Het Appartement van Kain en Eddard

-

Ed zat ingepakt in een dubbele laag kleding en een dikke wollen deken op het bed te midden van zijn papierwerk. Op het nachtkastje naast hem stond een pot met koude thee en een leeg wijnglas. Hij had de thee al meer dan een uur geleden gezet om er zijn handen mee op te warmen, maar was het goedje vervolgens vergeten en had er uiteindelijk maar een kruik wijn bij gepakt om daar flink van te drinken. Als hij de alcohol zijn werk liet doen ging én misschien het werk sneller én zou hij het niet zo koud hebben. Een aantal dagen geleden had de kachel zijn strijd opgegeven. Al een hele tijd wist Ed dat het oude ding of eens grondig schoon gemaakt moest worden of vervanging nodig had. Echter had hij zo weinig tijd in het appartement van hem en Kain gespendeerd en was hij zo veel aan het werk geweest dat het er allemaal bij in was geschoten. En dan ging het niet alleen om de kachel die het nu niet deed. In de wasbak van het kleine aanrecht stond een berg afwas op hem te wachten, de wasmand puilde al wekenlang uit en iedere keer als hij langs zijn kin gleed werd hij er weer aan herinnerd dat hij zich nodig moest scheren. Ed wist dat hij beter voor zichzelf, maar zeker ook beter voor het huis moest zorgen. Het deed hem alleen niet veel nu hij er al zo lang alleen woonde. Toen Kain net weg was, had hij alles spik en span gehouden met het idee dat zijn partner zomaar weer thuis kon zijn. Dat gevoel was hij kwijt geraakt toen er geen brieven meer kwamen. Het keurig houden maakten hem zenuwachtiger over het uitblijven van nieuws. Hij begon dan hele dagen in cirkels te draaien in zijn hoofd en ieder hoekje van badkamer tot slaapgedeelte te kuisen. Hoewel hij niet langer zo obsessief met het huishouden bezig was, zat hij nu enkel en alleen verdiept in zijn werk. De nieuwe taken die hij toegeschoven had gekregen door Sibel en Liam had hij gretig aangenomen. Alles om hem af te leiden. En uiteindelijk gaf het hem ook meer voldoening dan Ed verwacht had. Nu werkte hij al een lange tijd aan de financiën en hij had zowaar klerken onder hem werken. Zoiets had hij niet voor mogelijk gehouden toen hij net begonnen was in Evenfall.

Kain liep warm ingepakt door de straten van Tyrosh heen. Enkele manen geleden was hij met zijn collega's vertrokken voor de missie. Alles was de eerste tijd vlekkeloos verlopen en Kain had nog de hoop gehad dat ze eerder thuis zouden zijn. Dat had hij in zijn brieven naar zijn geliefde ook meermaals opgeschreven. Echter besefte hij en de andere spionnen dat ze te optimistisch waren geweest: toen ze  de terugreis wilde starten, werden ze overvallen door de hevigste storm die zelfs Kain ooit had meegemaakt. Het Zuiden kon grillig weer hebben, maar dit overtrof alles: ze konden nergens naartoe reizen en moesten in het kleine dorp blijven waar ze naartoe waren gevlucht. Daar hadden de bewoners al problemen met het vinden van voedsel, laat staan extra voor hun groep. Gelukkig had Kain met een aantal dorpsbewoners op jacht kunnen gaan, om zo het benodigde vlees te verzamelen. Toen de gevolgen van de storm eindelijk na zeker één maan afgenomen waren, konden zij weer verder reizen. In de tussentijd had Kain geen enkele brief kunnen sturen naar zijn vriend. Hij kon er enkel naar raden hoe bezorgd Eddard zou zijn. Eenmaal voor de deur van zijn huis bleef hij kort wachten om op adem te komen. Hij werd er bijna emotioneel van om eindelijk zijn hand op de deurknop te kunnen geven. Zo trad hij zijn huis binnen, waar onmiddellijk een aantal zaken opvielen: het was er ijskoud, misschien wel net zo koud als buiten, en er hing een muffe geur. Hij liep onmiddellijk de trap naar de woonkamer op, waar hij zijn jas nog wat dichter om hem heen sloeg. Wat een verschrikkelijk koud hing er: wat was er met de kachel gebeurd? 'Eddard?' riep hij bezorgd. Hij kon zich niet voorstellen dat Ed hier de laatste tijd geweest was.

Eddard zuchtte diep toen hij merkte dat één van de lampen uit was gegaan en maakte zichzelf los van zijn werk en zijn warme plek op het bed om naar nieuwe olie te zoeken. Kain had hem uitleg gegeven over bepaalde dingen voor hij vertrok. Toen ze naar het appartement waren verhuisd had hij namelijk het meeste werk verricht om alles een plek te geven. Eddard had dat maar amper door gehad tot hij alleen in het huis was en de nieuwe olie dagenlang niet kon vinden. Het gaf hem steeds meer het gevoel dat hij het nieuwe leven met Kain helemaal niet eerlijk met zijn partner gedeeld had. Zelfs toen was hij meer met zijn werk bezig geweest dan met Kain en het speet hem iedere dag dat hij alleen wakker werd in een ijskoud bed. Net toen Ed de lamp weer aan had gekregen hoorde hij gestommel op de trap en zijn naam. Echter negeerde hij het compleet. Het was hem al vaker overkomen dat hij dacht zijn partner te hebben horen binnenkomen. Dan was het gewoon een herinnering en klonk het precies zoals alle andere keren dat zijn vriend thuis was gekomen. Zuchtend zette hij de lamp terug op zijn plek en zocht naar een nieuwe kruik wijn om zijn glas bij te vullen. Misschien moest hij morgen in het paleis maar eens navragen of iemand hem kon helpen met zijn kachel. Het begon inmiddels veel te koud te worden om zo verder te leven en anders zou hij zeker dag en nacht in het paleis belanden.

Toen er geen antwoord kwam, liet Kain zijn hoofd hangen en liep hij verder hun huis in. Het was te warm om zijn jas of schoenen uit te doen, dus legde hij enkel zijn tas weg en hurkte hij voor de kachel neer. Het ding had nodig vervanging nodig, dusdanig erg dat hij misschien diezelfde dag er nog wel achteraan zou gaan. Het was namelijk niet normaal om in zo'n koud te moeten leven. Eddard had er slim aan gedaan om te verblijven in het kasteel: hij maakte die conclusie uit door de gigantische troep die hij aantrof in elke kamer. Toen hij plots gestommel in de slaapkamer hoorde, dacht hij dat hij of hallucineerde of dat er een dief in het huis was. Eddard zou namelijk allang op zijn aanwezigheid en roep gereageerd hebben. Met niet veel meer dan zijn vuisten sloop hij naar de slaapkamer toe, tot hij het schaduwsilhouette van de persoon tegen de muur zag en wist dat het wel zijn vriend moest zijn. Hij grapte weleens tegen Ed dat hij hem nog zou kunnen herkennen al stonden ze aan weerszijden van de wereld, al was dat natuurlijk overdreven. Hij liet zijn gebalde vuisten dus vallen en stapte in de deuropening, om zo zijn vriend te zien rond zoeken in de kamer. Zijn constant vastgehouden adem kon hij eindelijk loslaten. Hij was nu werkelijk thuis. 'Eddard,' murmelde hij teder.

Eddard wist dat hij ergens een kruik, een geschenk van zijn broer, moest hebben staan en vond deze uiteindelijk. Liam had hem de wijn gegeven voor hij weer naar Myr vertrokken was. Om hem gezelschap te houden in zijn afwezigheid, had hij er bij gezegd. De wijn was beter, die sprak tenminste niet terug, had Eddard hem terug geworpen. Hij miste zijn broer als hij niet in Evenfall was. Het paleis voelde anders zonder de aanwezigheid van de Koning en Koningin en tevens was het voor hem vreemd niet dicht bij zijn familie in de buurt te zijn. Aan de tijd dat Renee bij Tobias was gaan wonen had Ed enkel fijne gedachten ondanks de vervelende situatie van toen. Misschien moest hij snel maar eens een zakenreis voor hemzelf naar het Noorden organiseren zodat hij zijn zus kon opzoeken. Tevreden stond Eddard op met zijn buit en had net zijn glas willen pakken toen hij plots iemand achter hem hoorde en van schrik de kruik uit zijn handen liet vallen. Geschrokken draaide Ed zich om naar de stem en zag tot zijn verrassing Kain in de deuropening staan. 'Bij de Goden!' riep hij uit en bleef zijn partner voor een paar volle tellen aanstaren. Toch kwam hij plots in beweging en liep op Kain af om zijn armen om hem heen te slaan en zijn lippen te vinden.

Kain liet Eddard hem in zijn armen nemen en teder kussen. Kain voelde nog hoe zijn hart razendsnel klopte door het plotselinge weerzien met zijn vriend, de klap van de kruik op de grond en het idee dat Ed al die tijd in zo'n koud huis had geleefd. Nadat hij zijn geliefde nog enkele malen had gekust, hield hij zijn gezicht tussen zijn handen en bekeek hij zo zijn uitdrukking en gelaatstrekken. 'Elke nacht heb ik over je gedroomd,' murmelde hij zacht, 'en elke wakkere seconde dacht ik aan jou. Vooral toen ik geen brieven meer kon sturen. Al hadden al die herinneringen van jou geen baard...' Hij moest grinniken en wreef vervolgens schuldbewuste over zijn eigen gegroeide baard, die hij de laatste weken niet bij had kunnen houden. Die luxe hadden ze na de storm niet meer gehad. Met een zucht liet hij zijn voorhoofd tegen de zijne steunen en bleef hij hem stevig vasthouden. Ed voelde koud aan, te koud eigenlijk. Ze moesten gauw iets doen aan de kachel. 'Of ik ga nu de kachel repareren, zodat wij daarna kunnen praten, of we duiken samen onder de dekens. Ik kan deze koud namelijk echt niet aan na zo lang in het Zuiden geweest te zijn.'

Eddard was nog niet helemaal over de shock heen, maar voelde dat hij kalmeerde in de armen van Kain. Met een gelukzalige glimlach keek hij op naar zijn partner en moest lachen om zijn woorden. 'Ach, het enige wat hier groeit is wat dons plukken, maar jij-' Zijn vingers gleden verwonderd naar het gezicht van de man voor hem. Hij moest nogmaals lachen dat dit de woorden waren waarmee hij zijn vriend welkom thuis heette. 'Ik denk er niet aan om je los te laten om een kachel te laten repareren,' antwoordde Ed snel en pakte Kain's handen stevig vast terwijl zijn blik al verontschuldigend naar de vloer gleed. 'Het spijt me dat ik je zo moet verwelkomen. Ik heb het druk gehad en-' Eddard hield zijn glimlach in stand ondanks het ongemak en besloot later zijn vriend maar te vertellen hoe moeilijk hij het had gehad om gescheiden te zijn. 'En je kent me: ik vergeet dit soort dingen. Bovendien, had ik geweten wanneer ik je terug kon verwachten, dan had ik wel wat gedaan in het huis.' Het laatste voegde hij er op beschuldigende toon aan toe. Kain had hem zo vaak beloofd om contact te blijven houden en nu had hij al maandenlang niets gehoord van zijn vriend? Zijn blik ging al snel over in een bezorgde frons. Omdat zijn vriend het beloofd had, wist Ed ook dat er iets gebeurd moest zijn waardoor hij geen berichten had kunnen sturen. 'Kom, het bed is warm en ik zal warm water halen bij de buren zodat ik een kruik en thee klaar kan maken. En trek wat schoons aan dan ruim ik de wijn op.' Hij stuurde Kain door naar het bed, om de gesneuvelde wijnkruik heen, naar de plek waar hij eerder gezeten had. Zijn documenten legde hij allen snel aan de kant waarna hij in de kast naar een set schone kleding zocht en deze aan Kain gaf. Zo was hij al snel plots enthousiast in de weer met vele zaken die hij zo had laten slingeren in de afwezigheid van zijn vriend.

Kain ontging de beschuldigende toon van zijn vriend niet en met een zucht kneep hij zacht in Eds handen. 'We waren net vertrokken naar huis, toen een storm ons trof en vier volle dagen duurde. We moesten schuilen in een klein dorp, waarvan er geen enkele mogelijkheid was om naar de grote wegen terug te keren. Alles lag onder de sneeuw. Ik dacht dat we zouden sterven van de honger, maar gelukkig kon ik mee jagen met een aantal ervaren mannen en vrouwen van het dorp.' Hij drukte een verontschuldigende kus op Eds handen. 'Er waren geen bodes om brieven te versturen.' Toen Ed al snel weer aan de slag ging, nam hij de schone kleding aan en keek hij toe hoe Ed de kamer verliet. Voor enkele seconden genoot hij van het pure terug zijn in zijn slaapkamer: och, wat had hij zijn vriend en zijn huis toch verschrikkelijk gemist. Toen hij besefte dat hij door het stil staan wel erg koud werd, begon hij zich om te kleden. Met een lichte twijfeling, niet enkel door de koud, maar ook doordat hij dan zijn vriend zou laten zien hoe erg hij was afgevallen, trok hij ook zijn shirt uit. Snel wisselde hij de kledingstukken om en zo dook hij vervolgens onder de dekens. De warmte ontmoette hem daar al snel en met een goedkeurende kreun sloot hij zijn ogen voor dat kleine beetje rust. Nu pas besefte hij hoe doodvermoeid hij was. Dat kwam vast omdat de zorgen over zijn vriend eindelijk voorbij waren en zij allebei veilig waren. 'Kom je weer?' riep hij door het huis heen, al dacht hij niet dat zijn stem hard genoeg was om buiten de slaapkamer te reiken.

Eddard voelde een opluchting na het horen van de uitleg van Kain. Er hadden zo veel ernstigere dingen kunnen gebeuren op die verdomde missie en nu bleek dat het een storm was die hen af had gesloten van de buitenwereld. Eddard had al zo veel andere scenario's in zijn hoofd gehad, dat dit hem mee viel, hoe erg dat ook klonk. Voor hij de slaapkamer verliet wierp hij een blik op zijn vriend en nam de veranderde houding, de hangende schouders waar. Hij deed zijn best snel het hete water van de buurvrouw te verkrijgen zonder onbeleefd te zijn en legde enthousiast uit dat zijn vriend terug thuis was. Ed wist dat de vrouw erg gesteld was op Kain, meer dan op hem zelf - ze klaagde altijd over van alles tegen hem en nooit tegen Kain - en had juist gedacht dat ze hem met iets lekkers terug naar boven zou sturen. Glimlachend liep hij terug de trappen op tot hun appartement en gebruikte daar de ketel warm water om thee te zetten in het keukentje. Hij hoorde Kain om iets vragen, maar verstond niet waarna het was. Vlug zette hij de thee, de gekregen broodjes en wat overgebleven kaas op een dienblad om zo naar het bed te lopen. Hij glimlachte naar Kain en schoof het dienblad voorzichtig op het bed om zelf naast zijn partner te gaan zitten. 'Hier, om je warm te krijgen.' Vanonder zijn arm haalde Ed de kruik en gaf hem aan Kain voor hij hem naar zich toe trok en in zijn armen hield. Hij wist niet hoe het kwam dat hij plots stil was. Hij had geen woorden over om te beschrijven hoe blij hij was dat zijn partner weer thuis was en hoe het de grijze plek die zijn hoofd was geweest nu plots op klaarde. Teder gleed hij met zijn handen langs Kain's schouders toen hij plots het nat op zijn wangen voelde. Verwonderd wreef hij langs zijn wang en sloot zijn ogen om het moment in zich op te nemen. 'Ik heb je zo gemist,' fluisterde hij Kain toe.

Toen Ed bij hem in bed kwam liggen, liet Kain zich gretig door zijn vriend in zijn armen nemen. Het voelde nu pas echt als thuiskomen in de armen van zijn geliefde. De kruik legde hij ook tussen hen in, zodat ze beiden van de warmte konden genieten. Kain merkte echter al snel de tranen bij zijn vriend op en probeerde deze weg te vegen met zijn vingers. Ook hij had een brok in zijn keel bij de gedachte hoe erg hij zijn vriend had gemist. 'Ik jou ook,' fluisterde hij terug, terwijl hij nog wat meer in Eds armen ging liggen en ook zijn eigen armen om zijn vriend heen sloeg. 'Ik jou ook, Ed. Zo erg. De gedachte dat jij hier op mij aan het wachten zou zijn en ik jou niets kon sturen... Het spijt mij zó erg.' Hij herinnerde zich niet wanneer de laatste keer was geweest dat hij had gehuild. Nooit in Eds bijzijn, in elk geval. De laatste keer zou dus al zeker lentes geleden geweest moeten zijn. Echter voelde hij nu hoe zijn schouder schokte en hij zijn met tranen gevulde gezicht tegen Eds borst begroef. Kain had niet gedacht dat hij en zijn maten de storm zou overleden. Zijn oudere collega hadden ze achter moeten laten, nadat hij van de honger en koud was overleden. Uren later had Kain een hert kunnen vangen. Als hij sneller was geweest... Het zou een schuld zijn die hij eeuwig met zich mee zou dragen. Het was ook een wonder dat de rest en hijzelf het overleefd hadden. 'Het spijt mij dat jij hier moest wachten,' zei hij stamelend door zijn gesnik heen. 'En dat ik met de missie mee ben gegaan.'

Het lag niet alleen aan de kruik dat Eddard zich nu plots zoveel warmer voelde dan de dagen voorheen. De afwezigheid vak Kain had de kilte in hun huis alleen maar versterkt. Ed moest zacht lachen toen hij Kain zijn wangen droog voelde wrijven. Het moest vast geen verrassing meer zijn voor zijn vriend dat hij emotioneel was. Inmiddels was Ed er al achter dat hij met al zijn passionele gedrag ook nogal snel emotioneel kon geraken. Hij had samen gehuild met zijn zus bij haar bruiloft én bij het zien van zijn eerste nichtje. Hij had ook zeker een traantje weggepinkt tijdens de ceremonie van Liam en Sibel, maar had dat erg goed verborgen weten te houden zodat zijn broer er nooit achter zou komen. En had hij niet even goed gehuild toen Kain vertrok? Het gesnotter had toen niet opgehouden. 'Het hoeft jou niet te spijten. Ik wist ook wel dat het misschien moeilijk zou zijn contact te blijven houden. Het is idioot te bedenken dat je voor een missie altijd en overal maar berichten rond kan sturen, niet?' Hij grinnikte om zijn eigen naïviteit en om zijn emoties, maar zag tot zijn schrik dat ook Kain het niet droog hield. Bezorgd hief hij zijn partner wat op en bekeek zijn door emoties bevangen gelaat. 'Kain,' begon hij zacht en vol zorg waarna hij zijn wangen droog depte met zijn mouw. 'Wat is er gebeurd? Hoe-' Zijn vrees voor wat zijn vriend hem te vertellen zou hebben werd enkel groter. Misschien was het te makkelijk geweest te denken dat alles goed was gekomen nu Kain blijkbaar heelhuids thuis was. Had Liam hem niet vaak genoeg verteld over het thuiskomen van zijn soldaten en hoe ingewikkeld dat was? En over zijn eigen wederkeer na zijn zeereis? 'Wil je het me vertellen?' vroeg Ed voorzichtig terwijl hij geruststellend langs de schouder van zijn partner gleed.

Kain schouders bleven schokken en de tranen bleven komen. Het was alsof alle emotie, spanning en nervositeit van de laatste weken er uit kwam. Zijn armen had hij nog steviger om zijn vriend geslagen en ook hun benen had hij verstrengeld. Het was alsof hij elk beetje steun van zijn vriend nodig had. 'We hebben een vriend verloren,' zei hij uiteindelijk met trillende stem. 'Onze oudste collega. Het- We konden zijn lichaam niet mee nemen naar huis.' Kain had op vele punten tijdens de terugreis bijna besloten om zich om te keren en zijn vriends lichaam terug mee te nemen, maar hij wist dat het gekkenwerk was. Hij kon niet een volwassen man mee nemen. Daarnaast kon hij niet dagenlang met een dood lichaam reizen. Hij was te naïef om dat te denken. Toch kreeg hij uiteindelijk wat grip op zijn emoties en voelde hij hoe de tranenstroom minder werd. Met een diepe zucht keek hij zijn vriend aan. 'Het is iets om te verwerken. Nu ben ik gewoon blij dat ik bij jou ben en zie dat jij gezond en wel bent. Die gedachte hield mij op de been.' Zacht drukte hij zijn lippen op zijn schouder. 'Hoe is het hier gegaan?'

Getergd keek Eddard toe hoe Kain de emoties los liet en hij huiled zoch aan hem vast hirld. Hij dacht dat het enige wat hem te doen stond was om zijn vriend vast te houden. Wat kon hij nou zeggen om zo een afschuwelijke ervaring te verzachten? Juist de gedachte die zijn hoofd binnen kroop kon hij niet uitspreken. Ed was blij dat het Kain niet was die in het Zuiden zijn leven had gelaten. Hij had geen flauw idee of hij daar ooit overheen zou kunnen komen als dat gebeurde. Maar dat waren slechts scenario's en Ed had zich al erg voor moeten nemen zijn hoofd niet door te laten gaan met het bedenken van nog meer van die doem situaties. Het was niet eerlijk tegenover Kain om zijn beoordelingsvermogen daar door te laten overnemen nog hielp het hem om gewoon zijn eigen ding te doen. Het duurde even voor Eddard voelde dat zijn partner toch enigszins leek te kalmeren. De woorden verrasten hem. Na de uitbarsting van daarnet had hij niet zo een ratio verwacht. Stil keek hij voor zich uit en liet Kain toen voor even los om thee voor hen beiden in te schenken. 'Oh, het gaat zo zijn gangetje hier,' begon hij bescheiden, maar voelde de grijns al doorbreken. 'Ik heb promotie gemaakt. Vandaar de stapel papierwerk die nog groter is dan normaal. Ik ben het mannetje van de financiën nu en-' Ed hield zich kort in om na de emotionele situatie van net niet plots zijn enthousiasme zo onbelebberd door te laten breken. 'En ik heb nu zelfs mensen die onder mijn leiding werken.' Liam had hem het idee van de promotie zelf gebracht, maar had het bekend laten maken door iemand van de adviesraad om maar zo weinig mogelijk het idee dat dit om nepotisme ging aan te sterken. Al die geruchten gingen nog hard genoeg rond. 'Ik heb ook gezien welk budget jullie missie had. Het was veel te weinig. Voor risico's waren jullie helemaal niet gedekt. En wist je dat iemand een clausule heeft geschreven waarbij je maar half betaald krijgt als de missie mislukt?' Zijn stem was verontwaardigd omhoog gegaan, maar zijn ogen bleven plots nieuwsgierig op Kain hangen. Hij had niets gezegd over het doel van de missie - en had hem bovendien voor vertrek maar weinig kunnen vertellen - en of deze enigszins geslaagd was.

'Promotie?' zei Kain verbaasd, maar ook met een brede glimlach. Als iemand hogerop zou kunnen klimmen, dan was het wel zijn vriend. Hij kende maar weinig personen met zulk doorzettingsvermogen en mensenkennis als Eddard: dat was natuurlijk een succesrecept om promotie te maken. Trots drukte hij dan ook een kus op de lippen van zijn vriend. Het was fijn om over zulke onderwerpen te praten, ook om de eerdere grimmige sfeer te verlichten. Hij proefde namelijk nog de zilte smaak van zijn tranen op zijn lippen. 'Ik ben enorm trots op je. Betekent dat ook dat al die mensen onder jou mee helpen om die nooit eindigende stapels papieren weg te werken?' grapte hij, maar met een serieuze ondertoon. Hij herinnerde zich nog goed wat de situatie was geweest bij hun afscheid: Eddard die bedolven lag onder al zijn werk en maar nauwelijks thuis was. Het was voor Kain dan ook zo'n verademing geweest om er even tussenuit te stappen. Bij de kritische woorden over zijn missie door zijn vriend hield hij even zijn mond, waarna hij achteloos zijn schouders op haalde. 'De missie had maar weinig geld nodig.' Hij had maar al te goed door dat zijn vriend naar extra informatie vroeg, maar hij kon die niet geven. Het was aan Liam om de details over de missie bekend te maken. Dat was hij de Koning wel verschuldigd.

Eddard had zich al aardig goed gevoeld toen hij het gesprek had gevoerd met zijn broer en het moment dat hij officieel zijn nieuwe positie toegekend had gekregen. Maar zijn trots toen was niets in vergelijking met het gevoel dat hij nu had nu Kain hem liet weten trots op hem te zijn. Ed had goed geweten dat hij pas echt kon genieten van zijn nieuwe werk als zijn partner er van op de hoogte was en bij hem was. Hij nam de kus gretig aan en glimlachte naar zijn vriend. 'Dat is wel de bedoeling.' Ook hij had even goed geweten dat met de thuiskomst van Kain, hij zijn prioriteiten moest herorganiseren. Misschien had hij zich daarom ook de afgelopen manen op het nieuwe werk gestort zodat hij zijn positie onder de knie had en de hoeveelheid aan werk onder controle als Kain terug kwam. Het had er wel op neer gekomen dat het huis juist niet bijgehouden was. Eddard keek beschaamd de slaapkamer rond, toen hij de reactie van zijn partner hoorde over de missie en zijn eigen schaamte direct vergat. Met open mond, klaar om iets terug te zeggen, keek hij hem aan. Behalve het feit dat Kain op een missie moest en weg zou zijn, had het hem even erg gefrustreerd dat hij amper wist wat zijn partner aan het doen was. Ed sloot zijn mond weer en pakte met een zucht het dienblad met de thee van het bed om het naast hem op het nachtkastje te zetten. Vervolgens schoof hij dicht tegen zijn vriend aan en pakte één van zijn handen vast. 'Ik stuur morgen een bericht naar het paleis dat ik ziek ben.' Het was een belofte die hij zelfs tot zijn eigen verrassing uit zijn mond hoorde komen.

Kain bleef zijn vriend enkel aankijken tijdens de zo duidelijke verbazing op zijn gezicht. Had Eddard werkelijk gedacht dat Kain iets los zou laten? Dan zou hij zijn positie niet waard zijn. Hij had zo expliciet moeten beloven aan Liam, aan de Koningin en aan zijn collega's dat hij geen vertrouwelijke informatie zou verspreiden, zelfs niet aan zijn partner. En hij was niet van plan om die belofte nu te verbreken. Hij was dan ook opgelucht dat Eddard er niet verder over vroeg en in plaats daarvan dichter naar hem toe kroop. Hij nam zijn vriend steviger in zijn armen en drukte zacht zijn lippen op zijn haren. Zijn hart maakte tevens een sprongetje bij de mededeling van zijn vriend. 'Dan gaan we de kachel laten repareren én het huis schoonmaken,' lachte hij, waarna hij Ed's lippen hunkerig zocht en deze teder kuste. 'Maar pas nadat we lang en breed uitgeslapen hebben én tijd aan elkaar geschonken hebben.' Dat mocht ook wel nadat ze zo lang van elkaar gescheiden waren geweest. Hij wilde alles over de laatste tijd in het paleis weten en hij wilde weten hoe de promotie van Eddard was verlopen. Daarnaast wilde hij ook zijn verhalen kwijt over de missie.

Eddard kon het gevoel dat hij had gekregen door Kain's blik niet zomaar van zich afschudden. Ze hadden er al over gepraat en Ed wist dat hij beloofd had niet de nieuwsgierige vriend uit zou gaan hangen, maar nu het werkelijk ter sprake kwam wist hij niet goed wat hem te doen stond. Behalve te accepteren dat Kain's werk dit van hem vroeg. Hij kon dat zijn partner niet kwalijk nemen. Hij probeerde de gedachte uit zijn hoofd te zetten door hun benen te verstrengelen toen hij met een glimlach de lach hoorde. 'Jij hoeft helemaal niets schoon te maken. Dat is mijn taak. Wat mij betreft blijf je hier in bed liggen en kijk je maar toe hoe ik dat doe. En voor die kachel kan ik wel iemand laten komen.' Zijn vriend verdiende het voor een dag omringd te zijn door het comfort dat hun thuis hem hoorde te bieden en niet de zooi die hij nu gevonden had. Glimlachend keek Eddard naar Kain op en legde een hand langs zijn wang. 'En hoe denk je dat we tijd aan elkaar gaan schenken,' vroeg hij grijnzend. Hij gleed met zijn vingers langs de kin van zijn vriend en kuste hem nog liefdevol voor hij hem eindelijk met rust liet en de olielampen uit deed. Kain had eerst een goede nachtrust nodig en Eddard wist dat enkel door zijn aanwezigheid hij zelf ook eindelijk goed zou slapen.

Nieuw

Eddard lag met een erg tevreden blik op zijn gezicht tegen het warme lichaam van zijn echtgenoot aan. Echtgenoot. Hij moest zichzelf soms knijpen dat hij en Kain nu toch echt getrouwd waren. Hij vond het echter geen probleem om de man naast hem zijn man te kunnen noemen. Het liefst begon hij ieder gesprek over zijn prachtige partner. Wat dat betrof zaten ze nog erg in de witte brood weken. Sinds ze terug thuis waren gekomen hadden ze pas echt goed van elkaar kunnen genieten en werden ze niet steeds druk bezet met de problemen van het land, van zijn familie. Hoe graag hij Liam en Sibel ook hielp om Tarth te regeren, deed hij dat liever vanuit zijn eigen plek en zonder constant omringd te zijn met bediendes en raadsleden en al dat gedoe. Evenfall was ondanks de grootsheid en drukte van een grote stad een rustigere plek geworden in vergelijking met Myr. Zelfs het paleis kende niet de chaos van Myr. Tenminste, zolang Liam en Sibel in het Oosten waren, ging het paleisleven hier kalm zijn gang. Ed geeuwde nu hij daadwerkelijk uit zijn slaap geraakt was en nam zo Kain in het zonlicht in zich op. Zacht kuste hij de schouder van zijn man voor hij terug tegen hem aan ging liggen om nog die extra tellen langer met zijn echtgenoot verstrengeld in bed te kunnen blijven. Zolang hij hier maar in hun warme holletje bleef, hoefde hij ook nog niet aan de kwesties van die dag te denken. Er was namelijk genoeg om zich zorgen over te maken zodra hij aan het werk ging.

Kain werd wakker door het licht dat door de gordijnen heen scheen en door de verstrengeling van zijn partner die hij van achteren voelde. Naar zijn bescheiden mening was er geen betere manier dan dit om 's ochtends te ontwaken. Sinds hun terugkomst in Evenfall sliep Kain sowieso een stuk beter en al helemaal sinds de bruiloft. Ondanks dat hij niet per se zenuwachtig was geweest, had hij wel de zenuwen gekregen van Eds gespannenheid. Met een beginnende glimlach voelde hij Eds lippen op zijn warme huid en vervolgens de hand van zijn echtgenoot die de zijne vast hield. Kain bracht de hand van Ed naar zijn lippen en kuste deze teder, om vervolgens zich om te draaien. 'Goedemorgen, schoonheid,' grijnsde hij, nadat hij naar het gezicht van Ed had gekeken en liefdevol met zijn hand langs zijn wang was gegleden. Vervolgens trok hij de dekens nog wat meer omhoog en nam hij onder de dekens zijn partner in zijn armen. Hij genoot van de kille lucht om hen heen, terwijl het in hun bed juist zo warm was. In het Oosten was alles warm en plakkerig geweest, of je nou in bed lag of niet. 'Sibel en Liam komen binnenkort met hun kroost aan, niet waar?'

Eddard glimlachte breed terug toen hij de ochtendstem van Kain hoorde. 'Goedemorgen,' murmelde hij gelukzalig terug terwijl hij de warmte om hen heen enkel voelde verdubbelen nu hij de grijns van zijn man zag. Het was eenzelfde blik die Kain op hun trouwdag had gedragen. Zelf had hij zijn tranen maar niet tegen kunnen houden toen ze hun beloftes hadden gedaan. Hij was een wrak geweest door alle emoties die hem overmand hadden. Ze zouden het in ieder geval beiden niet snel vergeten. En Ed had vooral het geluk dat noch zijn broer, noch zijn vader er bij waren geweest: die zouden er nooit over op hebben kunnen houden dat hij een waterval aan tranen en snot was geweest. Ed kneep in de hand van Kain die hij stevig vast hield en hoorde toen zijn vraag met een zucht aan. 'Snel, inderdaad. We hebben nog een paar weken om ons voor te bereiden en om er voor te zorgen dat Muriel hier kan komen logeren.' Hij zag erg graag zijn nichtje weer en natuurlijk de tweeling. Toch was het maar een drukkend vooruitzicht om snel weer zo nauw met Sibel en Liam samen te werken. Ed sloeg zijn arm om Kain heen en drukte zijn voorhoofd tegen zijn blote huid. 'Ik dacht dat ik misschien nog wel een dag of twee vrij kon vragen voor hun komst. De tijd om met zijn tweetjes wat te doen zullen we namelijk niet snel meer hebben als ze hier zijn.'

Kain hield zijn partner beschermend in zijn armen en legde zijn kin op Eds haren. Hij wist door de geëmotioneerde blik op Eds gezicht dat hij vast aan het terug denken was naar hun huwelijksdag. De dag was inderdaad zo romantisch en magisch geweest dat Kain er nog vaak over droomde. En de dagen die ze vervolgens vrij hadden gehad waren ook erg gewenst geweest. 'Laten we dan de stad verlaten en ergens een romantische herberg vinden. Dichtbij een mooi gebied, zodat we kunnen wandelen en al dat verdomde werk van hier voor een moment kunnen vergeten.' Hij gleed met zijn hand teder langs Eds blote rug en wachtte geduldig af wat zijn echtgenoot van het plan vond. Tegelijkertijd hadden zijn lippen ook de blote huid van Eds hals en schouders gevonden. 'Hm, we kunnen de werkkamer omtoveren tot een tijdelijke slaapkamer voor haar. Of jij slaapt op de bank en ik op de grond en dan kan Muriel ons bed gebruiken tijdens het logeerpartijtje.' Hij gooide maar met wat ideeën, terwijl hij nog steeds de warme huid van zijn vriend met zijn lippen beminde. 'Jij kan vast wel een mooi programma bedenken om met Muriel te doen. Wat dacht je van vis eten in de haven en spelletjes doen hier thuis?'

Eddard stemde met een goedkeurend geluid in met het plan van Kain. Ondanks dat hij erg opgelucht was terug in de stad te zijn waar hij zijn werk en thuis had, verlangde hij altijd wel weer terug naar de natuur. Hij was het vele reizen van zijn jeugd erg beu, maar dat gevoel van frisse lucht en ruimte dat de natuur bood zou hij nooit zat kunnen zijn. Ed zuchtte vol genot terwijl hij de lippen van Kain op zijn huid voelde. 'Het spijt me dat we niet meer tijd hebben om langs het Zuiden te gaan. Hopelijk kunnen we je vader en zus snel bezoeken.' Uiteindelijk was dat nog het grootste gemis geweest nadat ze besloten hadden om hun bruiloft klein te houden. Zijn familie zagen ze regelmatig, maar die van Kain was moeilijker te bereiken. Hij had erg graag de twee families samen gebracht. Zijn vader zou het goed met de vader van Kain hebben kunnen vinden. 'Je slaapt niet op de grond, Kain. Dan breng ik wel een extra matras uit het paleis hier naartoe. Bovendien-' Ed grijnsde breed naar zijn man en kuste hem kort. 'Als ik dan een hele nacht mijn handen van je af moet houden, wil ik toch tenminste wel naast je kunnen liggen, lief.' Hij gleed met zijn vingertoppen over Kain's zachte huid en grinnikte. 'We zullen een programma voorbereid moeten hebben zodat Sibel alles een week van tevoren goed kan keuren.' Ed dacht echter allang niet meer aan het bezoek van zijn nichtje. Hij voelde hoe de aanrakingen van zijn echtgenoot hem kippenvel bezorgden. Teder streek hij met zijn lippen langs Kains hals en kuste hem nogmaals. Hij wilde zojuist nog een zoen op zijn mond plaatsen toen er lawaai buiten hun deur klonk. Ed negeerde het eerst, tot hij de stem van hun huisbazin hoorde. Met een kreun zat hij overeind en hoorde de vrouw met haar hese stem naar hem vragen. 'Goedemorgen Helga,' riep hij terug naar de deur terwijl hij van zijn bed kwam. 'Ik vind het altijd erg gezellig als je langs komt, maar ik ben laat voor mijn werk dus ik moet echt-' Ed trok geërgerd een wenkbrauw op toen hij in de rede werd gevallen door Helga en keek met een zucht om naar Kain. 'Bezoek?' herhaalde hij verrast toen hij haar uitleg hoorde. Hij zocht de vloer af naar een blouse en zijn kamerjas en liep naar de deur om deze eindelijk open te trekken.

Kain vond het heerlijk om Ed te beminnen. In die zin gaf Kain vooral veel en nam hij minder als het om de begering tussen hun tweeën ging. 'Hm, binnenkort zullen we vast ergens een moment vinden om naar het Zuiden te reizen. Maak je er niet teveel zorgen over, mijn lief,' murmelde hij tegen de blote huid van Eds hals op, waarna hij hem verder kuste. De laatste brieven van zijn familie waren geruststellend geweest en dat had Kain weer tot rust gebracht. Hij wist dat zijn familie nooit loog in hun brieven. Kain moest tevens lachen om de woorden over zijn schoonzus: hun planning zou inderdaad eerst goedgekeurd moeten worden door Sibel. Kain en Ed leken echter tegelijkertijd iets heel anders aan hun hoofd te hebben en dat was wel elkaars lichaam. Vol verlangen drukte hij zijn lippen op die van Ed en trok hij hem dichter tegen hem aan. Hij begon harder te ademen door de opwinding en hij wilde net- Op hetzelfde moment hoorden ze geluid bij de voordeur. Met een gefrustreerde grom liet Kain zijn hoofd vallen op één van de kussens en schudde hij zijn hoofd naar Ed. 'Gewoon negeren-' wilde hij nog aansporen, maar Ed had al gereageerd. Daardoor zou die verdomde heks weten dat ze thuis waren! Ondanks dat Ed uit bed klom, bleef Kain liggen en probeerde hij nog enigszins te kalmeren na hun verhitte momenten van net. 'Bezoek?' gromde hij opnieuw en trok tegelijkertijd de dekens over zijn hoofd heen. Bij de Goden- 'Wie is het, Ed? Stuur hem of haar weg!'

Isaia had het verrassend gemakkelijk gevonden om het paleis te verlaten en vervolgens Tyrosh te ontsnappen. Met haar gevoelens had ze het echter een stuk moeilijker: de euforie van haar vrijheid wisselde zich af met gemis naar Diane, Iker en Celine. Ze had zich in tijden niet meer zo alleen gevoeld als dat ze zich de afgelopen weken reizend had gevoeld. Daardoor had ze afleiding gezocht in de vele herbergen waar ze had verbleven, maar niemand had dat holle gevoel in haar borst kunnen voelen. Daarom had ze al snel de beslissing gemaakt om naar Ed toe te reizen: ze was vast wel welkom bij haar beste vriend én misschien was ze wel op tijd voor de bruiloft. Hoe gemakkelijk ze de zoektocht naar Ed had bedacht, hoe moeilijk de realiteit was. Ze kon namelijk niet zomaar aan kloppen bij het paleis... dan zou ze wel erg snel haar identiteit weg geven en stond haar zuster vast over paar dagen al voor haar neus. Ze had het dus slimmer moeten aanpakken. Het begon met nonchalant de naam van Ed laten vallen op de markt, totdat iemand precies wist waar de klerk zich begaf. Met nog wat meer doorvragen had ze uiteindelijk zijn huisbazin gevonden en voor ze het wist stond ze zelfs voor zijn deur. Ze schaamde zich echter voor het zo vroeg binnen vallen bij haar vriend, maar toen ze uiteindelijk oog-in-oog met hem stond, was ze één en al glimlach. Onmiddellijk viel ze hem in de armen. 'Eddie!'