Vertrekken van Renee en Tobias

Eddard kwam enthousiast overeind en liet Liam als eerste hun zuster omhelzen. De stralende blik van Renee was precies zoals Ed het verwacht had. Hij was natuurlijk al op de hoogte gebracht door Augustus dat het medicijn aangeslagen had een dag eerder. Daar liet hij echter niets van blijken terwijl hij nu op zijn beurt Renee een flinke kus op haar wang drukte en een stevige omhelzing gaf. Vervolgens keek hij haar echter met vernauwde ogen aan. 'Wat is het tweede dat je moet vertellen?' Van nóg een nieuwtje had hij niets gehoord en nieuwsgierig bekeek hij het gezicht van Renee. Als Augustus er niets geweten van moest hebben dan zou dit ook zeker over Renee en Tobias gaan. Zijn zus hoefde het eigenlijk al niet meer te zeggen terwijl in het hoofd van Ed de radertjes begonnen te werken. Dat zijn vader zo bezorgd was geweest om Renee kon te maken hebben met veel meer dan Tobias' kwalijke toestand. 'En ik maar denken dat pap langzaam gek aan het worden was met al zijn zorgen om jou!' lachte Eddard plots terwijl hij haar nog eens omhelsde.

Renee sloeg haar armen stevig om Liam heen en begon te lachen. 'Geloof me als ik zeg dat ik ook met mijn mond vol tanden stond toen ik het zag...' vertelde ze Liam met een brede glimlach. 'De geneesheren zijn nog steeds bezig met veel testen en allerlei onderzoeken om er zeker van te zijn dat alles ook goed blijft gaan. Toby is nog niet helemaal uit de problemen, maar het gaat zeker de goede kant op.' Ze hoopte dat alles gestaagd zou verlopen en dat hij geen terugval zou krijgen. Toen Eddard naar haar toe liep, sloeg ze haar armen ook stevig om hem heen. Toen hij begon over haar tweede aankondiging, kreeg Renee een stralende glimlach op haar gezicht. 'Ik ben zwanger, dus Edje, je wordt wederom oom.' lachte ze en keek haar twee broers aan. Haar geluk kon momenteel niet meer stuk. 'Sorry dat ik het niet eerder met jullie gedeeld heb. De hele situatie was nogal... dubbel.'

Liam viel van de ene verbazing in de ander, maar hij hoorde het allemaal met de breedste glimlach aan. ‘Gefeliciteerd, Renee. Ik ben blij dat het geluk jullie nu eindelijk toelacht. Als iemand sta verdient, dan zijn dat jij en Tobias wel. En als je ooit baby advies wil hebben, dan weet je waar je moet zijn,’ grinnikte hij, zich niet beseffend dat hij Muriel nooit als baby had meegemaakt. Een baby en peuter zouden vast niet veel verschillen, hoopte hij maar. ‘En daar hoef je je natuurlijk niet voor te verontschuldigen, Renee, kom op. In die situatie zou niemand het willen vertellen.’ Nadat het goede nieuws van Renee bezonken was, keek hij vervolgens nieuwsgierig naar zijn broertje. ‘En jij dan Ed? Waarom zit jij zo te stralen, broertje?’

Eddard klapte verrukt zijn handen samen. Hij vond het heerlijk de oom te spelen en bovendien zag hij hoe veel goeds het vormen van een familie voor zijn broer en nu dus ook zijn zus leek te doen. 'Bij de Goden vader en moeder gaan nooit meer weg geraken. Ze zullen van uithoek naar uithoek reizen om hun kleinkinderen te kunnen bezoeken,' lachte Ed. Hij had maar te vaak aangehoord dat zijn vader absoluut niet blij was dat ze Muriel maar zo weinig zagen. Hetzelfde zal vast hen bezig houden als Renee een zoon of dochter had. 'Nou, nu was het een dubbel goed nieuws. Dat mag ook wel eens.' Met een glimlach gaf hij een kneepje in haar hand en ging weer in zijn stoel zitten toen hij de vraag van zijn broer hoorde. Quasi onaangedaan door de woorden van Liam lachte hij het weg. 'Ach de uren die ik spendeer in de vergaderzaal, de momenten waarop ik bij kaarslicht brieven en meer brieven moet schrijven, het slaapgebrek, dat geeft me gewoon allemaal héél veel plezier.' Hij deelde niet graag zijn liefdesleven met Liam of Renee. Zeker niet nu hij zelf niet helemaal wist wat hem aan het overkomen was met enerzijds Kain en anderzijds Augustus. 'Mag ik de vraag naar je terugwerpen, William?'

Renee begon te lachen. 'Als ik advies nodig heb dan weet ik je te vinden Liam. En ik weet zeker dat Muriel en deze kleine spruit goede vrienden gaan worden.' Onbewust had ze haar beide handen op haar buik gelegd en was weer terug gaan zitten in de stoel. 'Pap was door het dolle heen - meer dan hij wilde toegeven.' lachte Renee. Ze vond het altijd leuk om te zien hoe haar vader zijn trotse blik probeerde te verbergen achter zijn "stoere" gedrag. 'Daar kan ik me wel wat bij voorstellen Ed. Ik wordt bijna jaloers van al die leuke activiteiten die je onderneemt.' grapte Renee. 'Het klinkt echt als iets wat ik ook eens moet proberen.' Lachend pakte Renee haar mok en dronk er wat uit. 'Ik vermoed dat mam en pap hier nog wel blijven tot na de bevalling. Ik kan niet geloven dat ze de geboorte van hun tweede kleinkind willen missen.'

‘Ach, ik zou medelijden met je kunnen hebben, Ed, maar ik herinner mij vaders woorden nog goed. “Ga niet de politiek in”,’ grinnikte hij, waarna hij zijn broer en zuster aan keek. Ze waren allebei in het koninklijke paleis beland, de plek die hun ouders maar al te graag vermeden. Zelf kon hij niet wachten om met Muriel en Sibel terug te reizen naar het Oosten en deze drukte allemaal achter hen te laten. Aan de andere kant wilde hij er ook graag voor zijn zuster zijn en wist hij dat Sibel datzelfde voor haar vriendin wilde. Bij de vraag van Ed werd zijn glimlach onbewust weer wat groter. ‘Sibel en ik gaan proberen om weer samen te zijn- een gezin te vormen.’ Hij zag hun blikken en hief verdedigend zijn handen op. ‘We gaan het proberen, met nadruk op langzaam. Ik wil het deze keer gewoon wel goed doen... voor Sibel en voor Muriel.’

Eddard rolde met zijn ogen en leunde nonchalant achterover in zijn stoel. Zij broer en zus mochten denken van zijn werk wat ze wilden en hij vertelde ze maar wat ze wilden horen. Ed genoot wel degelijk van wat hij deed, maar soms was dat moeilijk uit te leggen aan zijn familie. 'Bij de Goden, dan moet ik mijn vertrekken dus nog langer opgeruimd houden met moeders oog zo lang in de buurt,' verzuchtte Eddard overdreven, maar opgewonden. Hij vond het erg fijn om zijn ouders nog wat langer hier te hebben. Bovendien had hij geen flauw idee hoe hij zijn zus kon steunen tijdens een zwangerschap. Als er dus meer familie was kon dat enkel en alleen helpen. Zeker met hun moeder in de buurt. Verrast keek Ed naar zijn broer toen hij Sibel en de grootse plannen noemde. 'Werkelijk?' Hij had zelf maar vrij weinig meegekregen van de kille houding die de moeder van zijn nichtje had opgetrokken toen Liam was terug gekomen, maar dat zelfs zijn ouders het zat waren had hem al veel gezegd. 'Wel, dat klinkt als een goed plan,' zei hij maar zonder zijn scepsis uit te drukken. 'Dus je bent eventueel ook bereid om naar Evenfall te verhuizen dan?' Eddard keek Liam benieuwd aan. Hij zou het amper geloven als zijn broer straks ook in het Westen was.

Renee keek naar Liam met een grote glimlach en stemde mee in met Eddard. 'Dat is geweldig nieuws Liam, ik weet zeker dat jullie er samen uit kunnen komen.' Ze zou Sibel hier binnenkort nog wel eens over aanspreken. Renee wist echter hoe druk haar vriendin het had met alle zaken rondom de nieuwe troonopvolger en ze zat vast niet te wachten op een vriendin die alles over haar liefdesleven wilde weten. Bij Eddard's tweede opmerking keek Renee hem met een vragende blik aan. 'Verhuizen naar Evenfall? Ed, weet jij iets wat wij niet weten?' Renee had zich alles behalve bezig gehouden met de troonopvolging en dus al het nieuws wat naar buiten kwam was nieuw voor haar. Als ze niet beter wist insinueerde Eddard dat Sibel kansmaker zou zijn voor de troon. Ten eerste had Renee nooit geweten dat Sibel interesse had in de troon, dus ook daarom verbaasde de woorden haar enigszins.

Liam zuchtte diep en keek zijn broer en zus met een serieuze blik aan. Hij wist hoe zijn ouders, broer en zuster dachten over de relatie tussen hem en Sibel. En natuurlijk hadden ze gelijk dat ze het allebei beter hadden kunnen aanpakken, maar hij wilde het nu echt goed doen en ervoor zorgen dat alle narigheid toch tot een goed einde zou komen. Hij wilde zich net verdedigen, tot hij plots stil viel door de woorden van Eddard. ‘Evenfall? Hoezo-‘ begon hij onzeker. Hij moest er niet aan denken om in het Westen te wonen. Wellicht had hij een lichte bias door de negatieve woorden van zijn vader die hij altijd gehoord had vanaf kleins af aan, maar iets in hem zorgde ervoor dat hij altijd blij was als hij weer kon gaan. Hij - en hij dacht Sibel ook - zag het niet zitten om Muriel hier op te voeden. ‘Vertel er eens wat meer over, Eddard.’

Eddard keek van zijn broer naar zus en ging nogmaals heen en weer voor hij sprak. 'Oh, ik dacht-' Soms vergat hij dat zijn familie zich niet zo verdiepte in alle politiek zoals hij zelf deed. Zijn vader had het hem inmiddels al verboden om over politiek te praten als hij dineerde met zijn ouders. Toch was hij verrast dat Sibel geen van beiden had verteld over de stand van zaken van de vergaderingen. Hij had gedacht dat ze misschien met één van hen wel over de mogelijkheden had gepraat. 'Wel, ik kan niets met zekerheid zeggen en er is ook niets echt zeker, maar Silas en Sibel beiden worden vaak genoemd tijdens de besprekingen. Het is duidelijk dat het Oosten het uitstekend heeft gedaan sinds de familie Alba het daar heeft overgenomen en wel- Er zijn veel stemmen die de landheer of zijn dochter aandragen als kandidaat. Ze zijn er nog niet echt op in gegaan maar de naam Alba doet veel de ronde ook buiten de vergaderkamers. Maar als Sibel het er niet met jullie over heeft gehad zal ze het niet echt overwegen, toch?' Onzeker aanschouwde hij Renee en Liam. Hij hoopte niet dat hij nu misschien te veel gedeeld had. 'De meeste adel wil nog altijd één van de prinsen als koning, maar de koning is kei hard in het negeren van die suggesties. Het Zuiden heeft geen opvolgers meer. Het Noorden staat al jaren buiten beschouwing en wel- Het Oosten en de twee prinsessen komen dan nog het dichtste bij een traditionele opvolging.'

'Het verbaasd me niets.' begon Renee en keek haar twee broers aan. 'Sibel is zo druk bezig met van alles en nog wat, ze heeft helemaal geen tijd om politiek met mij te bespreken.' lachte ze. 'Als ik haar al zie, probeer ik het júist over andere dingen te hebben.' Daarbij had ze eerlijk gezegd ook nooit zoveel interesse gehad in de politiek en erover praten verveelde haar dan ook al snel - behalve als Eddard erover door ratelde: hij vertelde het met zoveel enthousiasme en plezier dat Renee er de hele middag naar kon luisteren, al snapte ze de helft misschien niet. 'Tobias gaat de troon in ieder geval niet overnemen. Ik heb het er vanochtend toevallig nog met hem over gehad.' vertelde ze en pakte haar mok sap van het bijzettafeltje. 'Iwan heeft ook plannen om te vertrekken en ik geloof niet dat Adrian na al dat gedoe met die missie nog iets durft... En Augustus heeft volgens mij nooit echt interesse gehad, dus ik verwacht niet dat hij zichzelf gaat aanbieden.'