Vertrekken van Eddard

-

Op een of andere manier had Kain ergens in de gekte rondom de besprekingen over de troonopvolging tijd gevonden om op een redelijk tijdstip bij Eddard langs te gaan. Hij had de vorige dag een nachtdienst gedraaid, dus hoefde hij nu niet tot laat te werken. Daardoor kon hij iets na het avondmaal bij de jongeman langs. Hun trip naar de volksuniversiteit had hem erg duidelijk gemaakt hoe dik de spanning was tussen hem en Eddard en ondanks dat het leuk en spannend was, wilde hij er toch wat mee doen. Wat er ook uit zijn bezoek zou komen, er zou in elk geval duidelijkheid zijn en misschien ook wel wat meer. Dat zou compleet van Eddards beslissingen af hangen. Met een bescheiden grijns rond zijn mond klopte hij op de deur en wachtte hij geduldig. Het had nog wel wat tijd gekost om de vertrekken te vinden - in dit gedeelte van het paleis kwam hij nauwelijks - maar al snel vond hij de betreffende deur en had hij gewacht tot niemand in de gang liep, zodat hij ongestoord bij Ed naar binnen kon gaan.

Ed had die dag maar weinig aan zijn werk gezeten, omdat hij de middag met zijn zuster en ouders had gespendeerd. Ze waren met zijn allen naar de markt gegaan om wat lekkers te kopen en vervolgens bij de huifkar een picknick klaar te maken. Hij genoot er vol op van om zijn ouders op bezoek te hebben. Ed raakte er nog altijd niet aan gewend dat hij de grappen van zijn vader en de warme armen van zijn moeder moest missen, ook al ging hij al lentes lang niet meer mee met de huifkar. Gelukkig had hij Renee nu in het paleis, dat was al erg fijn. Bovendien nam ze met gemak de rol van hun moeder over. Ze vroeg altijd hoe het met hem ging en of hij wel goed voor zichzelf zorgde. Hij liet haar maar haar gang gaan. Het leek haar immers af te leiden van de toestand van Tobias. Omdat hij die middag vrij af had gehad, was hij ook vroeger dan normaal terug in zijn vertrekken geweest. Met zijn leesglazen op en gekleed in zijn simpele vrijetijdskleding zat hij op een kussen voor zijn kleine kacheltje met een goed dik boek. Toen hij iemand aan hoorde kloppen stond hij verrast op en opende de deur. 'Kain,' begroette hij de man terwijl zijn gezicht al snel uit brak in een glimlach. 'Kom binnen.' Hij sloot de deur achter de wachter snel en draaide zich geïnteresseerd naar de man om. 'Je hebt eindelijk de plattegrond ontcijfert?'

Kain was net bezig zijn wachtersuniform glad te strijken, toen plotseling de deur open werd gedaan. Bij het aanzicht van het opgewekte gezicht van Eddard moest hij als vanzelf ook glimlachen en stapte hij naar binnen toe. 'Ik had eindelijk tijd,' verbeterde Kain hem grinnikend. 'De plattegrond had ik zó ontcijferd.' Het was een leugen, maar Eddard hoefde niet te weten hoe hard hij gezocht had naar zijn vertrekken. Daarnaast wilde hij Eddard ook niet beledigen door te zeggen dat zijn plattegronden niet erg accuraat waren. Nieuwsgierig keek hij het vertrek door en bleven zijn ogen onbewust - of misschien toch wel bewust - kort haken op zijn bed. Eddard moest toch ook wel weten waarom hij hier was.... toch? 'Ik heb je de laatste dagen weinig gezien,' begon hij benieuwd. Hij had de wachter niet in de bibliotheek kunnen vinden, laat staan ergens in de gangen van het paleis. 'Ik hoorde dat je familie er is.'

Eddard grinnikte en klapt het boek dat hij nog altijd vast had gehad dicht om het aan de kant te leggen. Hij wenkte Kain dat hij verder kon komen en kon gaan zitten. 'Ja, het is druk op het moment. Met de besprekingen is het immens druk. We moeten alles noteren, dupliceren en verspreiden onder alle aanwezigen.' Hij hield zijn met inkt besmeurde handen grijnzend op. 'Ik zal er over een week of twee uit zien als iemand met een of andere besmettelijke ziekte.' Vluchtig schoof hij wat papierwerk en een enkele stapel boeken aan de kant om zijn vertrekken er tenminste wat beter uit te laten zien. Het was maar klein, dus iedere minieme puinhoop deed het er al als een zwijnenstal uit zien. Zijn moeder had hard gelachen toen ze hem eerder die dag had opgehaald. Hij verdween kort achter het gordijn dat zijn bed deels verhulde en kwam terug met een kruik wijn en twee mokken. 'Ze zijn een paar dagen geleden aan gekomen. Nog meer om me druk bezig te houden. Mijn moeder laat me niet met rust. Maar vanavond dineren ze met Renee en Tobias, dus gelukkig hoefde ik daar niet bij te zijn.' Pratend schonk hij de twee mokken vol en overhandigde er één aan Kain, waarna hij zelf terug op zijn plek voor de haard plofte. 'Wat heb jij gedaan de afgelopen dagen?' vroeg Ed nieuwsgierig.

Kain keek Eddard nog eens goed aan en wees vervolgens met een glimlach naar zijn gezicht. 'Ik zie dat je de leesglazen gerepareerd zijn,' grinnikte hij. 'Ik ben blij dat je ze nog hebt kunnen maken. Ik voelde me serieus waar echt wel schuldig, vooral omdat ik het niet kon betalen en zo...' Zijn stem dreef af en langzaam haalde hij zijn schouders op. 'Ik hoop dat ik het met de rondleiding al ietwat goed heb kunnen maken.' Hij nam plaats op één van de sofa's en nam vervolgens één van de mokken wijn aan, terwijl hij luisterde naar zijn woorden over zijn familie. 'Zijn ze met de huifkar gekomen?' vroeg Kain benieuwd, de woorden van Eddard herinnerend. Hij was erg verwonderd en gefascineerd geweest door het idee dat Eddard en zijn familie rond hadden gereisd door Tarth. Vandaar dat hij het Zuiden ook zo goed kende, naast dat hij er had gewerkt. 'Ach, het gewoonlijke,' grinnikte hij, 'werken, bewaken, eten, slapen. De beveiliging is verdubbeld nu er zoveel belangrijke mensen zijn. Gisteren had ik een nachtdienst, dus was ik vandaag eerder klaar en kon ik langs komen. Mét eindelijk wat energie.'

'Oh.' Eddard's handen schoten meteen naar zijn glazen en vlug deed hij ze af om ze in zijn borstzakje te stoppen. Hij vond zelf dat hij er altijd belachelijk uit zag met die glazen. Hij was net zijn vader wat betreft die glazen. Ze hadden er beide een hekel aan dat ze ze überhaupt nodig hadden. 'Maak je geen zorgen.' Hij glimlachte geruststellend naar Kain en dronk wat van zijn wijn. 'Jazeker. Hoewel ik niet weet hoe lang ze het nog vol gaan houden.' Eddard had er grote bewondering voor dat zijn ouders het nog uithielden met zijn tweeën. Hij dacht echt dat ze een huisje op zouden zoeken als Renee hen ook verliet. Hij lachte goedhartig om de laatste woorden van Kain. 'Het is fijn om te horen dat je overste je niet helemaal uit put.' Ed nam nog een slok en stond toen op. 'Ik heb wat voor je trouwens.' Hij liep naar zijn kleine tafeltje aan het raam en doorzocht de laatjes. Pas na enkele tellen mopperend te hebben gezocht vond hij het en hield het Kain voor. 'Het is eh-' Ongemakkelijk staarde hij naar het stapeltje papier in zijn handen. Misschien sloeg hij nu wel weer de plank geheel mis door te denken dat hij de wachter hier een plezier mee deed. 'Het is flinterdun papier. Er staat nog niets op, maar je kunt het ergens overheen leggen. Kijk-' Hij knielde bij de man neer en legde alles op de salontafel om met een stuk houtskool uit zijn zak de titel van een boek over te trekken. 'Ik dacht dat het je misschien kon helpen. Zo heb ik geleerd te schrijven.'

Kain keek grinnikend toe hoe Eddard zijn leesglazen snel af deed. 'Ze staan je niet verkeerd,' zei hij oprecht, waarna hij van zijn wijn dronk en kort zijn ogen sloot. Het deed hem goed om weer eens wat wijn te drinken. 'Ach, ik denk niet dat je zomaar in een ander leven kan stappen als je al zo lang met zijn tweeën op pad bent,' zei Kain bedenkelijk, terwijl hij maar nauwelijks door had dat Eddard bezig was iets te zoeken. Hij kon enkel denken aan zijn eigen vader die altijd op reis was geweest toen hij klein was. Ook hij kon zich uiteindelijk niet meer schikken aan het "normale" leven met een vrouw en kinderen op één plaats. Toen Eddard plots wat spullen op de salontafel legde, stond Kain op en ging hij benieuwd bij de tafel staan. Bij het zien van de spullen en het horen van de uitleg viel Kain al snel stil. Pas na enkele momenten pakte hij het stuk houtskool uit Eddards hand en trok hij de ondertitel over op het papier. Met een glimlach keek hij de man vervolgens aan en legde hij zijn hand op zijn schouder. 'Bedankt, Ed.' Zijn blik gleed weer naar de tafel toe en voorzichtig hield hij het dunne papier tussen zijn vingers. 'Leer ik hierdoor ook lezen?'

'Misschien heb je daar gelijk in.' Eddard had er nooit zo aan gedacht, dat zijn ouder wellicht niet goed wisten hoe ze op een andere manier konden leven. Met een kleine glimlach keek hij toe Kain de titel over nam met het stuk houtskool. Het was een opluchting toen de wachter hem bedankte. 'Geen dank.' Hij had er enkele dagen over na moeten denken hoe hij hem kon helpen. Kain had het misschien niet zo zien zitten als hij hem persoonlijk eens even ging leren hoe moest lezen en schrijven. Het was duidelijk dat er een groot verschil tussen hen in stond en Ed wilde niet doen alsof hij zichzelf superieur voelde. Met dit papier kon Kain zelf aan de slag en als hij dan wilde, dan was Ed altijd bereid hem te helpen. 'Ja, dat kan zeker. Misschien niet meteen, maar als je woorden overneemt waarvan je weet wat ze zijn, dan ga je de letters leren herkennen en kun je het woord ook op andere plekken lezen. Het is maar een begin.' Zorgvuldig rolde Ed de velletjes papier op en bond er een koordje om heen waar hij ook het stuk houtskool tussen stopte. 'Wat doet jouw familie eigenlijk? Zaten er meer wachters tussen? Is dat waar je het idee van gekregen hebt?' Hij gaf de man de rol papier met een glimlach.

Kain lachte bescheiden en nam vervolgens de papieren aan, om deze in zijn juten zak te stoppen. 'Ik weet niet of ik slim genoeg ben om het zelf te doen, maar anders dan weet ik je nu te vinden,' grinnikte hij, terwijl hij naar de ruimte waarin ze zich bevonden gebaarde. Bij Eddards nieuwsgierige vragen schudde hij zijn hoofd. 'Mijn moeder is jong overleden en mijn vader is een handelaar. Hij reisde daardoor veel en heeft zijn geluk vervolgens in een andere windstreek gevonden.' Bij de gedachte aan die man balde hij zijn hand. 'Maar ja, ik ben er nooit achter gekomen wat hij nou precies handelde, maar het zal niet iets legaals zijn geweest. Ze hebben ooit ons huis overhoop gegooid, toen hij weer eens weg was. Dus werd ik al jong de man in huis.' Hij wilde trots zijn schouders recht trekken, maar dat lukte hem niet. Hij was niet trots op hoe hij zaken thuis had achtergelaten. 'Nu probeer ik zo veel mogelijk geld terug te sturen naar mijn broertje en zusters. Het is niet veel, maar wel bijna alles wat ik verdien.' Hij trok zijn schouders zo achteloos mogelijk op en nam nog wat van de wijn. 'Misschien kan ik de volgende keer wel een brief bij het geld stoppen,' glunderde hij. Niet dat zijn zusters of broertje konden lezen, maar wellicht kon iemand uit het dorp wel helpen.

'Je bent altijd welkom hier,' vertelde Ed lachend als antwoord. Hij had sowieso maar weinig bezoek hier. Zijn zus zou slechts klagen over de zooi die het hier was, dus zocht hij haar liever in haar vertrekken of ergens buiten op. Zijn collega's zag hij al vaak genoeg in de werkruimtes en zijn eigen kleine werkkamer die hij deelde met een andere klerk. Aandachtig luisterde Ed naar de woorden van Kain over zijn familie. Het was lang niet zo rooskleurig als zijn eigen jeugd, helemaal niet zelfs. Hij wist niet of Kain er graag over door wilde gaan, maar hij wilde toch graag meer weten. 'Wanneer heb je ze voor het laatst gezien?' Bemoedigend glimlachte hij vervolgens en knikte. 'Vast wel, als je het ergens voor doet dan heb je het zo onder de knie!' Eddard had inmiddels zijn eigen mok wijn al leeg. Er waren maar weinig avonden waarop hij het zich kon veroorloven om aan de alcohol te gaan, maar vandaag vond hij het wel kunnen. Hij stond op om de kruik weer te pakken en vulde beide mokken weer met een kleine grijns naar Kain toen zijn mok bijgevuld werd. Hij had zijn plek voor het kacheltje verruild tot dezelfde sofa als waar de wachter op zat en leunde nonchalant naar achteren terwijl hij zijn voeten op het tafeltje legde.

Kain viel opnieuw stil en in plaats van te reageren keek hij aandachtig toe hoe de klerk naast hem plaats nam. Ondanks dat hij erg in zijn eigen gedachten zat door de herinneringen op te halen uit zijn jeugd was hij zich bewust van elke beweging die de man maakte. 'Jaren geleden,' zei hij zacht, waarna hij naar zijn handen keek. 'We hebben allemaal niet genoeg geld of tijd om zo ver te reizen. Ik heb niet eens- ik kon niet naar de begrafenis van mijn neefje toe. De winter was zo lang en zwaar geweest dat-' Hij fronste diep en schudde de gedachte letterlijk en figuurlijk van hem af. 'Maar laten we deze avond niet vullen met trieste gedachten,' herpakte Kain zichzelf, terwijl hij met een beginnende glimlach toe keek hoe zijn mok gevuld werd. Terwijl hij een flinke slok nam, keek hij de klerk over zijn mok heen aan en bestudeerde hij hem aandachtig. Kain had het idee dat hij nu pas echt Eddard zag en niet de klerk die hij probeerde te zijn. 'Waar zullen we op toosten?'

Eddard's grijns verdween met alles wat Kain over zijn familie en hun situatie vertelde. Maar wat was er op zoiets te zeggen? Hoe kon hij, iemand die kon gaan en staan waar hij wilde omdat hij de middelen en de vrijheid had, nou iets gepast zeggen op zoiets? Stilletjes keek hij naar de wachter. 'Het spijt me voor je neefje,' mompelde hij nog zacht voor Kain zelf aan gaf dat hij van onderwerp wilde veranderen. Ed voelde al snel de blik van de man op zich branden en beantwoordde deze met een gulle glimlach. 'Een toost,' zei hij bedenkelijk terwijl hij fronsend naar het plafond keek. 'Een toost op de opvolger van de koning, zodat die ons hopelijk in dienst houdt,' lachte Eddard goed gezind. De staf van het paleis was er natuurlijk niet zeker van of ze zomaar rond mochten blijven lopen en hun taken uitvoeren als het paleisleven drastisch zou veranderen met een nieuwe familie. Hij had zelf ook overwogen, mocht hij de nieuwe troonopvolger niet volledig aan voelen, dat hij dan misschien terug naar het Zuiden zou gaan. Maar hij dacht niet dat hij het zo oneens zou zijn met de beslissingen.

Kain had zijn arm op de rugleuning van de sofa gelegd en kwam zo akelig dichtbij Eddards gezicht. Echter deed hij nog niets. 'Zo had ik er nog helemaal niet over nagedacht,' zei Kain oprecht en met een bedachtzame glimlach. 'Hij of zij zal je vast niet ontslaan, daar werk je veel te hard voor. En mij zullen ze niet eens opmerken, dus ook niet ontslaan!' Hij kon het niet voorstellen dat er opeens wachters ontslaan zouden worden, maar toch bleef het een apart idee dat er wellicht inderdaad een hele nieuwe huishouding zou komen. Daarnaast zou het wel een perfecte kans voor Kain zijn om de nieuwe familie eens te leren kennen vanuit zijn positie. Reihan zou hem vast binnenkort zijn nieuwe taken doorgeven. 'Sta je zelf niet op het lijstje van potentiële troonopvolgers?' vroeg hij benieuwd, waarna hij van zijn wijn sipte en Eddards reactie nauwkeurig peilde. 'Zou je überhaupt ook onder een nieuwe koning of koningin willen werken?'

Eddard kon bijna de warmte van Kain voelen nu ze zo dicht naar elkaar toe zaten. Met een grijns negeerde hij echter die gedachte en haalde zijn schouders op. 'Wie weet wat er gebeurt. Maar ik denk niet dat ik als klerk nou zulk goed werk verricht dat ik immuun ben.' Vervolgens schoten zijn ogen weg van de wachter en lachte hij maar schamper. 'Ik- Nee. Theoretisch sta ik op de lijst, praktisch weet iedereen dat het een belachelijk idee is. Slechts omdat ik Halley bloed heb?' Ed liet weer een lach klinken en nam en flinke slok wijn om zijn eigen ongemak de kop in te drukken. Het was hem al eerder gevraagd door zijn moeder en zelfs door enkele adviseurs. Hij wist niet precies waarom die vraag hem zo nerveus maakte. Maar hij wilde het absoluut niet. Bedenkelijk keek Eddard Kain aan. 'Het hangt er van af, eerlijk gezegd. Als er iemand aan de macht komt die precies hetzelfde voort zet als onze koning nu- Maar alsnog, ik ben geen klerk geworden omdat ik het zo eens ben met het huidige systeem. Ik hoop gewoon als simpele man wat goeds te kunnen doen.' Hij glimlachte breed. 'Ik ga nooit grote veranderingen kunnen maken, maar ik hoop kleine dingen te kunnen bereiken, families te helpen, kleine wijzigingen door te voeren,' voegde hij nog toe. Het klonk misschien idyllisch dat hij echt enige invloed had om van binnen het systeem dingen te veranderen, maar het stuurde hem wel altijd.

Eddards woorden raakte hem, niet alleen in zijn hart, maar ook in zijn broek en verwonderd keek hij de klerk aan. Het waren woorden die Kain in zijn gedachten had, maar nooit uitgesproken had. Hij was echter bij verre niet zo charismatisch als Reihan en Escalus en ook Eddard. Hij was meer van de daden, dat had Reihan laatst nog gezegd. Kain moest nu echter moeite doen om niet alles eruit te gooien over de beweging en over de cirkel. 'Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen als wachter,' zei hij zacht, terwijl hij met zijn duim langs Eddards kraag gleed, 'dat ik voor veranderingen kan zorgen. Misschien moet ik maar gewoon de mensen die dat wel kunnen in leven houden.' Hierbij keek hij veelbetekenend naar Eddard, maar moest hij onbewust ook aan Augustus denken. Als hij net zoveel moeite en energie zou stoppen in het veranderen van het systeem als dat hij nu stopte in het zoeken van een medicijn voor zijn broer, dan zou hij nog heel erg veel kunnen veranderen. En dat bewonderde Kain van allebei de mannen. 'Ik denk dat je niet zo onzeker moet zijn. Je zou echt een goede koning zijn. Maar je moet er natuurlijk achter staan.'

Eddard imiteerde de houding van Kain en legde ook zijn arm over de rugleuning zodat hij zijn hand op de bovenarm van de man kon leggen. Met een kleine glimlach keek hij naar zijn andere hand met welke hij zijn mok wijn nog vast hield. 'Ik denk dat je al een groot verschil maakt door je familie te steunen. Mijn familie heeft me niet nodig op die manier, dus kan ik me met dit soort zaken bezig houden.' Hij moest grinniken toen Kain hem vertelde dat hij best een goede koning zou zijn. 'Ik ben te egoïstisch en tegelijkertijd niet egoïstisch genoeg. Ik zou nooit mijn eigen geluk op willen geven en het hele volk voor mijn eigen belangen willen plaatsen en tegelijkertijd denk ik ook niet dat ik zulke grootsheidswaanzin heb dat ik denk dat ik een heel volk kan representeren.' Met zijn duim gleed hij over de stof van Kain's uniform en keek hem met een kleine, scheve glimlach aan. Hij was echter wel arrogant genoeg om nu het gevlei van Kain gulzig aan te nemen. 'En jij, als wachter, wat denk je van de familie die je met je leven moet beschermen? Sta je open om dat voor een nieuw gezin te doen?'

Het was een beetje een raar beeld hoe ze elk met één arm met elkaar bezig waren en in de ander een mok wijn vast hadden, maar het voelde goed. Kain kon in elk geval niet klagen nu hij zo dichtbij de klerk zat en hij bijna letterlijk aan Eds lippen hing. 'Ik denk dat "met mijn leven beschermen" nog niet zo goed bij mij is doorgedrongen,' zei hij eerlijk. Hij leek het maar niet te willen beseffen dat hij in zijn positie geacht werd om zijn leven te geven, mocht dat nodig zijn. 'Vooral als ik de leden van de familie nauwelijks zie of spreek. Maar ik denk dat ik dat bij elke familie wel zal kunnen. Zo onbaatzuchtig hoop ik te zijn.' Hij grijnsde charmant naar de klerk en pakte ondertussen de stof van zijn blouse vast, om zo de man langzaam dichter naar hem toe te trekken. Al snel voelde hij Eddards adem op zijn huid en keek hij de man bedachtzaam aan. 'Met al dit gepraat over een nieuwe troonopvolger en wat niet... kan ik er vanuit gaan dat je hier nog wel even blijft?' murmelde hij afwachtend en misschien ook wel een tikkeltje hoopvol.

Bedachtzaam bestudeerde Eddard het gezicht van Kain nu hij ieder detail zo goed kon zien. Zijn ogen bleven enkele tellen op zijn lippen hangen terwijl hij sprak. Maar hij keek de man meteen aan toen hij nog dichterbij werd getrokken. Hij dacht helemaal niet aan de koninklijke familie die Kain dan wel of niet zou moeten beschermen. Hij dacht alleen aan de wachter die zijn leven moest geven en fronste om die gedachte. Zo een moment kwam niet snel voor. Dat was iets van decennia geleden toen er nog rebellen raasden in Tarth. ‘Ik ben hier nog wel even, ja.’ Eddard glimlachte naar de wachter, maar voelde dat zijn geduld langzaam op begon te raken. Ze zaten hier maar te kletsen, maar ze moesten beiden geweten hebben dat ze uit waren op meer. Na al dat geflirt kon het ook niet anders. Eddard keek de man aan en pakte zijn mok wijn over om die samen met die van hemzelf op de tafel weg te zetten. Vervolgens keek hij de man recht aan en wachtte af met een minieme glimlach. Hij was erg benieuwd welke zet de wachter zou nemen.

Kain voelde hoe hij groen licht kreeg door de blik en handelingen van Eddard. Hij was met een erg duidelijke boodschap naar Eddards vertrekken gekomen en de man kon niets anders dan weten waar hij op uit was. Anders had hij ook nooit de route naar zijn vertrekken getekend of was hij nooit op zijn geflirt in gegaan. Toen ook zijn andere hand vrij was, nam hij daarmee Eddards kin tussen zijn vingers vast en glimlachte hij veelbelovend naar de andere man. Op het eerste gezicht had hij Eddard nooit kunnen inschatten als iemand waar hij dit mee zou doen en daarnaast had hij ook een tijd gedacht dat hij en Augustus iets samen hadden. Het had hem wellicht een seconde langer laten twijfelen of hij wel echt langs moest komen, maar het idee van Augustus schrok hem zeker niet af. Een prins erbij... dat zou pas echt spannend worden. Al snel zette hij zijn gedachten op de man voor zich en kon hij enkel Eddard met een korte ruk naar zich toe trekken, om zo zijn lippen stevig op de zijne te drukken.

Eddard wist wat die blik in de ogen van Kain betekend had toen hij voor zijn deur had gestaan. Misschien was het voor hem moeilijk geweest om zich seksueel te ontplooien terwijl hij met zijn ouders in een huifkar woonde en nog geen nacht alleen sliep, maar in het Zuiden had dat wel anders gelegen. Met zijn komst in Evenfall had hij zich echter niet meteen in dat spel willen gooien. Je moet iemand maar vertrouwen en in de politieke sfeer lag dat niet altijd gemakkelijk. Ze zouden dit soort dingen maar goed tegen je kunnen gebruiken. Het was helemaal niet de bedoeling dat alle collega's en de staf van het paleis met elkaar aan de haal gingen. Ed drukte al die gedachten maar al te makkelijk uit zijn hoofd toen hij de lippen van Kain op die van hem gedrukt voelde worden. Zijn ene hand gleed naar Kain's nek terwijl hij hem terug kuste en gebruikte zijn andere hand om hem nog dichter naar zich toe te trekken. 'Weet je zeker dat je nog een nachtdienst kunt draaien vannacht?' vroeg Ed hem plagend, al half buiten adem.

Kain voelde hoe hij onbewust moest glimlachen nadat hij voelde dat Eddard mee ging in de kus. Ondanks dat hij er vertrouwen in had dat Eddard hetzelfde wilde, was het nooit leuk om een blauwtje te lopen - vooral met de opbouw die zij hadden gehad. Het leek alsof er al een hoop spanning los kwam bij hun eerste kus, maar hij wilde meer- véél meer. 'Tja, dat hangt er vanaf hoeveel er van mij verwacht wordt en hoeveel werk er voor mij verricht wordt,' zei hij glunderend, terwijl hij de bovenste knopen van Eddards blouse opende. Ed zou er vast snel achter komen dat hij niet bepaald geduldig was. Én graag de leiding nam. Hij hield er van om hard te werken om de nacht onvergetelijk te maken. Hij werd niet graag vergeten door zijn bedpartners. 'Maar je weet dat ik altijd overal vol in ga.' Hij grijnsde plagerig en trok hem weer in een kus, terwijl hij ook een arm om zijn rug wikkelde om hem dicht tegen hem aan te krijgen. Daar gleed hij verkennend met zijn hand over zijn sterke schouders en probeerde hij de blouse bij Eddard uit te krijgen.

Eddard moest lachen om de woorden van Kain, maar smoorde zijn eigen gelach al snel door de wachter weer te kussen. Hij hielp hem met de knopen van zijn blouse. 'Dat heb ik inderdaad gemerkt,' grinnikte Ed tegen de lippen van de wachter, waarna hij zijn mond voor even met rust liet terwijl hij zich ook met zijn kleding bezig hield. Het maakte het voor Ed een stuk gemakkelijker dat de wachter zo rechts door zee was geweest. Het had hem wat ongemakkelijk gemaakt tijdens hun trip met Augustus naar de bibliotheek, maar daar had hij zich al snel overheen gezet. Wat maakte het hem uit als de prins wist dat hij de wachter best zag zitten? Augustus kon hem daar toch niet op veroordelen? Met een soepele beweging trok Ed zijn shirt over zijn hoofd en gooide het aan de kant waarna hij verder ging met het uniform van Kain. 'Ik heb nooit eerder gedacht dat iemand er zo goed uit kon zien in die wachters pakjes, maar je krijgt het toch maar voor elkaar,' grijnsde Eddard naar de man.

Bij het aanzicht van Eddards ontblote bovenlijf verwijdde Kains ogen kort van verlangen en voelde hij als vanzelf dat hij het warm kreeg. Ondanks dat hij het aan niemand wilde en zou toegeven had hij in deze periode nog met niemand het bed gedeeld. Hij was dusdanig druk met zijn baan dat het er eigenlijk niet van was gekomen. Kain moest vervolgens hardop lachen om de woorden van Eddard. ‘Ik ben blij dat er ten minste één persoon in heel Tarth is die blij is dat ik dit uniform draag,’ grinnikte hij, terwijl hij aan de vele touwtjes, lusjes en vakjes van zijn uniform trok en zo Eddard hielp om het uit te krijgen. ‘Ik heb bijna een dienstmeisje geëist bij de koning om mij te helpen dit ding aan en uit te krijgen.’ Gelukkig was Eddard een stuk beter met dit fijne werk, dus lukte het de man zijn uniform open te krijgen en trok Kain de vele onderdelen van zijn bovenstuk uit, zodat ook zijn bovenlichaam was ontbloot. Al snel had Kain Ed's lippen weer gevonden en gleed zijn hand over zijn onblote bovenlichaam heen, zodat hij hem achterover in de kussens kon drukken en zelf boven hem kon hangen. 'Ik hoop dat je bed niet net zo'n troep is als de rest van je vertrekken,' grinnikte Kain plagend, waarna hij hem weer verlangend kuste. Eddard zou zijn barakken eens moeten zien.

'Waar heb je nou een dienstmeisje voor nodig als je mij hebt?' glimlachte Eddard terwijl hij behendig met hulp van Kain zelf alle lusjes en knoopjes los kreeg. Kort bekeek hij de man voor zich toen Kain eindelijk van zijn uniform ontdaan was en gleed met een hand over zijn borst tot hij al snel de kussens in geduwd werd. Hij liet zich maar al te graag door de wachter leiden. Lachend trok hij Kain naar zich toe en kuste hem teder terug. 'Als we daar ooit geraken mag je je oordeel geven.' Hij was maar al te blij dat hij onder het diner met zijn zuster, schoonbroer en ouders uit gekomen was. Kain die voor zijn deur stond en maar geen antwoord kreeg zou hem nog best eens af hebben kunnen schrikken en dan hadden ze dit nooit kunnen doen. Gretig sloeg hij zijn armen om de man heen en hield hem dicht tegen zich aan terwijl amper afstand tussen hen in hield en hem hartstochtelijk kuste. 'Bij de Goden,' mompelde Ed tegen de lippen van Kain. 'Dat dit nou verboden is door de paleis regels begrijp ik absoluut niet,' lachte hij ademloos naar de wachter.