeg gezien in hun- toestand, maar hier beangstigd het me nog meer.' Iker had Evenfall altijd gekend als een erg ruimdenkende en verwelkomende stad voor reizigers en bewoners uit elke uithoek van de wereld, maar de Quandaiers die hij hier op de straten had gezien leken het er nog slechter aan toe te hebben dan in Tyrosh. 'Er zijn nog enkele tempels overgebleven voor onze Goden van erg lang geleden, maar ze zijn stuk voor stuk in verval geraakt. Mijn bediening heeft er echter een gevonden die misschien nog te redden valt. Ik- Ik zou er graag iets aan doen, om ook hier onze landgenoten een verwelkomende plek te geven.'

Guila en Iker moesten vast hetzelfde denken: waarom hadden de Goden dit beeld van Celine en Iker zo duidelijk in haar dromen laten zien? Het beeld van Roshan had natuurlijk geleid tot een groot geluk en wellicht zou dit ook betekenen dat er voorspoed lag in de relatie tussen Iker en Celine. Over Isaia, daarentegen, had ze niets gedroomd. Toen Iker aangaf dat hij ook wilde bidden, was ze al bijna opgestaan om haar hoofddoek erbij te pakken, maar hij leek nog verder te willen praten. Instemmend knikte ze met haar hoofd als instemming met zijn woorden. 'Tarth biedt vele uitdagingen voor mensen die heil zoeken hier,' zei Guila teleurgesteld. 'En het spijt me daarom ook zo erg dat het legerkamp blijkbaar geen veilige plek meer is. Ik zal me hard maken voor hun, maar- Mijn stem betekent niet veel in het kamp. En binnenkort die van Flynn waarschijnlijk ook niet meer.' Het bedroefde dat Flynns carriere, maar ook de toekomst van haar zoon en dochter in het legerkamp in gevaar stonden puur door Flynns huwelijk met haar en het feit dat zij de moeder was van Matheo en Roshan, vanwege haar eigen afkomst. Guila voelde echter hoe haar ogen begonnen te glunderen door het idee van Iker, maar een steen in haar maag weerhield haar ervan om te enthousiast te worden. 'Als ik kon, dan zou ik alle oude tempels laten restaureren in Tarth. Maar- Het kost veel geld, Iker. De tempel in het legerkamp hebben Flynn en ik zelf gefinancierd en dat gaf al schrikbarend hoge kosten en die tempel bevat niet eens een imposant beeld.' Ze wreef bedachtzaam langs haar voorhoofd. Iker zou vast ook niet de grootste erfenis vanuit Quandaï meegekregen hebben, vooral niet na het falen van Reihan. 'Wellicht dat jij een goed woordje kan doen bij Celine en dan doe ik een poging bij Sibel? Ik vraag me echter af hoeveel zij kunnen betekenen tegen het volk dat steeds radicaler lijkt te worden.'

Iker slaakte een zucht en sloot kort zijn ogen terwijl hij over zijn voorhoofd wreef. Het baarde hem zorgen hoe weinig er nog werd gesproken over het lot van de vluchtelingen in het Noordelijke paleis. Hij verweet het aan Reihan die iedere vergadering leek dwars te bomen met haar aanwezigheid. Er kon niet vrij gesproken worden over de tekortkomingen van zijn Moederland met zijn zuster in de buurt. Hij had gehoopt dat ze afstand zou houden terwijl ze door kreeg dat ook zij door de Moeder aan haar lot over was gelaten. Ze leek het alleen niet in te willen zien dat ze net zoals Iker niet meer de steun van hun Moeder had. Zelfs niet van hun andere familieleden. Iker kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst een brief van ze had ontvangen. Zijn correspondentie naar Quandai ging altijd via officiele kanalen. 'Ik moet toegeven dat ik me ook minder heb uitgesproken over hun toestand nu mijn positie weer stabieler is in Tyrosh. Het is riskant met de Raadsleden van Celine die zich weer lijken te richten op landelijke problemen. Maar- Er zijn connecties met de volksbeweging die veel voor alle bewoners van Tyrosh lijken te doen. Mijn mannen zijn er laatst achter gekomen dat die beweging ook samen werkt met het kamp om routes verder Tarth in veilig te maken voor de vluchtelingen.' Iker wist dat hij nu veel vertrouwelijke informatie vrij gaf, maar als er ook maar iets was dat de groep Quandaiers kon helpen dan zou hij het doen. 'Voor vertrek heb ik gepoogd in contact te raken. Ik zal de toestand in het kamp opbrengen om hopelijk alternatieve routes te bedenken.' Het zou hem irriteren om de hulp van Diane te vragen, en als Guila wist wie hij hier voor in zou schakelen zou ze hem terecht bekritiseren, maar Iker wist inmiddels dat de Islaise vrouw verwikkeld was met de opstandelingen. Hij glimlachte vervolgens en legde geruststellend een hand op haar schouder. 'Het geld is geen probleem, Guila. Maar ik hoop jouw kennis te gebruiken om de tempels op de juiste manier in te richten en om te begrijpen wat voor diensten de tempel nog meer kan bieden zoals taallessen net zoals jij in het kamp doet.' Iker had weinig van zijn Moeder gekregen wat betrof materiele waarde, maar hij was een prins met een talent voor zaken dat hij al jarenlang onderhouden had. In tegenstelling tot Reihan, had Iker al veel langer voor zichzelf moeten zorgen.

'De volksbeweging die samen werkt met het kamp?' Ze wist dat Syd hecht was met de rebellenleider in het Noorden en dat ze hem ook veel had geholpen met zijn taken. Dat er echter een officiële samenwerking was tussen het kamp en het Noorden en dat er sluipwegen waren voor de vluchtelingen wist ze niet. Haar Quandaïse vrienden uit het kamp waren daar ook nooit over begonnen. Misschien hadden ze die periode allemaal in het verleden willen laten. 'Het is verstandig om uit te gaan van het slechtst denkbare scenario, wat uiteraard is dat de vluchtelingen het kamp zullen moeten verlaten. We moeten gaan nadenken over een alternatieve en veilige plek voor de families.' Wellicht dat de familie van Flynn hierin wel mee wilden denken. Er waren genoeg boerderijen in de regio rondom de Barnes' boerderij wat als startpunt gebruikt kon worden om een dorp te bouwen. Echter zou dat betekenen dat de vluchtelingen los kwamen te staan van de Tarthianen. 'Ik wil je met alle liefde helpen om de tempel weer op te bouwen en te kijken welke mogelijkheden zijn om er een gemeenschap omheen te bouwen,' beloofde Guila met een glimlach. 'Maar je weet dat ik het ook moet bespreken met Flynn en dat hij-' Plots vloog de deur achter haar open en kwam Matheo enthousiast binnen rennen. Blijkbaar was hij langs zijn vader en tante heen geglipt. 'Oom Iker!' riep hij blij uit, waarna hij al snel bij de benen van de prins stond en om zijn aandacht vroeg door zijn arm vast te pakken. Tot Guila's verbazing begon Matheo onmiddellijk in het Quandaïs te praten. 'Vertel nog eens dat verhaal over het grootste dier van Quandaï!'

Iker was verbaasd te merken dat Guila weinig wist over de samenwerking. Van wat hij had kunnen bevestigen was de oude legerleider Marcus Hoster ook actief binnen het netwerk. Hij kon zich niet voorstellen dat Generaal Morton geen contact met hem had. Hij knikte bedenkelijk toen ze over plannen begon en merkte dat hij zelf ook routes in zijn hoofd had. Misschien moesten ze verder denken dan de standaard plekken. De Westerlijke Landen waren al langer een plek die vreemdelingen verwelkomde. Of wellicht kon hij een deal sluiten met de nieuwe Zuidelijke Landheer. Iker luisterde opgewekt toen Guila in leek te stemmen om samen aan de tempel te werken. Het was hem een voordeel dat hij besloten had zelf niet mee te vechten in het toernooi. Het zou hem de tijd geven zelf de stad in te gaan. Hij wilde zijn vriendin al geruststellen dat ze het kon bespreken met haar man, toen hij ook de deur open hoorde gaan en de kleine Matheo binnen zag stormen. Lachend begroette Iker de jongen en tilde hem met een brede grijns in zijn schoot. 'Rustig aan Matheo! Je zusje begon net wat weg te dutten. Misschien droomt zij wel over de Raimono,' sprak hij hem in het Quandaais terug aan. Toen zijn blik die van de Kapitein ontmoette stond hij met zijn zoon op en knikte kort ter begroeting. 'Mijn felicitaties. Jouw dochter is prachtig en ik wens jou en jouw familie veel geluk toe.' Hij merkte dat Matheo hem nog wat vragen stelde, maar Iker zette hem terug op de grond. 'Ik wordt helaas ergens anders verwacht. Ik ben een erg drukke prins, Matheo,' vertelde hij met een knipoog. Hij wilde er niet vanuit gaan dat hij zomaar tijd mocht doorbrengen met het hele gezin.

Guila nam snel Roshan over van de prins en keek vertederd toe hoe Matheo Iker nog zo goed leek te herkennen. Na het betrappen van Iker op zolder had het niet in het conflict tussen haar en Flynn meegeholpen dat Matheo constant om zijn nieuwe oom vroeg. Gezien Flynn dat destijds elke keer flink de kop in had gedrukt bij zijn zoon, had Guila gedacht dat Matheo Iker zou associëren met iets negatiefs. Het tegenovergestelde bleek echter waar te zijn en haar verbazing leek ze ook te zien in de uitdrukking van haar echtgenoot. Ze had niet onmiddellijk gezien dat hij ook de kamer had betreden. Guila wist wel beter dan het geduld van haar echtgenoot en schoonzus op de proef te stellen, dus ze ging mee in de uitleg van Iker dat hij weer verder moest. 'En, Matheo, ik heb iemand nodig om al deze lekkernijen mee op te eten. Oom Iker en Roshan hebben expres wat voor jou en papa overgelaten,' legde ze in het Tarthiaans uit, maar het had geen zin: hij was al honderduit Iker vragen aan het stellen. Het benoemen van de grote Raimono maakte hem nog enthousiaster. Omdat ze wist dat ze haar zoon niet zou kunnen kalmeren als Iker er nog was, stond ze dus maar op en drukte ze een afscheidskus op zijn wang. 'Tot snel,' zei ze hoopvol, waarna ze Flynn gebaarde dat hij Matheo tegen moest houden, zodat ze Iker samen uit konden zwaaien.

Flynn had zijn best gedaan om Matheo in zijn slaapkamer bezig te houden. Robyn was er gelukkig een stuk beter in om haar neefje aan de praat te houden, maar uiteindelijk werd het zijn jongen te veel om zo lang in de kamer te zitten. Hij had voor moeten stellen om naar de trainingsplekken te gaan of om zijn schoonbroer op te zoeken. Het was dan ook in een moment dat hij zelf bezig was om zijn wapenuitrusting op te schonen, dat Matheo blijkbaar de deur zelf al geopend had. Iker had Robyn nog een boze blik toegeworpen voor hij achter zijn zoon aansnelde. In de zitkamer hoorde hij met een starre houding aan hoe de prins Matheo in het Quandaais toesprak. Flynn had zo zijn best gedaan om de taal te leren. Hij wist enkele woorden en kon zo begrijpen waar Matheo het soms over had, maar hij kreeg maar geen grip op de taal. Hij was nooit een goede leerling geweest. Uiteindelijk had hij het dus maar opgegeven. Flynn keek Iker zwijgend aan en bedankte hem kort voor zijn felicitatie terwijl hij zijn helm en een poetsdoek aan de kant legde. Na de aankondiging van zijn 'andere verantwoordelijkheden', stapte Flynn op de man af en had zijn zoon zo ondanks zijn protest overgepakt. 'Bedankt voor je bezoek, prins.' Hij keek de man fronsend na terwijl hij Matheo stevig vast hield. Pas toen de deur gesloten werd achter Iker, liet Flynn hem gaan en keek hij zuchtend om naar zijn vrouw. 'Hij ziet er goed uit voor een man die snel veroordeeld zal worden,' mompelde Flynn voor hij op de bank plofte en zijn helm er terug bij op pakte.

Guila keek toe hoe Iker de deur achter zich sloot en ze zo weer met zijn drieën waren. Robyn zou zich vast ook ergens bevinden, maar verveelde zich vast dood nadat ze zo lang in haar vertrekken was gebleven. Bij de Goden, die vrouw wist ook altijd problemen op te zoeken, waar ze zich ook bevond. Misschien moest ze nogmaals een ontmoeting tussen haar en Syd organiseren... 'Bedankt dat je op Matheo wilde passen,' glimlachte ze dankbaar naar haar echtgenoot. Al snel zag ze Matheo op dat moment zijn kans grijpen en voor haar langs rennen, om met zijn handen in de lekkernijen te duiken. Ze liet hem maar zijn gang gaan. Uiteindelijk had hij zich - voor het grootste deel van het bezoek - erg braaf gedragen. 'Hij zal moeten bewijzen wie,' legde ze met een blik op Matheo uit, zoekend naar een kindvriendelijke uitleg, 'Rohan en Kalim heeft laten verdwijnen. Hij heeft tot nu toe weinig aanwijzingen en hij lijkt flink beïnvloed te worden door zijn partner en de landvrouwe en hun relaties.' Bezorgd wreef ze langs haar arm, terwijl ze terug dacht naar het gesprek tussen haar en Iker. 'De dader kan zich onder zijn neus bevinden en hij zal het niet zien,' mompelde Guila bezorgd, waarna ze een schaal met koekjes op een bijzettafel bij Flynn zette en zo naast hem plaats nam op de bank. Voorzichtig legde ze haar hand op zijn slechte been en probeerde ze zijn aandacht te trekken. 'Hij lijkt Sibel en Liam nu als hoofdverdachten te hebben. Ik- ik dacht dat hij mij tevens zou gaan vragen om te getuigen bij zijn rechtszaak, maar hij heeft er niets over geopperd.'

Flynn wist dat zijn humeur altijd beinvloed werd als die prins in de buurt was. Hij had Guila dan ook al vaker gezegd dat hij niet rond de prins wilde zijn. Hij kon accepteren dat ze met hem wilde praten, en hij zag het belang er van in terwijl de rechtszaak nog niet afgerond was, noch terwijl de chaos in het kamp voorbij was, maar hij wilde geen enkel gesprek met de man hoeven voeren. Het kostte hem dan ook even voor hij weer op zijn vrouw reageerde. In plaats daarvan focuste hij zich op het metaal van zijn helm en hoe glanzend hij het kon maken. Er zat een deuk op de zijkant waar hij maar moeilijk in kon komen. 'Maakt het werkelijk uit of hij de ware dader vindt? Gaat het er in Quandai niet om dat ze het perfecte slachtoffer vinden om alle schuld op af te schuiven?' Wat hem betrof zou het iedereen goed doen om prins Iker tot schuldige te maken. Hij had een grote fout begaan door naar het kamp te komen en het maakte hem erg verdacht om zo uit het niets te verdwijnen direct na de moord op de hoofd wachter. 'Het zou me niets verbazen als hij wel degelijk een hand had in hun verdwijningen,' spotte Flynn kort. Hij fronste vervolgens, maar vroeg niet door over de getuigenis die ze benoemde. Hij wist dat hij moest vragen of ze dat zou doen als hij er naar vroeg, maar besloot dat een probleem van later te maken. Hij was zo moe om over alle politiek na te moeten denken vooral nu hij juist voor even het kamp had weten te ontsnappen. 'Wat gebruikte jouw moeder ook al weer voor hardnekkige vlekken op de wapenrustingen?' vroeg hij plots om van onderwerp te veranderen.

Guila kon niets anders dan instemmen met de woorden van haar man. 'Misschien hopen ze naast hem en Reihan nog een zondebok te vinden die geen Quandaïse bloed heeft - of in elk geval, háár bloed,' opperde Guila. Het zou de Moeder vast ook vervelend om alle schuld altijd maar op haar ene dochter en zoon af te schuiven. Ernstig keek ze vervolgens haar man aan en vervolgens naar hun zoon na de beschuldiging die Flynn had geuit. 'Ik ga het niet voor hem opnemen, maar denk je werkelijk dat hij sluw genoeg is om twee zwaarbewaakte Quandaïers te doden- bij de Goden, te laten verdwijnen? Kan dat niet alleen gedaan worden door iemand die zelfs de boerderij kan betreden om mij op te zoeken terwijl Reihan zo ongeveer op mijn neus stond?' Ze merkte dat ze te veel in de discussie en het onderwerp mee ging. Ze moest niet de pet van een detective op zetten, vooral niet in een rechtszaak die voor eens haar niets aan ging. Guila haalde daarom opgelucht adem na de wijziging in onderwerp en glimlachte vervolgens mysterieus naar haar man. 'Dat is een geheim dat enkel de Omat vrouwen weten,' zei ze, terwijl ze voorzichtig de helm en de doek van haar man over nam. 'Alleen Roshan zal leren wat voor middel gebruikt kan worden. En je hebt geluk dat ik het in mijn toilettas mee heb genomen! Hier na mag je dus nooit meer zeggen dat we te veel bagage mee hebben op zulke reizen.' Ze bleef echter nog even zitten en keek haar man bestuderend aan. 'Ik ga Iker helpen om de tempel te renoveren. Hij zal het logistieke werk op locatie doen en ik zal puur met hem mee denken vanuit het paleis. De vluchtelingen hebben het hier nog een stuk lastiger met een radicale stad dan de vluchtelingen bij ons in een radicaal kamp,' verzuchtte Guila, terwijl ze met haar duim langs één van de vlekken wreef op de helm. Vervolgens bleef ze stil tot ze de vraag die op haar tong had gelegen durfde te stellen. 'Ben jij betrokken bij de samenwerking tussen de rebellen in het Noorden en het legerkamp?'

'Guila, kunnen we het hier alsjeblieft een andere keer over hebben,' zei Flynn plots op zachte toon. Hij had gemerkt dat Matheo plots wel erg stil bij zijn ouders was komen spelen terwijl hij van zijn zoetigheden smulde. Flynn had het wel vaker gezien hoe hij zich zo tussen de volwassenen mengde om mee te luisteren. Hij had hem er later ook al eens op betrapt dat hij iets zei wat hij in die gesprekken gehoord moest hebben. Daarnaast had Flynn geen flauw idee wat hij toch moest met het steeds maar opbrengen van de Islaise vrouw. Hij begreep niet waarom zijn partner zo overtuigd was dat zij zich overal in had weten te mengen. Flynn kende wel mensen zoals wat ze beschreef, de spionnen en kundige krijgers die zich overal naar binnen wisten te werken. Maar voor wie deed die Diane dat dan? Flynn was dus ook blij te merken dat Guila maar al te graag over ging op de wapenrusting. Hij liet haar met een glimlach haar gang gaan. Het deed hem denken aan de simpelere tijden toen Guila in het kamp ook met wapenrustingen in de weer was geweest. De fijne gedachte gaf hem de mogelijkheid om niet verwoed te reageren op haar volgende woorden, maar zijn antwoord te overdenken. 'Dat lijkt me een goed plan,' zei hij uiteindelijk stil terwijl hij toekeek hoe Matheo weer druk in zijn spel geraakt was en tegen zijn speeltjes riep. Het baarde hem zorgen te zien met wat voor blikken de Quandaiers in Tarth bekeken werden. Zijn kinderen waren half Quandaais. Hun toekomst zou nu al bepaald kunnen worden als de volksmening niet veranderde. Verrast keek Flynn zijn vrouw aan. 'Ja. Als je het al een samenwerking kunt noemen. De leider, Saul, hij werkt niet graag met het kamp, maar Marcus en Indra houden elkaar op de hoogte.' Hij pakte een van de koekjes op en bestudeerde het patroon aandachtig. 'Ik dacht dat Syd je er ook wel over verteld zou hebben. Het schip van Einar pikt vluchtelingen op, niet enkel handelswaren.'

Guila knikte instemmend op de woorden van Flynn, zowel bij het zien van hun zoon die steeds dichterbij was gekomen, als het feit dat zowel Flynn als Iker niet naar haar wilde luisteren. Terwijl ze opstond om het goedje te halen, dacht ze terug aan Diane. De vrouw was gevaarlijk, veel gevaarlijker dan beiden realiseerden, en van die naïviteit van mannen maakte Diane maar al te graag gebruik. In haar dromen zag ze nog haar lach, die gif flesjes en- Ze werd uit haar gedachten gehaald door de lach van Flynn en vervolgens het geschater en gespeel van haar zoon. Hij had al zijn houten dieren alweer gevonden en met zijn vrije hand at hij de cake die ze ter ere van Roshan had gemaakt. 'Ik wil dat Tarth een veilige plek wordt voor de vluchtelingen en voor onze kinderen,' zei Guila, terwijl ze het goedje mee had genomen naar de bank en ze daar de helm begon te poetsen. 'Net zoals toen ik hier opgroeide.' Zoals voorspeld werden de vlekken al snel minder zichtbaar. Haar moeder had het goedje zelf ooit in elkaar geflanst en het recept nooit aan anderen verteld. Guila gebruikte het vaak genoeg ook bij het schoonmaken van het huis of het wassen van kleding. 'Ik wil dat het kamp een veilige plek is voor Matheo en Roshan,' merkte ze vervolgens stilletjes op, terwijl ze opkeek naar haar man. Het onderwerp Mal hadden ze angstvallig vermeden sinds hun vertrek uit het kamp. Ze had Flynn uiteraard over haar dromen verteld en het onheilspellende gevoel die erbij kwam. Flynn leek echter nog te geloven in Indra en haar macht op het kamp. Het was dan ook niet verbazingwekkend om te horen dat Flynn lang en breed van de samenwerking af wist. 'Het is gênant om het te moeten horen van Iker, terwijl ik er zelf niets vanaf wist. Syd heeft mij niets verteld - en jij ook niet.' Ze gaf Flynn zijn helm weer terug, maar liet het onderdeel van Flynns wapenuitrusting niet meteen los. Zo ontmoette ze Flynns blik over het onderwerp dat steeds maar in de lucht bleef hangen. Het lot van de vluchtelingen greep haar aan. 'Ik ga niet in een kamp wonen waar mijn familie gehaat wordt en ik mijn hoofd in het zand moet steken als mijn landgenoten slecht behandeld worden. Het enige verschil tussen de vluchtelingen en mij is dat ik geluk heb gehad met de mensen die mij in huis wilde nemen.'

'Ik zou ook niets anders willen, Guila, maar het begint moeilijker te worden daar zelf invloed op te hebben. Ik denk dat het daarom ook geen slecht idee is om Iker te helpen de tempel hier her op te bouwen of zelfs om over een netwerk na te denken buiten het Noorden. Maar-' Hij had toegekeken hoe ze in de weer was met zijn helm en wilde verder gaan toen ze zelf door ging. Hij zuchtte en knikte. 'Het is moeilijk om er over te praten, maar je weet dat ik naar Tyrosh ben geweest om met Marcus hier over te praten. Het is alleen al een tijdje een minder belangrijke prioriteit geweest, deels omdat de Raadsleden na de aanval er weinig over willen horen om nieuwe vluchtelingen te helpen die niet al in het kamp wonen en deels omdat de volksbeweging in Tyrosh het allemaal op eigen houtje is gaan doen. Ze vinden het kamp te riskant.' Flynn kon ze geen ongelijk geven. 'Syd werkt bovendien enkel en alleen met Saul. Ik-' Hij keek om naar de kamer waar zijn zus zich vast nog bevond. 'Ik ben er pas net achter gekomen en ik geloof dat Robyn er zelfs maar heel weinig vanaf weet.' Het had hem vreemd geleken de Kapitein Einar op de lijst met vechters te hebben zien staan en niet Syd Martines. Een gesprek met Robyn had hem iets van duidelijkheid geboden. Hij keek naar zijn glanzende helm en liet zijn handen verder glijden naar die van Guila. 'Jij en onze kinderen zijn mijn prioriteit, lief. Ik weet dat er veranderingen aan zitten te komen en wellicht zal dat bepalen of jij je nog welkom voelt daar. Ik zal dat geen tweede keer negeren.' Hij had al eens eerder over het hoofd gezien hoe miserabel Guila zich in het kamp had gevoeld. 'Bovendien kan ik niet een kamp vertegenwoordigen dat mensen zoals mijn vrouw en zoals mijn kinderen weg zal sturen.'

'De Quandaïers hebben gigantische netwerken in Tarth. Ze kunnen er weinig mee vanuit het positie in het legerkamp, maar- Bij de Goden, als je ze soms hoort spreken over meerdere familieleden die honderdtachtig graden de andere kant op zijn gereisd met een hele karavaan... Wellicht zouden we dat in kunnen zetten.' Het was een opluchting om eindelijk eens zo transparant over het kamp en de veranderingen die er aan kwamen te kunnen spreken. Ze vreesde die veranderingen en de consequenties die eraan zouden hangen voor haar gezin. Het was daarom goed om te horen dat er bewegingen waren die het leven simpeler wilden maken voor de vluchtelingen, maar het voelde wrang dat ze daarin niets had kunnen betekenen. Flynn drukte haar echter vaak genoeg op het hart hoe belangrijk haar taal- en cultuurlessen waren en hoe fijn het was voor de Quandaïers om een vriendelijk gezicht en de eigen tongval te horen. Ze liet haar hand in de zijne glijden en keek hem dankbaar aan. 'Ik- ik ben alleen maar dankbaar voor alles wat iedereen doet. Jij, Syd, Saul en Iker... Ik zal Syd ook binnenkort vragen of ik op een of andere manier kan helpen.' Inmiddels was Matheo dichter bij zijn ouders gekomen en had hij nu weer zijn aandacht gevestigd op Roshan die op de borst van Guila lag. 'Wie zou nou iemand met zo'n schattig gezicht weg kunnen sturen?' murmelde Guila teder, terwijl ze met haar vrije hand langs Matheo's weelderige krullen en volle wangen wreef. Hun zoon had vervolgens bijna met zijn vieze handen de helm van Flynn willen pakken, maar Guila kon hem net op tijd onderscheppen met het gevolg dat haar eigen jurk al snel onder de kruimels en vetvlekken zat. 'Heb je eigenlijk al besloten of je mee doet met het toernooi?' vroeg ze benieuwd aan haar man. 'Matheo, Roshan en ik zullen uiteraard voor jou juichen. Toch, Matheo?'

'We zijn niet de enigen die hier aan werken. Wat voor sentiment er ook lijkt te hangen in Tarth, er zullen altijd mensen zijn die het een verwelkomend land pogen te maken.' Flynn keek met een beginnende glimlach toe hoe zijn gezin zo bij hem zat. Hij had zich niets mooiers voor kunnen stellen dan dit tafereel. Het kwam met zo veel andere tegenstrijdige gedachtes over hoe hij ze veilig kon houden en een thuis kon bieden, maar uiteindelijk zou hij alles voor ze doen. Flynn boog naar voren om zijn vrouw een kus op haar wang te geven en laste naar zijn zoon die poogde de aanrakingen van zijn moeder te ontwijken. Hij trok de jongen op zijn schoot zodat hij de vieze handen aan een doek af kon poetsen. 'Ik heb mij vanochtend ingeschreven voor het onderdeel zwaardvechten,' vertelde Flynn toen met enige trots. 'Wat denk je daar van, Matheo?' Grinnikend keek hij toe hoe Matheo al enthousiast van zijn schoot kroop om zijn eigen vechtbewegingen te laten zien. Hij keek uit naar het moment dat hij de jongen echte lessen kon gaan geven. Het waren een van de weinige echt goede herinneringen die hij aan zijn jeugd had. Hoewel de herinneringen aan de trainingen toen hij ouder werd juist steeds slechter werden. Zijn moeder had hem met veel meer geduld getraind dan zijn vader ooit had gekunnen. Flynn hoopte zijn kinderen iets heel anders dan zijn eigen vader te bieden.

Met een glimlach ontving Guila de kus van haar man en liet ze haar zoon overnemen. Matheo wilde de laatste tijd veel minder met zijn moeder knuffelen, terwijl hij eerder nog onafscheidelijk van haar was geweest. Het kwam vast omdat Muriel, de tweeling en de kinderen van Adrian hadden gezien hoe ze hem moederlijk had behandeld. Misschien hadden ze hem wel daarover geplaagd. 'Zwaardvechten? Wauw, Matheo, misschien wordt jouw vader wel de kampioen! En misschien jij over heel wat jaren ook wel.' Terwijl ze toe keek hoe Matheo een optreden van vechtbewegingen gaf, schoof ze dichter naar haar man toe en legde ze haar kin op zijn schouder en haar armen om zijn middel heen. 'Laten we zijn lessen snel starten als we weer terug zijn,' fluisterde ze naar haar man, zodat Matheo het niet kon horen. Haar schoonzus had haar hierin sterk beïnvloed. Guila had het eerder niet zien zitten, maar zijn bodemloze energie moest hij op één of andere manier kwijt en dan was het beter voor hem om op een veilige manier te leren. Daarbij zou het ook belangrijk zijn als de verhoudingen in het kamp zouden veranderen. 'Wie doen er allemaal nog meer mee? Ik weet dat de Koning en jouw zus een poging gaan wagen met het zwaardvechten, maar wie stonden er nog meer op de lijst?'

Flynn was behoorlijk onder de indruk van de beweging die Matheo met zijn ingebeeldde zwaard maakte. Hij had duidelijk iets in zich opgenomen van de gevechten die hij in het kamp had gezien. Hij grinnikte vervolgens naar Guila. ´Ik geloof dat ik wel een paar deelnemers zal kunnen verslaan,´ stelde hij bescheiden. Jaren geleden zou hij nog wel gedacht hebben dat hij het onderdeel kon winnen, maar nu leek hem dat onwaarschijnlijk. Dat kwam niet alleen door zijn eigen conditie en kundigheid, maar ook bekwame andere deelnemers. Als Indra mee had gedaan had hij ook nooit kunnen winnen. Flynn leunde wat naar achteren en legde zijn arm om Guila heen. ´Ik heb al een paar bekende namen gezien. Jouw jongste broer lijkt mee te doen ondanks zijn recente verwonding en ik zal zeer zeker tegenover Syd komen te staan. Ik denk niet dat ze me een gemakkelijk gevecht zal geven en Robyn zal er van smullen als ze mij de pan in hakt.´ Hij moest inmiddels wel degelijk oppassen voor de kunsten van zijn zuster, maar hij was er nog altijd van overtuigd dat ze hem niet kon overtreffen met zijn favoriete wapen. Als het op een messen gevecht of pijl en boog aan kwam dan had ze de winst echter zo te pakken. ´Doet de prins mee?' vroeg Flynn vervolgens enigszins achterdochtig. Hij had zijn naam niet op de lijst zien staan en vermeed de man liever in een confrontatie.

'Hij doet niet mee. In plaats van daarvan wil hij zich op de renovatie van de tempel in de stad storten,' legde ze uit met een afwachtende blik op Flynn gericht. Ze wist niet goed of hij wel of niet hoopte dat Iker mee zou doen met het toernooi en ze wist ook niet wat haar meer zou geruststellen. 'Zijn vrouw gaat wel een poging wagen.' Guila wilde net verder praten, tot ze plots Roshan op haar rug onrustig voelde worden en vervolgens haar zachte, zeldzame gehuil hoorde. 'Ik denk dat onze dochter wel wat te drinken lust,' merkte ze op. 'Ik trek mij even terug naar de slaapkamer voor als er iemand plots binnen komt. Matheo, blijf jij braaf hier in de tussentijd?' Ze gaf allebei de mannen nog een kus en sloot zo de deur achter haar in de slaapkamer, zodat ze haar dochter kon voeden.