Een vertrek

-

Silva lag op zijn rug op de bank die in zijn vertrekken stond. Er lag een boek open op zijn borst en naast hem op de vloer stond de tree met eten die nog niet zo lang geleden langs was gebracht. Hij had hier en daar wat van de maaltijd gepikt, maar hij had geen honger gehad. Al sinds hij de deur achter zich op slot had horen gaan had hij maar weinig trek gehad. Het enige waar hij trek naar had was antwoorden op zijn vragen. Wanneer zou hij zijn verloofde zien? Of zijn familie? Hoe lang hoorde hij hier te blijven? Zou de Raad niet met hem horen te komen praten? Wie waren de bediening die hem eten bracht en de wachters die voor zijn deuren stonden? Niemand had hem lang genoeg aan durven kijken of ze wisten hem goed genoeg te negeren. Met een zucht liet hij zijn ogen door het vertrek dwalen. Hij wist niet eens waar hij precies was. Het was een somber vertrek dat enkele verdiepingen hoog lag, maar slechts kleine ramen had om de felle zon buiten te houden. Hij kon de toppen van een boom zien en een andere muur die maar een korte afstand van zijn raam stond. Het zag er niet per se uit als een cel. Het bed was comfortabel genoeg en hij had zowel een tafel met stoel als een kleine versleten bank. De versieringen en andere objecten waren echter weggehaald. Er hadden wat boeken op de planken gelegen, maar alle lades waren leeg gemaakt op enkele blanco stukken perkament en een veer zonder inkt na. Voor hij uit zijn eigen vertrekken geëscorteerd was, had hij nog met enige haast een tas met wat kleding mogen vullen die nu in de lege kast hingen. Toch voelde Silvester zich na enkele dagen alleen wel alsof hij in een cel zat. Niemand had hem gewaarschuwd dat zijn straf zo uit zou kunnen vallen. Hij had niet verwacht dat hij geheel geïsoleerd zou zijn. Of dat hij zijn tijd maar hoorde te vullen met het lezen van een boek over de historie van de drukpers.

Liam had samen met zijn dochter en spionnen een list bedacht om de bewakers net lang genoeg bezig te houden zodat Liam ongemerkt binnen kon sluipen. Het was riskant, maar het zou effectief genoeg moeten zijn om een opening te creëren uit hun zicht. Toen Muriel eenmaal genoeg aandacht had getrokken, sloop Liam de deur van de vertrekken in en sloot hij uiterst zacht de deur achter hem dicht. Zonder te ademenen bleef hij even bij de deur wachten, maar het leek niet alsof iemand hem had betrapt. Met een zachte, maar opgeluchte zucht sloop Liam verder de vertrekken in. Hij had namelijk geen tijd te verliezen én hij moest ervoor zorgen dat Silvester ook geen geluid zou maken. Wellicht had Silvester het tumult gehoord. Toen hij eenmaal de woonkamer in liep, vond hij zijn zoon liggend op de bank aan. Onmiddellijk legde Liam zijn vinger voor zijn lippen en gebaarde hij naar de deur. Silvester zou vast door hebben dat zijn vader hier niet met de goedkeuring van de Raad was gekomen.

Silvester was langzaam in beginnen te dutten. Hij sliep slecht 's nachts, dus hield hij zichzelf niet tegen als hij overdag toch wat extra slaap kon krijgen. Zo heel veel was er toch niet te doen. De boeken waren vrij saai en ondanks dat hij zichzelf in beweging probeerde te houden, had hij niet genoeg energie of fut om zich in het zweet te werken. Zonder enig idee hoe lang hij hier zou zitten, wist Silva sowieso niet waar hij zich bezig mee moest houden. Moest hij zich focussen op een nieuwe verdediging als de Raad hem weer aan zou horen? Of hoorde hij zich juist voor te bereiden op een erg lang verblijf hier? Silvester had even zijn ogen gesloten, maar opende deze op het moment dat hij een briesje aan hem voorbij voelde gaan. Geschrokken keek hij op en schoot overeind waardoor het boek van zijn borst op de vloer viel. Silvester keek zijn vader verrast aan en knikte langzaam, ondanks dat hij al een hoop lawaai had gemaakt. Zijn blik gleed even naar de deur, maar het bleef er stil en zo keek hij in spanning naar de Koning. De aanwezigheid van zijn vader wist hem niet zo erg te verrassen zoals het in Haudan had gedaan. Ergens had hij er wel degelijk op zitten wachten dat iemand - of het nou zijn vader, zus of een van hun spionnen was - op zou komen zoeken. Het deed hem goed zijn vader zelf te zien. Silvester's ongeduld nam het echter over. 'Hoe gaat het met Inanna?' vroeg hij nu op fluistertoon. Hij had haar niet meer mogen spreken en was na de uitspraak direct meegenomen naar deze plek.

Liam bleef stokstijf staan, ondanks dat Silvester een herrie maakte met het gevallen boek. In afwachtende stilte gleden hun beiden blikken naar de deur toe, maar deze bleef dicht. Muriel was de groep wachters blijkbaar succesvol aan het afleiden. Hij had ook niets anders verwacht van zijn dochter. Liam gaf opnieuw aan dat zijn zoon stil moest zijn toen hij de fluisterende woorden hoorde. Geruisloos liep hij op zijn zoon af en nam hij naast hem plaats op de bank. Voordat hij ook maar met vragen of antwoorden kwam, nam hij zijn zoons gezicht in zijn handen en drukte hij een opgeluchte kus op zijn wang. 'Hoe gaat het met jou? Ik mag toch hopen dat ze met geen vinger aan je hebben gezeten!' fluisterde Liam terug. Hij had zich wel degelijk zorgen om zijn zoon gemaakt en het speet hem dat hij deze straf niet had kunnen voorkomen. Liam nam enkele seconden de tijd om zijn zoons gezicht te bestuderen en naar tevredenheid merkte hij geen schrammen of wonden op. 'Het gaat prima met Inanna. Het verrast je vast niets dat ze je mist, maar jouw broer en zus nemen haar onder hun hoede. En Diane is er ook nog.' Liam streek even kort langs Silvesters donkere haren en zuchtte zacht. 'Jouw moeder denkt natuurlijk elke seconde van de dag aan je. We proberen ervoor te zorgen dat we langs kunnen komen, maar ik kan niet voorspellen wanneer we dat voor elkaar krijgen. Jouw zuster en ik zijn ondertussen bezig om een... gemakkelijkere manier te vinden om deze vertrekken te bereiken. Heb jij al iets gevonden?'

Silvester keek toe hoe zijn vader dichterbij kwam, maar was pas echt verbaasd toen hij het tedere gebaar van hem in zich op nam. Hij had het idee dat zijn behandeling veranderd was sinds hij aan gegeven had om vol voor zijn verloving met Inanna te gaan en zich te verantwoorden voor zijn vroegere gedrag, maar met de straf had hij dat perspectief ook weer enigszins verloren. Silva voelde zich niet als de sucvesvolle prins die hij had gehoopt te zijn. 'Nee, ze voeden me prima en brengen dagelijks schoon water. Ik kan wel een scheerbeurt gebruiken, maar verder kan ik niet klagen,' bracht hij enigszins luchtig. Hij was blij te horen dat zijn verloofde steun kreeg. Hij voelde zich misschien alleen hier, maar dat was zijn eigen schuld. Inanna hoorde niet eenzaam te zijn, niet nadat ze net hem boven haar thuis in Tyrosh had verkozen. Hij hoorde de woorden over zijn moeder met een frons aan. 'Oh,' zuchtte hij even bezorgd dat zij zich druk om hem maakte en schudde vervolgens zijn hoofd. 'Ik weet überhaupt niet waar ik ben. Er zijn al amper geluiden of dingen te zien, maar ik kan wat ik hoor of zie ook niet plaatsen.' Silva haalde zijn schouders op. 'Waar zit ik? En hoe ben jij nu naar binnen gekomen? Ik geloof dat er dag en nacht bewaking staat. En niet leden van onze wacht. Waarom staan ze jullie überhaupt niet toe mij te zien of spreken?' Hij had zo veel vragen.

Liam zuchtte zacht. 'Je zit diep in de Westelijke vleugel weggestopt. We hebben gelukkig oude kaarten kunnen vinden waar deze ruimte ook op beschreven staat, maar het is verdomd moeilijk te bereiken. De buitenmuren zijn lastig te beklimmen en er zijn nauwelijks omringende ruimtes om zo binnen te komen.' Anders had Liam wellicht achter één van de kasten een gat kunnen maken, zodat hij via omringende vertrekken naar binnen kon komen. Hij vreesde meer en meer dat ofwel hij ofwel één van zijn onbevreesde spionnen de muren moesten gaan beklimmen. Die werden echter vast ook wel in de gaten gehouden, ondanks dat ze opvallend weinig wachters buiten hadden gezien. 'Ach, je kent de raad. Ze willen meer en meer macht van jouw moeder wegnemen. Je bent een grote pion in hun spel geworden door onze aandacht naar jou toe te halen, zodat ze verder hun gang kunnen gaan.' Dat was in elk geval de hypothese van Liam. Hij had de Raad nooit vertrouwd. Het was daarom ook een opluchting om te horen dat zijn zoon in elk geval redelijk behandeld werd. Liam schudde vervolgens zijn hoofd. 'Het is beter als je niet weet hoe we hier binnen komen en weer weg gaan. Ik zal het je ooit nog wel vertellen.' Liam keek om zich heen en zag de simpele inrichting van de ruimtes. Hij zou gek worden als hij zo lang in deze kleine ruimte vast zou zitten. Hij hoopte dat zijn zoon meer het geduld van zijn vrouw bezat. 'We proberen erachter te komen hoe lang je hier moet blijven zitten. Hebben ze daar iets over gezegd toen ze je mee namen?'

Silvester luisterde aandachtig naar zijn vader. Hij had hier en daar wel wat dingen opgestoken van hem en zijn zus, maar uiteindelijk was Silva niet erg goed in al dat spionnen gedoe. Zelf had hij dus niets af kunnen leiden van zijn vertrekken en hij had ook niets meer te weten kunnen komen van de bewaking. Hij schudde zijn hoofd en viel toen voor even stil. Wat zijn vader hem nu vertelde en de de gedachtes die al enkele dagen door zijn hoofd gingen verontrusten hem. Hij had er nooit zo bij stil gestaan dat zijn fouten zo tegenover zijn moeder gebruikt zouden worden, laat staan de rest van zijn familie of verloofde. Silvester wreef langs zijn kin die nu ruw was door de stoppels. Scheergerei had hij niet ingepakt noch later gekregen van zijn wachters. 'Pap,' zei hij toen zacht en keek zijn vader aan. 'Jullie hoeven je tijd niet aan mij te verdoen. Als de Raad er achter komt dat jullie achter hun rug handelen zullen ze dat alleen maar als bewijs gebruiken om meer wantrouwen in moeder te creeëren, om jou, Muriel en Willem te ondermijnen. En wie weet wanneer ze zich ook op Inanna zullen richten. ' Zijn broer en zus, maar ook zijn vriendin hadden altijd al grotere ambities gehad en ze waren goed op weg. Hij wilde dat niet nog meer bemoeilijken.

Liam wimpelde simpeltjes de woorden van zijn zoon weg. 'Ik laat me door niemand tegenhouden om mijn zoon te zien en te spreken. En zeker niet in mijn eigen huis!' Het frustreerde hem nog het meeste dat ze niets hadden kunnen doen tegen de raad. Liam had al vaker zijn vrouw proberen aan te sporen om hard de raad terug te dringen, desnoods met zijn netwerk, maar Sibel had er niets over willen horen. Het raakte hem tegelijkertijd ook dat zijn zoon zichzelf zo wilde wegcijferen. 'En daarbij zullen jouw moeder en ik het nooit toe staan dat je dit in je eentje moet ondergaan. Als ik van plek had kunnen ruilen, dan had ik dat gedaan.' Liam legde zijn hand op Silvesters wang en keek hem zo doordringend aan. Het verraste hem nog elke dag hoe hij in Silvesters ogen kon kijken en die van Sibel gereflecteerd zag. 'Ik sta het niet toe dat de raad zich op nog meer leden van onze familie zal richten, inclusief Inanna.  Jouw verloofde heeft niets fouts gedaan. Ik zou niet weten waarom de raad achter haar aan zal zitten.' Hij trok zijn hand terug en grijnsde enigszins zelfingenomen. 'Daarbij zullen ze er niet achter komen dat we achter hun rug handelen. Niemand is daar nog achter gekomen sinds jouw moeder en ik dit paleis hebben betreden.' Liam gebaarde vervolgens naar het boek dat op de grond lag. 'Hoe kom je jouw dagen door?'

Silva wilde standvastig klinken in zijn woorden, maar hij hield wel degelijk de reactie van zijn vader goed in de gaten. Hij wist na deze paar dagen dat hij er misschien vrede mee moest hebben dat dit was hoe de komende tijd er voor hem uit zou zien. Toch had hij zijn hoop nog niet helemaal verloren en dat kwam gedeeltelijk door de steun die hij dacht te hebben van zijn familie. Hij wilde zijn vader dus ook tegenspreken, maar het deed hem erg goed dit te horen. Misschien was hij toch onzekerder geworden dan hij toe durfde te geven. 'Ik weet dat jullie kunnen ongeëvenaard is, maar als het niet lukt- Laat ze gewoon niet de familie de schuld geven. Ik weet dat dat mijn verantwoordelijkheid is en hier kan ik niets fout doen.' Silvester kon zich maar met moeite in beelden wat voor risico's zijn vader, zijn zuster maar ook zijn moeder namen om hem nu te helpen. Hij haalde vervolgens zijn schouders op. 'Er liggen wat boeken, maar het lijkt alsof ze expres de meest saaie hebben laten liggen. Ik mocht ook geen inkt en veer van ze hebben. Ik probeer dus mijn dag nog te starten met oefeningen om iets te doen.' Ondanks dat hij meer dan een lente niet meer in het legerkamp woonde, had hij nog wel wat gebruiken van toen behouden. Silvester keek zijn vader zijdelings aan. 'Is er een bericht gestuurd naar het kamp over mijn straf?' vroeg hij quasi nonchalant.

'Het komt goed, Silva. Niemand gaat het boetekleed aan hoeven doen,' stelde hij zijn zoon gerust. Hij was niet van plan betrapt te worden, en hij was ook niet van plan om nog meer smaad op zijn familie's naam te laten komen. 'Niet formeel, maar ik heb wel Indra geïnformeerd en-' Hij besefte echter opeens wat Silvester moest bedoelen. Liam knipte daardoor afkeurend met zijn vingers voor Silvesters gezicht. 'Je bedoelt toch niet dat we een bericht naar die Barnes jongen hebben gestuurd? Bij de Goden, door hem zitten we nu in deze situatie! Het zou die mislukte soldaat moeten zijn die vast zit in plaats van jou.' Hij had de laatste dagen nog zijn personeel aangezet om uit te zoeken of ze wettelijk iemand anders konden veroordelen voor de daden die zich hadden afgespeeld, maar Silvester had klaarblijkelijk zijn woorden zo geformuleerd dat hij de initiator van het plan was geweest. Daar konden ze niet meer onderuit. Liam was inmiddels opgestaan en keek onderzoekend om hem heen. Hij wist niet hoe lang Muriel de afleiding vast kon houden. 'Ik zal kijken of ik iets naar binnen kan krijgen en ik zal proberen om een ontmoeting tussen jou en jouw verloofde te realiseren. Dat is toch wel het minste waar de raad mee kan instemmen. En Willem eist ook een bezoek, hij heeft al eerder een stennis gemaakt voor jouw deur.'

Silvester glimlachte kort dankbaar om de geruststellende woorden van zijn vader. Het moest een goed teken zijn dat de Koning hem dit zo zeker kon zeggen. De glimlach verdween even snel toen er afkeurend werd gereageerd op zijn vraag naar het legerkamp. Hij was aan een brief voor Matheo bezig geweest net voor hij zijn laatste verhoor had moeten doorstaan. Die brief zou vast nog half af op zijn bureau liggen. Silva had het er namelijk niet bij kunnen laten om bij het afscheid van de familie Barnes niet te stellen dat hij zijn vriend zou schrijven om er zeker van te zijn dat hij goed herstelde. Zwijgend keek hij naar zijn vader en liet zijn hoofd toen hangen. 'Hij redde mijn leven,' mompelde Silva nog ontzet. Dat waren ook beelden die nu hij veel alleen was weer meer door zijn hoofd begonnen te spoken. Verder zei hij niets meer, maar stond ook op en wreef iet wat ontdaan langs zijn nek nu hij ook merkte dat zijn vader waarschijnlijk weer weg moest. Dat betekende dat hij weer in zijn eentje hier zou zitten. Silvester knikte gretig bij de voorstellen van zijn vader. 'Laat Inanna weten dat prima met mij gaat. Als dat kan..' Hij wist niet op welke manier die informatie met zijn verloofde gedeeld kon worden zonder te onthullen dat zijn vader, of iemand anders, hier geweest was. Hij hoopte echter dat Inanna niet altijd in het donker gehouden moest worden. 'Bedank Willem en Muriel voor hun hulp,' zei hij ook nog.

Liam was naar de muren gelopen en zocht zorgvuldig naar gangen en paden die ze wellicht over het hoofd hadden gezien en verscholen zaten. Hij had niet verwacht dat zijn zoon dat al onderzocht had. Zulk instinct zat meer in Muriel. 'Dat was zijn werk als jouw wachter,' reageerde Liam achteloos op zijn zoons woorden. Sibel had hem eerder ook al eens doordringend aangesproken over zijn houding naar de jongeman uit het kamp toe, maar het had Liam weinig gedeerd. Hij had een klein geduld voor mensen van buitenaf die zijn gezin beïnvloedde. Datzelfde gold voor Inanna, al moest hij voor dat meisje wel zijn best voor doen door zijn relatie met Diane. Uiteindelijk gaf hij het op en besefte hij ook dat de tijd op was. Muriel kon de act maar voor een bepaalde tijd veilig ophouden. 'Ik zal een manier vinden om Inanna te laten weten dat je gezond en wel bent. En ik zal iedereen danken voor de hulp. Zorg jij er nou. maar voor dat je niet gek wordt met deze muren om je heen. Houd je training in gang en probeer goed te slapen.' Met die woorden drukte hij nog een kus op Silvesters haren en vluchtte vervolgens via de deur naar buiten toe.