'Laten we het inderdaad hopen.' zei ze met een klein glimlachje en stond op. Haar buik was inmiddels ontzettend aan het knorren, gezien ze nog niet had ontbeten. 'Ik vrees dat ik toch echt even wat te eten moet halen, anders val ik dadelijk van me graatje.' lachte ze. 'Ik zal de kist voor de keuken alvast meenemen, dat zullen de mannen vast wel erg waarderen.' grinnikte ze en tilde de kist op. 'Het was leuk je te ontmoeten, Hester. We zullen elkaar zonder twijfel vaker tegen komen.' zei ze, terwijl ze al richting de keuken waggelde met de zware kist in haar handen.