Bibliotheek

Augustus keek naar het boek dat hij toegeschoven kreeg en bekeek de kaft aandachtig. Het was te zien dat het boek al jaren niet meer uit de kast gehaald was. 'Mijn eigen familie? Ik heb voorlopig al meer dan twee handen vol aan die zes familieleden hier in het kasteel, laat staan als ik over de rest moet gaan lezen.' grapte hij. Het was al een lange tijd geleden dat hij ergens om had kunnen lachen, of überhaupt een grapje over iets had gemaakt, dus was Augustus enigszins verbaasd over de woorden die uit zijn mond kwamen. 'En ik weet dat je bekwaam bent om je eigen taken te doen! Meer dan bekwaam zelfs. Ik- ik wil gewoon even met iets anders bezig zijn dan waar ik de laatste paar weken al mee bezig ben.' Het leek allemaal zo uitzichtloos te worden.

Eddard keek verrukt toe toen de prins moest lachen om zijn eigen woorden en triomfantelijk legde hij zijn veer weg. 'Jij denkt dat jouw familie wat bagage met zich mee draagt? Je zou eens moeten lezen over Halleys van zes generaties terug!' Hij had er al snel een ander boek bij gepakt en bladerde er doorheen tot hij op de gewenste pagina uit kwam. Met een scheve lach rond zijn lippen wees hij naar een stamboom en begon met zijn vinger bij één van de takken. 'Henric de Hoogmoedige, noemde ze één van de neven van de toenmalige koning. Hij trouwde met een nichtje, maar verliet haar vervolgens om te trouwen met een halfzus van zijn moeders kant. Toen dat misliep kwam hij terug bij zijn eerste vrouw, maar verkoos één van haar zussen boven haar en wel-' Ed schudde ongelovig zijn hoofd. 'Dat was een lange tijd geleden. Het gebeurde nog vaker in het Zuiden. Vooral toen de Donovan Rabbion de voormalige heersende Belaron familie nog niet had uitgeschakeld. De Belarons zijn één grote zooi.' Toen hij de volgende woorden van Augustus hoorde liet hij zijn voorliefde voor sterke verhalen maar even voor wat het was en legde een hand op zijn arm. 'Nou, ik kan best wat hulp gebruiken dan.'

Augustus luisterde grijnzend naar het geratel van Eddard. Hij had waarschijnlijk geen flauw benul wat er momenteel allemaal gaande was binnen de koninklijke familie en echt zin om het te delen had Augustus niet. Hij liet Eddard dan ook gewoon doorratelen over alle families en toen hij weer stil was moest Augustus toch enigszins lachen. 'Dat klinkt inderdaad als een hele hoop drama.' beaamde hij en glimlachte kort toen Eddard zei dat hij zijn hulp toch wel kon gebruiken. Hij wist dat de jonge man t waarschijnlijk alleen maar deed uit beleefdheid, maar toch waardeerde hij het. 'Bedankt... dus Einar Rabbion was het hè?' Augustus pakte er een leeg stuk perkament bij en sloeg het boek open.

Eddard knikte met een grinnik. Hij verweet zijn interesse in drama en roddels aan zijn vader die altijd nauw in de gaten had gehouden wat er zich afspeelde in de wereld van de adel. 'Einar Rabbion, inderdaad.' Momenteel had Ed maar een paar kandidaten op zijn lijst staan en hij wist bijna zeker dat er niet veel over zouden blijven. De laatste lijn die hij had gevolg resulteerde in een achterneef die allang overleden was door een vergiftiging van zijn ex-vrouw. Dat had nogal eens als een blunder aan gevoeld. Zelf keek hij weer naar zijn eigen boek en bladerde er even door heen. Soms kwam hij ook op zijn eigen familie terecht, zoals nu. Meestal was hij het dan totaal niet eens met de manier waarop zijn familie omschreven werd. Vaak werden ze beschouwd als een gefaald gezin. Zijn ouders hadden koning en koningin kunnen zijn. De eerste keer dat een Rabbion de rol van koningin vertolkt zou hebben. Tenminste, een Rabbion voor meer dan één derde van het bloed. Geërgerd staarde hij naar het getekende portret van zijn vader en moeder en sloeg toen ruw de pagina om. Om zichzelf weer af te leiden tikte hij Augustus aan en glimlachte voorzichtig. 'Is het heel erg als ik jou nu om afleiding vraag? Mag ik één van jouw boeken door pluizen?' Hij had het zichzelf of anderen nog niet toe willen geven hoe beu hij het werkelijk was om de levens van zijn familie uit te moeten pluizen. Soms kwam het te dicht aan huis.

Augustus las de index van het boek en bladerde naar de pagina waar het deel over de Rabbion familie begon. Erg veel interesse in het onderwerp had hij eigenlijk niet, maar het was beter dan wéér een boek over allerlei ziektes waar hij nog nooit van gehoord had. Dan was het ook nog de taak om uit te vogelen of Tobias' zijn klachten overeenkwamen met de klachten van die ziekte en wat dan het geneesmiddel zou zijn - en of er überhaupt een geneesmiddel was. Net toen Augustus wat op zijn perkament krabbelde tikte Eddard op zijn schouder. Bij zijn vraag was hij even beduusd, maar knikte toch. 'Ja, natuurlijk. Geloof me als ik zeg dat de boeken die ik tot nu toe heb gelezen erg deprimerend waren.' Ze omschreven vaak de klachten, maar ook de lijdensweg die mensen afgingen als ze de ziekte hadden. Het kwam ook vaak voor dat ze niet wisten waar de ziekte door veroorzaakt werd en dus wat mogelijke geneesmiddelen waren. 'Misschien zouden we moeten ruilen van baan.' grapte Augustus en keek Eddard kort aan.

Eddard pakte het boek van de prins over en grinnikend haalde hij zijn schouders op. 'Zoals ik eerder al zei: ik zou een flutprins zijn. Bovendien kan ik deze specifieke prins al helemaal niet eer aan doen. Een dichter, een schrijver, een medisch onderzoeker, niet echt mijn ding.' Met een glimlach keek hij Augustus terug aan en richtte zijn aandacht toen maar op het boek. Hij bekeek de pagina die voor hem open lag en schoof zijn glazen terug op zijn neus. Ed was altijd al in staat geweest om ieder boek dat hij voor zich kreeg te kunnen verslinden. Wat er ook maar te lezen was, had hij ook echt gelezen toen hij met zijn ouders van de ene naar de andere uithoek van Tarth reisde. Maar Augustus had gelijk gehad dat het boek dat nu voor hem lag inderdaad niet een erg goede sfeer had. Met een serieuze blik nam hij de informatie in zich op en begreep hij al heel snel waarom de prins er de afgelopen tijd er zo vermoeid uit had gezien. Onbewust gleed zijn blik naar de man naast hem af. Ed had zelf nooit geweten hoe slecht het er voor stond met de kroonprins, maar als zijn broer dit soort werk las, kon het er niet goed gaan.

Augustus begon zacht en ietwat ongemakkelijk te lachen bij de complimentjes. Hij was nooit echt goed geweest in het ontvangen van complimenten, zo'n hoge dunk had hij niet van zichzelf. 'Ik denk dat je beter zou zijn dan je zelf denkt. Je hebt in ieder geval meer ambities in de politiek dan ik en mijn broers gecombineerd.' merkte hij op en richtte zich weer op het boek. Het was inderdaad niet heel bijzonder, die bloedlijnen uitpluizen van alle families, maar het was een stuk lichter dan het werk dat hij de afgelopen weken had gedaan. Augustus begon dan ook ijverig te pennen toen hij iets vond over het eerste huwelijk van Einar Rabbion. Hij was getrouwd met een vrouw uit de lagere adel, maar dat was helaas het enige waar dit deel van het boek verder op in ging. Hij noteerde de naam van de vrouw en bladerde vluchtig verder op zoek naar meer informatie over de niet zo bekende broer van Donovan Rabbion.

Eddard vond het heerlijk de prins te zien lachen om zijn woorden en ging er vanzelf iets rechter door zitten. Zijn enthousiasme moest hij echter iets in perken om het medische boek te kunnen lezen. De gedachte aan een Tobias die op een sterfbed lag bracht hem echter wel terug met twee voeten op de grond. Ijverig ging hij terug aan de slag en probeerde samen te vatten wat hij las, zodat Augustus er makkelijk doorheen kon lezen zonder zelf het hele boek door te moeten nemen. Bovendien wist hij dus niet precies met welke symptomen hij te maken had. Hij wist van de hoofdpijn af, maar dat was het wel zo een beetje. Na een tijdje voelde hij hoe zijn lichaam verstijfde van het lange zitten en pakte hij zijn uurwerk er bij om te zien dat zijn eigen werkdag er langzaam op begon te zitten. Hij moest zijn overste nog verslag doen van zijn onderzoek. Nieuwsgierig keek hij naar de prins en probeerde te zien wat voor werk hij geleverd had. 'Ik- Sorry, de overste verwacht dat ik nog bij haar langs kom. Iets ontdekt?' Er lag inmiddels wel wat druk op dat hij de juiste persoon ging vinden, want eerlijk gezegd was hij bang voor het moment waarop hij dat niet zou doen. Want wat als ze uiteindelijk hem of zijn broer voor de taak zouden vragen?

Augustus was zo verzonken in het boek dat het even duurde voordat hij opkeek toen Eddard tegen hem begon te praten. 'Oh, sorry. Ja, natuurlijk. Hier.' Hij overhandigde het stuk perkament waar hij wat dingen op had genoteerd. Er stond op dat Einar Rabbion in zijn eerste huwelijk getrouwd was met Diana Orell, maar dat zij was overleden tijdens de bevalling van hun zoon, die helaas de bevalling ook niet had overleefd. Enkele jaren later trouwde hij wederom, al stond er niet genoteerd met wie precies. Hij had uit kunnen vinden dat er één kind uit dat huwelijk was gekomen, al wist hij niet hoe het kind heette, of het een meisje of een jongen was en of het kind überhaupt nog leefde. 'Ik wou dat ik iets meer voor je had kunnen uitvinden.' zei hij verontschuldigend, terwijl hij naar zijn eigen gekrabbel op het perkament keek. 'Ik hoop dat je snel vindt wat je zoekt... ik weet hoe frustrerend het kan zijn.'

Eddard keek naar het vel waar Augustus zijn werk op had genoteerd en nam het met een glimlach aan. Hij las de namen met een vreemd gevoel van tevredenheid. Ooit zou zijn broer's naam of die van hemzelf op dat papier kunnen belanden. 'Alle kleine beetjes helpen,' verklaarde hij en stopte het perkament zorgvuldig tussen zijn boeken. 'Ik hoop het ook.' Hij stapelde de boeken op en grinnikte. 'Voor ons beiden, dat we allebei maar een eureka moment gaan krijgen.' Zijn leesglazen borg hij weer netjes op in zijn binnenzak en hij overhandigde zijn eigen werk aan Augustus. 'Het is niet veel. Ik weet amper waar je broer mee moet leven. Waar je familie mee zit.' Zijn woorden waren zacht. Hij had niet graag dat iedereen in de bibliotheek zomaar mee kon luisteren met hun gesprek. Kort keek hij de prins aan en raakte met een zwakke lichaam zijn schouder aan, maar trok zijn hand even snel weer terug. 'Laat het me maar weten wanneer je graag de archieven of de bibliotheek in de stad wil zien. Ik kan er altijd wat tijd vrij voor maken.' Hij gunde Augustus nog een laatste vriendelijke glimlach en nam zijn boeken toen mee de bibliotheek uit.