Leida

Iwan glimlachte naar Esra en gaf hem een overdreven knipoog. 'Ik zal wel wat liever zijn hoor, Esraatje.' Hij doopte zijn handen in de rivier en bracht zo het water naar zijn gezicht om de schmink van zijn huid te wassen. Het kon aardig hardnekkig zijn dus soms liet hij het gewoon zitten of tekende er nog wat extra bij. Vandaag voelde hij zich echter niet erg theatraal. Met Esra naast zich hoefde hij immers niet zo hard te werken om Dante de artiest te zijn. Het was vreemd te voelen dat het kalmeerde Iwan te zijn. 'Misschien niet zoals Erin en Hakeem, maar gewoon een relatie, een persoon, iemand-' Hij wist niet zeker waarom hij dit onderwerp opgebracht had. Natuurlijk had hij er ook regelmatig over na gedacht, vooral als hij weer eens aan het geluk van zijn oudste en jongste broer dacht. Toch had het al even wat minder plek opgenomen in zijn hoofd. Bovendien liet hij zijn gedachten maar amper de vrije loop. Veelal liet hij de alcohol zijn gang gaan en de chaos die zijn hoofd dan werd had hij liever. 'Je doet net of je slechts één leven hebt, één kans. Maar je hebt al heel wat achter de rug. Je leven in het kamp en daarna in Tyrosh in de taverne en er is nog zo veel meer dat je kunt proberen.' Iwan had glimlachend een arm om Esra's schouders gelegd en leidde hem zo het water uit. Ze mochten wel een opschieten als ze de kroeg wilde bereiken voor het te vol was. 'Zou het niet ongelooflijk saai zijn als je één manier van leven vindt en daar maar altijd aan vast blijft houden?'

Esra luisterde naar de woorden van Iwan. Hij had zichzelf nooit als zo'n vrije geest gezien zoals Iwan was. Die gedachten sprak hij dan ook uit tegen zijn vriend. 'Ik ben niet zoals jij bent, zo'n vrije geest - zo - artistiek en - nou ja, je weet wel. Je leidt gewoon je eigen leven en je doet wat je wilt. Je gaat en staat waar je wilt... Soms wou ik dat ik meer was zoals jij.' Dan zou het vast allemaal een stuk makkelijker zijn. 'En wat die relatie betreft...' zuchtte hij. 'Ach, ik weet het allemaal niet. Het is ook allemaal niet zo belangrijk.' wuifde hij uiteindelijk het gesprek weg. 'Kom.' Toen ze eenmaal het water uit waren, droogde Esra zich af met zijn broek en kleedde zich vervolgens aan. 'Volgens mij wacht er een kroeg op ons!'

- en dan kunnen we nu naar later op de avond in de kroeg maybe?

Iwan zat met een tevreden grijns in de hoek van de kroeg. Hij zat nonchalant achterover geleund en had één arm om een van zijn theaterleden hangen en de andere om een man die ze die avond hadden leren kennen. Hij luisterde geamuseerd naar een ballade die één van de kroeggasten luidkeels aan het verkondigen was. De forse vrouw was amper te verstaan omwille van al het rumoer dat er al in de ruimte te horen was, maar desondanks genoot Iwan van het spektakel. 'Es! Es!' riep hij hard naar zijn vriend die wat verder van hem vandaan was. 'Geef die fles eens door!' Zijn woorden waren lang niet meer zo helder als eerder op de avond. Ze hadden inmiddels al aardig wat tijd onder de mensen gespendeerd en dat betekende dat Iwan ook al aardig wat gedronken had. Zijn charmante praatjes zorgden er vaak genoeg voor dat hij drankjes aangeboden kreeg. En als er niemand iets hem aan bood dan deed hij wel hetzelfde als de vrouw die zingend op een barkruk stond: dan gaf hij een show. Iwan hield zijn hand uitgestoken naar Esra, maar toen deze niet snel genoeg reageerde krabbelde hij overeind en liep op zijn vriend af. 'Jij zou dat ook eens moeten proberen. Gewoon keihard al je gevoelens er uit gooien door te zingen.' Glimlachend pakte hij Esra's schouder vast om zichzelf in evenwicht te houden. 'Er gaat veel te veel in- in dat ei van je om.' Hij tikte met een vinger tegen Esra's voorhoofd. 'Ik heb gelijk, is het niet?'

Hoewel Esra in Tyrosh een enorme feestganger was geweest en hij erg uit had gekeken naar deze avond, overweldigde alles hem hier. Het gesprek wat hij en Iwan eerder hadden gehad, had hem aan het denken gezet en dat had ervoor gezorgd dat hij meer stilletjes voor zich uit aan het staren was, dan dat hij aan het genieten was van de kroeg. Het was dan ook een tijd geleden dat hij deel had genomen aan het nachtleven en eigenlijk vond hij het lang niet zo leuk meer als hij dat ooit had gevonden, in ieder geval niet vanavond. Ergens had hij gehoopt de avond samen met Iwan te spenderen. Weliswaar gezellig in de kroeg, maar niet samen met het hele reisgezelschap van Iwan er nog bij. Hij voelde zich er lichtelijk ongemakkelijk van. Zeker als hij zag hoe dronken iedereen was. Esra zou liegen als hij zou zeggen dat hij dat zelf nooit was geweest, maar iets in hem hield hem tegen om ladder zat te worden. Iwan was die grens echter al voorbij. Toen Esra zijn naam hoorde, keek hij op van zijn gedachten en keek zoekend om zich heen naar de fles die Iwan bedoelde. Toen hij hem gevonden had, zat Iwan echter al naast hem. 'Ehm, nou ik denk niet dat de rest van de kroeg dat zou kunnen waarderen.' riep hij boven alle herrie uit. Bij de volgende woorden van zijn vriend glimlachte hij echter. 'Maak je maar geen zorgen om dit ei!' lachte hij. 'Ik denk dat ik me eerder zorgen moet maken om wat hier allemaal in gebeurt!' Op zijn beurt tikte Esra tegen het voorhoofd van Iwan. 'Volgens mij is jou ei nogal geklutst.'

'En dat is nou precies de bedoeling!' lachte Iwan hartelijk terug. Hij leunde nog wat dichter naar Esra toe en legde zijn kin op zijn schouder. 'Als je ei geklutst is dan weet je niet meer wat je allemaal fout of goed hebt gedaan.' Nu de alcohol rijkelijk vloeide was hij loslippig geworden zonder het zelf echt door te hebben. Met vreemden zou dat nooit erg zijn. Hij kon ze verhalen vertellen over zijn gecompliceerde familie, over hoe onbekwaam hij zich voelde, en de volgende dag zouden ze niet weten wie hij was of wat hij had gezegd. Zo raakte Iwan vaak genoeg zijn opgekropte gevoelens kwijt. De gedachten die in zijn hoofd rond spookten vonden zo toch hun uitweg. Door weg te blijven van zijn familie en vrienden had hij het voor elkaar gekregen om afstand te kunnen doen van de meeste negatieve gevoelens die hij had, maar soms kwamen ze toch terug. Hij was voor even stil geweest terwijl hij toekeek hoe de vrouw van haar kruk afstapte. 'Ik ben zo terug.' Plots sprong hij op en baande zich een weg tussen de dronken kroeghangers heen en nam de plek in die de vrouw achter had gelaten. Hij kuchte hard om de aandacht te krijgen, maar merkte al snel dat dat een verloren zaak was. In plaats daarvan richtte hij zich op Esra, omdat hij wist dat zijn vriend zeker zou luisteren. Glimlachend gaf hij hem een korte buiging, waarbij hij bijna van de kruk af gevallen zou zijn als het niet zo vol zou zijn geweest in de kroeg. Hij gebaarde wat naar de jongeman aan de andere kant van de kroeg en vormde met zijn mond de woorden: 'Deze is voor jou.' Vervolgens zette hij met volle borst één van de liederen in die hij gebaseerd had op het werk van Augustus.

Nieuw

Ed stapte met een kreun de kleine kamer van de herberg in en liep direct naar het ook weer veel te kleine bed waar hij zich met een plof in liet vallen. Ze hadden hard gereden vanuit Evenfall om Leida, een plaats op weg naar het Noorden, tijdig te bereiken. Nadat Liam en Sibel hem de taak hadden gegeven om in het kamp de situatie te peilen, en om Isaia hopelijk met haar prins te kunnen laten praten, had er haast achter gezeten om op weg te gaan. Hij was zijn broer er erg dankbaar om dat hij Kain op dezelfde reis had meegestuurd. Hij zou namelijk na een dag al omgekeerd zijn als hij dit alleen moest doen. Eerlijk gezegd wist hij nog steeds niet waarom hij deze taak had gekregen. Hij hoorde zich druk te maken om financiën, niet de communicatie met Generaal Morton. Maar Ed begreep ook dat hij deze taak had gekregen en aangenomen omdat het Isaia aan ging. De prinses kon hopelijk op haar man in praten of tenminste pleiten voor zijn vrijheid, opdat de Quandaïers dit niet langer als uitdaging zagen. Eddard had duidelijke instructies, en een waslijst aan tips over hoe hij het beste met Indra kon onderhandelen geschreven door zijn broer, die hij nog grondig door moest nemen, maar voor nu wilde hij enkel slapen. Dit vele reizen op een paard was hij absoluut niet meer gewend. Had hij Sibel nou maar overtuigd om een koets mee te geven.

Kain had nog even bij Isaia's deur gestaan om haar op het hart te drukken om hun wakker te maken als er wat was. Gelukkig dacht de herbergier dat ze een simpele klerk was en dat er niet een prinses nu in zijn herberg sliep. Vervolgens had hij nog bij de laatste leden van hun reisgezelschap gecheckt en kwam hij uiteindelijk bij zijn kamer met Eddard aan. Daar zag hij zijn vriend al breeduit op bed liggen. Het zou hem niets verbazen als hij al in slaap was gevallen. Zelf deed hij de deur zorgvuldig dicht en schopte hij zijn schoenen uit, waarna hij langs zijn stijve nek wreef. Hij snapte wel dat Eddard kapot was: ook hij was het niet meer gewend om zo lang op een paard te zitten. Daarom was het ook verstandig geweest om te stoppen, want ook op het gezicht van de prinses had hij de vermoeidheid gezien. Nadat Kain zijn strakke jack uit had getrokken, nam hij plaats bij het raam en trok hij het gordijn een klein stukje weg, zodat hij de omgeving rond de herberg in de gaten kon houden. Hij zou pas de volgende nacht moeten patrouilleren, nu was één van zijn collega's aan de beurt. 'Gaat het wel, lief?' vroeg Kain uiteindelijk, toen hij maar niets van Eddard hoorde.

Eddard was even op zijn rug blijven liggen en staarde zo naar het houten plafond boven hem. Het had hem te ironisch geleken dat deze herberg, één van zovelen in Leida, juist eentje was waar hij eerder had verbleven. Hij herinnerde zich maar weinig nog van de kleine stad, maar nu ze door de straten hadden gereden waren en herinneringen terug gekomen. Hij kon alleen nog niet precies plaatsen wat voor avonturen hij hier in de taverne had beleefd en waarom ze er überhaupt waren geweest. Soms verbleven ze in herbergen als de huifkar onderhoud nodig had of als ze een hartige maaltijd nodig hadden en warmte die de huifkar maar zelden kon geven, vooral in de winter. Ook nu had de reis zijn handen bevroren en zijn lichaam flink verstijfd. Hij mocht dan Zuidelijk bloed hebben, de winter kon hij maar tot op een zeker punt verdragen. Ed rolde met een kreun op zijn buik en verstopte zo zijn ijzige gezicht in de warmte van de kussens. Zo bleef hij ook liggen toen hij Kain de kamer in hoorde komen. Pas toen hij de stem van zijn man hoorde, ondersteunde Ed zich met één arm en keek zo op. 'Nee,' kreunde hij. 'Ik heb geen gevoel meer in mijn tenen, noch in mijn vingers en vraag me niet naar mijn rug. Ik begrijp wel waarom Liam mij deze kant op heeft gestuurd. Wedden dat hij en Sibel en die rakkers nu rustig hobbelend in slaap aan het dutten zijn in hun warme koets?' Zijn stem was klagend, maar hoopte dat ze zo een vredige reis hadden. Zuchtend zakte Ed weer in de kussens, maar hield zijn ogen op zijn partner gericht. 'Hoe gaat het met Elisa?' Het speet hem dat hij zelf zijn vriendin niet zo nauw in de gaten kon houden, maar hij kon niet te veel aandacht naar trekken door steeds maar met haar te kletsen.

Kain luisterde geamuseerd naar de dramatische toon in Eds stem en woorden. In dat opzicht was Kain een échte Zuidenaar, in de zin dat hij genoot van het koude weer en niet kon wachten tot het weer winter was en de sneeuw tot zijn kin kwam. 'Natuurlijk hebben Liam en Sibel een koets,' legde Kain met een grijns uit, terwijl hij gebaarde dat Ed op moest zitten en hij zelf achter hem plaats nam. 'Zij hebben kinderen, wij niet. En, niet te vergeten, zijn zij de Koning en Koningin van Tarth. De laatste keer dat ik checkte waren wij dat niet.' Hij plaagde zijn vriend maar een beetje. Kain had Ed uiteraard een koets gegund, maar het had er niet ingezeten en het zou teveel aandacht getrokken hebben. Ondertussen had hij zijn handen op zijn mans schouders gezet en masseerde hij zo de stijve spieren los. 'Als je het zo koud hebt, dan kan ik of een bad voor je vol laten lopen, of je moet onder de dekens gaan liggen,' suggereerde Kain. Hij kon Ed zelf nog niet warm maken in het bed: hij wilde een oogje in het zeil houden op de gang en via het raam op de straat. 'Hoe dichter we bij het kamp komen, hoe stiller ze wordt,' verzuchtte Kain, terwijl hij door ging met de massage van zijn man. 'Ze maakt zich zorgen om Iker. En ik denk dat zij alle reden daartoe heeft met de Quandaïse prinses die zich er nu mee begint te bemoeien.'

Eddard fronste geërgerd toen Kain hem de uitleg nog eens gaf en zuchtte weer, maar voelde hoe een glimlach bij hem op kwam toen hij overeind kwam. Natuurlijk had hij gelijk en Ed had zelf in de vergaderingen argumenten gemaakt dat de kosten van zo een reis het waard waren. Het had geen nut het Koninklijk paar gehaast op pad te sturen zonder de nodige bewaking, noch zonder het gebruikelijke comfort. Ze hadden immers ook 3 kinderen om mee op sleeptouw te nemen. Hij zou ze graag in een huifkar gestuurd hebben, maar ook wat dat betrof konden de kosten niet gespaard worden. Een koets paste beter bij het Koninklijke gezin en wat ze uit moesten stralen naar de bevolking en naar politieke spelers zoals Celine en de Quandaïers. 'Gelukkig niet,' verzuchtte Ed terwijl hij ontspande door de krachtige handen van zijn partner. Hij wilde voor geen goud de kroon van zijn broer overnemen. Hij vond het al erg genoeg dat hij nu vertegenwoordiger moest spelen. 'Kun jij me niet warm krijgen dan?' voeg Ed met een speelse glimlach over zijn schouder voor hij een kus op de wang van zijn echtgenoot drukte en hem dichter naar zich toe trok. Met enige zorg hoorde hij de woorden over Isaia aan. Ze hadden pas net gehoord over de aankomst van de Quandaïse prinses. Het was als een vuurtje het Noorden door gegaan en nu ze zo dicht bij de grens waren, had het bericht ook Leida bereikt. Ed hoopte dat Sibel en Liam dit pas zouden horen als ze goed en wel in Tyrosh waren. Hij wilde niet dat ze alsnog de kant van het kamp op zouden komen. Niet nu het risico groter was geworden. 'Ik zal morgenochtend wel met haar praten. Misschien kunnen we wel even samen de markt op gaan om nieuwe voorraden in te slaan voor we door reizen.' Bij de Goden wat zou hij weer vroeg op moeten staan. Maar als hij dan een moment kon vinden om met Isaia te praten zonder dat er te veel ogen op hen gericht waren zou het graag doen. 'Weten jij of je collega's meer over de prinses?' vroeg hij vervolgens benieuwd. Ze hadden vaak genoeg meer informatie dan Sibel's raad.

'Erg verleidelijk, maar helaas kan ik mij later pas meer met jou bezig houden,' glimlachte Kain, al liet hij zich wel dichter naar zijn man toe trekken en drukte hij een vluchtige kus op Eds lippen. Het zou te riskant zijn om al zijn aandacht puur op Ed te focussen en zich niet meer bewust te zijn van de omgeving. Daarbij had hij ook Isaia aangeboden dat ze elk moment op hun deur mocht kloppen. Hij hoopte echter dat hij zijn man al genoeg kon afleiden door zijn handen die stevig de spieren masseerde en zo nu en dan wat verder afdwaalde over zijn lichaam heen. Kain zuchtte bij de vraag van Ed en knikte kort. 'Niet veel, maar we weten wel dat het een dochter is van de huidige Moeder en zus van prins Iker. Blijkbaar is ze al eens eerder naar Tarth gestuurd en heeft ze flink zaken proberen te doen met Celine zonder enig succes. De hele delegatie is dan ook weer teruggegaan naar Quandaï,' legde Kain uit. Het was wat hij allemaal via-via had gehoord als voorbereiding op deze missie. Ze hadden de hele Quandaïse stamboom weer eens tegen het licht gelegd. 'Haar man is recent gestorven. Hij was blijkbaar een belangrijke Generaal. En nu is ze blijkbaar weer gestuurd, maar we weten nog niet wat haar intenties zijn. Maar ze is blijkbaar niet iemand om mee te spotten en dat probeert ze nu te tonen door de Barnes familie en de oude Koning gevangen te houden.'

'Later?' vroeg Ed teleurgesteld. Hoe fijn het ook was met Kain samen op reis te zijn, had hij al snel moeten leren om niet hetzelfde van zijn echtgenoot te verwachten als tijdens een persoonlijk uitstapje. Hij viel al een paar dagen alleen in slaap om pas in de ochtend, als hij geluk had, naast Kain wakker te worden. Hij begreep niet hoe zijn partner het deed met zo weinig slaap. Ed zuchtte echter. 'Ik moet zelf ook nog mijn instructies door lezen.' Het zou hem tevens een geruster gevoel geven dat zijn man niet de enige was die nog tot laat op moest blijven. Het was de minste vorm van hulp die Ed misschien kon bieden. Hij had namelijk geen andere capaciteiten waarmee hij Kain en zijn collega's bij kon staan. Hij was nooit een goede vechter geweest en was veel te snel afgeleid als hij op wacht stond. Zo had een beer wel eens een paar net neergeschoten konijnen voor zijn neus weggekaapt omdat hij ingedut was nadat zijn vader hem had verteld om, als hij zichzelf dan toch niet nuttig kon maken door een konijn te vangen, dan maar de wacht te houden. Eddard was omgedraaid naar Kain om zijn informatie over prinses Reihan aan te horen. Het zou ook vast in zijn verslag ergens staan. 'Isa- Elisa heeft wel eens gezegd hoe haar man over zijn familie sprak. Ze zal hier dus niet zijn uit liefde voor haar broer.' Hij leunde naar voren tegen Kain's lippen en stond toen op om zijn papierwerk er bij te pakken. 'Wie weet is Celine nu wel in zee gegaan met haar. Ik kan me voorstellen dat ze het niet makkelijk heeft haar grip op de zetel te behouden,' stelde Ed kritisch. Kort keek hij naar de deur van hun kamer en liep toen met papieren terug naar het bed om weer dicht genoeg bij Kain te gaan zitten. 'Kun je het geloven dat Celine en Isaia- Ik kan er nog steeds niet over uit,' fluisterde hij zijn man toe. Sinds hij de verhalen van zijn vriendin had gehoord kon hij er niet over op houden. Natuurlijk had hij het enkel met Kain gedeeld. Ed zou het vertrouwen dat Isaia in hem had niet zomaar schenden door jan en alleman over deze wel erg sappige roddel te vertellen. Hij had het bovendien, zoals beloofd, niet met Liam gedeeld. Misschien waren ze dan juist met zijn broer onderweg naar Tyrosh geweest om op zijn nicht in te praten.

Kain gleed met zijn hand langs Eds wang en drukte nog een kus op zijn lippen. 'Later,' bevestigde Kain. Het zou te riskant zijn, hoe verleidelijk het ook was om zich bezig te houden met zijn echtgenoot. Maar dat zouden ze zich weer kunnen veroorloven als ze terug in hun huis waren. Hij keek toe hoe Ed overeind kwam en zijn papierwerk bij elkaar zocht. Hij was benieuwd wat Liam voor zijn broer had geschreven. Geamuseerd glimlachte Kain vervolgens om de woorden van zijn vriend: hij en Ed hielden allebei van een goede roddel. Echter was hij wel degelijk erg verbaasd geweest om te horen met wie de prinses allemaal in bed was gedoken. Hoe had zij die ijskoningin voor zich kunnen winnen? 'Het geeft mij nog steeds gemengde gevoelens,' gaf Kain eerlijk toe. Hij kon de naam van de Noordelijke landvrouwe niet eens meer horen zonder kwaad te worden. 'Denk je dat jouw broer zich kan beheersen?' vroeg Kain uiteindelijk. 'Als hij weer geconfronteerd wordt met de Quandaïers?' Hij wist dat het niet aan hem was om zo kritisch te spreken over zijn Koning en tevens leidinggevende, maar op zijn netvlies stond nog steeds gegrift hoe de man Rohan Altarion had aangevlogen. Het was duidelijk dat de Quandaïers geen respect hadden voor de monarchie en dat niet alleen Sibel en Liam, maar ook Eddard potentieel gevaar zouden lopen.

Eddard knikte langzaam maar instemmend. Hij had wel degelijk de kritiek die hij had op Celine door laten schemeren in zijn gesprekken met Isaia, maar hij had ook geprobeerd de boosheid die hij voelde niet te erg de overhand te laten nemen. Zijn nicht had het vertrouwen van zijn familie flink geschonden en dat betekende ook dat Ed moeite had om er op te vertrouwen dat ze ook niet iets achterbaks kon doen met Isaia. Hoewel het natuurlijk een andere situatie was, voornamelijk omdat zijn vriendin degene bleek te zijn die zomaar vertrokken was. Ed schudde zijn hoofd. 'Ik weet het niet zeker, maar Sibel zal hem wel aan het lijntje houden. Sterker nog, dat hele gezelschap zal Liam scherp in de gaten houden als het aan haar ligt.' Hij had niet direct aan Liam durven vragen wat hij zou doen in Tyrosh als bleek dat de Quandaïers nog overal een hand in hadden of dat Celine een deal met ze had gesloten. Hij hoopte maar dat het ongevraagde advies dat hij een enkele keer had gegeven op zijn meest diplomatieke toon toch bij zijn broer was blijven hangen. 'En ik neem aan dat jullie hem ook wel raad hebben gegeven, niet?' Hij werd niet betrokken bij de vergaderingen die Liam had met zijn spionnen, behalve als er beurzen nodig waren. Hij moest vaak nog maar gokken naar wat er achter de deuren gezegd werd. Ed schoof verder het bed op en ging met zijn rug tegen het hoofd van het bed zitten met de stapel papieren op zijn schoot. 'Heb je ook instructies over wat je moet doen als ik mijn taken verpruts in het kamp?' vroeg hij na een korte stilte. Hij hield zijn blik op het verslag gericht, maar las niet wat er geschreven stond.

Kain knikte langzaam, terwijl hij de woorden tot zich door liet dringen. Sibel zou inderdaad haar partner strak in de gaten houden, net zoals zijn collega's die met het echtpaar mee reisden. 'We adviseren de Koning zo ver als wij kunnen, zowel rondom dit gevoelige onderwerp, maar-' Hij twijfelde en haalde zijn schouders op. 'Liam doet uiteindelijk wat hij zelf wil. En dat mag hij als onze overste.' Kain was inmiddels naar het raamkozijn gelopen en keek weer stiekem langs het gordijn naar de straat. De laatste vraag van zijn partner verraste hem. 'Ja,' zei Kain oprecht, maar liet het daar ook bij. Ed wist net zo goed als hij zelf dat Kain een strikte eed had afgelegd om alles wat onder zijn collega's en Liam besproken werd voor zichzelf te houden. En die eed nam Kain zeer serieus, zeker nadat Liam nog had benadrukt dat familie en geliefden geen uitzondering waren. Enkel Sibel oversteeg die regel als Koningin. 'Maar je verprutst het niet, Ed.' Vanuit het raamkozijn glimlachte Kain geruststellend naar zijn echtgenoot. Als hij één ding zeker wist, was dat Ed zijn taken zeer serieus nam en dat hij een stuk overtuigender was dan dat hij zelf dacht. Het zou zijn partner wel lukken om zijn taken in het kamp te volbrengen.

Ed rolde geërgerd met zijn ogen. 'Een erg sterk argument. Vroeger zei hij dat hij mocht doen wat hij wilde omdat hij de oudste was en nu is hij verdomme Koning en kan hij daar alles op schuiven.' Het was geen echte frustratie. Hij vertrouwde er wel degelijk op dat Liam keuzes maakte die hij dacht dat juist waren, niet enkel omdat hij het kon. Toch dacht Ed dat het niet kwaad kon dat zijn broer eens wat vaker luisterde, niet alleen naar zijn raad en adviseurs, maar ook naar zijn familie en vrienden. Ed's ogen schoten kort naar Kain en weer terug naar zijn papieren. Het verbaasde hem niet. Hij kon het zich wel voorstellen dat er genoeg leden van het hof aan Evenfall naar Sibel of Liam waren gekomen om hun kritiek en zorgen te uiten over de aanstelling van Ed als vertegenwoordiger van de Kroon. Liam zal ze vast gerust hebben willen stellen dat er een plan B was en welke verstandige leider zou niet een ander plan klaar hebben liggen in een situatie zo onzeker als degene waar ze zich in bevonden? Eddard glimlachte dankbaar om de geruststellende woorden terug naar zijn man en zocht in zijn zak naar zijn leesglazen. Hij zette ze op om de eerste bladzijde tot zich te nemen, maar keek uiteindelijk toch opzij. 'Misschien verpruts ik het niet, maar wat als het daar al een zooi is? Of als Indra niet naar me wil luisteren? Ik kan enkel raden wat er in haar brief aan Liam stond nadat de geruchten zo plots de ronde deden en we het kamp de schuld op zich hebben laten nemen. En dan verschijn ik.'

Kain proestte om de geërgerde woorden van zijn echtgenoot. 'Geloof me, het is nog intimiderender om het koningspaar als schoonbroer- en zus te hebben.' Nog steeds wist hij niet hoe hij in deze situatie beland was, getrouwd en wel, en ook nog eens lid van de royale familie, en officieel hofspion. Hij liet Ed weer verder gaan met zijn papieren en gedachten en bleef zelf naar buiten staren. Het was gelukkig een rustige avond en hopelijk zou het ook zo blijven. Verrast keek hij vervolgens weer naar zijn vriend, toen Ed maar vragen bleef stellen. 'Ik denk dat niemand teleurgesteld zal zijn om jou te zien,' merkte Kain op. Hij was verrast door de onzekere woorden van zijn vriend: in Evenfall was hij altijd zo zeker van zichzelf en van zijn werk. Waar kwam dit dan opeens vandaan? 'En daarbij hebben ze vast wel grotere zorgen dan zich druk te maken over welke vertegenwoordiger gestuurd is door de Koning en Koningin. En als het daar al een zooi is, dan helpen we waar nodig en verder blijft het uiteindelijk het besluit van Indra, ofwel van het koningspaar. Die zijn de enigen die Indra uiteindelijk kunnen overreden.' Het was simpel in Kains hoofd qua hiërarchie en besluitvorming. Zij waren er puur om te bemiddelen.

Ed bekeek Kain met een warme glimlach. 'Ze hebben niets anders dan waardering voor je, lieverd.' Wat dat betreft had hij zichzelf onnodig zorgen gemaakt in het begin van hun relatie. Als hij niet naar Liam geluisterd had, zou er bovendien maar een erg kleine kans zijn dat ze hier samen hadden gezeten. Ed overdacht de woorden van zijn echtgenoot en haalde uiteindelijk quasi onverschillig zijn schouders op. Hij had Sibel en Liam niet willen vertellen hoe nerveus dit alles hem maakte. Er was een reden waarom hij begonnen was als klerk en niet meer verantwoordelijkheden op zich had willen nemen behalve de schatkist. Zo kon hij zijn werk veelal op de achtergrond doen. Hij hoefde niet de aandacht nog de druk van taken en verantwoordelijkheid. Ed zuchtte dan ook en haalde zijn bril van zijn neus om in zijn vermoeide ogen te wrijven. Hij probeerde het net zo ongecompliceerd als Kain te zien, maar het lukte hem niet goed. 'Maar ze zullen niet mij zien. Ik moet de broer van de Koning zijn, een Halley, daar ben ik nooit erg goed in geweest.' Hij fronste en wuifde uiteindelijk zijn eigen woorden weg. Hij sprak over dit alles alsof Kain niet ook een grote taak had, ondanks dat zijn familie geen adellijke naam noch een ellendige geschiedenis mee droegen. 'Het stelt me in ieder geval gerust dat jij en je collega's er zijn als er iets fout gaat,' stelde Ed uiteindelijk maar.

Kain voelde hoe hij warm werd door de glimlach en woorden van zijn vriend. 'Ik weet het,' gaf hij uiteindelijk ook maar toe. Hij ontving altijd niets anders dan warmte en waardering van zijn schoonfamilie, maar toch bleven de relaties soms nog ingewikkeld. Het was bizar om te bedenken hoe zijn relatie, werk en familie alle drie in elkaar verwikkeld leken te zijn en hoe hij er toch balans in kon vinden tijdens zijn dagelijkse leven. 'Ach, het heeft jouw voorouders nooit geholpen zich te gedragen als Halley, dus waarom zou je daar nu mee starten, Ed? Wees gewoon jezelf. Op die manier ben je al leuk genoeg,' probeerde Kain zijn echtgenoot gerust te stellen. Met een ontspannen glimlach keek Kain vervolgens toe hoe Ed in bed lag. Hij moest de verleiding weerstaan om toch niet met zijn partner onder de warme dekens te kruipen, zoals ze in Evenfall elke avond deden. 'Ik ben ook blij dat ze toestemming gaven dat ik met jou mee kon reizen,' zei Kain oprecht. 'En dat... Elisa en jij samen konden blijven. Uiteindelijk ben jij de enige die ze écht vertrouwt.'

Eddard moest Kain gelijk geven. Zijn familie had het er niet erg goed vanaf gebracht. Eerlijk gezegd hoorde er niet eens een Halley aan de macht te zijn nu. Ed was er nog altijd niet aan uit of de meerderheid in de politiek en onder het volk gerustgesteld was door het feit dat Liam de lijn van regerende Halleys voort zette of dat het een doorn in het oog was. Hij had inmiddels al genoeg uiteenlopende verhalen over zijn voorouders, zijn vader, moeder en broer gehoord. Sommige waren veel te positief en anderen- Die vergat hij soms liever maar. Ed bekeek zijn partner met een glimlach van hemzelf en legde zijn werk aan de kant om met een deken op te staan en naar het raam te lopen. Hij sloeg één van de dekens die hij inmiddels al opgewarmd had met zijn lichaam om de schouders van zijn man en drukte een zachte kus op zijn wang. 'Beloof me dat je niet de hele nacht op blijft. Jouw collega's mogen ook wel wat verantwoordelijkheid op zich nemen en een deel van de nacht wacht houden.' Eddard gleed met zijn hand langs Kain's nek en kuste hem nog een maal voor hij het warme bed terug op zocht. Hij zou vroeg in de ochtend nog maar een poging doen het verslag door te nemen. Met een gelukzalige zucht verstopte hij zich dus ook goed onder de overgebleven dekens en viel erg snel in een diepe slaap.