Het Appartement van Kain en Eddard

Ed wierp een ongelovige blik over zijn schouder toen Kain hem aan spoorde om maar zo snel mogelijk van de gast die ze kregen af te komen. Hij besloot er echter maar mee in te stemmen. Ze hadden nog een ochtend samen te goed. Die persoon moest wel erg dringend zijn wilde Ed het moment met Kain laten onderbreken. Ed zette zijn beste glimlach op en begroette zo de huisbazin die na hem er nog eens op te wijzen dat ze de trap beter schoon moesten houden, van hem weg keerde en terug naar haar eigen appartement onder hen liep. Het was toen pas dat Eddard met open mond door had wie er op bezoek was. Overrompeld en na nog geen moment te hebben om iets te zeggen, voelde hij haar al in zijn armen. Ed pakte Isaia met een ernstige frons bij de schouders vast, keek haar kort aan en trok haar toen met nog een vluchtige blik op de hal onder aan de trap om te zien of ze geen pottenkijkers hadden naar binnen. 'Isaia,' begon hij toen de deur eenmaal gesloten was. 'Ik- Hoe- Wat-' Eddard struikelde over zijn woorden en zijn gedachten. Het laatste wat hij gehoord had was dat de prinses Tyrosh verlaten had, dat ze terug naar de Zomereilanden was gegaan met haar voogd. Hij had niet begrepen waarom ze er niets over gezegd had, maar hij verdacht dat haar broer er misschien wel iets mee te maken had gehad. En nu stond ze ineens in zijn huis in Evenfall. 'Wat doe je hier?'

Het voelde voor Isaia bijna als thuis komen zo in Eds armen. Hij was één van de weinige mensen in dit land wie ze werkelijk kon vertrouwen. En die oprecht om haar gaf. Het had haar dan ook weinig tijd gekost om te beseffen dat ze terug naar Ed zou keren. 'Niemand is mij gevolgd!' siste ze Ed echter toe, nadat hij haar los had gelaten en ze zag hoe hij de gang in keek. Alsof ze mensen de kans zou geven om haar te besluipen of te volgen. Ze snapte echter wel waarom Ed voorzichtig deed: hij was natuurlijk ook gesteld op zijn privacy en rust. Isaia moest echter hard lachen om zijn eerste vraag. 'Wat denk je dat ik hier doe?' zei ze, terwijl ze een hand op haar heup zette en de kamer rond keek. 'Ik kom jou en Kain bezoeken! Waar is hij?' Ze was uiteraard niet op de beste manier uit het Noorden vertrokken, maar ze hoopte dat Ed niet al te geschrokken was. 'Heb je misschien wat ontbijt? Ik rammel, Ed!'

Ed bekeek de prinses voor hem en liet zijn blik kort over haar voorkomen glijden. Hij moest er aan wennen dat ze niet gehuld in goud en juwelen was. Niet dat ze alsnog niet prachtig was, noch dat ze haar gevoel voor stijl was verloren, maar het was een stuk minder glitter en meer- Meer Isaia. Eddard wist niet hoe hij haar vraag moest beantwoorden. Hij had geen idee waarom ze hier was, zonder eerst een bericht te sturen, nadat ze al weken nergens gezien was. 'Oh, nou, Kain en ik zijn erg blij dat je eindelijk op bezoek komt, maar-' Hij pakte vlug haar arm vast en keerde haar zo weg van het slaapgedeelte. Kain zou er niet blij mee zijn als hij haar hem liet begroeten terwijl hij nog naakt in bed lag. Hopelijk begreep Kain dat hij maar snel wat kleding aan moest trekken om Isaia te begroeten. Ed zou deze gast namelijk niet wegsturen zoals zijn echtgenoot hem eerder aangespoord had. 'Ik heb vast wel iets in de keuken en anders kan Kain wel iets bij de bakker gaan halen,' zei hij expres harder zodat zijn echtgenoot hem hoorde. Ed hoopte zijn goede vriendin eens flink aan de tand te voelen wat ze hier echt deed. Hij duwde Isaia richting de andere hoek van het appartement en zette haar aan de tafel voor hij zelf door de kastjes begon te rammelen. Zo heel veel aan koken deden hij en Kain niet, maar voor het ontbijt hadden ze meestal wel wat brood en kaas. Uiteindelijk zette hij dus maar wat water op de kachel voor een kruidige mok thee. 'Hoe heb je ons hier gevonden? Ik heb je nooit eens het adres kunnen geven zo snel was je al weer weg uit het Oosten!'

Isaia dacht nog een glimp van een man in bed te hebben gezien, maar ze werd alweer meegetrokken door haar vriend richting de woonkamer. Helse Oceanen, ze was nu alweer zo geïnvesteerd in de relatie van haar vriend! 'Is de bruiloft al geweest, Ed?' vroeg ze gretig. Door de blik op Eds gezicht wist ze het antwoord al. 'Oceanen nog aan toe, ik wist het! Hoe was het? Wat droeg jij? Hoe zag Kain eruit?' Al snel vuurde ze vraag na vraag op Eddard af uit pure interesse. Ondanks dat ze teleurgesteld was dat ze er niet bij had kunnen zijn, gunde ze het haar vriend van harte om zo'n mooi moment meegemaakt te hebben. Ze liet zich ondertussen mee voeren naar de andere kant van het appartement en nam gewillig plaats achter de tafel. 'Ach, dat was niet zo ingewikkeld!' vertelde ze Ed, waarna ze uitvoerig uitleg gaf over de weg die ze had afgelegd om Ed en Kains huis te vinden. 'En ik was hier snel vertrokken omdat ik wíst dat ik weer terug zou keren. Denk je nou echt dat ik van de een op de andere dag heb besloten om zomaar te verdwijnen?' Die woorden sprak ze uit met een duivelse glimlach. Nog steeds kon ze niet geloven dat haar plan gelukt was. Ondertussen zag ze hoe Kain aangekleed en wel uit de slaapkamer strompelde en haar vervolgens begroetend een kus op de wang gaf. Hij gaf aan dat hij naar de bakker zou gaan en weg was hij. 'Kijk, nú kunnen we alle roddels op tafel leggen!' zei Isaia met sprankelende ogen.

Ed had natuurlijk al met zijn glimlach verraden dat ze reeds getrouwd waren. Het was bovendien een feit dat hij graag met jan en alleman deelde. 'Het was magisch, Isaia, werkelijk. Kain was erg onder de indruk van het gele kostuum dat je mij aangeraden had te dragen en hij droeg het meest prachtige donkergroen dat zijn ogen zo goed tot zijn recht brengt.' Zuchtend was Ed bij Isaia aan de tafel gaan zitten terwijl hij zich voor de zoveelste keer in beelden hoe goed ze er als paar uit hadden gezien. Hij had graag een portret willen laten maken, maar dat had uiteindelijk maar niet voorgesteld omdat het wel erg veel poespas was. 'Je had me wel een hint mogen geven. Ik maak me al wekenlang zorgen om je. En ik ben volgens mij niet de enige.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek de prinses met een kritische blik aan. Ergens was het ook geen verrassing te weten dat ze er zo tussenuit was geknepen. Ze was immers erg impulsief en wist goed genoeg hoe ze voor zichzelf moest zorgen, maar dat betekende niet dat Ed geheel kalm had kunnen reageren op het nieuws dat ze verdwenen was. Ed knikte nog kort naar Kain voor hij vertrok, maar zijn aandacht was al volledig opgeëist door Isaia. Hij kon dan ook niet anders dan gretig over de tafel buigen en haar handen vast te pakken. 'Vertel me alles wat er gebeurd is. Ik begrijp er helemaal niets van. Ik dacht dat je het prima had met die prins van je? Of-' Zijn ogen werden plots groot terwijl hij in haar handen kneep. 'Ben je weggerend met die prachtige vrouw waar je het over had in het Oosten?'

Isaia kon enkel stralen door de gelukzalige woorden van haar beste vriend. 'Je zag er zeker weten prachtig uit. En al helemaal met Kain aan jouw zijde.' Het was sowieso al een prachtig koppel, laat staan als ze zich helemaal opgedoft hadden. Al had Ed wel gelijk: ze had hem inderdaad bezorgd gemaakt door niet enige hints te laten vallen. 'Het risico was te groot, Eddie. Ik- ik ben éindelijk vrij! Voor het eerst van mijn leven.' Ze streek met haar hand langs Eds schouder en kneep er verontschuldigend in. Ze was er echter niet van overtuigd dat er veel mensen bang waren door haar verdwijning buiten Iker en Celine. 'Die prachtige vrouw in het Oosten? Bij de Oceanen, Ed, ik heb je zoveel te vertellen!' Isaia grijnsde breed en trok haar benen op, zodat ze comfortabel zat. Na een diepe inademing begon ze met spreken: 'Mijn relatie met Iker was prima. Meer dan prima. Ik hield van de man. Maar...' Ze schoof nog wat dichter naar Eddard toe en keek hem mysterieus aan. Ze hield er van om het verhaal wat in te dikken. 'Als Iker er niet was, dan lag ik onder de lakens van die mysterieuze dame. En zij...' Ze likte langs haar lippen en glimlachte tevreden. 'Die vrouw is de landvrouwe van het Noorden. Celine. En wij begeerden elkaar, net zoals ik Iker begeerde.'

Eddard kon niet anders dan meegaan in de blijdschap van Isaia. Hij kon het haar amper kwalijk nemen dat ze zich vrij gevochten had, maar het zat hem enigszins dwars dat ze gedacht had dat hij dat geheim niet met haar kon delen. Hij zou het aan niemand verteld hebben. Tenminste, als ze zichzelf niet in gevaar bracht. Benieuwd keek hij zijn vriendin aan toen ze zo vaag over haar relatie met de mysterieuze vrouw begon. Met ingehouden adem bleef hij haar aan kijken en klopte op haar hand in de hoop dat ze eens op zou schieten met haar onthulling. De adem ontsnapte in één keer uit zijn mond toen hij hoorde wie die prachtige vrouw was. Als met stomheid geslagen keek hij Isaia aan en had enkele tellen nodig om woorden te vinden. 'Celine,' herhaalde hij. 'Je bedoelt mijn nicht Celine? De ik-ben-te-goed-voor-iedereen Celine? De ijs-in-mijn-aderen Celine? De ik-houd-mijn-neef-de-koning-vast-tot-hij-bijna-dood-is Celine?' Ed had zijn handen van zijn vriendin terug getrokken en keek haar met een diep ernstige uitdrukking op zijn gezicht aan. 'Bij de Goden,' mompelde hij nog ontzet voor hij stil naar de tafel staarde. Het fluiten van de theepot hielp hem uit zijn verdoving. Vlug haalde hij het ding van de kachel en hield zichzelf bezig aan het aanrecht terwijl hij deze informatie tot zich liet bezinken. 'Heeft ze je het paleis uit gezet? Is dat wat er gebeurd is? Als dat zo is dan zou ik érg graag een hartig woordje met haar gaan spreken. Of is het die prins? Was hij jaloers dat jij een ander pleziertje had gevonden?' Hij begreep er nog minder van dan voor Isaia hier voor de deur had gestaan.

Isaia kon alleen maar genieten van de blik vol pure verbazing die op Eds gezicht stond. Tegelijkertijd was ze echter ook een beetje vergeten dat Celine natuurlijk Eddards nicht was én dat ze Eds broer gevangen had genomen... Ze had nooit Celine als schuldige daarvoor gezien en had alle verwijten bij Rohan gelegd. Zelf had ze zo ver van al die besluiten af gestaan. 'Ik bedoel inderdaad jouw nicht, Ed,' bevestigde ze zijn gedachten, waarna er toch een glimlach op haar gezicht toverde. Dus zo zag de buitenwereld Celine voor zich? Als koud en arrogant? Verbaasd keek ze echter naar de ernstige blik op Eds gezicht en naar zijn ruwe handelingen. 'Celine of Iker die mij het paleis uit hebben gezet? Oceanen nog aan toe, nee! Ik zou mij nóóit laten wegsturen.' En Isaia kon het niet voor zich zien hoe ook maar één van die twee haar weg wilden hebben. Nu had ze twee bedden koud achtergelaten. 'En Iker spoorde mij juist aan om meerdere avontuurtjes tegelijk te hebben. Geloof mij, dat waren zijn echte woorden!' Zo glimlachte ze tevreden, maar ergens ver weg voelde ze toch een steen in haar maag. Het gemis naar de twee was nog niet verdwenen.

Eddard kan amper begrijpen wat Isaia zag in zijn nicht. Ze was inderdaad mooi, maar die koude blikken die ze steeds maar op iedereen wierp konden toch niet echt een verlangen aanwakkeren. Hij had heus ook wel goede herinneringen aan zijn kindertijd toen ze nog regelmatig in Tyrosh langs waren gekomen, maar na het drama deze lente- Ed zuchtte en wreef over zijn slaap terwijl hij daar aan terug dacht. Hij had de twee mokken thee opgepakt en zette er één bij Isaia neer, maar nam nog niet terug plaats. 'Dus-' Bedenkelijk bekeek hij de glimlach op het gezicht van de prinses. Hij begreep er werkelijk nog niets van. 'Dus je bent vrijwillig weggegaan uit Tyrosh?' vroeg hij in een poging om haar gedachtegang en de keuze om zo te verdwijnen te achterhalen. 'Niemand heeft je gedwongen, bedreigd of wat dan ook?' Sterker nog, het leek er juist op alsof iedereen haar alleen maar lief had, dat niemand haar verdreven had. 'Ben je samen met Diane op pad? Of- Of alleen?' Hij vond het moeilijk zich in te beelden dat zijn vriendin in haar eentje het land door ging. Trok ze niet overal de aandacht? Zelfs in zijn simpele appartement, in haar eenvoudige kledij, zag ze er nog uit als een Godin.

Isaia volgde Ed bedachtzaam met haar ogen, terwijl hij het nieuws leek te verwerken. Ze had gedacht dat haar beste vriend toch een stuk positiever zou reageren dan dat hij zojuist had gedaan. Echter kon ze ook wel in zien dat Celine niet de beste beslissingen rondom haar familie had gemaakt en ze misschien niet zo hecht met Ed was als dat ze had gedacht. Daarbij... Eigenlijk kon Isaia nauwelijks herinneren dat Celine het weleens expliciet over Eddie had gehad. 'Honderd procent vrijwillig,' stemde Isaia met Eds woorden in. 'Alleen Diane wist er vanaf. Zij hielp mij om een plan te bedenken en dit ook uit te voeren.' Met een zucht dacht ze aan haar goede vriendin: waar zou ze nu zijn? Was ze al onderweg naar de Zomereilanden? Zou ze nog weleens aan Isaia denken? 'Diane is haar eigen pad op gegaan,' legde Isaia uiteindelijk maar uit. Ze wilde niet de plek van haar voogd verraden, laat staan dat ze zich met de zaken van Diane zou bemoeien. 'Ik ben dus... alleen.' Isaia trok haar benen nog wat dichter naar haar toe en pakte vervolgens de mok met hete thee op. 'Maar tot nu toe vermaak ik me prima. En ik weet zeker dat ik ook de meest heerlijke tijd met jou en Kain ga hebben!'

Ed hoorde aan hoe Isaia zijn vermoeden bevestigde. Ondanks dat hij reizend door Tarth opgegroeid was, kon hij het zich niet voorstellen hoe het was om dat alleen te doen. Hij had enkel een paar weken alleen door het Zuiden rondgedoold in zijn zoektocht naar Kain, maar anders had hij altijd één of meerdere reisgezellen. Hij moest er niet aan denken om zo lang met zichzelf opgescheept te zijn. Maar misschien had Isaia ook wel hier en daar een compagnon gevonden. Hij was nog altijd wat stil, zoekend naar woorden. Uiteindelijk ging hij toch terug zitten en beantwoorde haar enthousiasme over het bezoek hier met een glimlach. 'Het is heerlijk je hier te hebben, Isaia.' Later zou hij Kain nog wel overtuigen dat ze hier kon blijven. Zijn man vond het vast niets om hun privacy voor langere tijd op te geven, maar voor Muriel maakte ze ook altijd een uitzondering. Dat herinnerde hem ook aan een mogelijk ander probleem. 'Tenminste- Je bent hier van harte welkom, maar over enkele weken zijn Liam en Sibel hier-' Ook al had Ed geen flauw idee wat Isaia's plan was, noch hoe lang ze zou blijven, wilde hij dat liever nu al met haar delen, dan was ze tenminste voorbereid. 'Maar dat geeft ons nog wel even de tijd,' ging hij op luchtigere toon verder terwijl hij zijn stoel naast de hare schoof en een arm om haar heen sloeg. 'En ik wil erg graag horen waar je allemaal geweest bent.'

Isaia had de stomende kop thee tussen haar handen geklemd en sipte er zo afwachtend aan. Ze wist niet of Ed het wel fijn zou vinden dat ze hier zou blijven. Uiteindelijk moest ook Kain het natuurlijk goedkeuren en die man kende ze nog maar net. Het beangstigde haar dan ook dat hij zo lang stil bleef. 'Ik kan ook een herberg vinden, Ed, dat meen ik en dan ga ik-' Er brak echter tegelijkertijd een glimlach door bij haar beste vriend en vol opluchting omhelsde ze hem met haar vrije arm. 'Bedankt Ed. Zo, zo erg bedankt. En ik help natuurlijk met het huishouden en om alles schoon te houden en ik kan natuurlijk boodschappen doen-' ratelde ze zo door. Zo somde ze vervolgens ook op waar ze allemaal was geweest. De woorden werden per plaats echter onzekerder. 'Ik- ik weet niet zo goed waar ik hier na naartoe ga,' zei ze onzeker, terwijl ze langs haar korte krullen streek. 'Ik heb met Diane besproken hoe ik hier naartoe kon reizen en hoe ik jullie kon vinden. Voor daarna hebben we niets afgesproken en geen plan gemaakt.' Isaia had de grootste dromen gehad dat ze van stad naar stad zou gaan reizen en dat ze de grootste avonturen zou beleven. De realiteit was echter een stuk anders: ze had elke dag wel doodsangsten uitgestaan en ze miste de vertrouwdheid en veiligheid van haar voogd en partner en minnares. 'Ik ben je eeuwig dankbaar als ik hier even mag blijven.'

Ed kneep kort bemoedigend in Isaia's schouder en hield haar toen stevig vast. 'Ben je mal? Dat hoeft helemaal niet hoor. Je bent onze gast. Het is mijn taak dat je niets tekort komt. Maar-' Hij grijnsde naar haar toen hij haar weer aan keek. 'Ik ga helaas geen warme en geurige baden voor je klaar zetten.' Hij wist dat ze er beiden erg van hielden. Hij miste ook wel degelijk de baden in Myr. Misschien kon hij nog wel eens in Liam's vertrekken een bad nemen als hij hier was. Benieuwd luisterde hij naar alle plekken die ze op noemde. Hij kende er een hoop, maar sommige plaatsen had hij nog nooit aangedaan. Hij dronk geduldig van zijn thee terwijl Isaia verder sprak. 'Ach, dat hoef je ook nog niet meteen te weten toch?' opperde Ed in een poging om haar op te vrolijken. Hij kon zich ook nog wel herinneren dat hij een paar lenteslang niet had geweten wat hij wilde doen. Zeker in de tijd dat hij in Lorath had gewoond. Hij had toen gelukkig wel een plaats gehad om te slapen, maar hij had zich erg doelloos gevoeld. 'Dat is wel het minste wat ik voor mijn beste vriendin kan doen, niet?' Hij streek over haar schouder voor hij op stond. 'Wil je de grote rondleiding?' Met een brede lach wees hij richting de ruimte. Zo veel groots was er niet, maar hij zou haar graag laten zien wat hij en Kain hier samen van hadden gemaakt. Het appartement was een zwijnenstal geweest toen ze het voor het eerst hadden gehuurd, maar nu was het werkelijk knus en gezellig binnen. De warmte was nog wel eens moeilijk te behouden in de winter, maar verder hadden ze weinig te klagen.

Met een brede glimlach keek ze haar beste vriend aan. 'Bedankt, Ed, dat meen ik echt. Ik vind het ook heerlijk om eindelijk eens wat langer tijd met je door te kunnen brengen.' Ze zuchtte diep om het benoemen van de baden. Oceanen, wat zou ze nu toe zijn aan een heerlijk warm bad! 'Ik wil zeker de grote rondleiding,' glimlachte Isaia verrukt. Het voelde alsof alle last van haar schouders was gevallen door de bevestiging van haar vriend dat ze mocht blijven slapen. Er waren al genoeg dagen geweest dat ze geen zekerheid had of ze wel een dak boven haar hoofd zou hebben. Gelukkig kwam er altijd wel een herberg om de hoek verschijnen, maar toch. 'Oceanen en daar achter, ik begrijp niet dat je deze ruimte ooit verlaat!' Vol nieuwsgierigheid liep ze ondertussen rond en pakte zo her en der spullen op om het nader te bekijken. Ook nam ze een kort kijkje in de slaapkamer en de rest van de kamers, voordat ze zich weer op Ed richtte. 'Heb je eigenlijk al iets uit het Noorden gehoord?' vroeg ze nonchalant.

Ed probeerde er maar niet aan te denken dat hij zojuist met Kain had afgesproken om een paar dagen voor henzelf te nemen voor zijn broer en schoonzus zouden arriveren. Misschien konden ze alsnog een weekend weg gaan zodra Isaia haar draai hier een beetje had gevonden. Dan kon ze ook op het huis passen. Ed liet het appartement niet graag leeg staan. In de tijd dat ze in het Oosten waren geweest had een muizenfamilie zich het hier erg comfortabel gemaakt en de huisbazin had er vrij weinig aan gedaan. Ed wist echter ook dat hij voor geen goud de mogelijkheid om tijd met Isaia te spenderen wilde missen. Wanneer zou dat namelijk weer voorkomen? Hij had geen idee waar ze zou eindigen als ze weer verder reisde. 'Ik moet bekennen dat we zo nu en dan ook een hele dag niet de deur uit raken,' grinnikte Ed. Ze waren beiden erg serieus over de verantwoordelijkheden die ze hadden wat betreft hun werk, maar soms wisten ze ook dat ze elkaar als prioriteit konden stellen. Hij stuurde haar weg van de slaapkamer, de plek die er nog wel erg rommelig bij lag na hun slome ochtend. 'We kunnen hier een bed voor je op zetten,' legde hij uit terwijl hij een hoek achter een kamerscherm liet zien. Een echte tweede slaapkamer hadden ze niet. Ed was al bezig om enkele kisten aan de kant te schuiven zodat er plek voor Isaia zou zijn toen hij haar vraag hoorde. Twijfelend keek hij haar aan en zuchtte toen. 'Liam en Sibel komen hierheen omdat- omdat het een chaos is in het Noorden. We hebben het ook pas net gehoord. Blijkbaar heeft iemand die Quandaïer Kalim vermoord en nu heeft Celine een erg grote vloot op haar dak gekregen-' Ed bekeek zijn vriendin. Hij zou het nog geen half uur vol kunnen houden om haar niet alles te vertellen ook al had hij eerder gedacht dat het beter was om haar onwetend te laten over alle problemen in Tyrosh. 'Iker is net na de moord verdwenen.'

Met een glimlach had Isaia weer haar mok opgepakt en sipte ze voorzichtig aan het warme water. Haar ogen volgden ondertussen Eds vinger en zo keek ze naar het kamerscherm in de hoek van de kamer. 'Dat is prima, Ed, ik zal je helpen om het op te zetten. Het is- Het is zoveel meer dan ik verdien, Eddie. Nadat ik je zo in het donker heb gehouden over alles wat ik van plan was om uit te spoken.' Bij nader inzien had ze haar vriend wel kunnen vertrouwen. Maar toch... Juist door haar geheimzinnigheid was haar plan goed verlopen. Geïnteresseerd wachtte ze vervolgens af wat haar vriend zou antwoorden op haar vraag. Haar gezicht viel echter bij het antwoord. 'Iker- verdwenen?' Verdwaasd nam Isaia plaats op de stoel waar ze eerder op had gezeten. Iker die verdwenen was? En Kalim die dood was? Een onheilspellend en vooral bezorgd en ongerust gevoel verspreide zich door haar borst heen. Vervolgens keek ze met een blik vol verwarring naar haar beste vriend. 'Weet je waar hij naartoe is gegaan? Hebben ze een vermoeden? Is er- Weten ze wel of hij nog leeft?'

Ed keek met een grijns om en haalde zijn schouders op. 'Je bent nooit voorspelbaar geweest, maar ik had ook wel kunnen weten dat je hier plots zou kunnen verschijnen.' Niet iedereen was even blij met haar spontane beslissingen. Hij kende de verhalen die de ronde deden aan het hof. Maar ze had er ook menigeen mee gecharmeerd. De adel was altijd zo ongelooflijk saai en strikt. Daar deed deze prinses in ieder geval niet aan mee. Ed keek met een zucht toe hoe het nieuws bij zijn vriendin aan kwam en schoof zijn stoel naast de hare. Hij wilde hier niet al te luidruchtig over praten. Soms vertrouwde hij de andere bewoners in het pand nog niet helemaal. Ze waren er inmiddels al wel achter dat Kain en Ed in het paleis werkten en als ze ooit eens het idee kregen om informatie die ze hoorden te gaan verkopen- 'Er wordt over gespeculeerd. Sommigen denken dat hij terug naar Quandaï is, maar wat ik van jou weet draagt hij momenteel geen erg warm hart naar zijn Moederland, niet?' Hij pakte haar hand vast en kneep er geruststellend in. 'Wat er ook met hem gebeurd is-Quandaï zal van het ergste uit gaan. Enkel om Tarth de schuldige te maken.' Zijn stem was maar somber. Met het vooruitzicht dat Celine de macht terug zou grijpen in Tyrosh hadden ze gedacht dat een invasie tenminste voorkomen was. Maar nu hadden misschien alsnog een oorlog. 'Waar zou hij kunnen zijn, Isaia? En- en waarom heb je Sibel voorgesteld om hem van zijn macht te ontdoen en Celine terug op de troon te zetten?' Er was geen tijd meer geweest om deze laatste vraag aan haar te stellen in het Oosten. Hij was wel degelijk erg verrast geweest van Sibel te horen te krijgen wat Isaia voor deal had gesloten.

Isaia was opgelucht dat Ed bij haar kwam zitten en haar vast hield. Het nieuws was hard aangekomen en haar zorgen om haar echtgenoot nog harder. Het was nooit haar bedoeling geweest om door Celine de macht te geven vervolgens Iker uit het paleis te jagen. Echter... Had ze überhaupt wel goed nagedacht wat er met Iker zou gebeuren na de machtsgreep van Celine? En waar hij zijn plek voortaan zou vinden? Ze keek op naar Ed en schudde haar hoofd. 'Ik zou me niet kunnen voorstellen dat hij terug naar Quandaï is. Aan de andere kant... Waar is hij anders naartoe gegaan? Het is nou niet dat het Tarthiaanse volk een warm hart aan een Quandaïse prins toedragen. En, geloof me, Iker en ik kunnen ons niet goed mensen in de menigte.' Hoe flamboyant ze samen waren geweest, hoe opvallend ze op zichzelf ook weer waren. Ze was even stil na de vraag over Celine, Sibel en de machtsgreep. 'Vroeg of laat had men mij en Iker van onze positie weggeschopt. Terecht én dat zou er lelijk aan toe gegaan zijn. Dus ik dacht- Ik bescherm hem door hem nu de klap te laten krijgen. Op een vredige manier.' Ze maakte er maar een verhaaltje van. De waarheid was dat ze er flink spontaan in was gegaan en niet zozeer goed over de gevolgen had nagedacht. Het enige wat ze wel zeker wist, was dat ze Iker nooit pijn had willen doen. 'Wat moet ik nu doen, Eddie?'

Eddard knikte langzaam. Ze konden er überhaupt al niet meer van uit gaan dat hij naar Quandaï was. Er was al genoeg tijd verstreken dat hij daar wel gesignaleerd moest zijn. Het zou vast niet makkelijk zijn als prins ongemerkt het land terug in te reizen, als dat al zijn plan was. 'Er is ook nog niets uit Quandaï gekomen dat aan geeft dat hij daar is en tot ons geluk hebben we ook nog niet vernomen of ze op de hoogte zijn van zijn verdwijning. Dat is waarom Sibel hierheen komt.' Ed wreef peinzend langs zijn kin. 'Om dichter bij Tyrosh te zijn als-' Hij sprak zijn zin niet verder uit, maar legde zijn hand terug op die van Isaia om haar antwoord aan te horen. 'Ik weet het niet,' gaf Ed zacht toe. Het was een moeilijke situatie waar ze in terecht was gekomen. Sterker nog, ze had het deels zelf zo gemaakt. Hij was echter niet het soort vriend die haar op de feiten wilde drukken. Dat kon ze zelf ook wel. Isaia was niet naïef. 'Heb je hem iets verteld voor je vertrok? Of- Of zou Iker achter jou aan komen?' Hij had nog maar een vaag beeld van de relatie tussen de twee. Isaia sprak positief over de man en hij vroeg zich af of de affectie ook gedeeld werd door de prins. Het klonk als uit één van de romans die hij vroeger veel las: de prins die smoorverliefd en vernederd zijn ontvluchtte prinses achterna ging. 'Of zou Celine iets met hem gedaan kunnen hebben?' opperde hij nog, zijn eigen gevoel voor drama nog wat aansterkend. Ze had Liam ook wekenlang vast weten te houden zonder dat er bericht over hem buiten Tyrosh reikte.

Isaia keek wat afwezig voor haar uit. Zou haar echtgenoot achter haar aan komen? En zo ja, waar zou hij denken dat ze zich bevond? Als Diane en Isaia het goed hadden gespeeld, dacht Iker dat de twee nu op een schip richting de Zomereilanden waren. Echter zou het ook al snel uit komen dat ze daar nooit zouden aan komen: alsof Galivar voor haar zou gaan liegen! Haar broer zou vast furieus zijn als hij erachter kwam dat ze haar plicht had geweigerd en zomaar was verdwenen. Daarom kon ze ook enkel voorspellen dat er snel een hoop Islaïse schepen in het Noorden zouden arriveren om naar haar op zoek te gaan. 'Ik heb hem niets verteld, enkel- enkel dat ik van hem houd. En dat doe ik nog steeds. En hij- Uiteraard komt hij achter mij aan. We waren- zíjn getrouwd.' Ze zou liegen als ze zou ontkennen dat ze niet smoorverliefd op de prins was. Maar datzelfde gevoel had ze ook bij de landvrouwe. 'Celine? Natuurlijk niet!' Ze schrok er van dat Eddie het ook maar voorstelde. Echter... Ze was er wel toe in staat geweest om haar eigen neef op te sluiten in haar eigen paleis. Misschien was ze toch medogenlozer dan dat ze dacht. 'We zien wel of hij hier binnenkort op de stoep staat, niet waar Eddie?' zei ze uiteindelijk maar om het onderwerp af te sluiten.

Eddard deed zijn best om ieder beetje informatie dat zijn vriendin met hem deelde in de grote puzzel te passen. Ze zat in zo een complexe situatie en hij had er erg veel van gemist, dat het hem moeite kostte te weten waar haar gedachten heen gingen en wat ze voelde. Ze hield van de prins. Dat was heel wat. Maar ze had ook zijn nicht om haar vinger gewonden. Bij de Goden, hij smulde veel meer van dit alles dat hij toe kon geven. Er werd flink veel geroddeld in het paleis - en daar deed hij graag aan mee als het tenminste niet over zijn familie ging want ze hadden zelf ook genoeg schandalen, in het bijzonder zijn broer - maar dit was van een ander niveau. Hij dronk zijn laatste restje thee op terwijl ze zo verontwaardigd reageerde op zijn suggestie dat Celine misschien iets met Iker uitgehaald had. Ed wilde nog doorvragen, ondanks haar poging om dit af te ronden, toen Kain terug kwam van zijn bezoek aan de bakker. Het was voor hem het moment om te besluiten er nu niet verder over door te gaan. Isaia zag er moe en gestrest uit na dit gesprek. Hij wilde haar liever de rust bieden die ze nu nodig had. Ed hielp Kain om de tafel te dekken voor het ontbijt en begon toen maar over luchtigere onderwerpen. Ze zouden nog genoeg tijd hebben om het over haar turbulente liefdesleven te hebben.